Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Polska to nie tylko miejsce na mapie, ale również miejsce w sercu i pamięci. Książka Polska. Mój ojczysty kraj wszystkie te miejsca przedstawia ze szczególną starannością. Młody czytelnik znajdzie tu więc ciekawostki geograficzne i historyczne, pozna kulturę i dowie się, co od wieków tworzyło zjawisko nazywane polskością. Ten elementarz patriotyzmu powinien znaleźć się na półce każdego dziecka, które na pytanie Kto ty jesteś? z dumą odpowiada: Polak mały!.
Książka jest próbą ukazania, w jaki sposób pisano o Polsce i konflikcie polsko-niemieckim na łamach prasy brytyjskiej przed, w trakcie i bezpośrednio po kampanii wrześniowej 1939 r. Autorka najpierw przybliża rynek prasowy na Wyspach w latach trzydziestych XX w. i sytuację polityczną w Europie po zakończeniu I wojny światowej. Następnie analizuje postawę rządu Wielkiej Brytanii, który w połowie marca 1939 r. tj. po wypowiedzeniu przez Niemcy układu monachijskiego wyrzekł się polityki appeasementu i nawiązał ściślejsze relacje z Warszawą. Na koniec, powołując się na artykuły publikowane m.in. w ?The Times?, ?Daily Herald?, ?Daily Express?, ?Daily Worker?, czy ?Manchester Guardian?, charakteryzuje nastroje społeczne, dyplomację, przygotowania do wojny, działania wojenne, okrucieństwa niemieckie oraz zachowanie francuskiego i brytyjskiego sojusznika. W książce nie zabrakło również informacji o brytyjskich magnatach prasowych, redaktorach, dziennikarzach i korespondentach, ponieważ czynnik ludzki i tym razem miał wpływ na kwestię zasadniczą, czyli stosunek prasy brytyjskiej do Polski i Polaków w 1939 r.Książka nagrodzona w konkursie im. Władysława Pobóg-Malinowskiego na Najlepszy Debiut Historyczny Roku.
Kształtowanie kultury literackiej, teatralnej, czytelniczej i cyfrowej jest jednocześnie rozwijaniem kompetencji. Powodzenie w tym obszarze zależne jest jednak od wiedzy i współpracy pośredników inicjacji czytelniczej, teatralnej i cyfrowej. Przykłady przytoczone w niniejszej publikacji odwołują się do form i metod pracy z użytkownikiem. Wskazują potrzebę łączenia pracy bibliotecznej z innymi elementami oddziaływania społecznego. Wiedza, gust i kompetencje to składowe efektywnego porozumienia i komunikowania się z odbiorcami różnego typu przekazów, poprzez które biblioteki zaspokajają potrzeby w zakresie edukacji, doznań emocjonalnych i rozrywki, a przede kształcą umiejętność rozumienia i mądrego przetwarzania tekstów kultury.
Kim są nieużytkownicy biblioteki? Nieuchwytni, niewidzialni, a niekiedy może po prostu zapomniani? Dlaczego nie odwiedzają biblioteki? Czy czytają książki, a jeśli tak, to z jakich źródeł je pozyskują? Jaką część (według większości danych statystycznych rosnącą…) publiczności bibliotecznej – grupy docelowej, do której biblioteka kieruje swoje działania, stanowią? Jak dużym wyzwaniem jest dotarcie do nich i poznanie powodów „nieużytkowania”?
„Z biblioteką czy bez? Badanie nieużytkowników biblioteki”, publikacja odpowiadająca na powyższe pytania, posiada niezwykle praktyczny charakter. Prezentuje bardzo uniwersalne narzędzie badawcze, które może znaleźć zastosowanie w badaniach nieużytkowników wszystkich typów bibliotek. Inspiruje również do jego zastosowania i podjęcia próby przeprowadzenia badania, które może być ważnym krokiem w kierunku poszerzenia grona użytkowników biblioteki.
Książka napisana jest przejrzystym i przystępnym językiem, a równocześnie zachowuje charakter pracy naukowej. „Naszpikowana” twardymi danymi, pochodzącymi z wielostronnych analiz, bogatym materiałem poglądowym, opisem realnych trudności w prowadzeniu badań oraz rzeczowymi próbami dociekania zaistniałego stanu rzeczy. Wypełnia widoczną lukę istniejącą na krajowym rynku wydawniczym.
Publikacja podzielona jest na dwie części. W pierwszej znajduje się tekst kuratorski oraz eseje trójki zaproszonych autorów. Maria Hussakowska podejmuje rozważania na temat relacji miasto – sztuka, kluczowych postaci, miejsc i inicjatyw kształtujących lokalne środowisko. Fenomen jednej z najważniejszych pod tym względem instytucji – Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki – analizuje Agnieszka Jankowska-Marzec. Tekst Sebastiana Stankiewicza to rys historyczny oraz opis reguł funkcjonowania Otwartej Pracowni – jednego z najciekawszych stowarzyszeń artystycznych w Krakowie. Druga część publikacji poświęcona poszczególnym artystom obejmuje ich biogramy, zdjęcia pracowni oraz reprodukcje dzieł prezentowanych na wystawie. Jej uzupełnienie stanowią odpowiedzi twórców na pytania o wpływ tradycji Krakowa na ich pracę i o zadania sztuki.
Katalog wydany w związku z wystawą:
Artyści z Krakowa. Generacja 1950–1969
Kuratorzy: Monika Kozioł, Martyna Sobczyk
Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK
29.10.2020–21.3.2021
Najnowsze opery to interesujący materiał badań nad relacjami zachodzącymi między ciałami a technologiami cyfrowymi. Charakteryzuje je otwartość formy, niejednolitość, eksperymentalność oraz wykraczanie poza instytucjonalne ramy tradycyjnie rozumianej sztuki operowej, a także nierzadko spekulowanie na temat przyszłości człowieka i technologii. Pisząc o najnowszych operach, nie można jednak pominąć znaczenia typowych rozwiązań estetycznych i dramaturgicznych, właściwych operze rozumianej jako tradycyjny gatunek, instytucja lub zbiór praktyk kształtujących zachowania jej wykonawców i odbiorców. W trzech głównych częściach książki autorka omawia wszystkie te zagadnienia, zestawiając rozmaite zjawiska artystyczne, społeczne i naukowe, które są analizowane przez specjalistów zajmujących się różnymi obszarami wiedzy. Na konkretne opery spogląda przez pryzmat teorii performatyków, kulturoznawców oraz badaczy technonauki i technokultury.
Monografia, będąca efektem wieloletnich poszukiwań teoretycznych i badań terenowych, służy przedstawieniu i diagnozie procesu demokratyzacji kultury współczesnej. Ukazuje spór wokół zmiennych znaczeń demokracji i tym samym ewentualnego wyznaczania demokratyzacji. Szczegółowym przedmiotem zainteresowania autora jest sytuacja w jego własnym kraju, stąd prezentowane przykłady odnoszą się do kontekstu polskiego i w głównej mierze jego dotyczą. Wypracowane ujęcie demokracji zachowuje otwarty charakter, uwzględniający grę między takimi wartościami, jak: wybór, lud, równość, wolność, wielość, różnica, które pozostają kategoriami niedomkniętymi, wypełnianymi treściami w intelektualnych i praktycznych sporach. Takie ujęcie demokracji umożliwia udzielenie odpowiedzi na pytanie nie o to, czym ona jest, ale jak jest używana.
Z jednej strony autor przedstawia w książce, w jaki sposób nauka, teoria i wiedza stają się polem ustalania sensów demokracji. Teoretyczne koncepcje zostają zatem ukazane jako należące do dziedziny kultury, tworzące i odzwierciedlające zjawisko demokratyzacji. Z drugiej strony omawia praktyki mogące na proces demokratyzacji wskazywać i go ustanawiać. Interesujący okazują się więc aktorzy społeczni, podejmujący aktywne strategie w konkretnych obszarach. Tym samym analiza prowadzona w całej pracy balansuje między procesami społeczno-kulturowymi wyrażanymi w dyskursach teoretycznych a społeczno-kulturowym doświadczaniem tych procesów w konkretnych ludzkich działaniach.
Trzytomowy Teatr przynosi nam żywiący się codziennością i konkretem surrealizm, fantastyczną cudowność, nagle dziwniejącą rzeczywistość. Prawda wyobraźni dominuje tu nad prawdą doświadczenia. Zjawisko Ionesco obejmuje sprzeczności: ja pożerające cały teatr, cały świat nawet, oraz ja, które ukrywa się, roztapia w tzw. obiektywnej rzeczywistości dzieła. Punktem wyjścia jest dla Ionesco komedia. Komedia i moralitet, który jest komedią serio. Fabułą sztuki zaś może być niemoc jej napisania. Pokazujemy, przypominamy, uklasyczniamy trzynaście awangardowych utworów Ionesco wciąż aktualnych, niepozostawiających czytelnika obojętnym, nieustannie domagających się lektury.
Trzytomowy Teatr przynosi nam żywiący się codziennością i konkretem surrealizm, fantastyczną cudowność, nagle dziwniejącą rzeczywistość. Prawda wyobraźni dominuje tu nad prawdą doświadczenia. „Zjawisko Ionesco” obejmuje sprzeczności: ja pożerające cały teatr, cały świat nawet, oraz ja, które ukrywa się, roztapia w tzw. obiektywnej rzeczywistości dzieła. Punktem wyjścia jest dla Ionesco komedia. Komedia i moralitet, który jest komedią serio. Fabułą sztuki zaś może być niemoc jej napisania. Pokazujemy, przypominamy, uklasyczniamy trzynaście awangardowych utworów Ionesco – wciąż aktualnych, niepozostawiających czytelnika obojętnym, nieustannie domagających się lektury.
Trzytomowy Teatr przynosi nam żywiący się codziennością i konkretem surrealizm, fantastyczną cudowność, nagle dziwniejącą rzeczywistość. Prawda wyobraźni dominuje tu nad prawdą doświadczenia. Zjawisko Ionesco obejmuje sprzeczności: ja pożerające cały teatr, cały świat nawet, oraz ja, które ukrywa się, roztapia w tzw. obiektywnej rzeczywistości dzieła. Punktem wyjścia jest dla Ionesco komedia. Komedia i moralitet, który jest komedią serio. Fabułą sztuki zaś może być niemoc jej napisania. Pokazujemy, przypominamy, uklasyczniamy trzynaście awangardowych utworów Ionesco wciąż aktualnych, niepozostawiających czytelnika obojętnym, nieustannie domagających się lektury.
Dlaczego spośród kilkunastu żyjących niegdyś gatunków hominidów przetrwał właśnie homo sapiens? Co właściwie tak mocno odróżnia nas od wszystkich innych istot z którymi dzielimy planetę? Kiedy i jak doszło do tego odróżnienia?
„Kim więc jesteśmy my, gatunek malarzy i poetów? Jak do tego doszliśmy? Jak to się stało, że ci bezimienni artyści z jaskiń południowej Europy trafili tam, by uprawiać swoje rzemiosło tak dawno temu? Skąd przybyli? Dlaczego, spośród wszystkich gatunków w historii, tylko oni wpadli na to, by zostawić po sobie te subtelne ślady? I, to być może najciekawsze pytanie, dlaczego je zostawili?”
Książka ta jest odyseją, wyprawą przez mgły czasu do zamierzchłej przeszłości. Co właściwie tak mocno odróżnia nas od wszystkich innych gatunków z którymi dzielimy planetę? Jak, biorąc pod uwagę, że nasze początki nie różnią się niczym od początków wszystkich innych żywych istot, dochodzi w trakcie ludzkiego życia do pojawienia się tych różnic. W którym momencie ewolucji człowieka powstało to, co oddziela nas od pokrewnych nam stworzeń? I, pytanie które chyba najbardziej dręczy Autora, dlaczego to właśnie nasz rodowód okazał się tak znakomity?
„Znakomicie napisana, mocna, prowokacyjna książka, którą świetnie się czyta” (Wall Street Journal)
„Niezwykle przystępny i aktualny opis ewolucji człowieka spod pióra jednego z najwybitniejszych psychologów ewolucyjnych w Wielkiej Brytanii” (Guardian)
„Robin Dunbar to jeden z najbardziej twórczych badaczy ewolucji człowieka i jego książka dobitnie to udowadnia” (Robert Foley)
Najnowsza książka Artura Marino to powrót do czasów dzieciństwa opowieść o poniemieckiej kamienicy przy ul. Legnickiej 51 we Wrocławiu, w której się wychował, oraz jej lokatorach. Historie - czasem smutne, czasem wesołe, sentymentalne i zabawne zarazem - ukazują świat dawno miniony, a jednak na swój sposób bliski.Fragment książki:Ludzie, którzy mieszkali w domu przy Legnickiej 51, byli szczególni. Dzisiaj powiedzielibyśmy, że to dom socjalny, żyła w nim niezwykła mieszanka. Niektórzy mieszkali tu od zawsze, czyli od pierwszych powojennych lat. Innych kierowało tu miasto i były to raczej przypadki patologiczne. Tak więc na Legnicką trafiali głównie życiowi nieudacznicy, pijacy i dziwacy. Bywali też oczywiście całkiem zwyczajni i normalni, ale to nie oni najbardziej zapadli mi w pamięć. (...) Urodziłem się i wychowałem w tym domu, i dla mnie był to jedyny świat, jaki znałem. Świat barwny i malowniczy. Świat ludzkich historii i charakterów, czasami tragiczny, czasami żałosny, ale często też śmieszny. To będzie historia ludzi mieszkających w kamienicy przy Legnickiej 51. Bez nich nie byłoby tej opowieści.
Tom Kultura ukazuje się w ramach serii wydawniczej Stosunki Polsko-Żydowskie, w całości jest poświęcony zagadnieniom kultury i edukacji na pograniczu polsko-żydowskim w XX wieku. Publikacja została podzielona na odrębne bloki tematyczne: literatura i prasa, kino i teatr oraz nauka i oświata.
Kultura ma charakter interdyscyplinarny. Autorzy artykułów są nie tylko historykami, ale także socjologami, literaturoznawcami, filologami, kulturoznawcami czy filozofami. Wielu z nich to uznani i cenieni badacze, ale są wśród nich także młodsi naukowcy, dopiero rozpoczynający karierę naukową. Zarówno dobór autorów, jak i podejmowanych przez nich tematów i zastosowanych metodologii pokazują, jak interesującym polem badawczym są studia żydowskie. W opublikowanych tekstach poruszane są kwestie zupełnie dotychczas nieznane lub jedynie zarysowane w literaturze. Autorzy nierzadko wykorzystują źródła nowe lub mniej znane. Poszerzają tym samym korpus materiałów do badania historii Żydów w XX wieku i pokazują różnorodny sposób ich interpretacji.
Pierwsze wydanie „Bushido” ukazało się w 1900 r. a polscy czytelnicy mieli okazję zapoznać się z nim już cztery lata później. Autor – profesor cesarskiego kolegium Sapporo, dr. Inzao Nitobe przybliża nam niepisany kodeks Samurajów – Bushido, jego fundamenty, zasady, historię, a przy tym zastanawia się nad przyszłością „Duszy Japonii”.
„Bushido jest więc kodeksem moralnych przepisów, których przestrzegać powinni rycerze.” I. Nitobe
Zachowano oryginalną pisownię pierwszego polskiego wydania z 1904 roku,
Książkę tworzy sto artykułów autorstwa redaktorów Culture.pl Mikołaja Glińskiego, Matthew Davisa i Adama Żuławskiego, którzy w słowach – kluczach kreślą krajobraz Polski, ukazują jej historię i dorobek kulturowy utrwalony w języku. Obraz dopełnia seria ilustracji Magdaleny Burdzyńskiej. Książka, skierowana do czytelników zagranicznych oraz osób polskiego pochodzenia mieszkających za granicą, jest zaproszeniem do podróży po kraju i w czasie.
Zakres tematyczny haseł odwołujących się m.in. do tradycji, historii czy przyrody zapoznaje czytelników z polską mentalnością i językiem.
Autorzy publikacji zadbali o różnorodność haseł. Są słowa-symbole (mazurek, solidarność) oraz te używane na co dzień (filiżanka, ziemniak). Słowa opisujące rzeczy odkryte przez Polaków, które zrobiły międzynarodową karierę (witamina) oraz zapożyczone, ale trwale już zrośnięte z Polską rzeczywistością (bohater). Niektóre z haseł, jak chleb, bocian czy kot, odwołują się do polskich przysłów i poezji, wykorzystują fragmenty wierszy Szymborskiej, Norwida czy Mickiewicza. Jeszcze inne jak „grzyb” łączą źródłosłów z wiedzą o polskiej kuchni.
Każdemu hasłu towarzyszy ilustracja stworzona przez Magdaleną Burdzyńską.
Obrazy z jednej strony dopełniają i interpretują tekst, nawiązując z nim dialog - wizualny dowcip odpowiada językowej ironii. Z drugiej strony, mogłyby funkcjonować w oderwaniu od niego, gdyż z racji odnoszenia się do uniwersalnych pojęć, zyskują autonomiczną wartość artefaktu.
Magdalena Burdzyńska i autorka koncepcji publikacji Sylwia Jabłońska zadbały także o nietuzinkową formę książki. Wyrafinowaną oprawę graficzną i introligatorską tworzą m.in. barwny alonż „Jęzor” i towarzyszący książce plakat „Miłość”. Czy da się ująć specyfikę kraju i jego języka w zaledwie stu słowach? Adam Żuławski – redaktor książki zapewnia, że tak „Quarks, Elephants & Pierogi: Poland in 100 Words" to książka, dzięki której zakochasz się w kraju o imponującej kulturze i niebanalnej historii. Przekonasz się, co łączy kwarki z twarogiem, a co słonia – z pewnym środkowoeuropejskim krajem. Dowiesz się, jak pierogi mogą uratować całe miasto.
Po wojnie Warszawa nie została odbudowana. Przywrócono ją do życia, ale w odmiennej formie, ukształtowanej przez mieszankę sentymentu, poczucia misji, szaleńczej odwagi, przesadnej pewności siebie i specyficznych powojennych okoliczności. Czasy były ciężkie, sytuacja polityczna co najmniej dwuznaczna, środki ograniczone. A jednak w powstających koncepcjach nowej stolicy możemy znaleźć ogromny ładunek pracy, zaangażowania, przemyśleń i marzeń.Architektura to nie historia cegieł, betonu i stalowych prętów. To historia ludzi, którzy czuli, żałowali, pragnęli, ale też nienawidzili. Do projektowania domów, do kreślenia planów urbanistycznych popychały ich różne motywacje.To jest książka o koncepcjach kształtowania nowej Warszawy, o próbach znalezienia urbanistycznego i architektonicznego przepisu na szczęście. Bo to, co widzimy nad powierzchnią, jest tylko małym fragmentem całości, której większość skrywa się głębiej. Każdy z obiektów składających się na stolicę był emanacją jakiejś idei, ostatecznie zrealizowanej tylko w niewielkiej części. Architekci i urbaniści szukali idealnej formy miasta: jako perfekcyjnie zaprojektowanej maszyny, harmonijnej przestrzeni życia społecznego, jako codziennego doświadczenia piękna. Gdzieś wcześniej zrodziła się myśl i wizja, skutek doświadczeń, efekt lat wytężonej pracy, finalny produkt wielu prób i porażek. W czyjejś głowie tysiąc przesłanek złożyło się w jedną całość, w logiczny system, w koncepcję nowej organizacji miasta po wojennej zagładzie.Krzysztof Mordyński (ur. 1978), historyk, kustosz muzealny, wykładowca, autor. Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, doktorant Instytutu Sztuki PAN, ukończył Podyplomowe Studium Muzealnicze przy Instytucie Historii Sztuki UW. Kustosz w Muzeum UW, kurator kilkudziesięciu wystaw o profilu historycznym, autor niemal stu artykułów naukowych i popularnonaukowych poświęconych zagadnieniom z historii sztuki. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się na dziejach urbanistyki i architektury Warszawy, ze szczególnym uwzględnieniem okresu powojennej przebudowy miasta. Jako wykładowca prowadzi kursy, spacery edukacyjne i wykłady dotyczące historii, estetyki oraz funkcjonalności miasta. Jego wystawy kilkukrotnie zdobywały wyróżnienia w konkursie ""Mazowieckie Zdarzenie Muzealne - WIERZBA"". W 2019 roku otrzymał nagrodę Otwartego Uniwersytetu Warszawskiego, przyznawaną najlepszym wykładowcom.
Grono uczniów oraz bliskich współpracowników prof. dr hab. Grażyny Gzelli, reprezentujących ośrodki naukowe takie jak Toruń, Kraków, Lublin, Wrocław, Poznań oraz Kielce, postanowiło złożyć swoje teksty do tomu Jej poświęconego. Spektrum podjętych tematów jest niezwykle szerokie, jednak w centrum pozostaje prasa, postrzegana z różnych perspektyw badawczych i prezentowana w różnych aspektach funkcjonowania.
Serwis internetowy stanowi jeden ze strategicznych elementów budowania wizerunku instytucji oraz niejednokrotnie podstawowy kanał informacyjny dla ich klientów. Posiadanie poprawnie zaprojektowanej i funkcjonalnej witryny jest od wielu lat nieodzowne.
Aspektem rozważanym na łamach monografii jest wykorzystanie najnowszych rozwiązań IT w budowie serwisów internetowych instytucji kultury w Polsce. Obiektem autorskich badań stały się zaś biblioteki, centra kultury, filharmonie, opery, instytucje filmowe, teatry, muzea i galerie.
Poddano weryfikacji takie czynniki wpływające na odbiór i poprawne funkcjonowanie strony, jak: technologie wykonania serwisu, obecność instytucji w mediach społecznościowych, audyt dostępności i optymalizacji dla wyszukiwarek, testy mobilności oraz występowanie podstawowych funkcjonalności (m.in. wielojęzyczność, BIP, RSS).
Wybór, tłumaczenie, adaptacja, przypisy i komentarze: Alfred F. Majewicz
Bronisław Piłsudski (1866–1918, starszy brat Józefa), w Polsce do niedawna skazany na zapomnienie, zapewnił sobie trwałe miejsce w annałach Nauki badaniami nad językiem i folklorem Ajnów (uchodzącej za „szczególnie tajemniczą” rdzennej ludności Sachalinu i północnej Japonii). Dopiero kilkadziesiąt lat po jego tragicznej śmierci do obiegu w nauce światowej trafiły pionierskie i unikatowe wyniki podobnych badań wśród innych etnicznie autochtonów regionu – Niwchów i Oroków oraz nadamurskich Ulczów i Nanajów. Wyniki te prezentują wydawane od 1998 roku „Dzieła zebrane” badacza. Podstawę przedkładanego czytelnikowi tomu stanowią jednak świadectwa zupełnie innego – pozornie – rodzaju działalności twórczej brata marszałka, mianowicie epistolarna eseistyka polityczno-społeczna przesyłana w formie korespondencji do gazet rosyjskich i polskich – w pierwszym przypadku z Japonii, w której znalazł schronienie po zwycięstwie tego państwa w wojnie japońsko-rosyjskiej w 1905 roku, w drugim zaś pisana już po powrocie na ziemie polskie (miał ewidentnie ciągle doskonałe bezpośrednie kontakty źródłowe i rozeznanie w bieżących tam wydarzeniach). Mamy tu rzadkie świadectwo obserwatora i uczestnika wydarzeń w kraju, który ciągle jeszcze się dla świata zewnętrznego dopiero otwierał i był dlań ciągle enigmą. To także ważny rozdział w dziejach stosunków polsko-japońskich. Integralną część książki stanowią komentarze i przypisy, które podczas opracowywania tekstów rosły liczbowo i objętościowo do tego stopnia, że niektóre z nich przybrały kształt samodzielnych esejów czy rozprawek – także mostów „między wtedy i dziś”. Zadziwiająca bowiem po upływie ponad wieku od powstania tekstów może się jawić aktualność problematyki podejmowanej przez Piłsudskiego…
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
