"Galeria potworów to świat Agnieszki Osieckiej - opowieść o ludziach, miejscach i wydarzeniach w Jej życiu" - napisał Daniel Passent w przedmowie. Autorka nie moralizuje, nie ocenia bohaterów swoich opowieści. Z czułością i dystansem pokazuje ich przywary, słabości, czasem dziwactwa - zawsze z ogromną ciekawością i otwartością. To właśnie ta uważność na drugiego człowieka - niezależnie od jego statusu społecznego - sprawia, że Galeria staje się osobistym, a zarazem uniwersalnym portretem świata.Osiecka, "zwierzę towarzyskie", jak sama o sobie mówiła, z łatwością nawiązywała relacje. Jej wspomnienia są plastyczne, błyskotliwe, pełne humoru, ale i zadumy. Spotkać tu można zarówno koryfeuszy kultury - Marka Hłaskę, Jerzego Skolimowskiego, Krzysztofa Komedę - jak i anonimowe postacie z ulicy, redakcji czy mazurskiej wsi. Wszyscy traktowani z równą uwagą."Galeria potworów", ukazująca się pierwotnie w tygodniku "Polityka" w latach 1988-1992, jest także dojrzałym, dowcipnym i pełnym wdzięku, swoistym autoportretem poetki, która była nie tylko mistrzynią słowa, ale również niezmordowaną obserwatorką życia.Agnieszka Osiecka (1936-1997) - poetka, autorka tekstów piosenek, pisarka, reżyserka teatralna i telewizyjna, dziennikarka. Od 1954 roku związana była ze Studenckim Teatrem Satyryków (STS), gdzie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek. Prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady. Od 1994 roku była związana z Teatrem Atelier w Sopocie, dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy. Pośmiertnie została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pięć niezwykłych kobiet i wspaniałe rezydencje, które dzięki nim powstały lub osiągnęły szczyt świetności. Przez trzy stulecia śląskie zamki i pałace były świadkami ich wzlotów i upadków, powiernikami najgłębszych sekretów, a w czasach dominacji mężczyzn — niegasnącego pragnienia niezależności. Nawet jeśli miejsca pochówku przepadły, a wielkie mury runęły, przetrwała burzliwa historia i porywająca opowieść… HANNIBAL SMOKE Autor 5-tomowego cyklu historycznego na temat upadku i zagłady setek zamków i pałaców na terenie historycznego Śląska oraz najcenniejszych budowli Wrocławia. To jedyne w swoim rodzaju, tragiczne spojrzenie na wspaniały pejzaż kulturowy, które nie ma odpowiednika we współczesnej literaturze faktu. Biograficzne Szepty wielkich murów pozwalają spojrzeć na tę historię z ekscytującej perspektywy wpływowych, legendarnych kobiet… Księżna oleśnicka Sybilla - Szczodre | Księżna żagańska Dorota de Talleyrand-Perigord- Żagań, Zatonie Markiza Blanka de Païva - Świerklaniec | Hrabina Joanna Schaffgotsch - Szombierki, Kopice, Wrocław Księżna Daisy Hochberg von Pless - Książ, Pszczyna

„Za wszystkie rzeczy zapłaciłem swoim ciałem. Jak dziwka". Jest jednym z największych zawodników w historii speedwaya. Siedem tytułów mistrza świata, niezapomniane zwycięstwa, szarże, które przeszły do legendy, i momenty, które na zawsze zapadły w pamięć kibiców. Ale tej strony życia Nickiego Pedersena fani żużla nie mieli jeszcze okazji poznać. Do teraz. Uzależnienie od hazardu, przez które stracił ponad półtora miliona złotych. Nieokiełznane żądze, które spowodowały, że zdradzał swoją partnerkę ze striptizerką z Polski. Postawienie rezydencji na wyspie za blisko 15 milionów złotych, wynajem mieszkania w Monako za 12 tysięcy euro miesięcznie, luksusowe życie w Dubaju i inne szaleństwa. Brutalnie szczera, obdarta z tematów tabu – ta książka to bliskie spotkanie z człowiekiem, który szczerze i samokrytycznie opowiada o swoim życiu na pełnym gazie. Od ostrej rywalizacji między braćmi na stacji benzynowej w Brenderup aż po największe sukcesy, które kosztowały go oparzenia trzeciego stopnia i ponad 30 złamań kości. Pedersen pisze tak, jak żyje: bez hamulców. Właśnie dlatego tę autobiografię czyta się jednym tchem. *** „Enfant terrible” światowego żużla. Jeden z nielicznych żużlowców, z którym nigdy nie pracowałem, choć rywalizowali z nim moi zawodnicy. Ze względu na charakter i nieustępliwość zawsze był bardzo trudnym przeciwnikiem. Warto poznać jego przeżycia, zarówno te sportowe, jak i pozasportowe. Polecam! Marek Cieślak Nickiego Pedersena można kochać albo nienawidzić, tutaj nie ma środka, nie można przejść obok niego obojętnie. Niezależnie od tego, czy go lubisz, czy nie, warto go znać. A nic tak nie odkrywa tajemnic duńskiego mistrza jak ta książka! Michał Korościel, Eurosport, Radio ZET, Eleven Sports Barwna historia o podbojach sportowych i miłosnych. Nicki udowadnia, że łobuzem – czy wręcz łajdakiem – bywa nie tylko na torze, ale też na co dzień. Bo i w sporcie, i w życiu najważniejszy jest on sam, a przyjaźń to dla niego zjawisko przereklamowane. Jak pisze: jeśli przy stole siedzi pięciu facetów, ale jeden na chwilę odchodzi, to pozostałych czterech z miejsca zaczyna go obgadywać. No ale tak już jest z łobuzami na torze – połowa kibiców ich nienawidzi, druga połowa kocha. Wojciech Koerber, dziennikarz sportowy, współautor książek Pół wieku na czarno i Marek Cieślak. Rozliczenie BIOGRAM: Nicki Pedersen Duński żużlowiec, trzykrotny indywidualny mistrz świata (2003, 2007, 2008) i jeden z najbardziej charyzmatycznych zawodników w historii speedwaya. Znany z bezkompromisowego stylu jazdy i ogromnej determinacji, startował m.in . w barwach Unii Tarnów, Stali Gorzów i Fogo Unii Leszno. Wielokrotnie reprezentował Danię w Drużynowym Pucharze Świata, zdobywając z nią cztery złote medale. Poza sukcesami sportowymi zasłynął również z powodu burzliwego życia prywatnego, które szczegółowo opisuje w autobiografii. Poul Ferdinand Duński pisarz, dziennikarz i biograf sportowy. Znany z wyrazistego stylu i umiejętności wydobywania z rozmówców najtrudniejszych tematów. Autor wielu książek o sportowcach, w tym bestsellerowych biografii gwiazd skandynawskiego sportu.

Portret jednego z najbardziej przerażających ludzi w historii Peru i całego regionu.Dwie ostatnie dekady XX wieku to w Peru czas dramatycznego konfliktu, który tak naprawdę nazwać należy wojną domową. Z jednej strony Świetlisty Szlak, maoistyczna organizacja, która postanowiła podpalić kraj, przeorać społeczeństwo i bez oglądania się na ofiary wprowadzić nowy ład. Z drugiej państwo, które najpierw nie umiało rozpoznać zagrożenia, a potem odpowiedziało na nie terroryzmem. Efekt: około 70 tysięcy ofiar, głównie mieszkańców Andów, za które odpowiedzialność spada niemal po równo na wywrotowców i służby mundurowe.Twórcą i przywódcą Świetlistego Szlaku był Abimael Guzmn, przez lata zwykły pracownik akademicki i radykalny komunista, jakich w tamtym czasie było niemało. Guzmn jednak konsekwentnie realizował plan i w końcu przeszedł do działań, czyniąc z ludobójstwa narzędzie do osiągnięcia celu. Santiago Roncagliolo, ceniony powieściopisarz od dekad parający się także dziennikarstwem, kreśli tu portret być może najbardziej przerażającego człowieka w historii Peru i całego regionu. To opowieść o dziejach Guzmna i całego kraju, a przy okazji fascynująca rozprawa o tym, jak pisać i co począć z jednostkami, które jawią się nam jako potwory, a przecież przede wszystkim są ludźmi.Polskie wydanie poszerzone zostało o dodatki dotyczące głównych bohaterów opisywanych wydarzeń.

Kiedy Matisse umrze - powiedział Picasso - Chagall pozostanie jedynym malarzem, który rozumie, czym naprawdę jest kolor. Marc Chagall, malarz wspomnień i snów, poeta koloru, był uwikłany w najtragiczniejsze wydarzenia XX wieku: dwie wojny światowe, rewolucję, czystki i wysiedlenia. W epoce, kiedy wielu wybitnych artystów uciekało od rzeczywistości w abstrakcję, on przetwarzał swoje bolesne doświadczenia w bezpośrednie, a zarazem symboliczne obrazy przemawiające do każdego człowieka. Urodził się na terytorium obecnej Białorusi w 1887 roku jako najstarsze z dziewięciorga dzieci żydowskiego handlarza śledziami. Uciekł jednak od biedy i represji do Paryża, gdzie tworzył u boku Modiglianiego i Lgera, a dalsza tułaczka prowadziła przez Berlin i Stany Zjednoczone aż na południe Francji. Nigdy nie przestał przenosić na płótno swoich marzeń, tęsknot i wspomnień: malował sztetl z czasów dzieciństwa, drewniane chaty i synagogi, rabinów, skrzypków i pasterzy kóz cały zaginiony świat wschodnioeuropejskich Żydów. U niewielu malarzy życie i sztuka splatały się tak nierozerwalnie. Jednak relacje, które były siłą napędową twórczości Chagalla, często stanowiły zagrożenie dla bliskich mu osób. Jego matka, dziewczyna Tea, pierwsza żona Bella, córka Ida i późniejsza towarzyszka życia Virginia w taki czy inny sposób zostały złożone w ofierze. Dopiero w osobie drugiej żony, Vavy, równie przebiegłej i twardej jak on sam, znalazł godną siebie przeciwniczkę. W oparciu o nieznane materiały archiwalne Jackie Wullschlger przybliża postać wielkiego artysty, ale przede wszystkim człowieka ambitnego, czarującego, podejrzliwego, zabawnego, pełnego sprzeczności, obsesyjnie zdeterminowanego, by tworzyć sztukę o wyjątkowym pięknie i emocjonalnej głębi.

OPOWIEŚĆ NA DWA GŁOSYKrystyna Demska-Olbrychska i Daniel Olbrychski - jedna z najbardziej rozpoznawalnych par polskiego życia artystycznego, po raz pierwszy wspólnie opowiada o swoim życiu, przyjaźniach i niezwykłych ludziach, których spotkali na swojej drodze. To nie tylko wciągająca, osobista gawęda o miłości, pasji i wspólnym życiu - to także barwna kronika towarzyska, pełna soczystych anegdot i zakulisowych historii z udziałem największych postaci polskiej i światowej kultury. Andrzej Wajda, Adam Hanuszkiewicz, Agnieszka Osiecka, Krystyna Janda, Maryla Rodowicz, Jerzy Hoffman, Maja Komorowska, Michaił Barysznikow i wiele innych fascynujących osób na kartach tej książki pokazuje swoje mniej znane, prywatne oblicze.Chcemy się z Państwem podzielić naszymi skarbami, opowieściami o spotkaniach, przyjaźniach, przygodach z niezwykłymi ludźmi, których los postawił na naszej drodze i którzy sprawili, że bieg przez życie stał się fascynujący, a setki przystanków na trasie obdarowywały nas wiedzą, czułością i serdecznością fantastycznych przyjaciół. Mieliśmy i mamy szczęście. Do ludzi i do losu. Do siebie. Po prostu: dary losu.Zaczęłam czytać wieczorem, o 2:00 w nocy byłam nieszczęśliwa, że się skończyło. Dziękuję za nasz czas, nasze życie, naszych przyjaciół, nasze poczucie humoru, za codzienność i chwile wyjątkowe. To dzięki takim zapiskom i wspomnieniom trwa i przetrwa.Krystyna JandaLekkość pióra, lekkość szabli, lekkość serca. Ludzie, o których tak pięknie opowiadają Krysia i Daniel Olbrychscy, są także dla mnie "darami losu". Ale przede wszystkim są darami dla polskiej kultury, której przez lata nadawali i nadają treść i formę. Ta książka to świeckie sanktuarium miłości i wiary. Miłości do ludzi, zwierząt, miejsc i tradycji. Wiary w dobro, kulturę i przyzwoitość. A jak zaczniesz ją czytać, nie oderwą cię od niej nawet Danielowym konikiem.Jacek CyganW tej książce wszystko jest ciekawe, bo i autorzy są postaciami wielce fascynującymi. Daniel, mój szkolny kolega, rozmawiał, romansował, pił wódkę z wszystkimi, z którymi warto było to robić. Wybitny aktor - był idolem mojego pokolenia. Polska spsiała i, pogubiona, potrzebowała swojego Kmicica, który pokaże, jak można otrząsnąć się z konformizmu i przejść na jasną stronę mocy. Daniel do tego świetnie się nadawał i o tym między innymi jest ta książka.Adam Michnik

Węgierka z urodzenia, z wyboru – Polka. Księżna krakowska i sandomierska, pani ziemi sądeckiej, która pod koniec życia dworską purpurę zamieniła na prosty habit w Zakonie św. Klary. Święta Kunegunda Arpadówna, nazywana po prostu Kingą, jest postacią ciągle żywą, popularną i otaczaną nabożnym kultem wiernych. Co sprawiło, że po ponad siedmiuset latach pamięć o niej nie zatarła się, a jej przykład wciąż może fascynować? Jakie były koleje jej życia i kim jest dla współczesnego człowieka? W swojej najnowszej książce Piotr Stefaniak opowiada o fenomenie średniowiecznej świętej, która oparła się przemijaniu.

Miłość i śmierć na trzy serca   Drobna twarz, mlecznobiała szyja, kasztanowy warkocz... Jej skóra pachnie miodem i pomarańczami, kiedy on szepcze jej do ucha: "Nie mogę dać ci, Basiu, nic oprócz siebie". Po czterech dniach od pierwszego spotkania są już zaręczeni. Ale choć Krzysztof kocha Basię, jak tylko poeta kochać potrafi, połowa jego serca jest na zawsze zajęta.   Zmysłowa, rozpisana na trzy głosy powieść biograficzna o Krzysztofie Kamilu Baczyńskim, jakiego dotąd nie znaliśmy.   Co czuła Barbara zamknięta w trzydziestometrowym mieszkaniu z zaborczą matką Baczyńskiego? Jaką tajemnicę skrywała ta zapomniana przez potomnych kobieta?   Co łączyło młodego poetę z Jarosławem Iwaszkiewiczem i Jerzym Andrzejewskim? I czy ten genialny chłopak naprawdę musiał zginąć w powstaniu warszawskim?   Katarzyna Zyskowska spędziła długie godziny w archiwach, by od podszewki poznać losy niezwykłego trójkąta. W swej powieści po raz pierwszy oddaje głos trojgu Baczyńskim- Krzysztofowi, jego matce Stefanii i ukochanej żonie Basi - by sami opowiedzieli historię tej pięknej i tragicznej miłości.   "Poruszająca, opowiedziana przepięknym językiem historia miłości Baczyńskiego i Basi oraz ich konfliktu z matką poety. Sam chciałem kiedyś napisać coś podobnego. Na szczęście Zyskowska poradziła sobie lepiej".   Łukasz Orbitowski   "Ta książka przypomina, że w życiu Baczyńskiego była nie tylko wojna, ale i miłość. I to jaka! Jedna z tych, których nie zapomnicie. Po tej lekturze na pewno".   Justyna Suchecka   Katarzyna Zyskowska jest mistrzynią beletryzowanych biografii i powieści opartych na faktach. Ostanie dziesięć lat swojej pracy pisarskiej poświęciła historii życia i śmierci K. K. Baczyńskiego. Autorka m.in. bestsellerowej "Sprawy Hoffmanowej" i "Historii złych uczynków".

Reprint wydania z 1922 r."Między wieloma bohaterami wiary, którzy w XVII w. w Polsce przelali krew męczeńską, jedno z pierwszych, jeżeli nie pierwsze miejsce zajmuje Andrzej Bobola. Chociaż byli i tacy, którzy w kościelnej hierarchii wyższe od niego zajmowali stanowiska, żaden jednak, ani przed nim, ani po nim, nie doznał tylu katuszy, co ten Bohater" (fragment).

Platynowe włosy, stalowa wola i historia, która łamie stereotypy Ikona polskiej logistyki. Pierwsza kobieta prezes polskich portów morskich stojąca na czele Zarządu Morskiego Portu Gdańsk. Autorytet w różowych szpilkach – czyli Dorota Raben, kobieta, która w świecie biznesu zdobyła logistyczny Mount Everest. Droga na szczyt nie była jednak łatwa. W Polsce lat 90. – w zdominowanej przez mężczyzn branży – przypominała karkołomną wyprawę, podczas której największym wyzwaniem okazała się walka ze stereotypami i… własnymi demonami. Dorota – w różowych strojach, z platynowymi włosami – nie dała się jednak złamać. Na tle panów w granatowych garniturach wyglądała jak kolorowy fajerwerk, a sukcesy osiągała równie efektownie. Ta książka to opowieść o życiu pełnym burz i huraganów, wzlotów i upadków, o ludziach, którzy wspierali – i tych, którzy rzucali kłody pod nogi. O ekstremalnie ryzykownych decyzjach, jakich można się spodziewać podczas wyprawy na szczyt. I o kobiecej determinacji, która bywa silniejsza niż u niejednego generała.

ZNASZ JEGO DZIEŁA, TERAZ POZNAJ ARTYSTĘ Na początku lat 80. XX wieku na ulicach Nowego Jorku zaroiło się od komiksowych rysunków. Na ścianach metra, chodnikach i budynkach pojawiły się raczkujące dzieci, szczekające psy i wirujące białe linie. Nikt nie wiedział, że ich autorem jest niepozorny okularnik z małego miasteczka w Pensylwanii. A już na pewno nikt nie sądził, że ten chłopak stanie się ikoną undergroundowej sztuki Nowego Jorku. Obrazy Keitha Haringa wkrótce znalazły się na ubraniach Vivienne Westwood i na okładce płyty Davida Bowiego. To jemu Madonna zaśpiewała na urodzinach Like a Virgin. Jean-Michel Basquiat był stałym gościem jego imprez. A Andy Warhol zapraszał go do swojej legendarnej Fabryki. Keith jako jeden z pierwszych zaczął burzyć mur między sztuką wysoką a popkulturą. Bohomazy, za które został wiele razy aresztowany, niosły jednak ważny przekaz. Jego sztuka była manifestem wolności, wyrazem walki z wykluczeniem, sprzeciwem wobec ignorancji polityków. Śpieszył się, żeby o tym wszystkim opowiedzieć, jakby wiedział, że jego życie będzie tak tragicznie krótkie. Rysował jak szalony, a miasto było jego płótnem. * Brad Gooch spotkał się z ponad dwustoma osobami, które znały Keitha Haringa. Dzięki temu udało mu się ukazać geniusz artysty, ponadczasowość jego dzieł i ich ogromny wpływ na sztukę współczesną. To historia pełna barw, gestów, głośnej muzyki i ciszy ostatnich dni, w której linia Haringa staje się najkrótszą drogą do zrozumienia nowojorskiej bohemy artystycznej lat 80. To opowieść o sztuce, wolności, ludzkiej wrażliwości i niegasnącej potrzebie wyrażania siebie. „Wciągająca biografia (…). Szczegółowa (…). Gooch żywo oddaje klimat Nowego Jorku wczesnych lat 80.” „The Guardian” (Londyn) „Krytycy i kuratorzy nadal zmagają się z oceną dziedzictwa Haringa. Ta książka pozostawia miejsce na wiele interpretacji. Artysta jawi się w niej jako prawdziwy humanista, świadomy wyzwalającej mocy sztuki; bystry obserwator amerykańskich kreskówek, których nasycenie odzwierciedlał w swoich pracach; a wreszcie jako mistrz autopromocji”. „The New York Times” „Wnikliwy, misterny i fascynujący portret wyjątkowego artysty, który podążał własną, krętą drogą do sukcesu, zanim AIDS przerwało jego niezwykle twórcze życie”. „Booklist” „Dzięki przeprowadzonym wywiadom i badaniom Gooch uchwycił nieprzemijający urok Keitha Haringa – wizjonera i artysty, który wywarł głęboki wpływ na kulturę”. „She Reads” „Gooch doskonale oddaje innowacyjnego, szaleńczo twórczego ducha artysty (…). Książka jest nasycona szczegółami, które ukazują społeczny ferment epoki. W tej biografii autor składa hołd jednej z najważniejszych postaci świata sztuki”. „Publishers Weekly” „Gooch w piękny sposób pokazuje człowieka kryjącego się za uwielbianym graffiti i tworzy pierwszy tak intymny portret jednego z najważniejszych artystów XX wieku”. „Huffington Post” „Jest tu wszystko: dziecięca fascynacja Waltem Disneyem i Dr. Seussem, młodzieńcze eksperymenty z LSD, zamiłowanie do karteczek samoprzylepnych i latających spodków, inspiracje Dubuffetem i Burroughsem, spotkania z Madonną, Warholem i przełomowy plakat w metrze promujący Johnniego Walkera. Brad Gooch ukazuje głębię wyobraźni Keitha Haringa, a jednocześnie aurę i energię nowojorskiej sceny artystycznej lat 80. To przenikliwa, pięknie napisana biografia – nastrojowa, pełna życia, promienna jak jej bohater”. Stacy Schiff, laureatka Nagrody Pulitzera, autorka The Revolutionary: Samuel Adam

Niesamowita historia Elżbiety Zawackiej, ps. "Zo", żołnierki Armii Krajowej, która podczas drugiej wojny światowej przemierzała Europę jako łączniczka Polskiego Państwa Podziemnego, wielokrotnie cudem unikając schwytania przez Niemców. Wypełniła ponad sto niebywale trudnych misji kurierskich. Do legendy przeszedł jej najsłynniejszy rajd przez Niemcy, Austrię, Francję i Hiszpanię z mikrofilmami dla Rządu RP w Londynie.Jako jedyna kobieta dołączyła do polskich elitarnych sił specjalnych, cichociemnych. Po wojnie została zdemobilizowana jako jedna z najbardziej odznaczonych kobiet w historii Polski. Jednak powojenne komunistyczne władze nie potraktowały jej łaskawie. Nie tylko została na dziesięć lat uwięziona za działalność antykomunistyczną, lecz także w zapomnienie poszły jej heroiczne dokonania.Dzięki nowym badaniom archiwalnym i rozmowom z ludźmi, którzy znali Zo i walczyli u jej boku, Clare Mulley przywraca tę zapomnianą bohaterkę do życia."Mistrzowsko napisana biografia... Inspirująca".Jurorzy nagrody The Women's Prize"Clare Mulley umiejętnie splata osobistą historię Zawackiej z wydarzeniami rangi światowej. Fascynacja autorki rolą kobiet w drugiej wojnie światowej jest zaraźliwa i hipnotyzująca"."The Wall Street Journal""Dogłębnie zbadana historia, a przy okazji napisana z werwą"."The Times""Agentka Zo jest napisana z pozbawioną sentymentów elokwencją. Oferuje unikalny i oryginalny wgląd w istotną, choć wcześniej niedocenianą rolę kobiet w obronie ich ojczyzny"."Financial Times"

NIE BYŁEM I NIE JESTEM IDEALNY. NIKT Z NAS NIE JEST. ALE WIEM, ŻE STARAŁEM SIĘ NAJLEPIEJ, JAK POTRAFIŁEM, NA TYLE, NA ILE WTEDY ROZUMIAŁEM SIEBIE I ŚWIAT.Akop Szostak - po raz pierwszy tak szczerze i bez filtrów opowiada o sobie. O chłopaku z małego białoruskiego miasteczka, który przez lata nosił w sobie bagaż lęków, kompleksów i braku dobrych męskich wzorców, który przeszedł drogę od wybuchowego macho do dojrzałego, empatycznego mężczyzny.To zapis poruszającej wewnętrznej podróży człowieka, który - mimo imponujących sukcesów - musiał się zmierzyć z samotnością, brakiem akceptacji, depresją i emocjonalnym kryzysem po zakończeniu wieloletniego związku. Akop pisze o miłości i odnajdywaniu jej na nowo, o terapii, trudnym procesie samoakceptacji, szukaniu sensu, zaufania i samego siebie. Przygląda się temu, jak wyglądają współczesne relacje, udowadnia sobie (i innym), że siła to nie tylko mięśnie, że istnieje czuły pierwiastek męski.Nie oszczędza siebie i nie poucza innych. Dzieli się swoim doświadczeniem oraz fachową wiedzą, także jako psycholog, ale też dobry kumpel - bez nadęcia, z dystansem, empatią i autentycznym zrozumieniem.To książka dla tych, którzy próbują poskładać się na nowo. Dla tych, którzy nie chcą udawać, że wszystko jest dobrze. I dla tych, którzy pragną nauczyć się być sobą - od nowa, prawdziwie, dojrzale.

Franciszek Smuda był czterdziestym czwartym selekcjonerem reprezentacji Polski, ale zanim stanął przy linii bocznej na Euro 2012, przebył drogę, która w polskiej piłce wydawała się niemożliwa. Nie miał matury, na emigracji czyścił zbiorniki po ropie i tapetował mieszkania, a jednocześnie jako piłkarz obcował z legendami: rywalizował z Pelém, obstawiał wyścigi konne z George’em Bestem, przyjaźnił się z Kazimierzem Deyną. Jednak dopiero jako trener odmienił piłkarską Polskę – wprowadził Widzew Łódź do Ligi Mistrzów, budował potęgę Wisły Kraków, w Lechu Poznań trenował Roberta Lewandowskiego. Biografię Franza Jan Mazurek buduje z czterdziestu czterech scen – barwnych, prawdziwych. Tworzy je na podstawie rozmów z rodziną Smudy, jego przyjaciółmi i współpracownikami, a także piłkarzami, działaczami i dziennikarzami. Nie idealizuje Franza, nie tłumaczy go i nie wybiela. Pokazuje Smudę takiego, jakim był naprawdę. I jakiego pamięta każdy, kto choć raz usłyszał jego krzyk z ławki rezerwowych.

UCZYNIĆ ŚWIAT LEPSZYM MIEJSCEM DLA KONI W tej maksymie zawiera się wszystko, o co przez całe życie walczy Monty Roberts – prawdziwy zaklinacz koni. Odkąd sięga pamięcią, tradycyjne metody łamania koni wydawały mu się niepotrzebnie brutalne. Gdy odkrył, że konie mają swój język, zapragnął go poznać, by się z nimi porozumieć. Efekt? Tysiące ułożonych koni bez użycia siły i strachu, które straumatyzowałyby je do końca życia. Poznajcie historię człowieka, który rozmawia z końmi. „Człowiek, który słucha koni to najważniejsza pozycja dla każdego, kto chce pracować z końmi i zgłębić ich sekrety. Monty Roberts snuje pełną pasji opowieść o wyjątkowej więzi między człowiekiem a koniem. Pokazuje, jak wiele można osiągnąć dzięki wzajemnemu szacunkowi. Autor stworzył przełomową metodę szkolenia, opartą na odczytywaniu zachowań zwierząt. Konie mają swoje potrzeby i własny sposób komunikacji, które ludzie, jeśli tylko zechcą, mogą poznać i zrozumieć. Metoda opracowana przez Monty’ego Robertsa jest częścią mojego codziennego treningu. Fundamentem jest w niej cierpliwość, obserwacja i empatia, które pozwalają zbudować silną więź i wzajemne zaufanie z tymi wspaniałymi istotami”. Jarosław Skrzyczyński – wielokrotny Mistrz Polski w jeździectwie

Historia Mai Deren, urodzonej w Kijowie legendarnej reżyserki, aktorki, scenarzystki i fotografki jest głównym tematem biograficznej opowieści Oksany Łuszczewskiej Ta Maya, co filmy kręciła. Wzruszająca opowieść Łuszczewskiej przybliża młodym czytelnikom postać Mai Deren, która w obliczu antysemickich pogromów musiała wyemigrować z rodziną do USA. To tam odkryła w sobie pasję do fotografii, co poprowadziło ją do świata kina awangardowego. Autorka ukazuje, jak wyobraźnia i determinacja pomagały Mai pokonywać życiowe trudności. Dodatkowo fantazyjne ilustracje Ołeny Wasiny oddają niezwykłą atmosferę jej twórczości. To nie tylko biografia, lecz także opowieść o sile marzeń oraz o tym, jak pasja może kształtować życie i wpływać na światową kulturę.

PROJEKTANTKA. BIZNESWOMAN. MATKA I ŻONA. Eleganckie torebki z bursztynem, czerwona szminka i serdeczny uśmiech to znaki rozpoznawcze Bożeny Batyckiej, która na przełomie XX i XXI wieku była jedną z najbardziej znanych Polek, a jej nazwisko – synonimem sukcesu. Przyjaźniła się z artystami, biznesmenami i politykami. Nie dawała tego po sobie poznać, jednak już wtedy jej prywatne życie pełne było dramatów. ZAUFANIE. UPADEK. NADZIEJA. W pewnym momencie zaufała nie tym osobom, którym powinna. Pozbawiono ją praw do marki Batycki i odsunięto od prowadzenia firmy. Została z długami i bez środków do życia. Z luksusowej willi trafiła do dwupokojowego mieszkania. Straciła prawie wszystko: małżeństwo, rodzinę, syna, poczucie bezpieczeństwa, zdrowie. Przez długi czas pod nienaganną prezencją ukrywała problemy. Teraz przerywa milczenie. „Batycka. Gorzki smak sukcesu” to szczera i pełna emocji opowieść o upadku, stracie i nadziei. Napisana z empatią przez dziennikarkę Magdalenę Kuszewską.   Poznaj historię o sukcesie, dramatach i sile, która rodzi się wtedy, gdy wszystko inne się kończy. Bożena Batycka – projektantka, bizneswoman, ikona mody i stylu. Na przełomie XX i XXI wieku jedna z najbardziej rozpoznawalnych Polek. Jej nazwisko stanowiło synonim sukcesu. Jednak już wtedy jej życie prywatne i biznesowe było pełne dramatów. Pozbawiono ją praw do marki Batycki i odsunięto od prowadzenia firmy. Straciła prawie wszystko: małżeństwo, rodzinę, syna, poczucie bezpieczeństwa, zdrowie. Mimo tych wydarzeń nie straciła nadziei i z optymizmem patrzy w przyszłość. Magdalena Kuszewska – reporterka związana z „Newsweekiem”. Publikowała także w „Twoim Stylu”, „Pani”, „Elle”, „Polityce”, „Gazecie Wyborczej” czy Onecie. Trenerka komunikacji, ekspertka medialna, podcasterka (Sekielski Brothers Studio, „Zwierciadło”). Autorka i współautorka kilkunastu książek, m.in. Trzeci element. Co zaburza nasze związki, Wojowniczki. Jak czule zawalczyć o siebie, Gładko. O polskim wstydzie, obsesji młodości i intymnych operacjach plastycznych, Pokolenia. Historia silnej, niezwykłej, „bursztynowej” Bożeny Batyckiej. To opowieść o wielkiej sile i determinacji, o radzeniu sobie pomimo wielu ciosów, jakie zadaje życie. Bezustannie podziwiam Bożenę za jej niekończący się optymizm i słoneczny uśmiech. Książkę polecam wszystkim, którym potrzebna jest wiara w siebie i własne możliwości. Jolanta Kwaśniewska, pierwsza dama RP w latach 1995–2005, prezeska zarządu fundacji Porozumienie bez barier Bożena Batycka osiągnęła wielki sukces w świecie mody i biznesu. Do tej pory nikt jednak nie wiedział, jak gorzki miał on smak. Ta książka to spowiedź kobiety, którą życie boleśnie doświadczyło. To opowieść o wzlotach i upadkach, chwilach szczęścia i dramatach. Gotowy scenariusz na film. Historia Bożeny porusza, inspiruje i pozwala uwierzyć w to, że po każdej burzy wychodzi słońce. Mam nadzieję, że tym, którzy mierzą się z przeciwnościami losu, doda siły i „bursztynowej” energii. Katarzyna Figura, aktorka Opowiedz o sukcesie, ale przyznaj, ile cię kosztował – takiej uczciwości oczekujemy od ludzi, którym się w życiu powiodło. Bożena Batycka idzie w szczerości dalej: opisuje, jak seria złych zdarzeń – rozpad małżeństwa, dramat syna i odejście drugiego, utrata firmy – zmieniła jej szczęście w smutek. Ta odważna opowieść może być dla autorki terapią, a dla nas memento, by o każdy okruch szczęścia dbać, bo ono bywa kruche. Pytanie, czy można ufać ludziom, czy raczej trzeba patrzeć im na ręce, pozostaje otwarte. Jacek Szmidt, redaktor naczelny „Twojego Stylu”  

W tej autobiograficznej opowieści Maciej Hen wspomina epokę wczesnego PRL-u. Kreśli obraz życia codziennego widziany oczami dziecka. Chłopiec z warszawskiej inteligenckiej rodziny czyta książki, słucha Beatlesów, marzy o zostaniu artystą i przeżywa pierwsze miłości. Jednocześnie odkrywa swoją żydowską tożsamość i mierzy się z narastającym antysemityzmem, który zapowiada wypadki Marca ’68. Obserwujemy, jak do świata bohatera powoli wdzierają się nieufność i strach. Żydzi są zmuszeni „podawać na wyjazd”.

Zapomniane, prześlepione, ukryte - dokumenty osobiste, akta kryminalne, notatki, zdjęcia, wspomnienia. To właśnie z tych strzępków opowieści o osobach uznanych za "ludzi zbędnych" Joanna Ostrowska tworzy wyjątkowy i fascynujący asamblaż. Nierzadko dotarcie do tych źródeł upodabnia pracę autorki do śledztwa historycznego. Często o znalezieniu artefaktu decyduje przypadek oraz intuicja podparta doświadczeniem..   Ślady to z jednej strony zapis "odmieńczego" archiwum badaczki, efemerycznego i płynnego, tworzonego na przestrzeni ostatnich dwóch dekad, z drugiej - próba zmierzenia się z tematem przepisywania historii ludzi, którą z rozmaitych powodów przeoczono w kontekście polskiej pamięci zbiorowej. W poruszającej książce dominują opowieści o osobach nienormatywnych, które przeżyły drugą wojną światową i próbowały odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Niektóre szkice są kontynuacją opowieści z poprzednich głośnych książek Ostrowskiej. Inne ujrzały światło dzienne przez zapośredniczone opowieści osób bohaterskich. Finałowa narracja to historia prababki autorki, o której dowiedziała się kilka lat temu - wcześniej ten rodzinny epizod wydawał się wszystkim "mało istotny".

NIE WSZYSTKO MIEŚCI SIĘ W KADRZE Nie chodzi na skróty, trzyma się swojej drogi i nie boi się mówić, jak naprawdę jest w polskich mediach. Maciej Orłoś – twarz kultowego Teleexpressu, mistrz błyskotliwego komentarza i wytrawny rozmówca – wreszcie zdejmuje krawat i opowiada o tym, czego nie widać na wizji. W szczerej rozmowie z Adrianem Jasińskim prowadzi nas przez swoje życie. Od dzieciństwa z ojcem, opozycyjnym pisarzem Kazimierzem Orłosiem, i dziadkami, wybitnymi intelektualistami, przez studia aktorskie, wyjazdy, na których zachłysnął się Zachodem, trudne początki w teatrze, aż po wielką, niespodziewaną karierę w telewizji, która najpierw go wciągnęła, potem uzależniła, a na końcu wystawiła na próbę. Orłoś pokazuje, jak wyglądała transformacja nie tylko telewizji po 1989 roku, ale też jego własnego życia. I robi to z dystansem, nierzadko prowokując. Odsłania kulisy najpopularniejszego do tej pory programu informacyjnego, wspomina spotkania z gwiazdami wielkiego formatu: Meryl Streep, Oprah Winfrey, Céline Dion, Tiną Turner i Billem Gatesem, a także nieudane wywiady z Jimem Jarmuschem czy Pamelą Anderson. Otwarcie opowiada o trudnych decyzjach, między innymi o odejściu z TVP w 2016 roku, gdy ta zaczęła zamieniać się w propagandową machinę, o odnajdywaniu się w świecie internetu oraz o tym, czego żałuje, i życiu w rozkroku między rodziną a pracą, w której łatwo się zatracić. Dziś znów jest na ekranie – trochę inny, dojrzalszy, lecz niezmiennie spragniony adrenaliny, emocji i światła kamery.