Późne, dojrzałe dzieło wielkiego pisarza stanowi kwintesencję jego poglądów na życie i sztukę. Dowodem na uniwersalność i doniosłość przesłania powieści jest uhonorowanie jej międzynarodową nagrodą Prix Formentor, najwyższym europejskim wyróżnieniem po Literackiej Nagrodzie Nobla.

Opowieść o życiu, które jest wędrówką. Wędrówką zarówno w sensie dosłownym – na kartach książki podróżujemy bowiem ulicami Warszawy, Paryża czy Senegalu, jak i metaforycznym – życie człowieka to szukanie swojego miejsca w świecie. Przeszłość miesza się w książce z teraźniejszością. Współczesne wydarzenia przeplatają się z kolejami losu przodków, którzy, mimo że żyją już tylko we wspomnieniach, mają niemały wpływ na to, co dzieje się tu i teraz. Przeżycia z dzieciństwa determinują postawy i decyzje przyszłych pokoleń. Ważną rolę odgrywa w książce muzyka, która jest jedyną stałą towarzyszką życia. Stwarza ona świat niezależny i dopełnia poczucie sensu istnienia. W powieści nie brak również przemyśleń na temat kondycji człowieka – najbardziej odpowiedzialnej istoty na świecie.

Bruno Schulz był artystą totalnym. Nie tylko malował i rysował, nie tylko pisał własne opowieści, ale również zajmował się tłumaczeniem. I to właśnie jemu zawdzięczamy genialny przekład Procesu Franza Kafki. Proces w tłumaczeniu Schulza ilustrowany jego grafikami. Impulsem do napisania Procesu było dla Kafki zerwanie z narzeczoną. Pisarz planował początkowo opowiadanie o konflikcie ojca z synem. Jednak w trakcie pracy książka urosła do rangi utworu, jaki znamy dziś. Głównym bohaterem powieści jest kawaler, Józef K. Pewnego dnia budzi go wtargnięcie do jego mieszkania dwóch urzędników, którzy informują, iż został aresztowany, choć nie popełnił żadnego wykroczenia. Pozwalają mu zresztą prowadzić normalne życie, z tym, że cały czas musi być do dyspozycji sądu. Jednak od tej chwili życie Józefa K. staje się pasmem absurdalnych zdarzeń. Siłą tej opowieści jest jej niezwykła atmosfera. O ponurych absurdalnych sytuacjach mawiamy dziś, że są kafkowskie. Nieokreśloność winy Józefa K. pozakazuje, że każdy z nas może być osądzony. Autor wyraźnie nawiązuje do procesów inkwizycyjnych. Jest to też niewątpliwie opowieść o totalitaryzmie. Przy czym instytucją totalitarną staje się sąd, który odbiera bohaterowi prawo do obrony. Powieść obrosła ogromną ilością odczytań i interpretacji – pisano, że mówi o samotności, o winie i karze, o odpowiedzialności za własne życie (Erich From)… Wszystkie te tematy są nadal niezwykle aktualne. I pomyśleć, że nie moglibyśmy czytać Procesu, gdyby przyjaciel Kafki nie posłuchał umierającego pisarza, który żądał spalenia wszystkich pozostawionych przez siebie papierów.

Aleksander Kobylarek jest badaczem edukacji dorosłych, wykładowcą akademickim i reżyserem amatorskiego zespołu teatralnego (najważniejsze informacje o autorze są ogólnie dostępne w internecie). "21 pokręconych opowiadań" to debiutancki zbiór, przeznaczony dla wyrafinowanego czytelnika o mocnej osobowości, lubiącego zabawy intelektualne, żonglerkę motywami kulturowymi, ceniącego odwołania do powszechnie znanych symboli i znaczeń, a jednocześnie poszukującego własnych wyjaśnień oraz interpretacji świata. Każde z opowiadań jest napisane w innym stylu i odwołuje się do innych doświadczeń artystycznych kultury zachodniej, konsekwentnie prezentując przy tym dość ironiczną i pesymistyczną a niekiedy makabryczną wizję rzeczywistości. Opowiadania mają skłonić czytelnika do głębokiej refleksji nad sprawami rudymentarnymi, jak: sens życia, potrzeba cierpienia, źródła niesprawiedliwości, samotność egzystencjalna, doświadczenie zemsty i potrzeba destrukcji. Autor nie podsuwa jasnych odpowiedzi, raczej proponuje wspólne poszukiwania. Lektura przeznaczona dla czytelników o mocnych nerwach, dorosłych, bez skłonności depresyjnych i samobójczych.

Literatura popularna w języku francuskim.

Literatura popularna w języku francuskim.

Bez Kamanity Gjellerupa, kto wie, może nie byłoby wschodnich powieści Hessego czy Huxleya, Eliadego czy Junga...? Ta urocza opowieść o tragicznej i nieziemskiej niemal miłości Kamanity i Vasitthi, wzięta ze starohinduskiego romansu, pod Piórem Gjellerupa stała się jednym z najpiękniejszych europejskich przywołań ducha Indii.

Ułożona w formie zabawnych dialogów powiastka filozoficzna Sprytny, zaradny Kubuś zwany fatalistą (ponieważ głosi przekonanie, że zdarza się nam tylko to, co jest z góry przypisane) mimo wszystko nie godzi się na zło tego świata i szczerze wierzy, że dobro wreszcie zatriumfuje. Można by rzec, że Kubuś fatalista i jego pan to opowieść drogi. Tytułowi bohaterowie wiodą nas przez świat, gdzie granica między panem i sługą została prawie całkowicie zatarta. Wędrując nieustannie rozmawiają i nieustannie nas bawią. Bowiem Kubuś jest prawdziwą skarbnicą zabawnych historyjek, anegdot i przewrotnych opowieści.

Literatura popularna w języku francuskim.

Klasyczna powieść Oscara Wilde''a w opracowaniu anglistów - w wersji do nauki języka angielskiego i do czytania dla przyjemności - w oryginale.- Połączenie pożytecznego z przyjemnym, czyli nauka przy okazji czytania znakomitej powieści.- Przedstawienie zagadnień gramatycznych, które sprawiają uczącym się najwięcej problemów (pułapki językowe, niuanse gramatyczne, różnice znaczeniowe itp.).- Ćwiczenia utrwalające słownictwo i struktury gramatyczne występujące w powieści oraz zadania rozwijające umiejętność rozumienia tekstu (osobny zestaw ćwiczeń po każdym rozdziale).- Klucze do zadań, umożliwiające samodzielną naukę.- Minisłowniczki umieszczone bezpośrednio przy tekście oryginału, pozwalające na płynne czytanie i przyswajanie na bieżąco nowych wyrazów.Marta Fihel - anglistka i nauczycielka języka angielskiego, była redaktor naczelna popularnego serwisu internetowegoDr hab. Dariusz Jemielniak - profesor Akademii Leona Koźmińskiego i kierownik centrum badawczego CROW (Center for Research on Organizations and Workplaces). Odbywał jedno- i dwusemestralne staże badawcze na Cornell University (2004-2005), Harvard University (2007, 2011-2012) oraz University of California Berkeley (2008). Był beneficjentem m.in. stypendiów Collegium Invisibile, Fundacji Fulbrighta, Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, tygodnika ""Polityka"", programu dla wybitnych młodych naukowców Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Członek Akademii Młodych Uczonych Polskiej Akademii Nauk.Grzegorz Komerski - absolwent filozofii, tłumacz języka angielskiego, zajmuje się historią języków i perypetiami słów, zwanymi przez naukowców etymologią,  o czym można się przekonać odwiedzając jego blog . Maciej Polak - z wykształcenia filozof, z zamiłowania historyk obyczajowości i kultury w czasach nowożytnych, prowadzi blog.

Tym razem Colin P. Sisson w formie porywającej fabularnej opowieści prowadzi nas w głąb amazońskiej dżungli, żebyśmy wraz z Haroldem i jego synem Jonathanem szukali ukrytego skarbu. Niczym Indiana Jones Harold zmaga się z dziką przyrodą, a każdy dzień staje się walką o przetrwanie. Czy zagadkowy skarb okaże się wart tego trudu? Wyprawa bohaterów książki okazuje się podróżą mistyczną do odkrycia samego siebie i w miarę czytania staje się historią każdego z nas. Ojciec i syn poznają wewnętrzną prawdę, która jest w każdym z nas, i odkrywają, że żadne zewnętrzne okoliczności, żadne doktryny ani teorie nie mogą dać nam prawdy - ponieważ już nią jesteśmy. Mogą jedynie skierować nas ku prawdziwemu sobie, do naszego wewnętrznego domu, bo w nim leży ukryty wymiar naszej mocy i szczęścia. Zajmująca lektura, od której trudno się oderwać, pełna inspiracji do tego, by żyć świadomym życiem.

Droga do radości i duchowego optymizmu Kolejna książka Deepaka Chopry – tym razem w formie lekkiej fabularnej opowieści - wskazuje nam, jak odnaleźć drogę do nadziei, radości, a nawet oświecenia. Mickey Fellows, wzięty komik z Los Angeles, żyje pozornie beztrosko i swobodnie, ale w istocie jego rzeczywistością rządzi strach przed utratą popularności, egocentryzm i uzależnienie od aplauzu widzów. Po śmierci ojca Mickey spotyka tajemniczego mężczyznę, Francisca, który w rozmowach i wspólnych wycieczkach uświadamia mu prawdę o jego życiu. Mickey początkowo się buntuje i odrzuca gorzkie prawdy Francisca, ale w końcu pojmuje, że poczucie humoru, które dotąd było jego narzędziem pracy, może przynieść mu o wiele więcej – zrozumienie sensu życia, radość, optymizm i autentyczne więzi z ludźmi. Tę fabularną część autor podsumowuje, podając dziesięć zasad duchowego optymizmu. Historia jego bohatera dowodzi bowiem, jak ważny jest dystans do siebie, dostrzeganie nowych szans w życiowych trudnościach, odczuwanie wdzięczności za to, co jest, a także naturalne, płynące z wnętrza poczucie humoru. Jak mówi Chopra, szczęście tkwi w duszy każdego z nas – i tylko czeka, żebyśmy je odkryli. Ze Wstępu       Miałem w życiu wielu bohaterów, pierwszym był mój ojciec, a najnowszym jest Deepak Chopra. Między nimi pojawił się jeden bohater, który przekazał mi wiedzę o śmiechu, nazywał się Del Close.       Del Close był jednym z założycieli Second City Theatre w Chicago. Zyskał miano ojca współczesnego komizmu improwizowanego, był liderem amerykańskiego boomu satyry, twórcą happeningu, filozofem, teoretykiem, wspaniałym nauczycielem, a co najważniejsze, był zabawny - i znał się na tym, co zabawne. Bili Murray, John Belushi, Chris Farley, Stephen Colbert, Amy Poehler, ja oraz wielu innych skorzystało z jego nauk i filozofii, według której komizm równa się prawda, a prawda równa się rozwój duchowy. Innymi słowy, „cha-cha" jest związane z „a-ha", dźwiękiem wydawanym po uświadomieniu sobie prawdy.       Mówi się, że prawda może dać wolność, ale w moim odczuciu na początku prawda może być bardzo bolesna. Jak to kiedyś ujął Lenny Bruce, równanie dla komizmu wygląda następująco: „śmiech = ból + czas". Drugi składnik dodawania Del nazwałby „dystansem"; Deepak -„oddzieleniem się". Obaj zgodziliby się, że oświecenie można zyskać, lekkim krokiem podążając za światłem.       Śmiech wprawia w dobry nastrój. Wartka i zabawna akcja książki Dlaczego Bóg się śmieje? przedstawia duchową/leczniczą naturę śmiechu, jak również światopogląd oderwania się, wdzięczności i odważnego poszukiwania prawdy, które sprzyja takiemu śmiechowi i płynącemu z niego wewnętrznemu spokojowi.       Mój pierwszy bohater, ojciec, mawiał: „Nic nie jest tak złe, że nie może być powodem do śmiechu". Ten wrażliwy człowiek umiał zachować poczucie humoru w najczarniejszych chwilach. Mój ojciec przeżył kryzys w latach 30., „dziwną wojnę" w 1939 roku, drugą wojnę światową, zimną wojnę, a także własną wojnę z chorobą Alzheimera. Jednak nawet cierpiąc na demencję, potrafił dostrzec komizm we własnym stanie: tak mocna i z natury ludzka jest potrzeba śmiechu.       W eseju Śmiech Henri Bergson napisał, że śmiech jest autonomiczną odpowiedzią z głębi gadziej części naszego mózgu, reakcją na uświadomienie sobie własnej śmiertelności. Na kartkach niniejszej książki Deepak zdołał znakomicie to ukazać w postaci Mickeya Fellow-sa, komika zmuszonego stawić czoło swoim największym lękom. Deepak pokazuje nam, że podczas gdy na świecie panuje ciemność, komizm jest światłem przewodnim. Zachęca nas do medytowania nad światłem, a nie nad ciemnością.       Dlaczego Bóg się śmieje? Łapie dowcip.                                     MIKE MYERS

Jedna z najbardziej osobistych książek Paula Coelho. Kiedy myślisz o Walkiriach, pomyśl o odwadze. Jak wiele potrzeba odwagi, by zajrzeć w głąb siebie? Jak mocno trzeba uwierzyć, by rozum i serce mogły się pojednać? Jak odróżnić prawdziwą miłość od zauroczenia? W poszukiwaniu swojego anioła Paulo wyrusza z żoną w podróż po pustyni Mojave. Droga okazuje się wyboista i usiana kolejnymi, coraz trudniejszymi pytaniami. Opowieść o potrzebie zaakceptowania własnych słabości, pojednania się z przeszłością, o poznawaniu swoich zalet i umiejętności przyjmowania szczęścia bez poczucia winy. Opowieść o przemianie, którą każdy z nas musi przejść, żeby zrobić krok do przodu

Filozoficzna powieść-spowiedź o absurdalnych kolejach życia, i o tym, jak się z nimi pogodzić. Seria monologów Jeana Baptiste'a Clemence’a, rozmyślającego nad swoim życiem w obecności nieznajomego. Clemence opowiada o swym sukcesie, kiedy to był bogatym paryskim adwokatem, cieszącym się szacunkiem pośród pracowników, o kryzysie i wreszcie o swym upadku.

Moim przyjaciołom i rówieśnikom, pokoleniu rosyjskich wampirów, urodzonych w latach 1750-2000 - wszystkim, którzy weszli w to życie jak do sympatycznego nocnego klubu, nie wiedząc, że noc, która nas przyhołubiła, dobiega już kresu. W książce występują bohaterowie powieści ,,Empire V"", ale nie musicie poznawać ich wcześniej.Możecie zacząć stąd i ,,Empire V"" przeczytać później.R /Rama Drugi/Rama to wampir, któremu trafiło się w Moskwie całkiem przytulne miejsce zamieszkania: rezyduje w okolicach Rublowki. W Rosji nie żyje się jednak łatwo, tym bardziej jeśli jest się kochankiem Wielkiej Myszy.Rama Wyjeżdża za granicę. Tam uczy się nurkować - nie w Morzu Śródziemnym, a w śmierci. W toku swoich grobowych wędrówek, w podziemnym zamku Draculi, Rama spotyka Sophię, atrakcyjną Amerykankę, marzącą o tym, by wyzwolić ludzkość. Staje się przewodnikiem po świecie zmarłych. W tym czasie gang Chaldejczyków wespół z wampirami podjudza w Moskwie do protestów.Batman Apollo, najnowsza powieść jednego z najgłośniejszych współczesnych pisarzy rosyjskich,jest kontynuacją Empire V. Wiktor Pielewin serwuje w niej wybuchową, mocno wstrząśniętą mieszankę stylów, gatunków, światów. Jedenasta książka autora to uczta dla miłośników demonologii, buddyzmu, literatury fantasy, traktatów filozoficznych czy wreszcie satyry, od wieków dobrze mającej się w Rosji. Wnikliwy czytelnik nie raz odczuje, skryty pod licznymi fantastycznymi dekoracjami Pielewina, sztylet złośliwości, wymierzonej w postaci współczesnego rosyjskiego światka politycznego i medialnego.Batman Apollo to połączenie pielewinowskiego poczucia humoru z rozważaniami na temat miłości (czy jest silniejsza niż śmierć?), świadomości (gdzie są jej granice?) i tego świata (czy istnieje tamten?).

Ujęte w jednym tomie dwie wielkie opowieści o Japonii wybitnego autora. KRONIKA JAPOŃSKA W powieści przeżywamy duchową podróż do Japonii: mitycznej, mówiącej o boskim pochodzeniu narodu, i tej realnej, wyłaniającej się ze starych kronik, relacji zamorskich żeglarzy i kart historii. Wraz z pisarzem poznajemy kulturę cesarskiego dworu z jego surową etykietą i… zauroczeniem modną kaligrafią. Z zadumą rozważamy paradoksy: oto kapitan strzelców pisze przesubtelne wyznania miłosne pośród najgorszej nędzy, a minister wojny układa wierszowane listy. Bouvier, powołując się na pamiętniki Marca Polo, śledząc losy wypraw oraz działalność misyjną Kościoła katolickiego, odkrywa dla nas nieznany ląd. Autor po mistrzowsku wykonuje swoje zadanie; niemal jak archeolog zdejmuje warstwy i kolejne maski. Praca szwajcarskiego obieżyświata kontrapunktowo załamuje się przy opisie tragedii Hirosimy. Kronika japońska na pewno nie jest etnograficzną ciekawostką. To wspaniałe vademecum dla wszystkich pielgrzymów pragnących dotrzeć tam, gdzie „Wchód napotyka Zachód”. PUSTKA I PEŁNIA. ZAPISKI Z JAPONII. Nieopublikowane za życia autora notatki z podróży do Japonii, które pozwalają zapoznać się z żywymi, barwnymi, wzruszającymi spostrzeżeniami, odznaczającymi się niezwykłą wprost przenikliwością. Zapiski dotyczą głównie drugiej podróży w 1964 roku, ale odnajdziemy tu również nawiązania do pobytu z roku 1956, a także do trzeciej podróży w 1970 roku z okazji Wystawy Światowej w Osace. Migawki, ulotne obrazy z życia codziennego, chwil spędzanych z żoną Éliane, narodzin drugiego syna przeplatają się z rozważaniami na temat japońskiej literatury, polityki, religii. Bouvier odwołuje się często do innych kultur, zwłaszcza europejskiej, porównuje je z mentalnością japońską. Tytułową "pustkę" można odnieść do luksusu, komfortu i przestrzeni dostępnych na japońskiej wsi, praktykowania zenu, a także maksymy "świat jest pustką, pustka jest światem", "pełnię" zaś do przeludnionych miast, ludzkich tłumów. Styl Bouviera to przede wszystkim szczególna właściwość spojrzenia, precyzyjne kreski miniaturzysty, jedyna w swoim rodzaju umiejętność uchwycenia fragmentów wieczności przez pryzmat jakiejś scenki, przypadkowego spotkania. Pustka i pełnia to cenny rozdział w twórczości Bouviera, w którym otwiera się on może bardziej niż gdziekolwiek indziej.

Brygada Anatola Korkodusa pilnuje wody, która tutaj, na końcu świata, jest rzeczą świętą. Trysnęła ongiś za sprawą świętej Militzenty, Matki Trójnogiej przybyłej z Niemego Lasu, a powstałe źródła termalne pozwalają utrzymać się miejscowej ludności, która sprzedaje wodę za „kupony”, smalec lub mydło. Wszystko wokół jest śladem przeszłości: była gospoda, stary zakład fryzjerski, dawny szpitalik. O zanikaniu tego, co było, i braku tego, co mogłoby się zdarzyć, opowiada Adam, narrator, przybrany syn Anatola Korkodusa, w parę lat po jego porwaniu i tajemniczej śmierci… Ptaki Wierchowiny mówią o naturze świata, którą kształtują władza, hierarchia i przemoc. To rodzaj przypowieści o człowieku, o dwoistości jego natury, o instynktach i potrzebie metafizyki, o czekaniu na kogoś, kto „nam wreszcie powie, po co tu jesteśmy”. "Trudno porównywać rzeczy nieporównywalne. Bo oczywiście można stwierdzić, że u Ádáma Bodora Márquez zderza się z totalitaryzmem, a Kafka z surową pustką górskich dolin, ale to nie wystarczy, by dojrzeć dojmującą samotność prozy znakomitego węgierskiego pisarza, jej lakoniczne wyczucie absurdu, smutek zabarwiony ponurą ironią. Bodor pisze o wielkich przestrzeniach, chociaż w jego świecie brak powietrza, a głównymi zasadami rzeczywistości są strach, którego nie sposób – i nie wolno – nazwać po imieniu, oraz osobliwa fatalistyczna rezygnacja w oczekiwaniu na wyrok. W każdym razie wchodzicie tam na własną odpowiedzialność. Wrócą tylko nieliczni." Piotr Kofta

Najnowszy tom Blakiego. Mateusz Skutnik o swoim komiksie: W 2007 roku powiedziałem, że kontynuacji serii Blaki nie będzie, ponieważ wszystko co było do powiedzenia w tej formule zostało już powiedziane. Pięć lat później okazało się, że to kompletna bzdura, a życie toczy się dalej. W środku tego albumu znajdziecie również odpowiedź na pytanie dlaczego pomiędzy kolejnymi tomami serii musiało upłynąć ponad pół dekady. W dużym skrócie - przedstawiamy drugą fazę życia Blakiego. Lata średnie.

Powieść przedstawia historie człowieka uwikłanego w absurdalną sytuacje, jego bezsilne zmagania z tym, co go osacza, a czego nie potrafi dosiegnać i zrozumieć. Proces jest także ksiażką o władzy, w metaforyczny sposób oddaje zawikłane i mroczne relacje między ludźmi, jakie tworzą się w jej zhierarchizowanym systemie. Dzieło Kafki niesie wiele znakow zapytania i wymyka sie jednoznacznym interpretacjom. Czyta Jarosław Gajewski.

Akcja powieści rozgrywa się we współczesnej Warszawie. Klątwa wisi nad miastem, stolicę mogą od niej uwolnić jedynie niezwykłe, ludzkie anioły. W tej wyjątkowo oryginalnej grupie są m.in.: ateista, komunista i prostytutka. Różnorodni bohaterowie, nagłe zwroty akcji, barwny, stylizowany na różne epoki język, nie pozwolą oderwać się od słuchania.