W latach 60. i 70. człowiek siedział w domu i albo pił wódkę albo myślał. Był czas na myślenie, bo nie było co robić. Francuz, Niemiec czy Amerykanin ciągle pracował, a ten się nudził. Wobec tego robił konkursy.
W ten żartobliwy sposób architekt Stefan Müller opisywał genezę międzynarodowych sukcesów polskich projektantów. Czy rzeczywiście szarzyzna peerelowskiej codzienności zmuszała do ucieczki w sferę wyobraźni, a fantastyczne wizje nowoczesnych budynków miały być odskocznią od projektowania nudnych osiedli z wielkiej płyty? A może to zasługa organizacji wielobranżowych biur projektów i doskonałej edukacji, jaką młodzi polscy projektanci odebrali od starych mistrzów?
By spróbować odpowiedzieć na te pytania i wiele innych, autor postanowił wsłuchać się w głosy wybitnych architektów działających w latach 1945–1989. Kilkadziesiąt wywiadów, setki anegdot, różne stanowiska i wybory – to wszystko tworzy rozproszoną strukturę książki Słowo architekta. Opowieści o architekturze Polski Ludowej. Mnogość osobistych narracji i wspomnień układa się tu w wielowarstwowy obraz, w którym pojęcie „prawdy" stale podlega negocjacjom. Zamiast jednej, wiodącej ścieżki interpretacyjnej autor przedstawia wielość równoprawnych, indywidualnych mikrohistorii – fascynujących i niejednoznacznych jak architektura tamtych czasów.
On syn inspektora celnego Wolnego Miasta Gdańska, starszy strzelec w Powstaniu Warszawskim, a później więzień obozu Altengrabow. Ona córka urzędnika gminnego, podczas wojny wysiedlona wraz z rodziną z Nowogródka. Połączyły ich bolesne wspomnienia, Gdańsk i miłość do architektury. Dzielił charakter, spojrzenie na świat i ścieżki kariery. Daniel i Danuta Olędzcy jedna z najbardziej niezwykłych par w świecie polskiej architektury. W odróżnieniu od Kardaszewskich, Piechotków czy Brukalskich, oboje odnieśli znaczące sukcesy, nie rezygnując przy tym z własnej indywidualności. Dziś trudno wyobrazić sobie Trójmiasto bez zaprojektowanych przez nich ikonicznych budynków. Dziełem Daniela Olędzkiego są Teatr Wybrzeże, Teatr Muzyczny czy Opera Bałtycka. Danuta Olędzka natomiast projektowała słynne falowce oraz Dom Technika. Żyli razem, ale rzadko projektowali wspólnie, wiedząc, że współpraca dwóch tak silnych osobowości wymagałaby od nich zbyt daleko posuniętych kompromisów. Oboje jednak kierowali się tą samą zasadą: architektura powinna być realizacją ludzkich marzeń. Marzeń o dobrym codziennym życiu i marzeń o stworzeniu pomnika swojej epoki.
Modernizm w architekturze Łodzi XX wieku, autorstwa Błażeja Ciarkowskiego z Politechniki Łódzkiej i Krzysztofa Stefańskiego z Uniwersytetu Łódzkiego, jest pierwszym, nowatorskim opracowaniem ważnego dla dziejów miasta zagadnienia. W usystematyzowany, chronologiczny sposób prezentuje pojawienie się i rozwój w architekturze Łodzi modernizmu nurtu, który odcisnął piętno na sztuce XX wieku, a szczególnie ważny był dla architektury.Modernizm oznaczał zerwanie z formami historycznymi i przy wykorzystaniu nowych technologii: żelbetu, stali i szkła, wprowadzał estetykę prostych, kubicznych form i odejście od ornamentu. Był także swoistą rewolucją w budownictwie mieszkaniowym, mającą poprawić katastrofalną sytuację bytową niższych warstw ludności.Publikacja podzielona jest na trzy części. Pierwsza opisuje początki łódzkiego modernizmu pojawienie się secesji i nowych konstrukcji żelbetowych przed I wojną światową. Część druga ukazuje triumf modernizmu w latach międzywojennych, kiedy nowe formy zaczęły przekształcać architektoniczny obraz miasta. Część trzecia to modernizm czasów PRL-u, zwany też socmodernizmem, który zmienił istotnie obraz miasta, zarówno w centrum, jak i na obrzeżach, w formie wielkich osiedli mieszkaniowych (blokowisk). Autorzy zwracają też uwagę na architektów związanych z tym nurtem, twórców o dużym i ważnym dorobku.Książka przedstawia znaczenie modernizmu dla architektury Łodzi. Pozwala na zerwanie ze stereotypowym spojrzeniem na miasto przez pryzmat jedynie architektury XIX wieku: kamienic, fabryk i fabrykanckich rezydencji. Ukazuje inne oblicze Łodzi, która konsekwentnie w ciągu XX wieku zmieniała swój wizerunek.Całość ilustrują liczne unikalne plany i zdjęcia.
Miastoprojektanci. Łódzcy architekci w czasach PRL-u to historia wybranych architektów, tytułowych miastoprojektantów. Po zakończeniu II wojny światowej przybywali do miasta z różnych stron kraju, aby budować drugą Łódź. Stanowili barwną mozaikę postaci, które ukształtowały różne okoliczności, ośrodki i uczelnie. Razem tworzyli nowoczesne oblicze miasta włókniarzy, które marzyło o tym, by zrzucić z siebie odium ośrodka przemysłowego i stać się pełnoprawną metropolią.W kolejnych rozdziałach przedstawione zostały sylwetki projektantów i zespołów projektowych, które wywarły niezaprzeczalny wpływ na kształt łódzkiej architektury: Heleny i Jerzego Kurmanowiczów, Janusza Wyżnikiewicza, Aleksandra Zwierko, Krystyny Krygier, Pracowni nr 3 (Krystyna Greger, Zdzisław Lipski, Andrzej Owczarek, Jakub Wujek), Bolesława Kardaszewskiego oraz Jerzego Samujłło.
Jak dziś wyglądałaby Łódź, gdyby udało się zrealizować śmiałe koncepcje z XX wieku? Czy byłaby nowoczesną metropolią z reprezentacyjnymi gmachami i drapaczami chmur w centrum? Z muzeum sztuki z widokiem na park i staw, kolejką linową nad ZOO, oryginalnym hotelem w kształcie ogromnego statku? Czy wędrowalibyśmy zadaszoną ulicą Piotrkowską?Książka Błażeja Ciarkowskiego umożliwia przegląd najważniejszych niezrealizowanych projektów i koncepcji architektonicznych ostatniego stulecia. Stanowią one świadectwo kreatywności projektantów oraz ambicji lokalnych władz. Bogato ilustrowana publikacja pozwala zobaczyć, w jak niesamowitej przestrzeni mogliby żyć dziś łodzianie, gdyby udało się zrealizować choć część projektów wybitnych architektów wizjonerów.
W latach 60. i 70. człowiek siedział w domu i albo pił wódkę, albo myślał. Był czas na myślenie, bo nie było co robić. Francuz, Niemiec czy Amerykanin ciągle pracował, a ten się nudził. Wobec tego robił konkursy. W ten żartobliwy sposób architekt Stefan Mller opisywał genezę międzynarodowych sukcesów polskich projektantów. Czy rzeczywiście szarzyzna peerelowskiej codzienności zmuszała do ucieczki w sferę wyobraźni, a fantastyczne wizje nowoczesnych budynków miały być odskocznią od projektowania nudnych osiedli z wielkiej płyty? A może to zasługa organizacji wielobranżowych biur projektów i doskonałej edukacji, jaką młodzi polscy projektanci odebrali od starych mistrzów? By spróbować odpowiedzieć na te pytania i wiele innych, autor postanowił wsłuchać się w głosy wybitnych architektów działających w latach 1945-1989. Kilkadziesiąt wywiadów, setki anegdot, różne stanowiska i wybory to wszystko tworzy rozproszoną strukturę książki Słowo architekta. Opowieści o architekturze Polski Ludowej. Mnogość osobistych narracji i wspomnień układa się tu w wielowarstwowy obraz, w którym pojęcie prawdy stale podlega negocjacjom. Zamiast jednej, wiodącej ścieżki interpretacyjnej autor przedstawia wielość równoprawnych, indywidualnych mikrohistorii fascynujących i niejednoznacznych jak architektura tamtych czasów.
Łódź. Ilustrowany atlas architektury Atlas zawiera esej na temat historii Łodzi, prezentacje 65 obiektów oraz mapę miasta z zaznaczonymi lokalizacjami budynków. Wszystkie teksty podane są w języku polskim i angielskim. Uzupełnieniem tekstów jest bibliografia oraz indeks nazwisk i pracowni architektonicznych. Wyboru obiektów do atlasu dokonali Anna i Błażej Ciarkowscy, łodzianie, znawcy i miłośnicy miasta. Oprócz sztandarowych zabytków, najstarszych pałaców i fabryk, znalazły się tu także mniej znane modernistyczne budynki, pawilony i z okresu PRL, neony, murale i rzeźby. Ten zestaw składa się na żywy obraz miasta, interesujący nie tylko dla amatorów historii architektury. Książkę wyróżnia atrakcyjny projekt graficzny, którego autorką jest Magdalena Piwowar. Wszystkie obiekty zostały zilustrowane za pomocą rysunków. Dzięki temu, mimo różnorodności form architektonicznych, cały atlas jest graficznie spójny i czytelny.Rysunkowa formuła jest charakterystyczna dla serii atlasów wydawanych przez Fundację Centrum Architektury. Ten syntetyczny sposób prezentacji pozwala oczyścić obiekt z elementów przypadkowych i nietrwałych, ukazać jego najbardziej charakterystyczne cechy i podkreślić ideę, jaka przyświecała projektantom. Rysunek jest też interpretacją, czyli świadectwem bezpośredniego i zaangażowanego spojrzenia na architekturę.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
