Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
W ogniu najzacieklejszych potyczek duchowych, kiedy wszystko wydaje się stracone, ludzie, którzy zostali z niczym na wzburzonym morzu, otrzymali ratunek, nową ścieżkę życia taką, o jakiej im się nawet przez chwilę nie śniło. FragmentChristine Watkins, autorka bestsellerów Ostrzeżenie i Zawierzenie pod płaszczem Maryi, zebrała wstrząsające świadectwa sześciu mężczyzn, którzy zgubili sens życia, porzucili wiarę, utracili wszelką nadzieję i zostali ocaleni. Opisane tu historie pokazują, że Bóg przygotował dla każdego z nas niezwykłą szalupę ratunkową Matkę Bożą. Te inspirujące opowieści są świadectwem działania łaski Jezusa przez Maryję i tego, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.Christine Watkins katolicka prelegentka i autorka bestsellerowych książek, miedzy innymi: Ostrzeżenie, Zawierzenie pod płaszczem Maryi. Niegdyś ateistka, nawróciła się, gdy została cudownie uzdrowiona przez Jezusa za wstawiennictwem Maryi. Mieszka z mężem i dwoma synami w Sacramento w Kalifornii.
Moje dzieci, niestety nie macie już czasu. Ten czas, którego wszyscy mieli dużo, by dokonać wyboru, zmierza ku końcowi. Zacznijcie patrzeć na znaki z nieba. Nie słuchajcie tych, którzy wskazują daty: bądźcie zawsze gotowi. Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek.Fragment przesłania z 22 listopada 2016Matka Boża przez ostatnie dziesięciolecia objawiała się w różnych częściach świata, prosząc swoje dzieci o nawrócenie. Od 2016 roku przekazuje poruszające orędzia mistyczce Giselli Cardii w Trevignano Romano.Francesco Bonomo zebrał najważniejsze orędzia z tej włoskiej miejscowości, byśmy pamiętali o słowach Maryi. Mówi Ona o ogromnym kryzysie Kościoła, potrzebie dawania świadectwa wiary, trudnościach w ochronie rodzin przed działaniem Szatana i konieczności nawrócenia. Te poruszające prośby Matki Chrystusa pomogą nam lepiej zrozumieć wolę Boga oraz pokażą, czego pragnie od nas Niebo.
W tej historycznej dla Kościoła chwili wierzący katolicy mają pełne prawo oczekiwać z Rzymu, miasta Książąt Apostołów Piotra i Pawła, aktualnych wskazań duchowych i moralnych. Jestem o tym mocno przekonany, ponieważ Chrystus chciał, by Kościół rzymski przewodził w wierze innym.FRAGMENTCzym tak naprawdę jest wiara Kościoła rzymskiego? Jakie są granice władzy papieża? Czy powinniśmy oczekiwać reformy Kościoła?Kardynał Gerhard Mller, wybitny teolog i były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, rozważając stan Kościoła katolickiego oraz jego drogę w przyszłości, zabiera czytelników w poruszającą i osobistą podróż po Wiecznym Mieście. Hierarcha przedstawia różne poglądy i stanowiska dotyczące życia Kościoła, nie stroni także od bolesnej krytyki. Dla wielu katolików teksty kard. Mllera są pomocą w mierzeniu się z kryzysem Kościoła. Przede wszystkim jednak stanowią cenną wskazówkę dla każdego, kto w obliczu masowej apostazji i dominacji zlaicyzowanego świata codziennie musi bronić swojej wiary.Kardynał Gerhard Mller niemiecki duchowny katolicki, biskup diecezjalny Ratyzbony w latach 20022012. Były prefekt Kongregacji Nauki Wiary oraz przewodniczący Papieskiej Komisji Ecclesia Dei. Od 2014 roku kardynał diakon.Roma locuta causa nita! Ale czy rzeczywiście zawsze i w każdej sprawie? Kardynał Gerhard Mller zna prawdziwą odpowiedź. I choć zdarzało się także jemu zmierzyć ze status quo obowiązującym w tej materii obecnie w Kościele, to jednak wzywa do wierności. Wierności Chrystusowi, będącemu Głową, Źródłem i Sercem jedności wiernych.Łukasz Karpiel, zastępca redaktora naczelnego portalu h24.plCzy wciąż istnieje jedna wiara katolicka, czy może rozproszony, niespójny, sprzeczny ze sobą rozgardiasz odczuć, sentymentów, opinii? Gdzie szukać odpowiedzi, skoro można mieć wrażenie dawne centrum świata duchowego znalazło się w stanie nieprzezwyciężonego kryzysu?Kardynał Gerhard Mller próbuje tym pytaniom stawić czoło. Nie robi tego za pośrednictwem traktatu teologicznego wybrał formę inną, zaskakującą. Z jednej strony to zapis osobistych refleksji nad znaczeniem Wiecznego Rzymu, z drugiej niemal reportaż opisujący kryzys obecnej teologii i kurii.To swoisty moralitet, w którym pojawiają się bohaterowie reprezentujący różne poglądy na naturę Kościoła i współczesności. Dzięki temu kardynał w sposób nowy uwypukla to, co stare i niezmienne: piękno i prawdę wiary rzymskiego Kościoła, matki wszystkich Kościołów. To książka bardzo rzymska i łacińska, a przez to właśnie polska. Doskonała lektura dla tych, którzy szukają prawdy o swoich korzeniach!Paweł Lisicki, redaktor naczelny Do Rzeczy
Traktat "Lacon" Kaspra Siemka został wydany w 1635 roku. Niniejsza publikacja, dwujęzyczne, łacińsko-polskie wydanie dzieła "Laconseu de reipublicae recte instituendae" / "Lakon, czyli dialog o arkanach dobrego urządzenia rzeczpospolitej" zawiera oryginalny tekst łaciński i pierwsze tłumaczenie utworu na język polski. W dziele, utrzymanym w formie dialogu Lakona, Spartanina, i Augusta, w domyśle Oktawiana Augusta, autor wypowiada się na temat państwa, jego ustroju i wolności. Analizuje warunki, w jakich jednostka może rozwijać swe cnoty obywatelskie i równocześnie korzystać z obywatelskich swobód. Kasper Siemek w traktacie tym kontynuuje rozważania dotyczące relacji państwo - obywatel zawarte w jego wcześniejszym utworze "Dobry obywatel". Seria Biblioteka Staropolskiej Myśli Politycznej, w ramach której ukazały się obydwa dzieła Kaspra Siemka, stanowi wspólne przedsięwzięcie Narodowego Centrum Kultury oraz Centrum Myśli Polityczno-Prawnej im. Alexisa de Tocqueville'a i Fundacji Wspierania Badań nad Staropolską Myślą Polityczno-Prawną im. Andrzeja Maksymiliana Fredry. "Lakon" to piąty tom tej serii, która w całości poświęcona jest siedemnastowiecznej refleksji politycznej, ustrojowej i prawnej.
Sztuka wojenna chińskiego mędrca Sun Zi, pisanego także Sun Tzu, liczy sobie dwa i pół tysiąclecia. Wciąż jednak jest aktualna i może do niej sięgnąć każdy, kto ma głowę na karku. Dzieło Sun Zi to światowy bestseller. Mao zdobył Chiny bo opierał się na strategii Sun Zi. Japończycy przegrali wojnę na Pacyfiku, bo studiując od wieków Sun Zi, nie potrafili słuchać jego zaleceń. Uniwersalną wartośc traktatu Sun Zi bardzo szybko dostrzegł wielki biznes. Przedsiębiorcy korzystając z rad chińskiego mędrca tworzą strategie zarządzania firmą, walki z konkurencją, zdobywania rynku i dobrze na tym wychodzą. . Ksiązkę uzupełniają dwa dodatkowe traktaty poświęcone strategii oraz obszerny esej Roberta Stillera poświęcony traktatowi oraz problemów z jego tłumaczeniem
Proste mądrości, które pomogą Ci wieść szczęśliwe i satysfakcjonujące życie. Ta książka to inspirujące aforyzmy i wiersze znanego poety – Kahlina Gibrana – dotykające życia w jego wielu aspektach. Gibran z wyczuciem prowadzi czytelników przez ważne życiowe problemy: cel egzystencji i śmiertelność, dobro i zło, odkrywanie swojej drogi duchowej. Przedstawia przemyślenia na temat tego, co znaczy żyć we wspólnocie i w samotności, porusza także kwestie religii, bogactwa, władzy i ludzkiej duszy. W zbiorze niemal dziewięćdziesięciu pism poeta stara się ukazać odpowiedzi na pytania, z którymi boryka się każdy z nas. Dotychczas ukazały się: Mała księga życia według Kahlila Gibrana; Mała księga miłości według Kahlila Gibrana.
W przygotowaniu ponadto: Mała księga tajemnic według Kahlila Gibrana; Mała księga opowieści sufickich.
Kahlil Gibran (1883-1931) – libański poeta, pisarz i malarz. Jeden z najważniejszych twórców współczesnej prozy poetyckiej w literaturze arabskiej. Autor wydanej w 1923 powieści poetyckiej Prorok, która pozostaje jednym z najlepiej sprzedających się inspirujących dzieł wszech czasów. Neil-Douglas-Klotz – światowej sławy uczony w dziedzinie religioznawstwa, duchowości i psychologii. Kieruje Edinburgh Institute for Advanced Learning i przez wiele lat był współprzewodniczącym Mysticism Group w American Academy of Religion.
„Skoczyński, odwołując się do studium Jerzego Perzanowskiego poświęconego Izydorze Dąmbskiej, formuje program »jak pisać historiografię filozoficzną; wszak składają się na nią nie tylko idee, hipotezy czy teorie, ale również to, co towarzyszy ‘na co dzień i od święta’, tworząc swoisty ‘kontekst dla tekstu’, w którym przychodzi przebijać się przez zapory polityki, instytucji, gremiów opiniotwórczych, układów towarzyskich itp. Przeszkód, które nierzadko przesądzają o kształcie poglądu czy stanowiska«”. – Z recenzji prof. Zbigniewa Opackiego
„Książka profesora Skoczyńskiego ukazuje nam bogactwo treści zawartych w różnych nurtach polskiej myśli społecznej: pesymizm i katastrofizm, modernizm i desakralizacja języka religijnego, różnorakie tendencje kryjące się pod zbiorową nazwą demokracji. Obok idei ogólnych autor odsłania także, nie zawsze chwalebne w formie, kontrowersje powstałe wokół myśli niepopularnych w kręgach akademickich, niekiedy przybierające formę dyskryminacji uczonych wyznających „poglądy niesłuszne”. Książka Jana Skoczyńskiego, wzięta w całej swojej wymowie, świadczy o żywotności różnych tradycji intelektualnych i istniejącej swobodzie słowa”. – Bronisław Łagowski
„Tekst Jana Skoczyńskiego na temat katastrofizmu jest najciekawszy jako próba przedstawienia zmagań tych polskich historyków XX wieku, którzy poszukiwali i walczyli o nowe całościowe ujęcia świata, w którym Związek Sowiecki okazał się możliwy. Sto lat po tym, jak Lelewel pouczał w Wilnie polskich studentów (takich jak Adam Mickiewicz) o zbawiennym potencjale tkwiącym w rosyjskiej przeszłości, Marian Zdziechowski przekonywał innych polskich studentów (takich jak Czesław Miłosz) o katastroficznym potencjale radzieckiej teraźniejszości”. – Timothy Snyder o artykule Pesymizm i katastrofizm – od Krasińskiego do Zdziechowskiego
W książce Sokrates. Wykłady z filozofii antycznej autor poddaje analizie różne interpretacje Sokratesa, choćby autorstwa Kierkegaarda, Hegla i Nieztschego. Podejmuje m.in. tematy nauczania Sokratesa, jego korzeni i wychowania oraz pojęcia aret. Wszystkim tekstom tego tomu przyświeca myśl, którą Patoka formułuje we wstępie: () nie chodzi nam o nic innego niż o ukazanie tego szczególnego problemu: Sokrates jako postać nieustannie nieuchwytna oraz Sokrates jako żądanie i ustawicznie odnawiające się wyzwanie. Sokrates, którego stale w niedoskonały sposób konstruujemy, wreszcie Sokrates, z którym lub przeciwko któremu się walczy, który pomimo wszystkich trudności wynikających z czysto obiektywnego pojęcia w jakiś sposób jest między nami.
Zdaniem Straussa lektura pism sokratycznych Ksenofonta może nam coś istotnego powiedzieć nie tylko o Sokratesie, od którego pochodzi Wielka Tradycja filozofii politycznej. Fakt, że nasze czasy tkwią w przesądach o Ksenofoncie i nie chcą dostrzec jego wielkości, może powiedzieć nam coś istotnego także o nich: „Nasze czasy chełpią się otwartością na sprawy ludzkie – większą niż we wszystkich wcześniejszych epokach. Pozostają jednak ślepe na wielkość Ksenofonta. Lektura jego pism może stać się zatem okazją do odkrycia czegoś istotnego na temat naszej epoki”.
Ekonomik to jedno z najważniejszych dzieł w całej twórczości Ksenofonta. Szczególnie upodobał je sobie filozof i ziemianin polski August hrabia Cieszkowski, który w liście do pierwszego tłumacza tego utworu, Antoniego Bronikowskiego, oznajmiał, że mamy wręcz do czynienia z „prawdziwym klejnotem naukowym, którego wartość dotąd nie dosyć uznano, prawie nawet mało domyślano się jej”. Leo Strauss również zwraca naszą uwagę na wielkie znaczenie Ekonomika dla kultury współczesnej – prof. Piotr Nowak
Leo Strauss (1899–1973) – jeden z najwybitniejszych filozofów polityki ubiegłego stulecia, profesor nauk politycznych na University of Chicago. Wywarł przemożny wpływ na odrodzenie klasycznej filozofii politycznej w XX wieku. Nakładem Teologii Politycznej ukazały się dotychczas jego książki Sokrates i Arystofanes oraz O Machiavellim.
Monteskiusz, właściwe Carles Louis baron de la Brede et de Montesquieu (1689-1755) - francuski filozof, prawnik, czołowy przedstawiciel myśli oświeceniowej, autor takich dzieł jak Listy perskie (w których poddał ostrej krytyce rządy absolutystyczne za czasów króla Ludwika XIV), Rozważania nad przyczynami wielkości i upadku Rzymu czy właśnie chyba najważniejsze O duchu praw. To w gruncie rzeczy od Monteskiusza mamy do czynienia z zasadniczym rozróżnieniem władz na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Jego wykład to swego rodzaju XVIII-wieczny manifest zdrowego rozsądku, liberalizmu i umiarkowania. W O duchu praw nie tylko nie podziela poglądów Hobbesa (o prawie naturalnym), ale dowodzi, że wbrew Hobbesowi, prawo musi się rządzić pewnymi zasadami, owym ""duchem praw"". Monteskiusz wyróżniał trzy formy władzy: despotię, monarcię i republikę, która może mieć ustrój demokratyczny lub arystokratyczny. Każdy z tych ustrojów opiera się na innej podstawie: w tyranii rządzi strach, w królestwie honor, w demokracji zaś cnota lub wstrzemięźliwość rządzących. Mimo upływu lat, jak się okazuje warto czytać i dziś te rozważania, bo jak się okazuje - pomijając historycznie uwarunkowane rozważania o geografii czy klimacie - są one stale aktualne. Ot choćby taka myśl: Wolność polityczna polega na bezpieczeństwie, lub bodaj na przekonaniu, jakie się ma o swoim bezpieczeństwie.
Ucztę Ksenofonta często porównuje się z jednym z najsłynniejszych dialogów Platona o tym samym tytule. Utwór ten reprezentuje również dialog sokratyczny, którego ramy zdecydowanie przekracza z właściwym dla Ksenofonta przejawem twórczej kreatywności i zamiłowaniem do literackiego nowatorstwa. Uczta bowiem łączy w sobie powagę dialogu filozoficznego ze specyficzną formą zabawy właściwej dla greckiego sympozjonu jako widowiska przeznaczonego dla wąskiej grupy osób. W jej treści odnajdujemy zarówno rozważania dotyczące miłości, przyjaźni czy aktualnej sytuacji społecznej w Atenach, jak i scenki artystyczne o charakterze muzyczno-tanecznym przeplatane swobodnymi żartami sympozjastów.
„Najbardziej znany góralski dowcip opowiadany przez Tischnera ma za bohatera nieśmiertelnego Franka Gąsienicę. »Po mnie nic nie zostanie oprócz tych paru dowcipów – tym raduję się oczywiście – które Franek Gąsienica wymyśla, a ja, jak ten magiel, powtarzam«, mówił Tischner podczas jednego z wykładów.
Otóż w czasie powodzi w Łopusznej chłopi stali przy moście na Dunajcu i obserwowali, co się dzieje. Przedmiot refleksji był zawsze ten sam: czy woda zabierze most, czy nie zabierze. Ale tym razem chłopów coś zaintrygowało: unoszący się na wodzie góralski kapelusz. Patrzą – stanął na prądzie. Za chwilę – pod prąd. Zaś stanął – i z prądem. »Coz to? Cud?«, pyta jeden. »E nie, to Franek Gąsienica. Pedzioł, ze ma w dupie powódź i orze«. Dowcip ten – góralska wersja wezwania: »Róbmy swoje!« – zrobił zrozumiałą karierę w latach stanu wojennego. Przy różnych okazjach Tischner powtarzał, że nie ma czasów tak złych, żeby nie można było uprawiać nauki, a w szczególności – oswajać świata myśleniem”. (fragment) „Czasami się śmieję, że najpierw jestem człowiekiem, potem filozofem, potem długo, długo nic, a dopiero potem księdzem” – mawiał o sobie Józef Tischner.
Nowa książka Wojciecha Bonowicza przedstawia wybitnego myśliciela, duszpasterza i publicystę przede wszystkim jako „Józka z Łopusznej”, który zjednywał sobie wszystkich ogromnym poczuciem humoru i dystansem do samego siebie. Z połączenia krótkich obrazów powstał barwny portret Tischnera, człowieka nietuzinkowego, wnoszącego ożywczy ferment do polskiego życia intelektualnego i publicznego. Wojciech Bonowicz (ur. 1967) – poeta, publicysta, dziennikarz. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako poeta debiutował w 1995 tomem Wybór większości. Tom Pełne morze został nagrodzony w 2007 Nagrodą Literacką Gdynia w kategorii poezja. Jego biografię księdza Tischnera nominowano do Nagrody Literackiej Nike (2001). Współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym”, miesięcznikiem „Znak” i TVP Kultura. Mieszka w Krakowie.
Wolter (1694-1778) - właśc. Francois-Marie Arouet - francuski pisarz, filozof, publicysta, działacz społeczny, postać najbardziej bodaj z filozofów kojarzona z Oświeceniem i związanym z nim racjonalizmem. Jak pisze W. Tatrkiewicz najogólniejsze hasła Oświecenia znalazły w poglądach Woltera pełny wyraz: były to: rozum, przyroda i ludzkość. Wszystkie trzy miały ostrze polemiczne: ""rozum"" był hasłem skierowanym przeciw objawieniu; ""przyroda"" - przeciw czynnikom nadprzyrodzonym, ""ludzkość"", pojmowana jako najwyższy cel etyczny. Wolter nie był klasycznym filozofem, swoje poglądy wyrażał przeto w przypowieściach, właśnie w Powiastkach filozoficznych, z których najważniejsze to ""Kandyd"" (będący satyrą na optymizm i filozofię Leibniza), ""Zadig"" (w którym wyśmiewa się z metafizyków i moralistów). Był przy tym Wolter absolutnym mistrzem ironii i satyry, był także zaciekłym krytykiem ortodoksyjnego chrześcijaństwa, wyśmiewał Biblię, krytykował też radykalnie społeczny system feudalny, był wolnym duchem, wolnomyslicielem, co najlepiej wyraża w swoich Powiastkach...
Nowa książka Jaromira Brejdaka, zatytułowana Max Scheler między innymi, stanowi kolejny ważny etap jego badań nad myślą niemieckiego filozofa. Autor z godną podziwu konsekwencją rozwija swoje rozważania nad myślą Schelera, tym razem podporządkowując je zastosowanej w pracy metodzie (…).
Centralnym punktem (…) staje się więc możliwość wglądu w wybrane zagadnienia twórczości Schelera, w taki sposób, aby za pomocą Innych możliwie najpełniej zajaśniało to, co w myśli głównego bohatera dotąd pozostawało nie do końca rozświetlone. Taka metoda jest podstawą tworzenia nowych możliwości interpretacyjnych pozwalających zobaczyć twórczość Schelera w nowym świetle; czyni to interpretacje Brejdaka intrygującą częścią jego, prowadzonych na własny oryginalny sposób, zmagań z twórczością nieco zapomnianego myśliciela.
prof. Krzysztof Mech, Uniwersytet Jagielloński
Max Scheler między Innymi to próba rekonstrukcji wpływu Schelerowskiej myśli na tytułowych Innych, otwierająca przestrzeń rozmowy prowadzonej z Schelerem zarówno w czasie rzeczywistym, jak i wyimaginowanym. Uczestnikami tego dialogu byli Edyta Stein, Victor Frankl, Helmuth Plessner, a także Edmund Husserl, Martin Heidegger, Dietrich Bonhoeffer, Charles Taylor czy Niklas Luhmann. Na gruncie polskim obfity filozoficzny plon dialogu z Schelerem wydała jego koncepcja solidarności, mająca swoich dyskutantów w osobach Józefa Tischnera i Karola Wojtyły. Znajdziemy tu również przykłady dialogu wewnętrznego Schelera z fascynującymi go rozmówcami, jak Fryderyk Nietzsche czy Mistrz Eckhart. Ostatni, najdłuższy rozdział monografii zamyka wyimaginowany dialog pomiędzy Schelerem a psychologiem rozwoju Michaelem Tomasello. Jest on dowodem na aktualność myśli Maxa Schelera, którego tezy dotyczące intencjonalności zbiorowej po latach znajdują empiryczne potwierdzenie w badaniach psychologii rozwoju.
Jaromir Brejdak – profesor filozofii, absolwent Politechniki Wrocławskiej, doktor filozofii Uniwersytetu Ludwiga-Maximiliana w Monachium (Philosophia crucis. Heideggers Beschäftigung mit dem Apostel Paulus, Frankfurt 1996). Habilitacja w IFiS PAN na podstawie rozprawy Odcienie obecności. Próba analizy fenomenu, Kraków 2007. Inne publikacje książkowe: Słowo i czas. Problem rozumienia Innego w hermeneutyce i teorii systemu, Szczecin 2004; Cierń w ciele. Myśl Apostoła Pawła w filozofii współczesnej, Kraków 2010; Ewangelia Zaratustry, Warszawa 2014; The Thorn in the Flesh. The Thought of Apostle Paul in Modern Philosophy, Zürich 2017; Zrozumieć Innego. Próba rozumienia Innego w fenomenologii, hermeneutyce, filozofii dialogi i teorii systemu, Kraków 2020.
Współtwórca Szczecińskich Dni Kultury Żydowskiej Adlojada.
Chronologicznie Dzienniki Władysława Tatarkiewicza obejmują lata 19441960 (tom I), 19601968 (tom II) i 19691977 (tom III), który ukaże się w roku 2022. Tom drugi ma charakter pamiętnikarski, jest dokumentem historycznym, relacją pisaną na bieżąco, z dnia na dzień, przez zarazem znakomitego obserwatora i sprawozdawcę, człowieka ukształtowanego w Polsce niepodległej, arystokratę ducha, filozofa i nauczyciela akademickiego, ponadto chrześcijanina. Lektura Dzienników to fascynująca, intelektualna podróż w czasie. Konfrontowanie się Tatarkiewicza z siermiężną rzeczywistością Polski Ludowej powoduje niekiedy zabawne dysonanse. Oprócz spraw codziennych, filozof opisuje realia i kuluary życia naukowego. Przez całą książkę przewijają się postaci naukowców, artystów i dziennikarzy. Dzienniki mogą być wciągającą lekturą dla młodych czytelników, znających autora wyłącznie dzięki jego trzytomowej Historii filozofii. Mają bardziej charakter zapisków literackich niż filozoficznych dywagacji. Pan Profesor Tatarkiewicz schodzi z katedry uniwersyteckiej wprost w codzienność, jawi się w niej nie jako uczony, lecz jako żywy człowiek, zatroskany o swoje zdrowie, los rodziny i znajomych.(od Redakcji)
Komunistyczni decydenci, zaraz po objęciu władzy, zaczęli wprowadzać radzieckie, przestarzałe wzorce reformowania szkolnictwa wyższego. Przyszło się im zmagać z uczniami Twardowskiego, którzy stanowili imperialistyczną i burżuazyjną zaporę dla wprowadzenia marksizmu na wyższe uczelnie. Władze podjęły niemal od razu przeciwko nim szereg działań, najczęściej o charakterze represyjnym. Uznanym profesorom utrudniano pracę naukową, inwigilowano zajęcia i cenzurowano publikacje. Z czasem zamknięto stare i zasłużone przedwojenne czasopisma filozoficzne oraz systematycznie dokonywano czystek uniwersyteckich.
Wykłady te opierają się na powrocie do tej fazy myśli filozoficznej, która rozpoczęła się od Kartezjusza, a zakończyła na Humie. System filozoficzny, który starają się wyjaśnić, jest nazywany filozofią organizmu. Nie istnieje koncepcja filozoficzna, która nie mogłaby na swoją obronę zacytować jakichś wyraźnych stwierdzeń któregoś z owej grupy myślicieli pomiędzy Kartezjuszem a Hume'em lub jednego z dwóch twórców całej myśli zachodniej, Platona i Arystotelesa. Jednakże filozofia organizmu jest skłonna uwydatniać właśnie te elementy w pismach wspomnianych mistrzów, które późniejsi systematycy odkładali na bok. Autorem, który najpełniej antycypował główne stanowiska filozofii organizmu, jest John Locke w jego Rozważaniach, zwłaszcza w dalszych księgach tego dzieła.(fragment Wstępu Autora)
Chronologiczne ramy Dzienników Władysława Tatarkiewicza obejmują lata 1944-1960 tom I, 1960-1968 tom II i 1969-1977 tom III, który ukaże się w roku 2022. Tom drugi nosi charakter pamiętnikarski, jest dokumentem historycznym, relacją pisaną na bieżąco, z dnia na dzień, przez znakomitego obserwatora i sprawozdawcę jednocześnie. Człowieka ukształtowanego w Polsce niepodległej, arystokratę ducha, filozofa i nauczyciela akademickiego, w dodatku chrześcijanina. Lektura ""Dzienników"" zapowiada fascynującą intelektualną podróż w czasie. Zetkniecie filozofa ze zgrzebną rzeczywistością Polski Ludowej wywołuje momentami zabawne dysonanse. Oprócz spraw codziennych związanych z trudami życia, opisuje realia i kuluary życia naukowego. Na kartach pojawiają się najwybitniejsze postaci filozofów i naukowców, artystów i dziennikarzy. ""Dzienniki"" mogą być wciągającą lekturą dla młodych czytelników, znających autora wyłącznie dzięki jego trzytomowej ""Historii filozofii"". Noszą bardziej charakter zapisków literackich niż filozoficznych dywagacji. Pan Profesor Tatarkiewicz schodzi z akademickiej katedry, jawi się w swych zapiskach jako ""żywy człowiek"", zatroskany o zdrowie, los rodziny i znajomych.(od Redakcji)
Myrna Nazzour to jedna z największych obecnie żyjących mistyczek Kościoła katolickiego. Pochodzi z Damaszku, stolicy Syrii. Polskę odwiedziła już trzy razy. Zawsze na spotkania z nią przychodzą tłumy ludzi. Wielu chce wysłuchać przekazywanego przez nią orędzia miłości i jedności w Kościele, świecie i rodzinach. Małgorzata Pabis i Henryk Bejda, wiedzeni dziennikarską dociekliwością oraz osobistym zainteresowaniem, spotkali się z nią w połowie maja 2014 roku. Ta książka to owoc ich niezwykle interesującej rozmowy ze stygmatyczką. To pierwsza w Polsce tak obszerna i szczegółowa publikacja o Myrnie Nazzour!Myrna doświadczyła pięciu Maryjnych objawień; 37 ekstaz, podczas których otrzymywała orędzia od Maryi i Jezusa; oraz sześciokrotnej stygmatyzacji. Z obrazka maryjnego, który był w jej domu, i z jej rąk oraz ciała wypływała oliwa. Jednak prawdziwym sednem jej życia stało się głoszenie po całym świecie przesłania miłości i jedności. Jest osobą głęboko wierzącą, a jednocześnie bardzo pokorną, a liczne spotkania z ludźmi są dla niej spotkaniami z samym Chrystusem. I o tym wszystkim przeczytacie w książce, którą właśnie wzięliście do ręki. Miłej, a przede wszystkim owocnej lektury!
Czy naprawdę wszyscy pójdziemy do nieba, jak chce Michel Polnareff w swojej popularnej piosence? Odnoszę wrażenie, że ten pogląd wyznaje obecnie bardzo wiele osób, szczególnie tych ochrzczonych. Piekła nie ma, a nawet jeśli istnieje, to na pewno świeci pustkami jakże często słyszałem tę opinię z ust tak zwanych dobrych chrześcijan, także tych należących do stanu duchownego, a nawet z ust wyświęconych kapłanów. Jeśli jednak zadamy sobie trud ponownego przeanalizowania Ewangelii, ze zdumieniem odkryjemy, że wcale nie tak brzmi orędzie Jezusa. W żadnym razie nie zapowiadał On niczego takiego.Co zatem powiedział? I jaka jest w tym względzie wiara Kościoła? Co naprawdę wiemy o życiu wiecznym? Jak ono wygląda? Kto dokąd idzie po śmierci?"" - fragment Przedmowy
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
