Tom wpisuje się jubileuszowym przesłaniem w tradycję międzykulturowej Wieży Babel. Zawiera dwadzieścia artykułów dotyczących tożsamości, języka oraz przekładu. Autorzy podejmują kwestie tożsamości zarówno słowiańskiej, jak i różnych kultur narodowych, a także języka oraz strategii językowych, analizując zagadnienie z różnych perspektyw: feministycznej, w kontekście historycznych zagrożeń, w konfrontacji z Innym, jako wypadkową polityki, tradycji i mitu. Prace poświęcone prężnie ostatnio rozwijającemu się przekładoznawstwu dotyczą różnych zagadnień praktyki przekładu (z języka niemieckiego na czeski, z angielskiego na polski, poezji polskiej na język rosyjski, w tym m.in. Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza i Wisławy Szymborskiej) oraz internacjonalizacji współczesnej polszczyzny, struktur języków słowiańskich czy konstrukcji składniowych.
Konferencyjny Poznań to także pewna metafora Wieży Babel, gdyż tutaj miały miejsce początki polskiej państwowości, stąd szerzyła się na wschód i na zachód idea budowania mostów, międzykulturowego współistnienia oraz tolerancji. Poznańska polonistyka i slawistyka świadomie nawiązują do tej tradycji, czerpiąc jednocześnie inspiracje, a także podejmując wyzwanie kontynuacji dzieła powstałej sto lat temu Wszechnicy Piastowskiej.
W tomie zawarto teksty, których główną cechą wspólną jest ich wymiar dialogowy. Ich autorzy podejmują problematykę slawistyczną w wielu ujęciach i perspektywach, inicjując dialog o charakterze interkulturowym, potencjale komparatystycznym, a więc uwzględniający podobieństwa i różnice, wskazujący na historycznie obciążone artefakty kulturowe, ale też poszukujący nowego odczytania znaków przeszłości i teraźniejszości w obrębie Słowiańszczyzny. Publikacja przypomina swoisty tygiel kulturowy, w którym znalazło się miejsce na analizy filologiczne, antropologiczne, historyczne, socjologiczne czy filmoznawcze.
W społecznej świadomości powstanie warszawskie funkcjonuje w dużej mierze jako mit heroiczno-martyrologiczny – zespół określonych symboli, sensów i znaczeń przypisywanych temu wydarzeniu. Kino o tematyce powstańczej z jednej strony sytuuje się wobec mitu powstania, stworzonego przez zbiorową wyobraźnię i utrwalanego w społecznej świadomości kolejnych pokoleń Polaków, mitu w określony, zmienny historycznie sposób podlegającego presji, modyfikacjom na skutek zewnętrznych uwarunkowań politycznych i kulturalnych. Z drugiej strony, ze względu na mitotwórczy charakter filmu jako medium, kino samo w jakimś stopniu kreuje ów mit, tworzy społeczne wyobrażenie faktu historycznego, często symbolizując i metaforyzując jego przedstawienia.
Książka koncentruje się na charakterystyce zmian zachodzących w przedstawianiu tematyki powstańczej zarówno w okresie PRL-u, jak i po przełomie ustrojowym, wpływach uwarunkowań politycznych, kulturowych, technologicznych na filmowy obraz powstania warszawskiego. Specyfika tematu sprawia bowiem, że analizowane filmy nierzadko więcej niż o samym wydarzeniu historycznym, do którego się odwołują, mówią o czasie, w którym zostały zrealizowane.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?