Autobiograficzne świadectwo Jole Stanišicia (1929-2017), czarnogórskiego i jugosłowiańskiego komunisty, wyniesione z Nagiej Wyspy, jugosłowiańskiego gułagu, jest wstrząsającym dokumentem terroru. List do komunistów wszystkich krajów powstał w 1959 roku i nigdy dotąd nie został opublikowany. Autor, konsekwentny zwolennik tej ideologii z intencją oskarżycielską wysyłał swoje świadectwo przywódcom światowego ruchu komunistycznego, przestrzegając przed podobnymi wynaturzeniami systemu, a jego adresatami byli Nikita Chruszczow (ZSRR), Mao Zedong (Chiny) i in. Jole Stanišić opowiedział się w młodości za stalinowską wersją komunizmu i został poddany terrorowi ze strony titowskich stalinowskich antystalinistów. Ten okrutny paradoks historii uwikłał autora Listu do komunistów wszystkich krajów w pułapki, które z powodzeniem stara się rozwikłać autor przekładu, obszernego wstępu i objaśnień – prof. Bogusław Zieliński, prezentując nie tylko literackie walory świadectwa, ale także odsłaniając okoliczności powstawania państwa jugosłowiańskiego, genezy Nagiej Wyspy oraz specyfiki jej barbarzyńskiego funkcjonowania.
Dramatyczny krzyk Stanišicia nad losem ofiar titoizmu nie pozbawia jego Listu wiarygodności, autentyczności i szczerości. Sprawia, że to właśnie Czytelnik, podziwiając potęgę słowa i głębię humanistycznego zaangażowania, musi odpowiedzieć na pytanie, które Jole Stanišić pozostawia bez odpowiedzi, a mianowicie jak można zrozumieć fenomen tego pisarza, osoby tak boleśnie doświadczonej przez totalitaryzm, a jednocześnie wiernej tej ideologii? Głos Jole Stanišicia to przesłanie wydobywające się z gardła ocalonego, a jednocześnie z czeluści zagłady, z miejsca przeklętego, ale i świętego, bo okupionego śmiercią i cierpieniem.
Tom wpisuje się jubileuszowym przesłaniem w tradycję międzykulturowej Wieży Babel. Zawiera dwadzieścia artykułów dotyczących tożsamości, języka oraz przekładu. Autorzy podejmują kwestie tożsamości zarówno słowiańskiej, jak i różnych kultur narodowych, a także języka oraz strategii językowych, analizując zagadnienie z różnych perspektyw: feministycznej, w kontekście historycznych zagrożeń, w konfrontacji z Innym, jako wypadkową polityki, tradycji i mitu. Prace poświęcone prężnie ostatnio rozwijającemu się przekładoznawstwu dotyczą różnych zagadnień praktyki przekładu (z języka niemieckiego na czeski, z angielskiego na polski, poezji polskiej na język rosyjski, w tym m.in. Czesława Miłosza, Tadeusza Różewicza i Wisławy Szymborskiej) oraz internacjonalizacji współczesnej polszczyzny, struktur języków słowiańskich czy konstrukcji składniowych.
Konferencyjny Poznań to także pewna metafora Wieży Babel, gdyż tutaj miały miejsce początki polskiej państwowości, stąd szerzyła się na wschód i na zachód idea budowania mostów, międzykulturowego współistnienia oraz tolerancji. Poznańska polonistyka i slawistyka świadomie nawiązują do tej tradycji, czerpiąc jednocześnie inspiracje, a także podejmując wyzwanie kontynuacji dzieła powstałej sto lat temu Wszechnicy Piastowskiej.
W tomie zawarto teksty, których główną cechą wspólną jest ich wymiar dialogowy. Ich autorzy podejmują problematykę slawistyczną w wielu ujęciach i perspektywach, inicjując dialog o charakterze interkulturowym, potencjale komparatystycznym, a więc uwzględniający podobieństwa i różnice, wskazujący na historycznie obciążone artefakty kulturowe, ale też poszukujący nowego odczytania znaków przeszłości i teraźniejszości w obrębie Słowiańszczyzny. Publikacja przypomina swoisty tygiel kulturowy, w którym znalazło się miejsce na analizy filologiczne, antropologiczne, historyczne, socjologiczne czy filmoznawcze.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
