Powieść historyczna z początków XV w. Głównymi bohaterami są Sławek Warchoł, syn przystawa królewskiego z Jedlni, jego siostra Jewka oraz Pakosz, giermek służący u boku dość osobliwego rycerza Żelisława z Brzózy. Wszyscy pochodzą z okolic Puszczy Kozienickiej, gdzie wspomagają łowczych królewskich gromadzących zapasy żywności na wielką bitwę z Krzyżakami. Za zasługi Sławek Warchoł zostaje mianowany przystawem królewskim, tak jak jego ojciec. Od tego czasu będzie towarzyszył królowi Władysławowi Jagielle oraz jego wojskom w drodze pod Grunwald. Grunwald to opowieść o przygotowaniach do wielkiej bitwy, napisana nie bez pewnej typowej dla Przyborowskiego dozy humoru.
Właściwie jest to powieść kryminalna osadzona w czasach Michała Korybuta Wiśniowieckiego i najazdów tureckich na Polskę. Dwóch młodzieńców: Grześ Kossobudzki oraz Marcin Boguta herbu Stągiewka, obaj z Podlasia, służą w armii hetmana Jana Sobieskiego w oddziale Andrzeja Zawiszy. Zbiegiem losu niebawem trafiają w "babski jasyr", a następnie jako więźniowie do położonego na bagnach tajemniczego zamku. Należy on do stetryczałego i dziwacznego starosty, a z lochów zamkowych dochodzą w nocy jęki zawodzenia i odgłos szurania łańcuchów. Obaj młodzieńcy postanawiają wyjaśnić zagadkę zamczyska wśród bagien. Wydanie z ilustracjami A. Horowicza
Radom, Ruda, Puszcza Kozienicka, rok 1845. Niejaki Andrzej Piasecki jest znużony warszawskim życiem i porzucony przez narzeczoną. Aby ukoić nerwy wyjeżdża do ciotki na wieś Ruda pod Radomiem. Tamtejszy klimat daje mu wytchnienie, ale już po krótkim czasie Piasecki znajduje na strychu stary kufer, a w nim wzmiankę o zniknięciu swojego dziadka w dniu 14 lipca 1809 r. Ów przodek podobno prowadził w Radomiu piwiarnię, miał własny browar i kamienicę w rynku. Piasecki udaje się do tego miasta w celu poznania prawdziwej przyczyny zniknięcia dziadka i jego majątku jego dzieci wychowywały się bowiem już w biedzie. Na miejscu wplącze się w wir niebezpiecznych zdarzeń, a straszna historia będzie dawała znać o sobie na każdym kroku. Pierwsze książkowe wydanie powieści po 152 latach!Jedna z najciekawszych powieści kryminalnych Walerego Przyborowskiego oraz jeden z najstarszych polskich kryminałów. Fragment książki:Raz zapytałem się ciotki, czy nie ma jakichś książek:A, jakże odrzekła. Jest Kalendarz.Oczywiście, odpowiedź ta mnie nie zadowoliła, i po długich wypatrywaniach, dowiedziałem się, że gdzieś tam na strychu jest jakiś stary kufer, w którym mają znajdować się książki. Niewiele myśląc, jakby pchany przeznaczeniem, bo od tej chwili miała się rozpocząć długa tragedia mojego życia, która je złamała zupełnie, pobiegłem na ów strych. Czemuż, o mój Boże, nie postawiłeś wtedy u drzwi tego strychu anioła z ognistym mieczem, który by mi wzbronił wstępu do posępnej dziedziny ciemności strasznych dla mnie, okropnych w swoich konsekwencjach?... [...]Biblioteka mojej ciotki nie jest zbyt obfita i zamierzałem już rzucić ponownie do skrzyni egzemplarz gazety, gdy na myśl, że ostatecznie warto ją wśród nudów przeczytać, zabrałem ze sobą. Czemuż pierwszej myśli nie wykonałem! Ileż bym sobie przez to cierpień oszczędził, ilu uniknąłbym zmartwień, klęsk i ciosów!
Julia Dziaduska, młoda i piękna panna, wychowana na pensji we Francji, przyjeżdża w Góry Świętokrzyskie na zaproszenie swego dziadka. Szybko okazuje się, że pobyt w ponurym rodzinnym zamku otoczonym lasami nie będzie tak spokojny i nudny, jak się spodziewała. Już na początku dowiaduje się, że jest niemalże lustrzanym odbiciem swej praprababki, także Julii, której portret zdobi zamkowy korytarz. Zyskał on nazwę Cienia, bowiem jedynie głowa modelki oddana jest z wszelkimi detalami, a reszta ciała tonie we mgle. Podobno owa praprababka ściągnęła hańbę na rodzinę Dziaduskich. Zaciekawiona Julia dowiaduje się, że obraz malował włoski malarz, który nosił to samo nazwisko, co jej ukochany: Dolabella. Niebawem w zamku zatrzymuje się tajemniczy mnich, łudząco do niego podobny, a zachowujący się bardzo podejrzanie. Tymczasem w pobliskim opactwie ktoś kradnie kosztowności z klasztornego skarbca. To dopiero początek tajemniczych wydarzeń w zamku rodu Dziaduskich, splecionych z romantycznymi i tragicznymi losami Cienia sprzed lat
Zygmunt Strzecha przyjeżdża do rodzinnego majątku po kilkuletnim pobycie za granicą. Jego rodzice od dawna nie żyją. Ojciec został zamordowany podczas wyprawy handlowej na Węgry, a jego pieniądze zrabowane winą obarczono rozbójników, ale były to tylko domysły; natomiast matka zmarła kilka lat później. We dworze wita go stary służący i pokazuje mu list, który ojciec zostawił dla syna przed wyjazdem, a także drugą przesyłkę, nie mniej sensacyjną. Przed swą ostatnią podróżą w życiu Michał Strzecha otrzymał od żony kwiat agawy jako dowód wiecznej miłości. Już po jego śmierci anonimowy nadawca przysłał list z Ameryki, który zawierał właśnie ów kwiat i notatkę o jego pochodzeniu. Zaintrygowany Zygmunt postanawia okryć kto stał za tragedią jego rodziny.
Przedruk na postawie oryginałów z 1897, 1898, 1899 roku. Niniejsza praca jest dalszym ciągiem pięciotomowego dzieła pt. "Historia dwóch lat". Stanowi jednak odrębną, w sobie zamkniętą całość, obejmującą dzieje wypadków 1863 roku. Pierwszy tom jest opisem położenia naszego kraju na tle politycznym innych państw, szczegółowej relacji wydarzeń, które zapoczątkowały wybuch powstania. Znajdziemy tu bardzo szczegółowy opis tamtych zdarzeń z całej Polski od początku 1863 roku do wydarzeń majowych, kiedy to utworzono nowy Rząd Narodowy, zrodzony ze spisku w spisku, powstałego z zamachu stanu, wyłonionego z burzy, jaka po zamachu wybuchła.
Krzysztof Wiszowaty to polski szlachcic, któremu nie w głowie osiadłe życie. Zamiast zarządzać wsią i gnuśnieć w dworku, woli wyruszyć w świat w poszukiwaniu przygód. Okoliczności nie są jednak sprzyjające. Kraj niemiecki, który odwiedza jako pierwszy, ogarnia wojna, a drogi pełne są zbirów czekających na nierozważnych podróżnych. Na szczęście Wiszowaty nie jest sam i zawsze może liczyć na pomoc swoich wiernych przyjaciół dumnych Polaków, którzy w każdej chwili gotowi są oddać życie za swojego pana.Książka Przyborowskiego pełna jest akcji i humoru, nie brakuje w niej także historii miłosnych.
Powieść historyczna z czasów powstania styczniowego. Jesień 1863 r. W województwie sandomierskim działają dwa oddziały powstańcze - pułkownika Czachowskiego, wykonującego polecenia nowego Rządu Narodowego z Romualdem Trauguttem na czele, i pułkownika Chmielińskiego, wiernego wcześniejszej władzy powstańczej. O ich współpracę przy walce z zaborcą rosyjskim ma zabiegać porucznik Góra, młody oficer podkochujący się (z wzajemnością) we wdowie Adeli z Zalesia. Ma jednak mściwego konkurenta Springera, Niemca z pochodzenia.
Emerytowany naczelnik policji przenosi się z Warszawy do nowo nabytego majątku we wsi Grabówka niedaleko Kielc. Towarzyszy mu jego wierny współpracownik Ansgary. Dwór i jego okolica są mocno zaniedbane. Przed rozpoczęciem remontu Ansgary postanawia sprawdzić wszystkie pokoje, a zwłaszcza jeden z nich, zwany pokojem ducha. W okolicy od lat krążą plotki o tym, że jest on nawiedzony. Okazuje się, że w tej historii tkwi ziarno prawdy – Ansgary znajduje ukryty pod podłogą szkielet młodej kobiety, spoczywający w ziemi od kilkudziesięciu lat. Zawiadamia natychmiast swojego pana. Podczas oględzin miejsca zbrodni mężczyźni odkrywają, że ktoś ich obserwuje, w ogrodzie znajdują ślady damskich butów, ale nikogo nie udaje im się schwytać. Naczelnik postanawia wyjaśnić sprawę. Już następnego ranka wszystko się komplikuje – szkielet znika, a jedynym tropem znów są ślady damskich trzewików, tym razem aż dwóch par…
Liść akacji jest powieścią kryminalną, której akcja rozgrywa się w gminie Zalesie w upalne lato 1834 roku. Do podsędka sądu pokoju przychodzi list z wezwaniem do zajęcia się sprawą nagłej śmierci młodej panny, Felicji Łapszyńskiej. Zabiera on ze sobą protokolistę Wierzgalskiego i udają się do dworku, w którym Felicja mieszkała razem z ojczymem i macochą. Na miejscu okazuje się, że sprawa jest bardziej zawiła, niż się na początku wydawało. Właściciele dworku chcą szybko pozbyć się przedstawicieli prawa, a doktor zajmujący się Felicją usilnie przekonuje przybyłych, że zmarła ona na tyfus. Tymczasem jej przyjaciółka twierdzi, że było to morderstwo! Mówi, że opiekunowie Felicji chcieli coś na niej wymusić oraz że biedna dziewczyna żyła w ciągłym strachu, a obie panny były śledzone. Czyżby ktoś przyczynił się bezpośrednio do jej śmierci? Czyje widmo widział jeden z parobków? Być może kluczem do rozwiązania zagadki będzie tytułowy liść akacji
"Szkielet na Lesznie" jest powieścią kryminalną, której akcja rozgrywa się w Warszawie w roku 1860. Pewnego dnia miasto obiega wstrząsająca wiadomość. W jednym z dworków przy ulicy Leszno (w dzielnicy Wola), przeznaczonym do rozbiórki, znaleziono ukryty przed laty pod posadzką ludzki szkielet. Rozpoczyna się śledztwo, a informacje o jego przebiegu przekazywane są na bieżąco w dziennikach i stanowią główny temat towarzyskich rozmów. Sprawą niezmiernie zainteresowany jest niejaki Heliglas, emerytowany artysta, który przebywa akurat w Warszawie. Wraz z reporterem Goldsingiem i młodym lekarzem, Władysławem Żubrem, wyrusza do dworku, by obejrzeć znalezisko. Żubr zauważa, że widok szkieletu wywołuje ogromne emocje u śpiewaka. Dlaczego Heliglasowi tak bardzo zależało na odwiedzeniu dworku? Wiele wskazuje na to, że mogło coś go łączyć z ofiarą. Żubr postanawia przeprowadzić własne śledztwo. Czy można jednak po wielu latach od popełnionej zbrodni odnaleźć przestępcę? Jak zmieni się los zmagającego się z nędzą lekarza? Żubr nawet nie podejrzewa, jak bliska okaże się mu sprawa szkieletu na Lesznie…
Powieść kryminalna z przełomu wieku XIX i XX, publikowana pierwotnie w odcinkach. Spod kolumny króla Michała Korybuta znika zakopany tu niegdyś przez pułkownika de Belleroche’a skarb Maryny Mniszchówny. Kilkanaście lat później pod podłogą w pewnej kamienicy na Podwalu robotnicy odkrywają szkielet młodej kobiety. Czy te dwie sprawy należy ze sobą łączyć? Czyżby znalezione przypadkiem szczątki należały do pięknej pułkownikówny? A jeśli tak – kto ją zabił? No i co się stało ze skarbem? Jest w Warszawie człowiek, który podejmie się poszukiwań. I to wcale nie przypadek, że mieszka właśnie w tym domu przy Złotej – dawnej posiadłości Francuza…
Powieść kryminalna z 1875 r., wydana pierwotnie w odcinkach. W taką noc jak ta, kiedy szaleje śnieżyca i dmie zimny, grudniowy wicher, tylko nieliczni mieszkańcy nadgranicznego X*** przemierzają ulice swej mieściny. Wśród nich tajemniczy morderca i jego ofiara. Rano sędzia Kobylański rozpoczyna śledztwo. Kim jest zamordowany mężczyzna, a kim jego oprawca? Czyje buty pozostawiły swe odciski w świeżym śniegu na miejscu zbrodni i do czyjego szala pasuje znaleziony strzępek? Wszystko zdaje się wskazywać na to, że słowa: „Tak, to były moje ślady… nie szukano dobrze, mam nawet na nogach te same buciki, jego krwią zbryzgane”, mogą okazać się prawdziwe…
Książka ta powstała z zapisków autora zebranych jeszcze w więzieniu. Piasecki przechowywał zapiski przez lata okupacji i po zniszczeniu znacznej części dowiózł resztę do Andli.
Powieść historyczna z czasów Księstwa Warszawskiego, będąca zarazem romantyczną powieścią grozy, inspirowaną powieściami Ann Radcliffe.
Pierwsza połowa XIX wieku. Kazimierz Kosa, porucznik trzeciego pułku ułanów Księstwa Warszawskiego, wbrew swoim oczekiwaniom zostaje oddelegowany do wsi Grzymała pod Stopnicą. Majątek regimentarza Bogdańskiego niespodziewanie okazuje się miejscem niezwykłych przeżyć dla młodego porucznika – począwszy od znajomości z przepiękną Julią, po odkrycie mrożącej krew w żyłach tajemnicy rodowej. Czy historia wezyrskiego rubinu dostarczy ułanowi samych nieszczęść? Jaką rolę odegra tajemniczy hiszpański markiz, przyjaciel rodziny? Czy wystarczy czasu, by rozwikłać zagadkę, która zaważy na honorze młodego żołnierza?
Warszawa, druga połowa XIX wieku. Podczas rozbiórki kamienicy na Lesznie przypadkiem znaleziony zostaje ukryty tam szkielet. Zbrodnia sprzed lat wzbudza ogólne zainteresowanie zarówno prasy, jak i społeczeństwa. Na tajemniczą sprawę zwraca uwagę również młody doktor Władysław Żubr, który dzięki staraniom swego znajomego Ryszarda Heliglasa zostaje dopuszczony do obejrzenia ciała. Młody doktor, zaintrygowany stanem szkieletu, zaczyna badać sprawę na własną rękę. Przypadkiem odkrywa on pewne nieznane dotąd ślady, które jednak sprowadzają na niego śmiertelne niebezpieczeństwo. Czy chęć ukrycia dawnej zbrodni może doprowadzić do nowego zabójstwa?
31. tom Kryminałów przedwojennej Warszawy
Pierwsze wydanie książkowe bardzo starego kryminału!
Fragment książki:
Mówił to wszystko głosem krzykliwym, z intonacją przesadną, wśród gestykulacji tak gwałtownej, a zarazem tak komicznej, że młody człowiek, nazwany doktorem, mimowolnie się uśmiechnął. Odłożył gazetę na bok i spytał łagodnie, tonem melancholii głębokiej:
– O cóż idzie?
– Widzisz... szanowna szkatuło wiedzy, spieramy się o owego kościotrupa.
– O jakiego kościotrupa?
– Bogowie! – zawołał patetycznie tłuścioch, zwracając się do obecnych i łamiąc ręce – me Hercule! On nic nie wie, on nic nie wie, panowie!
Wygłosiwszy ten patetyczny wykrzyknik, zbliżył się do młodzieńca i zawołał:
– Jak to, nie wiesz o strasznej zbrodni, co mówię, strasznej, tajemniczej, niesłychanej w naszym kraju zbrodni?...
Warszawa. Rok 1825. Do pewnego hotelu w Warszawie przybywają goście, którzy od początku wzbudzają podejrzenia gospodarza. Meldują się w pokoju, zostawiają tam swoje bagaże, w tym ogromną czerwoną skrzynię, po czym wychodzą i nigdy już nie wracają. Po trzech dniach zostaje wezwana policja. Okazuje się, że tajemniczy goście zostawili w pokoju wszystkie swoje rzeczy, które zostają zbadane w obecności policji. Ku przerażaniu wszystkich w czerwonej skrzyni znajdują się zwłoki młodej kobiety. Poszukiwania właścicieli kufra nie przynoszą efektów – do czasu, gdy sprawę podejmuje detektyw-amator Ludwik Cordier, który zdaje się wiedzieć więcej niż inni. Szybko łapie on nikły trop i rozpoczyna rozpaczliwy pościg za zbrodniarzami. Nikt jednak nie wie, że Cordier nie zajmuje się sprawą bezinteresownie, a tajemnica nie dotyczy jedynie śmierci młodej kobiety.
Fragment książki:
Oprócz tego, jak wiemy, podróżni zostawili jeszczewielki kufer i ową tajemniczą skrzynię, czerwono pomalowaną.
Kufer stał pod piecem, skrzynia zaś do połowy wsunięta była pod jedno z łóżek.
Z wielką trudnością odbito wieko i ujrzano wewnątrz jakiś przedmiot pokryty czarnym suknem. Przede wszystkim uderzył uwagę obecnych biały znak na suknie, w kształcie litery S, z rodzajem gałki na wierzchniej jego części, opatrzony nadto krzyżykiem.
– Ki to diabli? – zawołał komisarz.
Obecni przypatrywali się owemu dziwnemu znakowi, gdy zbliżył się urzędnik towarzyszący komisarzowi, a spostrzegłszy symboliczne znamię, pobladł i cofnął się.
Latem roku 1683 całą Rzeczpospolitą obiegła wieść o planowanej wyprawie króla Jana III Sobieskiego na Turków. Młody szlachcic, Piotr Rzecki, wydziedziczony przez chciwą macochę, postanawia opuścić rodzinny majątek zaciągnąć się do wojska królewskiego. Wraz ze swym sługą Maćkiem, spryciarzem-samochwałą, wyrusza do Warszawy. W tej podróży wpadają obaj w nie lada tarapaty, ale jako że zuchom zwykle szczęście sprzyja, to i oni wychodzą z licznych opresji bez szwanku. Ponadto Piotr, chłopak niepokorny i zuchwały, niespodziewanie zdobywa sympatię samego króla i zostaje jego pokojowcem. Idąc tropem dalszych przygód młodego Rzeckiego i jego pachołka, wyruszamy z Wilanowa wraz z armią koronną i docieramy pod oblegany przez Turków Wiedeń, by 12 września 1683 roku stać się świadkami barwnie opisanej przez Przyborowskiego bitwy, która na zawsze złamała ofensywną potęgę Turcji, lecz była też ostatnim zwycięskim zrywem chylącej się ku upadkowi Rzeczypospolitej.
Maciejowice oddalone o 80 km od Warszawy, to Termopile I Rzeczypospolitej, a zarazem miejsce, które szczególnym kultem otaczał Walery Przyborowski. Tu 10 X 1794 r. doszło do ostatniej tragicznej w skutkach bitwy wojsk Tadeusza Kościuszki z oddziałami rosyjskimi dowodzonymi przez generała Iwana Fersena. Wraz z Autorem idziemy śladami bohatera ,,Gromu maciejowickiego"", młodego kosyniera Walka Kłonicy, uczestniczymy w bohaterskich zmaganiach i poznajemy wydarzenia poprzedzające klęskę wojsk polskich. Będziemy mogli przy tej okazji przyjrzeć się także postaciom tych, którzy podjęli walkę wrogiem, padli w niej lub zginęli z rąk Moskali podczas okrutnej rzezi kończącej maciejowicki bój, dzielnym działyńczykom czy grenadierom krakowskim, których kapelan, charyzmatyczny ojciec Ansgary, zginął w taki sam sposób jak ksiądz Ignacy Skorupka sto dwadzieścia sześć lat później.
Barwny opis wydarzeń poprzedzających bitwę pod Grunwaldem (1410), który jednocześnie służy, jak to zwykle u Przyborowskiego bywa, ukazaniu czytelnikowi mnóstwa realiów społeczno-politycznych i obyczajowych XIII-wiecznej Polski. Dzięki pasjonującym przygodom bohaterów tej powieści (Pakosza i Sławka) poznajemy nie tylko życie na dworach możnowładców, rycerzy, ale i warunki bytowania prostych włościan, rzemieślników czy ówczesnych zakonników. Zwieńczeniem tego utworu staje się jednak sławetna bitwa widziana oczami jej uczestników i opisana szczegółowo w iście sienkiewiczowskim stylu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
