Publikacja przeznaczona dla dwóch grup wiekowych: 3-4 -latków oraz 5- i 6-latków. W skład książki wchodzą praktyczne informacje na temat tego, jak w warunkach przedszkolnych pomóc dzieciom z zaburzeniami SI, propozycje zabaw stymulujących zmysły, scenariusze zajęć dla dwóch grup wiekowych, karty pracy nawiązujące do tematyki zajęć, kolorowe materiały pomocnicze do pracy z grupą oraz gazetka informacyjna dla rodziców.
Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.
Reprint z 1937 r. "STRAŻ NAD PROSNĄ. 1912-1937 JEDNODNIÓWKA JUBILEUSZOWA HARCERSTWA ZIEMI KALISKIEJ".
Przyrzeczenie Harcerskie
Mam szczerą wolę całym życiem pełnić
służbę Bogu i Polsce; nieść chętną pomoc
bliźnim; być posłusznym Prawu Harcerskiemu.
Prawo Harcerskie
I. Harcerz służy Bogu i Polsce i sumiennie spełnia swoje obowiązki.
II. Na słowie harcerza polegaj jak na Zawiszy.
III. Harcerz jest pożyteczny i niesie pomoc bliźnim.
IV. Harcerz w każdym widzi bliźniego, a za brata uważa każdego innego harcerza.
V. Harcerz postępuje po rycersku.
VI. Harcerz miłuje przyrodę i stara się ją poznać.
VII. Harcerz jest karny i posłuszny rodzicom i wszystkim swoim przełożonym.
VIII. Harcerz jest zawsze pogodny.
IX. Harcerz jest oszczędny i ofiarny.
X. Harcerz jest czysty w myśli, mowie i uczynkach; nie pali tytoniu, nie pije napojów alkoholowych.
HARCERZE!
„Już w latach niewoli przygotowywaliście się do służby Ojczyźnie. Uwierzywszy w tę pracę, że tylko silny i zdrowy, przygotowany odpowiednio naród zdolny jest podjąć zwycięsko zbrojną walkę o niepodległość, poczęliście z całym entuzjazmem młodości zaprawiać swe ciała do trudów życia obozowego, ćwiczyć się w rzemiośle wojennym, a dusze swe młode nastrajać na wysoki ton moralny ofiarnej gotowości do czynu.
To też gdy huragan wojny światowej deptać począł niwy polskie i przyjść miało do dziejowego porachunku za lata krzywd i niewoli, Wyście w pierwszym stanęli szeregu tych, którzy odważyli się sięgnąć po zaszczytne miano żołnierzy niepodległości. Łzami matek i ojców żegnani lub częściej bez ich wiedzy i zezwolenia rzucając dom rodzicielski, szliście w szeregi polskich oddziałów na trud wojenny, przerastający wielekroć Wasze siły, na rany i śmierć, na górną radość zmierzenia się z wrogiem w otwartym polu.
Nie sprzeniewierzyliście się i potym nakazom harcerskiego prawa, gdy zmartwychwstała Ojczyzna pod broń swych obywateli dla obrony granic wołała.
W walkach o Kresy Wschodnie, Małopolski czy Ziemię Litewską, w walkach zeszłorocznych z przemożnym chwilowo wrogiem braliście czynny i chwalebny udział. Rozrzuceni po oddziałach regularnej armii lub zgrupowani w odrębne jednostki w służbie wywiadowczej, kurierskiej i frontowej, zdaliście raz jeszcze egzamin ze swej dojrzałości obywatelskiej i gotowości do ofiar, zawsze świecąc swym starszym towarzyszom broni przykładem wysokiego pojmowania swych ochotniczo na się wziętych obowiązków.
Oddając cześć poległym za Ojczyznę kolegom Waszym, wyrażam Wam, Harcerze, podziękę i uznanie za dotychczasową służbę“.
Naczelny Wódz
(—) J. PIŁSUDSKI
Pierwszy Marszałek Polski.
Start do trzyletniego Wyścigu Pracy drużyn harcerskich zbliża się siedmiomilowemi krokami. Zdajemy sobie wszyscy dobrze sprawę z niewyrównanego poziomu pracy w poszczególnych drużynach naszej Chorągwi. Wiemy również że największą bolączką w pracy drużynowego jest brak odpowiednio wyszkolonych zastępowych. Dobry zastępowy, to dobrze prowadzony zastęp; porządne zastępy — to drużyna harcerska.
Chęć posiadania dobrych zastępowych wysuwa konieczność prowadzenia stałej i konsekwentnej pracy drużynowego nad zastępowym w zastępie zastępowych.
Druhu drużynowy! Pomyśl o pracy w drużynie i ułóż na tej podstawie program pracy zastępu zastępowych na rok bieżący. Jeżeli cię nie stać na samodzielne prowadzenie zastępu zastępowych, jeżeli rozpiętość wieku poszczególnych zastępowych jest zbyt wielka, porozum się z innym drużynowym, zorganizujcie pracę wspólnie, zwróć się wreszcie do druha Hufcowego o pomoc, zapytaj go, czy na terenie hufca nie będzie gromady zastępowych, w której skład twój zastęp zastępowych mógłby wejść. Tak, czy inaczej zorganizuj zastęp i rusz robotę z miejsca. Czasu mało, a do startu wszyscy musimy stanąć gotowi!
Jakie to dziwne, jakie tajemnicze, jakie straszne w swej tajemniczości...
Jeszcze sześćset pięćdziesiąt lat temu na części ziem dzisiejszego państwa polskiego, tam gdzie przepływają Narew i Biebrza, gdzie wznoszą się Suwałki, Augustów i Białystok, — mieszkali Jadźwingowie. Byli oni narodem licznym, składającym się z kilkudziesięciu plemion, mieli własny odrębny język, własne wierzenia, swoiste obyczaje. Żyli niezależnem życiem politycznem.
A dziś? Śladu po nich nie zostało. Dosłownie — żadnego śladu.
Legendy i baśnie nie dochowały o Jadźwingach żadnych wspomnień; archeologowie nie natrafili dotychczas na żaden grób, na żaden zabytek jaćwieski; lingwiści nie próbują nawet w językach polskim, białoruskim i litewskim doszukiwać się słów jaćwieskich; historycy nie posiadają najmniejszego kawałka pergaminu, zapisanego ręką Jadźwinga.
I obecnie nikt nie zajmuje się losem zanikłego narodu. Nawet uczeni. Siedemdziesiąt lat mija, gdy ostatni raz napisano o Jadźwingach rozprawę naukową.
Jadźwingowie nie zostawili po sobie żadnego śladu, ale obcy, ich sąsiedzi, przypadkowo i urywkowo zanotowali o nich garść szczegółów. Na tych notatkach cudzoziemskich opiera się cała nasza wiedza o Jadźwingach.
Jadźwingowie nie byli, jak my, Słowianami; należeli do grupy ludów litewskich. Język ich jednak różnił się wyraźnie od litewskiego, pruskiego i łotewskiego. Religja też prawdopodobnie tworzyła odrębny systemat. Liczni książęta plemienni, będąc zarazem czarodziejami i wróżbitami, pośredniczyli między ludem a tajemniczemi i groźnemi bóstwami, wcielonemi w zwierzęta lub uosobionemi w żywiołowych potęgach natury.
Dziesięć Praw Harcerskich przyświeca nam w drodze, po której przyrzekliśmy postępować w życiu. Tyle w nich mądrych i nadzwyczaj trafnych wskazówek, a tak naturalnych, tak pożytecznych i prostych, że mimowoli ukazuje się uśmiech zachwytu i zadowolenia na twarzach tych, którzy je po raz pierwszy odczytują, a dla tych, którzy je dobrze znają, nie stają się one obojętne, ale przeciwnie coraz to bardziej pociągające.
Szkoda tylko, że tak pięknych Praw nie zna szerszy ogół, iż niejeden nawet z naszych kolegów szkolnych nie wie, że:
1. Na słowie harcerza można polegać.
2. Harcerz jest wierny Ojczyźnie.
3. Harcerz jest użyteczny innym.
4. Harcerz w każdym widzi bliźniego, a brata w każdym harcerzu.
5. Harcerz jest rycerski.
6. Harcerz jest przyjacielem zwierząt i miłuje przyrodę.
7. Harcerz jest posłuszny i karny.
8. Harcerz jest zawsze pogodny.
9. Harcerz jest oszczędny i ofiarny.
10. Harcerz jest czysty w myśli, mowie i uczynkach
Prawdziwa historia tragedii dziecka
Zawsze byłam chora. Chuda jak tyczka i delikatna jak suflet; łatwo
dostawałam siniaków i szybko słabłam. W szkole dzieciaki pytały wprost, czy mam anoreksję. Nie miałam; byłam chora. Następny lekarz, następny gabinet, następny szpital. Tak wyglądało dzieciństwo Julie Gregory. Była wyjątkowo chorowita. Matka z niezwykłą
energią usiłowała ustalić przyczynę: prowadziła córkę od lekarza do lekarza, domagała się kolejnych badań – nawet operacji na otwartym sercu! Ale specjaliści nie potrafili określić, co dolega Julie. Dziewczynka czuła się coraz gorzej – przez 16 lat, dopóki nie trafiła
do rodziny zastępczej, a matka przed sąd. Ale dopiero 24-letnia Julie dowiedziała się, że jej matka chorowała na zastępczy zespół Münchhausena.
Zastępczy zespół Münchhausena to jedna z najbardziej złożonych, przerażających i okrutnych form znęcania się rodziców nad dziećmi. I najbardziej trudna do wykrycia. Polega na celowym wywoływaniu dolegliwości fizycznych i emocjonalnych u bliskiej,
zależnej osoby przez jej opiekuna, najczęściej matkę.
Autobiografi a JULIE GREGORY Mama kazała mi chorować to pierwsza
relacja ofiary maltretowania przez matkę z zastępczym zespołem
Münchhausena i bezprecedensowy opis cierpień dziecka przez lata
wpędzanego w chorobę. Wybrana książką roku przez „The Sunday
Times”, stała się światowym bestsellerem sprzedanym w milionie egzemplarzy
w 21 krajach.
Julie Gregory przeżyła, wyzwoliła od szaleństwa matki. Dziś jest uznanym
ekspertem w dziedzinie zastępczego zespołu Münchhausena.
Bierze udział w międzynarodowych konferencjach, występuje w radiu
i telewizji, prowadzi wykłady dla palcówek medycznych i instytucji
prawnych i doradza stowarzyszeniom zajmującym się ochronądziecka.
„Ta książka jest z jednej strony pełna bólu, z drugiej zaś nadziei i radości
życia poprzez ukazanie możliwości wyrwania się z kręgu przemocy
i powrotu do zdrowia”.
dr n. med. Joanna Cielecka-Kuszyk, prezes Fundacji Mederi – Pomóżmy Dzieciom
Jeśli poszukujecie skutecznych sposobów, by dobrze wychować nastolatka i przygotować go do dorosłego życia, musicie przeczytać tę książkę!
Sue i Tim Muldoonowie, rodzice trojga dzieci, przetestowali wiele metod wychowawczych i wybrali dla Was najlepszą z nich!
Jak wychować nastolatka z pomocą duchowości ignacjańskiej to praktyczny przewodnik dla wszystkich matek i ojców, którzy pragną, by ich dzieci wyrosły na dobrych i szczęśliwych ludzi. Autorzy, zainspirowani nauczaniem św. Ignacego Loyoli, przekonali się, że najskuteczniejszą metodą wychowawczą jest zaproszenie nastolatków do wspólnego przeżywania wiary w codzienności. W książce dzielą się swoim doświadczeniem, pokazując, jak pełne miłości życie rodziców może stać się bezkonkurencyjnym wzorem do naśladowania dla ich dzieci.
Wczytajcie się w rady tych wyjątkowych małżonków i dowiedzcie się od nich, jak:
budować w nastolatku poczucie własnej wartości;
pomóc odnaleźć młodemu człowiekowi jego miejsce w świecie;
nauczyć dzieci odpowiedzialnego korzystania z daru wolności;
uwrażliwić swoje latorośle na los słabszych;
rozmawiać z nastolatkami o ich seksualności;
przygotować młodych ludzi do przeżywania porażek;
umiejętnie wprowadzać dzieci w świat nowych technologii i mediów społecznościowych.
Sue i Tim Muldoonowie – terapeutka i teolog; wychowują trójkę nastoletnich dzieci i dzielą się swoim doświadczeniem z szukającymi wsparcia rodzicami; autorzy wielu książek na temat wychowania, m.in. poradnika Duchowość dla domu. Sześć reguł życia rodzinnego.
Książka Tima i Sue Muldoonów pomaga rodzicom lepiej rozumieć swoich synów i córki oraz rozróżniać zachowania czy sytuacje groźne dla dzieci i młodzieży od nieuniknionych przejawów niedojrzałości. W jednym i drugim przypadku autorzy podpowiadają rodzicom takie strategie postępowania, jakie stwarzają szansę na pokonanie zaistniałych trudności.
Zadania rodziców, a także zasady wychowania, autorzy książki ukazują w świetle tego, co Pismo Święte mówi na temat człowieka i kryteriów dojrzałości. Odwołują się przy tym do duchowości ignacjańskiej, która w formowaniu człowieka uwzględnia wszystkie sfery: ciało i ducha, myślenie i emocje, wolność i zdolność do miłości.
Tim i Sue Muldoon słusznie podkreślają, że podstawą wychowania jest aktywna obecność rodziców przy synach i córkach, uczenie ich ofiarnej służby na rzecz bliźnich, a jednocześnie nieustanne okazywanie dzieciom miłości rodzicielskiej, która powinna być odblaskiem miłości Boga-Ojca.
Dużym atutem książki jest to, że jej autorzy są małżonkami i rodzicami. Tim jest teologiem i duszpasterzem, a Sue jest psycholożką i terapeutką. Obydwoje dysponują dużym doświadczeniem w pomaganiu ludziom znajdującym się w trudnych sytuacjach. Na co dzień podejmują trud wychowywania trojga dzieci, z których jedno to dziecko adoptowane. Jak sami podkreślają, ów trud rodzicielstwa podejmują z radością i pełnym zaufaniem w pomoc Boga.
ks. Marek Dziewiecki,
wykładowca psychologii i pedagogiki, autor książki
Kochać i wymagać. Rozważania o wychowaniu
– Mamo, nie mogę zasnąć!
– Dlaczego?
– Nie wiem… Jestem zdenerwowany i przez głowę wciąż przebiegają mi myśli, myśli, myśli…
– Chcesz, żebym wyjaśniła ci, jak oddychać?
– ODDYCHAĆ? Ale ja już umiem oddychać!
– A poświęciłeś kiedyś chwilę, żeby się zastanowić, jak właściwie to robisz? Którędy powietrze wchodzi, a którędy wychodzi? Czy wypełnia twój brzuch czy raczej klatkę piersiową, czy robisz to powoli czy szybko…
„Mamo, nie mogę zasnąć” to książka o tym, w jaki sposób za pomocą ćwiczeń wyciszyć dziecko przed snem. Zawiera opisy różnych technik oddechowych i lekkich ćwiczeń fizycznych sprzyjających uspokojeniu.
Ines Castel-Branco – współzałożycielka wydawnictwa Fragmenta. Po urodzeniu dzieci zajęła się typografią i projektowaniem książek. Od wczesnych lat lubiła odkrywać różne techniki malarskie, jest absolwentką architektury. Informacjami o tym, jakie cuda można zrobić z makulatury, dzieli się na swoim blogu „Mama recicla”.
Co to jest savoir-vivre? Mniej więcej to samo co bon ton, tylko że trudniej to się wymawia. No dobrze, a co to jest bon ton? Wiedza o tym, jak człowiek dobrze wychowany zachowuje się w różnych sytuacjach. Hm..., a kto to właściwie jest ten dobrze wychowany człowiek? Ktoś, kto nie zachowuje się jak małpa i kogo nie trzeba chować do szafy, gdy przychodzą goście. Czyli każdy, kto przeczyta tę książkę i czegoś się z niej nauczy!
Czyta Jacek Kiss
Żyjemy w okresie przemian w zakresie sztuki komunikowania. Rewolucja informatyczna zmieniła życie społeczne. Cenne są rozważania Autorki dotyczące form książki literackiej dla dzieci z uszkodzonym wzrokiem oraz walorów rozwojowych literatury dziecięcej.
Za pomocą prostych wskazówek i łatwych do wykorzystania w praktyce strategii Steve Brown wyjaśnia, jak stosować niefizyczne i fizyczne interwencje, aby dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu lub zaburzeniami behawioralnymi i emocjonalnymi były bezpieczne, kiedy przejawiają trudne zachowania. Autor prezentuje różne strategie deeskalacji, udziela informacji o ocenach ryzyka i zagadnieniach prawnych, podejmuje także dyskusję na temat ważnej roli fizycznych interwencji i środków przymusu bezpośredniego. Niniejsza książka, przybliżając to skomplikowane zagadnienie, wspiera osoby pracujące z dziećmi i młodzieżą (3–18 lat) z zaburzeniami ze spektrum autyzmu lub zaburzeniami behawioralnymi i emocjonalnymi w świadomym stosowaniu niefizycznych interwencji oraz w postrzeganiu fizycznych interwencji jako ostatniego sposobu dozwolonego działania.
Ania Dziedzic, trenerka znana jako Fit Mom napisała przewodnik po ciąży dla wszystkich przyszłych mam, które chcą przeżyć ten wyjątkowy stan aktywnie i świadomie. Dzieli się swoją wiedzą, jak przygotować się do ciąży i tłumaczy, jakie zmiany zajdą w organizmie w czasie jej trwania. Rozprawia się z mitem jedzenia za dwoje i prezentuje ćwiczenia, które może wykonywać przyszła mama. Przekonuje, że w ciąży warto być w ciąży aktywną i dbać o dobrą kondycję organizmu, ponieważ mocne mięśnie znacznie ułatwią poród, połóg i powrót do formy po porodzie. Zwraca uwagę na zapotrzebowanie organizmu na różne składniki odżywcze i prezentuje przykładowe menu na każdy trymestr. Swoje porady wspiera opiniami ekspertów w zakresie dietetyki, endokrynologii, położnictwa i ginekologii.
Książka „Dzieci świata” składa się z dziesięciu rozdziałów zawierających zarówno portrety dzieci z różnych krajów naszego globu, jak też zdjęcia oryginalnych lalek danego regionu. Elegancko wydana w twardej obwolucie, skierowana jest do dzieci, dorosłych, estetów i ludzi ciekawych świata.
Rzadko udaje się dostrzec tyle piękna i dobra w jednej publikacji, tyle różnokolorowych oczu, odcieni skóry i finezji włosów, rzadko też zdarza się, by autorka fotografii zawarła w nich tak wyraziste egzystencjalne przesłanie, etos człowieczeństwa podążającego przez swoje czasy i przeistaczającego się nieustannie w kolejnych fazach rozwojowych.
Joanna Królikowska skomponowała wspaniałą panoramę kruchości i delikatności światów dzieci, chwil pierwszych i kolejnych, utrwalonych w kadrze aparatu fotograficznego i zatrzymanych na zawsze w ich wyjątkowości i symbolicznym wymiarze. Niezwykła uroda zdjęć komponuje się tutaj wspaniale z pięknem dzieci z różnych stron świata, istot ciekawie zerkających w obiektyw i uchwyconych niespodziewanie w chwili zamyślenia, w smutnej lub pełnej wigoru pozie. To są subtelne portrety.
Prof.. Dr Dariusz Lebioda
O AUTORCE
Joanna Królikowska
Urodzona w Łodzi. Artystka, kolekcjonerka dzieł sztuki, zamiłowana podróżniczka. Fotografią zajmuje się od wielu lat. Jej wprawione oko wypatrzy to, czego inni często nie zauważają. Studia malarstwa i grafiki uczuliły ją na piękno, a idealna kompozycja i wyczucie barw to znak rozpoznawczy jej prac. Album Dzieci świata jest tego najlepszym dowodem.
Kupując książkę, pomagasz przy realizacji projektów charytatywnych, gdyż dochód ze sprzedaży książki przeznaczony jest w całości na ich realizację.
Optymalna, męska instrukcja obsługi nowego życia, do przeczytania pomiędzy zmienianiem pieluch, ulewaniem, a nieprzespanymi nocami. Wszystko, co musisz wiedzieć o ciąży, porodzie i rozwoju twojego dziecka, z uwzględnieniem wskazówek, jak przeżyć, oraz pomocnych strategii na pierwszy rok, spisane przez wielokrotnie przetestowanego ojca kilkorga dzieci.
Patchworkowe rodziny traktowane są przez niektórych ich członków jako dopust boży, przez innych – jako szansa. Niewątpliwie życie w takiej rodzinie jest nie lada wyzwaniem. Jak podaje GUS, w 2013 roku rozwiodło się 36 procent małżeństw zawartych w ciągu ostatnich 5 lat. I ta tendencja z roku na rok rośnie. Statystyki nie obejmują ludzi z niesformalizowanych związków, którzy też się rozstają, też mają dzieci. To ogromny społeczny problem. Te 36 procent (plus niesformalizowani) wchodzi w kolejne związki, na ogół z matrymonialnego rynku wtórnego i tworzy czasem wielopiętrowe patchworkowe systemy. Z praktyki terapeutycznej Wojciecha Eichelbergera wynika, że często ci ludzie czują się zagubieni, winni, nie wiedzą, jak układać relacje w nowych systemach. Książka ta ma im pomóc w rozwiązaniu tego problemu. Wojciech Eichelberger – psycholog i psychoterapeuta, współtwórca pierwszych psychoterapii w Polsce. Prowadzi Instytut Psychoimmunologii (IPSI) w Warszawie. Autor i współautor wielu bestsellerowych książek, m.in. Życie w micie, Sny, które budzą (Wydawnictwo Zwierciadło), uświadamiających czytelnikom istotne źródła ich życiowych problemów i wskazujących drogę do ich przekraczania. Od lat związany z magazynem „Zwierciadło”. Alina Gutek – dziennikarka od lat związana z magazynem „Zwierciadło”.
Kto komu pierwszy podaje rękę? Jak ułożyć sztućce na talerzu, gdy skończyło się już posiłek? Jak przyjmować urodzinowe prezenty? Dobre maniery to praktyczny poradnik, który pomoże dziecku odnaleźć się w każdej sytuacji, budować dobre relacje z innymi i zawsze zachować się jak prawdziwy dżentelmen lub dama. Grunt to dobre wychowanie!
Kto komu pierwszy podaje rękę? Jak ułożyć sztućce na talerzu, gdy skończyło się już posiłek? Jak przyjmować urodzinowe prezenty? „Dobre maniery” to praktyczny poradnik, który pomoże dziecku odnaleźć się w każdej sytuacji, budować dobre relacje z innymi i zawsze zachować się jak prawdziwy dżentelmen lub dama. Grunt to dobre wychowanie!
Jest to wymagający czas dla rodzica, ponieważ rozmowy na tematy intymne są rzadkością. Na szczęście ma szansę to ulec zmianie za sprawą bestsellerowej autorki New York Timesa. Wyjaśnia ona, że o ile konflikt pokoleń jest nieunikniony, możliwe jest nawiązanie porozumienia z dzieckiem i przekazanie mu najcenniejszych rad, których często sami nie otrzymaliśmy niegdyś od własnych rodziców, za co przyszło nam zapłacić wysoką cenę. Teraz i Ty dowiesz się, jak bezcenną wiedzę zdradziły młode kobiety i szerokie grono psychologów, seksuologów, naukowców, wykładowców akademickich i ekspertów. Dowiesz się, w jaki sposób pornografia i wszystkie seksualne mity, jakie za sobą niesie, wypacza percepcję nastolatków. Autorka ujawnia, dlaczego tak wiele dziewcząt drwi z dziewictwa, a dopuszcza przelotne znajomości. Wyjaśnia również, skąd się bierze coraz więcej przypadków przemocy na tle seksualnym. Podaje też konkretne sposoby komunikacji z dorastającym dzieckiem tak, by się przed nami otworzyło i pozwoliło sobie pomóc.
Studia i wyniki badań prezentowane w 10 tomie serii Edukacja małego dziecka – zatytułowanym Wychowanie i kształcenie – kierunki i perspektywy zmian – warunkowane są z jednej strony krytyczną oceną wprowadzanych reform systemu edukacji w Polsce i realizacji kolejnych etapów proponowanych zmian strukturalnych oraz programowych w niższych klasach szkoły podstawowej. Natomiast z drugiej strony – w kontekście zachodzących współcześnie przemian społecznych i kulturowych – są próbą wskazania podstaw pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz ich perspektyw.
Kierując się tymi założeniami, autorzy poszczególnych tekstów wskazują między innymi na kulturowe i poznawcze konteksty pedagogiki wczesnoszkolnej, która – powracając „do korzeni”, do paradygmatów wczesnej edukacji dziecka, do „nieobecnych dyskursów” – powinna reorganizować pracę pedagogiczną z dzieckiem w młodszym wieku szkolnym, interpretowaną w kategoriach pomocy w rozwoju, pomocy wzajemnej oraz kształcenia dla rozwoju.
PROGRAMY EDUKACYJNO-TERAPEUTYCZNE dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym, znacznym i niepełnosprawnością sprzężoną zostały przygotowane z myślą o nauczycielach specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, nauczycielach szkół masowych uczących uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym, znacznym i niepełnosprawnością sprzężoną oraz rodzicach tych uczniów. Programy obejmują treści kształcenia zgodne z podstawą programową zawartą w Rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. Ponadto są ściśle skorelowane z publikacjami: Śladami pór roku. Karty pracy dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym, znacznym i niepełnosprawnością sprzężoną. Umożliwi to efektywne realizowanie i monitorowanie programu edukacyjno-terapeutycznego oraz dokonanie diagnozy rozwoju dziecka z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
