W tym dziale znajdziecie fascynująca literaturę, która przekona was jak fascynująca i ciekawa jest historia i jak wiele możemy się nauczyć. Może zainteresujecie się wojną na Pacyfiku, o której ciekawie pisze Morison Samuel Eliot, albo może zaciekawią was powieści Adama Borowieckiego, które przedstawiają przygody w galaktykach kosmosu Junga i Ing. Zapraszamy równiez po powieści biograficzne, polityczne.
Gdy cały świat odmawia ci prawa do miłości, bądź gotów zawalczyć o nią ze zdwojoną siłąBerlin, rok 1920. Xaver Koss postanawia wraz z żoną i nastoletnią córką Martą wrócić na Pomorze, skąd pochodzą jego przodkowie. Liczy na to, że w Wolnym Mieście Gdańsku będzie mógł zapewnić rodzinie bezpieczeństwo. Niestety, wkrótce w życiu Kossów znów zapanuje zamęt, a to za sprawą młodego Żyda o imieniu Maks, który zakochuje się w Marcie. Z wzajemnością Xaver zrobi wszystko, by wybić córce z głowy to fatalne zauroczenie. Nie podejrzewa jednak, że siła uczucia dwojga młodych ludzi jest większa niż obowiązujące konwenanse i zakazy... Czy związek żyda i chrześcijanki ma szansę przetrwać wojenną zawieruchę? Do czego zdolny jest człowiek w imię miłości? Jak wiele potrafi znieść w swoim życiu, aby tylko ocalić to uczucie?Marta miała już prawie osiemnaście lat. Dziewczęta w jej wieku były dawno wydane za mąż i zajmowały się potomstwem. Ona jakoś szczęścia do kawalerów nie miała. Co się jakiś pojawił, to szybko zmieniał port. To nie jej męska uroda ich odstraszała, choć nawet strzygła się na chłopaka, bo jej tak odpowiadało. To mocny charakter. Szybko orientowali się, że ona na pewno nie jest materiałem na potulną żonę. Również ochotnik na pantoflarza się jej nie trafił. A gdyby się taki znalazł, to przecież nie poważałaby go. Natomiast z litości jeszcze za mąż nie musiała wychodzić.
Gaius Julius Caesar remains the most famous Roman general of all time. Although he never bore the title, historians since Suetonius have judged him to be, in practice, the very first 'emperor' - after all, no other name in history has been synonymous with a title of imperial rule. Caesar was a towering personality who, for better or worse, changed the history of Rome forever. His unscrupulous ambition was matched only by his genius as a commander and his conquest of Gaul brought Rome its first great territorial expansion outside the Mediterranean world. His charismatic leadership bounded his soldiers to him not only for expeditions 'beyond the edge of the world' - to Britain - but in the subsequent civil war that raised him to ultimate power. What is seldom appreciated, however is that the army he led was as varied and cosmopolitan as those of later centuries, and it is only recently that a wider study of a whole range of evidence has allowed a more precise picture of it to emerge. Drawing on a wide range of new research, the authors examine the armies of Julius Caesar in detail, creating a detailed picture of how they lived and fought.
Ten tom „Dziejów Polski” prof. Andrzeja Nowaka wprowadza nas w czasy, które w rodzimej historiografii zwykło się nazywać epoką królów elekcyjnych. W opisywanym okresie – od 1572 do 1632 r. – Rzeczpospolita trzykrotnie zmierzyła się z bezkrólewiem. Mimo interwencji zagranicznych mocarstw udawało się każdorazowo wybrać króla zgodnie z wolą ogółu szlachty: Henryka Walezego, którego okres panowania jest marginalny w historii Polski, Stefana Batorego i wreszcie Zygmunta III Wazę. Przed nowymi władcami Rzeczypospolitej rysowały się trudne zadania. Wewnątrz kraju coraz potężniejsze stawały się rody magnackie, stanowiące realną siłę polityczną zwalczającą obóz królewski. Zewnętrznie najgroźniejsze były tendencje ekspansjonistyczne Moskwy oraz Szwecji. Mimo tych wyzwań, a może właśnie w starciu z nimi, Rzeczpospolitą tego okresu należy określić mianem imperium, ale – jak podkreśla prof. Andrzej Nowak – jedynym takim w historii ludzkości. Imperium Rzeczypospolitej oparte było bowiem nie tylko na wielkości terytorialnej i silnej gospodarce, ale również na wolności, na dialogu władcy z obywatelami (nie z poddanymi), na szukaniu konsensusu. Areną tych starć były głównie odbywające się 3 – 4 razy w roku sejmiki oraz sejm. Wykuła się zupełnie unikatowa polska elita emanująca swą kulturą na całą Europę. Również militarnie Rzeczpospolita kontynuuje okres swej świetności. To rozwój husarii, najgroźniejszej jednostki bojowej XVII wieku, która w całym ówcześnie świecie nie miała sobie równej. Błyskotliwe zwycięstwa np. Stefana Batorego pod Pskowem, hetmanów Jana Karola Chodkiewicza pod Kircholmem oraz Stanisława Żółkiewskiego pod Kłuszynem znaczyły szlak chwały Rzeczypospolitej. Z drugiej jednak strony coraz ciężej było uchwalić podatki na wojsko. W tym okresie pojawia się już bowiem opozycja w stylu totalnym, kontestująca wszelkie poczynania króla i dworu, choćby najkorzystniejsze dla Rzeczypospolitej. Opozycja ta zaczyna dopuszczać się zdrady i wchodzić w alianse z obcymi mocarstwami. To był zalążek nieszczęścia, które niedługo spotka kraj w postaci potopu szwedzkiego i najazdów moskiewskich, a w dalszej perspektywie przerodzi się w targowicę. Autor w mistrzowski, literacki sposób przekonuje nas, że historia powinna być nauczycielką życia również w XXI wieku.
Tytuł "Wytrwałość" jest w opozycji do znanej powieści Michaela Houellebecq "Uległość" pokazującej hipotetyczny proces islamizacji Francji i upadku tam demokracji.
Osią fabuły jest spotkanie młodej francuskiej historyczki Weroniki i jej polskiego opiekuna naukowego, a potem kochanka Władysława. Weronika pisze doktorat o dynastii Walezjuszy, z których ostatni - niezbyt fortunny król Francji Henryk - był przez krótki czas pierwszym elekcyjnym władcą Polski jako Henryk Walezjusz. Wyjeżdża do Krakowa, aby zebrać o nim materiały. Coraz bardziej fascynuje ją jednak fenomen polskiej demokracji szlacheckiej, jej rozkwitu i późniejszego upadku. Jednocześnie coraz bardziej różnią się poglądy Władysława, który ewoluuje w stronę sarmackiego republikanizmu i raczej lewicowej Weroniki.
Po pewnym czasie Jacques - poprzedni kochanek Weroniki - zjawia się w Polsce i choć Weronika nadal go odrzuca, zostaje, jako nauczyciel języka rozwija się intelektualnie, wciąga swojego przyjaciela Aleksandra w studia nad Pawłem Włodkowicem zupełnie nieznanym na Zachodzie, a wyprzedzającym myśl zachodnią o 200 lat.
Powieść składa się zarówno ze scen pomiędzy jej bohaterami, z ich zapisków, materiałów wygrzebanych przez Weronikę i Władysława, jak i fragmentów pisanych przez nich książek. Książka Weroniki (o tytule Persévérance, czyli wytrwałość) wydaje się być przenikliwą analizą słabości "najtrudniejszego ustroju świata". Występują też postaci fikcyjne, jak Hewa, XVI-wieczna prostytutka krakowska czy nowojorski Żyd Solomon L. Esophowitsh, daleki potomek Michela Ezofowicza, jedynego starozakonnego uszlachconego (przez Zygmunta Starego) bez zmiany wyznania.
Oto klucz do słynnej zagadki człowieka w żelaznej masce, która wzbudziła tak wiele kontrowersji i stała się źródłem inspiracji dla powieściopisarzy, eseistów i twórców filmowych.Niewiele tajemnic spowodowało tyle zainteresowania i ożywionych dyskusji co sprawa człowieka w żelaznej masce, więźnia stanu przetrzymywanego na rozkaz Ludwika XIV w lochu w Pignerol, w cytadeli na Wyspie św. Małgorzaty i w Bastylii, gdzie tajemniczy osadzony zmarł w 1703 roku. Nikomu z wyjątkiem więziennika, który sprawował nad nim pieczę nie wolno było się do niego zbliżać ani z nim rozmawiać. Nikt nie znał powodu jego zatrzymania ani jego tożsamości. Na przestrzeni wieków sformułowano wiele tez, które miały pomóc w rozwiązaniu zagadki. Najsłynniejsza z nich głosi,że ów nieznany mężczyzna był bratem bliźniakiem króla, noszącym maskę z powodu uderzającego podobieństwa do władcy. Autor niniejszej książki, który dokonał wnikliwej analizy dokumentów archiwalnych, często nowych lub niepublikowanych, prezentujenajbardziej logiczne i wzbudzające najmniej wątpliwości wyjaśnienie tej zagadki, budując odpowiedni suspens. Wykracza jednak poza główny temat, analizując narodziny w epoce oświecenia groźnego i złowrogiego mitu, który uderzał w prawowitość władzy i to, co stanowiło istotę monarchii ancien rgime'u tajemnicę władzy, sekret króla. Autor nie tylko pochyla się nad losem jednostki, lecz także pokazuje szeroki przekrój mentalności społeczeństwa XVII wieku.Jean-Christian Petitfils (ur. 1944) uznany historyk, politolog, pisarz. Autor kilkudziesięciu książek, m.in. esejów, opracowań (Masque de fer, L'Affaire des poisons, L'Assassinat d'Henri IV) i biografii postaci historycznych żyjących w XVII w. (Le Vritable d'Artagnan, Le Rgent, Lauzun, Nicolas Fouquet, Madame de Montespan, Louise de La Vallire, Louis XIV). Jednym z jego najważniejszych dzieł jest biografia Ludwika XIV, która została wyróżniona trzema nagrodami, w tym Grand Prix Gobert de la Biographie historique przyznawaną przez Acadmie franaise.
W książce zostały omówione niezwykle skomplikowane relacje religijne i narodowościowe na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej. Autor swoje zainteresowania koncentruje na terenach, gdzie występowała zacięta rywalizacja polsko-ukraińska o sympatie miejscowej ludności. W sensie terytorialnym chodzi tu o dawną Galicję Wschodnią łącznie z zachodnią Łemkowszczyzną oraz o część dawnego zaboru rosyjskiego, tj. Wołyń, południowe Polesie, Podlasie oraz Chełmszczyznę. To na tych obszarach były silne wpływy ukraińskie, a poczucie tożsamości narodowej mieszkańców w ogromnej mierze było uwarunkowane kwestiami wyznaniowymi. Z tego powodu walka polityczna przekładała się automatycznie na napięcia religijne, z czym musiały się liczyć władze polskie.
Książka zawiera analizy postaw politycznych duchowieństwa greckokatolickiego, prawosławnego oraz rzymskokatolickiego, a także opis polityki władz polskich w stosunku do różnych Kościołów. W dużym stopniu rozważania prof. Mieczysława Ryby stanowią klucz do zrozumienia zarówno kwestii tożsamości narodowej Ukraińców w II RP, jak i polityki wyznaniowej państwa polskiego.
Przez pół wieku radzieckie archiwa skrywały prawdę o wydarzeniach ostatnich miesięcy istnienia III Rzeszy. Do faktów, o których świadkowie woleli zapomnieć, dociera Antony Beevor i na ich podstawie dokonuje pasjonującej retrospekcji ostatecznego starcia dwóch totalitaryzmów."Berlin 1945. Upadek" opowiada o fanatyzmie i odwadze, poświęceniu i żądzy zemsty. Przywołuje dni bezpardonowej walki, kiedy droga marszu zwycięskiej Armii Czerwonej spłynęła krwią ludności cywilnej, a szalone rozkazy zamkniętego w bunkrze Hitlera skazywały nawet czternastoletnich chłopców na pewną śmierć pod gąsienicami radzieckich czołgów. Beevor wyjaśnia motywy Stalina gotowego poświęcić każdą liczbę żołnierzy, by zdobyć Berlin przed zachodnimi aliantami. Historia upadku miasta, której czytelnik staje się świadkiem, pokazuje, jak bardzo życie milionów ludzi zależało od decyzji polityki i dowódców.
I śmieszno, i straszno, czyli PRL bez cenzuryOSTRZEŻENIE!Książka zawiera treści nieodpowiednie dla dzieci oraz kontrowersyjne skróty myślowe.Jeśli jest to dla Ciebie poważny problem, zrezygnuj z dalszego czytania chociaż pewnie będziesz żałować.Historia bez Cenzury powraca! Jeśli myślicie, że rozładowana bateria w smartfonie to problem, przeczytajcie, jak hardcore'owo mieli Wasi rodzice!Komuniści mówili im, co mają robić i myśleć. Co więc robili? No właśnie, i tak nie było nic do roboty. Na wakacje nie wyjedziesz, jeśli tata nie wylosował talonu, by móc kupić malucha. W domu nuda dwa kanały w telewizji i na każdym kłamią. Czasem bajka o misiach, zającach, Rumcajsach, no błagam! Na ulicach agenci SB i milicja z pałami. Kolejki po wszystko, a w sklepach pusto.To o co chodzi?! Czemu tak wiele osób wspomina Polskę Ludową z łezką w oku?!Przeczytaj, to zrozumiesz.
PRL w latach osiemdziesiątych chwieje się w posadach. Najlepszym narzędziem do utrzymania kontroli jest zburzenie poczucia bezpieczeństwa i znalezienie wspólnego wroga, przeciwko któremu zwróci się społeczeństwo. Tak narodziła się akcja „Hiacynt” – trzy operacje milicji wymierzone w homoseksualnych mężczyzn, przeprowadzone w latach 1985–1987. Masowe zatrzymania, przesłuchania, zbieranie haków, nakłanianie do współpracy, przemoc. Złamane życia nie mają znaczenia. Nazywani „zboczeńcami”, „odmieńcami”, „chorymi” – mężczyźni, których nikt nie szanował i których wielu chciało zniszczyć. Ich prześladowania nie zaczęły się w latach osiemdziesiątych. Na dużą skalę inwigilowano ich już od początku PRL. Musieli wypracować strategię przetrwania w systemie powszechnej nagonki. Nauczyć się żyć pomiędzy tymi, którzy ich okradają, szantażują i zabijają, a państwem, które chce ich policzyć i wykorzystać do własnych celów. Wreszcie zmierzyć z lękiem przed nowym nieznanym zagrożeniem – AIDS.
Jaki był faktyczny cel akcji „Hiacynt”? Ile osób przesłuchano i ile teczek powstało? Czy nadal istnieją i gdzie zostały złożone? Czy akcja naprawdę objęła wszystkich homoseksualistów, a może ktoś w tej grupie był chroniony? Remigiusz Ryziński we wstrząsającym reportażu Hiacynt szuka odpowiedzi na te pytania i zastanawia się, czy wraz ze schyłkiem lat osiemdziesiątych machina pogardy i nienawiści na pewno się zatrzymała.
Książka o dynastii Andegawenów Ludwiku, jego żonie Elżbiecie z Bośni i dwóch córkach, Marii i Jadwidze. Ich losy splatają się w nierozerwalny węzeł rodzinnych tragedii, zdrady, okrucieństwa i wielkich namiętności. Elżbieta walczy o władzę, a potem o życie w trawionym wojną domową kraju. Czy uda się jej utrzymać koronę? Czy ulegnie zmowie baronów?
Gdy w wieku 32 lat, dość jak na swój wiek schorowany, mający fatalną opinię pijusa i obiboka „jednoroczny ochotnik” (absolutnie nie był zresztą ochotnikiem, tak po prostu nazywano przymusowych rekrutów mających szansę na stopień oficerski) Jaroslav Hašek (1883-1923) przybył do koszar w Czeskich Budziejowicach, nikt nie mógł się spodziewać, jak genialnie to zaowocuje.
Prowadzący wcześniej nieustabilizowaną egzystencję wesołego pijaka, bohatera skandali, bon vivanta, początkującego pisarza, twórcy kabaretu, dziennikarza piszącego o zwierzętach (często je zmyślał!), jednego z założycieli Partii Umiarkowanego Postępu w Granicach Prawa, Hašek, w „cudowny” sposób odnalazł się w cesarsko-królewskiej armii i pokonał ją siłą ludowej, czeskiej rubaszności, jej antymilitaryzmem i skłonnością do anarchizmu. Owocem zaś stały się „Przygody dobrego wojaka Szwejka w czasie wojny światowej”, przełożone na blisko sześćdziesiąt języków, adaptowane przez teatr i kino. Książka nie tyle nawet należy do kanonu literatury, co kanon ten określa: inspiruje autorów niezliczonych pastiszów, speców od marketingu i rozmaite gałęzie kultury zarówno wysokiej, jak i popularnej.
Szwejk, gaduła, samochwał, kryjący się za tarczą pozornej naiwności czy głupoty wyśmiewa nie tylko armię i panujący w niej porządek, ale jest bodaj najbardziej antywojennym bohaterem literackim wszechczasów. Ten „skończony idiota” jako jedyny zachowuje rozsądek, gdy świat pogrąża się w najstraszliwszym od niepamiętnych czasów kataklizmie.
Książka czytana przez kolejne pokolenia pomaga zachować dystans wobec szalejących czasów i ich coraz trudniejszych do zniesienia prawideł. Dzisiaj, gdy świat znowu „wypada z formy” będzie nie tylko wartościową lekturą budzącą śmiech i refleksję, ale także lekiem na zbyteczną powagę, na którą – chciejmy wierzyć – czasy nasze zasługują w stopniu nie większym niż schyłek rządów jaśnie oświeconego cesarza Franciszka Józefa.
Gdy w wieku 32 lat, dość jak na swój wiek schorowany, mający fatalną opinię pijusa i obiboka jednoroczny ochotnik (absolutnie nie był zresztą ochotnikiem, tak po prostu nazywano przymusowych rekrutów mających szansę na stopień oficerski) Jaroslav Haek (1883-1923) przybył do koszar w Czeskich Budziejowicach, nikt nie mógł się spodziewać, jak genialnie to zaowocuje.Prowadzący wcześniej nieustabilizowaną egzystencję wesołego pijaka, bohatera skandali, bon vivanta, początkującego pisarza, twórcy kabaretu, dziennikarza piszącego o zwierzętach (często je zmyślał!), jednego z założycieli Partii Umiarkowanego Postępu w Granicach Prawa, Haek, w cudowny sposób odnalazł się w cesarsko-królewskiej armii i pokonał ją siłą ludowej, czeskiej rubaszności, jej antymilitaryzmem i skłonnością do anarchizmu. Owocem zaś stały się Przygody dobrego wojaka Szwejka w czasie wojny światowej, przełożone na blisko sześćdziesiąt języków, adaptowane przez teatr i kino. Książka nie tyle nawet należy do kanonu literatury, co kanon ten określa: inspiruje autorów niezliczonych pastiszów, speców od marketingu i rozmaite gałęzie kultury zarówno wysokiej, jak i popularnej.Szwejk, gaduła, samochwał, kryjący się za tarczą pozornej naiwności czy głupoty wyśmiewa nie tylko armię i panujący w niej porządek, ale jest bodaj najbardziej antywojennym bohaterem literackim wszechczasów. Ten skończony idiota jako jedyny zachowuje rozsądek, gdy świat pogrąża się w najstraszliwszym od niepamiętnych czasów kataklizmie.Książka czytana przez kolejne pokolenia pomaga zachować dystans wobec szalejących czasów i ich coraz trudniejszych do zniesienia prawideł. Dzisiaj, gdy świat znowu wypada z formy będzie nie tylko wartościową lekturą budzącą śmiech i refleksję, ale także lekiem na zbyteczną powagę, na którą chciejmy wierzyć czasy nasze zasługują w stopniu nie większym niż schyłek rządów jaśnie oświeconego cesarza Franciszka Józefa.
W trzecim tomie pracy zbiorowej Paryż, Londyn, Monachium, Nowy Jork. Powrześniowa emigracja na mapie kultury nie tylko polskiej autorzy skupili się na indywidualnej (artystycznej, pisarskiej, naukowej) oraz instytucjonalnej działalności kobiet reprezentujących powrześniowe wychodźstwo, podjęli także interesujący wątek kobiet, które funkcjonowały jako osoby twórcze w cieniu wybitnych czy uznanych mężczyzn (mężów, życiowych partnerów), nierzadko również realizowały się w męskim środowisku zawodowym. Podjęcie tematu udziału kobiet w życiu emigracyjnym i wpływu na kształt tego życia wypełni istotną lukę w badaniach nad dziedzictwem Polaków i Polek żyjących zarówno w diasporze, jak i poza nią – po drugiej stronie żelaznej kurtyny.
Potrzeba ujęcia w szerszym kontekście problemu historii, pamięci i świadomości zbiorowej społeczeństwa polskiego, zrodziła pomysł na przeprowadzenie swego rodzaju próby ukazania mechanizmów zapamiętywania doświadczeń historycznych i ich wpływu z jednej strony na współczesny obraz dziejów narodowych, z drugiej – na psychologiczne, socjologiczne, kulturowe skutki traum narodowych, przejawiające się zarówno zbiorowo, jak i indywidualnie wśród Polaków i oddziałujące na współczesne zjawiska społeczne.
JERZY KAŹMIERCZYK urodził się w Łodzi w 1932 roku. Już od dziecka chciał grać. Był podwórkowym muzykantem, a w czasie okupacji hitlerowskiej grywał nawet „zawodowo” za pajdę chleba – niekiedy nawet z szynką. Nauczył się grać w szkolnej orkiestrze dętej. Zafascynowany jazzem, który wtedy był muzyką niechcianą przez władze i żyć się z niej nie dało, pracował w biurze projektów jako projektant. Po pracy grał jazz w „Klubie 77”. Okazyjnie grywał również w Operetce Łódzkiej i Orkiestrze Radia Łódź. Był członkiem orkiestry występującej na Festiwalu Młodzieży w Bukareszcie.
Wojsko Polskie chciało mieć takiego muzykanta i wcieliło obywatela poborowego w swoje szeregi. Trafił na Dolny Śląsk. Grał w Reprezentacyjnej Orkiestrze Śląskiego Okręgu Wojskowego. Później jako trio muzyczne występował w Domu Oficera we Wrocławiu. Koncertowali wszędzie tam, gdzie Zarząd Polityczny Sztabu widział taką konieczność… polityczną. Zabawiali publiczność, kiedy wojsko tworzyło Rolnicze Spółdzielnie Wojskowe. Grali, kiedy wrocławianie rozbierali ruiny i wysyłali cegłę do Warszawy, kiedy ludność miasta sprzątała swoje ruiny i budowała Kościuszkowską Dzielnicę Mieszkaniową. Występowali na sielankowych zabawach w miejskich parkach, jak też na statku pływającym po Odrze. A ponieważ posiadali też inne talenty, przydzielono ich do Sekcji Propagandowej. Malowali tam obrazy ówczesnych wodzów narodu, ale też – tak przy okazji – realizowali odpłatne zamówienia prywatne.
Przygód mieli wiele, bo byli wszędzie tam, gdzie coś ciekawego się działo. Życie w wojsku to specyficzny system przetrwania. Mówiono nawet, że to takich „Szwejków Trzech”, co czytelnik zapewne potwierdzi. Wojskowe Trio Muzyczne przystosowało się i upowszechniało własną filozofię przetrwania, bo byli przecież z Wodnego Rynku w mieście Łodzi.
Porywająca opowieść o zabójstwie Lwa Trockiego! Przypadkowe spotkanie na kubańskiej plaży daje początek wielowątkowej opowieści o losach trzech pozornie obcych sobie ludzi: początkującego pisarza, ideologa i wyszkolonego zabójcy. Wszyscy trzej kochają psy, lecz łączy ich o wiele więcej: życie naznaczone piętnem komunizmu, niszczącego jak huragan, który zmiata wszystko na swej drodze. Wątki historyczne (tułaczka Trockiego, zakończona jego tragiczną śmiercią w Meksyku, biografia jego zabójcy, Ramóna Mercadera) splatają się z fikcją, a historia kata i ofiary zyskuje nowy sens, gdy stopniowo zawładnie życiem trzeciego z bohaterów – Kubańczyka Ivána, który postanawia ją spisać. Rzeczywistość współczesnej Kuby, ogarnięta bratobójczym konfliktem Hiszpania i bezduszność stalinowskiego terroru w Związku Radzieckim stanowią tło tej fascynującej opowieści o destrukcyjnej sile ideologii.
Nowy wciągająca książka autorki trylogii białego miasta: ""Cisza białego miasta"", ""Rytuały wody"", ""Władcy czasu"".Zemsty, kazirodcze związki i bitwy. Poruszająca zagadka dotycząca trzech wielkich postaci, które wkreślą granice kontynentu, zwanego później Europą.PREMIO PLANETA 2020Rok 1137. Książę Akwitanii, najbogatszego regionu Francji, zostaje zabity w Composteli. Jego ciało przybiera niebieski kolor, nosi ślady normandzkiej tortury zwanej krwawym orłem. Jego córka Eleonora pała żądzą zemsty i z tego powodu wychodzi za mąż za syna króla Francji Ludwika VI Grubego, którego uważa za mordercę ojca.Ale król umiera podczas ich wesela w identycznych okolicznościach. Z pomocą Akwitańskich Kotów szpiegów akwitańskiego księstwa Eleonora i Ludwik VII próbują dowiedzieć się, kto chciał doprowadzić do tego, by na tronie znaleźli się młodzi i niedoświadczeni władcy.Kilka dziesięcioleci przed śmiercią księcia Akwitanii bezimienny chłopiec zostaje porzucony przez swoje pięć matek w lesie. Nie wiemy, czy jest potworem, czy świętym, ale ten mały ocaleniec stanie się z czasem jednym z najbardziej niezwykłych ludzi europejskiego średniowiecza.
Mordy zachwycone same sobą. Pijane, oślizgłe, nabite szamą i wódą. A na mordach tych odbite ślady oszczędnego gospodarowania mózgową substancją szarą i niezbyt zacnego prowadzenia się: są oznaki chciwości, obżarstwa, łajdactwa, kurestwa, i chorób wszelakich, a wszetecznych. […] To Statek głupców Hieronima Boscha, malowany około 1500 roku. I do zobaczenia dzisiaj w paryskim Luwrze. Tak? Naprawdę? Zapewniam: nie musicie jechać do Luwru. Stańcie, drodzy Polacy, przed wielkim lustrem. I zobaczycie „statek głupców”. Zobaczycie ludzi, którzy zachwyceni rzucanymi przez władzę ogryzkami i koralikami, zataczają się jak w czasach króla Sasa od lewej do prawej, czkając, defekując i kopulując – konsumują, konsumują, konsumują… Polskę, której jest obojętne, co się dzieje wokół, kto cierpi i Polaków, którzy mają gęby pełne podłości. I, co najważniejsze, mają w głębokim poważaniu, co będzie z tą krainą za lat dwadzieścia – trzydzieści.
Rzetelne i przystępnie napisane opracowanie lektury, m.in. szczegółowe i obszerne streszczenie, dokładna analiza, charakterystyka bohaterów, przykładowe wypracowania, testy sprawdzające z kluczem. Doskonała pomoc w przygotowaniu do lekcji, testów sprawdzających i prac klasowych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
