Archeolodzy, historycy, antropolodzy badają artefakty, czyli zabytki będące wytworami rąk człowieka. O jednych można wiele powiedzieć, inne skrywają frapujące tajemnice. Są też znaleziska zdecydowanie nie pasujące do ustalonego przez naukę obrazu dziejów. Wydają się albo znacznie wyprzedzać epokę, w której je wykonano, albo też cel ich powstania jest zagadką. Bywa, że łączy je coś z pradawnymi mitami i legendami. Stanowią intelektualne wyzwanie – prowokują tak uczonych, jak miłośników tajemnic świata do formułowania zaskakujących hipotez.
Tadeusz Oszubski opisuje niezwykłe odkrycia archeologiczne i antropologiczne ostatnich lat. Przedstawia związane z nimi teorie naukowe, często sprzeczne, lecz z dziennikarskim obiektywizmem nie opowiada się po żadnej ze stron. Stawia jednak pytania, na które odpowiedzi mogą mieć kluczowe znaczenie dla zrozumienia historii ludzkości.
Książka przedstawia bogaty i fascynujący świat polskich tradycji – tych najdawniejszych i tych nowszych. Można w niej znaleźć zarówno echa prasłowiańskich wierzeń, jak i opisy bogatej obrzędowości związanej z rokiem liturgicznym i najważniejszymi świętami kościelnymi. Nie brakuje także opisu obyczajów związanych z życiem codziennym – domem, rodziną, pracą, sąsiadami. Niezwykle zajmującą treść uzupełniają atrakcyjne ilustracje, zdjęcia i reprodukcje.
Jak rozumieć i rozwiązywać trudne przypadki w prawie? Oryginalność proponowanej koncepcji hard cases opiera się na hipotezie, że ich trudność pozostaje w zależności od przyjmowanej koncepcji prawa, a zwłaszcza od założeń antropologicznych, a więc sposobu rozumienia człowieka jako podmiotu prawa. W książce znajduje się omówienie pięciu przypadków:
- klauzula sumienia lekarza
- symbole religijne w miejscu publicznym
- ubój rytualny
- nierozerwalność małżeństwa
- różnopłciowość związku małżeńskiego
Książka ta wpisuje się w nurt najnowszych badań poświęconych procesom formowania tożsamości narodowych, które pod wpływem „zwrotu kulturowego” otwarły się nie tylko na kulturowy, ale i antropologiczny wymiar nacjonalizmu. Kierunek eksploracji autorki wyznaczyły przywoływane w obrębie wspomnianych badań założenia, zgodnie z którymi indywidualne fizyczne doświadczenie ciała modyfikowane jest przez kategorie społeczne, a naukowa refleksja nad społecznymi normami i praktykami związanymi z formowaniem i dyscyplinowaniem ciał pozwala na odkrycie i zrozumienie istotnych aspektów procesów kulturowych. Założenia te stały się inspiracją dla pytań o to, w jaki sposób ciało łączone jest w trakcie procesu socjalizacji z narodem, jakie dyspozycje wpajane się jednostce jako „narodowe” oraz jakie praktyki prowadzą do ich wykształcenia.
Niniejsza książka podejmuje bardzo ważny problem naukowy w perspektywie prób diagnozowania i zrozumienia społecznych (re)konstrukcji płci kulturowej w (po)nowoczesnym społeczeństwie. Wpisuje się przy tym także w naukowe debaty odnoszące się zarówno do dynamiki relacji między kobietami a mężczyznami, jak i roli ciała jako źródła tożsamości. (prof. Zbyszko Melosik)Do podstawowych walorów książki Anny Majer zaliczam: podjęcie mało rozpoznanego tematu badawczego; dobry pomysł na badanie, pełną jego realizację wraz z opracowaniem rezultatów i trafnym odniesieniem ich do problematyki socjalizacyjnej; wysoki poziom zaprezentowanych analiz i interpretacji; wieloaspektowość poruszanych problemów i zakres analiz empirycznych; wysoki poziom zaangażowania poznawczego autorki w realizowaną problematykę badawczą, co przejawia się w dociekliwości; bardzo dobrze uporządkowaną strukturę i staranność wywodu, sprawny tryb prowadzenia narracji i zaawansowanie akademickiego języka rozprawy; trafny i szeroki dobór literatury wykorzystywanej do analiz. (prof. Lucyna Kopciewicz)Anna Majer doktor nauk społecznych w zakresie pedagogiki, absolwentka socjologicznych studiów magisterskich na Uniwersytecie Gdańskim. Obecnie pracuje w Zakładzie Socjologii, Filozofii i Etyki Sportu w Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku. Interesuje się kondycją człowieka we współczesnej kulturze zdominowanej przez media, problematyką społecznie konstruowanego ciała, kwestią indywidualizmu. Pasjonuje się historią idei i rozwoju nauki, a także historią życia codziennego i odkrywaniem tego, jacy byli ludzie i ich świadomość w innych epokach.
Opowieść o wigiliach Adama Mickiewicza pokazanych na szerokim tle epoki i biografii Wieszcza. W tok biografii o Mickiewiczowskich wigiliach wplecione zostały wątki biografii Autorki wspomnienia z młodości spędzonej w podlaskim, szlacheckim dworku, pamięć gwiazdki dzieciństwa, historia kolęd i polskich obyczajów wigilijnych.
Autobiografizm jest zjawiskiem pogranicznym, oscylującym między sztuką a życiem, wzniosłością a trywialnością. Choć od kilku dekad podlega systematycznym badaniom oraz cieszy się zainteresowaniem czytelników, twórców i mediów, nie traci „dzikiego” charakteru: przyrasta, zarasta, zmienia się i multiplikuje. Na takim założeniu oparte zostały temat i kompozycja tej monografii, szóstej publikacji w serii Centrum Badań Dyskursów Postzależnościowych. W trzech częściach książki znalazły się artykuły ułożone według klucza pojęciowego, wykrystalizowanego podczas dyskusji, która odbyła się tym razem w Instytucie Polonistyki i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Szczecińskiego, na wieloznacznym pograniczu. Przebieg debaty podyktował tytuły części: Na pograniczach, Sceny autobiografii, Tożsamość w Polsce. Pierwsza zawiera artykuły opisujące doświadczenie półperyferii i peryferii, prowincji i dawnych kolonii, które układają się w mity reinwencyjne. Druga skupia się na społecznych umiejscowieniach, relacjach międzyludzkich oraz kontekstach autobiografii. Trzecia zaś to opowieść o tożsamości odbitej w opowieściach – celowo lub w pewnej mierze przypadkiem, na marginesie, na zakładce włożonej między spisywane w innym celu narracje.
Inspiracji metodologicznych dostarczają tu przede wszystkim prace przedstawicieli tak zwanej Szkoły Frankfurckiej z Dialektyką oświecenia Horkheimera i Adorna na czele. Wychodząc z założenia, że Wiek Świateł jest epoką wewnętrznych aporii, autorka próbuje pokazać ich obecność w twórczości Krasickiego. Z jej rozważań wyłania się pisarz rozdarty pomiędzy tradycją a nowoczesnością, spadkobierca konserwatywnych idei szlacheckich, ziemiański obywatel i – jednocześnie – oświeceniowy intelektualista. Ukazanie tego fascynującego splotu sarmatyzmu z Oświeceniem w działalności artystycznej najwybitniejszego polskiego poety tych czasów, jest także przyczynkiem do chętnie w ostatnich latach podejmowanych rozważań na temat specyfiki rodzimej adaptacji idei Oświecenia francuskiego i angielskiego. [...] Konkludując: recenzowana praca to wynik uważnej lektury pism Krasickiego, świadczący o wrażliwości na napięcia aksjologiczne i światopoglądowe ewokowane przez tekst literacki oraz na wpisane w niego paradoksy i ideologiczne sprzeczności. Dyskurs charakteryzuje się dociekliwością i odwagą w formułowaniu pytań, co skłania odbiorcę do ponownego przemyślenia utrwalonych w literaturoznawstwie sądów na temat filozofii wpisanej w twórczość XBW, niejednokrotnie też rzuca na te kwestie nowe światło.
dr hab. Agata Seweryn
Christoph Wulf profesor antropologii i teorii wychowania, członek Interdyscyplinarnego Centrum Antropologii Historycznej na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim (Freie Universitat Berlin). Jest wiceprzewodniczącym Komisji Niemieckiej UNESCO oraz autorem, współautorem i redaktorem ponad stu książek wydanych w dwudziestu językach.
Prowadził prace badawcze także jako profesor wizytujący między innymi w Stanford, w Tokio, Kioto, Pekinie, New Delhi, Mysore, Paryżu, Lille, Modenie, Rzymie, Amsterdamie, Sztokholmie, Kopenhadze, Londynie, Petersburgu, Moskwie, Kazaniu, Sao Paulo.
Głównym przedmiotem jego badań są: antropologia historyczna, antropologia pedagogiczna, rytuały, gesty, emocje, wyobraźnia, komunikacja międzykulturowa, mimesis, estetyka i teoria nauki.
Gratulacje! Zostałeś wybrany na jednego z dzielnych wojowników Odyna i znalazłeś się w hotelu Walhalla. I co teraz?
Ten niezbędny przewodnik po świecie bogów i bogiń, mitycznych istot i fantastycznych stworzeń dziewięciu nordyckich światów został przygotowany specjalnie dla ciebie, znakomity gościu. Zawiera najważniejsze informacje, wywiady, opowieści i osobiste uwagi, żebyś mógł uniknąć niezręcznych sytuacji i zacząć natychmiast i ze wszystkich sił trenować do Ragnaröku. Ratatosk już nigdy nie wyda ci się słodką wiewiórką i nigdy więcej nie pomylisz krasnoluda z elfem!
Mam nadzieję, że Przewodnik po światach nordyckich hotelu Walhalla zapewni ci zarówno oświecenie, jak i rozrywkę podczas twojego wiecznego pobytu w naszej wspaniałej instytucji.
Książka ukazuje corridę de toros – hiszpańską tradycję, w szerokim kontekście społeczno-kulturowym. Autorka przybliża toczący się od lat w hiszpańskim społeczeństwie dyskurs publiczny wokół widowisk tauromachicznych. W publikacji przedstawiono narrację, którą posługują się zarówno przeciwnicy, jak i zwolennicy corridy de toros, osadzoną w kontekście politycznym, społecznym i kulturowym. Dla polskiego czytelnika interesujący może być nie tylko sam opis kontrowersyjnej tradycji, ale również kierunki, w których owa tradycja ewoluuje. Praca jest efektem wieloletnich badań terenowych oraz wnikliwej analizy hiszpańskiej prasy.
Książka "Słowo - pismo - sztuka słowa. Perspektywy antropologiczne" to zbiór tekstów teoretycznych. Antropologia słowa dzieli wspólne podejście badawcze z antropologią kultury, nie będąc jej działem, ani osobną dyscypliną, lecz jedną z możliwych perspektyw. Każda kultura jest bowiem kulturą słowa - przenika ono całe doświadczenie kulturowe człowieka. Przemiany słowa, zwłaszcza poprzez wykorzystywane przez słowo media, przekształcają zarówno struktury osobowe, jak i społeczne. Kulturowe sposoby istnienia języka nie są tu więc przedmiotem wydzielonym - ich badanie daje wgląd w sposoby istnienia człowieka w kulturze.
Perspektywa antropologii słowa przekracza ujęcie strukturalistyczne języka. Przekracza też podejście "tekstocentryczne" sztuki słowa. Stąd uzasadniana w książce potrzeba antropologii pisma, która odkrywa rozległe obszary "sposobów posługiwania się pismem". Stąd też potrzeba antropologii literatury - podejścia badawczego, które odsłania kulturowe uwarunkowania literatury jako sztuki słowa.
Gananath Obeyesekere obala jeden z najtrwalszych mitów imperializmu, cywilizacji i podbojów, zgodnie z którym zachodni krzewiciel cywilizacji był dla dzikich bogiem. Korzystając z oficjalnych i nieoficjalnych dzienników prowadzonych na pokładzie okrętu przez kapitana Cooka i jego oficerów, Obeyesekere przedstawia kapitana zarówno jako świadomego krzewiciela cywilizacji, jak i człowieka, który – gdy jego misja kończy się fiaskiem – sam staje się „dzikim”.
W obecnym wydaniu autor odnosi się w obszernym, nowo napisanym posłowiu do kontrowersji powstałych po publikacji jego książki.
Książka Anny Gałdowej stawia najbardziej fundamentalne pytania dotyczące istoty człowieka, jego rozwoju i jego powołania, i stara się na nie odpowiedzieć, odwołując się nie tylko do psychologii, ale i filozofii, oraz – co nie mniej ważne – do bogatego doświadczenia psychologa-praktyka. Ta książka nie jest więc jedynie jeszcze jednym traktatem teoretycznym: jest dziełem żywym, napisanym z pasją, wyrosłym z potrzeby przyjścia z pomocą zagubionemu człowiekowi, jeśli ten tylko zechce podjąć trud myślenia o sobie samym.
pochodzenie człowieka oraz tajniki ludzkiego ciała i zachowań,nauki o człowieku od antropologii poprzez medycynę i neurofizjologię do psychologii, socjologii i demografii.
Książka Laqueura, historyka z Berkeley, to nie tylko rzetelna opowieść o historycznych zmianach w podejściu do problemu masturbacji – od Starego Testamentu po dzień dzisiejszy, czyli, jak głosi tytuł pierwszego rozdziału „Od Onanii do internetu” – ale także, jak przystało na przedstawiciela nowej szkoły historycznej, opowieść z filozoficzną tezą. Inspirowany badaniami Michela Foucault, Laqueur ze szczególną podejrzliwością przygląda się epoce założycielskiej nowoczesności, czyli oświeceniu, by tam dojrzeć początki naszej zachodniej obsesji na punkcie masturbacji. Wbrew powszechnym przeświadczeniom, że największymi wrogami onanii są związani z religią konserwatyści, Laqueur dowodzi, że samo pojęcie onanii zrodziło się z ducha sekularnego oświecenia i uzyskało rangę centralną za sprawą świeckich praktyk społecznych, które Foucault nazywał „technikami dyscyplinującymi”. Datę narodzin zjawiska onanii Laqueur wyznacza na rok 1712, kiedy to anonimowy autor, powołujący się na medyczne odkrycia z ducha brytyjskiego oświecenia, ogłosił dzieło potępiające masturbację nie tylko jako „grzech”, lecz przede wszystkim jako praktykę szkodliwą ze zdrowotnego punktu widzenia.
Praca ta jest dobrym przyczynkiem do studiów kulturoznawczych, gry bowiem to istotny obszar subdyscypliny i kierunku studiów, które określa się jako cyberkulturoznawstwo. Jest wartościowym przewodnikiem intelektualnym po problematyce gier, które już weszły do głównego nurtu kultury popularnej. Nie waham się zatem stwierdzić, że praca stanowić będzie coś w rodzaju referencebook dla przyszłych badaczy społecznego tworzenia rzeczywistości w grach komputerowych. Książka R. Bomby [...] jest pierwszą w polskim piśmiennictwie systematyzacją problematyki gier komputerowych jako fenomenu kulturowego, wykraczającego jednak daleko poza kulturę będącą sferą ekonomii, polityki, nauki, edukacji i in.
Prof. dr hab. Kazimierz Krzysztofek
Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej w Warszawie
Jakie są ewolucyjne źródła moralności i religii?
Gdzie można odnaleźć biologiczne fundamenty humanizmu?
Czy ludzie potrzebują religii, by zachowywać się moralnie?
Frans de Waal, światowej sławy prymatolog, w swojej bestsellerowej książce sięga do badań nad zachowaniem zwierząt, by lepiej zrozumieć funkcję religii we współczesnym świecie. Szczególną uwagę poświęca bonobo, pokojowemu i empatycznemu gatunkowi małpy człekokształtnej, która pod względem zachowania być może najbardziej przypomina wspólnego przodka ludzi i ich najbliższych krewnych wśród naczelnych.
Konfrontując ateistę z bonobo, de Waal przygląda się dyskusji na temat biologicznych podstaw moralności i religii oraz domniemanej wojnie między nauką i religią. Odrzuca dogmatyzm neoateistów. Sięga do bogatej tradycji humanizmu, by szukać odpowiedzi na pytanie o to, czego współczesny świat może się nauczyć od religii, nawet jeśli ostatecznie miałby ją odrzucić.
Książka znalazła się na liście dziesięciu najlepszych książek naukowych czasopisma "New Scientist" w 2013 roku.
Frans de Waal jest profesorem psychologii na Uniwersytecie Emory i dyrektorem Living Links Center w Atlancie. W 2007 r. magazyn „Time” uznał go za jedną ze stu osób, które kształtują nasz świat. Autor książek Małpy i filozofowie. Skąd pochodzi moralność? (CCPress 2013), Małpa w każdym z nas. Dlaczego seks, przemoc i życzliwość są częścią natury człowieka? (CCPress 2015).
Najważniejsze dla całego zamysłu konstrukcyjno-myślowego książki są trzy teksty-rozdziały poświęcone postaciom (Nietzsche, Lacan, Bernhard), które zdaniem Autora – i tu formułuje on swoje credo – sprostały wyzwaniu nihilistycznemu, przepracowały pozytywnie tytułową „traumę bezkresu”, afirmując, wobec notorycznej groźby bezsensu, przygodność i nie-konieczność istnienia w nieskończoności poza wszelką dającą się racjonalnie oswoić całością. Każda z nich czyni to w swoisty dla siebie sposób, dostępnymi sobie środkami językowo-teoretycznymi. Filozof Nietzsche porzuca wobec porażającego sceptycyzmu swe absolutystyczne pretensje, by ostatecznie oddać się radości tworzenia; psychoanalityk Lacan odsuwa fantazmaty związane z pragnieniem Innego na rzecz afirmatywnego, popędowego „trwania przy realnym”; pisarz Bernhard rozbija swe obsesyjne marzenie o doskonałości, by wyzwolone przez nie błądzenie ironicznie uczynić boleśnie ponawianą przygodą. (…) Książka jest świetnie napisana, sugestywnie i przekonująco, z pasją, takoż demaskatorską i polemiczną, więc dostrzeżemy w niej też niekiedy ostre sądy, wyrażające ideowe preferencje Autora usprawiedliwione kontekstem interpretacyjno-teoretycznym. Trudno znaleźć na krajowym rynku wydawniczym pozycję podejmującą ściśle tytułową problematykę i do tego ujmowaną w odniesieniu do omawianych w pracy myślicieli, mimo to niejako a priori, wziąwszy pod uwagę pozycje o mniej lub bardziej zbliżonej tematyce, książkę Marcina Polaka zakwalifikowałbym raczej do grupy znakomitych.
Z recenzji dra hab. Pawła Pieniążka
Nowoczesne wyobrażenie o człowieku konfrontuje go ze śmiercią jako perspektywą bez reszty traumatyczną. Śmierć jako granica skończoności-indywidualności, odkąd ta skończoność rozumiana jest jako ontologiczna odrębność, musi się jawić całkowicie nieakceptowalną, beznadziejną i absurdalną, przejmującą panicznym lękiem i przerażeniem. Dlatego w obrębie nowoczesnego indywidualizmu śmierć musi być na różne sposoby relatywizowana czy to w popkulturowej, późnonowoczesnej formie wyparcia poprzez rzucenie się w „życie wieczne” konsumpcyjnego hedonizmu, czy też w quasi-chrześcijańskiej formie wiary w kontynuację indywidualnego życia po życiu. Cóż ma z tym wspólnego Platoński Fedon? Otóż – choć to przecież tekst odległy nam czasowo wręcz ekstremalnie – opowiada on o tym wszystkim z jakąś niewiarygodną aktualnością. Czytam go więc jako tekst na wskroś współczesny, a nawet (po)nowoczesny – mieszczący się w nurcie nowoczesnej samokrytyki. Czym innym jest on bowiem, jeśli nie po mistrzowsku przeprowadzoną dekonstrukcją, ujawniającą splot takiej właśnie, nowoczesnej formy indywidualizmu oraz ekstremalnego lęku przed śmiercią, której rewersem jest szukanie indywidualnego życia-bez-końca czy to w religijnych zaświatach, czy to w poszukiwaniu coraz intensywniejszych rozrywek i przyjemności.
z Wprowadzenia
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
