Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Człowiek w dialogu to drugi tom z cyklu Filozofia na tropie człowieka. Monografią otwierającą ten cykl była publikacja Człowiek. Filozoficzne wyzwanie, a zakończy go Przeszłość i przyszłość antropologii fundamentalnej – książka poświęcona projektowi Michaela Landmanna.
Określenie „człowiek w dialogu” przywodzi na myśl dialog, będący powszechnym medium porozumiewania się i komunikacji. Tymczasem dialog jest nie tylko rozmową (może być nawet bezsłowny), podobnie jak nie każda rozmowa jest dialogiem – w sensie, który przypomniany nam został za sprawą dwudziestowiecznej filozofii dialogu, a nawet dzięki niej doczekał się antropologicznej rehabilitacji i wydobycia z filozoficznej niepamięci. Człowiek jest podmiotem użytkującym język – w słowie mówionym i pisanym – i w ten sposób dającym wyraz swojej rozumności, ale to pozostaje oczywiste, przynajmniej od czasów Arystotelesa. Jednak słowo dialog, gdyby uwzględnić jego morfologię, ujawnia dwie prawdy, niezależne od siebie, a zarazem współtworzące szczególną jakość. Mówi ono, że „dia” jest nie tylko reminiscencją greckiego liczebnika, lecz także posiada inną etymologię, wskazującą na zapośredniczenie ludzkiego Ja przez Ty. Owo osobowe, interpersonalne Ty nie może zostać sprowadzone do żadnego To – nie dlatego i nie tylko dlatego, że taka procedura byłaby niebezpieczna czy kulturowo niestosowna. Przyczyna leży w fakcie międzyosobowego „zagadnięcia”, które za sprawą swego transcendentnego źródła dysponuje potencjałem zapewniającym możliwość pełnego uczłowieczenia tym, którzy stają się jego beneficjentami.
Ukazany przez dialogików paradoks polega na tym, że chociaż dialog nie jest żadnym poddającym się weryfikacji obiektem, kulturowym artefaktem ani żadną ontyczną realnością, to jednak – i właśnie dzięki temu – stanowi bezprecedensową okoliczność, która jako jedyna zdolna jest doprowadzić do ukonstytuowania się bytu ludzkiego. Ów odkrywany przez dialogików człowiek jest nie tylko istotą myślącą, mówiącą, formującą przestrzeń cywilizacyjno-kulturową oraz formowaną przez tę przestrzeń. Jest on ponadto kimś wyjątkowym i niepowtarzalnym – ludzką osobą.
Nazwana "szatańskimi wersetami teatrologii", dla jednych bluźniercza, dla innych będąca objawieniem, książka Kolankiewicza jest niewątpliwie dziełem przełomowym w polskiej myśli teatrologicznej. Wokół centralnego zagadnienia, jakim jest Mickiewiczowski projekt Dziadów (tak właśnie pisanych, nie jako tytuł dramatu), roztaczają się kręgi tematyczne, które dotyczą nie tylko interpretacji arcydramatu czy jego scenicznych realizacji, ale też prasłowiańskich korzeni obrzędu, a także związków pomiędzy teatrem a obrzędem, przy czym antropologa teatru interesuje zarówno kult Dionizosa, jak i brazylijski kult candomblé, pisma Ojców Kościoła oraz noty dziejopisów na temat bóstw prapolskich, słowem – wszelkie źródła (nie tylko te pisane), które mogą dawać świadectwo, jak i po co człowiek przedstawia
Książka stanowi zbiór artykułów naukowych, poświęconych wybranym aspektom kultury tradycyjnej. Zawiera teoretyczne i analityczne rozważania Autora. Koncentruje się na kilku zasadniczych obszarach, dotyczących: folkloru dziecięcego i repertuaru dla dzieci, wybranych pieśniowych gatunków tradycyjnego folkloru (kolędy, racyjki, pieśni sobótkowe), opisu wybranych pojęć i zjawisk językowo-kulturowych, badań nad obrzędowością doroczną na pograniczu etnicznym oraz w kontekście aktualnego problemu tworzenia listy niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Publikacja zawiera również artykuły, których tematem są zamówienia znachorskie i ludowe lecznictwo oraz tekst napisany z perspektywy współczesnego odbiorcy folkloru.
Po 30 latach od założenia ""Najwyższego Czasu!"" oddajemy w Państwa ręce podsumowanie jego działalności. Ta wyjątkowa książka jest nie tylko kroniką środowiska NCz!, ale też zbiorem historycznych - ale ponadczasowych - artykułów, jakie ukazały się w naszym czasopiśmie w ciągu ostatnich trzech dekad. Na jej łamach przeczytacie Państwo felietony Sommera, Michalkiewicza, Korwina-Mikke, Konrada Szymańskiego, Kataw Zara, Jana Fijora, Rafała Ziemkiewicza i wielu innych zasłużonych dla polskiej prawicy postaci. Pięknie oprawiona, urozmaicona pamiątkowymi zdjęciami oraz profilami naszych legendarnych autorów stanowi idealny album nie tylko dla wiernych sympatyków, ale dla wszystkich zainteresowanych historią rozwoju polskiego środowiska konserwatywno-wolnościowego.
Monografia porusza problematykę uczestnictwa w kulturze wysokiej oraz uwarunkowań częstotliwości i zakresu konsumpcji kultury wysokiej, do której można m.in. zaliczyć: przedstawienia operowe, operetkowe, teatralne, balet, koncerty muzyki poważnej, jazzowej, chórów, wystawy w galeriach, a także w muzeach. Autorka w szeroki i całościowy sposób ujmuje zagadnienia odnoszące się do konsumpcji kultury wysokiej oraz jej uwarunkowań. Rozważania teoretyczne dotyczące istoty, roli i rynkowego ujęcia kultury uzupełniono wynikami badań wtórnych na temat poziomu, jak również struktury konsumpcji kultury wysokiej przez Polaków, jako jednej z aktywności czasu wolnego oraz wynikami autorskich reprezentatywnych badań pierwotnych na temat częstotliwości i społeczno-ekonomicznych uwarunkowań konsumpcji kultury wysokiej przez mieszkańców województwa zachodniopomorskiego. Badania te dostarczyły informacji na temat wpływu m.in. cech demograficznych, ekonomicznych oraz potrzeb i preferencji, a także infrastruktury i działań marketingowych instytucji kultury na konsumpcję kultury wysokiej, która z założenia ma charakter elitarny, a nie masowy, a jej rolą jest nie tylko zaspokajanie określonych potrzeb odbiorców kultury wysokiej, ale również ich kształtowanie.
Książka ukazuje wieloaspektowość problematyki związanej z poznawaniem ciała i cielesności. Sam tytuł sugeruje, że jest to pewien proces, który przebiega w czasie, zarówno jeśli chodzi o historię rozwoju myśli fenomenologicznej, jak i w aspekcie jego indywidualnego poznawania/przeżywania.
Autor skoncentrował się na wydobyciu różnicy między specyfiką francuskiej wersji fenomenologii, wywodzącej się od Edmunda Husserla, a tak zwaną fenomenologią materialną, której najważniejszymi przedstawicielami są Michel Henry i Jean-Luc Marion. Rozważania te przeprowadza w sposób bardzo dokładny, porównując ich poglądy, ale przede wszystkim pokazując to, co może nam pomóc w zrozumieniu podmiotowego charakteru ludzkiego ciała. Dokonuje tego na wielu płaszczyznach: ontycznej, epistemicznej, etycznej, teologicznej.
Cennym wkładem poznawczym Piotra Karpińskiego są jego ustalenia na temat fenomenologicznego pojmowania intersubiektywności, zwłaszcza gdy chodzi o jej wymiar odsłaniający się w relacji erotycznej. Ważnymi ustaleniami są również te dotyczące tak zwanego zwrotu teologicznego w fenomenologii francuskiej, o którym mówi Dominique Janicaud. Autor, przywołując poglądy Henry’ego i Mariona, próbuje pokazać, że nie jest to „teologizacja fenomenologii”, jak utrzymuje Janicaud, ale „fenomenologizacja teologii”. W tym celu analizuje szczegółowo zarówno poglądy Mariona, porównując je z głoszonymi przez Henry’ego, jak i dokonuje własnych konstatacji, że taka fenomenologizacja teologii jest możliwa, gdy bardziej doceni się rolę ciała w ujawnianiu pewnych fenomenów wymykających się badaniom nauk ścisłych. Zgłębiając odsłanianie się cielesności, można badać również fenomeny o charakterze religijnym.
Ks. prof. dr hab. Ryszard Moń
(z recenzji naukowej)
Traktat dotyczący roli religii w powstaniu i podtrzymywaniu kultury. Kunsztowna analiza dowodzi, że pojawienie się świętości musiało nastąpić wraz z zaistnieniem języka, koniecznego dla przetrwania społeczeństwa ludzkiego, w którym kod językowy zastępuje kod genetyczny.
To jedna z najbardziej znanych i polecanych publikacji akademickich na świecie,
W sposób przystępny i całościowy omawia, fizjologiczne, ewolucyjne i rozwojowe mechanizmy zachowań i przeżyć psychicznych,
Napisana barwnym językiem, z doskonale dobranym materiałem ilustracyjnym,
Wprowadza w świat na styku biologii i psychologii, wskazując na niezwykłą przydatność wiedzy z zakresu biologii w pracy przyszłego psychologa.
XXI wiek, to teoretycznie czas, gdy poziom wiedzy o świecie i o człowieku osiągnął wysoki poziom rozwoju. Tymczasem prawda okazuje się zupełnie inna. Wizja naszej rzeczywistości zdominowana jest przez poglądy wyłącznie materialistyczne oraz utarte schematy przekazywane przez środowisko, w którym dorastamy. W świetle wielu relacji i badań naukowych wiemy, że życie nie kończy się po śmierci, istnieją inne wymiary egzystencji oraz istoty, a rzeczywistość materialna na głębszym poziomie ma charakter metafizyczny. Materialistyczne podejście do świata sprawiło, że ludzkość zatraciła wiedzę na temat własnej wyższej natury. Pogoń za dobrami materialnymi przysłoniła nam prawdziwe wartości, sprowadziła na drogę pozornego dobrobytu.Książka ukazuje blokady percepcyjne wytworzone przez materialistyczną cywilizację XXI wieku. Na podstawie konkretnych dowodów wykazano, że człowiek, to istota wielowymiarowa, a świat wokół nas jest tylko pozornie fizyczny. Publikacja zabiera nas w podróż po różnych wymiarach rzeczywistości pokazując, że nie jesteśmy jedynymi mieszkańcami wszechświata. Brak równowagi w dzisiejszym świecie wynika z niezrozumienia roli człowieka na Ziemi, o której o dziwo wiedzieli nasi przodkowie.
PREZENTACJE
Ernst H. Kantorowicz, Jak funkcjonowały przedhitlerowskie uniwersytety niemieckie
Ernst H. Kantorowicz, Wolność akademicka jako kwestia fundamentalna
Jacob Taubes, Rewolucja i transcendencja. Epitafium dla filozofa Herberta Marcusego
Piotr Nowak, Na lewo marsz! Maj ’68 w korespondencji Herberta Marcusego i Theodora W. Adorna
Leszek Kołakowski, O uchodźstwie, filozofii i balansowaniu na skraju otchłani
Zbigniew Osiński, Dyskusje o polskiej Akademii w odbiorze sceptycznego, cyfrowego humanisty i dydaktyka
Filip Mazurkiewicz, Historia literatury jako outsourcing
Jan Cieśliński, O konsekwencjach systemu finansowania polskiego szkolnictwa wyższego
ESEJE
Quentin Meillassoux, Historia i wydarzenie w myśli Alaina Badiou
Adrian Johnston, Widmo spójności ? Kantowskie kłopoty
Paul M. Livingston, Badiou i konsekwencje formalizmu
Alain Beaulieu, Deleuze i Badiou o bycie i wydarzeniu
Daniel Bensaid, Alain Badiou i cud wydarzenia
Piotr Skalski, Bartosz Wójcik, Kryptologia Meillassoux
ARCHIWUM FILOZOFII POLSKIEJ
Paweł Dybel, Romana Markuszewicza rewizja teorii Freuda
Roman Markuszewicz, Infantylizm popędu samozachowawczego
Roman Markuszewicz, Konfl ikt popędowy
ANTYKWARIAT
Piotr Nowak, Uniwersytet z o.o. Dwadzieścia lat od wydania University in Ruins Billa Readingsa
RECENZJE I POLEMIKI
Paulina Sosnowska, Zmagania z językiem. Nowy Heidegger Rymkiewicza
Patryk Fornalak, Heidegger jako nauczyciel języka polskiego ? lekcja hermeneutycznego katastrofizmu
Marcin Dolecki, Banalność Absolutu. Refleksje nad esejem Quentina Meillassoux Po skończoności
Karolina Rychter, Szczęście bez żadnych przykrych niespodzianek. Dylematy moralne w Złotej czarze Henry’ego Jamesa
Dominika Oramus, Ambasadorowie
Musimy ? to jest program filozoficzny ? pomyśleć czas inaczej. Po pierwsze musi się w nim pojawić prawdziwa przeszłość i przyszłość. To znaczy taka przeszłość, do której nie można się cofnąć, i taka przyszłość, której osiągnięcie oznacza zmianę nieodwracalną. Po drugie: czas trzeba pomyśleć jako głęboką formę bytu, jego wewnętrzną strukturę, która wyznacza i organizuje jego widzialne kształty i postacie. Mówiąc inaczej: czas trzeba pojąć nie jako dodatek, lecz jako istotę rzeczywistości.
Próbę takiego pomyślenia czasu znajdujemy w pierwszej wersji Światowieków Schellinga, której stosowny fragment, uzupełniony przez współczesne komentarze, znajdzie czytelnik w tym tomie naszego kwartalnika. Tekst Schellinga powstał w roku 1811. Został opublikowany ponad sto pięćdziesiąt lat później. To opóźnienie nie zmienia jednak w niczym jego rewolucyjnego charakteru. Przeciwnie: wszystko to, co się w międzyczasie w filozofii ? a skądinąd także w naukach przyrodniczych ? wydarzyło, pozwala nam zrozumieć jego powagę i znaczenie. Schelling był pierwszym, który wyciągnął radykalne wnioski z Kantowskiej krytyki pojęcia czasu: jeśli czas jest tylko formą naszych przedstawień, możemy podjąć próbę konstrukcji innego jego pojęcia, bliższego naszemu doświadczeniu.W numerze:
PREZENTACJE
Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling, Światowieki. Ułamek z roku 1811
Teresa Pedro, Czas według Światowieków F.W.J. Schellinga
Christophe Bouton, Czas i wolność
Markus Gabriel, Filozofia czasu w Światowiekach Schellinga
ESEJE
Catherine Malabou, Przyszłość Hegla. Plastyczność, czasowość, dialektyka. Wstęp
Cyprian Gawlik, Dlaczego Hegel nie mówi o przyszłości?
Konrad Wyszkowski, Tajemniczy władca nicości i tożsamości. O znaczeniu pojęcia woli dla państwa, prawa etc.
Karol Toeplitz, Soren Aabye Kierkegaard, Bojaźń i drżenie ? nowy przekład. Epilog
Soren Kierkegaard, Bojaźń i drżenie. Epilog
Krzysztof Rutkowski, Misterium. Prze -powieść o końcu czasów według Giorgia Agambena
Michał Otorowski, Dzień XXXVII: Wahania Naturalisty
ARCHIWUM FILOZOFII POLSKIEJ
Paweł Rzewuski, Filozofia demiurgizmu
Włodzimierz Rostowit, Demiurgizm i słowianizm. Wstęp
ANTYKWARIAT
Jean-Jacques Mayoux, Portret heretyka: D.H. Lawrence
RECENZJE I POLEMIKI
Marek Blaszke, Miłość i medycyna
Ivan Dimitrijević, Wieczny uczeń
Aleksander Nalaskowski, Ośmieszanie pedagogiki
Mieszko Wandowicz, O atopiczności i harmonii w cieniu maszyn albo o suplemencie poszukującym łagodności
Dominika Oramus, Angielski gentleman w Nowym Wspaniałym Świecie. W.H. Auden o pożytku z czytania Starożytnych
Jan Tokarski, Andrzej Walicki i Leszek Kołakowski ? korespondencja
Bronisław Świderski, Odpowiedź na list dyrektora Dariusza Stoli z 18 czerwca 2018
Andrzej Stanisław Ciechanowiecki - niezwykła i fascynująca osobistość. Odnalazł, zidentyfikował i uratował dla polskich muzeów setki dzieł, wśród których są arcydzieła malarstwa, rzeźby, rysunku czy rzemiosła artystycznego, jak i cenne narodowe pamiątki historyczne.Prof. dr hab. Juliusz A. ChrościckiChciałbym podkreślić pionierski charakter książki Magdaleny Białonowskiej. Polskie piśmiennictwo w zakresie historii sztuki, mimo że poszczycić się może kilkoma pracami poświęconymi problematyce kolekcjonerskiej czy mecenatowi artystycznemu, to zasadniczo nie podjęło nigdy próby przedstawienia sylwetki i działalności współczesnego „man of taste” za jakiego bezsprzecznie uznać należy Andrzeja Stanisława Ciechanowieckiego. Opracowanie Magdaleny Białonowskiej przełamuje też istniejącą w środowiskach związanych z akademicką historią sztuki i muzealnictwem niechęć i podejrzliwość w stosunku do działalności handlowej prowadzonej przez historyków sztuki i muzealników. Autorka przekonuje nas, swoim opartym o źródła opisem wszechstronnej działalności A.S. Ciechanowieckiego, że człowiek silnie zawodowo związany z rynkiem sztuki może zdobyć ogromny autorytet i uznanie zarówno w świecie akademickim, jak i w kołach politycznych.Prof. dr hab. Andrzej Rottermund
Tom niniejszy opiera się w swym głównym zrębie na edycji "Osoby i czynu" z 1985 r., zawiera także uzupełnienia, których celem jest przedstawienie antropologii filozoficznej Karola Wojtyły w jak najpełniejszym kształcie.
Herbert Marshall McLuhan (1911?1980), z wykształcenia literaturoznawca (uhonorowany doktoratem
w Cambridge i tytułem profesorskim w University of Toronto), z zamiłowania niestrudzony badacz kultury, występujący przeciwko sztywnym ramom akademickiej nauki. Przedmiotem jego zainteresowania były przede wszystkim role, jakie w społecznym i jednostkowym życiu człowieka pełnią szeroko rozumiane media oraz związane z nimi sposoby komunikacji.Książka Galaktyka Gutenberga. Tworzenie człowieka druku (1962), ukazująca konsekwencje wynalezienia prasy drukarskiej z ruchomymi czcionkami, weszła na stałe do kanonu literatury traktującej o wzajemnych relacjach kultury, społeczeństwa i mediów. Jej pierwsze pełne polskie wydanie oddajemy właśnie w ręce czytelników.Seria: MYŚL O KULTURZEKsiążki, które wpłynęły na sposób myślenia o kulturze, nieznane dotąd w całości w polskim przekładzie. Teksty, które odegrały istotną rolę w formowaniu kulturoznawstwa i kulturologii i okazały się inspirujące do refleksji nad stanem kultury Zachodu. Eseje podkreślające rolę myślenia o kulturze w rozwoju cywilizacji.
Autorka kreśli przed nami najpierw barwny zarys biografii Gustawa Herlinga-Grudzińskiego ? zawiłej, pełnej zaskakujących zwrotów i mrocznych zakamarków, po czym stopniowo odsłania tajniki warsztatu pisarza, dokładniej opisując charakterystyczne dla prozy Herlinga-Grudzińskiego pogranicze autobiografii i fikcji, dokumentu i wyobraźni. Wszystko to stanowi ważne tło dla pasjonujących analiz i interpretacji wybranych tekstów pisarza ? wypełniających kolejne rozdziały opracowania. Niektóre z nich poświęcone są kilku tematom obsesyjnie powracającym w diarystyce i opowiadaniach Grudzińskiego ? takim jak motywy trzęsienia ziemi czy neapolitańskich zabobonów ? właśnie one umożliwiają bowiem, zdaniem badaczki, rozpoznanie zasadniczych cech wyobraźni artysty i jego sposobu widzenia świata. Pozostałe rozdziały to wnikliwe interpretacje pojedynczych utworów pisarza. Rzucają one nowe światło m.in. na teksty Herlinga o malarstwie ? pozwalają lepiej uchwycić ich strukturę gatunkową oraz zrozumieć specyficzne miejsce, z którego autor ogląda dzieła sztuki europejskiej. Czytelników zainteresuje również zapewne erudycyjny szkic o Kle Barabasza ? ciekawie osadzony w kontekście europejskich powieści o tej postaci. Także Inny świat doczekał się w tym opracowaniu świeżego spojrzenia, które pozwala dostrzec nowe aspekty odczłowieczających właściwości łagrów.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
