Autorki, legitymujące się już znaczącym dorobkiem dotykającym kwestii edukacji medialnej, w udany sposób dokonują - jak same piszą - "diagnozy medialnej" młodych dorosłych, choć w moim odczuciu udało się tutaj zrobić znacznie więcej. Mam bowiem wrażenie, że dokonały raczej diagnozy uśrednionej współczesnej mediasfery, w której nie tylko nie działają już intuicje "cyfrowych tubylców", ale z której przemianami nie radzą sobie także starsze pokolenia. Dlatego ogromnym atutem tej publikacji jest fakt, że autorki w uporządkowany i niezwykle przejrzysty sposób zmapowały uwarunkowania współczesnych problemów z fake newsami, których nieskrępowany społeczny obieg zagraża demokracji, ale też po prostu bezpieczeństwu - wszak w dobie konfliktów hybrydowych przestrzeń informacyjna ma również duże znaczenie militarne (nie przypadkiem wśród odwołań pojawiają się więc dokumenty Komisji Europejskiej, ale i NATO). To nie tylko przygotowanie podbudowy pod dalsze diagnozy, lecz częściowo samodzielny, podparty bardzo rozbudowaną bibliografią przegląd przemian współczesnej mediasfery.Fragment recenzji prof. dr. hab. Mirosława FiliciakaAgnieszka Ogonowska, prof. dr hab. - absolwentka psychologii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i kulturoznawstwa na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Ukończyła również podyplomowe studia logopedyczne i neurologopedyczne na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie. W 2015 roku uzyskała tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Kierowniczka Katedry Mediów i Badań Kulturowych w Instytucie Filologii Polskiej na Wydziale Filologicznym UP. Dyrektorka Ośrodka Badań nad Mediami IFP UP oraz Zespołu Badań ds. Psychologii Mediów i Edukacji Medialnej. Współzałożycielka i pierwsza prezeska Polskiego Towarzystwa Edukacji Medialnej. Współpracowniczka Polskiego Komitetu ds. UNESCO. Ekspertka Komisji Europejskiej oraz NCBR. Redaktor naczelna "Studia de Cultura".Agnieszka Walecka-Rynduch, dr hab. prof. UJ - absolwentka politologii i kulturoznawstwa na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończyła także Międzywydziałowe Studium Amerykanistyczne na tym samym wydziale. Zatrudniona na stanowisku profesora uczelni w Zakładzie Nowych Mediów, Instytut Dziennikarstwa Mediów i Komunikacji Społecznej, Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Członkini Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej, przewodnicząca sekcji Komunikowanie polityczne, członkini Komisji Rewizyjnej. Członkini i sekretarz Komisji Etyki Komunikacji PAU. Współpracuje z Ośrodkiem Badań nad Mediami. Jej zainteresowania badawcze koncentrują się wokół wpływu mediów na kluczowe obszary sfery publicznej.
Jak pisze Jacek Leociak: „reprezentować” – to czynić na powrót obecnym. Twórcy sztuki audialnej podejmują próby uobecniania ocalałych i ofiar Szoa, a artystyczne formy dźwiękowe stanowią przestrzeń reprezentacji. Audialne opowieści podejmujące tematykę Zagłady, choć skupione wokół cierpienia i śmierci jednostek oraz całych grup, nierzadko w swej istocie są historią o ocaleniu, stawiają bowiem w swym centrum wspomnienia tych, którzy przetrwali. Specyfika wspomnień Zagłady i z Zagłady, ich fragmentaryczność – sprawiają, że praca twórców artystycznych form dźwiękowych skoncentrowana jest niejednokrotnie na rekonstruowaniu losów jednostek i ich rodzin oraz utkaniu opowieści z dostępnych i odnalezionych wspomnień, śladów, dokumentów. Dyskurs holocaustowy zapośredniczony przez medium audialne nie jest jednorodny, ale rozprzestrzeniony wskutek dyspersji zagarniającej coraz to nowe obszary budowania opowieści o Szoa. Mamy nadzieję, że niniejsza publikacja wzbogaci wiedzę o Zagładzie, a także wiedzę radioznawczą, wypełniając lukę w literaturze przedmiotu, w której ta tematyka nie była dotąd podejmowana.
Autorki
Praca pionierska w odniesieniu do zamysłu fuzji tematu traumy z techniką medium radiowego. W polskich badaniach pierwsza, choć oczywiście zainteresowanie szeroko pojmowaną literaturą w radiu nie jest nowe. Ze wszech miar warta publikacji, także dla poszerzenia dyskusji o zasadności badania aspektu artystycznego w odniesieniu do szczególnie wrażliwego dokumentu życia, jakim jest sytuacja graniczna – tu Zagłada.
Z recenzji prof. dr hab. Violetty Wejs-Milewskiej
„Infomorfoza jest niekwestionowanym faktem społecznym. To proces, który prezentuje wewnętrzną dynamikę, jest otwarty, ukazuje znaczenie wielu nowych elementów (np. komercjalizacji internetu, geografii przepływu informacji, kurczącego się pola wolności i zwiększającego się zakresu kontroli w internecie), a także mechanizmów dotychczas badawczo nierozpoznanych, niezdiagnozowanych. Bezdyskusyjnie wymaga on pogłębionego oglądu badawczego, co w recenzowanej pracy zostało zrealizowane w stopniu zaawansowanym i wysoce zadowalającym z naukowego punktu widzenia”.
Z recenzji prof. dr hab. Teresy Sasińskiej-Klas
„Książka Marii Nowina Konopki stanowi, w moim przekonaniu, udaną próbę odpowiedzi na pytania o charakter i konsekwencje transformacji nowych mediów, dokonywanej w drodze procesów zarządzania informacją. Pracę uznać należy za istotne i niezwykle cenne źródło informacji dla osób zajmujących się problematyką nowych mediów, komunikowania oraz dla tych, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę na temat najważniejszych wyzwań i aktualnych problemów związanych z procesami zarządzania informacją”.
Z recenzji dr hab. Magdaleny Musiał-Karg, prof. UAM
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
