Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
The Tibetan Book of the Dead has been renowned for centuries as a classic of Buddhist wisdom and religious thought. More recently, it has become highly influential in the Western world for its psychological insights into the processes of death and dying - and what they can teach us about the ways in which we live our lives. It has also been found to be helpful in the grieving process.
Illustrated guide to the crucial French philosopher who denied bring a philosopher at all. ‘I am like no one else in the whole world …’ Thus begins Jean-Jacques Rousseau’s defiant Confessions – an autobiography of astounding psychological insight. Musician, poet, novelist and botanist, but above all, a philosopher who firmly denied being one, Rousseau was the first to ask: “What is the value of civilization?” His answer – that civilization corrupts natural goodness and increases social inequalities – shocked his Enlightenment contemporaries and still challenges us today. Did Rousseau inspire the French Revolution? Can Romanticism, psychoanalysis and Existentialism all be traced back to him? Introducing Rousseau presents a maverick thinker whose ideas revolutionized our understanding of childhood, education, government, language and much else. Dave Robinson’s clear and concise account of Rousseau’s ideas, engagingly dramatized by Oscar Zarate’s illustrations, guides the reader through Rousseau’s turbulent life of lost innocence, persecution and paranoia.
René Descartes is famous as the philosopher who was prepared to doubt everything- even his own physical existence. Most people also know that he said ‘I think, therefore I am’, even if they are not always sure what he really meant by it.
Introducing Descartes explains what Descartes doubted, and why he is usually called the father of modern philosophy. It is a clear and accessible guide to all the puzzling questions he asked about human beings and their place in the world. Dave Robinson and Chris Garratt give a lucid account of Descartes’ contributions to modern science, mathematics, and the philosophy of mind- and also reveal why he liked to do all of his serious thinking in bed.
Capitalism now dominates the globe, both in economics and ideology, shapes every aspect of our world and influences everything from laws, wars and government to interpersonal relationships. Introducing Capitalism tells the story of its remarkable and often ruthless rise, evolving through strife and struggle as much as innovation and enterprise.
Dan Cryan and Sharron Shatil, with Piero’s brilliant graphics, cover the major economic, social and political developments that shaped the world we live in, such as the rise of banking, the founding of America and the Opium Wars.The book explores the leading views for and against, including thinkers like Adam Smith, Karl Marx, Theodor Adorno and Milton Friedman, the connections between them and their historical context.
Few ideas have had as much impact on our everyday lives as capitalism. Introducing Capitalism is the essential companion.
Can it be that the human brain possesses an in-built faculty for language? Noam Chomsky, one of the most brilliant linguists of the 20th century, believes that it does- that there exists a ‘universal grammar’ common to all languages. Around the world children learn, in very similar ways, languages that seem entirely different. This is possible, Chomsky argues, because all human languages and their grammatical structures are linked in the human brain. Chomsky is controversial and yet highly influential, both in his pioneering work in linguistics and in his unrelenting critique of international power and his commitment to freedom and justice. These two ‘Chomskys’ are heirs to the Enlightenment tradition, and this book is the ideal introduction to them both.
Was Marx himself a ‘Marxist’? Was his visionary promise of socialism betrayed by Marxist dictatorship? Is Marxism inevitably totalitarian? What did Marx really say? “Introducing Marxism” provides a fundamental account of Karl Marx’s original philosophy, its roots in 19th century European ideology, his radical economic and social criticism of capitalism that inspired vast 20th century revolutions. It assesses Marxism’s Russian disciples, Lenin, Trotsky and Stalin who forged a ruthless dogmatic Communism. The book examines the alternative Marxist approaches of Gramsci, the Frankfurt School of critical theory and the structuralist Marxism of Althusser in the 1960s. It marshals postmodern interpretations of Marxism and raises the spectre of ‘post-Marxism’ in Derrida’s confrontation with Fukuyama’s ‘end of history’ doctrine.
Książka poświęcona jest teorii poznania Richarda Burthogge’a (1638-1705), siedemnastowiecznego filozofa angielskiego, autora m.in. dzieł: Organum Vetus & Novum (1678) oraz An Essay upon Reason, and the Nature of Spirits (1694). Choć epistemologiczne idee Burthogge’a nie wywarły znaczącego wpływu na współczesną mu filozofię, a w konsekwencji nie stały się dotychczas przedmiotem głębszych analiz, w jego pismach odnaleźć można nader oryginalną koncepcję konstruktywistycznego idealizmu, która – oceniana z szerszej perspektywy historycznej – w kluczowych punktach okazuje się antycypować niemal o wiek późniejszą filozofię Kanta. Najistotniejszym elementem tego stanowiska jest odrzucenie możliwości bezpośredniego (intelektualnego bądź zmysłowego) poznania przedmiotów zewnętrznych na rzecz teorii modi concipiendi, zgodnie z którą konceptualizacja rzeczywistości pozaumysłowej dokonuje się zawsze w formie i z użyciem środków określonych przez strukturalne oraz funkcjonalne własności ludzkich zdolności poznawczych. W ten sposób, dowodząc, iż świat zewnętrzny dostępny jest umysłowi ludzkiemu jedynie poprzez „fenomeny”, które sam współtworzy, Burthogge wyraźnie antycypuje Kantowskie twierdzenie o niepoznawalności rzeczywistości samej w sobie.
Co najmniej od lat dwudziestych XX w. wyraża się potrzebę głębszej analizy pism wiecznie „zapomnianych” myślicieli XVII i XVIII wieku. Niniejsza monografia wychodzi naprzeciw tym oczekiwaniom. Choć jej bezpośrednim celem jest poszerzenie wiedzy o wczesnonowożytnej filozofii brytyjskiej, przywrócenie pamięci o doktrynie idealistycznej, o niemal stulecie wyprzedzającej koncepcję Kanta, w przyszłości powinno umożliwić także sformułowanie nowych konkluzji na temat wewnętrznej logiki i immanentnej dynamiki ewolucji całej myśli postkartezjańskiej.
Ian Jeffrey is a superb guide in this profusely illustrated introduction to the appreciation of photography as an art form. Novices and experts alike will gain a deeper understanding of great photographers and their work, as Jeffrey decodes key images and provides essential biographical and historical background. Profiles of more than 100 major photographers, including Alfred Stieglitz, Bill Brandt, Henri Cartier-Bresson, Walker Evans, Paul Strand and Lazlo Moholy-Nagy, highlight particular examples of styles and movements throughout the history of the medium. Each entry includes a concise biography along with an illuminating discussion of key works and nuggets of contextual information, making this book the ideal gallery companion for photography aficionados everywhere.
Utwory, które przywoływane są na kartach tej książki, a także okoliczności ich powstania i recepcji, dobitnie potwierdzają, że dotychczasowe podziały literatury były niedoskonałe. W ich efekcie bowiem – w imię tzw. arcydzielności romantycznej – pomijano, usuwano w cień, wyrzucano na margines (lub nawet poza) znaczny obszar literatury domowej, brulionowej, „szeptanej”. Pewne więc redefinicje historii kultury są przy tej okazji nieuniknione. […] Szkice z tego tomu nie pretendują do stworzenia całościowego obrazu kobiecego pisania między 1830 a 1865 rokiem. Przeciwnie, pokazują bardzo rozmaite ścieżki, którymi podążały autorki pragnące wziąć udział w życiu kulturalno-literackim narodu pozbawionego przemyślanego i systemowego wsparcia.
Ze Wstępu
Monografia dotyczy literatury tworzonej przez kobiety w okresie międzypowstaniowym XIX wieku – dziś już w większości zapomnianej albo słabo pamiętanej. Szkice zawarte w tomie stanowią ważne uzupełnienie obrazu tamtych czasów. Autorka zastanawia się, na czym polega specyfika owych literackich propozycji na tle różnych tendencji epoki. Podkreśla, że ich obecność w obrębie polskiego piśmiennictwa wydaje się istotna nie tyle z racji prezentowanych wartości artystycznych lub estetycznych, ile raczej świadectwa kulturowego partnerstwa. Ponadto czytelnik ma szansę przyjrzeć się sylwetkom kobiet, które mimo wielu ograniczeń uparcie podejmowały pracę twórczą – autorka kreśli je wyposażona w naukowy warsztat, ale robi to zarazem z niewątpliwą pasją.
Książka stawia bardzo ostrą diagnozę stanu współczesnej antropologii, która wytworzyła szereg pojęć oraz sposobów degradujących człowieka jako osobę, sprowadzając go do roli przedmiotu, uwikłanego w rozmaite „niewole” światowe, proponując w zamian życie w wymiarze „materialnym” („cielesnym” wg antropologii biblijnej) i całkowicie pozbawionym odniesienia do transcendencji. Autor w swej diagnozie stara się dociec, jakie czynniki sprawiły, że sytuacja człowieka jest w tych współczesnych odsłonach mocno zredukowana i jakie procesy zostały uruchomione, by w swym finalnym skutku doprowadzić do permanentnego osłabienia integralnej antropologii, ujmującej człowieka najszerzej jako osobę. Analizuje także postępujący proces „wdzierania się” w realny świat działań człowieka czynników destabilizujących jego istnienie, po to, by w końcu uległ iluzji, że świat wirtualny jest dla niego przestrzenią „pewniejszą” i bardziej „przyjazną” niż realna rzeczywistość, w której żyje.
Książka Katarzyny Fazan to ważne osiągnięcie w dziedzinie badań nad twórczością Tadeusza Kantora. Publikacja tomu wydaje się niezwykle aktualna, zważywszy na zbliżającą się w grudniu 2020 roku 30. rocznicę śmierci artysty. Praca ta nie tylko stanowi podsumowanie dorobku autorki, która od wielu lat zajmuje się dziełem Kantora, ale także otwiera pole nowych odczytań jego sztuki, próbuje pokazać odmienne sposoby jej recepcji i zwrócić uwagę na jej radykalne znaczenia. Proponowany sposób interpretowania dzieł artysty, a także zasugerowany performatywny wymiar jego praktyk wskazuje na inne przestrzenie obecności teatralnego i plastycznego dorobku Kantora. Trzy części pracy – „Manifestacje”, „Konfrontacje”, „Ślady” – wyznaczają zarys nowej topografii możliwego ulokowania jego twórczości. […] To projekt o niezrównanej skali, imponujący zarówno pod względem wartości historiograficznej, jak i krytycznej przenikliwości, precyzji myślenia i twórczego podejścia do przedmiotu badań.
Z recenzji prof. Michała Kobiałki, University of Minnesota
Tom Kantor. Nie/Obecność zogniskowany jest wokół osobowości artystycznej Tadeusza Kantora, jego twórczości, obecnych w niej przekształceń i nawrotów, zmieniających się technik plastycznych i projektów teatralnych; jest to studium miejsc ważnych dla biografii artysty i archiwów jego pamięci, analiza pozostawionych, albo śladowych, albo restytuowanych, albo wreszcie konstruowanych przez nieobecność, znaków jego obecności i dynamicznego dzieła. […] Autorka przeprowadza czytelnika przez kolejne „stacje” artystycznej, intelektualnej i emocjonalnej podróży Kantora – artysty obecnego i nieobecnego, tworzącego, a zarazem będącego obiektem przetwarzania w sztuce. Z tego właśnie powodu książka niniejsza jest także wspaniałą podróżą – peregrynacją przez sztukę współczesną: malarstwo i instalacje, performans i przedstawienia teatralne, zwłaszcza przez scenografię i obiekty eksponowane jako osobne dzieła sztuki. Jest to książka nie tylko o Kantorze, ale i o sztuce współczesnej, także o sztuce czasów, w których żyjemy.
Z recenzji prof. Włodzimierza Szturca, Uniwersytet Jagielloński
Katarzyna Fazan – wykłada w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz na Wydziale Reżyserii Dramatu w Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego. Autorka prac poświęconych literaturze modernizmu, estetyce teatru i związkom scenografii z plastyką. Wydała monografię Szczera poza dekadenta. Kazimierz Tetmajer między epistolografią a sztuką (2001), Projekty intymnego teatru śmierci. Wyspiański – Leśmian – Kantor (2009), była współredaktorką dwutomowego wydania pism teatralnych i filmowych Tadeusza Peipera Wśród ludzi na scenach i na ekranie (2000), opracowania edytorskiego i naukowego Utworów wybranych Ludwika Marii Staffa (2004), książki zbiorowej Dziś Tadeusz Kantor! Metamorfozy
śmierci, pamięci i obecności (2014), także jej wersji angielskiej Tadeusz Kantor Today: Metamorphoses of Death, Memory and Presence. Współredagowała tom Odsłony współczesnej scenografii. Problemy – sylwetki – rozmowy (2016). Przewodniczy komitetowi redakcyjnemu serii Wydawnictwa Uniwersytetu Jagiellońskiego Teatr/Konstelacje, jest stałym współpracownikiem „Didaskaliów”, należy do Rady Programowej Cricoteki.
Przekład i opracowanie – Ewa Bińczyk, Jakub Gużyński, Krzysztof Tarkowski
Jakikolwiek ruch społeczny, który pragnie zachować polityczną sprawczość i znaczenie, musi stawić czoła opisanym wyżej możliwościom rozwojowym naszego świata technologicznego. Nasza wyobraźnia społeczna musi wykraczać poza ograniczenia narzucane jej przez kapitalizm. Zamiast zabiegać o takie marginalne ulepszenia, jak wydłużenie średniej długości życia baterii czy poprawa mocy obliczeniowej komputerów, przygotowując się na świat po kapitalizmie, lewica powinna podsycać marzenia rodem z klasycznego science fiction – o dekarbonizacji gospodarki, podróżach kosmicznych czy gospodarce opartej na robotyce. Neoliberalizm, bez względu na to, jak trwały wydaje się dzisiaj, nie musi z konieczności przetrwać w przyszłości. Podobnie jak każdy znany nam wcześniej system społeczny, nie będzie on trwał wiecznie. Naszym zadaniem jest teraz wymyślić, co stanie się w następnej kolejności.
Zapowiedzi możliwych zmian w przepisach regulujących dopuszczalność aborcji w Polsce, w tym przepisów karnych dotyczących przerywania ciąży wbrew przepisom ustawy, wywołały bardzo duże poruszenie w społeczeństwie, w dużej mierze właśnie ze względu na projektowane zmiany w Kodeksie karnym z 1997 r. Z tego powodu zasadne jest bliższe zbadanie i poznanie powiązań między prawem karnym a ochroną zdrowia i życia ciężarnej kobiety oraz dziecka poczętego, w tym także odpowiedzialności karnej lekarzy za błędy medyczne w czasie ciąży i porodu.
Punktem wyjścia do rozważań są konstytucyjne i międzynarodowe standardy ochrony życia oraz ich wpływ na kształt przepisów w Kodeksie karnym. Należy zastanowić się nad prawidłowością i zasadnością obecnie obowiązujących regulacji, a w szczególności określić, czy zapewniają one prawidłową ochronę życia i zdrowia ciężarnej kobiety oraz poczętego dziecka.
Książka jest pierwszą w skali światowej monografią naukową poświęconą rekonstrukcji i interpretacji chińskiej filozofii historii od jej początków do końca XVIII wieku. Podważając dominujące przeświadczenie, iż filozofia historii jest wytworem jedynie kultury Zachodu, autor skrupulatnie analizuje koncepcje historiozoficzne ponad czterdziestu filozofów chińskich, którzy tworzyli przed kontaktem z ideami europejskimi. Dzieła większości z nich, spisane w klasycznym języku chińskim, nie zostały przełożone na żaden język zachodni. Unikatowy charakter wielu stanowisk wymagał także użycia nowych terminów filozoficznych, takich jak „prospektywizm”, „populizm historyczny” czy „spekulatywna filozofia historiografii”; znaczenie innych koncepcji, jak np. materializmu historycznego, uległo zaś rozszerzeniu. W charakterze interpretacyjnego klucza wykorzystano pojęcie holizmu, co prowadzi do ukazania całościowego charakteru refleksji nad dziejami i dziejopisarstwem w dawnym Państwie Środka. Książkę wzbogacają liczne wykresy, kolorowe ilustracje, indeks i obszerna bibliografia. Cytowane fragmenty niemal niedostępnej szerszemu gronu literatury źródłowej są przytoczone w przypisach. Jest to pozycja obowiązkowa dla wszystkich badaczy i pasjonatów nie tylko filozofii chińskiej, ale i filozofii historii oraz teorii historiografii.
Filozofia oświecenia prezentuje najistotniejsze idee tamtej epoki oraz najważniejszych filozofów, z uwzglednieniem ich znaczących dzieł oraz biografii. Nakreślona przez autora panorama epoki pokazuje, iż tak żywo dzisiaj dyskutowana oświeceniowa filozofia nie tylko wpisuje się w odmienne ramy chronologiczne, ale także zawiera istotne różniące się treści i formy wyrazu.
Podział według kryterium kraju (Anglia i Szkocja, Francja, Niemcy, Włochy i Polska) podyktowany jest zarówno tymi różnicami, jak i wzgledami dydaktycznymi. Opracowanie oparte zostało głównie na literaturze źródłowej, w tym na pozycjach w Polsce mało znanych, ale ważnych dla kultury filozoficznej danego kraju.
Książka stanowi przybliżenie polskiemu czytelnikowi koncepcji estetycznej wybitnego neokantysty H. Cohena, pozwala także na nowo zobaczyć jego wkład w filozofię kultury. Koncepcji Cohena należy przypisać sformułowanie podstaw neokantowskiego modelu filozofii kultury, modelu podjętego w myśli Natorpa i Cassirera. Cohen rozwijał współczesną ideę symultaniczności sfer kultury, jednak dzięki transcendentalnym podstawom nie popadł on przy tym w relatywizm. W odróżnieniu od Kanta oprócz rozumu teoretycznego i praktycznego wyodrębnił trzeci typ spontaniczności świadomości złączony ze sferą sztuki i estetyki. Opierając estetyczną świadomość na czystym odczuwaniu, wyszedł poza wąskie pojęcie świadomości w sensie formalno-logicznego racjonalizmu, w jego koncepcji uczucie określiło sobą niezależny kierunek świadomości, sferze emotywnej przypisana została swoista „logika”. Cohenowska estetyka pomyślana została obok nauki i etyki jako trzecia część filozofii systematycznej, analiza jej podstawowych założeń, związków z systemem i koncepcji sztuki jest głównym przedmiotem książki.
W monografii autorka rozważa ideę przestrzenno-metaforycznego zaułka, gdyż jego figuratywna wartość nadzwyczaj dobrze wpisuje się w szereg znaczących konceptów czy raczej quasi-konceptów, które wydają się błądzić w gąszczu problemów i tematów, wymykając się przy tym trudom przedstawieniowym i zachowując pożądaną płynność pojęciową. Szereg ów tworzą takie oryginalne pomysły, jak wnienachodimost’, niewspółobecność Michaiła Bachtina, herezja Jana Patočki, sobość i inność Emmanuela Lévinasa, différance Jacques’a Derridy bądź motylkowatość pisania Rolanda Barthesa, by poprzestać na tych kilku przykładach. Ich pełna eksplikacja nie jest możliwa, co tłumaczy, przynajmniej do pewnego stopnia, decyzję, aby powiązać dyskursywny zaułek z epitetem ‘mistyczny’, którego nieadekwatność wyraża kursywa (zachowana w oryginalnym tekście). Tym, co łączy wspomniane koncepty z doświadczeniem mistycznym, jest idea niewyrażalnego: wspólna im wszystkim idea ta stanowi wyzwanie, przed którym stają wszystkie idiomy, badane w niniejszej książce, jako że niestrudzenie usiłują konstruować swoje osobliwie ‘niemożliwe’ słowniki. Kursywa (zachowana w oryginalnym tekście), która tym razem towarzyszy słowu ‘niemożliwy’, jest wynikiem energii niesionej przez tę kontradykcję: pod groźbą samowymazania (filozoficzna zasada ‘Aufhebung’ przeradza się w strategię pisania ‘sus rupture’) słowniki te są jednak z werwą tworzone, czego dowodzą wszystkie teksty w monografii tej analizowane.
Sztuka wędrowania
„Chodzenie, w wersji idealnej, jest stanem, w którym umysł, ciało i świat spotykają się z sobą, jak gdyby były trzema prowadzącymi rozmowę postaciami, trzema dźwiękami niespodziewanie łączącymi się w akord” - pisała Rebecca Solnit w Zewie włóczęgi.
Spacery i mikropodróże pozwalają nam nie tylko oderwać się od codzienności, odpocząć i spojrzeć na problemy z innej perspektywy, ale także nauczyć się uważności, przyjrzeć się samemu sobie i duchowo zjednoczyć z takimi wędrowcami jak np. Henry David Thoreau czy Virginia Woolf.
Odpowiadają:
Jakub Kornhauser, Lechosław Herz, Filip Springer, Małgorzata Halber, Piotr Paziński, Andrzej Muszyński, Olga Drenda i Michał Zygmunt
Ponadto w numerze:
„Wolny Tybet”
Solidarna turystyka zamiast neokolonialnego wyzysku i banalnej rekreacji
Smutek i nadzieja Leszka Kołakowskiego
Fragment biografii i nieznany tekst w 10. rocznicę śmierci
Magdalena Tulli
„Walka o byt jest bardzo ekologiczna i nie wyraża się w niej miłosierdzie”
Ginące, odradzające się
Czy pogłoski o śmierci rzemiosła i znikaniu tradycyjnych zawodów są prawdziwe?
Gdy włada nami ślepa wola, której można wymknąć się jedynie przez autoredukcję osobowego istnienia – możliwy jest jeszcze postęp? Jakikolwiek postęp: technologiczny albo moralny. Tylko głupiec i człowiek bez serca lekceważyłby dobrodziejstwa postępu. Insulina, ibuprom, pływalnie, ciepłe śniadania, telefony komórkowe, samoloty – podobnych udogodnień ta nasza przyszła Atlantyda zna przecież tysiące. Czego chcieć więcej? Postęp musi być zatem bezgraniczny – gdyby go nie było, świat straciłby sens, a ludzie nadzieję. Oczywiście, na drodze ku lepszemu jutru mogą pojawić się przeszkody – „ciałami ludzi podpalony wiek” – ale samego procesu nie da się już wyhamować. A jednak w świecie Schopenhauera postęp nie jest możliwy. Ideologowie postępu – jego adoratorzy i inżynierowie – są na sam koniec – wcale nie wiedząc o tym – posłańcami nierozumnego, podjednostkowego chcenia. Owszem, postęp potrafi wstrząsnąć właściwie każdym.
Wolny namysł nad światem przegrywa z jego pragmatyczną, utylitarną organizacją. Nowe technologie powoli stają się naszą drugą naturą, naszą „sztuczną inteligencją”. Ulegamy im, zmieniając się nieodwracalnie, bez żadnego kierunku i sensu. Pisał o tym dwieście lat temu zawodowy pesymista niemiecki, jednocześnie największy wizjoner w dziejach filozofii – Artur Schopenhauer. W bieżącym numerze „Kronosa” przypominamy wykłady, jakie wygłaszał o filozofii Schopenhauera – konfrontując ją z myślą Nietzschego – Georg Simmel. Staramy się także uchwycić moment raptownego przyspieszenia, które stało się udziałem cywilizacji współczesnej. Prawdopodobnie wydarzyło się ono w chwili, gdy człowiek po czterech tysiącach lat przesiadł się z konia na pociąg. Piszą o tym w poruszających rozdziałach Wolfgang Schivelbusch i Reinhard Koselleck. Również od nich dowiedziałem się tego, czego wolałbym nie wiedzieć.
Książka ta jest poświęcona analizie filozofii politycznej Johna Deweya osadzonej w kontekście kryzysu liberalizmu po pierwszej wojnie światowej. Jedną z dróg wyjścia z impasu, w jakim znalazła się myśl liberalna, był radykalny liberalizm reprezentowany przez takich intelektualistów, jak John Dewey, Bertrand Russell, Karl Polanyi i Karl Mannheim. Wymienieni myśliciele upatrywali szans na odrodzenie liberalizmu w odrzuceniu koncepcji wolnorynkowych i dialogu z myślą socjalistyczną. W pracy przedstawiono zręby ideologii radykalnego liberalizmu oraz stosunek lewicowych liberałów do innych ideologii, w szczególności zaś do liberalizmu ekonomicznego i rewolucyjnego marksizmu. Osobny rozdział pracy poświęcony jest refleksji Johna Deweya na temat demokracji, która należy do najoryginalniejszych osiągnięć amerykańskiego filozofa. Przedstawiona interpretacja uwypukla związki myśli Johna Deweya z radykalizmem Nowej Lewicy oraz twórczością takich teoretyków, jak C. W. Mills Axell Honneth czy James Bohman. Drugim ważnym obszarem podejmowanych w pracy rozważań jest rekonstrukcja Deweyowskiej koncepcji myślenia jako rozwiązywania problemów. Pragmatyzm utrzymuje, że możliwe jest znalezienie mniej lub bardziej obiektywnych odpowiedzi na pytanie, co należy robić w danej problematycznej sytuacji. „Pragmatyczne oświecenie”, by posłużyć się terminem Hilarego Putnama, wyrzeka się oświeceniowego uniwersalizmu, ale nie rezygnuje całkowicie z roszczeń do obiektywności w dziedzinie rozstrzygnięć moralnych i politycznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?