Każde dziecko jest istotą mającą swój język, uczucia oraz niepowtarzalną osobowość i jako takie zasługuje na szacunek.Tracy HoggTym razem Tracy Hogg, konsultantka w dziedzinie opieki nad małymi dziećmi, założycielka firmy Baby Technique, podejmuje zagadnienia i dylematy rodzicielskie właściwe dla okresu przed-przedszkolnego. Magiczny świat dwuletniego dziecka wymaga odpowiedniego postępowania. Autorka proponuje rodzicom rozwiązania, które zakładają, że każde dziecko jest inne i niepowtarzalne:ZPOP - zastanowienie, pouczenie, ograniczenie, pochwała - zwrócenie uwagi, które nie zaburza poczucia bezpieczeństwa.MSW - mówienie, słuchanie, wyjaśnianie - pozwala zrozumieć sposób myślenia dziecka.PiR - porządkowanie i rytualizacja - każdy dzień staje się dzięki temu przewidywalny i spokojny.Trening umiejętności - nowe doświadczenia dla dziecka i więcej swobody dla rodziców.Świadoma dyscyplina - nauka właściwych zachowań i kontrolowania emocji z pełną odpowiedzialnością, że wychowujemy głównie poprzez przykład.Melinda Blau - dziennikarka, zajmująca się problemami dotyczącymi relacji międzyludzkich. Autorka i współautorka wielu książek i artykułów.Książka ta może stać się niezawodną przyjaciółką rodziców i towarzyszką w tym niełatwym i pełnym niespodzianek okresie rodzicielstwa, gdyż jest napisana mądrze, z energią i entuzjazmem.
Każde dziecko jest istotą mającą swój język, uczucia oraz niepowtarzalną osobowość i jako takie zasługuje na szacunek.Tracy HoggTracy Hogg uzyskała w Anglii dyplom pielęgniarki i położnej. Opiekując się noworodkami, których wiele przyszło na świat dzięki jej pomocy, doszła do wniosku, że mogłaby się nauczyć ich niewerbalnego języka i wprowadzać mamy, debiutujące w nowej roli, w świat niemowląt. Podjęła działalność zawodową w tej dziedzinie. Uczyła rodziców organizacyjnego uporządkowania codziennych czynności oraz potrzeb ich maleńkich pociech, pomagała dzieciom i rodzicom zdobywać samodzielność. Autorka przekonuje czytelników, że reakcje noworodków są przejrzyste i zrozumiałe oraz adekwatne do bodźców, jakie dziecko otrzymuje. Po przeczytaniu tego poradnika nie będą już zagadką odpowiedzi na takie pytania, jak:dlaczego moje dziecko wydaje się ciągle być głodne,skąd mam wiedzieć, ile moje dziecko je, skoro karmię je piersią,czy mam brać na ręce płaczące niemowlę, jeśli nie chcę by wymuszało coś na mnie płaczem,czy noworodek powinien spać sam w łóżeczku,dlaczego moje dziecko potrafi płakać całą noc, a inne cudownie śpi?Melinda Blau - dziennikarka, zajmująca się problemami dotyczącymi relacji międzyludzkich. Autorka i współautorka wielu książek i artykułów.Z poradnikiem Tracy Hogg wszystko wydaje się łatwe, gdyż poznała ona klucz do dziecięcego świata i włożyła go między strony tej książki.
Opowieści te stanowią kontynuację książki „Dzieci psychiatryka. Historie z ich życia”. Opowiadają o trudnym starcie po wyjściu z oddziału psychiatrycznego w Bolanowie. Znajdziemy tu dramatyczne przeżycia, powroty do nałogów, walkę o przetrwanie i poszukiwanie własnej tożsamości, a także marzenia o miłości, tolerancji i akceptacji, które w zetknięciu z okrutną rzeczywistością i kruchością charakterów prowadzą do porażek, ale i oczekiwanego szczęścia. Przeczytamy o społecznych sierotach i problemach adopcyjnych rodziców, którymi niejednokrotnie stają się babcie i dziadkowie. Dowiemy się, na co zwrócić uwagę, by ustrzec dziecko przed zagrożeniami płynącymi z sieci i w realnym świecie, oraz jak rozprawiano się z pedofilią w PRL-u, czytając relacje ich ofiar na temat traumatycznych przeżyć (wciąż bolesnych mimo upływu czasu).
Czesława Joanna Drałus, mieszkanka Brzegu Dolnego, aktywna zawodowo pielęgniarka. Debiut literacki: „Dzieci psychiatryka. Historie z ich życia”. Wrażliwa, empatyczna, poruszona losami skrzywdzonych dzieci udzieliła im głosu. To na ich prośbę stworzyła kontynuację. Obecnie pracuje z dorosłymi, a w wolnych chwilach wspiera dzieci.
Prezentowana publikacja wpisuje się w nurt rozważań nad partycypacją młodzieży w społeczno-kulturowy wymiar zglobalizowanego świata. Partycypacja jednostki w tej rzeczywistości to doświadczanie permanentnej zmiany społecznej,a ich jakość i dynamika nie pozostaje bez znaczenia dla kondycji zarówno podmiotu, jak też układu społecznego. Nie sposób tu pominąć kwestii ludzi młodych, którzy stają się podmiotem prospektywnych przemian, dlatego młodzi ludzie stali się główną osią narracji w podjętych rozważaniach teoretycznych i dociekaniach badawczych, skoncentrowanych wokół dwóch obszarów problemowych: tożsamości współczesnej młodzieży i jej uwarunkowań oraz partycypacji młodzieży w kulturze. Książka pełni rolę interesującego głosu w dyskusji, jak również stanowi zaproszenie do refleksji nad pytaniem: Młodzież, czyli kto? Podjęty namysł nad współczesną młodzieżą może stanowić inspirację do dalszych poszukiwań naukowo-badawczych.
Uroczysta kolacja w restauracji, niedzielne śniadanie z rodziną, obiad w szkolnej stołówcenieważne, przy jakim stole się siedzi, zasady savoir-vivre'u obowiązują zawsze. Tylko dzieci nie zawsze o tym wiedzą.Żeby pomóc im zrozumieć, dlaczego myje się dłonie przed posiłkiem, nie trzyma łokci na blacie,a tylko niektóre potrawy je palcami, trzeba się wykazać nie lada cierpliwością albo powierzyć to zadanie specjaliście. Irma Kalnina zrozumiale i z wdziękiem opowiada o dobrych manierach przy stole, wyjaśnia, dlaczego są one ważne, i pokazuje, że mogą się przydać także w innych, niezwiązanych z jedzeniem sytuacjach.Irma Kalnina jest uznaną międzynarodową ekspertką w dziedzinie komunikacji i etykiety biznesowej. Odebrane w dzieciństwie dobre wychowanie miało kluczowe znaczenie w dorosłym życiu autorki, dało jej poczucie swobody i pewności siebie w najróżniejszych sytuacjach zarówno podczas rodzinnych obiadów, jak i na oficjalnych bankietach dyplomatycznych organizowanych w stolicach państw na całym świecie.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1938 roku "Skauting i indywidualność"
PRZEDMOWA AUTORA DO POLSKIEGO WYDANIA
Mam przed oczyma dokumenty odnoszące się do historii skautingu w Polsce. Jeden z nich wydaje mi się szczególniej wzruszający. Mówi on nam o młodych przywódcach tego ruchu, którzy stanęli przed Naczelnym Skautem w czasie pierwszego międzynarodowego zlotu w r. 1913 w Birmingham. Przybyli oni, by prosić o uznanie oficjalne ich Związku, lecz spotkali się najpierw ze zdziwieniem i niezrozumieniem u Baden-Powella, który omal im tego uznania nie odmówił.
Dziś wydaje się to nam dziwne, a jednak gdy zastanowimy się trochę, będziemy mogli to zrozumieć.
Ci, którzy przybyli, by robić starania o uznanie ich za skautów polskich, w oczach świata nie byli Polakami. Byli to młodzi ludzie, którzy przybyli z Austrii, z Rosji i Prus, i zrozumiałe jest zdziwienie Naczelnego Skauta, szanującego porządek ustalony w Europie, jego, który na pierwszym miejscu w prawie skautowym postawił Ojczyznę, gdy patrzył na tych młodych zapaleńców, żądających od niego, by publicznie uznał ich stanowisko negatywne wobec tej ich ojczyzny.
Spójrzmy na mapę Europy i jej stolice w 1914 roku: zobaczymy więc Rosję z Petersburgiem, Niemcy z Berlinem, Austro-Węgry z Wiedniem. Ale gdzież jest Polska? Widzimy co prawda Warszawę, ale jest to tylko główne miasto gubernii rosyjskiej. Jakież więc są podstawy tego niezwykłego żądania?
Jednak Baden-Powell w końcu zrozumiał. Rzeczywiście Polska nie istniała oficjalnie dla narodów Europy, ani dla jej ambasadorów, ani dla jej kartografów, ale istnienie jej było daleko bardziej rzeczywiste i bardziej żywe niż to, jakie mogą narzucić traktaty i uznać geografowie. Polska była cała i niepodzielna w sercach jej dzieci i dlatego najlepsi z pomiędzy nich, najgorliwsi jej synowie, z całą otwartością prosili, by uznać istnienie tego Ideału Narodowego, tu, gdzie nie mogły go dosięgnąć ani niesprawiedliwość władców, ani kombinacje dyplomatów.
Ci młodzi ludzie z Austrii, Rosji i Prus bynajmniej nie negowali idei miłości ojczyzny, ale najgoręcej właśnie miłowali swoją prawdziwą ojczyznę, dziś już odzyskaną i jednogłośnie uznaną.
I prawdziwie piękny był ten gest Baden-Powella, który ostatecznie przychylił się do ich prośby; wyprzedzając niedalekie wypadki na rachunek przyszłości, nie troszcząc się o trudności, jakie mogło to pociągnąć za sobą w trzech krajach, które dokonały podziału dawnej Polski — uznał on oficjalne istnienie skautów polskich. Był zwiastunem nowej Polski, znowu odrodzonej.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1913 roku "Czem jest skauting polski? Gawęda obozowa"
Wyraz „odrodzenie“ szczególnie często obija się o uszy młodzieży polskiej. W żadnej może postaci prąd odrodzeniowy nie wywarł tak potężnego wpływu na liczne rzesze młodzieży (co łatwo stwierdzić w Galicyi) jak w postaci ruchu skautowego. Poczęty przed półtora rokiem zaledwie, zakorzenił się głęboko, nic też dziwnego, że wszystkie grupy, odrodzenia narodu pragnące, na te nowe formy pracy odrodzeńczej poważnie zwróciły uwagę. W ruchu skautowym i w życiu skautowym prąd odrodzeńczy znalazł przejście z literatury do życia, z działania na umysł przez pismo i pogadankę — do sfery działania na wolę, na charakter przez pewien typ życia. Gdybyśmy szukali określenia dla skautingu naszego, trudnoby lepsze znaleźć, jak stwierdzenie, że jest to ruch przetwarzający dusze chłopców naszych, zwrócony przeciwko egoizmowi i niedołęstwu, przeciwko niedbalstwu i oportunizmowi, przeciwko swawoli i liberalnej niezależności od potrzeb i dążeń społecznych, a oparty o najszlachetniejsze struny duszy młodzieńczej: tęsknoty rycerskiej, szlachetności, miłości braterskiej i ofiarności, karności i dzielności. Przetwarza on współczesnego poganina, dążącego do użycia i wygód przy najmniejszym wysiłku — na chrześciańskiego rycerza, gardzącego pokusami miękkiego i łatwego życia, a pragnącego walki ze złem o zwycięztwo dobra — w sobie samym, w otoczeniu swojem, na świecie — kosztem bodaj największych wysiłków i poświęceń — w imię obowiązku.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1937 roku "Takiej Polski chce Józef Piłsudski"
Wielkim trudem Swego życia budował siłę w Narodzie, geniuszem umysłu, twardym wysiłkiem woli Państwo wskrzesił. Prowadził je ku odrodzeniu mocy własnej, ku wyzwoleniu sił, na których przyszłe losy się oprą. Za ogrom Jego pracy danym Mu było oglądać Państwo nasze jako twór żywy, do życia zdolny, do życia przygotowany, a armię naszą sławą zwycięskich sztandarów okrytą.
Ten największy na przestrzeni całej naszej historii Człowiek z głębi dziejów minionych moc Swego Ducha czerpał, a nadludzkim wytężeniem myśli drogi przyszłe odgadywał.
Nie siebie tam już widział, bo dawno odczuwał, że siły Jego fizyczne ostateczne posunięcia znaczą. Szukał i do samodzielnej pracy zaprawiał ludzi, na których ciężar odpowiedzialności z kolei miałby spocząć.
Przekazał Narodowi dziedzictwo myśli o honor i potęgę Państwa dbałej.
Ten Jego Testament, nam żyjącym przekazany, przyjąć i udźwignąć mamy.
Prezydent Rzeczypospolitej
IGNACY MOŚCICKI
w dniu 12 maja 1935 r.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1946.
Reprint wydania z 1918 roku "Związek zuchów czyli młodych harcerzy"
Od wydawcy
We wstępie do książeczki ksiądz Jan Mauersberger podaje genezę projektu Związku Zuchów. Autorką jest jego uczennica, nauczycielka szkół miejskich w Sulejówku, Bolesława Zienkowiczówna, która zaadaptowała założenia ideowe do praktyki życiowej – w szkole i do bezpośredniej pracy harcerskiej.
Warto w tym miejscu zaznaczyć, że autorzy licznych publikacji o początkach ruchu zuchowego na ziemiach polskich i w wyzwolonym kraju nie dostrzegają różnicy nazwisk: Bolesławy Zienkowiczówny i Jadwigi Zienkiewiczówny, pisząc o Bolesławie Zienkiewiczównie lub przypisując twórczość Bolesławy Jadwidze. Dla prawdy historycznej warto skorygować ten błąd.
hm. Wojciech Śliwerski
Młodzież to przyszłość narodu; wychowanie młodzieży jest więc najważniejszym obowiązkiem narodowym, do spełnienia którego jesteśmy wszyscy powołani.
Młodzież szkół średnich posiada licznych wychowawców w osobach nauczycieli i rodziców; dzieci szkół elementarnych są przeważnie pozbawione odpowiedniego kierunku, gdyż ich rodzice nie mają szczytnego poczucia swych zadań wychowawczych, a nauczyciele często posiadają zbyt małe wykształcenie pedagogiczne.
„Dziękuję, że odstawiłeś stołeczek!” – tonem pełnym zachwytu mówię do mojego synka po tym, jak wyręcza mnie w odstawieniu na miejsce podstawki, której zwykle używa, by wspiąć się do umywalki. Mój dwulatek się uśmiecha i biegnie do swoich spraw, a ja zastanawiam się: dlaczego właściwie go pochwaliłam? Co chcę osiągnąć poprzez pochwałę? Czy to było okazanie mu mojej dumy? Czy w ten sposób wspieram jego samodzielność? Czy po prostu nagradzam go, bo zrobił coś, co mi się podoba? W ogóle dlaczego matki chwalą swoje dzieci? W odpowiedzi na te pytania powstała ta książka.
Nagroda Towarzystwa Królewskiego w Londynie dla najlepszej książki naukowej 2018 roku!
Dlaczego z prostego w obsłudze dziecka wyrasta wymagający nastolatek?
Dlaczego tak ciężko zwlec go rano z łóżka?
Dlaczego tak często podejmuje ryzykowne zachowania?
Przyjęło się żartować, że nastolatki to bezmózgie stworzenia. Nie myślą racjonalnie, nie potrafią ocenić ryzyka, wszystko jest dla nich czarno-białe. Rodzice zaciskają zęby i powtarzają: „Wyrośnie z tego”.
Co sprawia, że okres dorastania jest tak wrażliwy? Inaczej mówiąc – co kryje mózg nastolatka?
Wielokrotnie nagradzana profesor neuronauk Sarah-Jayne Blakemore wyjaśnia, co dzieje się w mózgu dorastających dzieci. Wieloletnia praca jej zespołu badawczego pokazała, że okres dorastania jest czasem niezwykłej wrażliwości rozwojowej, ale jednocześnie wyjątkowej kreatywności, która powinna zostać dogłębnie poznana i doceniona.
Bo chociaż czasem nastolatek sprawia wrażenie, jakby szukał dziury w całym, on musi po prostu… wynaleźć siebie.
Sarah-Jayne Blakemore: profesor w Institute of Cognitive Neuroscience londyńskiego University College, prowadzi badania nad rozwojem mózgu w okresie dorastania oraz poznaniem społecznym w autyzmie. Laureatka Royal Society Insight Investment Science Book Prize. We wcześniejszych latach tę nagrodę zdobyli m.in. Stephen Hawking i Bill Bryson.
Nowe wydanie bestsellerowej książki o rodzicielstwie popularnej polskiej psycholog dziecięcej, która od wielu lat wspiera rodziców i doradza profesjonalistom. Jest autorką cenionych przez rodziców i ekspertów poradników, m.in. Nowego wychowania seksualnego i Akcji adaptacji.Dziecko z bliska to pierwsza polska książka o rodzicielstwie bliskości, która kompleksowo opisuje relacje w rodzinie, nawiązywanie i utrzymywanie więzi między rodzicami a dziećmi i pomiędzy rodzeństwem. Odpowie na nurtujące rodziców pytania:Jak pomóc dziecku rozpoznawać i wyrażać emocje?Czy karać, czy nagradzać?Jak i gdzie postawić granice?Konsekwentnie zabraniać czy czasem pozwolić?Jak nie zapomnieć o własnych potrzebach?To książka, która wesprze rodzica na drodze do poznania własnego dziecka i będzie przewodnikiem podczas radosnej podróży przez rodzicielstwo.
Książka Przedszkolaki a agresja w programach telewizyjnych dla dzieci podejmuje problematykę dotyczącą czynników społecznych warunkujących przejmowanie przez dzieci w starszym wieku przedszkolnym agresywnych zachowań prezentowanych w dedykowanych im programach telewizyjnych.
Wśród dużej grupy mediów elektronicznych szczególne miejsce zajmuje telewizja. Jej dostępność i liczba odbiorców sprawiają, że stanowi ona medium dominujące w codziennym życiu i wywierające duży wpływ na dorosłych i dzieci. Kontakt dziecka z telewizją zaczyna się bardzo wcześnie, a czas poświęcony na jej oglądanie coraz bardziej się wydłuża. Z jednej strony jest on pozytywny – telewizja jest ważnym źródłem wiedzy z różnych dziedzin, poszerza zakres pojęć, wzbogaca język. Z drugiej może wpływać destrukcyjnie na zachowanie i emocje dzieci (powodując wzrost agresji czy inne zachowania nieakceptowane społecznie).
Dziecko w wieku przedszkolnym nie potrafi jeszcze oddzielać świata fikcyjnego od realnego. Wierzy, że świat jest taki, jaki ogląda w telewizji. A ponieważ małe dzieci uczą się przez naśladownictwo, mogą brać przykład z oglądanych bohaterów. Może to prowadzić nie tylko do wzrostu agresji u dziecka, ale też do usprawiedliwiania własnych agresywnych zachowań.
Stąd zasadne wydaje się poszukanie odpowiedzi na pytania: Jakie czynniki społeczne warunkują przejmowanie przez dzieci agresywnych zachowań prezentowanych w programach telewizyjnych dla dzieci? Na ile czynniki rodzinne, czynniki związane ze środowiskiem rówieśniczym czy miejscem zamieszkania warunkują przejmowanie takich zachowań przez dzieci w starszym wieku przedszkolnym?
Z satysfakcją informujemy, że po półtora roku od premiery książki Mutyzm wybiórczy poradnik dla rodziców, nauczycieli i specjalistów, która miała miejsce 8 czerwca 2017 roku, nakład czterech poprzednich jej wydań jest już wyczerpany. Wszystkie dotychczasowe nakłady, co rzadko się zdarza w tego typu publikacjach, rozchodziły się w ciągu kilku tygodni.Zaraz po ukazaniu się książki na rynku Autorka otrzymała wiele sygnałów od Czytelników, nie tylko od rodziców dzieci z mutyzmem wybiórczym, lecz także od specjalistów i nauczycieli z całego kraju oraz z zagranicy, z których jednoznacznie wynikało, że opracowanie było bardzo potrzebne i zostało bardzo pozytywnie przyjęte.Nalęży pamiętać, że praca z dzieckiem z mutyzmem wybiórczym nie jest łatwa. Niemniej jednak podjęcie właściwych oddziaływań na wczesnym etapie występowania tego zaburzenia może naprawdę szybko przynieść pozytywne efekty terapeutyczne. Co istotne, pracę z dzieckiem z MW powinni jednocześnie podjąć specjaliści (psycholodzy, logopedzi, pedagodzy), nauczyciele, ale przede wszystkim rodzice dzieci z MW. Rodzice bowiem decydują, jaką terapię otrzymają (bądź nie) ich dzieci. Oznacza to, że motorem niezbędnych zmian powinni być właśnie oni. Chodzi przecież tutaj o dobro i przyszłość dzieci z MW, które jeśli w porę nie uzyskają właściwej pomocy mogą mieć zdecydowanie gorszy standard życia w wieku młodzieńczym i dorosłości.
„Należy stwierdzić, że kultura szkoły jest obszarem wzbudzającym coraz większe zainteresowanie w debacie nad uwarunkowaniami procesów edukacyjnych. Zatem wychodząc naprzeciw brutalizacji życia, fascynacji światem konsumpcji, miernocie intelektualnej, masowej komercjalizacji życia, Autorzy z odwagą i determinacją pragną przybliżyć czytelnikowi ten jakże ważny element współczesnej szkoły”.
Z recenzji prof. dr. hab. Mariana Śnieżyńskiego
„Warto podkreślić, że przedstawiona do recenzji monografia ma dużą wartość poznawczą. W kontekście aktualnej teorii naukowej i praktyki edukacyjnej publikacja ta wpisuje się w kanon współczesnych dyskursów oraz poszukiwań teoretycznych i badawczych”.
Z recenzji prof. dr hab. Zdzisławy Zacłony
Elie Wiesel's harrowing first-hand account of the atrocities committed during the Holocaust, Night is translated by Marion Wiesel with a preface by Elie Wiesel in Penguin Modern Classics.
Born into a Jewish ghetto in Hungary, as a child, Elie Wiesel was sent to the Nazi concentration camps at Auschwitz and Buchenwald. This is his account of that atrocity: the ever-increasing horrors he endured, the loss of his family and his struggle to survive in a world that stripped him of humanity, dignity and faith. Describing in simple terms the tragic murder of a people from a survivor's perspective, Night is among the most personal, intimate and poignant of all accounts of the Holocaust. A compelling consideration of the darkest side of human nature and the enduring power of hope, it remains one of the most important works of the twentieth century.
Elie Wiesel (b. 1928) was fifteen years old when he and his family were deported by the Nazis to Auschwitz. After the war, Wiesel studied in Paris and later became a journalist. During an interview with the distinguished French writer, Francois Mauriac, he was persuaded to write about his experiences in the death camps. The result was his internationally acclaimed memoir, La Nuit or Night, which has since been translated into more than thirty languages.
Why do:
· Dutch babies seem so content, and sleep so well?
· Dutch parents let their kids play outside on their own?
· The Dutch trust their children to bike to school?
· Dutch schools not set homework for the under-tens?
· Dutch teenagers not rebel?
· What is the secret of bringing up the happiest kids in the world?
In a recent UNICEF study of child well-being, Dutch children came out on top as the happiest all-round. Rina Mae Acosta and Michele Hutchison, both married to Dutchmen and bringing up their kids in Holland, examine the unique environment that enables the Dutch to turn out such contented, well-adjusted and healthy babies, children and teens.
Read this book if you want to find out what lessons you can learn from Dutch parents, to ensure your kids turn out happy!
[...] praca jest nowatorska, zarówno pod względem podjętej problematyki badań, jak i prezentowanej koncepcji pracy, a następnie jej realizacji. [...] Atutem pracy jest jasne i umiejętne określenie celu i hipotez badawczych, które sformułowano na podstawie własnej koncepcji badań i bardzo dobrej znajomości literatury, głównie anglojęzycznej. Nowością jest przybliżenie czytelnikowi problematyki związanej z geografią dzieci praz określonym przez autorkę potencjałem populacji dziecięcej na Ukrainie. Nowością jest również ujęcie przestrzenne tych badań. [...] Praca dostarcza wiedzy o niezindeksowanych dotąd zjawiskach i procesach towarzyszących rozwojowi populacji dziecięcej. Przyczyni się do poszerzenia warsztatu badań - szczególnie w zakresie metodycznym. Będzie też pierwszą publikacją, w literaturze przedmiotu badań, prezentującą tak szczegółowe badania dotyczące potencjału populacji dziecięcej.
Z recenzji dr hab. Marii Soi
Rozwój teorii umysłu u dzieci
Indywidualne i społeczne czynniki wpływające na rozwój teorii umysłu u dzieci
Teoria umysłu u dzieci bez niepełnosprawności i z niepełnosprawnością
Rozwój teorii umysłu u dzieci a formy kształcenia
Funkcjonowanie społeczno-poznawcze dzieci w szkołach a rozwój teorii umysłu
Indywidualne i rodzinne uwarunkowania rozwoju teorii umysłu u dzieci
Jesteś rodzicem? Nie możesz nie znać tej książki.
Każdy, kto ma dzieci, miewa też czasem dość. Histeria malucha z powodu złej pary spodni, walki pomiędzy rodzeństwem na tylnym siedzeniu samochodu, nieustanne batalie o poranne wyjście z domu…
Napięte sytuacje, kiedy wkradają się chaos i trudne emocje, to wyzwanie dla wielu rodziców. W takich chwilach otwartość, cierpliwość i rzeczowy dialog wydają się teoretycznie niemożliwe. Heather Turgeon i Julie Wright mają na to rozwiązanie. Stworzona przez nich książka pokazuje, jak ROZMAWIAĆ z dzieckiem. W oparciu o opracowany przez siebie model, na który składają się okazywanie zrozumienia, wyznaczanie granic i rozwiązywanie problemów, autorki przedstawiają wskazówki dotyczące mowy ciała oraz przydatne narzędzia, dzięki którym dzieci zaczną słuchać ciebie, a ty nauczysz się słuchać ich.
Oprócz tego z książki dowiesz się między innymi:
*jak szybko i skutecznie poradzić sobie z atakami złości,
*jak poprawić relacje pomiędzy rodzeństwem,
*jak nauczyć dziecko mądrego korzystania z nowych technologii,
*jak skłonić pociechy do wykonywania poleceń i jak motywować je do współpracy,
*jak uśpić malucha i już o dwudziestej mieć happy hours.
Autorki, powołując się na najnowsze badania, pokazują, że słowa, które codziennie wypowiadamy, i ton naszego głosu mogą być bardzo skuteczne, o ile zostaną odpowiednio dobrane. Turgeon i Wright nie ograniczają się jednak tylko do teorii – przygotowały też zestaw gotowych rozmów i najlepszych rozwiązań. W ich książce znajdziesz odpowiedź na pytanie: „Co dokładnie mam powiedzieć?” w postaci wziętych z życia scenariuszy. Dzięki temu już dziś będziesz w stanie zmienić sposób, w jaki rozmawiasz z dzieckiem.
Cudownie praktyczny poradnik o podejściu do wychowania, które jest nie tylko bardziej życzliwe, ale i znacznie skuteczniejsze. Najlepszym sposobem na to, aby nauczyć dzieci słuchać, jest słuchanie ich samych – to punkt wyjścia do prostego, składającego się z trzech etapów procesu, który przedstawiają tu autorki.
JULIAN TREASURE, pięciokrotny prelegent TED oraz autor książki How to Be Heard
***
Heather Turgeon, terapeutka rodzinna, psychoterapeutka specjalizująca się w zagadnieniach związanych ze snem oraz wychowaniem dzieci. Jej artykuły ukazują się m.in. na łamach „New York Timesa” oraz „The Washington Post”.
Wraz z Julie często gości jako prelegentka w klubach dla rodziców i szkołach, prowadzi konsultacje w zakresie zaburzeń snu oraz terapię indywidualną.
Julie Wright, terapeutka rodzinna, twórczyni cyklu spotkań „Mama i ja”, jednego z najbardziej znanych tego typu programów. Dysponuje specjalistyczną wiedzą i doświadczeniem w zakresie wychowania dzieci w wieku od urodzenia do 3. roku życia, pracowała w Cedar-Synai Early Childhood Center, a także w klinice dziecięcej Child Guidance Clinic w Los Angeles.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
