Od dawna wiadomo, że zwierzęta mają pozytywny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne człowieka. Już dwa tysiące lat temu Hipokrates zauważył, że jazda konna pobudza funkcje organizmu i łagodzi schorzenia. Kolejne udokumentowane próby wykorzystania zwierząt w leczeniu sięgają XVIII wieku. Opisał je dyrektor angielskiego szpitala psychiatrycznego ? William Tuke. Jako pierwszy wprowadził on na teren szpitala zwierzęta domowe, nad którymi opiekę sprawowali pacjenci. Dzięki tym działaniom podopieczni szpitala psychiatrycznego szybciej uczyli się kontrolować własne emocje. Prowadzone od wielu lat badania naukowe potwierdzają ogromne korzyści płynące z kontaktów człowieka ze zwierzętami. Dowiedziono, że samo przebywanie w towarzystwie zwierząt oddziałuje terapeutycznie na osoby w okresie rekonwalescencji, uspokaja w przypadku stresu, w stanach lękowych, nadpobudliwości, znacznie zmniejsza napięcie psychiczne, a nawet obniża ciśnienie, jednocześnie pobudzając do aktywności w przypadku depresji czy też apatii. Znacząco poprawia się działanie układu odpornościowego, jak również ogólny stan psychiczny. Stałe obcowanie ze zwierzętami pomaga też zapomnieć o samotności. Zwierzęta dają nam tak wiele za tak niewiele ? odrobina czułości, pełna miska, a w zamian ogromne przywiązanie, jakie okazują właścicielowi. To wszystko sprawia, że czujemy się potrzebni, kochani, wartościowi.

Kontynuując serię książkowych spotkań z czytelnikiem w gabinecie psychologa terapeuty, Ewa Woydyłło podejmuje temat depresji. Rozpoczyna od najprostszych obserwacji, pozwalających na zdiagnozowanie choroby i odróżnienie jej od okresowego obniżenia nastroju, z którym często depresja bywa mylona. Autorka namawia czytelnika do uważnej samoobserwacji, ale i do korzystania z pomocy psychologa i lekarza. Wskazuje drogi, które prowadzą do wyjścia z choroby. Opisuje możliwości leczenia depresji, poczynając od sposobów niemedycznych, a kończąc na różnych wariantach terapii profesjonalnych. Często nawiązuje do konkretnych przypadków zaczerpniętych z życia lub literatury. Przekonując, że psychoterapia, terapia indywidualna czy grupowa lepiej służą walce z chorobą niez leczenie farmakologiczne. Ewa Woydyłło diagnozuje depresję w zależności od specyficznych okoliczności życiowych, czy różnych preferencji seksualnych. Rozwiązując dołączone do tekstu psychozabawy testy czytelnik może dowiedzieć się, czy jest odporny na depresję, jak sobie radzi z problemami, jakie ma relacje z innymi, czy jego tryb życia zbliża go czy oddala od dolegliwości depresyjnych. Książka "Bo jesteś człowiekiem, czyli jak żyć z depresją, ale nie w depresji" pozwala zrozumieć depresję i przekonuje,że z tej choroby można się wyleczyć. Po lekturze książki lepiej rozumiemy chorobę, jaką jest depresja i wierzymy, że można wyzdrowieć – to najważniejsze i najcenniejsze jej przesłanie O autorze EWA WOYDYŁŁO jako psycholog zajmuje się leczeniem uzależnień w Ośrodku Terapii Uzależnień Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. W ramach Fundacji im. Stefana Batorego kieruje Regionalnym Programem Przeciwdziałania Uzależnieniom. Jej dziełem jest rozpowszechnienie w Polsce leczenia według tzw. modelu Minnesota, opartego na filozofii Anonimowych Alkoholików. Pisze książki pełne wiary w nieskończone możliwości, jakie możemy w sobie odkryć, aby świadomie i z powodzeniem kierować swoim życiem. Autorka m. in.: Zaproszenie do życia, Wyzdrowieć z uzależnienia, Sekrety kobiet, My rodzice dorosłych dzieci. W zgodzie ze sobą, Podnieś głowę, Rak duszy. O alkoholizmie, Buty szczęścia. Za książkę Rak duszy została nagrodzona przez czytelników "Charakterów" Nagrodą Teofrasta.

Alzheimer wywraca zwykły porządek życia, wiadomo, zarówno tego, kto jest tą chorobą bezpośrednio dotknięty, jak i wszystkich członków rodziny. Dotyczy to autorki, która stała się poniekąd matką swej teściowej dotkniętej tą chorobą. Na stronach niniejszej książki opowiada o doświadczeniu "zwykłej kobiety" u boku osoby chorej, owładniętej stopniową utratą autonomii. Rozczarowania, ofiary, cierpienia są nieuniknione, ale każdy dzień jest bogaty także w odwagę, fantazję, ducha przedsiębiorczości i zaufanie. "To podróż do wnętrza psychiki, a kto ją podejmuje, powinien się zatrzymać, zastanowić, posłuchać, a co najtrudniejsze, wsłuchać się w siebie... Pozytywną stroną przeżywania i odczuwania tej choroby w otoczeniu jest odkrycie bezinteresowności". Przez piętnaście lat Monica Follador pisała dekalog, który pozwalał jej "przebrnąć szczęśliwie", świadomie i z właściwym poczuciem humoru przez niezwykle trudne sytuacje związane z opieką nad chorą teściową. Czasami trzeba powiedzieć jakieś małe kłamstwo albo wymyślić strategię przetrwania, która niekiedy może graniczyć z komedią... "Bo wszystko służy temu, by lepiej żyć" i "nauczyć się zauważać dobrą stronę istniejącą w każdej okoliczności, także tej najbardziej absurdalnej. Bez nadziei nie można nigdzie dojść..."

Przezwyciężanie lęków i niepokojów u dzieci Czy twój syn błaga, żeby pozwolono mu zostać w domu, ponieważ nie chce odpowiadać na pytania przed całą klasą? Może twoja córeczka, widząc jakiegoś psa, za każdym razem domaga się przejścia na drugą stronę ulicy? Proste kryteria oceny, zaproponowane w tej książce, pomogą Wam się zorientować się, czy macie faktyczne powody do obaw. Jeśli okażą się one uzasadnione, będziecie mogli skorzystać z pytań kontrolnych i przykładów, które umożliwią Wam zidentyfikowanie rodzaju oraz stopnia nasilenia stanów lękowych u Waszego dziecka, rozpoznanie ich przyczyn i stawienie im czoła z odpowiednim wyprzedzeniem. Strategie dostosowane do każdego rodzaju zaburzeń lękowych skutecznie wspomagają zapobieganie kolejnym epizodom lękowym, uspokajają dziecko, kiedy problem się pojawia, oraz pozwalają zachowywać kontrolę nad lękiem w miarę dorastania dziecka. Książka dr Last to znakomity poradnik i źródło ważnych informacji, będących owocem 25-letniej pracy z dziećmi lękowymi i ich rodzinami. Można w niej znaleźć m.in. opisy technik relaksacyjnych i metod radzenia sobie ze stresem, które dziecko powinno wykorzystywać w celu zmniejszenia napięcia i poziomu lęku, a także wskazówki, w jaki sposób zachęcać malca, aby zamiast uciekać przed źródłem lęku, stawiał czoła trudnościom. Dzięki tej książce nauczycie się łagodzić pojawiający się u dziecka niepokój i dowiecie się, jak zaszczepić w nim pewność siebie. Jak pomóc dziecku które się boi, przedmowa Choć trudno uwierzyć, że minęło już tyle lat - z dziećmi lękowymi i ich rodzinami pracuję od niemal ćwierćwiecza. Praca ta przebiegała na kilku różnych płaszczyznach: byłam dyrektorką uniwersyteckich klinik specjalizujących się w leczeniu zaburzeń lękowych u dzieci i młodzieży, badaczką realizującą liczne studia i granty naukowe, które koncentrowały się na rozpoznawaniu i leczeniu owych zaburzeń u dzieci, i wreszcie — co w żadnym razie nie jest najmniej ważne - byłam też praktykiem. Myślę, że mogę bez obawy popełnienia błędu stwierdzić, iż w ciągu lat widziałam dosłownie tysiące dzieci cierpiących na omawiane niżej problemy. Niewątpliwie całe to bogactwo doświadczeń odegrało w powstaniu niniejszej książki rolę ogromną. Istnieje jednak jeszcze jedno doświadczenie — bardziej osobistej natury — dzięki któremu mogę spoglądać na niepokoje, stany lękowe i strach u małych dzieci z nieco innej perspektywy. Otóż sama byłam dzieckiem cierpiącym na zaburzenia lękowe. W owych czasach jednak, czyli na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX w., nie mówiło się o niczym takim, jak zaburzenia lękowe u dzieci. Moi rodzice, pediatrzy, nauczyciele i wychowawcy kolonijni — wszyscy będący świadkami mych nadmiernie lękowych zachowań — uważali to za stan przejściowy, z którego się kiedyś wyrasta. Mylili się jednak. O ile bowiem dzieci wyrastają z normalnych lęków — na przykład strachu przed potworami czy burzą — o tyle z poważniejszych form stanów lękowych nie wyrastają wcale. W istocie rzeczy zwykle dzieje się dokładnie odwrotnie - im dziecko jest starsze, tym bardziej jego stan się pogarsza. Gdy rozpoczynałam karierę zawodową, w środowisku medycznym intensywnie zajmowano się zaburzeniami lękowymi u osób dorosłych, przy niemal całkowitym braku zainteresowania tymi samymi problemami u dzieci. Kiedy w połowie lat osiemdziesiątych XX w. otwieraliśmy podwoje Kliniki Zaburzeń Lękowych u Dzieci i Młodzieży na Wydziale Medycznym Uniwersytetu w Pittsburghu, wedle mojej najlepszej wiedzy byliśmy pionierami. W tym samym mniej więcej okresie otrzymałam z Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego swój pierwszy grant badawczy dotyczący zaburzeń lękowych w dzieciństwie, co także oznaczało wkroczenie na nowy, nieznany teren. Dzisiaj, kilka dekad później, sprawy wyglądają inaczej (chciałabym myśleć, że po części ze względu na wywołane przeze mnie zainteresowanie tą problematyką). Istnieją liczne ośrodki, działa wiele programów specjalizujących się w wykrywaniu, diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń lękowych u dzieci — nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale na całym świecie (więcej informacji na ten temat zob. rozdział Gdzie szukać pomocy). Przyznano dziesiątki grantów badawczych, przeprowadzono też setki rozmaitych badań nad dziećmi z zaburzeniami lękowymi, dysponujemy zatem ogromną wiedzą na temat objawów zespołów lękowych i sposobów ich optymalnego leczenia. Dla lekarzy i psychologów owa nagromadzona wiedza okazuje się bardzo przydatna, jednakże sami rodzice mają do niej bardzo ograniczony dostęp. Programy telewizyjne i artykuły prasowe dają tylko pobieżny wgląd w doznania lękowe u dzieci i bardzo rzadko informują o tym, w jaki sposób rodzice dziecka z zaburzeniami lękowymi mają pomóc swojej córce lub synowi w przezwyciężeniu tego problemu. To właśnie, krótko mówiąc, było powodem napisania niniejszej książki. Chciałam podzielić się z czytelnikami całą naszą wiedzą o dzieciach takich jak wasze, a przede wszystkim - przekazać wam konkretne i bardzo skuteczne metody, jakie już teraz możecie zastosować przy współudziale waszego dziecka, aby zmienić sytuację na lepsze. Niezależnie od przyczyn stanów lękowych książka ta podpowie wam, co możecie zrobić, żeby wasze dziecko już się nie bało. Przejmując kontrolę nad sytuacją i przezwyciężając problem odpowiednio wcześnie — dopóki malec uczęszcza jeszcze do szkoły podstawowej — nie tylko uczynicie jego obecne życie (i życie całej rodziny) szczęśliwszym, lecz także niemal na pewno zapewnicie swemu dziecku lepszą przyszłość. Jak pomóc dziecku które się boi Spis Treści PODZIĘKOWANIA. PRZEDMOWA część l ZROZUMIEĆ DZIECKO Z ZABURZENIAMI LĘKOWYMI ROZDZIAŁ l CZY MASZ DZIECKO Z ZABURZENIAMI LĘKOWYMI? Normalne Lęki dzieciństwa Dlaczego lęki dzieciństwa są powszechne Oddziaływanie środowiska a typowe rodzaje leków Jaka jest różnica między „strachem" a „lękiem"? Typowe stany lękowe u dzieci Czy pojęcie „normalność" w odniesieniu do chlopców i dziewczynek oznacza to samo? Zatem: jak silny musi być lęk, by uznać, że jest on zbyt silny? ROZDZIAŁ 4 „ALE NIGDZIE JUTRO NIE PÓJDZIESZ?" Diagnozowanie lęku separacyjnego Wiele twarzy lęku separacyjnego Lęk separacyjny a odmowa chodzenia do szkoły Epizodyczny charakter lęku separacyjnego Wydarzenia, które mogą wywalać epizod lękowy Powstrzymać epizod lękowy zanim się zacznie Jak zakończyć epizod lękowy, kiedy już się zacznie ROZDZIAŁ 5 „ALE MAMO, A CO BĘDZIE, JEŻELI...?!" Diagnozowanie uogólnionego zaburzenia lękowego Wiele twarzy uogólnionego zaburzenia lękowego Czy to naprawdę jest zaburzenie lękowe? „Nie chcę iść!" Lęk uogólniony i zachowanie unikowe Przezwyciężanie uogólnionego zaburzenia lękowego ROZDZIAŁ 6 JESZCZE RAZ I JESZCZE RAZ Diagnozowanie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego Wiele twarzy zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego Jak zapanować nad zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym ROZDZIAŁ 7 NIEŚMIAŁY DO PRZESADY Diagnozowanie lęku społecznego Wiele twarzy fobii społeczne Sytuacje mogące wywoływać fobię społeczną Powstrzymać fobię społeczna, zanim się zacznie: co zrobić, jeśli dziecko jest nieśmiałe ROZDZIAŁ 8 „MAMO, TATO, BOJĘ SIĘ!" Diagnozowanie fobii specyficznej Wiele twarzy fobii specyficznej Co to jest fobia szkolna? Powstrzymać fobię, zanim się zacznie: co zrobić, jeśli dziecko bardzo się boi Jak się pozbyć fobii specyficznej GDZIE SZUKAĆ POMOCY Gdy dziecko potrzebuje profesjonalnej pomocy Stowarzyszenia i organizacje Pozycje książkowe Jak się ze mną skontaktować WYBRANE PUBLIKACJE NAUKOWE AUTORKI O AUTORCE INDEKS

Kryzysy i samotność dość często goszczą w dzisiejszym świecie i w nas samych. Nie zawsze potrafimy sobie z nimi radzić. W konferencji Autor podejmuje się próby odpowiedzi na pytania: Jakie są rodzaje kryzysów i samotności? Jaki jest ich sens i jak sobie z nimi radzić? Co mówi o nich Pismo Święte? Jak wielka może być samotność człowieka poszukującego modlitewnego spotkania z Bogiem? Jaka modlitwa może mu towarzyszyć w tym trudnym czasie?

"Powiecie państwo, że choroba jest niewolą. W pewnym sensie tak ? kto o tym wie lepiej ode mnie, po tylu atakach niedowładów i innych przykrych przygodach. Choroba na pewno stwarza nieraz straszliwe ograniczenia. Ale chciałabym się niezbyt uprzejmie i prosto z mostu zapytać: no to co? To już mamy zapomnieć, że jesteśmy obdarzeni duszą i możliwością myślenia? Mamy może popaść w prawdziwą i całkowitą niewolę jakichś pozbawionych rozumu wirusów albo własnych mięśni czy lekarstw hormonalnych? Ona ? choroba ? nie powinna z nas zrobić rzeczy, nawet gdy nie możemy się wcale ruszać. Jeśli jakiś system leczenia lub ktoś traktuje was jak rzecz, nawet nieumyślnie, nie pozwalajcie na to. W imię bycia człowiekiem, ze względu na waszą duchowo-cielesną całość nie możecie do tego dopuszczać. Przede wszystkim jednak nie możecie tak traktować sami siebie. Nie powinniście się kłaść, gdzie stoicie, i ze swym ciałem i duszą czekać na ?naprawienie? przez lekarza. Wasza całość musi brać w leczeniu czynny udział. Nie tylko leczenie kogoś, ale leczenie się, leczenie siebie wymaga siły woli i odpowiedzialności, które nigdy nie bywają przymiotami rzeczy"". Małgorzata Baranowska, fragment rozdziału To wasze życie "To jest wasze życie to książka o naszym życiu, o nas wszystkich. Ciągle do niej wracam. Dlaczego? Bo chcę zrozumieć, jak sobie można poradzić z życiem i nie utracić siebie, swojej niepowtarzalności. Małgorzata Baranowska od trzydziestu lat jest ciężko chora i przez cały ten długi czas ma wokół siebie przyjaciół, których obdarowuje pasją życia, ciekawością świata i ludzi. Nie wszyscy mogą się z nią spotkać, ale każdy może przeczytać tę książkę. Dla mnie jest ona niezwykłym świadectwem. Mówi o tym, jak można oderwać się od myślenia o sobie i chcieć innym pomóc, to znaczy przekazać swoje doświadczenie pokonywania choroby"". Maja Komorowska"

Przez czternaście miesięcy, od momentu zdiagnozowania choroby aż do śmierci, Anatole Broyard prowadził dziennik, którego fragmenty wraz z wcześniejszym, również autobiograficznym szkicem ""Co powiedział cystoskop"", oraz literackimi tekstami o śmierci złożył się na niewielki, lecz poruszający tom esejów Upojony chorobą. ""Język śmierci rozczarowuje banałem. Wydaje się, że umieramy, powielając klisze"", napisał. W swojej własnej walce z chorobą ? a wkrótce także z nieuchronnie zbliżającą się śmiercią ? udało mu się jednak zdobyć na intelektualną dyscyplinę, dzięki której odrzucone zastało tak rozczarowanie, jak i stereotyp. Broyard do końca pozostaje przenikliwy, ironiczny, uważny. ""Nie jestem lekarzem, w rolę pacjenta także dopiero się wprawiam. Ale jestem krytykiem i jako chory w stanie krytycznym, powinienem spożytkować mój zawód"". Upojony chorobą nie jest głosem rozpaczy, niezgody i gniewu, nie jest też ckliwą, pełną męczeństwa pochwałą rezygnacji. Jest zapisem tego, jak spokojny umysł zwraca się przeciwko bolesnej surowości i pośpiechowi śmierci. ""Nie znam równie szczerych tekstów o chorobie, tak głębokich, inteligentnych, refleksyjnych, doniosłych ? Broyard bowiem niczego nie unika i nie tuszuje, pisze bez sentymentalizmu i bez upiększeń. Czujemy, że ten człowiek ? który do końca pozostaje krytykiem i pisarzem ? dzierży pióro z niebywałą siłą, że w swych zmaganiach z chorobą jest w pełni zdeterminowany, że w paszczę śmierci chce zajrzeć żywy, jako sprawozdawca i komentator. Pióra nie wypuszcza rąk niemal do samego końca. Jego ostatnie zapiski w dzienniku powstały parę dni przed śmiercią. (...) Upojony chorobą to książka cudownie bezczelna: pełna zadufania, charakterna, prowokacyjna, harda; Broyard jest na wskroś żywy, jest całkowicie sobą, nawet gdy umiera ? dowcip i tupet nie opuszczają go do ostatka"". Oliver Sacks, ze ""Słowa wstępnego"" ""Notatki Broyarda, jego odwaga oraz prowokacyjna, ale jednocześnie oczyszczająca szczerość biorą się z przekonania, że może on ? albo nawet musi ? umrzeć, nie tracąc klasy. (?) To cenna książka, która nie tylko upamiętnia mądrego człowieka, ale także przeciera ważne szlaki"". ""Publishers Weekly"" ""'Groźna choroba podnosi poziom adrenaliny'. Pojawia się zaskakujący stan zmienionej świadomości i przyzwolenie na rodzaj szaleństwa. Życie zmienia się nie do poznania (autor zaczął uczyć się stepować). Sytuacje skrajne każą nam tworzyć historie. Pisarz, taki jak Anatole Broyard, czuł się zmuszony pisać o chorowaniu na raka i śmierci swego ojca i swojej. Bo język, narracja broni naszego człowieczeństwa. Autor twierdzi, że każdy chory musi wytworzyć własny styl chorowania. Ma ambicję zostania sprawozdawcą nawet swego umierania - 'być żywy, umierając'. PS Jakby mimochodem Broyard zanotował świetny zestaw lektur. Serdecznie radzę je przeczytać, a potem jeszcze raz Upojonego chorobą, także wstęp Olivera Sacksa. Małgorzata Baranowska"

Rozwinięcie oraz uzupełnienie O fotografii. Autorka skupia się na przedstawieniach obrazów cierpienia w mediach, zwłaszcza w fotografii wojennej. Historyczny kontekst, w jakim powstawała książka (niedługo po ataku na World Trade Center), nie pozostał bez wpływu na charakter i temperaturę wywodu. W świecie, w którym codziennie jesteśmy zalewani potokiem obrazów pełnych okrucieństwa i w którym technika umożliwia prowadzenie wojny na odległość, przedstawianie obrazów cierpienia rodzi nowe pytania i problemy etyczne. Sontag bezlitośnie tropi hipokryzję Zachodu i stosowanie podwójnych standardów w ukazywaniu nieszczęścia, bólu i śmierci. Zastanawia się nad rolą fotografii w kształtowaniu tak zwanej zbiorowej pamięci i stosunku do historii. W centrum rozważań stawia tym razem nie fotografa, lecz widza; żadne spojrzenie nie jest niewinne. Napisany w 2003 roku Widok cudzego cierpienia to ostatnie dzieło amerykańskiej autorki. Susan Sontag (1933–2004) – jedna z najważniejszych intelektualistek dwudziestego wieku. Jej znakiem rozpoznawczym były zawsze niezależność myśli i pełne pasji zaangażowanie. Autorka ważnych tekstów, które podważały przyjęte sposoby myślenia i wyznaczały nowe horyzonty humanistyki: Przeciw interpretacji, O fotografii, Notatki o kampie, Choroba jako metafora naszych czasów, AIDS jako metafora. Pisała także powieści, m.in.: Zestaw do śmierci, Miłośnik wulkanów, W Ameryce. Obrończyni praw człowieka, występowała przeciw wojnie w Wietnamie, w czasie stanu wojennego wspierała „Solidarność”, a w 1993 roku w oblężonym Sarajewie wystawiła Czekając na Godota. Zawsze niepokorna, odważna i nieznosząca schematycznych uproszczeń, w ostrym tekście sprzeciwiła się propagandzie uprawianej przez rząd Busha po atakach z 11 września.

W tej książce znajdziemy odpowiedź na szereg nurtujących nas pytani: Co to jest depresja? Jakie są jej przyczyny? Jak radzić sobie z własną depresją? Jak pomagać osobie cierpiącej na depresję i jej najbliższemu otoczeniu? Gdzie szukać wskazówek duchowych i psychologicznych? Czy bolesne doświadczenie depresji może otworzyć drogę do integralnego uzdrowienia osoby?

Nowa seria "Pierwsze kroki do..." to samopomocowe mini poradniki, które oferują praktyczne rady dotyczące najczęściej spotykanych problemów ludzi żyjących w XXI w. Zostały napisane przez specjalistów w danych dziedzinach, wielu z nich miało także osobiste doświadczenie z opisanymi problemami. Są oni zatem ekspertami nie tylko z zawodowego punktu widzenia. Dzięki temu są bardziej wiarygodni i niejednokrotnie w tych poradnikach pierwszej pomocy występują bardziej jako partnerzy dla czytelnika, niż jako naukowcy z akademickich podejściem do problemu. W książce „Pierwsze kroki do... pozbycia się lęku" autorka na podstawi swoich wieloletnich doświadczeń jako psycholog wyjaśnia, czym jest lęk co w nas powoduje i jak można mu zapobiegać. Publikacja pełna wskazówek i prawdziwych, z życia wziętych historii staje się przydatnym przewodnikiem dla osób cierpiących z powodu lęku i dla ich opiekunów.

Dlaczego właśnie ta książka? Być może sięgasz po ten poradnik, zastanawiając się, czy będzie ci pomocny, ponieważ: Jesteś niezwykle przygnębiony i nie wiesz, co robić. Masz wrażenie, że życie wymyka ci się z rąk. Czujesz przejmujący lęk. Gdy szukasz pomocy, słyszysz tylko, że powinieneś: wziąć się w garść; być wdzięczny za to, co masz; otrząsnąć się i żyć dalej. Gdyby tylko to było takie proste! Może nie chcesz przyznać, że potrzebujesz pomocy. Może myślisz w ten sposób: Moja rodzina mnie tak bardzo potrzebuje. Muszę się jakoś trzymać. Gdybym okazał na zewnątrz, jak się czuję, mógłbym stracić pracę. Możliwe, że doświadczasz depresji i rzeczywiście potrzebujesz pomocy. Ta książka pomoże ci wykonać pierwszy krok, byś mógł odzyskać swoje życie. Nowa seria "Pierwsze kroki do..." to samopomocowe mini poradniki, które oferują praktyczne rady dotyczące najczęściej spotykanych problemów ludzi żyjących w XXI w. Zostały napisane przez specjalistów w danych dziedzinach, wielu z nich miało także osobiste doświadczenie z opisanymi problemami. Są oni zatem ekspertami nie tylko z zawodowego punktu widzenia. Dzięki temu są bardziej wiarygodni i niejednokrotnie w tych poradnikach pierwszej pomocy występują bardziej jako partnerzy dla czytelnika, niż jako naukowcy z akademickich podejściem do problemu. Depresja jest coraz powszechniejszą chorobą. Jeśli komuś przemknęło przez myśl, że być może dotknęła także jego albo kogoś z jego bliskich, w tej książce znajdzie wskazówki przydatne w rozpoznaniu choroby i w radzeniu sobie z nią. W przeciwieństwie do opracowań medycznych, książka ta nie traktuje problemu z chłodnym dystansem – jej autorka też ma za sobą doświadczenie depresji i doskonale rozumie, że nie wystarczy powiedzieć „no dalej, rozchmurz się!”. Pierwsze kroki do wyjścia z depresji Spis Treści Wstęp 1. Zostać w łóżku czy korzystać z chwili 2. Ukrywanie się za frazesem „wszystko w porządku" czy mówienie prawdy 3. Pogrążanie się w zmartwieniach a opracowanie planu redukowania stresu 4. Spełnianie oczekiwań innych a podejmowanie własnych decyzji 5. Błądzenie bez mapy a wytyczanie granic 6. Pogrążanie się w negatywnym myśleniu czy decyzja o myśleniu pozytywnym 7. Obwinianie innych a branie odpowiedzialności za siebie 8. Żywienie urazy a decyzja, by dać sobie spokój 9. Przekonanie, że się „utknęło" na dobre a bycie kreatywnym uczniem 10. Wybór rozpaczy a wybór nadziei Dla rodziny

przecież od tego się nie umiera? a jednak? wątroba zamordowana przez narkotyk? zostaje tylko kilkanaście godzin, potrzeba cudu? przeszczep ? tajemnicza, wielkoduszna, a zarazem okrutna wymiana miłości? połówka tabletki prawie zabiła? Normalna, spokojna dziewczyna z kochającej rodziny. Uczy się, ma chłopaka. Pewnego wieczoru w dyskotece postanawia spróbować ecstasy. Tylko pół pastylki. Wywołuje ona zapalenie wątroby, ratunkiem jest jedynie błyskawiczny przeszczep. Udaje się. Giorgia staje się głosem przestrogi dla innych młodych, by wiedzieli, co zrobić, gdy na ich drodze pojawią się narkotyki. Okazji nie brakuje. Nawet pierwsza, ?niewinna? próba może się skończyć tragicznie. "Wzięłam pigułę" jest wzruszającą, trzymającą w napięciu opowieścią o naiwności, beztrosce, jednej chwili zapomnienia. Prawdziwa do granic wytrzymałości opowieść o chorobie, cierpieniu, otarciu się o śmierć i o złudnym poczuciu bezpieczeństwa, w którym żyją rodzice i ich dzieci. A nade wszystko o obłudzie tych, którzy tworzą prawo zezwalające na używanie niektórych narkotyków, a także o rodzajach narkotyków ? nawet takich oferowanych dzieciom, by miały siłę jak najdłużej się bawić? Tę historię powinien poznać każdy nastolatek, bo nigdy nie jest za wcześnie, by poznać zabójczą moc narkotyków, a także wszyscy rodzice i inne osoby, którym zależy na szczęściu ich podopiecznych, wchodzących powoli w dorosłość.

Richard Leonard jest jezuitą. Kiedy jego dwudziestoletnia siostra, Tracey, została sparaliżowana, matka zadała mu dramatyczne pytanie: Gdzie, do diabła, jest Bóg? Gdy cierpienie spotyka kogoś innego, mamy usta pełne frazesów. Gdy dotyka nas, wątpimy. Doświadczywszy tego, Autor napisał książkę o sensie cierpienia. Nie podaje gotowych recept na radzenie sobie ze zmaganiami, ale każdemu, kto je przeżywa, daje nadzieję, jaka płynie z wiary. Zaprasza do odważnego zmierzenia się z dręczącymi rozterkami, czy to za moje grzechy?Uchyla się jednak od taniego pocieszania, a równocześnie demaskuje stereotypy o Bogu zadającym ból lub czyhającym na człowieka.Gdzie, do diabła, jest Bóg? WŁAŚNIE TU, na kartach tej książki, która pomoże odnaleźć Go nawet w najtrudniejszych okresach życia.James Martin SJ

Przekształć własny umysł zgodnie z regułami nowej wiedzy o empatii Przełomowa książka pioniera w dziedzinie pielęgnacji zdrowia psychicznego, który tym razem poświęcił uwagę "psychowzroczności", która jest zdolnością spoglądania w głąb własnego umysłu i odczuwania empatii w celu wprowadzenia pozytywnych zmian. Doktor na Uniwersytecie Harvarda i profesor psychiatrii Akademii Medycznej UCLA, Daniel Siegel stworzył pojęcie psychowzroczności w celu opisania innowacyjnej metody połączenia neurologii z praktyką psychoterapeutyczną. Dzięki bogactwu doświadczenia i dostępowi do rezultatów najświeższych badań, doktor Siegel z powodzeniem przedstawia szerokiej publiczności nowe, terapeutyczne narzędzie. Używając m.in. historię konkretnych przypadków ze indywidualnej praktyki klinicznej, autor demonstruje, jak stosować psychowzroczność do rozwiązywania wielu problemów psychologicznych i międzyosobowych, począwszy od zaburzeń o charakterze lękowym, a skończywszy na wpojonych schematach zachowań.

Przemijanie to proces dojrzewania do wieczności. Do życia w przyszłym świecie. Trzeba je przyjąć w Wierze, Nadziei i Miłości. Jeśli przemijanie traktujemy jak tragedię, to znaczy, że nie jesteśmy chrześcijanami. Poza tym, nie wiek czyni człowieka starym, tylko samopoczucie. Ks. Jerzy Twardowski 1915-2006

Tam gdzie panuje równośc, nawet bogatszym żyje się lepiej Chociaż osiągnęliśmy niespotykany dotąd w historii poziom zamożności i komfortu życia, to coraz częściej cierpimy psychicznie i fizycznie. Dlaczego tak się dzieje, że sukces materialny przyniósł nam społeczną i zdrowotną porażkę? Czy można zmienić ten stan? Autorzy książki pokazują drogę, która doprowadziła ich do znalezienia odpowiedzi na te pytania. Na podstawie wyników badań własnych oraz przeprowadzonych przez wielu innych naukowców dowodzą, że dobremu samopoczuciu ludzi służy zmniejszenie różnic między nimi, przede wszystkim materialnych. Przekonują, że powinniśmy skupić się= nie na zwiększaniu wzrostu gospodarczego (ma on swoje granice), lecz na świadomym budowaniu społeczeństwa egalitarnego. To ono najlepiej zaspokaja większość naszych potrzeb, może uczynić nas wszystkich zdrowszymi i szczęśliwszymi. Po raz kolejny hasło „mniej znaczy więcej” znalazło logiczne, spójne i udokumentowane naukowo uzasadnienie. Warto poznać to uzasadnienie, by nieco inaczej pomyśleć choćby o swoich życiowych celach. Idee zawarte w tej książce są na tyle doniosłe, by zmienić nasze myślenie. Na połowie strony autorzy mówią więcej o cierpieniu, do którego prowadzi nierówność, niż dramat albo powieść. John Carey, „Sunday on Times” „The Independent” Światła i pełna inwencji (…) analiza o szerokim zasięgu. „Nature” Autorzy wyciągają śmiałe wnioski, a przedstawione przez nich dowody, są trudne do zanegowania. „The Economist” Przekonująca i szokująca. Entuzjaści wolnego rynku powinni nauczyć się tej książki na pamięć. The Independent W tych ciężkich czasach ta optymistyczna książka może dodać otuchy. „New Statesman” Drogowskaz, jak odbudować nasze społeczeństwa (…) Olśniewająca wizja.

Old Democritus under a tree, Sits on a stone with book on knee: about him hang there many features, of cats, dogs and such-like creatures, of which he makes anatomy, the seat of black choler to see. Over his head appears the sky and Saturn, Lord of melancholy.

Książka pokazuje świat z perspektywy dzieci - porzuconych, wędrujących od jednej rodziny zastępczej do drugiej, zagubionych i niepewnych siebie, ale także często nad wiek dojrzałych i głęboko świadomych swoich - nie zawsze właściwych - zachowań. To obowiązkowa pozycja dla rodziców zastępczych i adopcyjnych, dla wychowawców, ale także dla tych, którzy jeszcze nie do końca wierzą, że mogliby stworzyć komuś prawdziwy dom.

Jeśli kiedykolwiek doświadczyłeś paniki, strachu w niektórych miejscach, czułeś się nieswojo w pewnych sytuacjach, albo jeśli przez długi czas odczuwasz lęk bez wyraźnego powodu – ta książka może ci pomóc. Niniejsze wydanie tego klasycznego, bestsellerowego podręcznika dla osób cierpiących na zaburzenia lękowe zawiera aktualne informacje na temat nowych leków stosowanych w terapii lęku, stanów somatycznych, które mogą potęgować lęk oraz metod medytacji służących opanowaniu lęku. Lęk i fobia to praktyczny i wszechstronny poradnik dla wszystkich, którzy zmagają się z napadami paniki, agorafobią, lękami społecznymi, lękiem uogólnionym, zachowaniami obsesyjno-kompulsywnymi i innymi zaburzeniami lękowymi. Szczegółowe zalecenia, kwestionariusze i ćwiczenia pomogą w przyswojeniu sobie umiejętności i dokonaniu zmian w stylu życia niezbędnych do osiągnięcia pełnego i trwałego wyleczenia. Podręcznik ten można wykorzystać do opracowania własnego programu samopomocy lub jako dodatkową pomoc w terapii. W miarodajny sposób omawia on szeroki zakres zagadnień i metod terapeutycznych, w tym takie, których nie można znaleźć w innych książkach poświeconych zaburzeniom lękowym. Każdy, kto zmaga się z napadami paniki i lękami, znajdzie tu mnóstwo ćwiczeń i wskazówek pomagających w przezwyciężeniu lęku i stresu, od zaleceń dotyczących asertywności do opracowania pozytywnej strategii leczenia. (Midwest Book Review) Podręcznik ten zawiera praktyczne i wszechstronne wskazówki dla każdego, kto próbuje sobie radzić z wielorakimi przejawami paniki i lęku. (Child and Behavior Therapy)

Oddana do rąk Czytelników książka jest zbiorem artykułów o charakterze refleksji teoretycznej i doniesień z badań. Ich tematyka koncentruje się wokół zaburzeń w zachowaniu dzieci i młodzieży w kontekście ich uwarunkowań oraz działań zmierzających do ich zapobiegania i ograniczenia. [?]Wiedza ta może wydatnie pomóc w podejmowaniu trafnych decyzji w sprawie działań pomocowych ukierunkowanych na poprawę sytuacji opiekuńczo-wychowawczej i społecznej uczniów nieradzących sobie z wyzwaniami stawianymi przez współczesną szkołę [?] Fragment recenzji.