Tutaj znajdziesz bogaty wybór lektury z zakresu chrześcijaństwa: modlitewniki, teologia, historia religii, żywoty świętych, wiara, cuda, katecheza, islam, judaizm, religie dalekiego wschodu oraz świata starożytnego.
Oddaję do rąk czytelników drugie wydanie zbioru Osiem rodzajów złego życia. Wszystkie fragmenty na temat ośmiu duchów zła, które prezentowane były w pierwszym wydaniu, pozostają bez zmian. Publikacja została uzupełniona o moje osobiste refleksje wokół głównego tematu książki, jak również została odświeżona szata graficzna okładki.
Wszystkie refleksje, które snuję wokół ośmiu duchów zła, są subiektywne. Swoje rozważania opierałem na Autorach, których poznasz na kolejnych stronach książki. Traktuj je jako próbę interpretacji przez osobę świecką tekstów Ewagriusza z Pontu. Celem nie jest pouczanie, ale zaznaczenie tematu, pokazanie pewnej drogi, która jest dostępna. Rozwiązania leżą na ziemi, zasypane innymi treściami, wystarczy, abyś sięgnął i zapoznał się z nimi. Korzystanie tylko z tego, co oferuje Internet, grozi niezrozumieniem, a wręcz błędami w interpretacji. Jeżeli chcesz tylko prześlizgnąć się po temacie, bazując na krótkim cytacie czy nagłówku, lepiej zostaw Ewagriusza w spokoju… Tylko potem się nie dziw, że z powodu lenistwa, straciłeś możliwość poznania i zrozumienia.
Ostatnimi czasy na rynku wydawniczym pojawiło się wiele publikacji najpopularniejszego amerykańskiego kaznodziei abp. Fultona J. Sheena. Nie dziwi to wcale tych, którzy znają książki arcybiskupa. Ale zarówno tych, którzy przeczytali już niejedną publikację, jak i tych, którzy o arcybiskupie Sheenie słyszą pierwszy raz, zapewniamy: tę książkę musisz przeczytać!Dlaczego? Bo to doskonały drogowskaz do bycia szczęśliwym i kolejny stopień w dostaniu się do nieba!We wspólnocie wiary Kościoła jesteśmy posłuszni Chrystusowi w świetle Ducha Świętego, a nie systemowi czyli skomplikowanej sieci dogmatów, założeń i nakazów. Nasza wiara jest spotkaniem dwóch osób: naszego Zbawiciela i każdego z nas. Jesteśmy tego świadomi, jak podkreśla jeden z rozdziałów, że droga chrześcijanina jest walką i trudem zdobywania świętości poprzez miłość. Możliwość owocnego przejścia tą drogą potwierdzają ludzie święci. Dobitnym przykładem jest Święty Paweł Apostoł. Niestety, rzadko w naszych czasach słyszymy ubolewanie nad grzechem i niesprawiedliwością, a wprost przeciwnie, zło ukazuje się jako coś normalnego.Świat podobnie jak w czasach Arcybiskupa Sheena gdy słyszy głoszone prawdy o sądzie Bożym, czyśćcu, niebie lub piekle, nie tylko spycha je na margines, ale stanowią one podstawę do oskarżeń tych, którzy je głoszą. W naszej wędrówce, która jest wstępnym zaproszeniem dla każdego na własnej drodze do nieba, trzeba uchwycić się słowa Bożego, które jest światłem: Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdoła pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują (1 Kor 2, 9) abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, ze wstępu.
Wzruszający pamiętnik ojca Wilhelma Westona (1550-1615), angielskiego jezuity, niczym sensacyjna powieść ukazuje nam z jednej strony bohaterstwo i niezłomną wiarę katolickiego misjonarza, z drugiej zaś okrucieństwo i fanatyzm jego protestanckich prześladowców.
Ojciec Wilhelm Weston (1550-1615) był angielskim jezuitą, misjonarzem, znanym egzorcystą. Studia odbył w Hiszpanii i we Francji, by następnie w Rzymie wstąpić do Towarzystwa Jezusowego. W 1584 roku udał się z tajną misją do ojczyzny, gdzie niedługo po przybyciu został aresztowany i dopiero w 1603 roku wygnany z Anglii. Ostatnie lata życia spędził w Hiszpanii, najpierw w Sewilli, gdzie pełnił funkcję rektora tamtejszego kolegium angielskiego, a następnie w Valladolid, gdzie też zmarł w opinii świętości. Pozostawił po sobie pamiętnik opisujący jego dzieje jako kapłana prawdziwie niezłomnego, potrafiącego ocalić swoją godność nawet w warunkach długoletniego, poniżającego uwięzienia.
Drogi Rodzicu, czy wiesz, jak zachęcić dziecko do udziału w niedzielnej Mszy Świętej? Ta książka Ci w tym pomoże. Zabawne i mądre opowiadania tłumaczą najmłodszym, dlaczego Eucharystia to niezwykła UCZTA, i podpowiadają, co zrobić, aby ją dobrze przeżyć.Bohaterowie opowiadań Alicja, Bobek (czyli Jasiek) oraz zaprzyjaźniony brat zakonny Feliks odpowiadają na trudne, ale bardzo ważne pytania, chociażby takie jak:* Dlaczego Mszę Świętą nazywamy spotkaniem z Przyjacielem?* Co to znaczy modlić się w czyjejś intencji?* Kogo słucha Pan Bóg, gdy modli się do Niego kilka osób jednocześnie?* Czy wszystkim wolno przychodzić na Mszę Świętą?Książka zawiera też niespodziankę dla dzieci: rebusy, zagadki oraz ciekawostki. Dzięki nim najmłodsi jeszcze lepiej zrozumieją i zapamiętają, jak wspaniałym prezentem od Pana Boga jest Msza Święta
Istnieje ścisły związek pomiędzy milczeniem i mówieniem, ponieważ wszystko rodzi się z ciszy. Jeśli nasze życie wyłania się z okresów wyciszenia, jest życiem o wiele bardziej prawdziwym.
Niemal każdy człowiek przynajmniej raz w życiu doświadczył uczucia wewnętrznej ciszy, które napełniło go pokojem i radością. Jest to jedna z naszych naturalnych potrzeb, do których zaspokojenia dążymy. Niezrównanym sposobem na osiągnięcie tego stanu jest kontemplacja.
Thomas Keating pokazuje, jak dzięki zgłębianiu pojęć związanych z religią chrześcijańską można dojść do wymiaru kontemplatywnego. Czerpie zarówno z metod właściwych zachodniej tradycji chrześcijańskiej, jak i z tradycji Wschodu, wskazując, że mogą się one nawzajem uzupełniać. Podkreśla przy tym, że kontemplatywny wymiar życia jest obecny we wszystkich religiach i to właśnie w nim cała rodzina ludzka stanowi jedność.
Thomas Keating OCSO (1923–2018) – jeden z założycieli Ruchu Odnowy Kontemplacyjnej i wieloletni przewodnik tej wspólnoty. Autor licznych artykułów oraz książek poświęconych metodzie modlitwy głębi.
"Ku wolności wyswobodził nas Chrystus" - te słowa, jak żadne inne pasują do życia
XVII-wiecznej peruwiańskiej mistyczki Urszuli od Jezusa. Przez lata niewolnica, najpierw peruwiańskich arystokratów, potem klasztoru klarysek, po cudownym ocaleniu rozpoczyna głębokie życie mistyczne. Nie może zostać siostrą zakonną, pozostaje więc przez lata służącą, na specjalnych ślubach „dla czarnoskórych”.
Dla Boga nie ma to jednak znaczenia, i to jej objawia wiele prawd o czyśćcu, jej powierza modlitwę za dusze czyśćcowe, i ją wyznacza, by przekazała nam - ludziom XXI wieku - fundamentalne prawdy na temat oczyszczenia. Jej losy stanowią niesamowite wprowadzenie w historię katolicyzmu w Ameryce Łacińskiej, grzechów i wielkości ludzi Kościoła. Urszula przypomina nam wszystkim, że Pan Bóg potrafi wyprowadzić dobro nawet z największego zła.
Pomoc duszom swoich koleżanek, współpracownic, niewolnic lub posługujących w konwencie św. Klary, stała się jednym z ważniejszych ziemskich zadań Urszuli od Jezusa. Wielokrotnie przychodziły do niej dusze kobiet, z którymi przez lata pracowała, a o których po ich śmierci szybko zapomniano.
Pewnego dnia Urszula zobaczyła przed sobą Marię Bran, niewolnicę, która zmarła czternaście lat wcześniej, a która objawiła jej się w pięknej białej szacie, z naręczem kwiatów i z rozświetlonym obliczem. Dlaczego ta dobra i pobożna kobieta, trafiła do czyśćca? Za życia Maria z upodobaniem trwoniła czas, sypiała zbyt długo i zajmowała się rzeczami dla siebie nieodpowiednimi. Dusza Marii ujawniła Urszuli, że choć zadana jej pokuta będzie trwała jeszcze długo, to jednak jest lekką karą. Zanosiła dziękczynienie Bogu za to, że choć porwano ją w dzieciństwie z Afryki, a potem sprzedano w niewolę, to dzięki tym okolicznościom mogła poznać Chrystusa, przyjąć chrzest i zostać zbawioną.
Dusza innej zakonnicy przyszła prosić Urszulę o modlitwę, o ofiarowanie za nią pięciu dni pokutnych na wzór pięciu ran Chrystusa. Kara owej siostry miała być nieznaczna i lekka, ale jednak realna. Na pytanie, dlaczego tak świątobliwa osoba znajduje się w czyśćcu, usłyszała, że za mało oczyściła się w czasie życia. Urszula uzyskała ważną – także dla nas – lekcję. Zjawy z zaświatów przypominają, że ludzie, pozostający po ziemskiej stronie życiowej pielgrzymki, powinni stale zabiegać o umartwienia - na różne sposoby.
Stale zapominamy o tej prawdzie. Większość z nas tego nie czyni, przesuwając czas oczyszczenia i umartwienia na pobyt w czyśćcu. W miejscu, w którym czas płynie zupełnie inaczej niż na Ziemi a wrażliwość duszy i głód obcowania z Bogiem gwałtownie – a boleśnie – wzrastają.
W publikacji można znaleźć wiele tematów związanych nie tylko z bieżącymi wydarzeniami w polskim Kościele, ale także obszerne refleksje o rozmaitych zjawiskach i przemianach społecznych związanych z naszą religijnością. Wśród poruszonych kwestii znajdziemy: problem kryzysu wiary i kapłaństwa, grzechów pedofilii i homoseksualizmu wśród duchownych, uwagi dotyczące lustracji. Nie zabrakło odniesień ściśle religijnych zagadnień: liturgii, nauczania wiary czy samej katechezy, jak również tych mówiących o księżach i biskupach, finansach kościelnych czy spadku liczby powołań. Autorka dzieli się również swoją oceną zjawiska pentekostalizacji polskiego katolicyzmu oraz oficjalnych mediów kościelnych.
Szmer wiatru to książka powstała na podstawie zapisów rozmów prowadzonych przy użyciu komputera pomiędzy ojcem i jego autystycznym, niemówiącym synem. Michał opowiada, czym według niego jest autyzm i w jaki sposób autyści różnią się od innych ludzi. Opisuje, jak on postrzega współczesny świat. W centrum jego zainteresowań pozostaje człowiek, którego złożonością bytu wydaje się być zafascynowany. Porusza przy tym tak ważne tematy, jak miłość, szczęście, prawda, zdolność myślenia, zaufanie, wiara w Boga. Opisuje przeżycia duchowe, jakich doświadczał w podróżach do Rzymu i do Ziemi Świętej, dyskutuje z ojcem na temat określonych fragmentów Biblii. Posługuje się przy tym często krótkimi opowiadaniami lub wierszami. W jego rozważaniach częste są odniesienia do Istoty Wyższej, którą utożsamia on z Osobą Jezusa, nazywając Go Panem Sumienia bądź Wielkim Łowcą Sumień. Kiedy według Michała Wielki Łowca Sumień stał się Panem Sumienia? odpowiedź na to i wiele innych pytań znajdzie Czytelnik na łamach tej książki. Michał Rutkowski, dwudziestokilkuletni, niemówiący autysta. Absolwent Zespołu Szkół Specjalnych przy ul. Tarchomińskiej w Warszawie. Od 10. roku życia porozumiewa się za pomocą komputera. Wraz ze swoim ojcem jest współautorem książki Trzy pustynie, wydanej w 2014 roku. Andrzej Rutkowski, ojciec Michała, lekarz.
„Święty Tomasz z Akwinu dosłownie oddychał Psalmami – jako kilkuletni uczeń benedyktyńskiej szkoły na Monte Cassino nauczył się ich na pamięć; jako dominikański zakonnik zaczynał i kończył dzień słowami psalmów; jako wykładowca wyjaśniał ich ukryte znaczenia i zawiłości. Lectura super Psalmos pozwala nam wejść w świat Tomaszowej medytacji nad Księgą Psalmów, a wybitnym i – nie waham się stwierdzić – niezbędnym przewodnikiem po tym świecie jest niniejsza monografia ks. prof. Piotra Roszaka. Czytelnicy, a zwłaszcza teologowie, bibliści i historycy, otrzymują doskonałe i długo wyczekiwane omówienie choćby takich tematów, jak: hermeneutyka biblijna w średniowieczu, komentarze biblijne Tomasza z Akwinu, teologia Psalmów, chrystologia i soteriologia. Zrekonstruowana przez Autora tomistyczna chrystologia soteriologiczna jest czymś więcej niż tylko eksperckim studium historyczno-teologicznym. Monografia ks. P. Roszaka stanowi bowiem niezwykłe świadectwo spotkania dwóch teologów z XIII i XXI w., których zachwyca i fascynuje jedna Osoba – Jezus Chrystus, Syn Boga, Zbawiciel ludzi” (z recenzji o. dr. hab. Tomasza Gałuszki OP).
Tarcza Serca Jezusowego jest to mały obrazek z wizerunkiem Najświętszego Serca Jezusa, który zawsze można mieć przy sobie. Przypomina ona, że Serce Boże jest naszą tarczą i obroną przed grożącym nam niebezpieczeństwem. To symbol miłości Chrystusa do każdego z nas, a także – za przykładem św. Małgorzaty Marii – odpowiedzi, jaką powinniśmy dawać na tę Jego miłość. Zachęcamy do poznania historii powstania tarczy Najświętszego Serca i prześledzenia szerzącego się kultu Serca Jezusowego, a także do odkrycia cudów opatrznościowych dziejących się za Jego przyczyną. Prezentem do książki jest specjalna wersja tarczy Serca Jezusowego na dzisiejsze czasy idealnie pasująca do każdego portfela. Noszenie jej stanowi potwierdzenie naszego zawierzenia w opatrznościowe działanie Najświętszego Serca Bożego.
Kto się boi Jana Pawła II? to książka, która stawia ważne pytania: dlaczego w Kościele i poza nim są osoby, które kwestionują dorobek Świętego Papieża? Dlaczego marginalizuje się rolę, jaka odegrał Jan Paweł II w przeobrażeniu Kościoła i świata?Był pierwszym papieżem, który oddał głos ludziom, który wszedł do synagogi i do meczetu, który zainicjował Światowe Dni Młodzieży. Pierwszym, który podróżował po całym świecie, aby modlić się z wiernymi i zgromadził przedstawicieli wszystkich Kościołów i religii, aby modlić się o pokój.Dwaj autorzy, wybitni dziennikarze watykaniści: Giacomo Galeazzi i Gian Franco Svidercoschi, przedstawiają istotne cechy życia i pontyfikatu Karola Wojtyły. Zapraszają czytelnika do odkrycia na nowo jego dziedzictwa, aby wiosna mogła rozkwitnąć na nowo w życiu Kościoła. Ponieważ pamiętać o nim to za mało. Żeby nie ulec presji tego świata, by mieć siłę, aby przezwyciężyć lęk lub odrzucenie, musimy nieustannie wprowadzać w czyn to wszystko, czego nauczał nas przez lata i pozostawił nam w swoim testamencie.
Niniejsza publikacja jest próbą ukazania roli Eucharystii w życiu duchowym bł. Karola de Foucauld, francuskiego konwertyty, którego postać fascynuje obecnie wielu ludzi. Przede wszystkim to tajemnica Mszy świętej ukształtowała jego życie duchowe oraz postawy, które przyjmował. We współczesnym świecie wydają się one bardzo aktualne, co skłoniło autora do głębszej refleksji nad życiem wewnętrznym Błogosławionego. W rozdziale I została zaprezentowana biografia bł. Karola de Foucauld. przedstawiona pod kątem jego odniesienia do sakramentu Eucharystii. W ten sposób wykazano, że w życiu bł. Karola de Foucauld, które można podzielić na trzy okresy, Msza święta stała się miejscem wzrostu w świętości. Rozdział II dotyczy teologiczno-duchowej specyfiki rozumienia tajemnicy Eucharystii. Błogosławiony Karol de Foucauld doświadczył jej wielu wymiarów, wśród których zasadniczymi były: misterium ofiary, uczty i komunii. Takie przeżywanie Eucharystii czerpał z nauczania Kościoła. Rozdział III, zamykający pracę, wskazuje na owoce Eucharystii. Są nimi konkretne postawy, które bł. Karol de Foucauld przyjmował w swoim życiu. Wśród nich akcentował zwłaszcza postawę kontemplacji, ubóstwa i ofiarnej służby oraz miłości względem bliźnich. Autor ma nadzieję, że niniejsza praca pozwoli zauważyć i podkreślić rolę Eucharystii w życiu duchowym. Msza święta jest bowiem „źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego" (Sobór Watykański II, konstytucja Lumen gentium, 11).
Dzisiaj liturgia mszalna jest w "niebezpieczeństwie", wyrażającym się pewnymi niedoskonałościami, a nawet uchybieniami. Potwierdził to J. Ratzinger (jeszcze jako kardynał) w wywiadzie dla francuskiego dziennika "La Croix". Jego zdaniem głównym zagrożeniem celebracji mszalnej jest źle rozumiana "kreatywność liturgiczna", która może w niedługim czasie spowodować powstanie "mszalnej liturgicznej Wieży Babel". Jako papież Benedykt XVI stwierdził, że wprowadzane zmiany w liturgii Mszy świętej muszą być w zgodzie z prawdziwym duchem liturgii i jej przepisami. Bezwględnie trzeba eliminować wszystkie aspekty "dzikiej pseudoliturgicznej twórczości", które niekiedy przemieniają Mszę świętą w widowisko i degradują liturgię mszalną do rangi towarzyskiego spotkania.
W roku 2019 zostałem poproszony o przygotowanie rekolekcji dla ludzi związanych z WCCM (The World Community for Christian Meditation) na temat „Chrześcijaństwo otwarte na kontemplację”. Zmusiło mnie to do bardziej systematycznej refleksji nad samą kontemplacją i tym, o co w niej chodzi. Po wygłoszeniu rekolekcji postanowiłem nieco rozszerzyć moje refleksje, gdyż temat wydaje się niesamowicie ważny. Mam nadzieję, że przydadzą się one także Czytelnikom.
Zanim jednak zaczniemy omawiać temat, trzeba wpierw omówić pojęcie kontemplacji, aby stało się jasne, o jaką otwartość chodzi. Co oznacza słowo kontemplacja?
W Ewangelii jest wiele pytań, które Chrystus kieruje do ludzi. Ale jest drugie tyle takich, które ludzie kierują do Chrystusa, i wcale nie tylko ci ludzie, którzy mieli okazję wypowiedzieć je za Jego ziemskiego życia. Panie, gdzie mieszkasz? Panie, kto zgrzeszył, on czy jego rodzice... ? Czy tylko niewielu będzie zbawionych? Które przykazanie jest największe? Co to znaczy „powstać z martwych”?
Przecież o to wszystko i my pytamy.
Pytania, problemy. Miał swój problem Józef po Zwiastowaniu, a gdy się ukazała gwiazda, to całkiem inny problem mieli Mędrcy, a inny Herod, choć i dla nich, i dla niego streszczał się ten problem w słowach: „Gdzie jest nowo narodzony król żydowski?” Podobnie całkiem inny problem miały wobec grobu na Golgocie owe, jak to w pieśni śpiewamy, trzy Maryje, a inny – arcykapłani. Kto nam kamień odwali? – albo: jak ten kamień przytrzymać skutecznie, żeby zmarły spod niego nie zniknął. Czy to Ty jesteś Mesjasz, Zbawiciel przysłany przez Boga? A jeśli tak, to czemu nie schodzisz z krzyża?
Przecież o to wszystko i my pytamy, chociaż nie wszyscy o to samo, albo nie w każdym stadium naszej wędrówki o to samo.
Wielu to już zauważyło, wielu komentowało. Wolno przyłączyć się do tego nurtu.
C.S. Lewis (1893-1963), pisarz, filozof, oksfordzki wykładowca uniwersytecki, autor słynnych ""Opowieści z Narnii"". W tomie esejów ""Cztery miłości"" Clive Staples Lewis, wyróżnia cztery rodzaje miłości: przywiązanie, przyjaźń, miłość erotyczną i caritas. Ta ostatnia, jako miłość Boga i bliźniego, jest z nich najważniejsza. Lewis pokazuje jak płynne są granice między poszczególnymi rodzajami miłości. Bowiem jedna może przechodzić w drugą tak, abyśmy w rezultacie lepiej mogli zrozumieć, kim i po co jesteśmy.Prowokująca, oryginalna opowieść o tym, czym jest prawdziwa Miłość.
Odkryj to co istotneWykazywał się niezwykłą siłą i determinacją. Podejmował wyzwania, jakie rzucało mu życie. Przełamywał sztywną formę i rutynę, nie bojąc się działać nawet tam, gdzie napotykał opór. To dało mu zdolność do wrażliwego budowania wspólnoty i zaangażowania się w życie społeczne. Od najmłodszych lat poświęcał się dla ubogich by ostatecznie, pomagając jednemu z nich, oddać swoje życie. Radosny i wierny modlitwie, żył z Bogiem obecnym tu i teraz.Pier Giorgio Frassati jest inspiracją do odważnego bycia sobą i czerpania sił z niezłomnej pewności, że Bóg istnieje.Życie Pier Giorgia może stać się natchnieniem dla wszystkich zaangażowanych w wielkie dzieło Nowej Ewangelizacji dla każdego, kto niezależnie od wieku i stanu poddaje się mocy Ducha i z całym doświadczeniem Jego nowości i miłości zderza się z Kościołem, w którym teoretycznie wszystko jest, a który jednak nie działa.() Pier Giorgio fascynuje przede wszystkim tym, jak szybko w życiu wiary odkrył to, co istotne.ze wstępu abp. Grzegorza RysiaPier Giorgio był młodzieńcem, który rozumiał, co znaczy mieć serce miłosierne, wrażliwe na najbardziej potrzebujących.papież Franciszek w orędziu na Światowe Dni Młodzieży w Polsce
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
