Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Tom zawiera wykłady z zakresu epigrafiki rzymskiej (łacińskiej), wygłaszane na Uniwersytecie Lwowskim u schyłku XIX i na początku XX wieku przez profesora Bronisława Kruczkiewicza (1849-1918), wybitnego filologa klasycznego. Publikowane są na podstawie sporządzonego przez niego i szczęśliwie zachowanego rękopisu. Można śmiało zaryzykować tezę, że oto mamy do czynienia najprawdopodobniej z pierwszym polskim podręcznikiem epigrafiki rzymskiej (łacińskiej), ponieważ rękopis ten jest kopią, jedną z wielu, sporządzoną techniką litograficzną, oryginalnego tekstu spisanego ręką Profesora. Kopie te przeznaczone były dla studentów, słuchaczy wykładów. Autor podzielił swoje wywody na dwie części: w pierwszej przedstawia dzieje zainteresowań epigraficznych oraz kształtowanie się epigrafiki jako samodzielnej naukowej dyscypliny pomocniczej. Dużo miejsca poświęca uformowaniu się idei Corpus Inscriptionum Latinarum i roli, jaką w tym zakresie odegrał Teodor Mommsen. Pokazuje też miejsce epigrafiki w badaniach nad światem rzymskim, którą określa mianem „nauki pierwszorzędnego znaczenia”. Część druga nosi tytuł „Główne zasady epigrafiki rzymskiej”. W jej ramach autor omawia, w pięciu działach, podstawowe obszary wchodzące w zakres poznania epigraficznego. Jest to (A) pismo napisów, (B) stosowane w inskrypcjach skróty, (C) sposób określania osób z punktu widzenia prawnego (tria nomina), pozycji społecznej, płci etc., (D) cursus honorum, jego rodzaje i sposób zapisywania oraz(E) tytulatura panującego i członków jego rodziny.
„Epigrafika rzymska” nie jest produktem jednorazowym. Z tekstu wynika wyraźnie, że jej ostateczny kształt powstawał na przestrzeni kilku lat, pierwszy zarys najpewniej między rokiem 1893/1894 a 1899/1900. Ostateczna redakcja, z przeznaczeniem do litograficznego powielenia dokonana została w roku 1913/1914. Aktualizacja danych po roku 1900 miała jednak charakter sporadyczny. Niemniej na podręcznik patrzeć trzeba z dużym uznaniem. Autor zaoferował swoim słuchaczom – i czytelnikom – dawkę solidnej wiedzy, dobrze podbudowanej stanem ówczesnych badań. Wiedzy, dzięki której wprowadzał ich w arkana oryginalnej i nowej dyscypliny badań, przyczyniającej się do lepszego poznania starożytności rzymskich.
Autorzy kolejnych rozdziałów monografii rzucają nowe światło na tytułowe, wydawałoby się, już wielokrotnie opracowane tematy i na pierwszy rzut oka ostatecznie rozwiązane problemy aksjologiczne, poznawcze czy tożsamościowe. Począwszy od nowego odczytania starożytnych wzorców heroizmu i przykładów ich historiograficznych, mitycznych, literackich i artystycznych reprezentacji, przez przewijające się przez wieki kontynuacje i przekształcenia po ukazanie postmodernistycznych zabiegów demitologizacyjnych i degradacyjnych, na kartach opracowania przewijają się postaci – historyczne i fikcyjne, opowieści o czynach odważnych czy nawet straceńczych, takich, które na trwałe zapisały się w zbiorowej wyobraźni i takich, o których zapomniano, choć niegdyś tę wyobraźnię fascynowały.
Książka ta przedstawia strategię rozwoju człowieka na nowe czasy, ukierunkowaną na uczenie samodzielnego myślenia (czyli rozwój świadomości), co jest przeciwieństwem dotychczasowego podejścia, które w przeważającej mierze odpowiada za stagnację tego świata i będzie wkrótce obwiniane za jego załamanie. Jest to opis podstawowego pozytywnego składnika strategii przewartościowań towarzyszącej zachodzącym przemianom globalnym. Jest to klucz do przyszłości, który - podobnie jak tom 15 - nie ma obecnie odpowiednika w żadnej innej publikacji.
Książka ta ukazuje nieznane ludziom (i w ogóle nieopisywane dotychczas) psychologiczne źródła kursu naszej cywilizacji ku przepaści - regres, którego nadchodzące załamanie gospodarcze jest jedynie konsekwencją. Zrozumienie jego źródeł otwiera jednak też drogę ku wyjściu, a zwłaszcza ku nowemu podejściu do rozwoju człowieka. Jest to droga ku ewolucji osobowości, mająca stać się wielkim przeskokiem w nadchodzących latach. Jest to jedyna, nie tylko w Polsce, książka ukazująca prawdziwe źródła tego, co zaczyna się dziać.
Książka pt. Scenariusze kultury upokarzania. Studium z antropologii mediów poddaje opisowi oraz krytyce szereg różnego rodzaju — zarówno pod względem gatunków medialnych, jak i tematyki — programów telewizyjnych, w których pojawia się element upokorzenia, wstydu oraz pogardy wobec pokazywanych tam bohaterów i uczestników.
Kultura upokarzania to amalgamat złożony z koncepcji społeczeństwa spektaklu, kultury narcyzmu, dyktatury ludzi pięknych oraz nierówności społecznych podbudowanych ideologią neoliberalną. Przejawia się poprzez media i dzięki mediom. To kultura, która za cnotę poczytuje sobie szczerość zabarwioną sadyzmem jako element osobowej autentyczności. Przedstawiciele tej kultury, np. artyści czy celebryci, uważają upokorzenie wynikające z publicznie wyrażonej dezaprobaty za najlepszy sposób wyrażenia przewagi pełnionej przez siebie roli społecznej nad rolą społeczną kogoś, kto aspiruje do awansu społecznego poprzez śpiew czy taniec. Świat tej kultury jako żywo przypomina średniowieczny świat opery żebraczej, w której ludzie luźni, dzisiejszy prekariat, walczą o miłosierdzie lepiej usytuowanych, dostając jednak, przy uciesze medialnego tłumu, baty pod pręgierzem.
Katarzyna Czajka-Kominiarczuk aka Zwierz Popkulturalny, prowadzi jednego z najpopularniejszych blogów popkulturalnych w Polsce. Niemal codziennie zamieszcza recenzje filmów, seriali, rozważania o popkulturze, biografie aktorów i wiele innych kulturalnych treści.
Po udanym debiucie beletrystycznym, książce o Oscarach nadszedł czas na „Zwierzenia popkulturalne”. Kasia szczerze i bez znieczulenia pisze o tym, co ciekawe lub co ją boli w popkulturze.
Lektura obowiązkowa dla wszystkich fanów, ale również dla osób, które preferują słowo drukowane nad ekran smartfona czy monitor.
Kto iw jaki sposób pisał w Królestwie Polskim w XIX i na początku XX wieku o alkoholizmie? Czy traktowano go jako chorobę, czy problem moralny? Które grupy społeczne uważano za szczególnie zagrożone alkoholizmem? Jak problemy związane z (nad)używaniem alkoholu przedstawiano w materiałach wizualnych?
W książce zaprezentowano wybór piśmiennictwa i materiałów ikonograficznych propagujących określone wyobrażenia i postawy moralne oraz upowszechniających wiedzę o pijaństwie i alkoholizmie w kontekście problemów społecznych, wychowawczych i kulturowych. Zamieszczenie w niej różnorodnych w formie i treści tekstów pozwala dostrzec, jak najczęściej przedstawiano przyczyny i skutki picia alkoholu, w jakich kontekstach ukazywano ten problem, jakie znaczenie nadawano mu w wymiarze indywidualnym oraz zbiorowym.
Celem niniejszej pracy jest zaprezentowanie – z perspektywy historii oświaty i wychowania – wyboru piśmiennictwa z Królestwa Polskiego dotyczącego pijaństwa, alkoholizmu i wstrzemięźliwości, skierowanego do szerokiego grona odbiorców. W tomie znalazły się teksty, które były ważnym elementem kształtowania przekonań, wyobrażeń i postaw opinii publicznej Kongresówki wobec problemów związanych z pijaństwem. Pełniły istotną funkcję w popularyzowaniu szeroko pojętej wiedzy o alkoholizmie. Mając świadomość kontrowersyjności takiego podejścia, zdecydowałam się przedstawić bardzo różne rodzaje piśmiennictwa: poradniki, literaturę kaznodziejską, publicystykę społeczną, przeznaczoną dla niespecjalistów publicystykę popularnonaukową. W XIX i na początku XX wieku wszystkie one odgrywały ważną rolę w procesach samokształcenia i samowychowania czytelników. Współcześnie pozwala ją poznać schematy myślenia naukowego oraz potocznego rozumienia alkoholizmu i trzeźwości.
Wspomnienia jednej z najbardziej znanych postaci świata nauki. Prof. Waltoś to niezwykła osobowość - prawdziwy erudyta, człowiek renesansu. Autorytet z zakresu postępowania karnego i historii sztuki. Na jego podręczniku ""Proces karny. Zarys systemu"" wychowały się pokolenia prawników. A Muzeum Collegium Maius, którego był dyrektorem w latach 19772011, odwiedziły miliony turystów. Na książkę składa się 9 esejów, w których ze swadą i humorem opisuje swoje wspomnienia z różnych obszarów życia prywatnego i naukowego
Celem książki jest z jednej strony próba znalezienia fundamentów nauk o mediach, które obecnie tworzą m.in. bibliolodzy, filolodzy, filozofowie, historycy, kulturoznawcy, muzykolodzy, pedagodzy, politolodzy, prawnicy, psycholodzy, socjolodzy, teolodzy, a nawet ekonomiści, informatycy i biznesmeni. Z drugiej zaś uporządkowanie wiedzy na ten temat oraz znalezienie sposobów łączenia metod badawczych, zastosowanych w poszczególnych dyscyplinach, i wykorzystanie ich właśnie w nauce o mediach.
Autorzy tekstów zawartych w tomie próbowali też wskazać na to, co jest dla medioznawstwa fundamentem w zakresie określenia przedmiotu i metodyki badań, czym badania medioznawcze mogą się różnić od badań m.in. literaturoznawczych, językoznawczych socjologicznych czy filmoznawczych.
Monografia dotyczy szeroko rozumianej problematyki przestępczości skierowanej przeciwko dziedzictwu kulturowemu. Bardzo zróżnicowany charakter działań przestępców oraz specyfika obiektów, przeciwko którym wymierzone są ich działania, powoduje, że zwalczanie tego typu przestępstw napotyka wiele trudności zarówno w związku z wykryciem sprawcy przestępstwa, jak i udowodnieniem jego winy. Charakter niniejszego opracowania jest przede wszystkim podręcznikowy, co było intencją autorów, którzy starali się nie tylko wskazać odpowiednie regulacje prawne wraz z ich komentarzem, lecz także dokonać syntetycznej charakterystyki uwarunkowań etiologicznych i fenomenologicznych opisywanych form przestępstw. Dlatego obok aktualnych przepisów karnoprawnych opatrzonych praktycznym komentarzem najwięcej w pracy można znaleźć odniesień do problematyki kryminologiczno-kryminalistycznej. Przywołanie konkretnej kazuistyki wraz ze wskazaniem reprezentatywnego orzecznictwa powinno pozwolić na precyzyjniejsze rozpoznanie komentowanych przestępstw oraz wzmocnić efektywność działań organów procesowych na gruncie postępowania dowodowego. Zasadniczym celem niniejszej publikacji jest wskazanie na praktyczne aspekty pozwalające podnieść skuteczność działań w zakresie zwalczania przestępczości przeciwko dziedzictwu kulturowemu.
Niniejsza publikacja przedstawia w sposób porównawczy problemy współczesnych Włoch i Hiszpanii. Najważniejsze kwestie poruszone przez autorów to m.in. korupcja, bezrobocie, upadek elit, emigracja, zadłużenie, stosunek Kościoła katolickiego wobec zmian społecznych. Książka zawiera wyniki najnowszych badań empirycznych i adresowana jest do studentów i badaczy stosunków międzynarodowych.
Monografia wypełnia poważną lukę w refleksji o wielokulturowości, oferując spójną propozycję teoretyczną i refleksję krytyczną na jej temat. Autor nie tylko przeprowadza dyskusję z najważniejszymi ujęciami wielokulturowości funkcjonującymi w socjologicznej literaturze przedmiotu, uwzględniając najważniejszych autorów i koncepcje, ale również wiele miejsca poświęca kłopotliwości tej kategorii. Społeczeństwo wielokulturowe z perspektywy pogranicza to wysokiej próby synteza dotychczasowej refleksji nad wielokulturowością oraz wynikająca z jej krytycznego odczytania propozycja własnej, rozbudowanej i uwzględniającej wiedzę na temat specyfiki procesów narodotwórczych w Europie Środkowo-Wschodniej, koncepcji teoretycznej wielokulturowej triady, eksponującej proces przeobrażania się społeczności zróżnicowanych kulturowo w pluralistyczne, które zmierzają ku wielokulturowym.
Książka powinna być obowiązkową lekturą dla wszystkich, którzy na jakichkolwiek forach (naukowych, publicystycznych, towarzyskich) chcą formułować sądy o wielokulturowości. W jednym miejscu odnaleźć można krytyczny przegląd przypadków, które opisuje się z wykorzystaniem pojęcia wielokulturowości i które napełniają ją jakże odmiennymi treściami – Autor rozpoczyna od Kanady, Australii, Stanów Zjednoczonych, by odnieść te przykłady do Europy Zachodniej i ŚrodkowoWschodniej. Mimo uzasadnionej ostrożności w opowiadaniu o wielokulturowości europejskiej Autor wyraża przekonanie, że możliwe jest pojawienie się narodów wielokulturowych również i w tej części świata. Książka ta jest wielkim dowodem i głosem na rzecz konieczności prowadzenia badań nad wielokulturowością wobec nieuchronności przemian społecznych współczesnego świata.
Andrzej Sadowski, profesor socjologii związany z Uniwersytetem w Białymstoku – pracownik i wieloletni dyrektor Instytutu Socjologii, dziekan Wydziału Historyczno-Socjologicznego w latach 2005– –2012, członek Komitetu Socjologii PAN (2016–2019). Redaktor naczelny ukazującego się od 1992 roku czasopisma „Pogranicze. Studia Społeczne”. Autor ponad trzystu publikacji naukowych, w tym trzydziestu trzech monografii autorskich i redagowanych, poświęconych tematyce ruralizacji, pogranicza, wielokulturowości, narodu i grup etnicznych, ze szczególnym uwzględnieniem mniejszości białoruskiej i tożsamości mieszkańców Podlasia oraz specyfiki kapitału społecznego Białegostoku. Wśród nich m.in.: Narody wielkie i małe. Białorusini w Polsce; Procesy ruralizacji. Ludność wiejska w mieście; Pogranicze polsko-białoruskie. Tożsamość mieszkańców; Białystok. Kapitał społeczny mieszkańców miasta.
Monografia jest II edycją rozprawy habilitacyjnej autora. Książka stanowi oryginalne, oparte na etnograficznych badaniach terenowych studium, obejmujące występujące na Kaszubach rytuały i wierzenia związane ze śmiercią i pogrzebem. Szybki zanik tradycyjnego modelu "dobrej śmierci" sprawia, że drugie wydanie książki może pomóc wniknąć - już kolejnej generacji Kaszubów - w piękny i bogaty świat religijności przodków.
Pierwsza tak obszerna monografia poświęcona kolędowaniu i grupom kolędniczym na Kaszubach.
Zamiast długiego wstępu.
Rozdział I Kolędowanie – czyli kto, kiedy, gdzie i dlaczego?
Rozdział II Słów kilka o dotychczasowych badaniach kaszubskich kolędników.
Rozdział III Gwiȏzdka, gvåzdka, gvåzdorë, gvižǯe, gwizduchy, panëški, kṷezłë - czyli nieco o nazewnictwie.
Rozdział IV Nieco precyzyjniej o terminach kolędowania gwiȏzdek.
Rozdział V Zasady organizacji i funkcjonowania gwiȏzdek.
Rozdział VI Skład zespołu – czyli różnie bywało.
Rozdział VII Stroje, maski, maszkarony i inne akcesoria.
Rozdział VIII Chceta wa lëdzë gwiȏzdkã widzec?7
Rozdział IX A wczora z wieczora – czyli o śpiewie, instrumentach i oracjach.
Zakończenie czyli - dze Gwiȏzdka chòdzy tam djobeł nie szkòdzy
Spis wykorzystanych fotografii
The Book of Symbols combines original and incisive essays about particular symbols with representative images from all parts of the world and all eras of history. The highly readable texts and over 800 beautiful full-color images come together in a unique way to convey hidden dimensions of meaning. Each of the ca. 350 essays examines a given symbol’s psychic background, and how it evokes psychic processes and dynamics. Etymological roots, the play of opposites, paradox and shadow, the ways in which diverse cultures have engaged a symbolic image—all these factors are taken into consideration.
Authored by writers from the fields of psychology, religion, art, literature, and comparative myth, the essays flow into each other in ways that mirror the psyche’s unexpected convergences. There are no pat definitions of the kind that tend to collapse a symbol; a still vital symbol remains partially unknown, compels our attention and unfolds in new meanings and manifestations over time. Rather than merely categorize, The Book of Symbols illuminates how to move from the visual experience of a symbolic image in art, religion, life, or dreams to directly experiencing its personal and psychological resonance.
The Book of Symbols sets new standards for thoughtful exploration of symbols and their meanings, and will appeal to a wide range of readers: artists, designers, dreamers and dream interpreters, psychotherapists, self-helpers, gamers, comic book readers, religious and spiritual searchers, writers, students, and anyone curious about the power of archetypal images.
Polaroids occupy a special place in photography, all the more so since the development of digital techniques. The instant print and absence of editing tools allows these one-of-a kind images a beguiling realness: In no other photographic medium does the moment find its material form with such sincerity and such speed.
Throughout his career, Helmut Newton used polaroids not just for their poetics but as a crucial tool for testing lighting and composition before a shoot began. Many photographers threw these tests away. Luckily for us, Newton kept his, allowing his widow June Newton to assemble this fascinating behind-the-scenes look at some of his greatest shoots, from the classic nudes in Milan to latex-clad shots in St. Tropez.
With images visible folds or handwriting, these snaps from the seventies, eighties, and nineties are akin to the preparatory sketches to masterpiece paintings. Offering fascinating insight into Newton’s creative direction and process, they stand as works of art in their own right, and as a historical testament to a bygone age of fashion photography.
Helmut Newton, master of late 20th-century fashion photography, always considered the printed page the most important factor in his work. It was, he explained, in the framework of an editorial or advertising commission, that he found his inspiration and produced his best shots.
Joining the prestigious roster of TASCHEN’s Helmut Newton titles, including Sex & Landscapes, World without Men, and the much coveted Helmut Newton SUMO, this fresh edition of Pages from the Glossies gathers the most eminent and interesting examples of Helmut Newton’s work for magazines across Europe and the United States. Facsimiles of more than 500 original spreads from the likes of Elle, Amica, and, above all, Vogue follow Newton’s ongoing ability to break the boundaries of his genre and explore the interaction of his unique, daring, pictures with typography and layout.
In lively personal anecdotes alongside the spreads, Newton talks through the inspirations and informal moments behind some of his most memorable images. We follow him scouting models, setting up a shot with the captain of a nuclear submarine, collaborating with Anna Wintour, and negotiating between different cultural attitudes towards the nude.
From Azzedine Alaïa, Cristóbal Balenciaga, and Coco Chanel to Alexander McQueen, Yves Saint Laurent, and Vivienne Westwood, a century’s worth of fashion greats from the permanent collection of The Museum at the Fashion Institute of Technology in New York City are celebrated in this fresh edition of Fashion Designers A–Z.
This accessibly priced and updated collection features photographs of approximately 500 garments selected from the Museum’s permanent collection. From an exquisitely embroidered velvet evening gown to Mondrian-style minimalist chic, each chosen piece is selected not only for its beauty but for its representative value, distilling the unique philosophy and aesthetics of each of the featured designers.
Texts by the museum’s curators explain why each designer is important in fashion history and what is special about the garments featured, complemented by 110 drawn portraits by Robert Nippoldt. In her introductory essay, director and chief curator Valerie Steele writes about the rise of the fashion museum, and the emergence of the fashion exhibition as a popular and controversial phenomenon.
Książka Józefa Poklewskiego bez wątpienia spełnia wszelkie kryteria pracy naukowej. Jej wysokie walory merytoryczne wynikają z dogłębnej znajomości omawianych zagadnień, bogatego naukowego doświadczenia Autora – profesora historii sztuki. Dzieło przemawia erudycją i znakomitym warsztatem. Ugruntowane źródłową wiedzą fakty, skrupulatnie przedstawiane w toku pełnej polotu narracji, jak też obszerna, rzeczowa charakterystyka i wnikliwa analiza zjawisk czynią z książki Józefa Poklewskiego kompendium wiedzy znacząco wzbogacające stan badań nad życiem artystycznym i kulturalnym Wilna – ważnego komponentu polskiej kultury i sztuki II Rzeczypospolitej.
W książce o gdańskiej przestrzeni artystów znajdują się artykuły będące pokłosiem badań przeprowadzonych przez studentów kierunku Kulturoznawstwo na Uniwersytecie Gdańskim. W kręgu zainteresowań młodych badaczy znalazły się wydarzenia i zjawiska artystyczne obecne w gdańskiej przestrzeni miejskiej: teatry uliczne i Międzynarodowy Festiwal FETA, Teatr w Oknie, fireshow, realizacje artystyczne i animacyjne na terenach postoczniowych oraz murale. Studenci, dziś już absolwenci Kulturoznawstwa, skupili swoją uwagę na przedstawieniu istoty omawianego zjawiska. Ukazali historię i sposób funkcjonowania w przestrzeni miejskiej wybranych form artystycznych i animacyjnych przy jednoczesnym uwzględnieniu ich mocy przekształcania i poszerzania znaczenia samej przestrzeni, w której zaistniały. Niniejsza publikacja może stanowić interesującą lekturę nie tylko dla studentów i absolwentów studiów o profilu artystycznym, ale dla każdego gdańszczanina i turysty, który pragnie odkrywać i poznawać estetyczną stronę miasta.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
