Akumulacja agresji, które dotknęły ludność Zachodu między rokiem 1348 a początkiem XVII wieku, wywołała w całym społeczeństwie głębokie zachwianie psychiczne, o którym świadczą wszystkie języki owych czasów - słowa i obrazy. Powstała "kraina strachu", wewnątrz której cywilizacja czuła się "zdeprymowana" i którą zaludniła chorobliwymi urojeniami. Ta przedłużająca się trwoga groziła rozkładem społeczeństwa, tak jak mogła druzgotać osobowości poddane powtarzalnym stresom. Mogła więc wzbudzać zjawiska niedostosowania, myślowej i uczuciowej regresji, pomnożyć fobie, wzmagać postawę odmowy i rozpacz.
Ze Wstępu
Ta książka to nie tylko kamień milowy: jest ona także niezbędnym narzędziem krytyka. Dlatego z wielką radością należy powitać jej nowe i rozszerzone wydanie.
Peter Hulme, Uniwersytet Essex, Wielka Brytania
Imperialne spojrzenie jest wysoko cenioną interdyscyplinarną książką, która w krótkim czasie zyskała rangę fundamentalnego dzieła z dziedziny literatury podróżniczej i krytyki postkolonialnej. Autorka bada, w jaki sposób pisarstwo podróżnicze budowało obraz świata poza Europą i ukazywało go europejskim czytelnikom. Mary Louise Pratt koncentruje się na utworach dotyczących Ameryki Południowej i Afryki oraz ich relacji do europejskiej ekspansji politycznej i ekonomicznej; dzięki uważnej lekturze tych książek uczona ukazuje, jak dzieła literackie łączyły się z różnymi formami wiedzy i ekspresji, które charakteryzowały ich epokę.
Czternastu autorów, najbardziej znanych specjalistów w swoich dziedzinach wiedzy, rozważa, jak ludzie doświadczają swojej kultury i w jaki sposób wyrażają te doświadczenia poprzez formy tak rozmaite jak opowieść, dzieło literackie, teatr, karnawał, rytuał, wspomnienie i przegląd życia. Studia te będą szczególnie interesujące dla wszystkich zajmujących się antropologią społeczną i kulturową, przydadzą się również innym przedstawicielom nauk społecznych, badaczom folkloru, teoretykom literatury i filozofom.
Widać, że antropologia ? a przynajmniej jej część ? jest właśnie w trakcie procesu tworzenia serii publikacji na temat doświadczenia, opowiadania i tekstualności ? publikacji, które za jakiś czas będą nam stale towarzyszyć. Bogactwo tej książki jest zaletą samą w sobie, a zebranie wszystkich tych artykułów w jednym tomie jest bardzo praktycznym rozwiązaniem dla tych, którzy będą wykorzystywać je w nauczaniu lub po prostu będą się chcieli z nimi zapoznać.
Paul Rabinow
Zmarły niedawno Victor Turner był profesorem fundacji Williama R. Kenana Jr., wykładowcą antropologii i religii na Uniwersytecie Wirginijskim. Był autorem wielu książek, w tym słynnej pracy Proces rytualny. Prowadził badania terenowe w Zambii, Ugandzie, Meksyku, Irlandii, we Włoszech, Francji, Japonii, Brazylii i Izraelu. Edward M. Bruner, profesor antropologii na Uniwersytecie Illnois w Urbana-Champaign, prowadził badania terenowe wśród rdzennych Amerykanów i w Indonezji. Jest współredaktorem Art, Ritual, and Society in Indonesia oraz współredaktorem pracy Text, Play, and Story.
Głodu nie da się zignorować. Głód mówi ci, byś wziął to, czego potrzebujesz. Głód każe ci wyciągnąć rękę. Twój mózg, żołądek, twoje komórki są głodne. To one rozbijają materię na drobne części i to one przetwarzają ją w coś innego, w kształt twojego życia. Nie da się żyć bez głodu. Nie da się żyć z głodem. Od głodu zaczyna się twój kontakt ze światem.
Ta niezwykła książka opowiada o zjawisku głodu z perspektywy różnych dziedzin wiedzy: fizjologii, antropologii, historii, filozofii, religioznawstwa, nauk społecznych, a nawet literatury pięknej. Sugestywna narracja, która nie unika elementów szokujących, ma na celu wzbudzić w czytelniku refleksję i poruszyć sumienie. Uczucie głodu jest naszym podstawowym doświadczeniem. A jednak wiemy z historii, że zdolność przystosowawcza człowieka wobec tego uczucia graniczy czasem z cudem.
Autorka opisuje, w jaki sposób na przestrzeni wieków głód wykorzystywany był do wyrażenia duchowego lub politycznego stanowiska. Opisuje też wielkie klęski głodu, jakich doświadczały grupy ludności i całe narody na skutek niesprzyjających warunków ekonomicznych, biologicznych, klimatycznych a także politycznych.
Żadna fikcja nie jest tak wciągająca, jak dobrze opowiedziane własne życie.
Oscar Lewis - amerykański antropolog, badacz życia mieszkańców meksykańskich dzielnic nędzy, w Dzieciach Sáncheza, swoim najważniejszym dziele, dokonał genialnego, aczkolwiek prostego zabiegu. Oddał głos członkom ubogiej meksykańskiej rodziny Sánchezów: nestorowi rodu, Jesúsowi, i czwórce jego dorosłych dzieci. Każdy z nich własnymi słowami opowiada dzieje swojego życia, które składają się na przejmujący i autentyczny portret rodziny. Dzięki temu Oscar Lewis pokazał, że prawdziwa opowieść wykluczonych i pomijanych może mieć w sobie siłę, której może jej pozazdrościć najlepsza fikcja.
Wyrosła z naukowych założeń książka Lewisa jest wybitnym dziełem literackim, światowym bestsellerem, przełożonym w 1978 roku na język filmu. Ścieżka dźwiękowa Chucka Mangione do filmu "Dzieci Sáncheza" to dziś klasyka. Niniejsze wydanie ukazuje się dokładnie pięćdziesiąt lat po pierwszej publikacji w Stanach Zjednoczonych. Jedyne polskie wydanie ukazało się w 1964 roku. Specjalnie do niniejszej edycji posłowie napisał prof. Michał Głowiński.
Życie biednych z pewnością nie jest nudne. Zawarte w tej książce opowieści odsłaniają przed nami cały świat przemocy i śmierci, cierpienia i niedostatku, niewierności i rozbitych domów, przestępczości, zepsucia i brutalnych aktów policji, a także wzajemnego okrucieństwa tych ludzi wobec siebie. Ale jednocześnie jest w tej historii siła uczucia i ludzka serdeczność, mocne poczucie własnej indywidualności, zdolność cieszenia się i nadzieja na lepsze życie, pragnienie zrozumienia i ciepła, gotowość dzielenia się tą skromną cząstką, jaka tym ludziom przypadła, i odwaga stawiania czoła wielu nierozwiązalnym problemom. (ZE WSTĘPU AUTORA)
Kultowa książka opisująca wierzenia, podania, legendy, obrzędy, zwyczaje i ceremonie związane ze zjawiskiem wilkołactwa. Autor, posługując się bogatym i zróżnicowanym materiałem źródłowym, poddaje historyczno-kulturowej analizie fenomen likantropii, odnajdując wspólne motywy powstałe wokół zjawiska wilkołactwa, od czasów antycznych, poprzez średniowiecze, do XX wieku. Szeroko i przystępnie pokazuje wierzenia w przemianę człowieka w dzikie zwierzę, zarówno w europejskiej kulturze ludowej, jak i w kulturach ludów azjatyckich, afrykańskich czy amerykańskich. Genezy zjawiska doszukuje się w występujących w pierwotnych wspólnotach plemiennych tajnych związkach młodych wojowników.
Leszek Paweł Słupecki – profesor zwyczajny, kierownik Zakładu Historii Średniowiecznej i Nordystyki na Uniwersytecie Rzeszowskim, związany z Instytutem Etnologii i Archeologii PAN. Jeden z najbardziej uznanych w Polsce specjalistów w zakresie dziejów wikingów i mitologii skandynawskiej. Autor m.in.: Wyrocznie i wróżby pogańskich Skandynawów, Slavonic pagan sanctuaries i Mitologia skandynawska w epoce wikingów.
Duch pogaństwa to wspaniały, inspirujący intelektualnie esej z dziedziny antropologii kultury, historii idei i historii religii, dla wszystkich tych nauk mający istotne znaczenie.
Osoba, ciało, dobro i zło, Bóg, łaska i wolność - to najważniejsze zagadnienia poruszone w Sporze o istnienie człowieka. Książka ta jest kontynuacją Tischnerowskiej Filozofii dramatu. Dialogując z klasykami myśli filozoficznej - św. Augustynem, Heglem, Kierkegaardem, Levinasem czy Mistrzem Eckhartem - autor Sporu kreśli własną, oryginalną filozofię człowieka. „Moja teza brzmi: nawet jeśli >>człowiek umarł<<, jak chcą niektórzy strukturaliści, to znaczy, że istniał, a jeśli istniał, to znaczy, że może się narodzić”, wyznaje we wstępie Tischner. Pisana pod koniec życia książka jest właśnie filozoficzną próbą przezwyciężenia „śmierci człowieka”.
Mit ludożercy. Antropologia i antropofagia to jedna z najbardziej oryginalnych prac w amerykańskiej antropologii społecznej drugiej połowy XX wieku. Dzieło zaczepne i całkowicie osobne, chociaż wywody Arensa można by usytuować w nurcie krytyki kolonializmu, naukowego warsztatu etnografa oraz dekonstrukcji literatury podróżniczej. Autor konsekwentnie przedstawia kanibalizm jako zjawisko niepewne, o wątłym uzasadnieniu źródłowym, istniejące przede wszystkim w kulturowej wyobraźni, a także mające funkcję uniwersalnego operatora stosunków między grupami społecznymi. Konfrontuje się z fantazmatami, przekłamaniami i wymową odkryć archeologicznych. Dostrzegłszy w obrazie dzikiego, brutalnego ludożercy kontrowersję wiecznie aktualną, stawia w jednym szeregu opisy podboju Nowego Świata i tezy zawarte w nowoczesnym piśmiennictwie akademickim, uzurpującym sobie prawa do obiektywizmu.
Książka napisana jest przez młodych badaczy kultury ? absolwentów Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. W centrum ich zainteresowania tkwi człowiek, jako twórca ?dzieł wszystkich?. Badacze odwołują się tu do wiedzy swoich rozmówców, opowiadają to, co zapisali, przemyśleli, przetworzyli, zrozumieli, i to, czego nie udało im się pojąć. Prezentowane w niniejszej książce eseje właśnie o tym opowiadają: o barcelońskim świecie recyklingu, o wszechpanującej czerni ubiorów na Korsyce, o rodzimych korporacyjnych stylach życia, o palących problemach samotnego macierzyństwa, o kobiecości i aborcji, o sentymentalnych rodzinnych skarbach czy o zwyczajnym ludzkim przywiązaniu do domowych zwierząt. Okazuje się, że te z pozoru ze sobą niepowiązane problemy przybliżają nas ku zrozumieniu sensu współczesnej kultury.
Książka ma charakter naukowego eseju, dzięki temu czytamy żywą, atrakcyjna opowieść o intelektualnych przygodach polskich romantyków, o ich ?byciu? osobowo-fizycznym, o arcyciekawych kreacjach postaci literackich, które jawią nam się z nowej, mało dotąd znanej i postrzeganej strony.
Praca stanowi udaną, oryginalną i nowoczesną rozprawę naukową, której znaczenie wykracza poza wąskie pole historii literatury polskiego romantyzmu. Stanowić może atrakcyjną lekturę zarówno dla polonisty, badacza literatury, jak i czytelnika o szerokich zainteresowaniach humanistycznych. W uporządkowany, zobiektywizowany i zarazem pełen pasji sposób wprowadza nas w uniwersalne problemy ludzkiej egzystencji, przebogate konteksty kultury XIX i XX wieku.
Gdy w 1958 ukazała się Antropologia strukturalna, Claude Lévi-Strauss (ur. 1908) miał za sobą kilka ważnych publikacji, w tym bestsellerowy Smutek tropików. Zapewne dzięki Antropologii został rok później powołany do College de France. Książka ta już samym tytułem ukształtowała pewną perspektywę poznawczą w tej dziedzinie. Wzorem amerykańskim Lévi-Strauss mówi raczej o antropologii kulturowej niż o etnologii, tę zaś jako teoretyczną naukę porównawczą odróżnia od etnografii. Antropologia-etnologia ma poszukiwać struktur organizujących różne dziedziny życia społeczności ludzkich. Ma się sytuować między jałową ogólnością teorii a równie jałowym banałem szczegółowego opisu etnograficznego. Inspirowany fonologią Jakobsona i lingwistyką de Saussure'a, Lévi-Strauss za pomocą prostych środków algebraicznych rozwija skomplikowane teorie wyjaśniające m.in. struktury relacji pokrewieństwa zarówno wśród grup etnicznych, jak i w mitologii. Strukturalizm był w naukach humanistycznych znakiem czasu, a Antropologia strukturalna przyczyniła się do upowszechnienia tej orientacji w latach sześćdziesiątych XX wieku. Inaczej jednak niż dogmatyczni pozytywiści oddzielający badania formalne od empirycznych Lévi-Strauss pojmował etnologię jako drugą obok historii twarz Janusowego oblicza nauki.
Umysł człowieka pierwotnego, spisany cykl wykładów z Bostonu i Meksyku z lat 1910-1911, jest próbą rozstrzygnięcia kwestii relacji dotyczących rasy i kultury. Zawarte w nim tezy są istotne dla tożsamości antropologii kulturowej. Oprócz rozważań na temat wpływów kultury i natury na kształtowanie ludzkich społeczności znajdujemy tu systematyczny wykład poglądów Boasa na najważniejsze problemy antropologiczne. Tekst ten próbuje także ustanowić podstawy rozumienia roli religii w systemie kulturowym, istotny zarówno z punktu widzenia historii antropologii, jak i ustanowienia właściwych relacji między teorią a praktyką badawczą.
Uznawana za najwybitniejszą intelektualistkę żydowską XX wieku Hannah Arendt (1906-1975) rozważa ""kondycję ludzką"" z perspektywy współczesnych doświadczeń i niepokojów. Świadek epoki, urodzona w Niemczech, emigrantka od 1933 roku, autorka rozpraw o totalitaryzmie, napisała tym razem ""pozytywny"" traktat o człowieku ujętym od strony narodzin i początku, a nie, jak w egzystencjalizmie, śmierci i kresu, oraz od strony vita activa przeciwstawionej vita contemplativa. Człowiek wypełnia życie pracą i działaniem, których ewolucję od starożytności i dzisiejsze zagrożenia Arendt śledzi z niezwykłą erudycją i oryginalnością. Analizuje historyczne przemiany takich pojęć, jak praca, prywatność, wolność i pod tym względem tworzy prawdziwe kompendium wiedzy. Pisze o zjawiskach społeczeństwa masowego w okresie najbardziej dramatycznym dla XX-wiecznej historii intelektualnej - w latach pięćdziesiątych, po traumie wojny i w obliczu szczytowej potęgi komunizmu. Źródła zagrożeń poszukuje jednak szerzej w nowożytnych procesach alienacyjnych człowieka. Choć nie jest to stricte traktat z zakresu filozofii politycznej, stanowi istotny przyczynek do zrozumienia mechanizmów społeczno-politycznych współczesnego świata.
Pozycja zawiera zbiór studiów przygotowanych przez specjalistów z wielu dziedzin humanistycznych (historyków, literaturoznawców, historyków sztuki), koncentrujący się na zagadnieniu przyjemności: jego definicji, roli i znaczeniu w kulturze XVIII wieku. Teksty podejmują kwestię przyjemności jako jednej z kluczowych dla oświecenia kategorii dotyczącej literatury, antropologii, edukacji, estetyki i życia codziennego. Praca jest pierwszym tego typu opracowaniem w polskiej literaturze naukowej.
Traktat dotyczący roli religii w powstaniu i podtrzymywaniu kultury. Kunsztowna analiza dowodzi, że pojawienie się świętości musiało nastąpić wraz z zaistnieniem języka, koniecznego dla przetrwania społeczeństwa ludzkiego, w którym kod językowy zastępuje kod genetyczny.
Książka przygotowana na bazie wieloletnich wykładów prowadzonych na Uniwersytetach Warszawskim i Jagiellońskim. Jest to pierwsze zwarte wydanie w języku polskim tekstów, które prezentowane podczas wykładów, przez wiele lat cieszyły się ogromną popularnością. Książka łączy w syntetyczną całość dyscypliny kulturoznawcze, badania empiryczne, przyrodnicze podejście antropologii fizycznej a także psychologię i psychoanalizę.
Claude Levi-Strauss (ur. 1908) należy do ostatnich żyjących twórców wspaniałej humanistyki francuskiej z lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, a "Smutek tropików" (1955) jest niepowtarzalnym dokumentem z tamtego okresu. Przede wszystkim jednak stanowi fascynującą, w znacznej mierze autobiograficzną książkę "podróżniczą". Autor należał do pierwszych (a po części też ostatnich) badaczy ginącej kultury brazylijskich Indian. Na poły sensacyjna opowieść o tych badaniach z przełomu lat trzydziestych i czterdziestych stanowi trzon książki. Mimo że napisana w sposób popularny, jest ona zarazem dziełem pełnym głębokiej refleksji filozoficznej nad losem współczesnego świata. Okazją po temu są opisane w książce podróże do innych miejsc na świecie, przede wszystkim do muzułmańskiej i buddyjskiej Azji. Znajdziemy tu jakże aktualne po półwieczu wizyjne niemal ujęcia relacji Wschodu z Zachodem, analizę przyczyn tego podziału i utraconych szans utworzenia wspólnej kultury.
Dla Barthes'a mit nie jest jakąś fundamentalną opowieścią, lecz nową jednostką sensu nadbudowaną nad zwykłymi znaczeniami. Stanowi wypowiedź, choć niekoniecznie językową - może być rzeczą, fotografią, tekstem. Ważne, że tworzy wtórne, nadbudowane znaczenia. Są one "stosowne" w życiu, przenikają je i nawet dominują. W interpretacji Barthes'a unaturalniają i oswajają historyczną rzeczywistość.
Druga książka autora o Sokratesie jako filozofie i nauczycielu, jak też magu, triksterze i zwodzicielu. Jako autsajder i ekscentryk był kapłanem inicjującym uczniów w sekretne nauki i specjalistą od sacrum, pokazującym jak dokonać transformacji umysłu. W tej roli Sokrates jest pierwowzorem dzisiejszej neuronauki, który łączył praktyki magiczno-religijne z dociekaniami filozoficznymi. Sokrates był postacią charyzmatyczną, prowadzącą ascetyczny tryb życia, wchodzącą w stany ekstatyczno-transowe, miał dar prekognicji. Dla uczniów był bardziej mistrzem duchowym niż nauczycielem filozofii. Kierując się głosem dajmoniona, przekazywał lecznicze modlitwy, tłumaczył wróżby i sny. Znał nauki orfickie, był wtajemniczony w misteria korybantów, miał związek z bóstwami żeńskimi (nimfami, muzami), praktykował medytację związaną ze śmiercią. Był psychagogiem, któremu przypisywano umiejętność prowadzenie dusz po śmierci.
Polecamy także książkę "Sokrates nieznany" tego samego autora.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
