Instytut Jednym z najlepszych autorów kryminałów i horrorów naszych czasów jest Stephen King. Jeśli miałeś okazję czytać jego klasyczne powieści z lat 80. i podobały Ci się one, to książka „Instytut”, która jest najnowszą powieścią Stephena Kinga, z pewnością również przypadnie Ci do gustu. Czym jest tytułowy instytut? Jaki motyw został wykorzystany w tym trzymającym w napięciu horrorze? Nietypowa placówka Instytut jest miejscem, gdzie sprowadzane są dzieci obdarzone nadnaturalnymi mocami. Agenci instytutu przeczesują miasta w poszukiwaniu nieletnich, którzy mogą okazać się interesujący dla władz placówki. Co dzieje się za jej murami? Dowiesz się, że przeprowadzane są tam tajemnicze eksperymenty. Luke Ellis jest jednym z tych, którzy w nocy zostali zabrani do ośrodka. Budzi się w pokoju, który jest bliźniaczo podobny do jego własnego, ale nie ma w nim okien. Wkrótce wraz z nim odkryjesz, że w instytucie jest znacznie więcej dzieci. Ich nadnaturalne cechy są tu rozwijane pod okiem trenerów, którzy zrobią wszystko, aby wyszkolić dzieci na nieznających słabości młodych ludzi. Jednak część podopiecznych znika w niewyjaśnionych okolicznościach w drugiej części placówki. Co się z nimi dzieje? Horror w najlepszym wydaniu Luke podejmuje się karkołomnej misji. Chce zobaczyć, do jakich eksperymentów dochodzi w instytucie. Pragnie uciec stamtąd i jak najszybciej wezwać pomoc. Czas nagli, a dzieci przebywające w placówce są pilnie strzeżone. Czy Luke okaże się na tyle sprytny, by uratować swoich współtowarzyszy niedoli? Książka „Instytut” Stephena Kinga jest znakomitym horrorem, który zwala z nóg fabułą. Pisarz przemycił do powieści elementy literatury grozy, ale i krytykę systemu amerykańskiej demokracji. Bez reszty wciągnie Cię opowieść, w której nocne koszmary dzieci stają się ich okrutną rzeczywistością.

From Norway comes an international horror hit that is shudderingly terrifying and deliciously original. The world has been overrun by hitherto unknown beasts. Society has collapsed: the power is gone, cars are abandoned across the highways, and anyone left is hiding from the terrifying creatures — and one another. Thirteen-year-old Abdi and his five-year-old sister Alva are on the run, their last hope to escape through the forest and to the sea. As they recall the strange events that led to the beasts' arrival, and how the two of them got to where they were, they must ask themselves who they can trust — and what they will do to survive.

The end of the world has been and gone. There was no one great natural disaster, no all-consuming world war, no catastrophic pandemic. Only scores of storms, droughts, and selfish regional conflicts. Humanity was not granted a heroic end. Instead, it bled to death from a thousand cuts. But where Earth fell apart, Mars pulled together. Engineered men and beasts, aided by Bees - an outlawed distributed intelligence - survived through co-operation, because there was simply no alternative. Fast forward to today. A signal - 'For the sake of what once was. We beg you. Help.' - reaches Mars. How could they refuse? A consortium of Martian work crews gather the resources for a mission: a triumphal return to the blue-green world of their ancestors. And now here they are - three hundred million kilometres from home. And it has all already gone horribly wrong.

The Art of Asking Your Boss for a Raise—neurotic and pessimistic, yet endearing, comic, and never less than entertaining—is a penetrating vision of the world of office work. As translator David Bellos writes, it shows us what ‘computers, perhaps even those powered today by AI, simply cannot do: make us laugh and make us cry’. This playful novel originated with a 1968 invitation from IBM, then searching for a writer to explore the use of computers in literature. Georges Perec took up the invite and programmed an early computer to follow the steps an employee of a large corporation would take to submit a successful request for a raise. (Perec himself was such a lowly employee at the time, his prospects of getting a raise as dim as those of the narrator of this tale.) From that algorithmic experiment grew this pioneering and enduring fiction.

The Coven is reunited but broken… Niamh is back from the dead … but she hasn’t come back alone. Elle mourns a son she never had. Ciara languishes in a prison for witches. And Leonie reels from a very unexpected surprise. Five very different witches with one thing in common: they were unwittingly chosen by the dangerously charming Lucifer, the demon king of desire, to fulfil a dark prophecy. But Lucifer has deadly offer for fledgling witch Theo: help him and her coven – her family – will be spared as the rest of humanity perishes in a hellish new reality. Save the ones she loves? Or save the world? The choice is hers… The final confrontation between good and evil is about to commence in the spectacular conclusion to the insatiable Her Majesty’s Royal Coven.

A spellbinding novel of literary and psychological suspenseabout the dark secrets that surface after the shocking disappearance of a charismatic, mercurial teacher at an elite boarding school—by the legendary author ‘who is surely on any shortlist of America’s greatest living writers’ (New York Times Magazine) ‘Eerie, shocking, provoking, and beautifully written, Fox is yet further proof Oates is one of the greatest writers among us today’ Gillian Flynn Who is Francis Fox? A charming English teacher new to the idyllic Langhorne Academy, Fox beguiles many of his students, their parents, and his colleagues at the elite boarding school, while leaving others wondering where he came from and why his biography is so enigmatic. When two brothers discover Fox’s car half-submerged in a pond in a local nature preserve and parts of an unidentified body strewn about the nearby woods, the entire community, including Detective Horace Zwender and his deputy, begins to ask disturbing questions about Francis Fox and who he might really be. A hypnotic, galloping tale of crime and complicity, revenge and restitution, victim vs. Predator, Joyce Carol Oates’s Fox illuminates the darkest corners of the human psyche while asking profound moral questions about justice and the response evil demands. A character as magnetically diabolical as Patricia Highsmith’s Tom Ripley and Vladimir Nabokov’s Humbert Humbert, Francis Fox enchants and manipulates nearly everyone around him, until at last he meets someone he can’t outfox. Written in Oates’s trademark intimate, sweeping style, and interweaving multiple points of view, Fox is a triumph of craftsmanship and artistry, a novel as profound as it is propulsive, as moving as it is full of mystery.

Legenda ożywa. A z nią - strach, który nie utonął. Wrzosna - cicha tafla, za którą kryje się coś więcej niż tylko zimna woda. Kiedy na powierzchni pojawia się zwłoki młodej kobiety, mieszkańcy spuszczają wzrok. Bo to już było. Lata 80. - seria tajemniczych utonięć, przypisanych legendarnemu "duchowi jeziora". I znów wszystko wygląda znajomo. Dla Elizy Korcz, pisarki i dziennikarki śledczej, to więcej niż kolejna historia - to osobista obsesja. Wchodzi w sam środek lokalnych legend, półszeptów i przemilczeń. A każda odpowiedź, którą odkrywa, tylko mocniej wciąga ją w bagno starych win i nowych sekretów. Co kryje się pod powierzchnią - mit czy morderca? To nie jest zwykły kryminał. To opowieść, która cię pochłonie, zanim zorientujesz się, że wszedłeś za głęboko.

Recenzja wydawnicza pracy dra Adama Janasa „Pytanie o wychowanie”   Rozprawa „Pytanie o wychowanie” dra Adama Janasa jest autorskim, filozoficznym projektem, dotyczącym istoty wychowania. Autor umieszcza swoje rozważania w perspektywie wyznaczanej przez napięcie między transcendencją a immanencją, rzetelnie zarysowaną już na wstępie pracy. Najogólniej ujmując, rozprawa ta stanowi oryginalny i myślowo ożywczy projekt intelektualny, który, jak wynika z tekstu, ma być jednocześnie autorskim wyrazem myślenia o wychowaniu, osadzonym w doświadczeniach Autora. Podkreślam ten rys „autentyczności”, gdyż nie jest on oczywisty w rozprawach pedagogicznych, zwłaszcza pisanych dla celów promocji doktorskiej. Bez wątpienia Adam Janas zdołał ukazać swój niepowtarzalny sposób rozumienia wychowania i swoje podejście do sformułowania pytania o wychowanie, a następnie do trybu udzielenia na to pytanie odpowiedzi. Już na wstępie recenzji zaznaczam, że projekt Adama Janasa jest bardzo interesujący i dzięki licznym wątpliwościom, pytaniom, a nawet sprzeciwowi, jaki wywołuje u odbiorcy, a przynajmniej może wywołać, zasługuje na uwagę i rzetelną lekturę. W moje opinii jest to wartościowe i rzadko spotykane świadectwo refleksji pedagogicznej, osadzonej w lekturach filozoficznych i prowadzonej w odpowiedzialny i rzetelny sposób. W recenzji zwrócę uwagę na kilka warstw interpretacyjnych tekstu, wskażę również na jego mocne i nieco mniej mocne strony.   Jasność i precyzja w przestawieniu i dążeniu do osiągnięcia celu rozprawy   Pod względem przekazu merytorycznego Autor bardzo wyraźnie deklaruje swoje zamiary i myślowy pomysł na całość swojej wypowiedzi: „...celem książki będzie próba rozważenia wychowania jako doświadczenia etyczno–poznawczego otwierającego człowieka poza niego samego, ku temu, co go ontologicznie przekracza i pozwala mu stawać się tym, kim może i być powinien. Cel ten — jako idea kierunkowa dla podjętego ruchu myśli pedagogicznej — prowadzi poprzez doświadczenie otwarcia myślenia pojęciowego poza nie samo, ku niewysłowionemu wymiarowi ludzkiego istnienia, w obliczu którego człowiek może rozpoznawać oraz starać się osiągać właściwą sobie doskonałość” (s. 15-16). Próba bez wątpienia się powiodła, moim zdaniem, a co więcej nie skończyło się na niej. Autor bardzo wyraźnie stara się w sposób wartościujący i stanowczy przedstawić swój punkt widzenia, swoje podejście do sprawy wychowania, a właściwie szerzej – do tego, jak patrzy na świat i jak go rozumie. To dobrze. Mówiąc za Nietzschem, gorsze byłoby „mrużenie oczu” i nijakość. Autor nie obawia się o odbiór swojej wyrazistości, choć czasami wybory w sprawach najważniejszych, jak sam zauważa, wymagają pokory, a nawet milczenia. Autor nie waha się formułować ostrych i unikających kompromisu ocen i klasyfikacji, jednocześnie jednak zachowując właściwą rozprawie naukowej kulturę, takt i szacunek dla innych. Pewnie lepiej byłoby powiedzieć wprost, że celem tej rozprawy jest ukazanie czy rozjaśnienie fenomenu wychowania jako doświadczenia etyczno-poznawczego..., a nie tylko próba. Określenie „próba” odzwierciedla skromność Autora, ale akurat w tym wypadku precyzja nie zaszkodziłaby. Tak, czy inaczej, określenie celu jest wyraźne i nie można mieć wątpliwości, czy Autor wie, ku czemu zmierza. A to właśnie liczy się tu najbardziej. Jednocześnie wywód jest prowadzony w taki sposób, że czytelnik z łatwością może dostrzec, że sformułowana we wstępie deklaracja ”ruchu myśli pedagogicznej” (s. 15) rzeczywiście znajduje pokrycie w prowadzonych w tej pracy rozważaniach. Należy podkreślić, że ten ruch myśli, tak sprawnie zakomunikowany przez Autora, jest niezwykle cenną cechą całego wywodu.   Wartość merytoryczna rozprawy   Największą zaletą „Pytania o wychowanie” jest przemyślane i pełne samodzielnej refleksji ukazanie najbardziej wrażliwych, z punktu widzenia Autora, miejsc w pedagogice i filozofii, stanowiących o wyjątkowości wychowania jako ludzkiego doświadczenia. Autor ze swobodą porusza się zarówno w obszarze myśli pedagogicznej, jak i w tradycji filozoficznej, którą przyjmuje jako najważniejsze dla swoich badań pole poznawcze. I nie są to powierzchowne przywołania filozofów, lecz głębokie myślowo odwołania, które wyraźnie ukierunkowują wywód w całej rozprawie. Rzecz jasna, można się z Autorem w wielu miejscach nie zgadzać, a nawet odczuwać rozczarowanie. Sam mam wątpliwości, na przykład, czy uogólnione i w moim odczuciu mało finezyjne ujęcie tradycji hermeneutycznej, w tym odwoływanie się w tym samym trybie myślowym do klasyków i wybitnych myślicieli hermeneutyki filozoficznej (Gadamer), jak i do raczej drugorzędnych i wtórnych wobec tych pierwszych komentatorów (Sawicki) jest w tym rodzaju narracji, jaką przyjął Autor stosowne. Jednak niezależnie od różnych wyborów metodologicznych Autora, należy uznać jego umiejętność poruszania zagadnień w sposób prowokujący do myślenia, a zatem twórczy. Takich miejsc mojej niezgody z tym, jak sprawy ujmuje Autor znajduję znacznie więcej, ale to w moim przekonaniu świadczy o wartości tej rozprawy, ona naprawdę zaprasza do myślenia. Czasami w rozprawie brakuje pogłębienia niektórych tez czy myśli. Takim przykładem może być fragment: „Współczesna pedagogika jest nauką teoretyczno– praktyczną i społecznie użyteczną, ze względu na wytwarzaną przezeń wiedzę o wychowaniu, przystającą do zmieniających się warunków i nastrojów społecznych” (s. 13). Autor, mimo iż w kilku miejscach odwołuje się do książki A. Folkierskiej „Pytanie o pedagogikę” nie problematyzuje, nawet nie sygnalizuje, jeśli się nie mylę, zagadnienia naukowości pedagogiki. Rzecz nie w tym, aby na nowo roztrząsać zagadnienia, które już dawno temu były podnoszone, ale w tym, aby ukazać, że status naukowy jest jedną z istotniejszych trudności współczesnej pedagogiki, która może być pomocna w wyjaśnieniu zaniku zainteresowania całościowym spojrzeniem, tj. takim, które nie ucieka od filozoficznie, a nie ideologicznie rozumianej transcendencji. To nie jest zarzut w stosunku do rozprawy, jedynie pokazanie, że każdy jest narażony na działanie przedsądów, niezależnie od tego, jak bardzo deklaruje swoje oddanie myśleniu i dążeniu do doskonałości. Takich polemik można na podstawie lektury „Pytania o wychowanie” podjąć naprawdę wiele. To prawdziwa zaleta tej pracy. I jeszcze co do samego tytułu rozprawy i odniesienia do klasycznej już rozprawy A. Folkierskiej „Pytanie o pedagogikę”, w moim przekonaniu Autor bardzo stosownie odwołał się do klasycznej już książki A. Folkierskiej, zwłaszcza formułując tytuł swojej pracy niejako w nawiązaniu do książki założycielki zakładu „Filozoficznych Podstaw Pedagogiki” na Uniwersytecie Warszawskim. Traktuję to nawiązanie sformułowaniem tytułu jako ukłon Autora w stronę tak ważnej dla filozofii wychowania na Uniwersytecie Warszawskim postaci.   Warstwa formalna i językowa   Rozprawa jest nie tylko poruszająca intelektualnie, ale co nie mniej ważne, jest świetnym przykładem na to, jak wielkie znaczenie ma język, w którym wyrażamy swoje myśli. Polszczyzna Autora zasługuje na wyróżnienie. Bardzo troszczy się o poprawność i płynność wypowiedzi. Dzięki temu pracę czyta się bardzo przyjemnie. Czytelnik może skupić się na przekazie merytorycznym, gdyż Autor zadbał o precyzję i ścisłość wypowiedzi. W tekście natrafiłem na nieliczne niedoskonałości językowe, chyba wyłącznie interpunkcyjne. W warstwie językowej zachęcam Autora do dalszej pracy nad warsztatem, zawsze może być lepiej. To jest zresztą cechą immanentną warsztatu badacza humanistycznego. Myślę przede wszystkim o możliwie rzadkim odwoływaniu się do terminologii, która bywa, że zamiast nieść ze sobą myśl, być dla niej wehikułem, jest raczej dodatkowym szyfrem. Warto unikać stylistyki nadmiernie „naukowej”, ale także metaforyki, kiedy nie jest ona zbieżna ze stylistyką całej narracji i nie wpływa w decydujący sposób na myślowy przekaz. Znów, to nie jest zarzut, raczej uwrażliwienie podyktowane moim przekonaniem, że praca ta z łatwością wpisuje się w prawdziwie filozoficzną literaturę o edukacji i nie ma potrzeby udowadniania tego nadmierną terminologią filozoficzną.   Dobór literatury i obszaru problemowego   Praca bardzo dobrze wpisuje się zarówno w polską tradycję uprawiania filozofii wychowania, jak również we współczesną, pedagogiczną recepcję dzieł filozoficznych w Polsce. Autor bardzo dobrze dobrał myślicieli, których dzieła postanowił uczynić podstawą swoich badań. Jak już zaznaczyłem wcześniej, czasami może tylko warto zniuansować tę literaturę i nie traktować w ten sam sposób klasyków i dzieł źródłowych, co autorów literatury wtórnej i prac mających charakter raczej komentarzy. Jednak to, do czego szczególnie chciałbym zachęcić na przyszłość Autora, to uwzględnienie dorobku międzynarodowego w zakresie filozoficznej refleksji nad wychowaniem. Niestety tego przenikania się recepcji polskiej i międzynarodowej w tej pracy nie ma, a szkoda, gdyż współczesna myśl pedagogiczna bardzo intensywnie rozwija się i „Pytanie o wychowanie” mogłoby się świetnie wpisywać w międzynarodową debatę filozofów edukacji. Zachęcam więc do podjęcia dyskusji ze współczesnymi badaczami, uprawiającymi pedagogikę w sposób filozoficzny.   Ogólna ocena rozprawy   Przedstawiona mi do zrecenzowania rozprawa jest bardzo interesującym i inspirującym przedstawieniem autorskiego spojrzenia na zagadnienie wychowania. Rozważania Autora wpisują się i to bardzo dobrze w dotychczasową literaturę pedagogiczną i filozoficzną, wnosząc w nią powiew świeżości, związany z indywidualnym i autentycznym odczytaniem wybranych dzieł. Praca jest kompletna w sensie przekazu merytorycznego, zawiera sprawnie przeprowadzony wywód, pozwala czytelnikowi na zapoznanie się z najważniejszymi zagadnieniami pedagogiki. Język jest poprawny i precyzyjny. Całość, w tej formie, jaką otrzymałem, zasługuje na publikację, która może być skierowana zarówno do badaczy edukacji, jak i do osób studiujących kierunki pedagogiczne i nauczycielskie.   Warszawa, 30 kwietnia 2025

Oto najlepsza książka o Operacji Market Garden, autorstwa niezwykle cenionego na całym świecie historyka wojskowości Christera Bergströma. Dzięki dogłębnym badaniom, opartym na szczegółowych analizach źródeł, udało mu się rozwiać wiele mitów i błędnych przekonań na jej temat. Praca ta faktycznie przedstawia zupełnie nowy obraz bitwy w Holandii jesienią 1944 roku. Co prawda to Cornelius Ryan w 1974 roku dzięki wybitnej książce O jeden most za daleko rozsławił Market Garden, jednak jest oczywiste, że zbrakło mu czasu, aby dokładnie przebadać swą ogromną kolekcję materiałów źródłowych na temat tej operacji, gdyż zmarł w tym samym roku. Od 1974 opublikowano mnóstwo książek o Market Garden, a wielu ich autorów wykonało wartościową pracę, przeprowadzając nowe badania. Wydaje się jednak oczywiste, że jak dotąd nikt nie próbował przebadać całej kolekcji Corneliusa Ryana, aby opublikować ważne elementy układanki, które Ryan zdobył, lecz nigdy nie był w stanie wykorzystać w swojej książce. Christer Bergström wziął tę misję na swoje barki. Przez kilka lat prowadził skrupulatne badania, w tym także wywiady z weteranami i innymi uczestnikami lub świadkami bitwy. Do tego przebadał dotyczące jej dokumenty we wszystkich istotnych archiwach w Wielkiej Brytanii, USA, Niemczech i Holandii, uzyskując w ten sposób materiał, który stanowi podstawę jego książki. Co zaś kluczowe dla poznania prawdy, wzajemnie skonfrontował dokumenty obu stron i przeprowadził ich krytykę, aby uzyskać obraz bitwy jak najbliższy rzeczywistemu. Christer Bergström, rocznik 1958, cieszy się opinią jednego z czołowych ekspertów na świecie w dziedzinie II wojny światowej. Opublikował 31 książek na ten temat, w tym Ardeny 1944-1945. Ostatnie tchnienie wojsk pancernych Hitlera. Dzięki swojej dogłębnej pracy badawczej przesunął granice naszej wiedzy w wielu dziedzinach – np. o ofensywie w Ardenach, bitwie o Anglię, czy froncie wschodnim. Teraz przyszła kolej na Operację Market Garden.

Nowy tom wierszy uznanej poetki jest liryczną, czasami ironiczną, próbą mierzenia się z rzeczywistością, z własną przeszłością i teraźniejszością. Autorka prowadzi też interesujący dialog ze światem mediów i współczesnej kultury popularnej. Stąd bierze się oryginalna forma publikacji, zawierającej poza wierszami również komentarze skierowane do Czytelnika, zadania do wykonania czy miejsce pozostawione na własną twórczość odbiorcy tomiku. Wierszom zawartym w książce towarzyszą oryginalne prace graficzne. Starannie przemyślaną oprawę plastyczną przygotował ceniony artysta Witold Zakrzewski.

Kto się zbuntował przeciw bogom i ich porządkowi? Kto jako pierwszy powiedział: Sprawdzam? Każde czasy i każde ustroje miały swoich buntowników, hardych i odważnych, tych którzy nie dają zwieść się systemom, wzorcom i kulturom, tych, którzy widzą zepsucie i wyrachowanie, którzy kwestionują altruizm nawet samych aniołów. Do takich nieposłusznych, wolnych i rogatych dusz należy poeta Lestek K. Zdanowicz, jego wiersze z tomu Wykrawanie cienia ku życiu mogą bulwersować, gorszyć, ale poruszą cię swoją prawdą. Docierają swoimi trudnymi słowami w miejsca, w które sam lękasz się zapuścić, nazywają tabu. Miażdżą świętoszków. Jest w nich moc Tyfona. Koniecznie je przeczytajcie, jeśli się nie boicie!

"Trochę inaczej" Romana Rzucidło to jazda bez trzymanki - choć, o paradoksie, zarazem: z wielką uważnością - po rozmaitych peryferiach: światopoglądowych, egzystencjalnych czy związanych z unikalną wrażliwością społeczną autora. Oryginalne, oparte na gnostycko-manichejskich wątkach przekonania życiowe autora znajdują wyraz w liryce najwyższej próby, balansującej w cudownie niejednoznaczny, labiryntowy sposób między pesymizmem "vanitas" a niezwykle ważnym przesłaniem o najwyższej wartości ludzkiej ułomności (chciałoby się powiedzieć: człowieczeństwa w ogóle). Kluczowa dla twórczości nyskiego poety postać outsidera, czerpiąc inspirację z manichejskiego wywyższenia sfery duchowej ponad materialną, sytuuję się wobec dokuczliwego "zgielku świata" na pozycjach mocno kontestatorskich, niepozbawionych wszakże refleksyjnej empatii. Całość stanowi fascynujące świadectwo życia "trochę inaczej", podążania "drogą mniej uczęszczaną", już na wstępie wymagającą poniesienia niebagatelnych egzystencjalnych kosztów, lecz skutkującą najcenniejszymi wartościami duchowymi. / Weronika Stępkowska

Zbiór nagrodzonych opowiadań w czwartej edycji Konkursu Literackiego o Ziemi Rawskiej i Województwie Łódzkim. Zawiera 14 opowiadań zgłoszonych do konkursu w czterech kategoriach: szkoły podstawowe, szkoły ponadpodstawowe, dorośli, mieszkańcy województwa łódzkiego. Organizatorem konkursu jest redakcja gazety i serwisu internetowego KochamRawe we współpracy z WydawnictwoAutorskie W 2025 roku konkurs odbywał się pod honorowym patronatem: Joanny Skrzydlewskiej Marszałek Województwa Łódzkiego, Piotra Irli Burmistrza Miasta Rawa Mazowiecka, Jacka Otulaka Burmistrza Miasta i Gminy Rawa Mazowiecka, Michała Michalika Wójta Gminy Rawa Mazowiecka oraz Samorządowego Stowarzyszenia Rozwoju Ziemi Rawskiej. Autorami opowiadań są: Natalia Budek, Magdalena Cybulska, Julia Gorgas, Natalia Górczyńska, Maciej Łysoniewski, Mikołaj Łysoniewski, Marta Malinowska, Marta Miniatorska, Lena Słodka, Małgorzata Srebrzyńska, Iga Szczepańska, Klaudia Wojtyś, Antonina Zawadzka, Agata Zielińska.

Okres wojen, które Rzeczpospolita Obojga Narodów toczyła ze wszystkimi niemal sąsiadami w latach 1648-1667, ma dla historii Polski fundamentalne znaczenie. Z jednej strony jest to okres niesamowicie dramatyczny z punktu widzenia zniszczeń, z drugiej zaś to właśnie w tym czasie narodziło się wiele bohaterskich mitów, które pielęgnujemy do dzisiaj dzięki dziełom filmowym czy literackim [...].Warto zatem poznać wszystkie aspekty wspomnianego dwudziestolecia wojen, a zwłaszcza konfliktu z Carstwem Moskiewskim, który Rzeczpospolita toczyła z kilkuletnią przerwą od 1654 aż do 1667 roku. Z różnych, głównie politycznych przyczyn, ów konflikt z naszym wschodnim sąsiadem cieszył się przez stulecia mniejszą popularnością niż zagadnienia związane z powstaniem kozackim Chmielnickiego (lata 1648-1654) czy tzw. potopem szwedzkim (1655-1660). Wśród polskich czytelników chyba najmniej znanym jej wydarzeniem, zupełnie niesłusznie dodajmy, była tak zwana wyprawa zadnieprzańska, którą król Jan II Kazimierz Waza przedsięwziął na przełomie 1663 i 1664 roku.Operacja ta, przeprowadzona na wielką jak na realia XVII wieku skalę, miała na celu zadanie Carstwu Moskiewskiemu obezwładniającego ciosu. Rzeczpospolita chciała w ten sposób, przy pomocy sojusznika tatarskiego i części wiernych jej Kozaków, odzyskać terytoria na wschodzie, które Moskwa zajęła w latach 1654-1656...

Siedemnastoletnia Kelsey Lester przeprowadza się wraz z rodziną do słonecznego Los Angeles, aby zaopiekować się dziadkiem pogrążonym w żałobie po stracie małżonki. Jej siostra Jade jest ogromną fanką mieszkającego w mieście młodego piosenkarza Holdena Carsona. W przeciwieństwie do Kelsey dziewczyna ma na jego punkcie prawdziwą obsesję i nie może się doczekać, żeby osobiście go poznać. Traf sprawia, że na jednej z imprez to właśnie Kelsey wpada na gwiazdora. Chłopak ma kłopoty i musi uważać na swój wizerunek. Każdy jego krok śledzą paparazzi, więc stara się ich unikać. Kiedy nastolatka go rozpoznaje, Carson decyduje się złapać ją mocno za rękę i uciec z nią przed obiektywami wścibskich reporterów. Niespodziewany wieczór to tylko początek skomplikowanej relacji tej dwójki. Czy Kelsey i Holden zdołają przetrwać nieubłagany blask fleszy? Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej szesnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.

Prequel bestsellerowej serii „Cat and Mouse Duet”! Wciągająca opowieść o mrocznych pokusach i niebezpiecznych pragnieniach. 12 listopada 1944 roku. Dusza każdego, kto dokonał żywota w tym domu, zostawała w nim już na zawsze. Sądziłam, że ja swoją oddałam mężowi, gdy ślubowałam mu miłość na zawsze. Kłamałam. Nic nie zdołałoby mnie przygotować na dzień, w którym po raz pierwszy dostrzegłam za oknem ducha. Nie tylko mnie przerażał, ale też intrygował. Było w nim coś fascynującego. Nie planowałam nawiązywać burzliwego romansu z własnym prześladowcą. Szczególnie że okazał się kimś jeszcze. Przestępcą. Gangsterem. Mężczyzną, w którego ramionach znajdowałam schronienie przed prawdziwym potworem straszącym w Dworze Parsonsów. Bo chociaż mój dom nawiedzało wiele dusz, to tak naprawdę bałam się tylko męża. Książka zawiera treści nieodpowiednie dla osób poniżej osiemnastego roku życia. Opis pochodzi od Wydawcy.

TALENT, KLASA I CHARYZMA PO PROSTU WOJCIECH SZCZĘSNY Kiedy miał 9 lat, grał w ataku i chciał być napastnikiem. W wieku 16 lat opuścił rodzinę i zupełnie sam wyjechał do Anglii. Mając 20 lat, został najmłodszym bramkarzem w historii Arsenalu. Kiedy zaś w wieku 34 lat zdecydował się zakończyć karierę piłkarską, zadzwoniono do niego z samej FC Barcelony i przekonano do powrotu na boisko. Wojciech Szczęsny – oto jego historia. To wzruszająca opowieść o chłopcu, który nigdy nie bał się wyzwań. Oraz o światowej klasy bramkarzu, który swoją wartość udowodnił w reprezentacji Polski oraz w czterech znakomitych klubach: Arsenalu, Romie, Juventusie i Barcelonie. Przede wszystkim jednak to historia wzlotów, upadków oraz twardych lekcji życia, z których nasz bohater za każdym razem wychodził silniejszy. I choć brzmi nieprawdopodobnie, ta historia WYDARZYŁA SIĘ NAPRAWDĘ.

Wyjątkowe i mądre historie z przesłaniem (nie) tylko dla przedszkolaków! "Idziemy na spacer! Dobre bajki dla przedszkolaków" to pierwsza książka w nowej serii bestsellerowej autorki - Małgorzaty Korbiel.Co zrobić, kiedy kilka osób w przedszkolu chce koniecznie bawić się tą samą zabawką? Jak nauczyć się zdrowej rywalizacji? Jak umiejętnie żartować, nie śmiejąc się z innych? Bohaterowie książki to przedszkolaki z grupy Pszczółki, które podczas zajęć przedszkolnych pod opieką Pani Agnieszki uczą się nowych umiejętności, radzenia sobie z emocjami i współpracy z innymi dziećmi.Te ciepłe i pełne emocji opowiadania pomogą najmłodszym radzić sobie w różnych sytuacjach, także tych trudnych.O serii:Seria "Dobre bajki dla przedszkolaków" to krótkie zbiory opowiadań, których celem jest przekazanie dzieciom ważnych życiowych wartości. Zawarte w nich historie pokazują, co w życiu naprawdę się liczy i czym warto się kierować, by być dobrym i szczęśliwym człowiekiem.O autorce:Małgorzata Korbiel - logopedka, polonistka, redaktorka, korektorka, a także autorka tekstów kilkudziesięciu książek dla dzieci (m.in.: A dzisiaj w przedszkolu, Recepta na szczęście oraz serie "100 pierwszych słów", "Dobre bajki", "Orbitki"). Miłośniczka poprawności słowa pisanego i mówionego. Rękopisy testuje na dwójce swoich pociech. W książkach przekazuje wartości oraz pozytywne nastawienie, bazując na doświadczeniu oraz wiedzy na temat rozwoju i potrzeb młodych czytelników. Uwielbia rodzinne górskie wycieczki oraz kocha koty.

Czy warto wracać do przeszłości, która nas złamała?Graham Kelly od lat nie opuszcza swojego domu. Odciął się od świata i ludzi, żyjąc w cieniu dramatycznego pożaru, który odebrał mu wszystko - karierę, pewność siebie i wizerunek, który niegdyś podziwiały tłumy. Od tego momentu pogrążył się w samotności, a jego życie zamieniło się w ciszę przerywaną tylko wspomnieniami.Tate Kelly wraca do rodzinnego miasta, by wreszcie zrobić to, co powinna uczynić już dawno temu: zamknąć jeden z najtrudniejszych rozdziałów w życiu. Jej małżeństwo umarło razem z marzeniami o wielkiej karierze. Została sama, zdradzona i porzucona. Teraz chce tylko jednego: rozwodu.Spotkanie po latach z Grahamem jest dla niej szokiem - nie widzi w nim mężczyzny, którego niegdyś kochała. Zraniony, zgorzkniały i pełen lęków, zmienił się nie do poznania. Ona powinna być obojętna na jego los. Przecież zostawił ją, gdy najbardziej go potrzebowała. A jednak... coś nie pozwala jej odejść.Gdy dawne uczucia powracają, a przeszłość upomina się o swoje, Tate musi odpowiedzieć sobie na pytanie, czy wybaczy zdradę temu, który miał ją chronić?Poruszająca opowieść o miłości, która nigdy nie umarła. I o bólu, który wciąż trwa.

Bohaterowie "Zbawcy" powracają. Trzy miesiące po ucieczce Ogara Julia Marzewska nadal nie może poradzić sobie z tym, co się wydarzyło, a Marcin Rau tylko pozornie daje sobie radę jako nowy naczelnik wydziału kryminalnego - szybko okazuje się, że i na nim sprawa Zbawcy odcisnęła piętno, być może głębsze niż na policjantce.Marzewska próbuje dorwać uciekiniera. Nie wie przy tym, że jedyne, czego Ogar aktualnie pragnie, to właśnie ona. Na drodze stoi mu partner Julii i wieloletni policjant z wydziału kryminalnego Wiktor Rybak. Ich starcie jest nieuniknione. Tymczasem w mieszkaniu Julii pojawia się pewna osoba, która miała od dawna nie żyć. Jaki jest jej cel? Dlaczego zjawia się wtedy, gdy Marzewska i Rybak polują na Ogara?Zło nie śpi. Czasami tylko zmienia twarz. "Ogar" to opowieść o traumach funkcjonariuszy i bezwzględnej zemście. Autentyczny policyjny kryminał, bez cenzury i upiększeń.Mroczniejszy. Brutalniejszy. Prawdziwszy.Krystian Stolarz - policjant, magister prawa, sportowiec amator i miłośnik książek. Prowadzi na Instagramie konto @policjant_czytaipisze, na którym promuje czytelnictwo i recenzuje książki. Stolarz dba o autentyzm języka, atmosfery panującej w policji i szczegółów śledztwa. Prawda o policyjnej robocie jest znakiem rozpoznawczym jego powieści.