Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Czy aby na pewno wiemy, skąd wzięły się znane i powszechnie kultywowane zwyczaje typowe dla Bożego Narodzenia?
Książka ta zawiera tradycje i zwyczaje poszczególnych regionów Polski.
Maska jest echem tożsamości własnej podmiotu. Ulega wyobcowaniu w rytuale używającym jej po to, by rozdwojona tożsamość podmiotu wtargnęła, wbiła się w naturę jako obcy element, ale przecież w samej naturze tkwiący od początku. Rytuał jest bowiem przestrzenią wyobcowania, dlatego dotyczy zawsze tego, co było, a nigdy tego, co ma się zdarzyć. Powtórzenie nie jest czarodziejstwem i magią, ale ugruntowaniem podstawowego komponentu natury, czyli mimesis, która w rytuale staje się już zasadą (teorią mimesis). Jest to zarazem wiedza o rytuale, który jednocześnie jest wiedzą. Podobnie jak we fragmentach o maskach części dotyczące rytuału mają charakter schizomorficzny: charakteryzuje je wieloperspektywiczne przedstawianie różnych rytuałów, co jest równocześnie dowodem na to, że rytuał, mimo że jest wiedzą, sam nie wytwarza języka, który go ustanawia, ponieważ rytuał nie może sam się wyobcować.
Lata 30. XX wieku to dla krakowskich studiów afrykanistycznych okres przełomowy, w którym rozwijające się zainteresowanie Afryką zaowocuje pierwszymi niezależnymi projektami badawczymi realizowanymi w terenie – na kontynencie afrykańskim. Najlepszym przykładem są badania prowadzone przez Romana Stopę (1895-1995), uważanego za ojca polskiego językoznawstwa afrykańskiego, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, światowej sławy eksperta od języków mlaskowych (click languages). W 1935 roku przez kilka miesięcy Roman Stopa prowadził badania językoznawcze na obszarze dzisiejszych Namibii i Botswany wśród ich rdzennych mieszkańców: San i Khoikhoi, przy okazji których zebrał również pokaźny materiał etnograficzny dotyczący kultury ludów San. Dziś te unikalne zbiory znajdują się w krakowskim Muzeum Etnograficznym im. Seweryna Udzieli.
Dorobek profesora Romana Stopy stanowi nie tylko ważną część polskich badań afrykanistycznych, ale zajmuje również ważne miejsce w światowej afrykanistyce. Niestety dziś, ponad 20 lat po jego śmierci, w Polsce jest on praktycznie zapomniany. O wiele bardziej ceni i pamięta się Romana Stopę poza granicami kraju.
Wciągające wspomnienia Kate Betts o Francji – paryskich klubach nocnych lat 80., polach lawendy w Prowansji, wielkich pokazach na dziedzińcu Cour Carrée w Luwrze – magicznie przywołują ten moment w życiu, gdy młoda kobieta odkrywa, co jest jej przeznaczeniem.
Jedyny taki przewodnik po modzie, Paryżu i tym, co Francuzi lubią najbardziej
Oto jedno z „najważniejszych i zarazem najodważniejszych dzieł współczesnej kultury naukowej” – zaznaczył w przedmowie ks. prof. dr hab. Tadeusz Guz. Książka ta porusza zagadnienie globalnej rewolucji kulturowej, której celem jest – jak określiła Autorka we wstępie – „rozprzestrzenienie na całym świecie (...) nowej etyki, która ma (...) charakter sekularystyczny; jest ona wynikiem rewolucji feministycznej, seksualnej i kulturowej”. Niezwykle więc to cenna książka, tym bardziej, że współcześnie „panuje ogromna niewiedza na temat problemów antropologicznych związanych z rewolucją kulturową i nową etyką”. Publikacja ta wychodzi naprzeciw tym potrzebom. Dzięki znajomości problemu możliwe jest rozeznanie, które „nie polega na wyrywaniu chwastów rosnących razem z pszenicą, lecz na uczeniu się ich rozpoznawania oraz na zbieraniu pszenicy”. To praktyczne oraz wyczerpujące opracowanie kierujemy nie tylko do pedagogów i wychowawców, ale do wszystkich tych, którzy pragną mieć świadomość problematyki rewolucji kulturowej.
Książka, dzięki której można stworzyć wyjątkowe, papierowe ozdoby na Boże Narodzenie. Nie trzeba w tym celu wykorzystywać kleju czy nożyczek, wystarczy tylko kawałek kolorowej wstążki i możesz się cieszyć pięknym stroikiem, niepowtarzalnymi zakładkami do książek, choinkowymi ozdobami, biletami do prezentów czy przestrzenną szopką betlejemską w 3D.
Wzniesione na przestrzeni wieków monumentalne budowle, a niekiedy jedynie niewielkie fragmenty, które świadczą o pięknie i wyjątkowości danego obiektu pokazano na przepięknych fotografiach. Niewiarygodne obiekty będące świadectwem geniuszu ich twórców, wybitnych artystów i budowniczych, ukazują różnorodność kultur i cywilizacji świata. Książka Skarby UNESCO. 100 najpiękniejszych zabytków to niepowtarzalny tytuł prezentujący perły światowej architektury.
Oddajemy w ręce Czytelnika wyjątkową książkę znanego psychoterapeuty i autora. Zawiera ona dwa teksty różne w formie, które próbują odpowiedzieć na fascynujące wszystkich pytania: czym jest i jak działa ludzka psychika oraz na czym polega psychoterapia i rozwój psychiczny człowieka.
"Traktat o psychoterapii" to praca z pogranicza antropologii filozoficznej i metodologii psychoterapii, która przy użyciu struktury krótkich myśli ujętych w punkty stara się zawrzeć całość zjawisk dziejących się w polu ludzkiej psychiki; opowiadanie IMAM umieszcza tę problematykę w dziwnych meandrach ludzkich losów.
Autor prowadzi nas przez labirynt niezwykle trudnych zagadnień w sposób klarowny i prosty, stawia kontrowersyjne tezy dotyczące ludzkiej psychiki oraz rozwiewa nierealistyczne oczekiwania i wyobrażenia na temat zjawiska psychoterapii i rozwoju.
Spis treści:
Traktat o psychoterapii
Wstęp
I. Rzeczywistość psychiczna
II. Narracja – fabuła
III. Tożsamość
IV. Psychoterapia
V. Zmiana – stawanie się
VI. Rozwój – integracja
VII. -
Imam
Co dla Krzysztofa Czyżewskiego oznacza „praktykowanie idei”? Jeśli ideą jest współistnienie, a praktyką – komunikacja, to współtworzone przez niego sejneńskie „Pogranicze” jest warsztatem porozumienia – gdzie szuka się środków wyrazu, dociera do głębokich pokładów pamięci, odkrywa archiwa, komunikuje się z Innym. W tym sensie Małe centrum świata jest przewodnikiem po praktykach pogranicznego współistnienia.
Pisanie o dialogu kultur w czasach Brexitu jest obarczone zwiększonym ryzykiem. Dlatego temu, co powszechne – rozpadowi, konfliktom, agresji – Czyżewski przeciwstawia kulturę obejmującą i zakorzeniającą, która zaprasza do współudziału, włącza do wspólnoty i pomaga w odnajdywaniu
drogi do własnej tożsamości. Zadanie Ośrodka „Pogranicze” nie polega rzecz jasna na tym, by zażegnać konflikt na Bliskim Wschodzie albo zszyć rozdartą Unię Europejską. Polega natomiast na tym, by uczyć się od każdego, kto do „Pogranicza” zawita, jak nazywać zerwanie i razem z przybyszem pracować nad „tkanką łączną”. Kiedy to się udaje, niewielkie Sejny i Krasnogruda na moment stają się małym centrum świata.
Przemysław Czapliński
Celem opracowania jest rekonstrukcja publicznej debaty na temat oświaty ludowej oraz czytelnictwa chłopów w zaborze rosyjskim. Dotyczy ono głównie okresu 1864??–1905. Jednak aby pokazać genezę dyskusji i wyodrębnić te wątki, które stanowiły jej trwały element, cofnięto się do ostatniej ćwierci XVIII w., kiedy to zaczęły się pojawiać pierwsze wypowiedzi dotyczące badanych problemów. Analizą objęto wypowiedzi publicystów z tych środowisk, które problemami wsi interesowały się najbardziej, bądź to ze względu na codzienne bliskie kontakty z jej mieszkańcami (ziemianie, przedstawiciele Kościoła), bądź ze względów czysto ideowych (pozytywiści, narodowcy). Specyficzne miejsce w tym gronie zajmowała „Rola” Jana Jeleńskiego ze swoim programem konserwatywno-klerykalnym i antysemickim. Podstawowym źródłem, które wykorzystano, była dziewiętnastowieczna prasa: 759 roczników 39 czasopism i dzienników, a także ówczesne opracowania poświęcone aktualnym zagadnieniom społecznym. Niewątpliwie opisane spory rzadko przynosiły wymierne efekty. Zarówno konserwatywne, jak postępowe projekty dotyczące cywilizacyjnych i kulturowych zmian na wsi nie mogły zostać wówczas w pełni zrealizowane, stanowiły jednak ważne źródło inspiracji dla następców, którzy zyskali możliwość legalnego działania po rewolucji 1905 r.
Uważam tom za bardzo cenny i interesujący ogląd problematyki haptyczności w kulturze – nie tylko europejskiej. Obserwacje obejmują szeroki i zróżnicowany zakres zjawisk artystycznych – literaturę różnych języków i obiegów, malarstwo europejskiego kanonu i współczesne eksperymenty artystyczne, film, praktyki performatywne, gry internetowe, cyberpoezję. Autorzy czerpią inspiracje metodologiczne z różnych obszarów humanistyki, tom wprowadza w związku z tym rozbudowane instrumentarium pojęciowe stosowane dziś w badaniach nad haptycznością oraz panoramę stanowisk – od antyku po współczesność. Różnorodność perspektyw wydobywa i uzmysławia zarówno problemy sporne i punkty aporetyczne badań, jak i ich obszary wspólne i kluczowe tradycje.
Zebrane w tomie prace przekonują, że na gruncie polskim zainteresowanie zagadnieniami zmysłów i cielesności łączone bywa z rozmaitymi nurtami i tendencjami badawczymi – nie tylko sensory studies, somaestetyką czy antropologią doświadczenia, ale też studiami nad pamięcią, afektami i wizualnością, teorią aktora-sieci, krytyką feministyczną, queer studies, performatyką, disability studies.
Z recenzji prof. dr hab. Eugenii Prokop-Janiec
Wstęp
Barbara Szubert, Epinetron. Na co prządkom attyckim ceramiczne rynny?
Marcin Bohr, Naczynia ceramiczne z grobów „książęcych" z Wrocławia-Zakrzowa. Stylistyczny, funkcjonalny i technologiczny fenomen
Sylwia Siemianowska, Bliska obcość. Ceramika jako identyfikator kontaktów handlowych i politycznych czy wspólnoty kultur wczesnośredniowiecznych zespołów osadniczych Słowiańszczyzny? Uwagi z perspektywy studiów nad dziesiątowieczną ceramiką z Obiszowa koło Głogowa
Marcin Paternoga, Paweł Rzeźnik, Sylwia Siemianowska, Naczynia Solniki-Lipowiec. Lokalna grupa ceramiki całkowicie obtaczanej w północnej części Śląska
Bogumiła Twardosz, Szklanice z Poznania
Krystyna Sulkowska-Tuszyńska, Przeszłość w ceramice ukryta. O bańkach, dzbanach, nocnikach... w łaźniach i domach gości używanych (XV/XVI — 1 połowa XVI w.)
Sebastian Siembora, Naczynia szklane z badań archeologicznych pod wieżą Zamku Wysokiego w Człuchowie
Dagmara Łaciak, Małgorzata Markiewicz, Barbara Łydżba-Kopczyńska, Bogusław Gediga, Czesław August, Marek Hojniak, Grzegorz Rusek, Bogdan Miazga, Rekonstruowanie procesu wytwórczego ceramiki - badania nad halsztacką ceramiką malowaną z cmentarzyska w Domasławiu stan. 10/11/12, pow. wrocławski
Kinga Zamelska-Monczak, Tradycja a nowe wzorce - przemiany w wytwórczości garncarskiej na przykładzie materiałów ceramicznych ze starszych faz wczesnośredniowiecznego grodu w Santoku
Paweł Rzeźnik, Henryk Stoksik, Wyniki analiz archeometrycznych tygli szklarskich z Obiszowa na Dolnym Śląsku
Dariusz Rozmus, Aldona Garbacz-Klempka, Wczesnośredniowieczna ceramika szkliwiona z Dąbrowy Górniczej-Łośnia i innych stanowisk archeologicznych związanych z metalurgią srebra i ołowiu - wybrane zagadnienia
Małgorzata Pytlak, Uwagi na temat produkcji późnośredniowiecznych naczyń ceramicznych z terenów dawnej Nowej Marchii
Maria Mucha, Późnośredniowieczna huta szkła w Wielkopolsce. Sokołowo Budzyńskie, gm. Budzyń, stan. 28
Aleksandra Pankiewicz, Sylwia Rodak, Śląska ceramika jako źródło do poznania garncarstwa okresu wczesnonowożytnego
Maria Rudy, Etyka i estetyka w konserwacji ceramiki archeologicznej w oparciu o wybrane przykłady
Michał Matuszczyk, Metody i środki do restauracji ceramiki archeologicznej
Natalia Moszak, Katarzyna Wantuch-Jarkiewicz, Paweł Dąbrowski, Konserwacja i restauracja szkła archeologicznego w Polsce - ocena obecnej sytuacji
Stanisław Sasak, Krzysztof Sadowski, Sylwia Siemianowska, Pucharek typu Schlaufenfadenbecher z Wrocławia. Od analizy stłuczki do cyfrowej rekonstrukcji
Marta Sienkiewicz, Światło - Szkło - Witraż
Z ilustracjami Joanny Grochockiej
Pomysł był prosty: zapytać ludzi związanych zawodowo z dizajnem i projektowaniem wnętrz o wygląd polskich domów, o to, jak mieszkaliśmy kiedyś, jak mieszkamy dziś, jak zmieniają się nasze gusta i o czym marzymy. Byłam też ciekawa, czy zainteresowania i pasje moich rozmówców wynikają z atmosfery ich rodzinnych domów oraz do jakiego stopnia ich własne domy są uzewnętrznieniem ich charakterów, potrzeb i poglądów. Chciałam się dowiedzieć, jak mieszkają ludzie, których projekty – meble, szkło, porcelana, tkaniny – trafiają do wielu polskich mieszkań. Od strony materialnej domu przeszliśmy więc do historii z dzieciństwa, rodzinnych opowieści, bo dom to przecież znacznie więcej niż cztery ściany umeblowane w takim czy innym stylu, to wspomnienia, emocje, ambicje i pragnienia. Refleksje nad domem zataczały więc coraz szersze kręgi – obejmowały kwestie obyczaju, języka, kultury, mody, urody życia, poszukiwania wzorców i mentalności Polaków. Z tych bardzo osobistych opowieści wyłaniają się historia polskiego dizajnu i historia projektowania mieszkań, uzupełnione rozmowami z historykiem sztuki i socjologiem. Termin „dom polski” okazał się bardzo pojemny, rozciągnął się na kraj, miasto, krajobraz, błękit nieba i zapach śliwek.
Małgorzata Czyńska
Rozmówcy: Tomasz Augustyniak, Beata Bochińska, Marek Cecuła, Basia Dereń-Marzec, Danuta Duszniak, Maja Ganszyniec, Zbigniew Horbowy, Marek Krajewski, Teresa Kruszewska, Boris Kudlička, Hanna Rechowicz, współtwórczynie programu „Standard”, Piotr Voelkel, Oskar Zięta
Paweł Konic w szkolnych latach myślał o fizyce, miał w planach inne kierunki, ale w końcu podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Wtedy właśnie zajął się teatrem studenckim. Reżyserował, pisał, organizował występy teatrów, a nawet – wspomniał o tym w jednym z wywiadów – zagrał główną rolę. Teatr go pochłonął, z nim związał swoje zawodowe życie. Już na studiach zaczął współpracę z dwutygodnikiem „Teatr” oraz miesięcznikiem „Dialog”, w tych pismach prawie równocześnie opublikował swoje debiutanckie teksty i z obydwoma związał się na długi czas. Pisanie o teatrze nie było jego jedyną aktywnością teatralną, z czasem przestało nawet być aktywnością najważniejszą – wchodził w skład kolegiów redakcyjnych wymienionych wcześniej periodyków, był kierownikiem literackim cenionych scen, członkiem rad programowych i sądów konkursowych, kierownikiem artystycznym. Napisał jednak sporo, bo blisko 150 tekstów. Zdecydowaną większość stanowią recenzje z przedstawień, zarówno teatrów w stolicy i wielkich ośrodkach, jak i tak na zwanej prowincji. Sposób, w jaki uprawiał zawód recenzenta, dał mu silną pozycję w środowisku teatralnym, ponieważ miał rzadką uważność i szacunek dla rzetelnej pracy, umiał formułować wyważone oceny przy prezentowaniu zdecydowanych sądów. Oprócz krytyki zajmował się również
obserwowaniem i refleksją na temat tego, co określa się często mianem o b r z e ż y życia teatralnego: młodym teatrem, poszukiwaniami i eksperymentami, festiwalami, rozmowami z artystami. To przede wszystkim takie teksty zostały zebrane w tym zbiorze.
Łódzki wykład Umberta Eco o przyszłości semiotyki stał się – w sposób tyleż zamierzony, co niezamierzony – manifestem i głosem w dyskusji na temat roli dyscypliny, która wchodzi na nowe tory swego naukowego rozkwitu. Rozkwit ów dotyczy dwóch kierunków – ściśle „dyscyplinarnego” (koncept „semiotyki ogólnej”) i interdyscyplinarego (koncept „semiotyk szczegółowych”). Obydwa są charakterystyczne dla nurtu nawiązującego do kwestii „encyklopedii” rozumianej jako labirynt wiedzy oraz przestrzeń komunikacji znaków werbalnych i niewerbalnych, wydobywanych z rzeczywistości i pamięci o jej wytworach.
Wyrażamy nadzieję i przekonanie, że prezentowany manifest Umberta Eco odpowiada na najbardziej żywotne wyzwania współczesnej i przyszłej semiotyki, co potwierdza zainteresowanie międzynarodowego środowiska semiotycznego, oczekującego na wydanie jednego z ostatnich esejów naukowych Mistrza. Pragniemy zaznaczyć, że opublikowanie tego tekstu było zamysłem Autora. Jest on spełniany zgodnie z wolą Jego samego oraz spadkobierców, w tym najbliższych Mu uczniów i współpracowników.
Z Wprowadzenia
Współpraca pomiędzy organizacjami w ramach sieci i klastrów obejmuje wiele obszarów, w tym obszar kreatywności, a więc umiejętności tworzenia nowych, niespotykanych do tej pory rozwiązań. Zjawisko to zostało przebadane w klastrach kreatywnych, czyli klastrach działających w sektorach kreatywnych i kultury. W monografii przedstawiono wyniki badań dotyczących tworzenia i przekazywania wiedzy, prowadzonych w sieciach i klastrach w Polsce oraz krajach UE.
Wyjaśnienie teoretyczne współpracy sieciowej w klastrach kreatywnych odnosi się do teorii sieci działań, która wpisuje się w nurt podejścia sieciowego w naukach organizacji i zarządzania. Autor proponuje zastosowanie koncepcji sieci działań tworzących wartości emocjonalne, która pozwala na opis działań sieci międzyorganizacyjnej, wykorzystując do tego celu:
• analizę relacji między członkami sieci z zastosowaniem oprogramowania SNA (Social Network Analysis),
• mapę kompetencji członków sieci,
• diagram sieci działań obrazujący powiązania pomiędzy działaniami a zasobami i efektami, bazujący na standardzie EPC (Event Process Chain).
Wartości emocjonalne, które są efektem oraz unikalnym zasobem sieci i klastrów, mają coraz większy udział w modelach biznesowych w przemysłach kreatywnych oraz pozostałych sektorach gospodarki. Mają również ogromne znaczenie społeczne związane z umacnianiem tożsamości regionów, miast i społeczności lokalnych.
Publikację można polecić naukowcom, doktorantom, studentom, jak również praktykom zajmującym się zarządzaniem w sieciach i klastrach.
Autorka proponuje nowe spojrzenie na dzieje mody. Oprócz analizy zmieniających się trendów sięga do społecznych kontekstów tych procesów. Zaprezentowany zostanie zupełnie innowacyjny rozdział o ewolucji poszczególnych części garderoby. Interesujące relacje z kultowych pokazów mody, motywacje projektantów, opis ich procesów twórczych opatrzone komentarzem historyka sztuki będą fascynującą opowieścią, która wciągnie zarówno osoby, dla których temat mody jest codziennością, jak i chcących poszerzyć swoje horyzonty w tej dziedzinie. Album zawiera około 700 ilustracji: fotografii agencyjnych, archiwaliów, reprodukcji, szkiców i ciekawostek.
Księga jubileuszowa poświęcona Profesor Irenie Fijałkowskiej-Janiak, to zbiór tekstów przyjaciół i znajomych badaczki, poświęconych ulubionemu tematowi badawczemu Pani Profesor – magii ksiąg. Na tom składają się tłumaczenia i interpretacje tekstów kulturowych, historycznych, literackich oraz innych.
Niniejszy tom stanowi stanowi księgę pamiątkową poświęconą Profesorowi Ryszardowi Tokarskiemu. Jest On zaliczany do grona najwybitniejszych współczesnych polskich lingwistów. Od początku swej naukowej drogi związany jest z Instytutem Filologii Polskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W jej trakcie przeszedł wszystkie szczeble kariery akademickiej: od tytułu zawodowego magistra i stanowiska asystenta stażysty po ukończeniu studiów w 1972 roku, poprzez doktorat w 1979 roku i habilitację w 1988, do tytułu profesora w 1996 roku i stanowiska profesora zwyczajnego w 2001. Jest uczonym wysoko cenionym i docenianym zarówno w środowisku lubelskim, jak i poza nim.
Kuchnia świąteczna, projektu Andrzeja Bareckiego, zawiera zbiór 24 przepisów na dania wigilijne i bożonarodzeniowe, który poprzedza wstęp autorstwa Katarzyny Lengren. Przepisy, przedstawione w przejrzysty i atrakcyjny sposób, zachęcają do przygotowania smakowitych dań zarówno dla rodziny, jak i przyjaciół. Książka stanowi pierwszy tom z nowej serii, tym razem poświęconej kulinariom.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
