Literatura beletrystyczna o tematyce filozoficznej dostępna w księgarni internetowej Dobreksiazki.pl. W ofercie nowości, zapowiedzi i bestsellery. Szczególnie polecamy literaturę Olgi Tokarczuk - znana polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018. Jej artystyczny dorobek to między innymi: Księgi Jakubowe, Czuły narrator, Zagubiona dusza, Bieguni, Szafa, Lalka i perła i wiele innych, które znajdziesz w jednym miejscu, z natychmiastową wysyłką.
„Mistrzowie słowa” – wielcy aktorzy czytają wielką literaturę.
Każdy z 20 tomów zawiera bogato ilustrowaną książkę przedstawiającą sylwetkę danej aktorki czy aktora oraz krótki opis na temat pisarza i jego dzieła.
20 książek, których nie sposób było lepiej napisać, ale które można było jeszcze lepiej przeczytać.
20 wybitnych interpretacji dzieł literackich nagranych w formacie MP3.
Dwaj historycy sztuki - pracownik muzeum i właściciel prywatnej galerii - wpadają na trop tajemniczego artysty. Po kilku spotkaniach znajomość zamienia się w jednostronną fascynację - artysta staje się ich bohaterem i z każdym dniem wciąga coraz głębiej w swój pełen obłędu świat. W chwili nieoczekiwanego uniesienia ujawnia im największy sekret sztuki...
Uwaga!
Pierwsze 130 stron - czyste kartki.
Re Jana, dziewczyna z Kanaanu, opuszcza wraz z ojcem swoją wioskę na mokradłach ? obydwoje ciągną na trzcinowych noszach sparaliżowaną matkę. Zafascynowały ich opowieści przygodnych wędrowców o ludzie budującym pośrodku pustyni wielki drewniany statek. To, co ukaże się ich oczom po przybyciu na miejsce, wyda im się rzeczywistością tak szaloną, że aż nie do pojęcia.
Zderzenie dwu odmiennych kulturowo światów, epicka wizja przygotowań Noego do zapowiedzianego przez Boga potopu przedstawiona z punktu widzenia młodziutkiej outsiderki przydają powieści nadspodziewanej głębi i dramatyzmu.
Jest to książka niezwykła ? pełna pytań o sprawy ostateczne, jak choćby o sens boskiej decyzji i ludzkiej ofiary, a jednocześnie niezwykle plastycznie oddająca narastający klimat grozy przed zbliżającym się kataklizmem.
Zakazana miłość Re Jany i jednego z synów Noego, ich nieposłuszeństwo wobec przesądzonego zdawałoby się losu, urasta do rangi wielkiej metafory, aktualnej i w naszych czasach.
Pan Swen albo wrocławska Abrakadabra to zbiór opowiadań odwołujący się do tradycji prozy surrealistycznej. Zarówno tej, która ma za patrona Henri?ego Michaux jak i Brunona Schulza czy Franza Kafkę. Ale Kamiński nie koncentruje się na surrealistycznych efektach czy budowaniu nastroju niesamowitości. Interesuje go raczej poetyckość oraz dziwność opisywanego świata. Świata zarazem bardzo rzeczywistego, zaludnionego żywymi ludźmi. A także pełnego szczegółów związanych z czasem akcji oraz konkretną, wrocławskią topografią, co pozwala umieścić opowiadania z tego zbioru w obszarze realizmu magicznego. Przestrzeń magiczną stanowi tu jednak Wrocław niepokazywany w turystycznych przewodnikach. Szary, zaniedbany, ale zaskakujący, stwarzający możliwość podróżowania w czasie postaciom występującym na kartach książki. Choćby tytułowemu panu Swenowi, który jest dziedzicem barona Münchhausena i potomkiem literackich bohaterów literatury małych ojczyzn.
Artur Daniel Liskowacki
Malone Marcina Bałczewskiego można czytać na różne sposoby, odkrywając coraz to nowe konteksty, podobnie jak w przypadku Gry w klasy Cortazara, czy też Zagubionego w labiryncie śmiechu Bartha. Mając tak wielki wybór w sposobie poznania całości można uznać, że zawsze coś umyka, coś jest nieuchwytne i pełni znaczenia owego prozatorskiego przedsięwzięcia nigdy nie uda się odkryć do końca. Możliwości są w nim wielorakie interpretacje, ciągle powstają nowe wątki oraz ich zakończenia. Bałczewski bawi się słowem. Potrafi stworzyć niezwykle oryginalne rozdziały, jego pomysły bywają zaskakujące. Niektóre części książki to jakby wycinki z gazet, inne to tylko fragmenty piosenek. Niby żadnego połączenia z fabułą, o ile dojdziemy do tego, że taka w książce istnieje, ale jednak czuje się nieustannie jakieś powiązania z całością. Można więc odnieść wrażenie, że każde zdanie umieszczono tu celowo i każde zdanie ma swój sens dla całości. Jest w tej prozie swoista magia, są i zapisy rzeczywistości, fakty, niby oczywiste, ale przedstawione w nowy, zaskakujący sposób.
Książka Księstwo Jana Pawła II ? Wacława Maślanki to ciekawa pozycja, oryginalny pomysł literacki - choć nieco fantastyczny, to umie sprowadzić czytelnika ?na ziemię?. Autor wiąże ze sobą treści ewangeliczne, ukazuje, że zachowanie Dekalogu we współczesnym świecie jest warunkiem przetrwania ludzkości. Znajdziemy tu sporo ważnych życiowych porad i ewangeli-cznej nauki ? przekazywanej w sposób wyważony, przystępny, a nawet wesoły. Autor, proponując czytelnikowi ciekawą przygodę, wskazuje na wiele ważnych problemów egzystencji ludzkiej w XXI wieku. W fantastycznej opowieści o tym, jak dochodzi do powstania nowego państwa, znajdziemy elektryzujące losy ludzkości emigrującej na kontynent Antarktyda, gdzie po stopnieniu lodowców powstało Księstwo Jana Pawła II.
Zaczyna się tam rozwijać życie, na jakie czekały wszystkie pokolenia; ziszcza się cud - cud powstania cywilizacji miłości. Spełnia się to, do czego nawoływał Jan Paweł II: człowiek dla drugiego człowieka staje się bratem i żyje w dobrej wzajemności. Niesamowitej przemianie ulegają wielcy tego świata, którzy pod wpływem splotu różnych wydarzeń nawracają się i zmie- niają rzeczywistość. Wszystko odbywa się w budującej atmosferze wspólnoty, dla której program stworzył Luigi Giussani ? założyciel ruchu Comunione e Liberazione. Jego ?szkoły wspólnoty? stają się fundamentem do tworzenia nowych czasów. Książka jest kontynuacją pierwszego tomu ?Bajka dla Jana Pawła II?. Autor zaskakuje, z korzyścią dla czytelnika.
Prof. dr hab. Franciszek Antoni Marek.
Koncert jest pełną muzyki fantastyczną opowieścią, na podobieństwo przesławnych Poglądów kota Mruczysława na życie Ernesta T. A. Hoffmanna, lecz różniącą się od tamtej typem fantastyki, jawiącej się tu jako ułuda wolności pod tyranią władzy i przez to bliższej mojemu Znużeniu. Koncert to opowieść skonstruowana z elementów świata rzeczywistego, acz traktowanych swobodnie, może nawet z nonszalancją; autorska nonszalancja i swoisty protekcjonalizm w żadnym razie jednak nie obejmują twórczych wysiłków bezimiennego (namenlos) bohatera, ani jego hipotetycznego żywota. Przeciwnie, z bólem i czułością obserwowałem jego heroiczne pasowanie się z własną epoką i ludźmi, którym się wydaje, że są ponad nią i w ogóle über alles.
Andrzej Turczyński
Powieść Krystiana Piwowarskiego to jedna z nielicznych w literaturze polskiej ostatnich lat próba całościowego opisu pokus i konieczności, jakie formują współczesnego Europejczyka. Klaun nie jest zawężonym obrazem określonego środowiska podejmuje natomiast liczne wątki odzwierciedlające stan ogólnej świadomości, nie zaś wyjątkowość czy też egzotyczność rozmaitych grup społecznych, np. homoseksualistów, narkomanów, yuppies, opozycjonistów, emigrantów, feministek itp. Powieść Piwowarskiego wypełnia przestrzeń koniecznej syntezy czasu i miejsca.
Bazgroły dla składacza modeli latających to książka niezwykła. Można by ją nazwać autobiografią duchową, czy też autobiografią ducha ? jako że stanowi rodzaj opowieści o duchowym, twórczym dojrzewaniu ? Kierca poety, aktora, reżysera. Byłoby to jednak określenie zbyt powierzchowne w odniesieniu do tekstu, który łączy w sobie cechy erudycyjnego eseju o naturze człowieka i jego związkach z Bogiem oraz osobistej opowieści o najintymniejszych doświadczeniach: utraty i odzyskania tożsamości, erotyki i płci, cierpienia i spełnienia, a także życia i śmierci. Ze względu na to, iż Bazgroły... pisane są prozą, bogato inkrustowaną wierszami, można by tu mówić o prozie poetyckiej. Tyle tylko, że Kierc unika ?poetyzowania? w tym gatunkowym rozumieniu, jest raczej dociekliwy niż liryczny, raczej skupiony na słowie niż ozdobny. Nie tworzy wyrazistych, poetyckich obrazów, metafor czy lirycznych klimatów, skupia się na sensach i pytaniach. Stawia je ostro, odważnie, nie wahając się wkraczać w strefę obyczajowego i religijnego tabu. Nie epatuje jednak czytelnika, unika dosłowności i emocjonalnego nacisku na odbiorcę, umie się z anegdoty wycofać ? wyjść z niej i dojść wyżej ? do drobiazgowej, szerokiej analizy, do tezy, często kontrowersyjnej, lecz zawsze otwierającej nowe perspektywy.
Artur Daniel Liskowacki
Szesnastoletni Hindus Piscine Molitor Patel, znany jako Pi, syn właściciela zoo, z własnego wyboru wyznawca trzech religii (hinduizmu, chrześcijaństwa i islamu), dryfuje jako rozbitek w szalupie ratunkowej po oceanie. Za towarzyszy podróży ma jedynie ocalałe z katastrofy morskiej zwierzęta: zebrę ze złamaną nogą, orangutana, hienę i potężnego tygrysa bengalskiego, nazwanego Richardem Parkerem. W prawdziwym życiu, na dodatek w sytuacji bez wyjścia, pokojowa koegzystencja całej piątki nie byłaby możliwa. W zwariowanej baśni Martela wszystko może się wydarzyć: ktoś zostanie zjedzony, ktoś inny przetrwa 227 dni na morzu – dzięki własnej pomysłowości, silnej woli przetrwania, przyjaźni i wierze w Boga. Jest jeszcze druga wersja historii Patela – bardziej prawdopodobna i bardziej przerażająca. Na potwierdzenie żadnej z tych opowieści nie ma jednak dowodów...
Zobacz Zestaw Beatrycze i wergili + Życie Pi - razem taniej 15 %
Niewielu dziś pisze tak jak Turczyński. Jego rozległa, wielowątkowa i gęsta zarazem proza, o szerokim oddechu, jest równocześnie intymna, skondensowana emocjonalnie, a przy tym intrygująca tajemnicą i pełną napięcia narracją. Łączy w sobie bogactwo i piękno erudycyjnego eseju ? rozpiętego między filozofią i teologią, sztuką i historią ? z zagadkami opowieści o Kresowych korzeniach, zanurzonej w burzliwym nurcie Polski, Rosji, Europy. Opowieści pozwalającej doszukiwać się w niej tropów autobiografii, której rzeczywistość przenika się z imaginacją.
Zgorszenie to cztery opowiadania, w których metafizyka idzie w parze z sensualnością opisywanego świata, a poezja ze zmysłowością i siłą obrazu. Jest w tym coś z Brunona Schulza. Turczyński też ukazuje nam intrygujących, niejednoznacznych bohaterów ? dziwaków, ludzi samotnych, bytujących na pograniczach czasu, życia i śmierci, a ich pozorną pospolitość, anonimowość czyni maską lęków, obsesji i bólu, żarliwych pragnień i ważnych pytań. Jego opowiadania są dyskursem o Człowieku i Bogu, tworzeniu i burzeniu, pamięci i ucieczce od niej.
To książka o desperackich próbach dotarcia do istoty rzeczy. I o wysokiej cenie, jaką się za nie płaci. Ale też o nadziei, którą owe próby rodzą.
Artur Daniel Liskowacki
Tworzywo
Uraza
Zgorszenie
Krawędź
Gdy opowiadanie Stanisława Szukalskiego "Niemy Śpiewak" ukazało się w oryginale, w języku angielskim, zostało wysoko ocenione przez krytykę. Ze względu na wartości literackie i język utworu, autora przyrównano wówczas do Josepha Conrada. Natomiast Brytyjska Akademia Nauk zestawiła utwór Szukalskiego z prozą Guya de Maupassanta i Antoniego Czechowa. Pisze o tym w monografii poświęconej polskiemu artyście Lechosław Lameński.
Dziesięć pogodnych opowiastek, których bohaterem jest tytułowy Kruk - bliski krewny Kubusia Puchatka, próbujący oswoić otaczający go świat. To nie tylko zabawna i wciągąjąca lektura, ale także książka pomagająca znaleźć odpowiedzi na pytania: kim jestem i jaki jest mój cel w życiu. Wspaniały zastrzyk optymizmu, wiary w siebie i drugiego człowieka. Ksiązka nagrodzona w konkursie PTWK "Najpiękniejsze Książki Roku 2004" w kategorii Literatura Piękna. Doskonała lektura dla wszystkich!
Gdzie leży Koszałkoopałkolin? Czy brzmieniowe podobieństwo jego nazwy do nazwy pewnego miasta na Pomorzu niesie też ze sobą inne podobieństwa? A w takim razie o narodzinach jakiej uczelni – poczętej w dziwnych i niezbyt cnotliwych okolicznościach – tutaj mowa? Kim są członkowie tajemniczego stowarzyszenia Congregatio Felix Stultitia? Jaką sprawę ma do narratora Procurator Wydziału Karno-Literackiego Krajowej Procuratury? I dlaczego wróciła do niego Cigi de Montbazon?
Jedno wiadomo: Anatol Ulman wraca – w pełni dawnej formy. A że to forma groteski? W tej czuje się najlepiej. Jego nowa książka łączy w sobie poetykę zjadliwego felietonu z liryką, satyryczną werwę z aurą surrealizmu, bezkompromisową publicystykę z grubym żartem, a formę powieści z kluczem ze stylem erudycyjnego traktatu o współczesności.
Ta powieść kipi energią, zadziwiającą jak na autora w tym wieku – którego zresztą nie tylko nie kryje, ale i czyni zeń broń w swych bojach z fałszywą młodością – zaskakuje językiem, tyleż śmiałym, ocierającym się o wulgarność, co poetyckim. Prowokuje lekkością w podejmowaniu spraw wagi ciężkiej, oraz pewnością siebie, która za nic ma autorytety, opinie salonów i środowiskowe świętości.
Tak, ta powieść może się nie podobać i drażnić, bo też i chce irytować, budzić sprzeciw. Wobec przedstawionego w niej świata. Jest zresztą – wbrew pozorom – prozą niewesołą, gorzką, skłaniającą do refleksji, wołającą o myślowy ład i etyczny porządek. Cóż, rosnąca pozycja głupoty w świecie – zwłaszcza, gdy to świat nam bliski – może być w opisie zabawna, lecz że to diagnoza groźnie prawdopodobna budzić powinna poważny niepokój.
Artur Daniel Liskowacki
""To, co z ludzkiego punktu widzenia jest niewidoczne, z perspektywy raju może być wielkie""Tylko kot w butach stawia siedmiomilowe kroki. Bo tak właśnie sprawy mają się w bajkach. Jednak nam ludziom w szarym życiu najbardziej pomaga stawianie małych kroków. Codziennie, wytrwale i pewnie. Do nieba też niewiele osób wskakuje z rozpędu. Większość wspina się powoli, stąpając po niewidocznych stopniach, które budują nawet najmniejsze okruchy dobra. Kolejny zbiór opowiadań Eduarda Martina zachęca do tego, by w każdej chwili życia dostrzegać iskrę wieczności, bo czyż nie jest to najlepsza recepta na zwycięstwo?
„Mistrzowie słowa” – wielcy aktorzy czytają wielką literaturę.
Każdy z 20 tomów zawiera bogato ilustrowaną książkę przedstawiającą sylwetkę danej aktorki czy aktora oraz krótki opis na temat pisarza i jego dzieła.
20 książek, których nie sposób było lepiej napisać, ale które można było jeszcze lepiej przeczytać.
20 wybitnych interpretacji dzieł literackich nagranych w formacie MP3.
Jest to najdziwniejsza książka o nieszczęśliwej miłości i dojrzewaniu. Autor próbuje znaleźć przyczyny cierpienia zakochanego człowieka w samym sednie, w mózgu posługując się dotychczas zdobytą wiedzą ze świata zewnętrznego. Zaczynając od religii, poprzez filozofię dociera do uznania mózgu oraz jądra Ziemi do metakomputera, by wymyślić w końcu wytłumaczenie wszelkich doznań człowieka przy pomocy metamatematyki. Akcja książki rozgrywa się na tytułowej wyspie, która jest metaforą świata, raz przyjaznego i opiekuńczego, kiedy indziej groźnego i niebezpiecznego. Bohater poszukuje na niej wzorca, przyjaciela, przewodnika, ducha. Jak kończy się to poszukiwanie dowiemy się wkrótce w drugiej części ""Wyspy"".
Wstrząsający debiut powieściowy Kosińskiego, zawierający wątki autobiograficzne, to jedna z najgłośniejszych książek ostatniego półwiecza, która przyniosła autorowi sławę i uznanie. Utrzymana w konwencji surrealistycznej parabola ludzkiego losu, naturalistyczne studium barbarzyństwa i przemocy, wizja świata wynaturzonego przez wojnę.
Jules Barbey d'Aurevilly (ur. 1808 ? zm. 1889) to wielki skandalista doby romantyzmu, we Francji uchodzący do dziś za klasyka tej miary co Balzak czy Zola i równie jak oni poczytny. Barbey to jednak nie tylko dziecko swoich czasów, ale wielka osobowość czynnie wpływająca na kształtowanie się prądów i mód literackich epoki. Silnie oddziaływał na wyobraźnię późniejszych twórców. Echa jego wpływów pobrzmiewają wyraźnie w prozie Marcela Prousta i Henry'ego Jamesa. Wiele z jego dzieł zostało zekranizowanych.
O Oczarowanej (1854) sam Barbey d'Aurevilly pisał, że ?to Szekspir na mokradłach Contentin?. Naruszająca wszelkie tabu historia zakazanego romansu mężatki i księdza była dla autora pretekstem do drążenia istoty kondycji ludzkiej. Na przykładzie tej miłości ?[...] autor przekonuje, że tylko piekło jest w stanie wytłumaczyć istnienie nieba. Ale opisuje nam wyłącznie piekło, wieczne i bezlitosne, w którym samotny człowiek ma tylko jeden wybór: między buntem a niewolnictwem. Za wzór buntu służy mu dumna samotność, bunt i wreszcie upadek Szatana.? (ze wstępu Marka Dębowskiego)
Komplet trzech książek wybitnych argentyńskich poetów z Jorge Luis Borges na czele
Labirynty Nowa antologia
Autor: Jorge Luis Borges
Osoby i twórczości Jorge Luisa Borgesa (1899-1986) wielkiego argentyńskiego pisarza, jednego z najlepiej znanych w Polsce przedstawicieli boomu latynoamerykańskiego, Czytelnikowi przedstawiać nie trzeba. Wywierając olbrzymi wpływ na kształt całej literatury światowej Borges pozostawał jednocześnie wierny swemu wewnętrznemu przekonaniu o „inności” znaczeń, wobec których człowiek czuje się bezradny. Labirynty. Nowa antologia to wędrówka po świecie Borgesa, w którym przenikają się wzajemnie sacrum i profanum, rzeczywiste i nierzeczywiste, proste i najbardziej złożone w labiryncie codziennego życia, emocji, poznawania i zamyślenia. To nowa próba odczytania świata, który, aczkolwiek dobrze nam znany, pozostaje tajemniczy i nieodgadniony.
Cienie w mroku pamięci
Autor: Olga Orozco
Długo zastanawialiśmy się, czy przedstawiany Czytelnikom wybór wierszy Olgi Orozco poprzedzać wstępem. Czytanie Orozco jest bowiem podróżą na tyle fascynującą samą w sobie, co niebezpieczną i pełną przygód niespodziewanych, pobudzających krążenie krwi znacznie lepiej, niż filiżanka kawy, yerba mate czy kieliszek przedniego wina. Odkrywanie krajobrazów, które stanowią osnowę twórczości Olgi, zapuszczanie się w labirynty rzeczywistości i nierzeczywistości, bez świecy i nici Ariadny, poznawanie najbardziej intymnych zakątków człowieczej duszy, pamięci i serca sprawiają, iż każde słowo wstępu, w mniejszym czy większym stopniu, stać się może słowem prowadzącym na manowce, słowem, którego znaczenie zmieni (odmieni?) słowo wiersza, słowem, kierującym uwagę Czytelnika ku najbardziej istotnemu z pytań: czym jest poezja Olgi Orozco? Są jednakże powody ku temu, aby słów kilka tytułem wstępu napisać. Jednym z nich jest długotrwała przyjaźń poetki z Alejandrą Pizarnik, inną z wielkich kobiet literatury argentyńskiej, której twórczość przedstawiliśmy Czytelnikom w wyborze jej wierszy. Przyjaźń ta odcisnęła trwały ślad w życiu osobistym i poetyckiej twórczości obu tych kobiet. Można odnieść wrażenie, że ich poetyki uzupełniają się w drapieżnej rywalizacji i dążeniu do odkrywania znaczenia rzeczywistości i nierzeczywistości. Kolejnym powodem powstania tego wprowadzenia jest świadomość, iż labirynt poetycki Olgi Orozco wymaga delikatnego wprowadzenia w materię żywą, bolesną, przeszywającą dreszczem odkrywania prawdy o człowieku, świecie, w którym żyje oraz świecie, którego instynktownie pożąda, pragnie i nienawidzi.
Pragnienie szaleństwa
Poezja i proza
Autor: Alejandra Pizarnik
Alejandra Pizarnik (1936-1972) to jedna z najciekawszych i najbardziej oryginalnych przedstawicielek latynoamerykańskiego surrealizmu. Argentynka, obywatelka świata, w swej twórczości odsłania najbardziej intymne momenty życia pełnego osamotnienia, walczących ze sobą emocji oraz pragnień zrozumienia i poznania. Przedstawiana antologia twórczości pisarki to pasjonująca wędrówka po tajemniczym ogrodzie, w którym w każdym miejscu czai się ciemność i tajemne przejście do następnego ogrodu; lecz w tym drugim ogrodzie nie czeka na nas Alicja, a my musimy rozpocząć kolejną wędrówkę zadając sobie pytanie o sens i znaczenie śmierci, a nie życia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
