Z typową dla siebie odwagą autorka rozprawia się z tematami będącymi konsekwencją islamskiego terroryzmu: z kontrastem, a jej zdaniem również nieusuwalną sprzecznością między Światem Islamu i Światem Zachodu, z ogólnoświatowym zagrożeniem, jakie niesie dżihad. Z brutalną szczerością rzuca bezlitosne oskarżenia i obnaża niewygodne prawdy, które wszyscy znamy, ale których nigdy nie odważamy się wypowiedzieć.
Roberto Calasso (ur. 1941), włoski pisarz i od dziesiątek lat wydawca (dyrektor wydawnictwa Adelphi), w Polsce znany ze znakomitej książki o greckich mitach ?Zaślubiny Kadmosa z Harmonią?, w ?Ka? sięga do mitologii indyjskiej. Tytułowe Ka to jedno z imion Pradżapatiego, pana wszelkiego stworzenia, oznaczające dosłownie ?kto??. Już samo takie znaczenie sugeruje tajemnicę i wielokształtność tej mitologii, którą Calasso przedstawia w na poły zbeletryzowanym ujęciu. Jej ambiwalencja polega na ?wirtualności?, opowiadane historie dzieją się niejako w umyśle, a w tekstach źródłowych ta sama postać często występuje już to jako bóg, już to jako stan umysłu czy nazwa określonego obrzędu. Calasso dokonuje pewnej systematyzacji i wyboru, a czytelnik otrzymuje w wyniku tom o fascynującej urodzie i wielkiej przydatności poznawczej. W literackim ?zbliżeniu? zapoznaje się z losami takich postaci z ?Rigwedy? i ?Mahabharaty?, jak Brahma, Śiwa, Wisznu, Kriszna czy orzeł Garuda (otwierająca tom wizja jego lotu to wyżyny literackiego kunsztu). Ostatnia część poświęcona jest Buddzie.
Książka prezentuje wieloaspektowe podejście do człowieka, zawiera analizy na styku refleksji filozoficznej i teologicznej. Autor szkicuje optymistyczną wizję człowieka jako osoby, ukazuje go jako istotę zdumiewającą się, szukającą prawdy, dialogiczną, wewnętrznie zintegrowaną. Rozwój człowieka nie zatrzymuje się na poziomie natury ludzkiej, ale idzie ?w górę?. Człowiek to istota zbawiona, zbawiająca się i odkupiona. Śledząc tok tych rozważań, czytelnik odkrywa głębszy obraz siebie, jest zachęcany do rozmowy z samym sobą.
Wzruszenie ściska za gardło, łzy pojawiają się w oczach. Przejeżdżają ostatnie pojazdy papieskiego orszaku. Chwytamy się oboje za ręce, stoimy jak oniemiali.(...)"
„Na pocątku wsędy byli górole, a dopiero pote porobiyli się Turcy i Zydzi. Górole byli tyz piyrsymi »filozofami«. »Filozof« ? to jest pedziane po grecku. Znacy telo co: »mędrol«. A to jest pedziane po grecku dlo niepoznaki. Niby, po co mo fto wiedzieć, jak było na pocątku? Ale Grecy to nie byli Grecy, ino górole, co udawali greka. Bo na pocątku nie było Greków, ino wsędy byli górole”.
Tak ksiądz Józef Tischner w swoim największym bestsellerze wyjaśniał powstanie filozofii. Najnowsze wydanie zostało wzbogacone o jego nieznane dotąd teksty. Można się z nich na przykład dowiedzieć, że Arystoteles, chorując na żółtaczkę, napisał XII księgę Metafizyki.
Księga zaginęła, ale odnalazła się na strychu w Rogoźniku. Nowym elementem są też bardzo zabawne przygody Sobka Chowańca z Jonkówek, spisane przez księdza Tischnera w latach 80. Książkę uzupełniono też posłowiem Wojciecha Bonowicza oraz esejem Dobrosława Kota, będącym filozoficzną analizą opowieści o góralskich filozofach. Historia filozofii po góralsku to znakomita lektura zarówno dla tych, którzy poszukują rozrywki, jak i dla tych, którzy chcą się czegoś dowiedzieć o filozofii, i to w zupełnie nieszablonowy sposób.
Niewygodna prawda to przewodnik, album, pamiętnik. Gore bez cienia moralizatorstwa czy nachalnej propagandy, za to z ogromną pasją i sporą dawką humoru próbuje swoją książką zmienić sposób, w jaki ludzie postrzegają kryzys klimatyczny. Przedstawia opinii publicznej fakty, które liderzy naszej planety stale ignorują, prezentuje dane i statystyki, których możni tego świata nie chcą zauważyć. Nie boi się krytyki rządu USA, który nie robi nic aby zapobiec wiszącej nad nami ekologicznej apokalipsie. Dodajcie do tego osobiste wspomnienia i zapierające dech w piersiach fotografie, a będzie jasne dlaczego ta pozycja spotkała się z tak ciepłym przyjęciem w literackim świecie.
Nagrody Darwina służą, jak wiadomo, upamiętnieniu osób, które przyczyniły się do przetrwania naszego gatunku w długiej skali czasowej przez eliminację swoich genów z puli genów ludzkości w nadzwyczaj idiotyczny sposób. Jaki? Na przykład przez piłowanie gałęzi, na której się siedzi, lub grą w rosyjską ruletkę półautomatycznym pistoletem. Najnowsza edycja Nagród Darwina obfituje w kolejne przykłady niewyczerpanej ludzkiej pomysłowości a rebours. Są one jak zwykle podzielone na kategorie (m.in. „Pojazdy”, „Woda”, „Kobiety”, „Zwierzęta”, „Broń”), a każdą z kategorii poprzedza interesujący wstęp o mniej lub bardziej popularnonaukowym charakterze.
To prawdziwa rozkosz czytać Nagrody Darwina. Rozbawią was do łez.
San Francisco Weekly
Skonasz ze śmiechu!
Die Zenit
Uroczo zabawne; świetna przestroga – przypomina, dlaczego nie warto tracić zdrowego rozsądku.
The Baltimore Sun
Czy dziś, w XXI wieku, wciąż da się zaobserwować spektakularne oznaki aktywności mocy Bożej w życiu człowieka wiary, tak jak to było w czasach apostolskich? Czy dar języków, prorokowania i uzdrawiania nadal przejawia się niezmiennie w społeczności ludu Bożego?
?Oczywiście!? ? twierdzą przedstawiciele nurtu charyzmatyczno-zielonoświątkowego oraz neocharyzmatycy, zwolennicy tzw. ?trzeciej fali?. ?Być może? ? wzruszają ramionami reprezentanci bardzo licznego grona zwolenników stanowiska umiarkowanego. ?W żadnym razie!? ? kręcą zdecydowanie głową rzecznicy teologii ustania darów. Która odpowiedź jest właściwa? Czy właściwa odpowiedź w ogóle istnieje?
Niniejsza książka dotyka samego serca odwiecznej debaty toczącej się wokół ?czynnika charyzmatycznego?. Podobnie jak w innych pozycjach z serii DEBATY, każdy autor prezentuje swe poglądy w eseju, do którego odnoszą się w komentarzu pozostali autorzy.
Pozycja niezbędna dla każdego, kto chce poznać, pogłębić i uzasadnić własny punkt widzenia oraz lepiej zrozumieć poglądy innych.
Zwolenników ustania darów zazwyczaj oskarża się o próbę ?zaszufladkowania Ducha?. Jednak [?] zgodnie z Pismem Świętym to sam Duch postanowił ?zaszufladkować się?. Można by powiedzieć, że żarliwość Ducha jest ?uporządkowana?.
Richard B. Gaffin Jr
Jedynym warunkiem otrzymania Ducha czy też przeżycia chrztu Duchem Świętym jest wiara w Chrystusa [?] Dlatego też w świetle nauczania Biblii nie sposób utrzymać tezy, że otrzymanie Ducha dzięki zbawczej wierze pozwala jedynie na nawiązanie relacji z Nim na podstawowym poziomie.
Robert L. Saucy
Przez ponad piętnaście lat nauczałem, że niektóre dary Ducha, w szczególności słowo poznania, uzdrawianie, cuda, prorokowanie, rozpoznawanie duchów, mówienie językami i tłumaczenie języków, umarły wraz z apostołami [?] Staję więc przed zadaniem wytłumaczenia się z tej zmiany poglądów i wyjaśnienia, dlaczego wierzę w aktualność wszystkich wymienionych powyżej darów?
C. Samuel Storms
Dyskusja o autentyczności odrębnych od nawrócenia doświadczeń w Duchu nie powinna się przerodzić w spór o znaczenie technicznych terminów teologicznych [?] Jako zielonoświątkowiec uważam, że nasza pneumatologia obejmuje pierwsze, drugie, trzecie, czwarte i kolejne namaszczenia. Innymi słowy, napełnienie Duchem, podobnie jak uświęcenie, stanowi cechę charakterystyczną życia chrześcijańskiego.
Douglas A. Oss
Największy wpływ na dzieje Europy miała historia Jezusa. Co stoi na przeszkodzie, by ta historia ukształtowała również przyszłość naszego kontynentu? Ta książka jest poświęcona naszej odpowiedzialności za wspólne oddziaływanie na losy Europy.
Naprawdę wierzę, że ta książka jest bardzo potrzebna chrześcijanom w Europie.
George Verwer, założyciel Operation Mobilisation
Wciągająca lektura!
Andre Rouvoet, holenderski parlamentarzysta
Trudno określić, jaka będzie przyszłość Europy, jeśli odwróci się od Słowa Bożego. Jednak poprzez tę książkę Jeff Fountain przywraca nadzieję nie tylko Europie, ale całej zachodniej cywilizacji.
Loren Cunningham, założyciel Youth With a Mission
Czy w nowoczesnej Europie, której prześwieca idea pluralizmu, jest jeszcze miejsce na uprzywilejowanie pewnych wartości ze względów historycznych bądź światopoglądowych? Czy zasadny jest zarzut, że poprzez zdystansowanie się od chrześcijaństwa Europa zaakceptowała relatywizm etyczno-moralny, tracąc swą duchową tożsamość? A może stosowanie określeń ?postchrześcijańska? czy ?neopogańska? w odniesieniu do naszego kontynentu jest jedynie przejawem negatywnego myślenia, skrajnego pesymizmu, z góry skazaniem się na porażkę?
?W porównaniu z innymi kontynentami Europa szybko staje się kontynentem duchowych karłów ? twierdzi Autor. ? W Chinach jest więcej wierzących niż liczy całe społeczeństwo Niemiec. W Nigerii żyje więcej wyznawców anglikanizmu niż w Anglii i w USA łącznie. Jeden zbór w Korei przewyższa liczebnie populację Amsterdamu. Kościół zielonoświątkowy w Brazylii ma więcej członków niż liczba wszystkich chrześcijan ewangelikalnych we Francji?.
Autor nie wierzy, by taki stan rzeczy był zgodny z Bożymi zamiarami względem Europy. Celem autora jest przywrócenie wiary, nadziei oraz wizji Europie jutra. Jednak pierwszym krokiem na drodze do pozyskania tych jakości musi być zrozumienie rzeczywistej sytuacji, w jakiej znalazła się europejska duchowość.
?Skuteczną terapię musi poprzedzać uczciwa diagnoza. Najwyższy czas przestać udawać? ? stwierdza Autor, nawołując, byśmy ponownie zwrócili się do chrześcijańskich idei, leżących u źródeł naszego kulturowego dziedzictwa.
Jedną z najbardziej przerażających i fascynujących zarazem cech oblicza świata jest jego nieprzewidywalność. Wiosna, pora rodzenia się nowego życia to symboliczny moment, w którym zaczynają się Kamienie na szaniec. Alek, Zośka, Rudy i ich przyjaciele są wówczas młodymi ludźmi, pełnymi aspiracji, rodzącymi się wraz z przyrodą do dorosłości, do nowego życia. Snują plany na przyszłość, marzą. Wiosna przechodzi w lato, a lato w jesień - równie symboliczny czas powolnego umierania. Jesień ich życia zaczyna się we wrześniu 1939 roku. Grzegorz Kramarz Bo to jest książka o wartościach właśnie: o służbie podejmowanej w obliczu niebezpieczeństwa, braterstwie widocznym w poświęceniach wobec przyjaciół i o pracy nad sobą, która jest nieodłącznym elementem wyzwań, przed którymi stają Zośka, Rudy i Alek
Mileta Prodanović, z wykształcenia malarz i architekt, z powołania także pisarz i publicysta, podróżując po Śródziemnomorzu, niekiedy zapuszczając się dalej, spogląda na świat z wrażliwością, która może być odkrywcza nawet dla znawców kultury regionu. Zatrzymuje wzrok na samotnie ogrodzonej oliwce, rzeźbie anonimowej postaci wtopionej w stary budynek, nietypowych wotach, odbiegających od kanonu szczegółach malarstwa, pustej ramie do obrazu w Sejnach, fragmentach architektury znaczących nie tylko to, co widać na pierwszy rzut oka, życiu zaklętym w sztuce lub przypadkowym działaniu paraartystycznym. Przy okazji przypomina nam dzieje ludzkości od najdawniejszych czasów, a niekiedy odnajdujemy w książce aluzje do tego, co działo się w byłej Jugosławii w ostatniej dekadzie XX wieku.
Tym, co łączy eseje zebrane w Oku wędrowca, jest pojęcie granicy jako miejsca przeplatania się i współistnienia kultur, a nie jako tego, co dzieli. Taką samą rolę przypisuje autor rzekom płynącym przez jego miasto, w tekście, który wyjątkowo nie jest notatką z podróży, tylko czymś w rodzaju wizytówki: stąd Prodanović wyjeżdżał i tutaj wracał z wędrówki.
O teatrze telewizji pisze się u nas mało, zarówno w nauce, jak i w krytyce. A jeśli już się to robi, to w taki sposób, jakbyśmy mieli do czynienia z teatrem scenicznym albo – jeszcze gorzej – jakby przedmiotem analizy był tekst dramatu. Moim zdaniem teatr telewizji nie jest formą istnienia dzieła scenicznego: to nie jest teatr, jaki znamy ze sceny, przeniesiony na płaski ekran; to nie jest sztuka, która podszywa się pod inną i uzasadnia siebie tylko koniecznością dotarcia pod strzechy. Nie, sztuka teatru telewizji to odrębny system, kreowany za pomocą reguł specyficznych dla obranego medium, które odbiegają od reguł sceny, filmu, a tym bardziej literatury. Moja książka bierze się z wiary, że jesteśmy w stanie opisać dzieło artystyczne, wyznaczyć jego granice, cechy systemowe; a także z chęci spojrzenia na teatr telewizji jako na odrębną dziedzinę sztuki. /Jerzy Limon/
"Autor przedstawia zasadnicze zmiany, sprzeczne z Tradycją Kościoła Katolickiego, które zostały wprowadzone w wyniku podjętych reform podczas II Soboru Watykańskiego. Wiele wprowadzonych wówczas modernistycznych reform i zmian, inspirowanych między innymi przez masonerię, nie wytrzymało próby czasu i przyniosło szkody Kościołowi Katolickiemu i wiernym. Kryzys wiary, laicyzacja życia, spadek powołań, zamykanie kościołów, zwłaszcza na Zachodzie - to tylko niektóre skutki. Również reforma liturgii nie sprzyjała umacnianiu Kościoła Katolickiego. Kilkadziesiąt lat, które upłynęły od czasu Soboru, potwierdziło słuszność obaw Autora, o zagrożeniach jakie niosły dla Tradycji zmiany m. in. w liturgii mszy świętej."
W tej zabawnej i niepoprawnej politycznie książce Corinne Maier atakuje najbardziej nietykalną grupę społeczną - dzieci. Znużona konformistycznym gadaniem i bogatą literaturą sławiącą uroki macierzyństwa lub promiennego rodzicielstwa, zbuntowana autorka przedstawia czterdzieści powodów, dla których nie warto mieć dzieci. To książka zgryźliwa i ożywcza, która spodoba się rodzicom niemającym odwagi przyznać, że "Piekło to dzieci!". Dzisiaj Kult Złej Matki rozwija się i niesie wyzwolenie kobietom, spychając do defensywy konkurencyjne Supermamy i Seksowne Mamy. I pod wieloma względami jest to pozytywne zjawisko.
Czy sukces jest szczęściem? Kiedy przebaczenie zła jest dobrem? Czy nie zaniedbujemy myślenia o tym, co dobre?
Autor, przywołując wartości uniwersalne i kluczowe dla zrozumienia kondycji człowieka w świecie, zwraca uwagę na ulotność współczesnego życia, w tym relacji międzyludzkich:
„Paradoks narzędzi komunikacji polega na tym, że im łatwiej jest nam się komunikować, tym w mniejszym stopniu jesteśmy dla siebie obecni i doświadczamy coraz większego osamotnienia”.
Walandin Akudowicz urodził się w roku 1950. Białoruski filozof-postmodernista, poeta, krytyk literacki i publicysta. Kultowa postać białoruskiego życia literackiego drugiej połowy lat 90. XX wieku. jest autorem wielu publikacji o tematyce literackiej, kulturalnej i filozoficznej. Autor książek: Nie ma mnie. Rozmyślania na ruinach człowieka, Zburzyć Paryż i Kod nieobecności.
"O postępowaniu człowieka" (On Human Conduct) porusza – jakże ważne dla współczesnego społeczeństwa – kwestie zaangażowania, moralnego postępowania i czynów człowieka. Autor, wybitny konserwatywny filozof brytyjski, Michael Oakeshott bada wszelkie rodzaje postępowania: irracjonalne, instynktowne, masowe. Analizuje oraz zestawia w pary: "naturę ludzką" i "byt społeczny"; teorię i praktykę ludzkiego zachowania.
Książka ta składa się z trzech związanych z sobą esejów. Każdy z nich wyraża pewne swoiste dążenie: pierwszy zajmuje się rozumieniem teoretycznym, postępowaniem człowieka w ogóle [...]; drugi dotyczy pewnego idealnego typu więzi międzyludzkiej, który nazywam stowarzyszeniem cywilnym; wreszcie esej trzeci poświęcony jest owej wieloznacznej, historycznej odmianie więzi międzyludzkiej, którą powszechnie nazywa się nowożytnym państwem europejskim.
(fragment tekstu)
Lektura pasjonująca dla filozofów, socjologów, politologów.
Autorzy książki – psycholog i psychiatra – podejmują teoretyczne i praktyczne aspekty psychologii kultury, nowej subdyscypliny badań nad kulturowym podłożem życia psychicznego i relacją psyche – kultura. Opracowanie zagadnień psychologiczno-kulturowych nawiązuje do publikacji w ALBO albo. Podejmuje m.in. takie kwestie, jak kryzys psychologii akademickiej, badania jakościowe w psychologii, przeżycia graniczne, perspektywa psycho-kulturowa, głębinowa psychologia kultury, relacja psyche – kultura, wyobraźnia mityczna i in. Książka dla zainteresowanych współczesną psychologią, psychoterapią, antropologią kulturową, zagadnieniami cywilizacji i kultury, postmodernizmem i postscjentyzmem.
Kwestie płci (gender) coraz częściej stają się przedmiotem zainteresowania naukowców i działaczy politycznych. Mimo iż wielokrotnie ogłaszano śmierć feminizmu, idee feministyczne przenikają nowoczesne myślenie. Co jednak rozumiemy przez ?płeć?? Jak lepiej zrozumieć różnice płciowe? W jaki sposób zmieniają się relacje między płciami? Czy mamy do czynienia z kryzysem męskości? Jak wyglądałoby życie w społeczeństwie, w którym różnice płciowe zostałyby przekroczone?
Świeża i przystępna książka Harriet Bradley to znakomite wprowadzenie w ideę płci i rozmaite podejścia teoretyczne, które powstały w ramach gender studies. Wykorzystując przykłady z życia, autorka bada współczesne relacje męskości i kobiecości i śledzi procesy przenikania kwestii płci do trzech ważnych sfer współczesnego życia społecznego: produkcji, reprodukcji i konsumpcji. Książka uwidacznia kluczową rolę problemu płci w naszym codziennym życiu i pokazuje, w jaki sposób konteksty polityczne wpływają na myślenie o płci oraz jak zmienna jest polityka płci.
Książka zainteresuje studentów nauk społecznych oraz każdego, kogo zastanawiają relacje między kobietami a mężczyznami.
Harriet Bradley ? profesor socjologii na University of Bristol (Wielka Brytania
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
