Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Odpowiedzialna za jedne z najbardziej przełomowych trendów w modzie, jakie kiedykolwiek widział świat - jak na przykład mała czarna, żakiet z przędzy pętelkowej boucl, sztuczne perły i buty z noskiem w odmiennym kolorze - Coco Chanel była rewolucjonistką swoich czasów, która wykorzystała odpowiedni moment na to, by dać kobietom wszystko, czego pragnęły, zanim jeszcze same dostrzegły taką potrzebę. Czerpiąc z podstawowych elementów męskiej garderoby wykreowała siłę kobiecości tworząc demokratyczne zasady ubioru, które ostatecznie wprowadziły wolność, równość i niewymuszoną klasykę.Publikacja ta sławi życie i dzieło życia tej niezwykle wpływowej projektantki, ukazując jej drogę do sukcesu od skromnych początków poprzez globalny fenomen marki, która rozszerzyła swoją ofertę o perfumy, biżuterię i dodatki, aż po dziedzictwo trwające do dziś. Nawet obecnie, wiele lat po śmierci, projektantka pozostaje niekwestionowaną postacią tworzącą styl Domu mody Chanel.
Książka Jadwigi Romanowskiej "Transkulturujący, transkulturowani. Obcokrajowcy w sewilskiej społeczności flamenco" ma szansę wypełnić poważną lukę w badaniach choreologicznych w Polsce, gdzie do tej pory stan badań nad tańcem flamenco prezentuje się nader szczupło. (...) Romanowska pisze z perspektywy praktyczki - tancerki flamenco, od lat uczestniczącej i współtworzącej tę kulturę, kompetentnie referuje historię flamenco i badań flamencologicznych, pozwalając czytelnikowi wejść w specyficzny świat tego tańca, by skupić się na analizie zmieniającego się języka, kinesis, stylu życia i celów życiowych, w końcu - tożsamości kulturowej zagranicznych adeptów flamenco. W tej analizie - po części autoetnograficznej - badaczka wykorzystuje interesujący zestaw narzędzi teoretycznych, zaczerpniętych z socjologii sztuki, brytyjskich studiów kulturowych, estetyki, antropologii kultury i szeroko pojętych badań nad tańcem. Fragment recenzji wydawniczej dr hab. Agaty Chałupnik
Etnografia to fascynująca podróż po drogach pozornie znanych i tych zupełnie obcych. To podróż ze wszech miar odkrywcza i ożywcza, lecz przede wszystkim jest to podróż rozwijająca i formatująca. Właśnie w tym leży sedno perspektywy etnograficznej to nauka w ruchu. Krajobrazy to materialne, wyobrażone i praktykowane krainy pozostające w stałej interakcji z ich mieszkańcami. Ale ludzie, o których tu będzie mowa, nie tkwią bezmyślnie w zamieszkiwanych krainach. Aby definiować siebie jako człowieka, a także by doświadczać krajobrazów i odkrywać je, muszą działać. Tim Ingold uczy, że człowieczyć to czasownik. Człowieczyć to stale pozostawać w ruchu i angażować się na dostępne sposoby w przestrzeń, która nie jest pasywna człowieczyć to być stale w ruchu i w dialogu ze światem. Wszędzie tam, gdzie można dostrzec jakąś formę ruchu a tych jest przecież bez liku, bo ruch może być fizyczny, ale także społeczny i metaforyczny życie w istocie trwa i świat się dzieje. O tym właśnie traktuje ta praca o ruchu i krajobrazach. Jest to opowieść badacza, dla którego ruch to nie tylko obszar zainteresowań intelektualnych, ale przede wszystkim esencja każdej praktyki etnograficznej. Nic bowiem w etnografii nie może zaistnieć bez poruszania się tego fizycznego, ale także intelektualnego i wreszcie osobistego oraz emocjonalnego.
Problemem współczesnego świata jest m.in. odrzucanie przez człowieka prawdy o sobie. W konsekwencji życie pojmuje on jako przestrzeń łatwej samorealizacji, a kultura stanowi dla niego odpowiedź na pożądania i zachcianki.Realizacja tych tak bardzo uproszczonych oczekiwań prowadzi do kultury destrukcji. Postępujący proces jej degradacji zmusza do stawiania na nowo pozornie oczywistych pytań o to, czym jest kultura, czego jest wyrazem oraz komu i czemu powinna służyć. Publikacja ta podejmuje niezwykle aktualny, a jednocześnie trudny temat i próbuje zmierzyć się z odpowiedzią na pytanie: w jaki sposób i dlaczego kultura powinna służyć budowaniu, a nie niszczeniu życia i człowieka?
Autor spogląda na współczesność przez pryzmat klasycznego, czyli starożytnego rozumienia kultury i społeczeństwa. Grecy główne idee kultury określali słowami: Myśleć to, co prawdziwe, czuć to, co piękne, i kochać to, co dobre w tym cel rozumnego życia.Człowiek buduje kulturę, ubogaca innych, gdy należy do polis, czyli z innymi staje sę jednym narodem. Jednak gdy jest niezainteresowany życiem z innymi, staje się według Greków idiotes (wyobcowany), a nawet barbaros (barbarzyńcą). Idiotą w rozumieniu starożytnych stawał się więc człowiek błądzący w dziedzinie prawdy i w odczytywaniu świata, w którym żyje.
Local and global approaches concern most human activities. Even unrelated events after a deeper analysis may appear to have a common ground or source although the local circumstances may greatly influence it. Regarding Asian studies focus was laid on research on the impact of particular Asian cultures. How much do they influence certain activities and how different they are if seen in a global context? What is the contribution of Asian cultures to the world considering cultural, religious, social, political, and even economic aspects? The majority of papers gathered in the present volume are the outcome of the 10th International Conference of Oriental Studies: Global and Local Perspectives organised jointly by the Committee of Oriental Studies of the Polish Academy of Sciences and the Faculty of Oriental Studies of the University of Warsaw on November 15-16, 2021 at the University of Warsaw. Some papers were added later to the volume. Contributions by particular authors differ in length, approach, and scope due to the selected topic, the contributors' scholarly experience, within the scope of broadly understood Oriental studies, or their way of presenting the subject. They cover different disciplines ranging from literary and language studies, culture, religion, history, and the arts to politics and economy. Several papers represent a discipline of literature which in the case of Oriental studies, similarly to studies in many other regions, can hardly be separated from linguistics thus representing research interests which may as well be called philology in its best and broadest meaning. The many aspects of life, culture, religion, literary writing and artistic creativity of people in Asia can be approached from different perspectives: knowing local reality will certainly help to understand how it interacts with global influences. It is hoped that readers will gain expertise knowledge from the contributions contained within the present volume.
Albumowe wydanie książki o erotycznej sztuce japońskich drzeworytów zwanych shunga. Japończycy rozwinęli w swojej kulturze liczne tradycje, obyczaje i rytuały związane z flirtem, zalotami, ślubami, a miłość zmysłowa odgrywała w nich podstawową rolę. Złożona kultura miłosno-erotyczna znajduje swoje odzwierciedlenie w sztuce, która stanowi istotny element całej cywilizacji Japonii. Obecność erotyki w sztuce Japonii to właśnie jeden z przejawów sensualizmu tej kultury.W sztuce Kraju Kwitnącej Wiśni powstały swoiste ukiyo-e, czyli obrazy ulotnego świata, wykonywane techniką drzeworytniczą. Odnosiły się one do świata pełnego fascynujących zabaw, nieustannie zmieniających się nastrojów, swobody i frywolności, symbolizowały płynięcie z prądem była to swoista odmiana carpe diem. Ten świat reprezentowany był przez środowisko kurtyzan, aktorów, kuglarzy, artystów, przez wszystkie osoby związane z domami publicznymi, herbaciarniami chaya miejscami intymnych spotkań i irochaya. Serwowały one usługi daleko wykraczające poza podawanie herbaty i wraz z teatrami mieszczańskimi i wszelkimi podobnymi przybytkami ulokowane były w dzielnicach rozrywki zwanymi yukaku.Nasycone erotyzmem obrazy shunga charakteryzowały autentyczność seksualności i duża ilość nawiązań symbolicznych. Nie była to bowiem przypadkowość artyści wiedzieli, jaką optykę zastosować i jakich technik użyć, by stworzyć grę spojrzeń pomiędzy przedstawianymi kochankami a widzem. Drzeworyty shunga to prawdziwe miniaturowe dzieła sztuki tworzone przez najwybitniejszych japońskich artystów. Niejednokrotnie narzucana w społeczeństwach zachodnich poprawność moralna", wyrażająca się rezerwą do ukazywania pełnej nagości, przeszkadza w obiektywnej ocenie sztuki pochodzącej z innych kręgów kulturalnych. Zmysłowość, stosunki seksualne czy piękno całej intymności ludzkiego ciała zjednoczone w miłosnej ekstazie funkcjonowało od dawna w sztuce Japonii, podczas gdy dla Zachodu były to często tematy zakazane ze względu na zbyt uwydatnianą nagość.
Warszawa
• Starówka, Centrum Nauki Kopernik i Łazienki
• Lorneta i meduza w knajpach Śródmieścia i Pragi
• Mecz na Stadionie Narodowym
Wjazd na 30. piętro Pałacu Kultury i Nauki, wizyta w interaktywnym Muzeum Powstania Warszawskiego, spacer w Łaziankach Królewskich, a może relaks na nadwiślańskiej plaży? Wąskie uliczki Starówki, bujny ogród na dachu uniwersyteckiej biblioteki i warszawskie specjały w klimatycznych knajpkach Pragi Dzięki comfort! map&guide „Warszawa” nie przegapisz żadnej atrakcji stolicy. Praktycznie i treściwie – coś dla zabieganych oraz ceniących wygodę i prostotę:
• plan w dogodnej dla turysty skali 1:26 000 (centrum 1:13 000),
• łatwa nawigacja: atrakcje z przewodnika ponumerowane i zaznaczone na mapie,
• poręczny format, wygoda składania i trwałość,
• przydatne informacje praktyczne: dni i godziny otwarcia obiektów, ceny biletów, transport publiczny,
• podpowiedzi, co zjeść i wypić oraz dokąd wybrać się na zakupy,
• kalendarium najciekawszych imprez cyklicznych.
Powyższy opis pochodzi od wydawcy."
Stawiane od stuleci na rozstajach dróg, przy mostach, brodach rzecznych, we wsi, na skraju lasu - kapliczki i figury przydrożne jeszcze nie tak dawno były przedmiotem kultu i miejscem uroczystych spotkań naszych pradziadów. Tu zbierali się powstańcy w okresie zaborów, stąd ruszali pielgrzymi Po latach pamięć ludzka, tak skłonna do upiększeń i przeinaczeń, pomieszała ich losy z tworami wyobraźni i ludową fantazją. Z przydrożnymi kapliczkami związane zostały przedziwne legendy i podania o zakopanych skarbach, o czyhających obok rozbójnikach i pokutujących duszach."Opowieści przydrożnych kapliczek ziemi radomskiej" to zbiór barwnych historii z nieco już zapomnianego świata. Pełne regionalnego kolorytu gawędy ukazują kulturę duchową polskiej prowincji, by ocalić ją od zapomnienia. Polecamy tę wyjątkową książkę wszystkim czytelnikom, którym bliskie są tradycje i dziedzictwo kulturowe Polski.
Autor wprowadza najmłodszych w świąteczną atmosferę, tłumacząc religijne symbole, tradycje, przebieg nabożeństw i odwołując się przy tym do czasów Jezusa i Ewangelii. Całość ubrana została w formę barwnej współczesnej opowieści, która bawi, uczy i katechizuje. Niewątpliwym urokiem wydania są piękne, kolorowe ilustracje dopełniające treści.Triduum Paschalne i Wielkanoc - opowiadanie pozwalające zrozumieć znaczenie i przebieg obrzędów oraz nabożeństw Wielkiego Tygodnia, aż do uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego.
Pełna ciepła, mądra książeczka, z której nasze dzieci mogą poznać znaczenie Świąt Wielkanocnych.Autor wprowadza najmłodszych w świąteczną atmosferę, tłumacząc religijne symbole, tradycje, przebieg nabożeństw i odwołując się przy tym do czasów Jezusa i Ewangelii. Całość ubrana została w formę barwnej współczesnej opowieści, która bawi, uczy i katechizuje. Niewątpliwym urokiem wydania są piękne, kolorowe ilustracje dopełniające treści.Niedziela Palmowa - historia wprowadzająca w okres Świąt Wielkanocnych.
Rodzinny przewodnik po Wielkanocy prowadzi nas od Wielkiego Postu aż do misterium męki i zmartwychwstania Pańskiego. Tłumacząc istotę tych świąt, daje wskazówki, w jaki sposób najlepiej przygotować się do nich duchowo, by dzięki temu czas ten był pięknym rodzinnym i prawdziwie religijnym przeżyciem, a przy tym zachował uświęcony tradycją charakter.Z poradnika dowiesz się:jak przygotować się do świat podczas całego Wielkiego Postu;jak pojmować wydarzenia Wielkiego Tygodnia od Niedzieli Palmowej, przez Triduum Paschalne, aż po Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego;jak wypełniać praktyki, zwyczaje i tradycje wielkanocne;ja rozumieć znaczenie poszczególnych symboli świątecznych;jak po katolicku i rodzinnie spędzić Święta Wielkanocne.Ponadto przewodnik zawiera:tekst domowego błogosławieństwa pokarmów dla osób niemogących uczestniczyć w tym wydarzeniu w kościele;omówienie obrzędów śniadania wielkanocnego;Ewangelię do odczytania podczas śniadania wielkanocnego;teksty pieśni wielkanocnych.
Współwydawca: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
„Druga Reforma Teatru. Ludzie – Zdarzenia – Idee” jest dokonanym przez prof. Kazimierza Brauna scaleniem trzech jego książek o wielkim teatralnym przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku w kulturze amerykańskiej i zachodnioeuropejskiej. Intencją edycji jest oddanie czytelnikom w jednym tomie jedynego jak do tej pory na polskim rynku opisu tamtych zjawisk, konstytutywnych dla historii teatru współczesnego.
Pierwsza, zwana Wielką, Reforma Teatru wydała tworzone przez wielkich, wspaniałych twórców, jak André Antoine, Otto Brahm, Aurélien Lugné-Poe, Wsiewołod Meyerhold, Stanisław Wyspiański, Anton Czechow, Gordon Craig, wielu, wielu innych, arcydzieła sztuki teatru.
Druga wojna światowa w całej Europie zatrzymała Pierwszą Reformę. Do rangi symbolu urosły: osadzenie w obozie koncentracyjnym Leona Schillera, Stefana Jaracza czy czołowego reformatora – Emila Buriana, zesłanie do sowieckich łagrów ludzi takich jak reżyser Wacław Radulski czy aktorka Jadwiga Domańska.
Minęło sporo czasu, zanim po wojnie zabrała głos nowa awangarda. Najpierw przybrała formę dramatu i teatru absurdu – intelektualnego sprzeciwu wobec tego, co się stało. Dopiero potem różnorodne poszukiwania zaczęły owocować pierwszymi nieśmiałymi i nieporadnymi syntezami. Druga Reforma Teatru poczęła się wyłaniać jako wąska awangarda i pozostała ruchem niszowym, choć nie bez wpływu na całokształt życia teatralnego w swoich krajach. Na Zachodzie była wyzwaniem i alternatywą dla teatru komercyjnego, popularnego, tradycyjnego. Na Wschodzie była czymś znacznie więcej – wyzwaniem dla reżimów totalitarnych; podważała totalitarną cenzurę; kruszyła komunistyczną żelazną kurtynę; jej przedstawienia były manifestacjami wolności, wolność przybliżały. Nawiązując do Wielkiej Reformy, która wydźwignęła teatr z poziomu bulwarowej rozrywki i nadała mu status sztuki, Druga Reforma pragnęła traktować teatr jako sztukę wielką i tajemniczą. Stworzyła wiele porywających, wspaniałych widowisk i ujawniła nowe energie w teatrze.
O niej jest ta książka.
Uwielbiamy twierdzi, że w naszym mieście (miasteczku, dzielnicy, województwie - dopasuje do swojej sytuacji) nic szczególnego się nie dzieje. Że tutejsze życie kulturalne to nuda, beznadzieja. Dno - po prostu. Narzekamy na tę lichotę z zapałem, wzdychając do miast większych, atrakcyjniejszych, pełnych ciekawych ofert. Z długą i ciekawą historią i nowoczesnych jednocześnie. Takich, w których żylibyśmy pełną piersią. Ale, niestety... Mieszkamy tu, gdzie mieszkamy, więc siedzimy na kanapie. Bydgoszcz nie jest wyjątkiem. Oj, nie. Można nawet zawyrokować, że taką postawę bydgoszczanie mają często w genach. Bo tacy byli ich dziadkowie i pradziadkowie, którzy mówili o "artystycznej pustyni" i też narzekali. Prawda jest jedna inna. W międzywojennej Bydgoszczy był teatr, były kina oblegane przez bydgoszczan i rozmaite sale, w których wysłuchać można było koncertów, wykładów o sztuce czy spektakli muzycznych. Były biblioteki i czytelnie. Żyli tu muzycy, malarze, rzeźbiarze, pisarze, aktorzy... Działały chóry, nawet szkoła aktorska. Był też plan, by Bydgoszcz stała się Hollywood nad Brdą. Prywatnie lub zawodowo związane były z miastem takie gwiazdy międzywojnia, jak Pola Negri, Ola Obarska, Helena Grossówna, tu tworzyli Wanda Siemaszkowa czy Adam Grzymała-Siedlecki. Tu działała największa fabryka fortepianów i pianin Bruno Sommerfelda... I o tym właśnie jest "Bydgoski firtel, czyli kultura międzywojnia".
"Drogą mi jest jedynie odnosić zwycięstwo jakąkolwiek bronią" to słowa, które mogłyby stanowić motto "Księgi pięciu kręgów", bowiem zawarte w niej rozważania dotyczą jednego: jak pokonać przeciwnika za wszelką cenę i przy pomocy wszelkich dostępnych środków. Gorin-no sho liczy już ponad 350 lat wciąż przyciąga czytelników na całym świecie swą niezwykłą aktualnością.
Czy lubicie potrawy o wyjątkowej prostocie i niezapomnianym smaku? Jeśli tak, to dobrze trafiliście. Trzymacie w ręce książkę autorstwa Barbary Jakimowicz-Klien, która w niezwykle prosty i przystępny sposób przybliża nam jedną z ciekawszych kuchni w Polsce, kuchnię wielkopolską. W książce znalazły się przepisy zarówno na potrawy codzienne, jak i te przygotowane z okazji świąt i ważnych uroczystości. Są to przede wszystkim przepisy na potrawy charakterystyczne dla tradycyjnej kuchni wielkopolskiej. Niektóre, szczególnie interesujące receptury, pochodzą bezpośrednio ze starych ksiąg kucharskich, z zachowaniem oryginalnej pisowni i gwarowych określeń, zachęcając tym Państwa do kontynuowania tradycji kuchni wielkopolskiej. Autorka przedstawia rys historyczny tradycji kulinarnych obszaru Wielkopolski, w tym wielkie zamiłowanie Wielkopolan do sosów, które nazywano gąszczami: żółty zaprawiony szafranem, szary z cebuli, czarny z powideł czy z soku wiśniowego lub z żurawin, i wreszcie ulubiony sos chrzanowy. Poznaniacy nie stronili też od bigosu, kapusty kiszonej ze słoniną, kaszy jaglanej, klusek. Specjalnością kuchni ziemiańskiej były pasztety. Potrawą zjawiającą się często na stole, specjalnie wysoko cenioną przez Wielkopolan, były ryby. Znano też ostrygi, kawior, jadano potrawy z raków i ślimaków. Spożywano także dużo grzybów, a wśród warzyw ceniono wysoko szparagi i sałaty. Na deser podawano różnego rodzaju wypieki, jak na przykład baby muślinowe czy szafranowe, a toasty wznoszono winem, piwem lub miodem. Aż ślinka cieknie! Zatem zapraszamy do lektury, a potem do kuchni.
Little Book of Chanel is the pocket-sized and beautifully illustrated story of the most celebrated fashion designer in history. Chronicling the life and legacy of Coco Chanel, one of fashion's most influential couturiers, this gorgeous book offers a fascinating account of Chanel's evolution and innovation. From her early days of millinery, through her revolutionary inventions in sportswear and jersey fashions for women, to the classics that made her name, such as the Chanel cardigan jacket, little black dress and exquisite perfumes. Detailed photographs and sketches of Chanel's designs, along with fashion photography and catwalk shots, pay tribute to one of the world's most highly regarded fashion houses and the woman behind it, making a striking gift for any lover of fashion
Little Book of Dior is the pocket-sized and beautifully illustrated story of 70 years of opulent fashion.
Christian Dior’s spectacular rise to the upper echelons of the Parisian fashion world is one of the most compelling stories of twentieth-century fashion. Dior’s debut collection in 1947 invented the New Look silhouette and revolutionized the way women dressed, shopped and saw themselves.
Recounting Christian Dior’s early life, the brand’s inception, the triumphs of the couture collections on the catwalk and the red carpet, and the fashion house’s evolution under Christian Dior’s creative direction successors – Yves Saint Laurent, Marc Bohan, Gianfranco Ferré, John Galliano, Bill Gaytten, Raf Simons and Maria Grazia Chiuri – Little Book of Dior is a stylish gift for any lover of fashion.
Opiniowana monografia jest dziełem o charakterze wyraźnie interdyscyplinarnym, tkwiącym w szczególności w polu badawczym nauk o polityce i administracji oraz nauk o komunikacji społecznej i mediach […] Jej tematyka znakomicie lokuje się w centrum współczesnych problemów badawczych związanych z rosyjską agresją na Ukrainę, dla których to wydarzenia z lat 2013–2015 (a więc objętych badaniami Autora monografii) stanowiły swoiste preludium dla obecnej napaści Rosji na swoich słowiańskich sąsiadów, zapoczątkowanej u schyłku lutego 2022 roku […] Treści, które znajdują się w monografii Bogdana Borowika, uważam za bardzo wartościowe, świetnie i nader celnie wpisujące się w obecny klimat gorących wydarzeń politycznych w naszym regionie.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Janusza W. Adamowskiego
[POLITYKA] „Wydaje się więc, że żądania Putina są trzy: Zachód ma się pogodzić z aneksją Krymu, dalej – nie tylko dać gwarancje, że NATO nie przyjmie Ukrainy, ale przystać na «finlandyzację» kraju (terminem tym określano sytuację Finlandii po II wojnie światowej, rząd Finlandii, choć niepodległy, miał prowadzić politykę przyjazną Moskwie) i dodatkowo wprowadzić na Ukrainie taki «ustrój federalny», który dawałby Kremlowi prawo weta politycznego na wschodzie Ukrainy, w tych okręgach, które dziś są w rękach separatystów” [Marek Ostrowski, Wojna z Putinem, „Polityka”, nr 33, 12 VIII 2014].
„Poprzez ograniczone wojny w Czeczenii, Gruzji, na Ukrainie, poprzez zmasowaną propagandę, której nie są w stanie ograniczać represjonowane media niezależne, system Putina opiera się na konstruowaniu wroga zewnętrznego – USA, UE, organizacje pozarządowe, jak i na ofensywnych celach odzyskiwania «odwiecznych» ziem Krymu, Noworosji, Naddniestrza i ochrony «braci odłączonych», jakoby zagrożonych w obcych państwach. Oto orwellowska nowomowa. Zachodnia demokracja to groźba faszyzmu. A samowola despotycznej władzy w Rosji to «dalsze udoskonalanie rosyjskiej demokracji». Rosja ma odwieczne prawa, a Ukraina «nigdy nie była państwem» i – jak Putin zapowiadał w 2008 r. na szczycie NATO w Bukareszcie – może «się rozpaść», bo nie zda egzaminu w momencie zwrotnym historii” [Adam Krzemiński, Car jest nagi, „Polityka”, nr 50, 10 XII 2014].
[NEWSWEEK] Dmitrij Orieszkin, rosyjski politolog: „Historia Rosji zawsze wahała się od liberalizacji do militaryzacji, teraz mamy czas militaryzacji […] Jak długo to potrwa? Nie wiem, nie osiągnęliśmy jeszcze szczytu szaleństwa” [Michał Kacewicz, Disneyland z czołgami, „Newsweek Polska”, nr 27, 29 VI 2015].
Borys Niemcow: „Ktoś powiedział, że faszyści przyszłości będą gorliwymi antyfaszystami” [Faszyzm po rosyjsku, z Borysem Niemcowem rozm. M. Kacewicz, „Newsweek Polska”, nr 10, 2 III 2015; tekst rozmowy ukazał się kilka dni po zastrzeleniu Borysa Niemcowa w Moskwie – przyp. B. B.].
Michaił Zygar, redaktor naczelny prześladowanej przez rosyjskie władze internetowej telewizji Dożd: „Gdy zamilknie ostatnia niezależna stacja, zniknie ostatni blog i strona internetowa, będzie można z Rosjanami zrobić wszystko, wysłać ich na każdą wojnę i podpalić świat” [Jacek Pawlicki, Michał Kacewicz, Kremlowska melodia, „Newsweek Polska”, nr 9, 23 II 2015].
Książka dr Barańskiej lokuje się na przecięciu teorii kultury oraz metodologii i filozofii nauki. Z jednej strony bowiem rekonstruuje za amerykańskim antropologiem problemy związane z badaniem kultury wyłaniające się na styku jego własnych badań terenowych i refleksji nad podejściami wcześniejszymi, z drugiej zaś Autorka stara się wydobywać na plan pierwszy zasadnicze rozstrzygnięcia filozoficzne, które z tego rodzaju problemami się wiążą. Sama również na najogólniejszym poziomie porządkuje swój wywód za pomocą odniesień filozoficznych. Podoba mi się swego rodzaju zrównoważenie, jakie udało jej się w tym osiągnąć. […] Korzyść jest taka, że skrupulatna lektura Geertza, jaką proponuje Autorka, pozwoli w książce odnaleźć coś interesującego czytelnikom zainteresowanym teorią kultury (zwłaszcza zaś jej losami w antropologii społeczno-kulturowej), jak i tym wszystkim, którzy raczej skupią się na jej przecinaniu się z problematyką filozoficzną. […] Podoba mi się to, jak Autorka prowadzi swoje rozważania blisko tekstu Geertza, a jednocześnie swobodnie go kontekstualizuje przywołując bądź teorie wcześniejsze, bądź ujęcia późniejsze, nierzadko polemiczne z autorem Wiedzy lokalnej. Podoba mi się również coś, co na początku lektury może przeszkadzać: wrażliwość na niejednoznaczność i wieloaspektowość poruszanej problematyki. Autorka jest daleka od próby stworzenia jednoznacznej wykładni teorii Geertza. Powiedziałbym, że bliska jest pod tym względem tekstom Derridy. Niewątpliwą zaletą pracy jest również duża erudycja, z jaką wywody są poprowadzone. Dr Barańska swobodnie sięga zarówno do współczesnej epistemologii, jak i do dyskusji antropologicznych nt. tekstualizmu w teorii kultury i w tych odniesieniach widać bardzo skrupulatną, pogłębioną lekturę. […] [U]ważam, że książka Koty na Zanzibarze potencjalnie będzie interesującą lekturą zarówno dla reprezentantów nauk badających kulturę (etnologia/antropologia, kulturoznawstwo, socjologia kultury itd.), jak i dla filozofek i filozofów. Jako trzecią kategorię czytelników dodałbym metodologów nauki lokujących się po trosze w filozofii, jak i w poszczególnych naukach szczegółowych […].
Z recenzji wydawniczej
Dr hab. Krzysztof Abriszewski
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
