"Walka o dom" została nazwana przez The Guardian jedną z najlepszych książek o architekturze 2016 roku. Marwa Al-Sabouni w 2018 roku została uznana przez brytyjski Prospect Magazine za jedną z TOP 50 Thinkers na świecie, a w 2019 roku znalazła się na liście BBC 100 Women. Czy urbanistyka i architektura mogą wywołać wojnę albo jej zapobiec? Jak odbudować zbombardowane miasto? Jak uleczyć społeczeństwo? W 2011 roku wybucha w Syrii wojna domowa. Młoda architektka Marwa Al-Sabouni wraz z mężem i dziećmi decyduje się pozostać w ogarniętym szczególnie brutalnymi walkami rodzinnym mieście Hims. Rodzina koczuje w cudem ocalałym z bombardowania domu, a architektka rysuje coraz bardziej zrujnowane miasto i pisze. Zastanawia się nad związkami między architekturą a polityką. Opisuje deprawację, w jaką popadła w jej kraju profesja architektoniczna i nauczanie architektury. Analizuje rolę, jaką odegrali architekci i urbaniści w wojnie domowej. Przekonuje, że można doprowadzić do pokoju przez odpowiednie planowanie miast i sposobów zamieszkiwania. Systematyzuje współczesną architekturę Bliskiego Wschodu, pisze o zaniedbywaniu lokalnego dziedzictwa, deprecjacji pojęcia piękna i utowarowieniu architektury. Marwa Al-Sabouni stawia w Walce o dom niewygodne pytania i daje odważne odpowiedzi. Czy ktoś tego w ogóle słucha? Książka nie została opublikowana po arabsku pierwsze wydanie wyszło w Londynie, w języku angielskim. Potem ukazały się tłumaczenia na języki francuski i włoski.
Kolejny ilustrowany atlas warszawskiej architektury wydany nakładem Centrum Architektury obejmuje obszar rozciągający się od ulicy Racławickiej do Dolinki Służewieckiej na południu, aż po brzeg Wisły na wschodzie i obrzeża Okęcia na zachodzie. MOK PD stanowi drugi tom już wydanego opracowania architektury Mokotowa obejmującego teren na północ od ulicy Racławickiej. Tradycyjnie Mokotów dzielimy na Górny i Dolny ze względu na przebieg Skarpy Warszawskiej. Zastosowany w serii wydawniczej podział na Mokotów północny i południowy wprowadza autorskie rozróżnienie, spójne z etapami powstawania zabudowy dzielnicy. Atlas MOK PD przedstawia 60 bardzo zróżnicowanych obiektów są wśród nich budynki i założenia urbanistyczne, pomniki i detale architektoniczne. Socrealistyczne osiedla, wielkie bloki z lat 70., kościoły, budynki przemysłowe i nowoczesne biurowce. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy. Atlas zawiera także indeks osób i pracowni architektonicznych oraz bibliografię.
Kolejny ilustrowany atlas warszawskiej architektury wydany nakładem Centrum Architektury obejmuje obszar rozciągający się na południe od Alej Jerozolimskich, między Skarpą Warszawską a ulicami Tytusa Chałubińskiego i Al. Niepodległości. Południową granicę wyznaczają ulice Batorego i Boya. Na tym terenie w kolejnych epokach powstawały ważne założenia urbanistyczne: od królewskiej Osi Stanisławowskiej, Alej Ujazdowskich, przez planowaną w latach 30. XX wieku monumentalną dzielnicę im. Marszałka Piłsudskiego, do socrealistycznej Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej i nowoczesnej wizji zachodniego centrum z lat 70 XX wieku. Żadna z tych koncepcji nie została w pełni zrealizowana, ale ich ślady można odczytać w lokalizacji i architekturze licznych reprezentacyjnych budynków. W tej części śródmieścia Warszawy od XIX wieku powstało bowiem najwięcej gmachów publicznych, siedzib uczelni, ministerstw, urzędów i instytutów państwowych. Ich projekty często powstawały w wyniku konkursów i są dziełami wybitnych architektów. Autorzy atlasu prowadzą czytelnika przez skomplikowaną architektoniczną historię dzielnicy, opisując zarówno te najbardziej znane, jak i mniej popularne budynki. Wiele z nich będzie można zobaczyć w nowym świetle. Atlas przedstawia 70 obiektów są wśród nich budynki i założenia urbanistyczne, pomniki i detale architektoniczne. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy. Atlas zawiera także indeks osób i pracowni architektonicznych oraz bibliografię.
Książka Beatriz Colominy Prywatne i publiczne. Architektura nowoczesna jako medium masowe przetarła szlaki nowemu sposobowi pisania o architekturze, jej funkcjonowaniu w świecie nowoczesnych mediów i uwikłaniu w relacje społeczne. Interpretując na nowo twórczość Le Corbusiera i Adolfa Loosa, autorka przyczyniła się do rozwoju krytycznej refleksji na temat architektury modernistycznej, której obraz, zbudowany na podstawie wieloletnich badań wydawał się już określony i zamknięty. Tradycyjnym analizom przeciwstawiła uważne spojrzenie na obrzeża, badanie relacji między wnętrzem a zewnętrzem, twórcą a przekazem, architekturą a jej reprezentacją. Mimo upływu niemal 30 lat od pierwszego wydania (1994) książka jest stale cytowana, tłumaczona w całości i fragmentach oraz omawiana na uniwersytetach. Stała się klasyczną pozycją w dziedzinie nowoczesnego pisania o architekturze. Niniejsze wydanie jest pierwszym przekładem na język polski.
Oto dziewiąty ilustrowany atlas warszawskiej architektury nakładem Fundacji Centrum Architektury.
Do dzisiaj nie powstała naukowa monografia tej okolicy, a książki i artykuły dotyczące historii architektury Grochowa nie są liczne. Atlas GRO jest opracowaniem pionierskim, poprzedzonym nie tylko tradycyjną kwerendą w archiwach, lecz także pracą niemal detektywistyczną – rozmowami z mieszkańcami, przeczesywaniem domowych archiwów czy spisów cmentarnych. Autorom udało się przypomnieć nazwiska twórców grochowskiej architektury, pokazać budynki wcześniej nieopisywane, a także zweryfikować niektóre mity i dotrzeć do fascynujących architektonicznych historii.
GRO. Ilustrowany atlas architektury Grochowa obejmuje obszar Grochowa i kilka obiektów z Kamionka. Przedstawia 60 budynków, założeń i detali, pomników i rzeźb znajdujących się na tym terenie. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy. Atlas zawiera także indeks osób i pracowni architektonicznych oraz bibliografię, a nawet wykaz filmów i teledysków z Grochowem w tle.
Kolejny tom z naszej serii ilustrowanych dwujęzycznych atlasów architektury, a zarazem pierwszy monograficzny atlas miasta. Łódź reprezentuje tu 65 obiektów – oprócz najstarszych zabytków, pałaców i fabryk są to także mniej znane modernistyczne budynki, pawilony z okresu PRL, neony, murale i rzeźby. Wyboru spośród setek interesujących dzieł łódzkiej architektury dokonali autorzy tekstów – Anna Ciarkowska i Błażej Ciarkowski, znawcy i miłośnicy miasta.
Każdy obiekt jest przedstawiony za pomocą rysunku i krótkiego opisu w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem, wprowadzającym w historię Łodzi. Atlas zawiera także plan miasta z zaznaczonymi miejscami opisanych budynków i dzieł, indeks osób i pracowni architektonicznych oraz bibliografię.
Ważnym założeniem atlasu, tak jak i całej serii atlasów wydawanych przez CA, jest sposób przedstawienia architektury. Rysunek pozwala oczyścić obiekt z elementów przypadkowych i nietrwałych, ukazać jego najbardziej charakterystyczne cechy i podkreślić ideę projektu. Jednocześnie odwzorowanie graficzne jest zawsze przetworzeniem, czyli wynikiem czyjejś interpretacji. Ten subiektywny rys świadczy o bezpośrednim i zaangażowanym spojrzeniu, bez którego tak naprawdę nie zobaczy się architektury.
MUR. Ilustrowany atlas architektury Muranowa obejmuje obszar rozciągający się na północ od alei „Solidarności”, do torów kolejowych, czyli granicy z Żoliborzem. Atlas przedstawia 62 budynki, założenia i detale architektoniczne, pomniki i rzeźby znajdujące się na tym terenie. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy. Atlas zawiera także indeks osób i pracowni architektonicznych oraz bibliografię.
Ilustrowane atlasy warszawskiej architektury wymyśliła graficzka Magdalena Piwowar. Wydajemy je od dziesięciu lat. Pierwszy był SAS, potem ŻOL, MOK, OCH, POW, PRA i ŚRÓD PN. Premierom atlasów towarzyszą autorskie spacery architektoniczne i podkasty publikowane na stronie podkastowego Radia Architektura (www.radioarchitektura.pl).
Nominacja do nagrody Ambasador Nowej Europy
Nominacja do Warszawskiej Nagrody Literackiej
Nominacja w konkursie Najpiękniejsze Polskie Książki
Medal Bene Merentibus od Stowarzyszenia Architektów Polskich
„Warszawa rysuje Skopje” to mało znana i dotąd nieopowiedziana historia wielkiego międzynarodowego sukcesu polskiego soft-power, opartego na wiedzy i doświadczeniu warszawskich urbanistów, którzy wzięli udział w ONZ-owskim projekcie odbudowy zniszczonego w trzęsieniu ziemi z 1963 roku Skopje, współtworząc Master Plan (plan ogólny) miasta. Pracujący w Macedonii warszawski „zespół Skopje” tworzyli ludzie o wyjątkowych życiorysach – m.in. Stanisław „Agaton” Jankowski (jego kierownik), Stanisław „Orsza” Broniewski, Bohdan Jastrzębski, Zbigniew Galperyn, Kazimierz Marczewski czy Juliusz Wilski. Dyrektorem Projektu planu Skopje z ramienia Funduszu Specjalnego ONZ był Adolf Ciborowski (przed wyjazdem do Skopje Naczelny Architekt Warszawy). Warszawscy urbaniści współpracowali w Skopje z międzynarodowymi sławami, jak Constantinos Doxiadis, Kenzō Tange czy Arata Isozaki (współprojektant krakowskiej Mangghi).
To już siódmy ilustrowany atlas warszawskiej architektury nakładem Centrum Architektury.ŚRÓD PN. Ilustrowany atlas architektury Śródmieścia Północnego obejmuje obszar warszawskiego śródmieścia rozciągający się na północ od Alej Jerozolimskich. Granicą północną jest zbudowana po wojnie Trasa WZ, od wschodu Skarpa Warszawska i zabudowa staromiejska, a od zachodu aleja Jana Pawła II. Atlas przedstawia 76 budynków, założeń i detali architektonicznych, pomników i rzeźb znajdujących się na tym terenie. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy.
61 mniej lub bardziej znanych zakątków Żoliborza. Wille i bloki, najpiękniejsza (ponoć) stacja metra, rzeźby i forty, Szapocznikow i Brukalscy, Skibniewska i Żórawski. Wszystkie fachowo opisane i pokazane na syntetycznych ilustracjach, na których budynki wyglądają, jakby wróciły z miejskiego krajobrazu na deski kreślarskie.
Jest rok 1965. na pokładzie samolotu do Berlina Zachodniego, gdzie odbędzie się wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę Neue Nationalgalerie, światowej sławy architekt Ludwig Mies van der Rohe rozmawia o swoim bujnym życiu z wnukiem Dirkiem Lohanem, również architektem. Wspomina najbardziej burzliwe epoki XX wieku, a w jego opowieści mieszają się projekty, klienci, współpracownicy, rywale, przyjaciel, kochanki... Niewątpliwie było to życie naznaczone ambicja tworzenia i budowania. Pod powierzchnią tkwi jednak wspomnienie wydarzenia, którego Mies nie potrafi zapomnieć i które przez lata utrzymywał w tajemnicy.
Gdzie kryje się intymna wiedza o architekcie? Czy więcej mówi o nim pasja - lub apatia - w relacjach uczuciowych, czy raczej układy, na jakie nie boi się pójść, żeby realizować swoje projekty?
Anatxu Zabalbeascoa, dziennikarka i historyczka sztuki
Z przedmowy Lorda Normana Fostera, architekta wyróżnionego Nagrodą Pritzkera (1999)
Przedstawia 60 budynków, założeń i detali architektonicznych, pomników i rzeźb znajdujących się na tym terenie. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy.
Pomysł, projekt i skład Magdalena Piwowar, wybór i tekst Maciej Czeredys, Ewa Ziajkowska, rysunki Maciej Drążkiewicz, Mateusz Gryzło, Peter Łyczkowski, mapa Ryszard Piwowar, redakcja Jolanta Pieńkos, konsultacja merytoryczna Leszek Piskowski, korekta Urszula Drabińska, tłumaczenie Zofia Sochańska, Bartek Kumor, redaktorka prowadząca Agnieszka Rasmus-Zgorzelska.
Pracodawca i pracownik. Mistrz i uczeń. Niedościgniony autorytet i architekt z Europy Środkowo-wschodniej.
Cztery lata spędzone w paryskiej pracowni Le Corbusiera otworzyły przed Jerzym Sołtanem świat wielkiej architektury. Polski architekt, późniejszy wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Uniwersytetu Harvarda, po latach wspomina ten okres, umożliwiając czytelnikom przyjrzenie się z bliska warsztatowi pracy „papieża modernizmu”, jego filozofii projektowej i codziennej pracy przy rue de Sevres. Wspomnienia, publikowane dotąd we fragmentach, dzięki przychylności rodziny Jerzego Sołtana i zapałowi Centrum Architektury po raz pierwszy trafiają do polskich czytelników w całości.
To drugie, rozszerzone i uzupełnione wydanie pierwszego (z 2012) tomu z serii ilustrowanych dwujęzycznych atlasów dzielnic Warszawy. Przedstawia wybrane obiekty z Saskiej Kępy, modernistycznej dzielnicy Warszawy, miejsca eksperymentu, w którym uczestniczyło kilka pokoleń wybitnych architektów, urbanistów, projektantów i rzeźbiarzy. Atlas obejmuje 50 miejsc – budynków i elementów dekoracyjnych powstałych w latach 1926–1939 oraz wybranych obiektów powojennych i współczesnych. Każdy opatrzony jest ilustracją i krótkim opisem w języku polskim i angielskim. Wybór poprzedzony jest wstępem historycznym.
Publikacja jest prezentacją budynków, rzeźb i dekoracyjnych detali za pomocą precyzyjnej, lecz syntetycznej ilustracji. Taki sposób przedstawienia architektury pozwala zrozumieć podstawowe założenia przestrzenne poszczególnych projektów, niezakłócone ograniczeniami, z jakimi mamy do czynienia w przypadku zdjęć budynków (zasłaniające je drzewa, inne obiekty czy elementy infrastruktury miejskiej, brak dostępu z niektórych stron, zmiany modernizacyjne). Tym samym mamy szansę lepiej poznać pierwotny zamysł architekta.
Obiekty są pokazane jako monochromatyczne bryły, które z przestrzeni miejskiej wróciły na deskę architekta, a raczej na ekran komputera, którym dziś posługiwaliby lub posługują się ich twórcy.
„Architektura w Polsce 1945-1989” to prawdopodobnie pierwsza książka, która w sposób systematyczny porządkuje wiedzę o architektonicznym dziedzictwie tej epoki, opisując najważniejsze realizacje i architektów oraz kontekst polityczny, społeczny i ekonomiczny, w którym powstawała architektura. Opracowanie zostało przygotowane w porządku chronologicznym, jednak dzieli się na siedem tematycznych rozdziałów, od „Odbudowy”, przez „Socrealizm” po „Architekturę sakralną”.
POW - ilustrowany atlas architektury Powiśla obejmuje obszar od Mariensztatu po Trasę Łazienkowską, od Skarpy Warszawskiej po brzeg Wisłyi przedstawia 60 budynków, założeń architektonicznych, mostów, pomników i rzeźb znajdujących się na tym terenie. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy oraz przedmową.Pomysł, opieka artystyczna, projekt i skład Magdalena PiwowarRysunki Maciej Drążkiewicz, Łukasz Gadomski, Mateusz GryzłoWybór i tekst Małgorzata Omilanowska, Katarzyna Uchowicz
PRA. Ilustrowany atlas architektury Pragi obejmuje obszar zagospodarowany najwcześniej po prawej stronie Wisły, czyli historyczną Pragę w granicach zamkniętych obwodnicą kolejową oraz leżący poza nią teren Kamionka.
Przedstawia 60 budynków, założeń i detali architektonicznych, pomników i rzeźb znajdujących się na tym terenie. Każdemu obiektowi towarzyszy syntetyczna ilustracja i krótki opis w języku polskim i angielskim. Prezentacje architektury poprzedzone są dwujęzycznym wstępem z zarysem historii dzielnicy.
Po sukcesach książek „SAS. Ilustrowany atlas architektury Saskiej Kępy”, „ŻOL. Ilustrowany atlas architektury Żoliborza” oraz „MOK. Ilustrowany atlas architektury północnego Mokotowa” Centrum Architektury wydaje czwartą pozycję z serii, poświęconą architekturze Ochoty.
„OCH ? ilustrowany atlas architektury Ochoty” przedstawia 60 budynków, założeń architektonicznych, rzeźb i dekoracyjnych detali znajdujących się na terenie dzielnicy. Każdy obiekt opatrzony jest jedną ilustracją i krótkim opisem w języku polskim i angielskim. Prezentacje poprzedza dwujęzyczny wstęp z zarysem historii dzielnicy.
Budynki i detale zostały przedstawione za pomocą precyzyjnej, lecz syntetycznej ilustracji. Taki sposób prezentacji architektury pozwala zrozumieć podstawowe założenia przestrzenne poszczególnych projektów, niezakłócone ograniczeniami, z jakimi mamy do czynienia w przypadku zdjęć budynków (zasłaniające je drzewa, inne obiekty czy elementy infrastruktury miejskiej, brak dostępu z niektórych stron, zmiany modernizacyjne). Tym samym mamy szansę lepiej poznać pierwotny zamysł architekta.
Pierwsze architektki, studentki, członkinie stowarzyszeń – pionierki rozbijające ponad 100 lat temu szklany sufit, by utorować drogę innym – popadły w zapomnienie. Książka Despiny Stratigakos Gdzie są architektki? przywraca ten rozdział historii i porusza zarazem niewygodny temat: jak to się dzieje, że ponad połowa osób zaczynających co roku studia architektoniczne to kobiety, a 20 lat później tylko spychana na margines zawodu garstka z nich prowadzi własne pracownie? Czyżby ignorowane, obrażane pogardliwymi artykułami prasowymi, ciągle krytykowane architektki objęła „strategia niepamiętania”, czy może większą rolę odgrywa tu ambiwalencja, a nawet niechęć w przyznawaniu zleceń kobietom? Piszący o architekturze dziennikarze pomijają osiągnięcia projektantek jako mało ważne, skazując nas na nieodwracalną stratę dorobku wielu pokoleń kobiet, które poświęciły życie budowaniu i krytyce architektury. Jak temu zaradzić? Czy architektura na zawsze pozostanie „męskim klubem”?
Despina Stratigakos – kanadyjska badaczka, historyczka architektury i pisarka o greckich korzeniach. Obecnie pracuje na uniwersytecie w Buffalo, w stanie Nowy Jork. Zajmuje się tematem różnorodności i równouprawnienia w dziedzinie architektury. Do tej pory w Polsce ukazała się jej książka Dom Hitlera (wyd. Wielka Litera, 2015).
Większość polskich turystów szuka w Wilnie głównie śladów przedrozbiorowej historii - odwiedza wzgórze zamkowe, katedrę, barokowe kościoły. Ale spacer po tym mieście może być też skróconym kursem historii architektury ostatniego stulecia. W stolicy Litwy można znaleźć willę w stylu zakopiańskim i socrealistyczne lotnisko, muzeum projektu Libeskinda i osiedle wyróżnione Nagrodą Leninowską, gmachy banków z czasów II RP, współczesne korporacyjne wieżowce i wiele, wiele więcej.Polskie wydanie książki zostało przygotowane w ślad za litewskim, niemieckim i angielskim, na podstawie trzeciego wydania oryginalnego (2016), z aktualizacjami i uzupełnieniami uzgodnionymi z wydawcami i redaktorami oryginału. Zespół wybitnych litewskich ekspertów wybrał 246 miejsc - pojedynczych budynków i zespołów przestrzennych, które pokazują bogactwo architektury miasta i opowiadają jego złożoną historię.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
