Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1927 r.: Jak pracować w starszem harcerstwie?
Broszura niniejsza ma na celu ułatwienie prowadzenia pracy w zrzeszeniach Starszego Harcerstwa oraz danie wskazówek tym, którzy pracę taką podjąć pragną.
Ze względu na chęć jaknajszybszego wydania broszury, nie wyczerpuje ona wszystkich kwestji, z pracą starszo-harcerską związanych, porusza jednak zasadnicze jej elementy, opierając się na dotychczasowych doświadczeniach poszczególnych śro-
dowisk starszoharcerskich. W miarę rozwiązania pozostałych zagadnień metodycznych, będziemy je publikować, bądź w „Harcmistrzu“, bądź oddzielnie.
Mamy nadzieję, że praca ta przyczyni się do rozrostu Starszego Harcerstwa, a sam fakt jej wydania winien być dowodem, że Starsze Harcerstwo przeszło już okres szukania dróg, i wchodzi w fazę normalnego rozwoju.
Czuwaj!
Komisja Programowa Starszego Harcerstwa
Głównych Kwater Z. H. P.
Warszawa, w marcu 1927 roku
Po wszelkie dalsze wskazówki w zakres metodyki wchodzące, jak również ze wszelkiemi uwagami, zwracać się należy do Komisji Programowej Starszego Harcerstwa, Warszawa, Al. Ujazdowska 37 m. 12.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1922 r.: Zastęp harcerek
DO WSZYSTKICH DRUHEN!
Praca harcerska w drużynach i zastępach nie zawsze rozwija się tak, jakby należało i jakbyśmy same chciały, lecz nie z braku dobrych chęci, bo tych mamy dużo. Mamy przeważnie moc projektów, zamiarów, ochotę do pracy i wiarę w jej plony i tyle młodzieńczego zapału, że gotoweśmy „ruszyć z posad bryłę świata“. Naszym kierowniczkom też na dobrych chęciach nie zbywa. Więc dlaczego czasem nie tak się dzieje w harcerstwie, jak chciałybyśmy? Czy dlatego, że jeszcze za mało pracujemy nad pozbyciem się naszych wad i wyrobieniem charakteru, mało zdobywamy pożytecznych umiejętności, a jeszcze mniej pamiętamy o służeniu bliźnim i społeczeństwu, jak na harcerkę przystało?
Gotoweśmy uczynić wszystko, co jest w naszej mocy, by praca poszła dobrze, — tylko nie zawsze wiemy, co trzeba czynić, by ją pogłębić i rozszerzyć. Otóż w tej książeczce postaramy się wyjaśnić sobie, co powinna robić dobra zastępowa, by zastęp swój uczynić naprawdę zastępem polskich harcerek.
Czuwaj!
Nasz drogowskaz... Książeczka jest odpowiednikiem Baden-Powellowskich ,,Pierwszych kroków w skautostwie"", na których wzorował się także Małkowski, wydając pod tym właśnie tytułem mały podręcznik dla początkujących skautów polskich w Ameryce. Materjały czerpaliśmy nieraz z różnych źródeł, jednakże ujęcie całości jest oryginalne, w szczególności oryginalne jest położenie nacisku na stronę ideową i związane z tem stosunkowo obszerne potraktowanie dziejów i organizacji harcerstwa. Chcieliśmy przez takie ujęcie podkreślić, że technika skautowa, która najbardziej pociąga młodych do harcerstwa, sama jednak harcerstwa nie stanowi, przeciwnie, harcerz ćwiczy się ,,technicznie"", aby móc jaknajlepiej dążyć ku celom ideowym. ,,Drogowskazem"" nazwaliśmy książeczkę, bo chce ona wskazać harcerzowi i harcerce owe ,,pierwsze kroki"" na harcerskiej drodze. Jak drogowskaz, prosty słup z strzałą, skromna -- wskazuje jeno zasadniczy kierunek: w górę. ale W tym II wydaniu dokonaliśmy szeregu uzupełnień i zmian, niektórych na życzenie Harcerskiego Biura Wydawniczego. Skorowidz treści znajduje się na końcu książki.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint wydania z 1930 r.: Wskazówki dla skautmistrzów
Autor: Robert Baden Powell, tłumaczenie: Stanisław Sedlaczek
OD TŁUMACZA
Książka, którą dajemy polskim czytelnikom, a działaczom harcerskim w szczególności, w postaci przekładu Baden--Powella „Aids to scoutmastership“, może i powinnaby mieć szersze znaczenie niż tylko dla kół harcerskich i najbliższych Harcerstwa przyjaciół. Autor, twórca Ruchu, obejmującego dziś przeszło dwa i pół miljona młodzieży i dorosłych porusza tu cały szereg zagadnień pierwszorzędnego znaczenia społecznego i narodowego. Nietylko harcmistrz i nietylko wychowawca-nauczyciel znajdzie tu wiele pobudek do myślenia, niejedno sformułowanie swych własnych myśli, niejedną cenną wskazówkę i radę. Obywatel interesujący się zagadnieniami stanu i rozwoju narodu i ludzkości skorzysta, czytając te „Wskazówki“, choćby nawet pod tym, lub owym względem poglądy autora mu nie odpowiadały, albo wymagały wyraźniejszego rozwinięcia.
Postawienie kształcenia charakteru na pierwszym planie wychowania jest charakterystyczne dla Baden-Powella i skautingu, a tak zgodne z współczesnemi poglądami pedagogicznemi. Zwrócenie uwagi na znajomość i praktykę higjeny życia codziennego i ćwiczeń cielesnych to drugi punkt wspólny Baden-Powellowi i współczesnym organizatorom szkolnictwa, a choć tu znawcy wychowania fizycznego nie będą mogli powstrzymać się od zastrzeżeń co do pewnych szczegółów, całość zatrzyma swą wartość.
„Zrobienie karjery!“ Jakżeż „prozaiczny“ pozornie, a jednak jak życiowy temat! Baden-Powell stawia za jeden z celów wychowania skautowego ułatwienie osiągnięcia szczęścia, do czego ważnym warunkiem jest zapewnienie stałego zarobku. Znów jesteśmy w zgodzie z dążeniem do postępu w organizacji szkolnictwa, które coraz więcej dziś na świecie, a i u nas w Polsce już także, interesuje się sprawą obioru zawodu przez młodzież, stara się ten obiór ułatwić i nadać mu racjonalne podstawy.
Seria wydawnicza Przywrócić Pamięć ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 19111939. Reprint wydania z 1936 r.: Geneza skautingu i harcerstwa Wstęp Ruch harcerski w Polsce obejmuje przeszło 160 tysięcy chłopców i dziewcząt, skauting w świecie prawie 21/2 miljona chłopców, ok. miljona dziewcząt. Już sama liczebność tego ruchu wychowawczego uzasadnia zainteresowanie niem społeczeństwa. Zainteresowanie nauczycielstwa ma jeszcze inne motywy: harcerstwo współpracuje ze szkołą, ma z nią zatem wiele punktów stycznych, czasami zdarzają się płaszczyzny tarcia; dalej, harcerstwo przyswoiło sobie z skautingu, a także wyrobiło własną 25-letnią pracą, szereg metod i sposobów wychowawczych, zasługujących na poznanie, nieraz dających się zastosować w pracy szkolnej). Jednem z pierwszych pytań, jakie się nasuwają przy rozpoczynaniu badań nad nowym ruchem społecznym, jest pytanie: dlaczego ten ruch powstał, jakie potrzeby i warunki społeczne go wywołały, a zaraz następne nasuwa się zagadnienie co do pierwszych początków ruchu, źródeł jego odrębności, środków krzewienia się, więc w ruchu wychowawczym źródeł pomysłów metodycznych i organizacyjnych. Nie są to zagadnienia mające teoretyczne tylko znaczenie, przeciwnie, wniknięcie w genezę ruchu daje podstawy do jego lepszego zrozumienia, do głębszego wniknięcia w podstawy ideologji, metod i środków, materjałów i form wychowania oraz oddziaływania społecznego. Mając te zasadnicze wiadomości, zbierzemy nie tylko dane do oceny ruchu, do stwierdzenia, czy i jakie wnosi nowe wartości, nie tylko lepiej zrozumiemy dodatnie i ujemne zjawiska w nim zachodzące, ale i zdobędziemy ważną pomoc w planowaniu oddziaływania polepszającego stan spraw, jeżelibyśmy je zamierzali. Ten ostatni moment ma znaczenie głównie dla działaczy na samym terenie harcerstwa, szkic ten jednak zapewne i w te sfery trafi, więc warto to było zaznaczyć. Aby uzasadnić, dlaczego trzeba się zająć genezą skautingu), a nie poprzestać na studjowaniu naszego harcerstwa, albo odwrotnie, mówić tylko o harcerstwie, nie zajmując się skautingiem, muszę wybiec nieco przed to, o czem traktuję niżej: Harcerstwo powstało jako synteza różnych prądów narodowo-wychowawczych, a skauting jest tylko jednem jego źródłem genetycznem. Trzeba zatem i to źródło zbadać, ale nie można na niem poprzestać.
Niniejsza praca jest próbą opisania zaangażowania politycznego młodzieży w ujęciu bardziej całościowym, nieograniczającym się do prezentacji danych ilościowych. Chociaż przedstawiam również procentowe rozkłady aktywności i uczestnictwa młodzieży w życiu politycznym, moim głównym zamiarem jest poznanie różnorodnych uwarunkowań aktywnego zaangażowania. Wybrana metoda badawcza - wywiady narracyjne - ma przybliżyć i zdefiniować czynniki środowiskowe, w tym rodzinne, szkolne, medialne czy rówieśnicze, warunkujące aktywność. Interesuje mnie rola otoczenia w kreowaniu aktywnych postaw obywatelskich. Praca jest próbą uchwycenia fenomenu zaangażowania politycznego, zrozumienia jego istoty i poznania treści, które ukrywają się za znaczeniem i sensem działalności politycznej.
Fragment Wstępu
W książce ukazano rolę rodziców w identyfikowaniu i rozwiązywaniu typowych konfliktów, jakie mają miejsce w związku z nauką ich dzieci w szkole. Wskazano też sytuacje i miejsca, gdzie można szukać pomocy, gdy porozumienie staje się coraz bardziej odległe. Dzięki temu strony konfliktu sprawniej będą prowadzić dialog i łatwiej dochodzić do porozumienia w sytuacji różnicy zdań i rozbieżności poglądów. Korzyści odniosą wszyscy, a w najwyższym stopniu dzieci.
Niniejsza książka, opracowana przez zespół ekspertów i zawierająca praktyczne informacje oraz pokrzepiające i godne zaufania wskazówki, jest niezbędnym poradnikiem dla wszystkich kobiet spodziewających się dziecka, opisującym ciążę tydzień po tygodniu. Jest wiarygodnym i przystępnym źródłem informacji, w zrozumiały i uspokajający sposób wyjaśniającym wszystko, co warto wiedzieć.Szczegółowy przewodnik przedstawiający fizyczny, umysłowy oraz sensoryczny rozwój dziecka tydzień po tygodniu, od poczęcia do narodzin.Naturalnej wielkości ilustracje, zdjęcia wnętrza macicy oraz zdjęcia ultrasonograficzne wykonane w technologii 3D, pozwalające śledzić wzrost dziecka oraz zachodzące w nim zmiany.Porady odnośnie do zdrowia, stanu emocjonalnego, opieki prenatalnej, diety oraz ćwiczeń fizycznych, które pomogą kobiecie i dziecku zachować wyśmienitą kondycję.Przeżycia i anegdoty opisujące prawdziwe odczucia i doświadczenia kobiet.Objaśnienia i rady dotyczące porodu, które dobrze przygotowują do tego ważnego dnia.Porady na pierwszych kilka dni po urodzeniu dziecka.
Książka-poradnik dla rodziców, którzy sami chcieliby zorganizować dziecięce przyjęcie. Autorka poddaje mnóstwo pomysłów, m.in. na urodziny po piracku, imieniny hawajskie, a nawet... Piżama Party. – Dobry plan to podstawa sukcesu – tłumaczy i krok po kroku instruuje, jak sprawnie i niedrogo przygotować domowy „kinderbal” i zapanować nad chaosem. Od menu przez kostiumy po odpowiedni program zabaw.
Mały Stuart pragnął tylko, by być kochanym. Wpajano mu jednak, że jest zbyt niegrzeczny, aby zasłużyć na ojcowską miłość. Tatusiu, proszę, nie to historia słodkiego chłopczyka, który dorastał pod opieką nieobliczalnego mężczyzny. Był bity i wykorzystywany seksualnie, jednak nikt nie znał tragicznej prawdy. Jak się potem okazało David, ojczymem Stuarta, molestował również młodszą siostrę chłopca, za co został wtrącony do więzienia. Po ponad 30 latach emocjonalnej i psychicznej traumy oraz po samobójstwie siostry w Stuarcie coś pękło. Postanowił spotkać się z Davidem i samemu wymierzyć najwyższą karę. Spisaną w tej książce historię Stuart Howarth zaczął pisać w więzieniu. Stała się dla niego swego rodzaju terapią i ukojeniem po latach, które spędził w mentalnym piekle.
Jest to wznowienie uzupełnionego wydania „Zrównoważonego rozwoju dziecka w świetle nowych wyzwań“ z 2008 roku (Oficyna Wydawnicza IMPULS).Jak pisze Autorka we wstępie: Książka jest hołdem dziecku we mnie, które przez lata przypominało mi, że wszystko co dotyczy mnie jest żywe, obecne, choć głęboko „zakopane“ i wymaga uwagi, a przede wszystkim wyjścia naprzeciw fundamentalnej potrzebie bezwarunkowej miłości i akceptacji jego obecności. Potrzebuje ono bowiem nieustannej troski o harmonijny (zrównoważony) rozwój i wspieranie zdrowia na wszystkich jego poziomach.
Książka jest propozycją skierowaną do twórców programów edukacyjnych dla nauczycieli, także tworzenia edukacji rodziców - wychowania do zdrowia, aby po latach nie trzeba było terapii w wielu sferach życia, tym samym jest częścią całożyciowej edukacji.
Oby starczyło nam wyobraźni i cierpliwości na ten nieustanny kontakt z fundamentalnym fragmentem nas samych, korzeniami naszej historii, dla budowania harmonii w sobie, dziecku, rodzinie i świecie.
Zaprezentowane w książce Anny Gaweł badania teoretyczne i empiryczne koncentrują się wokół fenomenu zdrowia, które jest nieodłącznie związane z rozwojem człowieka w okresie jego dojrzewania i zarazem warunkuje przebieg tegoż rozwoju.
Autorka podejmuje próbę rozpoznania podmiotowych zasobów zdrowotnych oraz zasobów środowiskowych tkwiących w ekosystemie szkoły, które współtworzą potencjał zdrowotny uczniów w wieku gimnazjalnym. Przyjęta w pracy perspektywa ekologicznego, systemowego i salutogenetycznego ujmowania zjawisk w obszarze zdrowia umożliwia poszukiwanie odpowiedzi na pytania dotyczące możliwości kształtowania tych zasobów w procesie wychowania do zdrowia, stanowiącym nieodłączny składnik całościowego procesu edukacji służącej harmonijnemu rozwojowi człowieka jako istoty biopsychospołecznej.
Publikacja jest adresowana do środowiska naukowego pedagogów i psychologów zdrowia, studentów nauk społecznych oraz pedagogów szkolnych i nauczycieli będących realizatorami edukacji zdrowotnej.
Praktyczny poradnik dla wszystkich ojców, którzy chcą aby ich córki wyrosły na naprawdę szczęśliwe kobiety. Każdy ojciec doświadczył kiedyś w swoim życiu dojmującego poczucia, że jego córka to istota z innej planety i kompletnie nie jest w stanie przewidzieć czy zrozumieć jej reakcji. Często niestety budzi to w nim chęć pozostawienia wychowania córki w rękach żony, która, jak mu się wydaje, chyba najlepiej wie, jak pomóc w rozwoju innej przedstawicielce rodzaju żeńskiego. Kevin Leman dowodzi, że to karygodny błąd, ponieważ relacja z ojcem jest fundamentalna dla kształtowania się osobowości dziewczynki. Samoocena, życiowe wybory, zachowanie czy charakter kobiety zależą w ogromnej mierze od jakości tej właśnie relacji. Tata znaczy dla córki naprawdę dużo i dlatego musi być w pełni zaangażowany w proces jej wychowania. Leman, znany psycholog i ojciec czterech córek, pokazuje w tej książce, jak tę niełatwą i skomplikowaną misję zrealizować z powodzeniem i bez poważnych strat po obu stronach. Tato, jeśli zdobędziesz się na odrobinę wysiłku, możesz zbudować ze swoją córką relację, o jakiej marzysz - opartą na wzajemnej miłości i szacunku. Sprawdzone wskazówki opisane w tej książce, pomogą ci w byciu takim ojcem, jakiego twoja córka potrzebuje, by stać się w przyszłości pewną siebie, zrównoważoną i kochającą kobietą.
Kołyska, łóżeczko, materacyk, kołderka, kocyk, poduszka. Płyn do kąpieli, szampon, oliwka, zasypka, krem do pupy, nawilżane chusteczki. Wózek głęboki, wózek spacerowy, komoda z przewijakiem, kosz na pieluchy, kojec, mata edukacyjna, karuzela. Butelki, smoczki, podgrzewacze, mleko w proszku, gotowe kaszki i obiadki w słoiczkach... Lista rzeczy, które wydają się niezbędne, kiedy w domu pojawia się dziecko, nieustannie się wydłuża - ku zadowoleniu producentów i przerażeniu rodziców.
Czy rzeczywiście narodziny dziecka sprawiają, że w domu muszą pojawić się stosy przedmiotów i gadżetów „ułatwiających” opiekę nad niemowlęciem? „Dziecko bez kosztów” rozprawia się z tym mitem, pokazuje, jakie są prawdziwe potrzeby noworodka i jak można je zaspokoić bez konieczności wydawania bajońskich sum. Autorka przeprowadza czytelników przez świat dziecięcych akcesoriów i odkrywa, które mogą być rzeczywiście przydatne, które można samodzielnie wykonać, a które są najzupełniej zbędne, a nawet szkodliwe.
„To książka bez granic i bez uprzedzeń, książka, która mówi o tym, co jest naprawdę potrzebne do zdrowego rozwoju psychicznego i emocjonalnego. To nie jest przewodnik po zakupach ani książka, dzięki której możesz zaoszczędzić. To znacznie więcej. To książka, która pomoże rodzicom bardziej uwierzyć w siebie, zaufać potrzebom wyrażanym przez dzieci i znaleźć w sobie zasoby, by wychować dziecko w miłości i szacunku”.
Z przedmowy
Przemoc, przymus, agresja, nękanie, wykluczanie, mobbing, bullying, prześladowanie, dyskryminacja, opresja to terminy znane nam z rzeczywistości społecznej, niestety także szkolnej. Autorki tej pracy jako specjalistki analizujące społeczność uczniów gimnazjów obiektywnie referują skalę problemu, opierając się na swoich doświadczeniach badawczych.
Jak przedstawiają, źródła opresji szkolnej tkwią nie tylko w „zachowaniach aktorów szkolnej sceny, ale także w centralizmie oświatowym, nadaktywności reorganizacyjnej i hiperlegalizmie. Na poziomie szkoły skutkuje to biurokratyzacją jej działań i brakiem wizji jej rozwoju; brakuje wielkiego celu, który szkoła ma realizować”.
Jak wyjść z trudnej sytuacji? Autorki pracy szukają odpowiedzi w poglądach i przemyśleniach klasyków – Jacka Woronieckiego i Juliusza Payota, stawiając tezę, „iż sprzyjający grunt dla opresji na różnych poziomach stanowią niedomagania w sprawowaniu władzy i nieuwzględnianie sprawy kształtowania charakteru”.
Przyjęta interpretatywna perspektywa teoretyczna oraz zastosowana strategia metodologiczna umożliwiła nie tylko rekonstrukcję wzorów interakcji, ale także znaczeń związanych z podejmowanymi przez podopiecznych działaniami i strategiami (…). Autor dąży do indukcyjnego wykrycia wzorów interakcji pojawiających się w zebranych danych - nie uległ łatwej (w przypadku badanej problematyki) pokusie epatowania czytelnika jakimiś „egzotycznymi” czy „szokującymi” ciekawostkami. Dobrze świadczy o jego kompetencjach badawczych dążenie do wykrycia reguł rządzących badanym obszarem zjawisk. Praca Piotra Chomczyńskiego jest zarazem argumentem na rzecz przydatności interakcjonistycznej perspektywy teoretycznej, w świetle której ludzie zamieszkujący opisywane przez badacza światy jawią się jako osoby „z krwi i kości”, podejmujące aktywne działania w ramach ograniczeń, na jakie natrafiają. Pokaźny fragment pracy poświęcony jest socjologicznej analizie emocji i sposobów radzenia sobie z negatywnymi emocjami przez wychowanków instytucji korekcyjnych. Jest to problematyka relatywnie nowa na polskim gruncie. Wprowadzenie kategorii emocji znacznie wzbogaca prezentowany przez autora obraz zjawisk i pozwala przekonująco uporządkować sporą część danych. Analiza interakcji, strategii interakcyjnych oraz sposobów radzenia sobie z negatywnymi emocjami związana jest z próbą uchwycenia aspektu strukturalnego: statusów i zbioru ról możliwych do przyjęcia przez wychowanków badanych instytucji. Koncentracja na działaniach i interakcjach wychowanków nie spowodowała jednak zawężenia pola eksploracji do działań w obrębie murów placówki. Zaletą prezentowanych analiz jest prześledzenie ścieżek oddziaływań na kształt zachowań mających początek w szerszych kontekstach społecznych. Z recenzji dr. hab. Marka Gorzko, prof. nadzw. Uniwersytetu Szczecińskiego
Słońce promienne wysłało gońce na szczyty gór, rozświetlając śnieżne wierzchołki — w naszą dolinę zagląda nieco spóźnione — ale zdążyło nieco przygrzać rosę poranną — namioty dymią, jak kurne chaty naszych sąsiadów — górali.
Szumi wartki potok górski, z kamienia na kamień skacząc żwawo. Jego srebrzysty nurt wije się wśród drzew i skał — obchodząc przeszkody, których pokonać nie może — tworząc tu i ówdzie, w zagłębieniach koryta głębsze studzienki — umywalnie skautów.
Oto już cała czereda wybiegła z namiotów na głos trąbki porannej. „Mgły opadają“ — woła nasz znawca pogody urzędowo odpowiedzialny za deszcz, „będzie ładnie“.
Parę minut upływa i wszyscy zbierają się w „kapliczce“. Pod pięknym świerkiem umieszczono ołtarzyk z Matką Boską Częstochowską — klomb z kwiatami. — Tu modlimy się codziennie rano i wieczorem. W niedzielę i święta idziemy na Mszę do kościołka w pobliskiej wsi.
Po modlitwie — cześć sztandarowi! Wznosi się na maszt wysoko chorągiew biało-czerwona, godło i symbol Rzeczypospolitej.
Pozdrawiamy ją podnosząc rękę prawą w wielkim ukłonie harcerskim. Zaraz zaczyna się gimnastyka. Chudy Wilk każe nam wytrząsać się na sposób „shimmy“, potem następują różne krucze chody, skłony, biegi, zamachy — jako uczy stary Ling i nowocześni jego potomkowie i nasz druh, zasłużony profesor Piasecki. Potem biegiem do strumyka. Ten i ów zwolennik komfortu ma swe stałe miejsce z różnemi ulepszeniami — wieszadłem na ręcznik, większym kamieniem — podstawką na mydło i t. d.
Zagadnienie „starszego harcerstwa“) wysunięto u nas przed trzema laty. Zakrojono je na szeroki i silny ruch, pierwotnie nawet poza właściwym ruchem harcerskim (patrz „Ustawa Związku Starszych Harcerzy“, wydana przez Główną Kwaterę Z.?H.?P.), rokując sobie po nim wielkie nadzieje i spodziewając się, że zasadniczo wpłynie na dalszy rozwój harcerstwa. Zbytecznem dodawać, że stworzenie nowego typu „starszego harcerza“ było potrzebnem i koniecznem ze względu na mnogie rzesze wychowanków drużyn harcerskich, którzy z rozmaitych względów w pracy harcerskiej, jako wychowawcy, instruktorowie, dalej brać udziału nie mogli, czy nie chcieli.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
