Literatura beletrystyczna o tematyce filozoficznej dostępna w księgarni internetowej Dobreksiazki.pl. W ofercie nowości, zapowiedzi i bestsellery. Szczególnie polecamy literaturę Olgi Tokarczuk - znana polska pisarka, eseistka, poetka i autorka scenariuszy, laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018. Jej artystyczny dorobek to między innymi: Księgi Jakubowe, Czuły narrator, Zagubiona dusza, Bieguni, Szafa, Lalka i perła i wiele innych, które znajdziesz w jednym miejscu, z natychmiastową wysyłką.
Niedokończona, ostatnia powieść Witkacego. Głównymi bohaterami są dwaj przyjaciele: Izydor i Marceli. Ich relacja zostaje wystawiona na próbę, gdy jeden żeni się z byłą dziewczyną drugiego. Fabuła jest pretekstem do ukazania ważnych problemów społecznych. Witkacy prezentuje tu swój specyficzny system filozoficzny, narzeka na upadającą sztukę i literaturę.
Prawiek jest jedną z najambitniejszych powieści, jakie powstały w ciągu ostatnich lat. Gdyby więc zasługi mierzyć ambicjami, byłaby ta powieść wielkim wydarzeniem. Ale książka Tokarczuk nie potrzebuje takiej miary. Broni się bowiem czym innym. Pięknem współodczuwania z naturą, umiejętnością znajdywania dramatyzmu w każdej szczelinie istnienia, frapującą refleksją egzystencjalną. (Przemysław Czapliński, ""Ex Libris"", 1996 nr 98).
Wstrząsający debiut powieściowy Kosińskiego, zawierający wątki autobiograficzne, to jedna z najgłośniejszych książek ostatniego półwiecza, która przyniosła autorowi sławę i uznanie. Utrzymana w konwencji surrealistycznej parabola ludzkiego losu, naturalistyczne studium barbarzyństwa i przemocy, wizja świata wynaturzonego przez wojnę.
"… a Gothic novel, quite an extraordinary piece of writing"
Czesław Miłosz
"a work of magical intricacy which carries the torch of fantasy into our own century. The baffled Alphonse is a precursor of the Kafka hero or the automata of the nouveau roman"
Dawid Coward
Simone de Beauvoir opisuje grupę ludzi skupionych wokół Alberta Camusa i Jeana-Paula Sartre'a, którzy - choć nie byli ani ekspertami, ani specjalistami, ani nauczycielami akademickimi (chociaż mogli przy okazji pełnić wszystkie te funkcje) - zajmowali się kulturą wyższą bezinteresownie, w przekonaniu, że jest ona sama w sobie wartością i zarazem stanowi niezbędny składnik życia publicznego. Główne zadanie powieści to ukazanie w świecie współczesnym grupy intelektualistów francuskich, którzy pragną pomóc w przeobrażeniu tego świata i tym samym zmuszeni są do krytycznego spojrzenia na siebie i własne przywileje, na własne wartości uznawane dotąd za nietykalne, na "godność" człowieka intelektu.
To niezwykła publikacja. Książka jest spełnieniem marzeń szesnastoletniej Ani, podopiecznej Fundacji Gajusz, która opiekuje się dziećmi z chorobą nowotworową. Autorka pisze przede wszystkim o aniołach i spotkaniach z nimi, o niebie, ziemi i tworzeniu świata, o istocie życia, o zwykłych ludziach, których – podobnie jak jej – los nie oszczędza, i którzy zastanawiają się nad sensem istnienia. Zadaje pytania nie tylko o sens choroby, śmierć i o to, co nastąpi po niej, ale i o odpowiedzialność za swoje decyzje: za swoje życie i za swoją śmierć. Mimo że porusza trudne i mroczne tematy w jej sposobie ich ujmowania wyczuwa się nieuchwytną pogodę i blask. Ich atmosfera nie jest mroczna – rozjaśnia ją szum anielskich skrzydeł.
Wiele spośród opowiadań ma ciekawą formę literacką. Autorka z finezją posługuje się metaforą, czyniąc z niej główne narzędzie swojej twórczości.
Całość oprawiona pięknymi jednobarwnymi ilustracjami autorki i baśniowymi znanego ilustratora Marcina Piwowarskiego.
Ta książka jest wyrazem siły i wytrwałości Autorki. To także dowód na to, że „Wszystko jest możliwe” i że warto marzyć i walczyć!
Mimo spotykających nas niedorzeczności i niespodzianek, u kresu drogi każdego z nas czeka Ona – jedyna niechybna rzecz w naszym życiu. Dla jednych jest bezlitosna, okrutna i niesprawiedliwa, dla innych zaś jest wybawczynią, niosącą ulgę w znienawidzonej gehennie. Czy śmierć rzeczywiście przychodzi po nas niezależnie od naszej woli? Czego może doświadczyć dusza balansująca na granicy życia i snu wiecznego ciała? Czy w zaświatach można spotkać ludzi takich jak my?
Odpowiedzi na te pytania możemy odnaleźć na kartach powieści, jeśli tylko będziemy gotowi odbyć dzięki niej pewną niecodzienną podróż. Razem z bohaterem, który trafił do świata, w którym wcale nie zamierzał się znaleźć, odwiedzimy miejsca mniej lub bardziej osobliwe, spotkamy postaci o niekoniecznie przyjaznych zamiarach oraz staniemy się świadkami wydarzeń, które całej wędrówce nadadzą specyficzną symbolikę. A wszystko to odbędzie się pod czujnym okiem Lilith…
Mikołaj Więckowski – urodzony w 1994 roku student filologii angielskiej oraz gitarzysta basowy. Jak twierdzi obcowanie z literaturą zaczął dzięki swojej mamie, która do snu zamiast bajek czytała mu „Odyseję”. Lubi grę w szachy i dobrą muzykę. „Śmierć moja” jest jego debiutem literackim.
Kiedy po nowatorskim, słynącym z techniki strumienia świadomości Ulissesie wydawało się, że nie sposób już pójść dalej, James Joyce stworzył utwór pod pewnymi względami jeszcze radykalniejszy. W 1939 roku, po siedemnastu latach mozolnego tkania Work in Progress (Dzieła w Toku), zanurzył czytelników w mroczną podświadomość Finnegans Wake.
Jak głosi jedna z wielu prób interpretacji, ostatnia książka Joyce’a to podróż w głąb ludzkiej, boskiej czy kosmicznej, pogrążonej we śnie zbiorowej jaźni, dla której irlandzki pisarz wynalazł specjalną mowę – symfonię skomponowaną z neologizmów i wielojęzycznych kalamburów. Z czasem ten oniryczny, wzniesiony na ruinach wieży Babel wszechświat urósł do rangi prawdziwego mitu, mającego swych zaprzysięgłych zwolenników i równie nieprzejednanych wrogów. Żaden utwór literacki nie wzbudził tylu kontrowersji – po dziś dzień Finnegans Wake uchodzi za najbardziej tajemniczą książkę XX wieku, a być może i całej literatury.
Dzięki brawurowemu przekładowi Krzysztofa Bartnickiego, ukazującemu się pod tytułem Finneganów tren, z tym legendarnym dziełem może wreszcie zapoznać się polski czytelnik. Wydawca dołożył wszelkich starań, aby możliwie wiernie odtworzyć oryginalny kształt książki – jej format, czcionkę, zaprojektowaną zgodnie z sugestiami Joyce’a okładkę, oraz wywiedzioną z matematyczno-geograficznych proporcji liczbę stron, jak wiele wskazuje, zaplanowaną przez autora. W oryginale Finnegans Wake zawsze wydawane było w identycznej, 628-stronicowej objętości i taką objętość ma również polski przekład. Dołącza on do elitarnego klubu niewielu powstałych do tej pory kompletnych tłumaczeń tej jedynej w swoim rodzaju książki.
Głośna debiutancka powieść amerykańskiej noblistki, nigdy wcześniej nie publikowana w Polsce, to wnikliwe studium obsesji współczesnego społeczeństwa na tle piękna. Toni Morrison stawia poruszające pytania na temat rasy, klasy i płci, z subtelnością i wdziękiem, nieodłącznymi wyznacznikami jej pisarstwa. Pecola Breedlove, czarnoskóra dziewczynka, pragnie normalnego życia i co noc modli się o urodę. Jej marzeniem są niebieskie oczy, ponieważ wtedy inne dzieci przestaną jej dokuczać z powodu brzydkiego wyglądu i wreszcie ją zaakceptują. W miarę jak marzenie Pecoli staje się coraz bardziej gorączkowe, jej życie pod wpływem wrogości, jaka ją spotyka, oraz różnych przeciwności losu, zaczyna się rozpadać. „Toni Morrison to być może ostatni klasyk literatury amerykańskiej. Doskonale wpisuje się w tradycję, którą wyznaczają dzieła Poego, Melville'a, Twaina i Faulknera” – Newsweek
Ignacy, niemal przez wszystkich nazywany Quasim, urodził się ze zdeformowaną twarzą, a w dodatku przy porodzie zmarła jego matka. Z tego powodu ojciec uważał go za „potwora” i zawsze traktował inaczej niż starszego brata.
Powieść okraszona wyrazistymi opisami erotycznymi nawiązuje do problematyki obecnej w Zbrodni i karze Fiodora Dostojewskiego. Podejmuje ważne problemy moralne: Jak bardzo wygląd determinuje ludzkie życie? W jakim stopniu dzieciństwo wpływa na późniejsze losy człowieka i wybory, których dokonuje? Jak trudno dostrzec własną niemoralność, łatwo oceniając innych? Gdzie znajdują się granice tolerancji wobec siebie i drugiego człowieka?
Uwięziony w mroku to literacka podróż w głąb ludzkiej natury, elektryzująca opowieść o mrocznych fascynacjach i przekraczaniu własnych granic.
MAŁGORZATA CIMEK-GUTOWSKA jest absolwentką Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Urodziła się w Milanówku. Od 1957 roku mieszka w Warszawie, na Grochowie. Tu pracuje i tworzy. Na swoim literackim koncie ma utwory dla dzieci: Księżycowe ludki, cykl Bajek o Kocie: Wyprawa do Brambadii, Na wyspie Ani Mru Mru, O nowych podróżach Kota (wyd. Ad Oculos), a także debiutancki tomik poetycki wydany nakładem Edytora Skamieniała cisza oraz opowiadania ujęte pod wspólnym tytułem Onnagata – prozatorski debiut autorki. Dwa opowiadania – Sponsor, Kurka – przetłumaczone na język ukraiński zostały opublikowane w niezależnym ukraińskim czasopiśmie literackim Prosto neba. W 2013 r. Cimek-Gutowska wydała zbiór miniatur poetyckich Przynieś mi lilie (wyd. Lena), a także tomik wierszy Krople Czasu (wyd. Edytor).
Małgorzata Cimek-Gutowska w latach 2010-2013 współpracowała z radiem Wnet, w którym na łamach Wolnej Anteny prowadziła autorskie audycje literackie i historyczne (Rozmowy na pograniczu).
Na pierwszy rzut oka wątki narracyjne, z których składa się książka, nie mają z sobą nic wspólnego — tymczasem okazują się splecione w nierozerwalną całość.
O genezie jej powstania wspomina krótko sam Perec w rozdziale drugim. Ale co łączy obiecujący początek powieści przygodowej o człowieku, który przywłaszczył sobie cudzą tożsamość (nie mówiąc już o opisaniu fikcyjnej wyspy W) z poszukiwaniem najwcześniejszych wspomnień i próbą ustalenia faktów, na których pisarz, pozbawiony zwyczajnego dzieciństwa, pragnie zaczepić swą zagubioną, zapomnianą tożsamość? Na to pytanie musimy odpowiedzieć sami. I nie tyle może zrozumieć, ile odczuć to, o czym naprawdę opowiada ta książka.[...]
Twórczość Pereca, podobnie jak twórczość Joyce’a zaprasza do poszukiwania ukrytych w wielu warstwach, wymiarach, przestrzeniach pułapek, forteli i nici łączących pomiędzy sobą poszczególne jego dzieła oraz to, co napisał, z jego rzeczywistym życiem. Czemu zatem wątek Wincklera z pierwszej części „W” zostaje przerwany? Co symbolizują wakaty i wielkie (...) rozdzielające obie części książki? Dlaczego nie do końca wiemy, czy to właśnie Winckler relacjonuje nam — niczym sprawozdawca sportowy, który następnie przemienia się w wojennego korespondenta — sytuację na W? Dlaczego książka nosi tytuł „W albo wspomnienia z dzieciństwa”, a nie „W oraz wspomnienia z dzieciństwa”? I jak to się dzieje, że owe wspomnienia, których nic na pierwszy rzut oka nic nie łączy z początkiem urwanej powieści przygodowej i opowieścią o tajemniczej wyspie, splatają się w nierozerwalną całość — na to sami już musimy szukać odpowiedzi.?
Jeden uczynek, jeden ułamek czasu może odmierzać czernią kolejne rozdziały twojego życia...
Chłopiec celuje z procy do kruka. Koledzy patrzą z niedowierzaniem, jak ptak spada na ziemię. Tak po raz pierwszy śmierć wkracza w życie dziesięcioletniego Willa Bellmana. Śmierć, która już go nie opuści…
Na kolejnych pogrzebach będzie się pojawiać tajemniczy człowiek w czerni.
Aż wreszcie zawrze z nim przerażający pakt…
Człowiek, którego prześladował czasto pełna zadumy nad ludzkim losem, metaforyczna opowieść o czasie i pamięci. Hołd dla Edgara Allana Poego, nawiązanie do jednego z najsławniejszych utworów w historii poezji. I refleksja nad konsekwencjami naszych czynów. Wyborów, których człowiek dokonuje niejednokrotnie w konflikcie z siłami dla niego niezrozumiałymi. A kiedy zrozumienie przychodzi, jest już za późno. Bo „cień kruka trwa na straży” ludzkiej duszy…
Fantastyczna, hipnotyzująca powieść. Każdą stronę spowija coraz głębszy cień i pochłania coraz głębsza czerń.
„Times”
Diane Setterfield to wielka mistrzyni sztuki snucia opowieści.
„Guardian”
Z ogromną radością przedstawiamy polskiemu czytelnikowi Niesamowite opowieści z Chin, napisane przez dwóch znakomitych autorów japońskich – Ryunosuke Akutagawę i Atsushiego Nakajimę, w tłumaczeniu Krzysztofa Szpilmana. Opowiadania uznane w Japonii za wprowadzenie do kultury i mądrości Chin, kraju, który od stuleci jest dla Japończyków wzorem i ideałem do naśladowania. W Japonii książka stanowi obowiązkową lekturę szkolną w liceum.
Opowiadania osadzone w scenerii dawnych Chin, napisane przez znakomitych japońskich autorów, Ryunosuke Akutagawę i Atsushiego Nakajimę, przedstawiają zadziwiającą swoim bogactwem i mądrością kulturę i filozofię Dalekiego Wschodu. Miłośnicy kina mogli zapoznać się z twórczością Akutagawy za pośrednictwem filmu Akiry Kurosawy Rashomon, który powstał na podstawie dwóch opowiadań japońskiego pisarza. Lektura Niesamowitych opowieści z Chin może przebiegać na wielu poziomach. Czytelnik spotka tu bohaterów, takich jak: demony i tygrysy, łucznicy, poeci czy czarnoksiężnicy, którzy przeniosą go w odległe strony wschodniej Azji, pełne piękna i tajemniczości. Już sama egzotyka i odmienność świata przedstawionego mogłyby stanowić dla czytelnika wystarczającą atrakcję, lecz zawartość opowiadań nie ogranicza się jedynie do tych zalet. Czytelnik znajdzie w Niesamowitych opowieściach mądrości życiowe, które nie przestały być aktualne – mimo że trwają w świadomości ludzkiej od tysięcy lat – bo mają wymiar uniwersalny, przystają do systemów wartości na całym świecie i są prawdziwe nie tylko w kulturze chińskiej, lecz także w innych kulturach, między innymi w kulturze europejskiej. Zbiór ukazuje się po polsku w tłumaczeniu Krzysztofa Szpilmana, profesora nowożytnej historii Japonii na Uniwersytecie Kyushu Sangyo w Fukuoce, autora wielu prac naukowych na temat historii Japonii, publikowanych w języku japońskim i angielskim.
Egocentryczny i wyalienowany Bruno Werner dorasta w świecie, który nazywa papierowym labiryntem. Po śmierci rodziców postanawia napisać swoją pierwszą powieść. W tym czasie natrafia na poruszającą książkę niejakiego Daremo Inaia. Poszukiwania autora widmo nie przynoszą efektów. Bruno Werner jednakże z niesłabnącą fascynacją towarzyszy głównemu bohaterowi zagadkowego tekstu w jego wędrówce po retroświecie przyszłości. Z wątkami narratora i Daremo Inaia przeplata się także pełna sekretów opowieść o Sophie Kavan, współczesnej eremitce, która – zanurzona w modlitwie kontemplacyjnej – żyje w centrum Manhattanu. Trzy, splątane ze sobą historie zmierzają do wspólnego finału (czy raczej początku). Donikąd to szkatułkowa powieść egzystencjalna. Jej pełna zwrotów akcja rozpięta jest pomiędzy Nowym Jorkiem lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku a współczesnym, ale fikcyjnym Wrocławiem, zahaczając o zanurzoną w bezczasie krainę Gen’ei. Oprócz pytania o kierunek, w którym zmierza człowiek, powieść ta dotyka jednocześnie zagadki istnienia jako takiego. Konrad Czerski (1977 rok) – anglista, absolwent Podyplomowego Studium Przekładu (UWr). Uprawniony do nauczania języka angielskiego w kolegiach kształcenia ustawicznego na terenie Wielkiej Brytanii (Trinity College London). Tłumacz przysięgły i tłumacz literatury. Jako autor porusza się w obszarze szeroko rozumianej literatury postmodernistycznej. Donikąd jest jego debiutancką powieścią. Mieszka we Wrocławiu.
Fascynująca powieść, połączenie utopii
i antyutopii, ale przede wszystkim wzruszająca opowieść o rodzinie, miłości, stracie i samotności.
Amos Oz
130 000 sprzedanych egzemplarzy w Izraelu!
NEULAND – trzy kontynenty, cztery pokolenia i pełna wielkich emocji powieść drogi, romans oraz próba znalezienia swojego miejsca na ziemi.
NEULAND – okrzyknięto prawdziwym punktem zwrotnym we współczesnej literaturze izraelskiej.
ESHKOL NEVO – jeden z najbardziej cenionych izraelskich pisarzy tej samej rangi, co David Grossman, Abraham Jehoszua i Amos Oz
Meni Peleg, weteran wojny Jom Kippur, którego życie rozsypuje się po śmierci ukochanej żony roztacza wizję nowej idealnej społeczności. NEULAND w dużej mierze opowiada o podróży – realnej podróży w głąb Ameryki Południowej, oraz wyprawie do samego siebie, w poszukiwaniu właściwego kierunku życia, a także w przeszłość, we wspomnienia. Ścieżki dwójki głównych bohaterów, Dori i Inbara, trzydziestokilkulatków czujących, że ich życie nie zdąża w odpowiednim kierunku w przedziwny sposób splatają się za sobą.
Czy będą mogli szczęśliwie żyć w Neulandzie?
„Podziemni” to napisana w trzy dni i trzy noce kultowa już dziś powieść wpisująca się w nurt literatury bitnikowskiej, której fabuła oparta jest na krótkotrwałym romansie autora z czarnoskórą pięknością Alene Lee (Mardou Fox) w atmosferze jazzu i barów San Francisco w latach 50.
„Pic” to opublikowana już po śmierci autora mini-powieść, której bohaterem jest murzyn imieniem Pic, który postanawia porzucić swoje dotychczasowe życie i wieść życie włóczęgi.
Jack Kerouac - (1922-1969) - prozaik i poeta; kronikarz i prorok beat generation. Jego twórczość stała się głosem nieufnej wobec autorytetów młodzieży amerykańskiej i do dziś znajduje rzesze entuzjastów. Po ogromnym sukcesie powieści W drodze (1957) wydał wiele innych książek prozatorskich nawiązujących do niej tematem i formą, m.in. Włóczęgów Dharmy (1958), Podziemnych (1958), Big Sur (1962) oraz Wizje Gerarda (1963). Jest także autorem kilku tomów wierszy. W.A.B. opublikowała do tej pory cztery powieści Kerouaca - W drodze, Włóczędzy Dharmy, Big Sur oraz Maggie Cassidy.
Niemal sześćdziesiąt lat po austriackiej premierze oddajemy do rąk polskiego czytelnika powieść Hrabia Luna Alexandra Lerneta_Holenii (1897-1976), „jubilera słów” – jak nazywał go Hermann Bahr. Osobliwie tajemnicza opowieść, na poły kryminał, na poły historiozoficzny esej, łączy najlepsze elementy tradycji literackiej z zaskakująco współczesnym pojmowaniem języka i struktury, urzekając eleganckim stylem. Alexander Jessiersky, potomek polsko-rosyjskiej szlachty, znika w rzymskich katakumbach. Drobiazgowa rekonstrukcja wydarzeń, które do tego doprowadziły, wciąga czytelnika coraz głębiej w świat zawieszony pomiędzy realizmem a fantastyką, między jawą i snem, życiem i śmiercią. Historia splątanych losów Jessiersky’ego i jego zaciekłego wroga, hrabiego Luny, okazuje się poruszającym traktatem o winie i zadośćuczynieniu.
Głównym bohaterem powieści jest Genezyp, zdrowy, przystojny i dobrze sytuowany młodzieniec. Poznajemy go u progu uzyskania dojrzałości w każdej sferze życia. Doświadcza miłości w najrozmaitszych odmianach: cyniczno-zmysłowej (księżna), homoseksualnej (Tengier), masochistycznej (Persy), sentymentalnej (Eliza). Kiedy umiera ojciec Gezypa staje się on głową rodziny. Wykonując polecenie ojca wydane jeszcze przed śmiercią, zostaje adjutantem, tytanicznego wodza, który chroni Polskę przed najazdem Chińczyków. Pobity trafia do szpitala, tam poznaje Elizę, która się nim opiekuje. Z czasem biora ślub. W noc poślubną Genezyp morduje Elizę. Bohater wycieńczony nerwowo poddaje się zniewoleniu Chińczyków. Staje się bezmyślnym automatem.
Pracowałem nad tym zbiorem przypowieści ponad dziesięć lat, towarzyszył mi wiernie, wracałem do niego niemal codziennie, wraz z upływem czasu powoli się rozrastał. Czy ułożę trzeci? Nie sądzę, bym miał jeszcze czas. Ale inni z pewnością pójdą dalej. Jest jeszcze wiele drogi do przebycia. Właściwie posuwamy się tu drogą bez końca i bez granic. Czasem trudno odróżnić prawdę od zmyślenia. Rzeczywistość i wyobraźnia od dawna zabawiają się w tej sposób, że to się łączą, to uwodzą się wzajem, to się boczą na siebie, to przed sobą uciekają. Ale „wyobraźnia jest królową prawdy”, jak powiedział (zdaje się) Baudelaire. A również trafne jest zdanie przeciwne. To, co prawdziwe, rodzi to, co wyobrażone. A więc prawdziwe jest wszystko.
Tarantino i Cioran polskiej prozy nie zwalnia tempa. Jeśli czytelnik poprzednich powieści Jacka Bieruta przywykł do specyficznego języka, brawurowych sentencji, niekonwencjonalnych rozwiązań fabularnych, mylenia tropów i wystawiania odbiorcy do wiatru, to najnowsza powieść zabiera odbiorcę w podróż z zupełnie innej beczki.
Pornofonię można nazwać antyutopią, która dzieje się w Polsce w nieokreślonym czasie przyszłym. Wykreowana w tej książce – na pierwszy rzut oka zseksualizowana do granic – rzeczywistość jest tyle rozrachunkiem ze spuścizną Michela Houellebecqa, co historią o poszukiwaniu czystości. Bierut odświeża przy tym zapomnianą tradycję polskiej prozy, a skomplikowana fabuła zaskakuje i nie pozwala na łatwe uogólnienia czy pospieszne wnioski.
Wybuchające wulkany, wściekłe szczury, aktorzy w poszukiwaniu zagubionych protez szczękowych… Nie takiej Polski spodziewa się czytelnik. Katastrofizm Bieruta podszyty jest groteską, a cielesność pełni w tej powieści funkcję sakralną. Jak w poprzednich powieściach, tak i tutaj zwraca uwagę precyzyjna architektura narracji, w toku której odnajdziemy intrygujące odniesienia do znanych tekstów literackich. Pornofonia to również przewrotna historia o pewnej miłości. Przewrotnej, skoro „Miłość za pieniądze to nie miłość. Pieniądze za miłość to pieniądze”.?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
