Czy jesteśmy niewolnikami własnych genów, czy też przez zdrowe życie, aktywność fizyczną oraz odpowiednią dietę możemy je zmodyfikować? Czy dzięki epigenetyce wiele chorób będzie w przyszłości uleczalnych? Peter Spork, doktor neurobiologii, kwestie te wyjaśnia ciekawie i przekonująco: ,,Tytuł [...] Drugi kod, ilustruje [...] najważniejszą tezę epigenetyki: pierwszy kod, szereg liter genów, nie rozstrzyga o wszystkim. Istnieje bowiem jeszcze inny biologiczny system informacyjny, któremu każda nasza komórka zawdzięcza wiedzę o tym, skąd pochodzi, co przeżyła i dokąd zmierza"". Okazuje się, że takie bodźce jak wychowanie, miłość, pożywienie, głód, stres, zatrucia, nikotyna, hormony, przeżycia w łonie matki, terapie psychologiczne, niecodzienne obciążenia, trauma, tortury, klimat czy sport mogą zmienić biochemię komórki, nie naruszając kodu genetycznego. Co więcej, komórki gromadzą rozmaite informacje molekularno-biologiczne, które nie znajdują się w genotypie, a jednak podczas podziału komórkowego są wraz z materiałem genetycznym przekazywane do komórek potomnych. A zatem pytanie, jakie cechy odziedziczyliśmy po przodkach, a jakie uzyskaliśmy poprzez wychowanie, kulturę i interakcje w naszym otoczeniu, przestaje już być w tej formie aktualne. Teoria ewolucji musi być w istotnych fragmentach napisana na nowo. Spork relacjonuje ustalenia nauki, z których wynika, że wbrew temu, czego nauczał Darwin, epigenetycznie zgromadzone wpływy z otoczenia są jednak dziedziczne. Epigenetyka to nowa gałąź genetyki i biomedycyny, która już niedługo odmieni nasze życie, ponieważ dzięki niej odkryliśmy, jaką władzę nad naszym genotypem daje nam drugi kod.

Jack Goody, właśc. sir John Rankine Goody (ur. 1919) ? antropolog brytyjski związany z Uniwersytetem w Cambridge. W latach 1954?1959 był asystentem w dziedzinie antropologii, a w latach 1959?1960 wykładowcą w dziedzinie archeologii i antropologii społecznej, w 1971 roku został wybrany na stanowisko profesora antropologii społecznej (William Wyse Professor of Social Anthropology), od roku 1973 do 1984 piastował stanowisko profesora tytularnego antropologii społecznej (William Wyse Professorship of Social Anthropology), Karierę rozpoczął od studiów nad zwyczajami i organizacją społeczną ludu LoDagaa z północnej Ghany, potem rozszerzył zainteresowania ? zaczął pisać na tematy tak różne, jak dziedziczenie, obrzędy pogrzebowe, zwyczaje małżeńskie i kulinarne. We swojej twórczości wyróżnia trzy główne nurty: zagadnienia związane z rodziną i małżeństwem, piśmiennością, oraz kulturami kulinarnymi i florystycznymi. Jest autorem i współautorem, redaktorem i współredaktorem wielu publikacji. Ważniejsze z nich to: The Social Organisation of the LoWiili (1956), Death, Property and the Ancestors. A Study of the Mortuary Customs of the LoDagaa of West Africa (1962), Następstwa piśmienności (wspólnie z Ianem Wattem, 1963, wyd. pol. 2007), Comparative Studies in Kinship (1969), The Myth of the Bagre (1972), The Character of Kinship (1973), Cooking, Cuisine, and Class. A Study in Comparative Sociology (1982), Logika pisma a organizacja społeczeństwa (1986, wyd. pol. 2006), The Culture of Flowers (1993), Food and Love. A Cultural History of East and West (1998), Kapitalizm i nowoczesność. Islam, Chiny, Indie a narodziny Zachodu (2004, wyd. pol. 2006), Kradzież historii (2007, wyd. pol. 2009).

W 2008 roku książka została uznana za jedną z 10 najlepszych książek naukowych - Top Best of 2008 - Amazon.com ,,Oto książka, w której znajdziesz najlepsze naukowe wyjaśnienie istoty człowieczeństwa"" - Steven PinkerJeden z najwybitniejszych przedstawicieli neuronauki próbuje wyjaśnić istotę człowieczeństwa, analizując biologiczną, psychologiczną i w dużej mierze społeczną naturę naszego gatunku w społecznym kontekście naszego życia. Co takiego wydarzyło się w toku ewolucji, co uczyniło człowieka istotą tak wyjątkową? Michael Gazzaniga w przystępny sposób analizuje szeroki zakres badań naukowych, aby wskazać decydującą zmianę, dzięki której staliśmy się myślącymi, czującymi istotami ludzkimi, różnymi od naszych przodków.Neuronauka od pięćdziesięciu lat próbuje zgłębić naturę naszego ,,ja"", koncentrując się na systemach mózgowych leżących u podstaw języka, pamięci, emocji i percepcji. Dotąd jednak nie brała pod uwagę oczywistego faktu, że my, ludzie przez większość czasu myślimy o procesach społecznych, porównując się z innymi i próbując oszacować ich intencje. W książce Istota człowieczeństwa Gazzaniga rozważa kilka powiązanych ze sobą zagadnień, między innymi źródła wyjątkowości ludzkiego mózgu, doniosłą rolę języka i sztuki w definiowaniu ludzkiej kondycji, naturę świadomości, a nawet sztuczną inteligencję.

Niniejsza książka ma na celu przyjrzenie się, jak w polskich programach podróżniczych podglądamy Innego. Jego wizerunki, które oglądamy na ekranie naszego telewizora, są przefiltrowane przez subiektywne spojrzenie kamery naszych podróżników, ale my w dużej mierze identyfikujemy się z tym punktem widzenia. Utwierdzamy się w przekonaniu, że nasze wyobrażenie na temat kultury Innego jest słuszne i zobiektywizowane. Polscy podróżnicy stają się naszymi przewodnikami po inności, egzotycznej i odległej, którą z zaciekawieniem śledzimy w programach telewizyjnych, zwłaszcza jeśli jest ona atrakcyjnie podana. A zwykle jest, bo takie są wymogi współczesnego rynku medialnego i współczesnego widza. Przeanalizowane zostały dzieła takich autorów, jak: Wojciech Cejrowski, Elżbieta Dzikowska i Tony Halik, Robert Makłowicz oraz Martyna Wojciechowska.

Żydowski mistycyzm a magia to antropologiczna interpretacja wczesnych tekstów żydowskich, będących źródłem współczesnych obrzędów i tradycji kultywowanych przez Dzieci Izraela. Dogłębna analiza pism Starego Testamentu i komentarzy rabinicznych, wsparta interpretacjami badaczy, wprowadza w świat kultury sprzed ponad dwóch tysięcy lat. Jednym z jej elementów są szeroko opisane w książce formuły i zaklęcia magiczne, funkcjonujące równolegle z modlitwami i obrzędami ofiarnymi. Miały one służyć walce z demonami i nieszczęściem, a ich moc płynęła ze świętości i wszechmocy Stwórcy. Obietnica Bożej pomocy i opieki nakładała jednak na człowieka obowiązek przestrzegania przymierzy zawartych z Panem. Żydowski mistycyzm przybliża więc pojęcia dozwolonego i zakazanego, czystego i nieczystego oraz wyjaśnia ideę składania ofiar. Podążając za myślą rabinicznych mędrców, autorka wiedzie czytelnika drogą ku poznaniu i zrozumieniu starotestamentowego Boga i Jego praw.

Georges Vigarello (ur. 1941) od kilku dziesiątek lat realizuje swój zamysł ?kulturowej historii ciała?. Opisawszy je od strony zdrowia (?Historia zdrowia i choroby?, Warszawa 2011), czystości i brudu, szczupłości i otyłości, a nawet prześladowania (?Historia gwałtu?, Warszawa 2010), przygląda mu się teraz jako upiększanemu. Tytułowa ?uroda? oznacza tu kanon piękna ciała odzianego. Autor śledzi przemiany w tej mierze od renesansu po dziś. Nie jest to oczywiście prosta historia ubioru, lecz intelektualna historia filozofii upiększania. Kanon tego, ?co podoba się w ciele? (twarz, talia, biust, biodra), zależy oczywiście od ogólnej koncepcji ciała i jego miejsca w świecie. Także tu linia biegnie od recepcji urody ?objawionej? przez oświeceniowe ?doświadczenia? po współczesną kreatywność tworzącą kanon urody dla niej samej: człowiek jako dzieło Boże, jako mechanizm, jako zdrowy organizm wreszcie. To zarazem linia ciągnącego się przez stulecia sporu o doskonałość, którego historyczne rozstrzygnięcia tak nas dziś zaskakują, a czasem nawet przerażają. O tym wszystkim z kunsztem typowym dla francuskich historyków życia codziennego pisze w ?Historii urody? Georges Vigarello.

Istnieje pogląd, że Biblia jest księgą trudną, a nawet bardzo trudną. Rozpowszechniają go zwłaszcza ci, którzy jej nie czytają, lecz również ci, którzy wprawdzie postanowili ją przeczytać, ale zrażeni fragmentami, które uznali za zbyt trudne, nie kontynuują rozpoczętej lektury. Istnieje jednak niemałe grono osób, przede wszystkim wierzących, wśród których dominują chrześcijanie różnych wyznań, którzy wbrew powstającym przeciwnościom czytają i rozważają księgi święte Starego i Nowego Testamentu. To dla nich przeznaczona jest ta książka.

Od końca lat czterdziestych XX wieku ukazywały się we Francji publikacje z historii religii, które z czasem stały się światowym kanonem w tej dziedzinie. Ich autor, Mircea Eliade (1907–1986), jest dziś klasykiem religioznawstwa. „Obrazy i symbole” należą do jego wczesnych dzieł (1952). Eliade skupia uwagę na problematyce symbolu, w owym czasie bardzo aktualnej i inspirowanej zarówno przez dyscypliny humanistyczne (psychoanaliza, filozofia, np. Cassirer, teologia, np. Tillich), jak i przez literaturę (surrealizm, symbolizm). Autor zakłada, że wszelkie fakty religijne mają symboliczny charakter, tzn. opierają się na pewnej symbolice. W fascynujących rozważaniach porównawczych zestawia symboliki różnych religii świata, w tym także religii chrześcijańskiej, odnajdując zaskakujące związki np. symboliki krzyża z innymi tradycjami religijnymi. Analizuje magiczną i religijną symbolikę „środka świata”, „drzewa kosmicznego”, wody, a nawet mięczaków. Ponieważ w sferze religijnej „wszystko jest symbolem”, wydobycie funkcji takiej symboliki okazuje się istotnym zadaniem historyka religii.

Jest to pierwszy przekład dzieła profesor Anyi Peterson Royce na język polski. Praca w przejrzysty sposób sytuuje taniec wśród innych sztuk performatywnych w szeroko pojętym kontekście kulturowym. Autorka, stosując naukowe metody porównawcze, z powodzeniem łączy swoje osobiste doświadczenia baleriny baletu klasycznego z praktyką i wiedzą antropologa oraz etnografa, dzieli się też swoją wiedzą z zakresu współczesnych technik tanecznych. Analizując zagadnienia artyzmu, wirtuozerii i interpretacji w sztukach performatywnych oraz stylu, techniki i wyobraźni, ukazuje wartości poznawcze tańca i przedstawia go jako dziedzinę sztuki, która opiera się na tzw. wiedzy ucieleśnionej. Na polskim rynku nie ma dotąd syntez dotyczących tańca, dlatego książka ta daje czytelnikowi możliwość zdobycia cennego narzędzia do świadomego, konsekwentnego budowania wiedzy o tańcu na rodzimym polu, porządkowania już funkcjonujących oraz wprowadzania nowych terminów z tego zakresu, a w konsekwencji rozwijania myśli naukowej i popularno-naukowej o tej dziedzinie sztuki. Adresowana jest do bardzo szerokiego kręgu odbiorców: studentów szkół artystycznych (teatralnych, filmowych, baletowych, muzycznych) i licznych uniwersyteckich kierunków humanistycznych (antropologia, kulturoznawstwo, etnografia), ponadto może stać się podręcznikiem dla tancerzy, choreografów, szkoleniowców, działających w ogólnopolskim ruchu tanecznym oraz wszystkich osób zainteresowanych piękną sztuką tańca.

Figura Trickstera (wesołka, przechery) to jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci folkloru, mitologii i religii na całym świecie, ściśle powiązana z wyobrażeniem ambiwalentnej boskości. Książka Paula Radina, wybitnego antopologa amerykańskiego urodzonego w Łodzi, należy do fundamentalnych lektur na ten temat. Napisana w 1956 roku, opiera się przede wszystkim na starannych studiach korpusu mitów Indian Winnebagów

W jednej z pierwszych scen „Kodu Leonarda da Vinci” główny bohater – Robert Langdon – wyjaśnia znaczenie liczby Fi i objaśnia, dlaczego jest ona nazywana „boską liczbą”.Boski pierwiastek w każdym z nas W jednej z pierwszych scen „Kodu Leonarda da Vinci” główny bohater – Robert Langdon – wyjaśnia znaczenie liczby Fi i objaśnia, dlaczego jest ona nazywana „boską liczbą”. Gregg Braden poszedł o krok dalej i przekazuje nam nie liczbę, lecz cały boski alfabet oraz przesłanie stanowiące niezbity dowód na istnienie cząstki Stwórcy w każdej komórce ludzkiego ciała. Oto Kod Boga zapisany już przed wiekami, lecz dopiero od dziś w pełni dla nas widoczny dzięki postępowi genetyki. Dzięki tej książce dowiesz się, co łączy współczesną chemię, biblijny hebrajski alfabet, starożytne żywioły i pierwiastki. Twoim oczom ukaże się unikalna zasada jedności łącząca każdy żywy organizm na ziemi! Odkryjesz imię Boga zapisane w DNA każdego człowieka – niezależnie od jego wyznania, poglądów czy kultury. Dowiesz się także, co taki zapis oznacza dla przyszłości gatunku ludzkiego. Podczas gdy prawie jedna trzecia narodów na całym świecie uwikłana jest w konflikty zbrojne, książka ta dostarcza niezbity dowód na istnienie uniwersalnej więzi łączącej ludzkość. To na tej więzi możemy wybudować pozbawioną wojen przyszłość poprzez wykorzystanie rdzennej metody rozwiązywania konfliktów opartej na wizji wspólnego, harmonijnego jutra. Kod Boga stanowi wynik dwunastoletnich badań i osobistych poszukiwań zasady jedności łączącej ludzkość -tak głębokiej i namacalnej, żeby nie można było jej zaprzeczyć. Od 1986 roku poszukiwania te prowadzą mnie do świątyń, wiosek i klasztorów ukrytych w najbardziej dziewiczych, odizolowanych i odległych miejscach, jakie pozostały jeszcze na ziemi. Poznałem tam ludzi uznających za swój życiowy obowiązek i honor zachowanie historii gatunku ludzkiego i świata. Najtroskliwiej pielęgnowane tradycje - w starożytnych mitach, tradycyjnych tańcach, tajemnym języku i ukrytych zapisach - zawierają temat uderzająco podobny, mimo różnic kulturowych, geograficznych i religijnych. Choć pozornie tradycje te wydają się odmienne, ukryty w nich wspólny motyw przypomina nam, że jako rodzina rodzaju ludzkiego jesteśmy czymś więcej, niż wszelkie różnice, które kiedykolwiek nas dzieliły. Być może nieprzypadkowo tak potężne przesłanie jedności ujawnia się właśnie teraz, w pierwszych latach nowego tysiąclecia. Statystyki dowodzą, że dwudziesty wiek to najkrwawsze 100 lat w historii, w czasie których więcej ludzi zginęło w wyniku przemocy, czystek etnicznych, wojen i ludobójstwa, niż z powodu wszystkich katastrof naturalnych razem wziętych, które miały miejsce w tym okresie (zob. rozdział l, ryć. 1.2). W pierwszych latach dwudziestego pierwszego wieku ta przemoc nie ustaje, a prawie jedna trzecia narodów na całym świecie zaangażowana jest w konflikty zbrojne4. Poza walką o zyski i bogactwa naturalne, liczne działania wojenne wywoływane są różnicami w kwestiach religii, pochodzenia i granic. Dzisiaj naukowcy, badacze i przywódcy religijni wskazują, że sama ludzkość stanowi największe zagrożenie dla własnej przyszłości. Stworzony przez człowieka świat, w którym choroby są odporne na lekarstwa, a w połowie stulecia przewiduje się załamanie ziemskich ekosystemów, stawia nas przed największymi wyzwaniami naszych czasów. W obliczu takich globalnych zagrożeń największe zbrojenia od czasów drugiej wojny światowej grożą ogarnięciem całej ziemi konfliktami na niespotykaną skalę. Właśnie w takich czasach żyjemy na co dzień, wychowujemy dzieci i szukamy pokoju. Naszą sytuację można by porównać do sytuacji rodziny przyzwyczajonej do tak częstego spędzania czasu razem, że zapominają, jak bardzo głębokie są łączące jej członków więzi. Dopiero w obliczu nieoczekiwanej straty kogoś z bliskich przypominają sobie, jak cenna jest ich rodzina i wspólnie spędzany czas. Strata członka rodziny staje się dla pozostałych katalizatorem, który odmienia ich sposób patrzenia na życie, skłaniając do przyjęcia innej perspektywy. Podobnie jak strata może przekształcić rodzinę, ogromne cierpienie, podupadanie naszego świata i próby zlikwidowania całych kultur mogą stać się katalizatorem, który otworzy nas - na wielką skalę - na rzeczywistość, w której uświadomimy sobie wartość naszej globalnej rodziny i wspólnego czasu. Jednak w przeciwieństwie do rodziny z powyższego przykładu ludzkość nie musi cierpieć z powodu skrajnych i tragicznych doświadczeń, żeby mogło nastąpić jej przebudzenie. Tym niemniej, stworzenie świata, w którym rodziny i narody celebrują różnorodność i żyją w pokoju, wymaga czegoś, co wydaje się nie istnieć w wielu dzisiejszych społeczeństwach - szacunku do życia i do siebie nawzajem, a także wiary, że jesteśmy częścią czegoś jeszcze większego. Takie przymioty ludzie mogą sobie uświadomić jedynie dzięki bezpośredniemu doświadczeniu. Możemy odkryć, że żywy dowód w postaci bożego imienia zawartego w ciele każdej kobiety, każdego dziecka i mężczyzny - w przeszłości i obecnie - umożliwia przeżycie takiego właśnie doświadczenia!

Akumulacja agresji, które dotknęły ludność Zachodu między rokiem 1348 a początkiem XVII wieku, wywołała w całym społeczeństwie głębokie zachwianie psychiczne, o którym świadczą wszystkie języki owych czasów - słowa i obrazy. Powstała "kraina strachu", wewnątrz której cywilizacja czuła się "zdeprymowana" i którą zaludniła chorobliwymi urojeniami. Ta przedłużająca się trwoga groziła rozkładem społeczeństwa, tak jak mogła druzgotać osobowości poddane powtarzalnym stresom. Mogła więc wzbudzać zjawiska niedostosowania, myślowej i uczuciowej regresji, pomnożyć fobie, wzmagać postawę odmowy i rozpacz. Ze Wstępu

Ta książka to nie tylko kamień milowy: jest ona także niezbędnym narzędziem krytyka. Dlatego z wielką radością należy powitać jej nowe i rozszerzone wydanie. Peter Hulme, Uniwersytet Essex, Wielka Brytania Imperialne spojrzenie jest wysoko cenioną interdyscyplinarną książką, która w krótkim czasie zyskała rangę fundamentalnego dzieła z dziedziny literatury podróżniczej i krytyki postkolonialnej. Autorka bada, w jaki sposób pisarstwo podróżnicze budowało obraz świata poza Europą i ukazywało go europejskim czytelnikom. Mary Louise Pratt koncentruje się na utworach dotyczących Ameryki Południowej i Afryki oraz ich relacji do europejskiej ekspansji politycznej i ekonomicznej; dzięki uważnej lekturze tych książek uczona ukazuje, jak dzieła literackie łączyły się z różnymi formami wiedzy i ekspresji, które charakteryzowały ich epokę.

Czternastu autorów, najbardziej znanych specjalistów w swoich dziedzinach wiedzy, rozważa, jak ludzie doświadczają swojej kultury i w jaki sposób wyrażają te doświadczenia poprzez formy tak rozmaite jak opowieść, dzieło literackie, teatr, karnawał, rytuał, wspomnienie i przegląd życia. Studia te będą szczególnie interesujące dla wszystkich zajmujących się antropologią społeczną i kulturową, przydadzą się również innym przedstawicielom nauk społecznych, badaczom folkloru, teoretykom literatury i filozofom. Widać, że antropologia ? a przynajmniej jej część ? jest właśnie w trakcie procesu tworzenia serii publikacji na temat doświadczenia, opowiadania i tekstualności ? publikacji, które za jakiś czas będą nam stale towarzyszyć. Bogactwo tej książki jest zaletą samą w sobie, a zebranie wszystkich tych artykułów w jednym tomie jest bardzo praktycznym rozwiązaniem dla tych, którzy będą wykorzystywać je w nauczaniu lub po prostu będą się chcieli z nimi zapoznać. Paul Rabinow Zmarły niedawno Victor Turner był profesorem fundacji Williama R. Kenana Jr., wykładowcą antropologii i religii na Uniwersytecie Wirginijskim. Był autorem wielu książek, w tym słynnej pracy Proces rytualny. Prowadził badania terenowe w Zambii, Ugandzie, Meksyku, Irlandii, we Włoszech, Francji, Japonii, Brazylii i Izraelu. Edward M. Bruner, profesor antropologii na Uniwersytecie Illnois w Urbana-Champaign, prowadził badania terenowe wśród rdzennych Amerykanów i w Indonezji. Jest współredaktorem Art, Ritual, and Society in Indonesia oraz współredaktorem pracy Text, Play, and Story.

Głodu nie da się zignorować. Głód mówi ci, byś wziął to, czego potrzebujesz. Głód każe ci wyciągnąć rękę. Twój mózg, żołądek, twoje komórki są głodne. To one rozbijają materię na drobne części i to one przetwarzają ją w coś innego, w kształt twojego życia. Nie da się żyć bez głodu. Nie da się żyć z głodem. Od głodu zaczyna się twój kontakt ze światem. Ta niezwykła książka opowiada o zjawisku głodu z perspektywy różnych dziedzin wiedzy: fizjologii, antropologii, historii, filozofii, religioznawstwa, nauk społecznych, a nawet literatury pięknej. Sugestywna narracja, która nie unika elementów szokujących, ma na celu wzbudzić w czytelniku refleksję i poruszyć sumienie. Uczucie głodu jest naszym podstawowym doświadczeniem. A jednak wiemy z historii, że zdolność przystosowawcza człowieka wobec tego uczucia graniczy czasem z cudem. Autorka opisuje, w jaki sposób na przestrzeni wieków głód wykorzystywany był do wyrażenia duchowego lub politycznego stanowiska. Opisuje też wielkie klęski głodu, jakich doświadczały grupy ludności i całe narody na skutek niesprzyjających warunków ekonomicznych, biologicznych, klimatycznych a także politycznych.

Żadna fikcja nie jest tak wciągająca, jak dobrze opowiedziane własne życie. Oscar Lewis - amerykański antropolog, badacz życia mieszkańców meksykańskich dzielnic nędzy, w Dzieciach Sáncheza, swoim najważniejszym dziele, dokonał genialnego, aczkolwiek prostego zabiegu. Oddał głos członkom ubogiej meksykańskiej rodziny Sánchezów: nestorowi rodu, Jesúsowi, i czwórce jego dorosłych dzieci. Każdy z nich własnymi słowami opowiada dzieje swojego życia, które składają się na przejmujący i autentyczny portret rodziny. Dzięki temu Oscar Lewis pokazał, że prawdziwa opowieść wykluczonych i pomijanych może mieć w sobie siłę, której może jej pozazdrościć najlepsza fikcja. Wyrosła z naukowych założeń książka Lewisa jest wybitnym dziełem literackim, światowym bestsellerem, przełożonym w 1978 roku na język filmu. Ścieżka dźwiękowa Chucka Mangione do filmu "Dzieci Sáncheza" to dziś klasyka. Niniejsze wydanie ukazuje się dokładnie pięćdziesiąt lat po pierwszej publikacji w Stanach Zjednoczonych. Jedyne polskie wydanie ukazało się w 1964 roku. Specjalnie do niniejszej edycji posłowie napisał prof. Michał Głowiński. Życie biednych z pewnością nie jest nudne. Zawarte w tej książce opowieści odsłaniają przed nami cały świat przemocy i śmierci, cierpienia i niedostatku, niewierności i rozbitych domów, przestępczości, zepsucia i brutalnych aktów policji, a także wzajemnego okrucieństwa tych ludzi wobec siebie. Ale jednocześnie jest w tej historii siła uczucia i ludzka serdeczność, mocne poczucie własnej indywidualności, zdolność cieszenia się i nadzieja na lepsze życie, pragnienie zrozumienia i ciepła, gotowość dzielenia się tą skromną cząstką, jaka tym ludziom przypadła, i odwaga stawiania czoła wielu nierozwiązalnym problemom. (ZE WSTĘPU AUTORA)

Kultowa książka opisująca wierzenia, podania, legendy, obrzędy, zwyczaje i ceremonie związane ze zjawiskiem wilkołactwa. Autor, posługując się bogatym i zróżnicowanym materiałem źródłowym, poddaje historyczno-kulturowej analizie fenomen likantropii, odnajdując wspólne motywy powstałe wokół zjawiska wilkołactwa, od czasów antycznych, poprzez średniowiecze, do XX wieku. Szeroko i przystępnie pokazuje wierzenia w przemianę człowieka w dzikie zwierzę, zarówno w europejskiej kulturze ludowej, jak i w kulturach ludów azjatyckich, afrykańskich czy amerykańskich. Genezy zjawiska doszukuje się w występujących w pierwotnych wspólnotach plemiennych tajnych związkach młodych wojowników. Leszek Paweł Słupecki – profesor zwyczajny, kierownik Zakładu Historii Średniowiecznej i Nordystyki na Uniwersytecie Rzeszowskim, związany z Instytutem Etnologii i Archeologii PAN. Jeden z najbardziej uznanych w Polsce specjalistów w zakresie dziejów wikingów i mitologii skandynawskiej. Autor m.in.: Wyrocznie i wróżby pogańskich Skandynawów, Slavonic pagan sanctuaries i Mitologia skandynawska w epoce wikingów.

Duch pogaństwa to wspaniały, inspirujący intelektualnie esej z dziedziny antropologii kultury, historii idei i historii religii, dla wszystkich tych nauk mający istotne znaczenie.

Osoba, ciało, dobro i zło, Bóg, łaska i wolność - to najważniejsze zagadnienia poruszone w Sporze o istnienie człowieka. Książka ta jest kontynuacją Tischnerowskiej Filozofii dramatu. Dialogując z klasykami myśli filozoficznej - św. Augustynem, Heglem, Kierkegaardem, Levinasem czy Mistrzem Eckhartem - autor Sporu kreśli własną, oryginalną filozofię człowieka. „Moja teza brzmi: nawet jeśli >>człowiek umarł<<, jak chcą niektórzy strukturaliści, to znaczy, że istniał, a jeśli istniał, to znaczy, że może się narodzić”, wyznaje we wstępie Tischner. Pisana pod koniec życia książka jest właśnie filozoficzną próbą przezwyciężenia „śmierci człowieka”.

Mit ludożercy. Antropologia i antropofagia to jedna z najbardziej oryginalnych prac w amerykańskiej antropologii społecznej drugiej połowy XX wieku. Dzieło zaczepne i całkowicie osobne, chociaż wywody Arensa można by usytuować w nurcie krytyki kolonializmu, naukowego warsztatu etnografa oraz dekonstrukcji literatury podróżniczej. Autor konsekwentnie przedstawia kanibalizm jako zjawisko niepewne, o wątłym uzasadnieniu źródłowym, istniejące przede wszystkim w kulturowej wyobraźni, a także mające funkcję uniwersalnego operatora stosunków między grupami społecznymi. Konfrontuje się z fantazmatami, przekłamaniami i wymową odkryć archeologicznych. Dostrzegłszy w obrazie dzikiego, brutalnego ludożercy kontrowersję wiecznie aktualną, stawia w jednym szeregu opisy podboju Nowego Świata i tezy zawarte w nowoczesnym piśmiennictwie akademickim, uzurpującym sobie prawa do obiektywizmu.