Platon (427 p.n.e.- 347 p.n.e.) - grecki filozof, uczeń Sokratesa, założyciel Akademii, twórca idealizmu i racjonalizmu. Mozna wręcz powiedzieć, że nie byłoby filozofii bez Platona. Napisał 35 dialogów. A zaliczany do dialogów późnych, napisany ok 350 r. p.n.e. Fileb - jak pisze Bogdan Dembiński - poświęcony jest problematyce związku, jaki zachodzi między rozumem a rozkoszą. Dotyczy więc kwestii etycznej związanej z właściwą postawą wobec świata, postawą, która gwarantowałaby najwłaściwszy sposób postępowania. Pyta Platon: Czy w postępowaniu tym należy kierować się rozumem, czy też należy odwołać się do czynnika emocjonalnego? Rozstrzygnięcie tej kwestii zależy jednak od stopnia rozpoznania struktury świata, w którym przychodzi działać poszczególnym podmiotom. Właściwe działanie bowiem jak wcześniej zauważył Sokrates zależy każdorazowo od wiedzy dotyczącej okoliczności tego działania. Wymaga zatem precyzyjnego rozpoznania obszaru, w którym owo działanie ma się spełnić. Dlatego warunkiem analiz uczyni Platon wiedzę o strukturze świata, w jakim przychodzi człowiekowi działać.
Kto i wedle jakich kryteriów decyduje, które istoty można uznać za osoby? Czy każdy człowiek jest osobą?Pojęcie osoby wydaje się przeżywać kryzys, ponieważ utracono punkty odniesienia nadające temu słowu znaczenie. Do niedawna każdy z ludzi był uznawany za osobę, nosiciela nienaruszalnej godności, co czyniło go podmiotem nienaruszalnych praw. Współcześnie niektórzy usiłują jednak kwestionować swoją własną tożsamość. Gdzie przebiega granica pomiędzy osobą a tym, co nią nie jest? Oto niepokojące pytanie, na które ten podręcznik udziela wyczerpującej, gruntownie uzasadnionej odpowiedzi.Jos ngel Garca Cuadrado - profesor antropologii filozoficznej na Wydziale Filozofii i Literatury Uniwersytetu Nawarry w Pampelunie (którego był dziekanem). Autor licznych artykułów specjalistycznych i publikacji książkowych. Członek Instytutu Latynoskich Studiów nad Nowoczesnością na Uniwersytecie Balearów.Seria BÓG CZŁOWIEK ŚWIAT - Mądrość w zasięgu ręki!Dla "głodnych wiedzy" miłośników mądrości.Dla studentów, kleryków, sióstr zakonnych i kapłanów.Dla katechetów i wychowawców.Dla pragnących wzbogacić swoje życie i życie swoich dzieci.Dla ekspertów ds. komunikacji, polityki, ekonomii, zdrowia, edukacji.
Książkę kierujemy do nauczycieli uczących na wszystkich etapach kształcenia polonistów i innych, pedagogów, psychologów, ze szkół publicznych i społecznych, którzy w pracy z dziećmi/młodzieżą dbają o poprawność, etykę i kulturę języka ojczystego, zwłaszcza mówionego. Kierujemy ją też do studentów pedagogiki. Odchodząc od encyklopedycznego przekazywania wiedzy na rzecz twórczego rozwiązywania problemów, nauczyciele muszą podjąć trud kształcenia umiejętności ponadprzedmiotowych mówienia, słuchania, czytania, pisania, logicznego myślenia, analizowania, argumentowania, wnioskowania, kultury wypowiedzi publicznej oraz współpracy w grupie. Zwracamy się do nauczycieli, którzy dążą do holistycznego rozwoju osobowości uczniów, pragną wychować człowieka kulturalnego, twórczego, myślącego, przedsiębiorczego, a jednocześnie wrażliwego i tolerancyjnego, mówiącego piękną, poprawną polszczyzną.
Miliony milionów ludzi modlitwę tę od osiemnastu wieków odmawiały, miliony ją do dziś dnia codziennie odmawiają, i nieomal na miliony liczyć się dadzą komentarze, parafrazy, kazania, rozpamiętywania, uwagi i rozwagi, tak wiązaną, jak i niewiązaną mową, których się ona stała i dotąd staje przedmiotem; a przecież wyznać musimy, iż jej do tej chwili, w jej teologicznym, historycznym i filozoficznym znaczeniu, jeszcze nie pojęto, że się jej stosunku do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości nie domyślano, że najważniejszego, bo ostatecznego objawienia i nadzwyczajnego proroctwa w niej dotąd nie spostrzeżono ? słowem, że jej wiecznego znaczenia a wiekowego przeznaczenia dotąd nie odkryto. Wolą więc Bożą jest, abyśmy dostąpili sami przez się naszej prawdziwej, harmonijnej wolności, bo wolność ? jakeśmy wyżej widzieli ? jest istotnie znaczeniem i przeznaczeniem Ducha, jego najszlachetniejszym owocem. Żywioły tej wolności, pierwiastki tego spełnego wyrobu Ducha położył Bóg w całej jego przyrodzonej organizacji, w jego sercu i w jego umyśle. Znajdujemy w Duchu naszym skarby ogromne, ukryte, które są zadatkami Ducha, pierwiastkami, gdybyśmy tego nie mieli, nie mielibyśmy co wyrabiać ? nie znalibyśmy naszego przeznaczenia. liczba stron: wolumin I - 652, wolumin II - 592
Mircea Eliade (1907-1986), rumuńsko-francuski klasyk religioznawstwa, w swoich pracach docieka głębokich filozoficznych motywów praktyk religijnych. Również w tym dziele poświęconym kodyfikatorowi jogi Patańdżalemu stara się dotrzeć do jej sensu, a także do jej związków z innymi nurtami tych praktyk w Indiach, Chinach czy nawet w Europie. W rozumieniu Eliadego termin "joga" obejmuje wszelkie techniki ascezy i wszelkie metody medytacji. Joga opisana przez Patańdżalego w traktacie Jogasutra uchodzi za klasyczną i najlepiej znaną zarówno w Indiach, jak i w świecie. Nic nie wiadomo o autorze ani o jego dziele napisanym prawdopodobnie w II wieku p.n.e. lub później. Ponadto praktyki jogiczne nie były jego wynalazkiem, lecz funkcjonowały na terenie Indii już setki lat wcześniej. W swoim najgłębszym sensie joga stanowi praktykę inicjacyjną, która ma prowadzić do zerwania więzów ze światem i do uwolnienia się od własnej świadomości w celu pełnego wyzwolenia - trwania w absolutnym "teraz". Temu służą znane nam techniki jogiczne jak asany czy dyscyplina oddechowa. Książka Eliadego zawiera cztery części: zarys filozofii jogicznej Patańdżalego, opis technik, rekonstrukcję miejsca jogi w dawnych Indiach, wreszcie opis jej roli w buddyzmie, tantryzmie i hathajodze. Dzięki tej lekturze czytelnik zainteresowany jogą uzyska rozległy, panoramiczny obraz, w którym usytuuje to, co się dziś zwykle rozumie przez "uprawianie jogi": ćwiczenia cielesne mające służyć zdrowiu i wyrabiać umiejętność koncentracji.
W piątym tomie serii poświęconej twórczości Pawła Hertza przybliżamy jego teksty eseistyczne (np. komentarz do "Jabłoneczki" Juliana Przybosia, "Notatek o muzyce i muzykach" Zygmunta Mycielskiego, czy rozważania nad librettem "Halka" Stanisława Moniuszki) i liryczne poświęcone muzyce, np. "Nowy Lirnik Mazowiecki" (1953). Tom ten uzupełnia wnikliwe posłowie prof. IS PAN dr hab. Beaty Bolesławskiej-Lewandowskiej.
Problematykę metafizyczną (i szerzej - filozoficzną) podejmowało wielu myślicieli. Filozofowie różnili się nie tylko co do odpowiedzi na konkretne pytania filozoficzne, ale i co do tego, czym ma być filozofia, czym ma być metafizyka. Historia filozofii zna różne metafizyki i różne jej koncepcje. Wypada więc krótko scharakteryzować przyjętą w niniejszej książce koncepcję metafizyki, podając jej przedmiot, cel i metodę.
Ks. prof. dr hab. Piotr Moskal – jest profesorem nauk humanistycznych, emerytowanym profesorem zwyczajnym KUL, aktualnie profesorem WSD w Pelplinie.
Opublikował m.in. następujące prace: Problem filozofii dziejów. Próba rozwiązania w świetle filozofii bytu (Lublin: RW KUL 1993); Spór o racje religii (Lublin: TN KUL 2000); Czy istnieje Bóg? Zarys filozofii Boga (Pelplin: "Bernardinum" 2002); Religia i prawda (Lublin: Wydawnictwo KUL 2008,2009); Filozofia Boga i epistemologia przekonań teistycznych (Kraków: Wydawnictwo Karmelitów Bosych 2008); Apologia religii katolickiej (Lublin: Wydawnictwo KUL 2012); Apology for the Catholic Religion (Lublin: Wydawnictwo KUL 2013); Traktat o religii (Lublin: Wydawnictwo KUL 2014); Filozofia Boga (Pelplin: "Bernardinum" 2015, 2021), Filozofia religii (Pelplin: "Bernardinum" 2020), Krótka apologia religii katolickiej (Pelplin: "Bernardinum" 2021).
Nazwisko Stanisława Lisieckiego (18721960) pozostaje nieznane większości dzisiejszych znawców filozofii i literatury starożytnej czy ekspertów w dziedzinie myśli greckiej. Okres jego twórczej aktywności naukowej obejmuje, z grubsza rzecz biorąc, pierwszą połowę XX wieku, w tym zaś czasie, w obszarach jego zainteresowań badawczych już inni uczeni zdobyli sobie akademickie i środowiskowe pozycje, a niektórzy nawet zdominowali, czy wręcz zmonopolizowali pewne z tych obszarów. Najważniejszym z tych obszarów był dla Lisieckiego Platon, jego dialogi i próby przełożenia ich na język polski. W tym względzie, nieszczęśliwie dla Lisieckiego, polski rynek dialogów Platońskich był wówczas niemal w całości zdobyty, i dodajmy, że zdobyty zasłużenie, przez publikacje Władysława Witwickiego (18781948). Obszerne monograficzne opracowanie postaci i filozofii Platona również napotykało na konkurencję w postaci studiów pióra Wincentego Lutosławskiego (18631954) czy nawet erudycyjnego rozdziału w Literaturze greckiej (t. I, cz. 2) Tadeusza Sinki (18771966). Paweł Siwek (18931986) rozpoczynał zaś swoje prace translatorskie i rudymentarne studia nad Arystotelesem. W niniejszym szkicu nie znajdzie się całościowe i kompletne przedstawienie biografii Lisieckiego, taka praca wymaga jeszcze kwerend archiwalnych wśród zbiorów dokumentów prywatnych czy instytucjonalnych, a jak pokazuje praktyka badawcza niejednokrotnie cenne materiały znaleźć można niespodziewanie w kolekcjach zgoła zaskakujących. Wydaje się jednak, że dotychczasowe efekty poszukiwań badawczych pozwalają już na zaprezentowanie dokumentów i faktów, które znacznie wykraczają poza dotychczasowy stan badań nad postacią i spuścizną naukową S. Lisieckiego, co pozwoli na zaznaczenie dokonanego w tej dziedzinie postępu i zaprezentowanie najpełniejszej dziś biografii tej postaci.
Jedna z najważniejszych książek poświęconych polskiej demonologii.Fascynujący świat słowiańskich duchów i demonów od lat inspiruje najznakomitsze osobistości nauki. Doktor Leonard Pełka, uczeń Bohdana Baranowskiego, spędził wiele lat swojego życia na studiowaniu tego intrygującego tematu. Efektem jego badań jest Polska demonologia ludowa. Wierzenia dawnych Słowian - pozycja wyjątkowa i ponadczasowa.Demony chmur burzowych i gradowych. Demony wiatrów i wirów powietrznych. Demony domowe, demony zła. Istoty szkodzące położnicom, duszące i wysysające krew. Demony chorób i śmierci. Demony patroszące zwierzęta domowe. Skąd się wzięły? Dlaczego w nie wierzono? Jak z nimi walczono?Autor odwołuje się do folkloru, nawiązuje do baśni oraz opowieści ludowych z różnych stron kraju, a także do podań i porzekadeł regionalnych. Przedstawia barwny obraz świata polskich demonów, diabłów i istot półdemonicznych, jak również wszelakich strachów, zjaw i mar. Czyni to dokładnie i z pasją, która emanuje z każdej strony tego dzieła.
Książka dotyczy uwikłań współczesnej sztuki wynikających z kondycji późnej nowoczesności. Broni tezy, że sztuka współczesna, wciągana w gry obronne z nowoczesną apokalipsą, które prowadzą do jej ekonomicznej, politycznej, ideologicznej funkcjonalizacji i swego rodzaju pauperyzacji, kryje w sobie jednak silny potencjał niezależności i dystansu wobec fikcji konstruowanych przez nowoczesną kulturę.
Ma nietypową formę „żywego”, otwartego pod względem formalnym dialogu filozoficzno-artystycznego. Jego uczestnicy – Iwona Lorenc, filozofka, i jej rozmówca, filozofujący artysta Sławomir Marzec – omawiają na przykładzie wybranych praktyk artystycznych strategie artystyczne i problemy filozoficzne, które kształtują pole dzisiejszej sztuki. Miejscami ze sobą polemizując, miejscami wzajemnie się uzupełniając, analizują wnikliwie zjawiska w sztuce najnowszej i przez odniesienie ich do filozoficznych kontekstów interpretacyjnych ukazują szerokie spektrum tematów. Zachowując należną dbałość o warsztat naukowy, wychodzą poza tradycyjne „traktatowo-monologowe” formy wypowiedzi filozoficznej, aby uatrakcyjnić lekturę i ułatwić odbiór książki szerszym kręgom czytelników zainteresowanych zarówno sztuką, jak i humanistyką.
******
On Art on the Titanic. Talks with Sławomir Marzec
The book explores the entanglements of modern art resulting from the condition of late postmodernism. It is written in the form of a “lively”, formally open, philosophical and artistic dialogue, whose participants – a philosopher and a philosophizing artist – draw on selected examples of artistic practices to discuss the artistic strategies and philosophical problems which shape the field of today’s art. They analyze in depth a number of phenomena in modern art, and by relating them to philosophical interpretative contexts, throw light on a wide range of subjects. Maintaining due care for scholarly method, they go beyond traditional “treatise-monologue” forms of philosophical expression so as to make the book more appealing and approachable for a wider audience of readers interested in both art. And the humanities.
Najbardziej bezpośrednie formy nekroprzemocy wymierzone są w martwe ciała. Zbyt często umarli stają się obiektem nekropolityki, która nie ogranicza się jak pisał przed laty Foucault do prawa skazywania na śmierć i zezwalania na życie czy skazywania na życie i zezwalania na śmierć, lecz obejmuje swoim zasięgiem również zwłoki. Decyduje o ich istnieniu w sferze publicznej albo nadaje im status politycznego odpadu. Jednak nekroprzemoc to także mniej uchwytne, choć nie mniej powszechne nadużycia symboliczne. Literatura i sztuka dostarczają niezliczonych tego przykładów. Autorki i autorzy zgromadzonych tu tekstów na rozmaite sposoby pytają o obszary panowania nekroprzemocy. Odpowiedzi, jakich udzielają, pokazują, że nasze (jeszcze żywych) kontakty z nimi (już umarłymi) rzadko są bezinteresowne.
Dlaczego tyle śmierci? Ludzkiego cierpienia?Dlaczego zło? Dlaczego Bóg dopuszczato wszystko? Gdzie On w ogólejest? są to pytania obecne od początkuchrześcijaństwa, ale wracają ze wzmożonąsiłą za każdym razem, gdy w polu widzeniapojawia się jakiś kataklizm lub widmocierpienia.Pytania typu dlaczego? jakoś zawszebyły obecne, jeżeli nie jawnie, to przynajmniejukryte w podtekście, ale zastanawiałemsię także czego nas wojna możenauczyć. Bo że jest lekcją bolesną! nieulega wątpliwości.Ten zbiorek rozważań jest objętościowoniewielki. Nie czekałem, aż uzbiera się ichwięcej. Chciałem, by jak najprędzej trafiłydo rąk czytelników. Człowiek ma silny instynktsamozachowawczy: nawet krytycznesytuacje, gdy są rozciągnięte w czasie,stają się rutyną. Dlatego moimi przemyśleniami,podejmowanymi na gorąco,pragnę podzielić się z czytelnikami, dopókimogą je przy-jąć również na gorąco.
Przedstawiona [] książka ma charakter monografii akcentującej wpływ pandemii na toczące się procesy edukacyjne. Została ona przygotowana z myślą o IX Forum Naukowym spotkaniu polskich i ukraińskich pedagogów. Jest efektem wieloletniej współpracy między instytucjami edukacyjnymi Polski i Ukrainy, a zarazem okazją do prezentacji aktualnych problemów teoretycznych i praktycznych, w obszarze edukacji, obserwowanych w naszych krajach. [] Książka ukazuje realne problemy czasu kryzysu epidemiologicznego w Polsce i w Ukrainie. Z tej perspektywy jest pracą mieszczącą się zarówno w tematyce szeroko pojętej pedagogiki szkoły (w tym szkoły wyższej), jak i pedagogiki porównawczej. Łączy teorię z codzienną praktyką edukacyjną, odwołując się do analiz literaturowych i do autorskich wyników badań. Jest znaczącym głosem w toczącym się dyskursie o przyszłości edukacji. Z recenzji prof. dr. hab. Stefana M. Kwiatkowskiego Recenzowana monografia przedstawia istotne aspekty funkcjonowania systemów edukacyjnych (średniego ogólnokształcącego, zawodowego, pedagogicznego, kształcenia podyplomowego i ustawicznego) w Ukrainie i w Polsce w warunkach pandemii. Ukraińscy i polscy naukowcy nie tylko identyfikują problemy w funkcjonowaniu systemu oświaty, ale także nakreślają obiecujące kierunki rozwoju edukacji i instytucji oświatowych, formułują rekomendacje dotyczące organizacji procesu edukacyjnego w warunkach nauczania zdalnego i mieszanego. Autorzy podkreślili, że pandemia COVID-19 przyczyniła się jednocześnie do rozwoju takich aspektów sektora edukacyjnego: nauczanie zdalne zmotywowało pedagogów do doskonalenia swoich umiejętności cyfrowych; administratorzy placówek edukacyjnych zdobyli cenne doświadczenie w dostosowywaniu procesu kształcenia do nowych realiów oraz tworzeniu bezpiecznego środowiska dla nauczycieli i uczniów, pedagogów i studentów, pracowników społecznych i ich podopiecznych; ukraińskie i polskie systemy edukacyjne zyskały nowe możliwości przezwyciężenia istniejącej przepaści cyfrowej. Z recenzji prof. dr. hab. Wiktora Andruszczenki
Publikacja jest wartościowym zbiorem tekstów poświęconych tożsamości współczesnych mieszkańców Afryki oraz wzorcom kulturowym, kulturze prawnej i funkcjonowaniu struktur administracyjnych na tym obszarze. Zostały one przygotowane przez współczesnych polskich antropologów i oddają stan aktualnego dyskursu naukowego toczonego wśród afrykanistów. Cechą wspólną wszystkich zawartych w tej książce artykułów jest silne zakorzenienie w teoretycznych i metodologicznych podstawach oraz – co naturalne dla antropologów – obfite czerpanie z wyników badań terenowych.
The Dimensions of the Anthropological Cognition of Africa. The Essays from the Latest Research
A collection of essays prepared by contemporary Polish African scholars. The texts explore the identity of modern inhabitants of Africa, cultural patterns, legal culture and the functioning of administrative structures in this area.
Zanim Rafał Lemkin w czasie Zagłady ukuł termin genocide, „ludobójstwo”, eksterminacja całych grup społecznych była w ogólnie przyjętej opinii prawników i rządzących suwerennym prawem władz każdego kraju. „Farmer ma prawo wytępić swoje stado. Jeśli próbujesz mu w tym przeszkodzić, naruszasz cudzą własność”. Konstanty Gebert śledzi historię ludobójstw ostatnich 120 lat, od wymordowania przez cesarskie Niemcy rdzennych mieszkańców Namibii, przez dokonane przez Turków ludobójstwo Ormian, zbrodnie popełnione w Kambodży Czerwonych Khmerów oraz w Rwandzie i w b. Jugosławii, aż po dokonujące się dzisiaj w Chinach wyniszczanie Ujgurów. Pyta o ich źródła i konsekwencje oraz o to, czy i jak możemy je powstrzymać, by hasło „Nigdy więcej” nie było pustym frazesem. Czy książka o ludobójstwie może być zajmująca? Bezstronna? Jednoznaczna? Krzepiąca, choć niezostawiająca złudzeń? Przystępna, nawet sprawcza? Jeśli tak, to taka właśnie jest ta książka. Prof. Joanna Tokarska-Bakir, Uniwersytet Warszawski i Polska Akademia Nauk Ta niezwykła książka jest próbą odpowiedzi na pytania, które stawiali sobie myśliciele tej miary co Rafał Lemkin, Hannah Arendt czy Zygmunt Bauman. Gebert stawia i dokumentuje tezę, że Zagłada nie była w historii Europy i świata aktem jednorazowym i wyjątkowym. Jego przemyślenia skłaniają do zadumy nad tym, co sprawia, że normalni ludzie stają się jej sprawcami. I dlaczego immanentne zło zyskuje w oczach sprawców rangę moralnej wartości. Prof. Adam Daniel Rotfeld, Uniwersytet Warszawski Konstanty Gebert w sposób niezwykle erudycyjny przypomina, że masowy mord towarzyszy człowiekowi przynajmniej od rzezi antycznej Troi. Ale w ludobójstwie nie chodzi o przyjemność mordowania. Jest ono, na zgubę naszych sumień, drogą ku koślawej i zbrodniczej przebudowie świata. To ludzie ludziom gotują ten los, a okrzyk „Nigdy więcej” może być traktowany jak okrutna drwina. Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy umieją się przejmować losem bliźnich. Paweł Smoleński, „Gazeta Wyborcza” Konstanty Gebert (ur. 1953) rozpoczął działalność dziennikarską w prasie podziemnej (dwutygodnik „KOS”, gdzie zaczął używać pseudonimu „Dawid Warszawski”); z „Gazetą Wyborczą” związany jest od jej powstania. Był jej korespondentem podczas wojny w Bośni, a przy tym współpracownikiem specjalnego sprawozdawcy ONZ Tadeusza Mazowieckiego. Relacjonował też wydarzenia m.in. z Turcji, Indii (Kaszmir) i Birmy, przez lata śledził konflikt izraelsko-palestyński, badał skutki ludobójstwa w Rwandzie. Był zarazem jednym z architektów odrodzenia życia żydowskiego w Polsce, współzałożycielem niezależnego Żydowskiego Uniwersytetu Latającego i Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów oraz twórcą i pierwszym naczelnym żydowskiego miesięcznika „Midrasz”. Jest autorem 12 książek i kilku tysięcy artykułów prasowych opublikowanych w Polsce i za granicą. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, Uniwersytecie Berkeley w Kalifornii, Grinnell College i Collegium Civitas.
Jeśli nie znasz nawet pobieżnie filozofii, nie pamiętasz lub gubisz się w historii średniowiecza, a terminy Akwinata, scholastyk, czy Doktor Anielski, określające św. Tomasza z Akwinu są ci całkowicie obce, to ta książka… jest właśnie dla Ciebie! Żeby poznać życie i myśl tego wielkiego umysłu, ale jakże skromnego człowieka, nie są potrzebne studia filozoficzne, znajomość epoki średniowiecza, czy nawet łaska wiary. Autor tej książki, znany angielski pisarz G.K. Chesterton, przybliża w charakterystyczny dla siebie sposób współczesnym czytelnikom nie tylko życiorys i dorobek intelektualny bohatera tej pracy, ale kreśli obraz średniowiecznej kultury intelektualnej, która jak żadna inna poddana jest wielu nazbyt uproszczonym przesądom, żeby nie napisać celowym przeinaczeniom.
W efekcie każdy, bez względu na wiek, stosunek do wiary czy filozofii, ma szansę na zawarcie znajomości ze św. Tomaszem. Jakie zaś dalsze kroki poczyni z tą znajomością, to już jest każdego czytelnika indywidualna decyzja…
Ta książka nie ma pretensji być niczym więcej, jak popularnym szkicem wielkiej historycznej postaci, która zasługuje na większą, niż obecnie, popularność. Cel jej zostanie osiągnięty, jeżeli tym wszystkim, którzy nawet nie słyszeli o św. Tomaszu z Akwinu, posłuży za zachętę do przeczytania o nim innych, lepszych od tej, prac. Lecz z koniecznego w tym wypadku ograniczenia wynikają już od samego początku nieuniknione następstwa .
Fragment Wstępu
Gilbert Keith Chesterton (1874-1936), angielski pisarz, mistrz groteski, paradoksu i humoru absurdalnego, wielki przyjaciel Polski, konwertyta, zwolennik dystrybucjonizmu.
Filozofka Ewa Majewska zaprasza nas na wędrówkę z artystką Mariolą Przyjemską w rzeczywistość społeczną, przez teorie kultury i najnowszej kontrkultury. Oszałamiająca erudycja i analiza polityki – z ostrzem rewolty.
Tomasz Kitliński i Paweł Leszkowic
z
Ewa Majewska jest feministyczną teoretyczką kultury. Zajmuje się teoriami archiwum, dialektyką słabych, feministyczną teorią krytyczną i antyfaszyzmem. Jest współkuratorką wystawy prac Marioli Przyjemskiej w warszawskiej Zachęcie (2022-2023). Autorka książek: Feminist Antifascism. Counterpublics of the Common (Verso, 2021), Kontrpubliczności ludowe i feministyczne (2018), Tramwaj zwany uznaniem (2017), Sztuka jako pozór? (2013) oraz Feminizm jako filozofia społeczna (2009). Pracuje w SWPS w Warszawie.
Sokrates jest figurą paradoksalną. Od dwóch i pół tysiąca lat prowokuje do nieustającego ruchu myśl kolejnych pokoleń filozofów. Napisano o nim więcej niż o jakimkolwiek innym filozofie. Jednocześnie nadal pozostaje postacią bardzo tajemniczą, taką, o której możemy powiedzieć wszystko i nic.
Perspektywa autora sytuuje się gdzieś „pomiędzy” licznymi dotychczasowymi obrazami Sokratesa. Ukazuje go jako filozofa mieniącego się pełnią barw. Jako przepełnionego wolą mocy „nietzscheańskiego” zawadiakę, który wypełnia antyczną maksymę melete thanatou. Jest po części mędrcem, po części błaznem, mistagogiem, postacią iście tragiczną, wielkim ironistą, prawdziwym wychowawcą, trochę sofistą i retorycznym blefiarzem, a trochę chutliwym satyrem i logosowym chuliganem, krążącym pomiędzy życiem i śmiercią.
Wbrew wielu dotychczasowym próbom Sokratesa nie warto za wszelką cenę rozgrzeszać. Wygładzając powierzchnię i tuszując pęknięcia marmurowego posągu, którym stał się przez wieki, często odbiera się mu to, co najcenniejsze. Kastruje z pasji, która w Platońskim Sokratesie nieraz wręcz buzuje. Dlaczego odzieramy go z tego, co arcyludzkie?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
