Autor opisuje bogactwo form współpracy międzynarodowej samorządów terytorialnych, od kontaktów partnerskich poszczególnych wspólnot terytorialnych, poprzez ich organizacje międzynarodowe oraz rządowe organizacje międzynarodowe, w ramach których współpracują samorządy terytorialne, po animujące tę współpracę programy Unii Europejskiej i Rady Europy oraz - fragmentarycznie - wykorzystywanie przez samorządy terytorialne funduszy unijnych. Przedstawia osadzone w specyfice konkretnej gminy, miasta, powiatu i województwa przyczyny i mechanizmy nawiązywania współpracy pomiędzy samorządami terytorialnymi, ewolucję i etapy rozwoju tej współpracy - od sformalizowanych kontaktów organów władzy samorządowej, poprzez współpracę rozmaitych organizacji i instytucji społecznych, kulturalnych i gospodarczych, prowadzące do bezpośrednich kontaktów grup i członków wspólnot terytorialnych, gminnych i miejskich czyli kontaktów obywatelskich. Zidentyfikowano dziedziny życia samorządowo-wspólnotowego, w ramach których ta współpraca się realizuje i których ona dotyczy, w powiązaniu z rozwojem współpracy międzynarodowej poszczególnych, lokalnych i regionalnych samorządów. Autor ukazuje także zachowanie omawianych wspólnot terytorialnych w czasie rozpoczętego otwarcie 24 lutego 2022 roku najazdu Rosji na Ukrainę, prezentując jak polskie samorządy zachowały się w ciągu pierwszych miesięcy tej agresji.
Autor dokonuje analizy porównawczej marketingu politycznego i ekonomicznego. Powstaje pytanie czy "produkt polityczny" jest przynajmniej w takiej części zbliżony do klasycznego produktu ekonomicznego, że uzasadnia to wykorzystanie technik i narzędzi marketingu w świecie polityki. Jeżeli tak, to na ile produkty te są do siebie podobne i w jakich aspektach się różnią? Autor stawia tezę, że produkt polityczny jest podobny do produktu z rynku dóbr i usług - w niektórych aspektach w pełni, w innych częściowo, w jeszcze innych występują między nimi wyraźne różnice. Tak postawiona teza pozwala pomóc w rozwiązaniu problemu zakresu możliwości wykorzystania marketingu w polityce. Celem niniejszej pracy jest uporządkowanie siatki pojęciowej związanej z obszarami zainteresowania marketingu politycznego, a w ramach tych obszarów wskazanie miejsca produktu politycznego. Drugim celem jest określenie granic możliwości wykorzystania technik i narzędzi marketingu w polityce. Głównym jednak celem pracy jest pokazanie istniejących podobieństw lub ich braku pomiędzy produktami ekonomicznym i politycznym oraz implikacji płynących z tego tytułu dla wykorzystania marketingu w polityce. Przyjęcie za punkt wyjścia produktu, jako podstawowej kategorii marketingowej, pozwala na wychwycenie występowania ewentualnych innych podobieństw i różnic, w takich obszarach marketingu jak: komunikacja produktów, branding, marketing relacji, cykl życia produktu, pozycjonowanie i innych. Takie podejście pozwala również spojrzeć z innej perspektywy na zachowania "sprzedawców" i "konsumentów" tych produktów. Pobocznym celem pracy jest dostarczenie kandydatom wyborczym, politykom, partiom, sztabom, doradcom oraz analitykom sceny politycznej gotowych, uniwersalnych metod i narzędzi marketingowych, które można skutecznie zastosować w celu promocji produktu politycznego. Stworzenie i dostarczenie praktycznych narzędzi wpłynie na ich upowszechnienie i umożliwi ich szersze zastosowanie przez kandydatów i partie polityczne w ramach profesjonalnie prowadzonych kampanii.
Twórczość naukowa prof. Mieczysława Dąbrowskiego jest niezwykle inspirująca i powszechnie znana. Jego najnowsza książka, pierwsza w Polsce monografia poświęcona problemowi kulturowego nomadyzmu, to praca interdyscyplinarna i choć dotyczy bardzo złożonych problemów, napisana jest z lekkością i swadą. Jest to praca znakomita, niezmiernie ważna, potrzebna i może okazać się wpływowa na gruncie humanistyki polskiej. Przynosi bowiem niezwykle ważne rozpoznania dla poszukiwań tożsamości nowoczesnej i ponowoczesnej oraz sposobów rozumienia formacji kultury zachodniej i miejsca (a może nie-miejsca?) człowieka we współczesnym świecie. Praca ta może stać się inspiracją dla wielu ważnych dyskusji, w tym także polemik.
Autor jest nie tylko uznanym naukowcem, ale także doświadczonym praktykiem. Właśnie możliwość weryfikowania, konfrontowania teorii decydowania z jego praktyką gwarantuje dużą wartość poznawczą książki oraz pozwala uznać sformułowane w niej oceny i wnioski za wiarygodne, a także bardzo istotne dla naukowego poznania ważnego fragmentu otaczającej nas politycznej rzeczywistości. Decydowanie polityczne jest w tej książce rozpatrywane na trzech poziomach: po pierwsze, na poziomie makro - jako ogólna kategoria obejmująca swoją treścią ukierunkowane celowościowo zachowania w przestrzeni publicznej, na które składają się liczne, odbywające się równocześnie procesy decyzyjne o charakterze politycznym; po drugie, na poziomie analizy średniego rzędu - jako obszar wieloelementowej aktywności poszczególnych podmiotów polityki; po trzecie, na poziomie jednostkowych procedur decyzyjnych - potraktowanych jako wieloetapowe procesy. Zamiarem Autora było synergiczne zintegrowanie podejścia systemowego, funkcjonalnego i procesowego. Książka składa się z trzech powiązanych ze sobą części. Pierwsza część zawiera propozycję teoretycznego ujęcia decydowania politycznego, druga - jest próbą wykorzystania ustaleń teoretycznych do analizy i ewaluacji strategicznych procesów decyzyjnych w polityce w Polsce w latach 2015-2024, trzecia - obejmuje syntetyczną refleksję na temat możliwości zastosowania modeli teoretycznych do optymalizacji decyzji politycznych. Zawartość dzieła wzbogaca aneks, w którym Autor zamieścił własne projekty matryc do ewaluacji różnych etapów decydowania politycznego. Narzędzia tego typu umożliwią przyszłemu czytelnikowi prowadzenie samodzielnej oceny procesu decyzyjnego. Zaproponowane matryce mogą być wykorzystane przez decydentów, a także wykładowców do prowadzenia symulowanych działań decyzyjnych na zajęciach ze studentami, słuchaczami studiów podyplomowych i szkoleń. Z ustaleń Autora może (i powinien) skorzystać nie tylko akademik, ale i polityk, i urzędnik, i aktywista społeczny Nowatorstwo pracy polega na umiejscowieniu problematyki decydowania politycznego w kontekście porażek i sukcesów politycznych.
Celem niniejszej książki jest analiza stanu komunikacji Kościoła instytucjonalnego w Polsce na platformie Twitter (obecnie X) oraz opracowanie modelu komunikacji eklezjalnej, który - z uwzględnieniem specyfiki, funkcji i mechanizmów poszczególnych mediów - może zostać zastosowany również na innych platformach społecznościowych. Autor przeprowadził badania nad obecnością Kościoła w mediach społecznościowych, obejmujące analizę liczby prowadzonych kont, charakteru publikowanych treści, poziomu interakcji oraz zasad dwustronnej komunikacji, co pozwoliło na wypracowanie odpowiedniego modelu. Autor przedstawia model komunikacji - schemat obecności i formę komunikowania treści przez oficjalne konta diecezji w serwisie społecznościowym Twitter (X). Platforma ta, mimo że nie zajmuje pierwszego miejsca wśród najpopularniejszych platform społecznościowych w Polsce, notuje ciągły wzrost użytkowników. Jest najszybszym środkiem, jeśli chodzi o przekaz wiadomości, także jako oficjalny komunikator instytucji, firm czy polityków. Twitter ma cechy "eklezjalne". Można w nim komunikować się ze wszystkimi użytkownikami na całym świecie; jest to bardzo dobrze indeksowany serwis w najpopularniejszej wyszukiwarce internetowej Google. Twitter posiada kilka istotnych cech. Na tej platformie wszyscy użytkownicy są równi, niezależnie od tego, czy są wielką korporacją czy zwykłym użytkownikiem - nie ma podziału na status użytkownika. Jest to narzędzie proste w obsłudze, które daje wiele możliwości w komunikacji Kościoła instytucjonalnego.
Przedmiotem publikacji są zachowania i preferencje wyborcze młodych Polaków w 2019 r. oraz czynniki wpływające na decyzję tej grupy społecznej o udziale w wyborach. Celem jest przybliżenie problematyki partycypacji wyborczej młodzieży, analiza wyników autorskiego badania ilościowego dotyczącego czynników determinujących partycypację i sposobu głosowania młodzieży, a także szczegółowe omówienie zjawiska aktywności wyborczej młodych Polaków i wskazanie zależności między wyróżnionymi zmiennymi. Monografia przedstawia studium przypadku, tj. wyczerpującą analizę grupy młodzieży, jej aktywności politycznej i preferencji wyborczych, a także teorii racjonalnego wyboru i głosowania jako nawyku. O istocie i doniosłości problematyki pracy świadczy fakt, że jest ona związana z blisko 20-procentową częścią dorosłej populacji, która u progu nabywania samodzielności ekonomicznej kształtuje swoje postawy, stając się podmiotem socjalizacji politycznej i elementem kultury politycznej. Wyniki przeprowadzonego badania ilościowego pozwalają ustalić zależności między przyjętymi zmiennymi i ustalić relacje między wiekiem, płcią, wykształceniem, miejscem zamieszkania, poglądami politycznymi, sytuacją ekonomiczną a partycypacją w wyborach i postawami politycznymi młodych Polaków.
Książka jest interesującym poznawczo projektem teoretycznym o nachyleniu praktycznym skupionym wokół problematyki procesów transferu między kulturami, a przyjęta perspektywa interdyscyplinarna pogłębia istotę problemu. Książka ta stanowi ważny punkt widzenia na kwestie transferu przede wszystkim z kultury arabskiej do kultury polskiej. Ponadto jest źródłem informacji o relacjach między kulturami na przestrzeni wieków i współcześnie. Należy podkreślić i docenić ogrom pracy dokumentalistycznej wykonanej przez Autora, aby zgromadzić i przedstawić transfer kulturowy między kulturą arabską i polską. Pod tym względem praca jest niewątpliwie ciekawa, a różnego rodzaju szczegóły i ciekawostki dodają jej wartości.
Praca podejmuje niezwykle istotną problematykę funkcjonowania mediów publicznych w nowej rzeczywistości medialnej, której ton nadają technologie komunikacyjno-informacyjne. Za przedmiot badań Autorka obrała działalność brytyjskiego nadawcy publicznego British Broadcasting Corporation, co argumentuje we wprowadzeniu pisząc: "Nie bez znaczenia dla wyboru obszaru pracy jest fakt, iż BBC stanowi przykład swoistego fenomenu na rynku mediów publicznych, ponieważ stosując formy nadawania dozwolone dla PSM, przy zakazie emisji reklam, od wieku cieszy się wysoką popularnością zarówno w kraju, jak i poza jego granicami". Autorka dowiodła, że fenomen sukcesu BBC wynika z kilku kluczowych czynników: doświadczenia nadawcy, gwarancji finansowania ze środków publicznych, przemyślanego i konsekwentnego wdrażania nowych rozwiązań organizacyjnych i programowych, przede wszystkim jednak ze sposobu realizacji jej strategii cyfrowej i misji. Doprowadziło ją to do twierdzenia kończącego rozprawę, że "łącząc tę strategię z wypracowanymi, przez wiek istnienia, rozwiązaniami organizacyjnymi, programowymi, zapleczem technicznym, zasobami, a także talentem do innowacji, BBC ma szansę na długo zapewnić sobie pozycję nadawcy publicznego, jedynego w swojej wyjątkowości i jednocześnie wzorca do naśladowania".
Publikacja jest oryginalnym, niezwykle ciekawym interdyscyplinarnym studium i jednocześnie przestrzenią analizy dziedzictwa, pojęć pokrewnych, jak i różnych kontekstów jego ujęcia. Odwaga w formułowaniu wniosków, niezwykły talent nieszablonowych rozwiązań w prezentacji wyników analiz w postaci tabelarycznej, dar syntezy ważnych i trudnych w prezentacji zagadnień - to tylko niektóre cechy wyróżniające tę publikację. Ma ona cechy studium zmian wartości i postaw o charakterze tożsamościowym dokonujących się w polskim społeczeństwie. Jako taka wpisuje się w ważny nurt przemian świadomości, ale też w dowartościowany w ostatnich dekadach nurt badań potwierdzających głębokie powiązania między sferą polityki i szeroko rozumianej kultury, w tym zwłaszcza religii. Temat papieskiego dziedzictwa - w kontekście czasu oddalającego nas od momentu jego śmierci i zmieniających się nastrojów społecznych - stanowi zagadnienie niezwykle aktualne. Mimo licznych badań stan wiedzy można uznać za niezadowalający, wymagający pogłębienia. Początkowo temat ten był podejmowany w perspektywie jednoznacznie pozytywnego fenomenu oddziaływania Jana Pawła II na życie publiczne i na samych Polaków. Wówczas negatywne opinie o dziedzictwie Jana Pawła II niemal nie występowały, stanowiły absolutny margines. Jak obecnie, w obliczu negatywnych obecnych zjawisk w obszarze pamięci o papieżu, może wyglądać implementacja dziedzictwa Jana Pawła II do szczegółowych polityk czy strategii państwa? W niniejszej książce przykładem takiej strategii jest projekt polskiej marki narodowej. Tytułowy dylemat, sprowadza się do tego, czy i na ile dziedzictwo Jana Pawła II może być włączone do strategii marki narodowej Polski. Ważnym celem publikacji jest weryfikacja, jak przebiega w Polsce proces zarządzania dziedzictwem Jana Pawła II, jaka jest jego specyfika oraz co - w obliczu wielu nowych zjawisk związanych z osobą Jana Pawła II i pamięcią o nim - wpływa na rozumienie dziedzictwa. Z tej perspektywy autorka przedstawia nowe pogłębione spojrzenie na tytułowe dziedzictwo, uzupełnia dotychczasową lukę w badaniach naukowych.
Publikacja jest efektem współpracy kilku środowisk, które od lat zajmują się analizą różnorakich zjawisk związanych z obecnością muzułmanów w Europie. Wybór tytułowej problematyki jako przedmiotu dociekań nie wymaga szczególnego uzasadnienia w kontekście swego rodzaju deficytu zainteresowania tym zagadnieniem w polskojęzycznej literaturze (szczególnie prawniczej). Chociaż można zaryzykować tezę o wzroście zainteresowania obecnością muzułmanów w Europie, to w kontekście wieloaspektowości tego problemu wciąż można mówić o swoistej luce badawczej. Obecność wyznawców islamu w Europie to jednak nie tylko akademicki problem, lecz także bardzo konkretne doświadczenia towarzyszące każdego dnia milionom Europejczyków. Publikacja nie abstrahuje od tej płaszczyzny i przynajmniej w części tekstów poddaje analizie również opinie formułowane w publicystycznych źródłach.
Książka stanowi najobszerniejsze dotychczas i unikatowe opracowanie konfrontatywne polsko-bułgarskiej dwujęzyczności dziecięcej. Przeprowadzone w niej badania dotyczą idiolektów dzieci wychowanych w rodzinie polsko-bułgarskiej, w sytuacji stałego kontaktu językowego polsko-bułgarskiego. Kontakt ten wywołuje interferencje językowe indywidualne i uzualne, w wyniku których dochodzi do zapożyczeń i zmian w systemie języka bułgarskiego dzieci. Przedmiotem opisu są zarejestrowane w ustnych wypowiedziach dzieci błędy będące wynikiem interferencji zewnątrzjęzykowej języka polskiego oraz interferencji wewnątrzjęzykowej związanej z defektywną znajomością bądź nieznajomością systemu języka bułgarskiego. Ich rodzaje wyodrębniono w odniesieniu do poszczególnych podsystemów języka - fonetyki, fleksji, składni, słowotwórstwa oraz leksyki.
W zamieszczonych w monografii artykułach i opracowaniach ukazano uwarunkowania i zawarto postulaty oraz propozycje pożądanych zmian w polskim przemyśle obronnym i jego zapleczu badawczo-rozwojowym, zwłaszcza w Polskiej Grupie Zbrojeniowej S.A., sprzyjających tworzeniu i wdrożeniu nowoczesnych technologii o zastosowaniu wojskowym oraz technologii podwójnego zastosowania, a co za tym idzie – wytwarzaniu nowych rodzajów uzbrojenia i sprzętu wojskowego.
Dokonano w nich analizy, w jakim stopniu nowoczesne technologie realizowane mogą być samodzielnie przez polski przemysł obronny, a w jakich dziedzinach we współpracy z partnerami zagranicznymi z NATO i Unii Europejskiej, w tym przy wykorzystaniu umów offsetowych. Tylko bowiem wtedy będzie możliwy serwis i naprawy w Polsce zakupionego za granicą uzbrojenia, a w przyszłości choćby częściowa jego polonizacja. Szczególnie pożądane jest włączanie Polski w międzynarodowe programy badawcze i zbrojeniowe, m.in. inicjowane przez Komisję Europejską oraz Europejską Agencję Obrony.
Monografia zawiera 15 rozdziałów o przekrojowych tematycznie aspektach, które łączy problematyka uzbrojenia w różnych wymiarach – od dziedziny nauk społecznych – w zakresie nauk o bezpieczeństwie, nauk o polityce i administracji, nauk o zarządzaniu i jakości, nauk prawnych – aż do dziedziny nauk inżynieryjno-technicznych – w zakresie informatyki technicznej i telekomunikacyjnej, inżynierii materiałowej i inżynierii mechanicznej.
Niewątpliwą zaletą publikacji jest zaangażowanie do współpracy w ramach tej problematyki dwudziestu Autorów reprezentujących trzynaście podmiotów i ośrodków akademickich, badawczych i przemysłowych. Prezentowane w monografii zagadnienia podejmują rozważania w wymiarach od geopolitycznego i technologicznego do matematycznego, w perspektywie historycznej i prognostycznej, w podejściu przemysłowym i rządowo-administracyjnym, analizując działania dotyczące wszystkich środowisk operowania uzbrojenia – lądowe, morskie, powietrzne, cybernetyczne. W monografii przedstawione zostały przykłady zastosowania w wojskowości nowych technologii, począwszy od radaru do technologii informatycznych i opartych na sztucznej inteligencji. Ukazano także konkretne działania podejmowane przez polski przemysł obronny i jego zaplecze badawczo rozwojowe, prowadzące do ich wdrożenia przy produkcji nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego. W niektórych opracowaniach uwzględnione zostały także wnioski z przebiegu walk na Ukrainie odnoszące się do różnych rodzajów uzbrojenia i sprzętu wojskowego.
Monografia dotyczy jednego z aspektów budowania rynku wewnętrznego, którym jest zapobieganie powstawaniu barier technicznych w handlu pomiędzy państwami członkowskimi poprzez wprowadzenie mechanizmu kontroli prewencyjnej. Obecnie mechanizm ten reguluje dyrektywa 2015/1535/UE. Zagadnienie notyfikacji było pomijane w polskiej literaturze aż do momentu wystąpienia problemów z notyfikacją ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w wyniku czego TSUE wydał dwa wyroki (C-213/11 Fortuna, C-303/15 Naczelnik Urzędu Celnego I w Ł.) poruszające kwestię pojęcia przepisu technicznego oraz skutków zaniedbania obowiązku notyfikacji. Niniejsza publikacja w sposób całościowy podchodzi do pojęcia przepisu technicznego dotyczącego produktów i w sposób szczegółowy analizuje elementy tego pojęcia w oparciu o relewantne orzecznictwo. Identyfikacja, czym są w istocie krajowe przepisy techniczna objęte obowiązkiem notyfikacji jest kluczowa dla jego prawidłowej realizacji. Prawidłowa kwalifikacja środków krajowych jako przepisów technicznych jest tym bardziej istotna, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE, przyjęcie środków krajowych z naruszeniem obowiązku notyfikacji powoduje, że środki takie nie mogą być stosowane. W publikacji wspomnianej identyfikacji dokonano poprzez szczegółowe przedstawienie rozwoju orzecznictwa TSUE dotyczącego koncepcji przepisu technicznego.
Autorka szuka źródeł polskiej mentalności w chłopskiej historii wielowiekowego podporządkowania. Doświadczenie chłopskie, nie aspirujące do rangi wydarzenia traumatycznego przetrwało w formie nieufności wobec ludzi i państwa, oporu wobec modernizacji, wycofania, sprytu i cwaniactwa w życiu codziennym. Czy "ludowa historia" Polski, opowieść o "chamstwie", docenianie wagi zjawisk opowiedzianych "półgębkiem" stanowi nie tylko diagnozę rzeczywistości, ale także terapię? Uwaga Hanny Gosk skupia się na "narracjach źle obecnych", które uczona określa mianem "przekazywanych półgębkiem, więc nie otwarcie i tak, by niekoniecznie zostały usłyszane". Jak dalej wyjaśnia: "Takim właśnie wybranym, a niechętnie podejmowanym publicznie i prywatnie wątkom postzależnościowym, które przewijają się w literaturze, dotycząc kondycji świadomościowej/światopoglądowej (byłych) subalternów poświęcam uwagę w tej książce". Byli subalterni to chłopi, o których sposobie myślenia i odczuwania nadrzędna heroiczno-martyrologiczna "narracja losu polskiego", reprezentująca głównie punkt widzenia "panów", czyli szlachty, a następnie środowisk inteligenckich prawie zupełnie milczy. Przedmiotem refleksji staje się zatem polska proza XX i XXI wieku jako trudny do przecenienia zapis przemian świadomości tej warstwy społecznej, z której wywodzi się obecnie większość Polaków, a którą naznaczyły pamięć o trwających przez wieki degradacji, poniżeniu oraz wstydzie. Autorka zadaje zasadnicze pytania: "Jak zbudować tożsamość narracyjną, jeśli materiał opowieści nie skłania do jej upublicznienia. Upodlenie i upokorzenie przekazać z pozycji ofiary? Własną pogardę i przemoc wobec słabszego/gorszego przemilczeć? Zdradę swoich korzeni ukryć? A co z gniewem, agresją, resentymentem, chęcią odwetu za przemoc, pragnieniem zemsty? Jaki użytek narracyjny zrobić ze zdolności do mimikry i dwójmyślenia, czajenia się w oczekiwaniu, skąd wiatr zawieje? Jak opowiedzieć o przetrwaniu za cenę przystosowania do warunków narzuconych przez silniejszego?". Tego rodzaju pytania prowadzą do oryginalnego ujęcia współczesnych dzieł literackich jako świadectwa zjawisk mało zbadanych, kłopotliwych czy budzących nieraz zażenowanie, czyli obiektywnego przedstawienia postaw chłopskich od okresu zaborów, poprzez dwudziestolecie, II wojnę światową, lata PRL-u aż do czasów III RP.
Tematyka monografii jest interesująca poznawczo, zwłaszcza dla czytelnika, który pragnie poszerzyć swoją wiedzę o przemyśle zbrojeniowym oraz lepiej zrozumieć złożoność zjawisk i procesów kształtujących relacje Polski z sojusznikami wojskowymi, którzy jednocześnie są jej kooperantami w sferze gospodarki. Autorom udało się przezwyciężyć trudności, których nie sposób uniknąć, kiedy podejmowane są interdyscyplinarne tematy dotyczące problemów na styku konfliktu zbrojnego, przemysłu obronnego i jego zaplecza badawczo-rozwojowego. Książka może stanowić źródło inspiracji do refleksji i dyskusji naukowej oraz dalszych badań prowadzonych przez środowiska naukowe zainteresowane bezpieczeństwem w wymiarze militarnym, gospodarczym i technologicznym. W monografii znalazły się artykuły analizujące użycie różnego rodzaju uzbrojenia i sprzętu wojskowego w wojnie w Ukrainie. Oprócz tradycyjnego uzbrojenia używanego we wcześniejszych konfliktach zbrojnych przedstawiono zastosowanie środków walki będących przejawem najnowszych tendencji w technice wojskowej. Chodzi o cyberprzestrzeń i zastosowanie bezpilotowych środków walki, a także wykorzystanie zdolności sektora kosmicznego. Przedstawiono na przykład działania służące zwiększeniu poziomu cyberbezpieczeństwa, które są wykorzystywane podczas wojny na terytorium Ukrainy, omówiono najważniejsze sposoby użycia bezzałogowców na polu walki na podstawie analizy przebiegu tego konfliktu zbrojnego, zwrócono uwagę na zastosowane w trakcie jego trwania rozwiązania sektora kosmicznego państw Zachodu, które dostarczają całą gamę wniosków dla polskiego przemysłu obronnego.
Publikacja powstała jako swoiste silva rerum Profesora Andrzeja Makowieckiego, wybitnego historyka literatury, badacza Młodej Polski i międzywojnia, teatrologa, człowieka o niebanalnej biografii zawodowej i prywatnej. Pozostało po Nim wiele wypowiedzi, artykułów, szkiców i esejów znakomicie napisanych, błyskotliwych i ważnych. Ukazują one wszechstronność i profesjonalizm Profesora, Jego poczucie humoru i niezwykły warsztat naukowy - rzetelny, erudycyjny, oparty na badaniach źródłowych, odporny na nowinkarskie mody literaturoznawcze. Profesor chodził własnymi drogami. Pisał lekko, ze swadą łącząc poważny wywód naukowy z humorem, niekiedy ironią, a nawet autoironią. Zajmował się obszarami, które pozostawały i, gdyby nie Jego badania, zostałyby zapewne do dziś białymi plamami na mapie literaturoznawstwa. Niepokorny eseista i skupiony badacz, erudyta i kpiarz - dzieła Profesora są tak różnorodne, że znalezienie dla nich wspólnego mianownika jest niemożliwe: książka, która ma ambicje je wszystkie objąć, musi być niejednorodna. Dlatego znajdują się tu teksty o różnym charakterze i różnej tematyce, zarówno naukowe, jak i osobiste. Zespół redakcyjny podjął decyzję, żeby wszystkie je zachować w wersji oryginalnej - takiej, jaką nadał im Profesor. Część z nich jest opatrzona przypisami odautorskimi, inne, zwłaszcza te, które powstały z myślą o wygłoszeniu (były wykładami czy wywiadami), są ich pozbawione. Ingerencje redakcyjne zostały ograniczone do absolutnego minimum, stąd ten jednak pozorny brak precyzji. Książka składa się z pięciu części. W pierwszej zamieszczone są teksty o ludziach, którzy Profesora fascynowali, w drugiej - o literackim "życiu kawiarnianym", część trzecia skupia się na relacjach literatury i wpływających na nią kontekstów, czwarta poświęcona jest fascynacjom literaturą Młodej Polski, międzywojnia i współczesności, piąta obejmuje wspomnienia i wypowiedzi osobiste. Tytuł każdej z części pochodzi z zamieszczonego w niej artykułu. Celem zespołu redakcyjnego było przybliżenie prac Profesora wszystkim, którzy wędrując Jego młodopolskimi i międzywojennymi ścieżkami, ulegli magii teatru i poddali się literackim zaczarowaniom. Chciał on też dać wyraz pamięci o Człowieku wielkiego umysłu i wielkiego serca, o Przyjacielu i Mistrzu.
Celem monografii jest analiza roli głowy państwa w dziedzinie bezpieczeństwa państwa przeprowadzona w oparciu o przepisy konstytucji, ustawodawstwo oraz praktykę konstytucyjną. Głębokiej analizie poddano kompetencje Prezydenta RP jako najwyższego przedstawiciela państwa oraz dotyczące zwierzchnictwa nad siłami zbrojnymi. Omówione zostały kwestie dotyczące mianowania dowódcy sił zbrojnych w czasie pokoju oraz w czasie wojny, zarządzenie powszechnej lub częściowej mobilizacji i użycia sił zbrojnych do obrony Rzeczypospolitej Polskiej, uprawnień nominacyjnych w zakresie kadry dowódczej wojska, wydawania rozporządzeń oraz instytucji kontrasygnaty. W pracy dokonano analizy w zakresie różnych sposobów definiowania, systematyzowania i objaśniania kategorii bezpieczeństwa, wskazując na liczne mankamenty oraz brak jednolitego systemu konstytucyjnoprawnej aparatury pojęciowej na gruncie konstytucji i doktryny prawa konstytucyjnego. Zdaniem autorki wynika to z bardzo szerokiego zakresu znaczeniowego bezpieczeństwa i interdyscyplinarnego charakteru tego pojęcia. To sprawia, że wyczerpująca analiza bezpieczeństwa na gruncie jednej dyscypliny jest w zasadzie niemożliwa, zwłaszcza bez odniesień do innych niż prawo dziedzin. Analizę prawną w zakresie roli i zadań głowy państwa w dziedzinie bezpieczeństwa pogłębiono o wymiar praktyczny pełnionych funkcji i realizowanych zadań. Obszar ten ukazano również na tle porównawczym, zarówno w czasie jak i w odniesieniu do realizacji tej funkcji głowy państwa w innych systemach rządów na przykładzie innych państw. Pokazano również w jaki sposób polityka bezpieczeństwa państwa jest determinowana międzynarodowym kontekstem politycznym, dokonując wnikliwej analizy kompetencji prezydenta w dziedzinie bezpieczeństwa w kontekście członkostwa Polski w NATO oraz w Unii Europejskiej. Wskazano również na zewnętrzne i wewnętrzne uwarunkowania polityki bezpieczeństwa państwa oraz rzeczywiste działania podejmowane przez organy i struktury organizacyjne odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa.
Jest to pierwsze, oryginalne i kompleksowe opracowanie problematyki zasad ustrojowych i działania prokuratury w Polsce. Na szczególną uwagę zasługuje podjęcie wszystkich, często zawiłych i niejednoznacznych problemów, dzięki czemu stanowi ona kompendium wiedzy o ustroju prokuratury. Kluczowe z tego punktu widzenia są instruktywne i skonkretyzowane propozycje zmian legislacyjnych, z których wypływa nie tylko bogate doświadczenie Autorów, ale także troska o ochronę praw i wolności człowieka i obywatela. Kolejne fragmenty pisane są z należytym szacunkiem dla prokuratury oraz poczuciem odpowiedzialności za państwo i jego sprawne działanie, doskonale wpisując się w dyskusję na temat konieczności reformy ustrojowej prokuratury. Zagadnienia zasad prokuratury nie były dotychczas przedmiotem szerszego zainteresowania doktryny prawa konstytucyjnego czy prawa karnego procesowego. Pomimo ukształtowanych standardów dotyczących roli prokuratury w państwie demokratycznym, w Polsce nie wypracowano powszechnie akceptowanych poglądów w tym zakresie. Poszczególne rozdziały składają się na obraz prokuratury, ukazując nie tylko jej statykę, ale i kinetykę. Zaprezentowanie prokuratury przez pryzmat zasad jej organizacji i działania ma na celu ukazanie relacji funkcjonalnych między nimi i ich przenikania się, co prowadzi do konceptualizacji całości i określenia roli ustrojowo-procesowej tego organu. Monografia jest odpowiedzią na kryzys ustrojowy, organizacyjny, kulturowy, aksjologiczny i personalny, panujący w przestrzeni szeroko pojętego wymiaru sprawiedliwości, którego prokuratura jest jednym z głównych aktorów. Poszczególne części składające się na monografię zawierają propozycje, jak powinny być ukształtowane fundamenty prokuratury, jako realizującej funkcję ochrony praworządności oraz funkcję ścigania karnego. Zasady ustrojowe i działania prokuratury determinują jej rolę w przestrzeni wymiaru sprawiedliwości. Rolę, która ma z jednej strony do spełnienia funkcję zagwarantowania ochrony praw podstawowych, a z drugiej - rolę aktywną, inicjującą postępowanie jurysdykcyjne w procesie karnym.
Zbiór poniższych subiektywnych refleksji powstał pod wpływem chwili i komentowania zmagań Polski z Unią Europejskiej (UE). Unia ta jawi się w polityce polskiej w coraz większym stopniu jako instytucja niepraworządna, opresyjna, niszcząca tkankę narodową oraz narzucająca obce wzory zarówno w obszarze praworządności, jak i rodziny i obyczajowości. Celem rozważań, które w latach 2020-2022 były publikowane na portalu "Monitora konstytucyjnego", jest przedstawienie w przystępnej formie wybranych tematów i pojęć prawa i praktyki UE oraz wiążących się z nimi niektórych kwestii polityki krajowej. Autor jest naukowcem i dyplomatą, byłym podsekretarzem stanu w MSZ i byłym ambasadorem RP w RFN. Autor licznych publikacji z dziedziny prawa międzynarodowego i stosunków międzynarodowych, w tym stosunków polsko-niemieckich oraz prawa Unii Europejskiej.
Publikacja ma na celu zaprezentowanie zagranicznej polityki kulturalnej Republiki Czeskiej, Słowacji, Polski i Węgier - małych i średnich państw Europy Środkowej skupionych w regionalnym porozumieniu Grupy Wyszehradzkiej. W swoich założeniach badawczych Autorka podjęła się ukazania roli jaką odgrywa kultura w realizacji celów polityki zagranicznej państw, będąc składową tejże polityki może być instrumentem realizacji oraz kreatorem jej celów. Analiza ukierunkowana jest na rozwiązanie problemu badawczego: dlaczego i w jaki sposób państwa Wyszehradu włączają w strategię polityki zagranicznej czynnik kulturowy. Istotą tak ujętego problemu badawczego jest próba rozstrzygnięcia funkcji kultury w działaniach zewnętrznych państw. Innymi słowy, proces badawczy zmierza do ustalenia, czy zagraniczna polityka kulturalna analizowanych państw jest składnikiem polityki zagranicznej, służącym tym samym celom głównym, a jednocześnie realizującym je, a nawet kreującym, czy też kultura stanowi jedynie środek - instrument polityki zagranicznej. Ogromnymi atutami pierwszej, tak obszernej analizy zagranicznej polityki kulturalnej czterech państw, jest ponadprzeciętna umiejętność Autorki dokonania przenikliwej analizy oraz syntetycznego ujęcia rozległego chronologicznie i merytorycznie tematu oraz formułowania dojrzałych wniosków i ocen.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
