Wielka księga duchowości i sztuki życia. Po prostu żyć – brzmi prosto. Ale co tak naprawdę znaczy? Anselm Grün daje odpowiedź: to żyć w sposób wolny i autentyczny, odnajdując swój własny rytm. To być stale otwartym na to, co właśnie teraz jest i doświadczać uzdrawiającego kontaktu z przyrodą w każdej fazie egzystencji, a szczególnie podczas celebracji dorocznych świąt oraz rytuałów z ich głęboką symboliką. Kto idzie przez świat pojednany ze sobą samym, pełen radości i pasji, kto wchodzi w bliski kontakt z wnętrzem swej duszy, może też odkryć głębię duchowości i tajemnicę całej sztuki życia. Anselm Grün, ur. w 1945 r., doktor teologii, benedyktyn, zarządza opactwem w Münsterschwarzach. Doradca duchowy, prowadzi kursy medytacji uwzględniające psychoterapię, kontemplację i post. Zajmuje się także interpretacją snów opartą na psychologii głębi. Jeden z najbardziej znanych na świecie autorów piszących na tematy duchowości i sztuki życia. Jego książki opublikowano w wielu językach i w milionowych nakładach. W Wydawnictwie „Jedność” ukazało się ponad 30 tytułów tego autora, w tym ostatnio "Mała książeczka o prawdziwej miłości. Od 2006 r. wydaje miesięcznik „Einfach leben”. Odbiorcy: - wszyscy, którzy poszukują sensu życia, pragnący dobrze je przeżyć, w harmonii ze sobą i światem. Dlaczego warto przeczytać tę książkę: - autor ze znajomością rzeczy, na podstawie długoletniego doświadczenia duchowego i terapeutycznego, odpowiada na podstawowe pytania egzystencjalne dotyczące sensu i jakości życia - podkreśla wagę uświadomienia sobie swego wewnętrznego rytmu i odkrycia w naturze, a także w uroczystościach roku liturgicznego symboli odpowiadających własnej drodze rozwoju, co pozwala zdrowo i owocnie żyć - teksty rozważań, przemawiające do współczesnego czytelnika, uzupełniają rytuały, które je pogłębiają, pozwalając na refleksyjny wgląd w siebie i sprzyjając zachowaniu wewnętrznego ładu.

Misja Kościoła ? duchownych i świeckich ? oraz ich tryb życia stają się bardzo często przyczynami wypalenia emocjonalnego i duchowego. Autorzy tej książki ? psycholodzy i teologowie, od wielu lat towarzyszący osobom, które doświadczyły takiego stanu ? zachęcają, by zmierzyć się z prawdą o sobie. Tylko ten, kto zaniecha ukrywania tej prawdy, kto pozna zarówno swoje jasne, jak i mroczne strony i zmierzy się z nimi, może odnaleźć swą osobistą drogę duchową. Może nadal służyć innym. Autorzy radzą zatem, jak chronić się przed utratą sił i wypaleniem. Jednocześnie podpowiadają, co warto wiedzieć o kierownictwie duchowym i jak powinien postępować ten, kto podejmuje się opieki duchowej nad innymi.

Dorastanie to nie tylko wyzwanie dla nastolatków, ale także ciężki okres dla ich rodziców i wychowawców. Często nie wiedzą oni, jakie problemy i troski mają ich dzieci. Podczas rozmów z młodymi ludźmi Anselm Grün porusza najważniejsze kwestie, które ich zajmują, natomiast na wszystkie pytania udziela konkretnych odpowiedzi wynikających z jego wieloletniego doświadczenia jako duchownego prowadzącego kursy dla młodzieży. Książka ta stanowi pomoc dla wszystkich rodziców, którzy chcą lepiej zrozumieć swoje dzieci i rozpocząć z nimi dialog. Fragment książki Sztuka dorastania Odpowiedzi na pytania młodych ludzi Wprowadzenie Młodzi ludzie chcą wydorośleć, jednak obawiają się tego. Podczas rozmów z młodzieżą pomiędzy 15. a 17. rokiem życia zrozumiałem jej obawy, które rodzą się podczas rozmyślań o przyszłości i dorosłym życiu. Lęk jest jednocześnie oznaką tęsknoty. Nastolatki chcą mieć kontrolę nad swoim życiem. Chcą być samodzielni, odpowiadać za siebie. Gdy myślą o przyszłości, zaczynają wątpić, czy będą w stanie ukształtować ją w taki sposób, by spełniała ich oczekiwania i pragnienia. Brytyjski autor bestsellerów Nick Hornby w wywiadzie z 26 sierpnia 2009 roku dla „Siiddeutsche Zeitung" w ogóle zakwestionował proces stawania się dorosłym. Często określa on mężczyzn jako niedojrzałych i głupich i uważa, że właśnie za to się ich lubi. Hornby uzasadnia to w ten sposób: „Bycie dorosłym nie jest zbyt atrakcyjne. (...) Ludzie, którzy naprawdę chcą być dorośli, często są rozczarowująco nudni - i mają kiepskie poczucie humoru". Nuda ta odnosi się nie tylko do mężczyzn, ale również do kobiet: „Kobieta, która całkowicie kontroluje swoje życie, jest idealnie ubrana, pewna siebie, rozważna - czyli ma cechy osoby dorosłej - nie jest przecież interesująca". Słuchając takich opinii, młodym ludziom nie jest łatwo wybrać się w drogę ku dorosłości, ponieważ wydaje się ona mało atrakcyjna. Zarówno w kulturach starożytnych, jak i w tradycyjnych, zamkniętych społeczeństwach młodzi ludzie brali udział w rytach inicjacyjnych. W Kościele katolickim jest to bierzmowanie, w ewangelickim - konfirmacja. Dzisiaj młodzież szuka jeszcze innych rytów. Można jednak stwierdzić z całą pewnością, że odnoszą one skutek odwrotny do zamierzonego. Kiedyś celem rytów było wprowadzenie w dorosłość. To dlatego w Afryce prowadzono do buszu osobno chłopców i dziewczęta. Młodzież była poddawana ascetycznym próbom, a następnie była zapoznawana z sekretami życia kobiet lub mężczyzn. Dzisiaj dla niektórych młodych ludzi takim rytuałem inicjacyjnym jest upicie się do nieprzytomności. Niektórzy uważają to za dowód odwagi, w rzeczywistości prowadzi jednak do uzależnienia. A uzależnienie jest przecież odmową stania się dorosłym. Theodor Bovet, protestancki lekarz i pisarz, uważa, że nałóg zastępuje matkę. Człowiek chciałby pozostać w bezpiecznym gnieździe. Upijanie się jest procesem usypiania się w świecie, w którym nie trzeba przejmować odpowiedzialności za samego siebie. Mój brat, który jest świetnym nauczycielem, opowiedział mi o jednej z klas, z którą pojechał na rekolekcje. Mimo całonocnego czuwania wychowawcy nie mogli nic poradzić na to, że połowa klasy się upijała. Uczniowie przywozili alkohol w plecakach. Gdy osiemdziesięciu młodych ludzi nie potrafi się odpowiedzialnie zachować i daje się namówić na upicie do nieprzytomności, dorosłym również trudno jest wskazać młodzieży drogę ku dorosłości i towarzyszyć jej na tej drodze. Robert Bly, amerykański poeta i pisarz, po swoim bestsellerze Iron John napisał kolejną książkę poruszającą temat dorastania. W The Sibling Society opisuje przede wszystkim społeczeństwo amerykańskie, któremu zarzuca chęć pozostania infantylnym: dzieci sadzane są przed telewizorem i zapominają, w jaki sposób należy wziąć życie w swoje ręce. Później bronią się przed przejęciem odpo- wiedzialności za siebie. Taką dziecinną postawę przyjmuje całe społeczeństwo. Francuski filozof Pascal Bruckner nazywa to infantylizmem. Człowiek przyszłości przypomina starzejące się, wielkie dziecko, które ma ogromne oczekiwania wobec społeczeństwa, wzbrania się jednak przed samodzielną odpowiedzią na zawołanie, które dotyczy jego samego. Koniec końców wzbranianie się przed przyjęciem odpowiedzialności jest wzbranianiem się przed staniem się osobą dojrzałą i rozwijaniem swojej osobowości. Dorastanie jest nie tylko wyzwaniem dla młodzieży, lecz także pytaniem do nas, czy my sami rzeczywiście jesteśmy dorośli i czy tak jak oni się zachowujemy. Również wielu dorosłych cofa się do dziecięcego modelu zachowania. Podczas rozmów z młodymi ludźmi wyczułem, że naprawdę walczą o swoją drogę do dorosłości. Mają swoje przemyślenia i rozmawiają o nich. Jednocześnie jednak potrzebują dorosłych, którzy zajmą się ich pytaniami i problemami, wysłuchają i nie będą zbywać gotowymi odpowiedziami. Młodzi chcą być traktowani serio. Potrzebują jednak pomocy. Są ciekawi, w jaki sposób dorośli pojmują swoje bycie dorosłymi, jak dotarli do tego etapu, co wnosi w ich życie wiara i co ona dla nich oznacza. I tak procesem dojrzewania interesują się nie tylko nastolatki, ale także my, dorośli, niezależnie od tego, ile mamy lat. Młodzi ludzie nie chcą się z nami spoufalać. Pragną spotkania z nami. Chcą wiedzieć, kim jesteśmy, w jaki sposób pojmujemy i opanowujemy nasze życie. Nie chcą być pouczani, lecz podczas rozmowy pragną się dowiedzieć, w jaki sposób opłaca się żyć i w co należy się angażować oraz którędy prowadzi droga do udanego życia. W tej książce nie chcę pouczać młodzieży, jak ma dojrzewać. Chciałbym raczej wskazać ogólne przesłanki stawania się dorosłym i odpowiedzieć na jej pytania. Pragnę zastanowić się nad tym, w jaki sposób religia może pomóc młodym ludziom we wkraczaniu w dorosłość. Chciałbym również poruszyć kwestię dojrzałej wiary. Pytania młodzieży traktuję bardzo poważnie i w odpowiedzi chcę opisać wiarę w taki sposób, żeby poruszyć najgłębsze tęsknoty i pragnienia młodych. Chciałbym, aby w wierze nie upatrywali czegoś, co zostało im narzucone, lecz sposobu na poradzenie sobie w życiu. Pytania dzisiejszej młodzieży poznałem podczas spotkań z uczniami Gimnazjum im. Egberta z naszego opactwa oraz Szkoły Realnej franciszkanek z pobliskiego Yolkach. Na podstawie poruszanych przez młodzież tematów uświadomiłem sobie podstawowe problemy dorastania w dzisiejszym świecie. Jednocześnie dowiedziałem się, że dla większości młodych ludzi odpowiedzi Kościoła są nieprzejrzyste. W książce tej sięgam do mojego wieloletniego doświadczenia płynącego z towarzyszenia młodym ludziom oraz z troski o ich dusze. Rozmowę tę kontynuuję właśnie za pomocą niniejszej publikacji. Nie chciałbym przy tym podawać gotowych odpowiedzi, lecz wnieść swój wkład w dyskusję na temat dorastania i sposobu przekazywania wiary dzisiejszej młodzieży. Sztuka dorastania Odpowiedzi na pytania młodych ludzi Spis treści: Wprowadzenie Etapy dorastania Przyjmowanie odpowiedzialności Odnaleźć własną tożsamość Przyjaźnie Zaufanie — wiara w siebie, wiara w innych Oczekiwania otoczenia Seksualność Odnaleźć sens życia Odmowa dorastania - trzy analizy Pokolenie pozbawione wartości Społeczeństwo dziecięce Pokolenie infantylne Wyzwania dla wychowawców Uwolnienie dzieciństwa Zmierzenie się z własnym cieniem Odkrywanie własnych ran Zachowanie w wypadku buntu Wychowanie jako szansa na własne dorastanie Odpowiedzi na pytania młodych ludzi Dlaczego trzeba dorosnąć? Czy można w ogóle być szczęśliwym, gdy jest się dorosłym? Czy stanie się dorosłym powinno być celem? Czy nie powinno się zachować w sobie chociaż kilku cech dziecka? Czy nie mogę być po prostu taki, jaki jestem? Czego tak naprawdę oczekuje się ode mnie? Czy muszę spełniać te oczekiwania? Czy muszę dopasować się do systemu, czy też mogę robić to, co chcę? Czy dorastanie oznacza przyjęcie odpowiedzialności za ludzkość? Dlaczego dorastanie oznacza przyjęcie odpowiedzialności? Jak mam się kierować wzorami, które nie istnieją, i w jaki sposób Kościół może mi w tym pomóc? W jaki sposób mogę wybrać swoją drogę i podążać nią, nie raniąc przy tym swoich rodziców? Chodzi na przykład o wybór partnera czy zawodu. W jaki sposób wytłumaczyć rodzicom, że nawet autorytety, takie jak nauczyciel, szef czy profesor, mogą popełniać błędy i nie zawsze ja jestem wszystkiemu winien? W jaki sposób mogę ponownie zbliżyć się do moich rodziców po konflikcie bądź nieporozumieniu? W jaki sposób mogę nawiązać kontakt z Bogiem? Gdzie On jest? Wszędzie? Nigdzie? Czy On w ogóle istnieje? W jaki sposób mogę Go doświadczyć lub poczuć? W jaki sposób mogę doświadczyć tego, że Bóg jest przy mnie i odpowiada na moje modlitwy? Co mogę zrobić, jeśli czuję, że Bóg mnie opuścił? Czy życie ma sens? Po co żyję? Kim jestem? Dlaczego często jest mi źle bez powodu, chociaż nie wiem, co jest ze mną nie tak? Czy to jest normalne? Czy młodzi ludzie tracą wiarę przez to, że muszą „ wrosnąć " w Kościół, by być mile widzianymi? Czy w Kościele zawsze muszą panować powaga, koncentracja i dyscyplina? Czy religia nie jest formą słabości, pełną rozpaczy próbą stworzenia sobie iluzji celu i „sposobu na zniesienie życia ", abyśmy nie musieli patrzeć w oczy nicości i beznadziei życia? Czy szukanie mocy lub siły w sobie nie byłoby lepsze? Czy muszę przerzucać tę siłę na Boga? Czy nie można tak po prostu zaakceptować tego, że pochodzi ona ze mnie i z moich bliźnich? Wierzę w Boga i nie potrzebuję Kościoła, aby się rozwijać. W bliźnich znajduję oparcie. Kościół nie odgrywa w moim życiu żadnej roli. Niczego nie oczekuję od tej instytucji. Co ojciec o tym sądzi? Dlaczego Kościół i papież często mają tak staroświeckie poglądy i opinie? Czy nowoczesny chrześcijanin musi trzymać się starych kościelnych wyobrażeń o moralności - na przykład tych dotyczących seksu przedmałżeńskiego albo antykoncepcji? Dlaczego według Kościoła należy trwać w małżeństwie do końca życia? Czy mogę być członkiem Kościoła, jeśli wierzę w Boga, ale nie w Jezusa? Czy ojciec wypróbował już jakąś inną religię (poza Jezusem)? Dlaczego Jezus umarł na krzyżu z własnej woli? Czy rzeczywiście zmartwychwstał, czy Jego uczniowie i uczennice po prostu to sobie wmówili? Czy Bóg rzeczywiście jest w stanie uzdrowić człowieka, tak jak uczynił to Jezus? A może Jezus nikogo nie uzdrowił? Niebo, które czeka na nas po śmierci, wydaje mi się nudne. Czy chrześcijaninowi opłaca się pójście do nieba? Moja babcia umarła. Gdzie jest teraz? Co się dzieje, gdy ktoś umiera? Czy na końcu świata Bóg ukarze złych ludzi? Wiara jako pomoc w życiu dla młodych ludzi Oczekiwania młodzieży wobec wiary Wolność w obchodzeniu się z innymi Zaufanie do samego siebie a wiara Tęsknota za związkiem Wiara młodzieży na jej drodze do dorosłości Bóg, mój Stwórca, i stworzenie Jezus Chrystus - Jego wkład we mnie Duch Święty - źródło, z którego czerpię życie Do czego jest nam potrzebny Kościół? Czego oczekujemy? Zakończenie Literatura

Fascynująca opowieść o chrześcijańskiej mistyce autorstwa znanego benedyktyna. Rozpoczyna on od biblijnych i patrystycznych podstaw mistyki, potem prezentuje postaci najbardziej znanych mistyków chrześcijańskich, ukazuje różne spojrzenia na doświadczenia mistyczne by wreszcie zwrócić uwagę na mistyczny wymiar takich elementów naszego życia duchowego jak liturgia, miłość czy sztuka.

Często patrzymy na siebie pod kątem udanego życia. Coraz lepiej jednak rozumiemy, że bez relacji do Boga powodzenie w życiu nie jest możliwe. Na naszej drodze do udanego życia, na drodze do nas samych i do Boga, możemy czerpać z bogatych źródeł, jakie proponuje nam chrześcijańska tradycja. Czystym i zawsze orzeźwiającym źródłem duchowego życia są pisma pierwszych mnichów. Proponujemy Państwu wysłuchanie 20 przypowieści Ewagriusza z Pontu - znakomitego autora duchowych dzieł IV wieku, który w samotności pustyni przeżywał swoją tęsknotę za Bogiem, a przy tym zaglądał w zakamarki swojej duszy. Według Ewagriusza rozprawienie się z myślami i uczuciami, z potrzebami i namiętnościami ludzkiej duszy to warunek odnalezienia pokoju wewnętrznego: zdrowia naszej duszy. Zdrowie naszej duszy jest z kolei warunkiem koniecznym, abyśmy mogli się odnaleźć w modlitwie, abyśmy mogli modlić się bez rozproszenia i dojść do kontemplacji, w której stajemy się jedno z Bogiem. Dla Ewagriusza celem wszystkich zmagań i poszukiwań jest ustawiczna modlitwa; modlitwa, w której mnich wznosi się do Boga. W tym także zawiera się dla niego najwyższa godność człowieka - przerastać na modlitwie samego siebie i stapiać się z Bogiem. Mamy nadzieję, że słowa Ewagriusza opatrzone komentarzem Anselma Grüna pomogą nam zrozumieć - bez zbytnich upiększeń - rzeczywistość własnej duszy i odczuć: "To droga, na której można stać się człowiekiem. Taki jest Bóg."

Miłość gruntownie odmienia życie każdego, kto jej doświadcza. Nie tylko osobę, która kocha, lecz także tę, która jest kochana. Miłość to energia, która czyni szczęśliwym. By dotrzeć do jej źródła, trzeba zaufać tęsknocie swego serca i śmiało za nią kroczyć. Prowadzi ona zawsze głęboko do wnętrza człowieka, otwierając jednocześnie na rzeczywistość wykraczającą poza naszą codzienność. Miłość czyni w nas miejsce dla wieczności. Anselm Grün, ur. w 1945 r., doktor teologii, benedyktyn, zarządza opactwem w Münsterschwarzach. Doradca duchowy, prowadzi kursy medytacji uwzględniające psychoterapię, kontemplację i post. Zajmuje się także interpretacją snów opartą na psychologii głębi. W Wydawnictwie ?Jedność? ukazały się m.in. następujące książki jego autorstwa: Mała książeczka o prawdziwej radości życia, Mała książeczka o prawdziwym szczęściu, I co tu zrobić? Poradnik dla zmagających się z codziennością, Jak przezwyciężyć smutek życia? Duchowe spojrzenie na depresję, Księga odpowiedzi na trudne pytania dotyczące życia.

Naucz się, jak prowadzić zdrowe życie, troszcząc się o duszę i ciało. Jak żyć zdrowo, zachowując wewnętrzną równowagę? Czy dbałość o dusze może mieć wymierny wpływ na zdrowie ciała? Jak odnaleźć drogę do zdrowia i spokoju w zgiełku współczesnego świata? Na te i inne pytania odpowiada Anselm Grün, przybliżając nam sztukę zdrowego życia, której sedno tkwi w równowadze ciała i duszy.

Z życzeniami spełnienia marzeń!Tęsknota pozwala nam zgodzić się na przeciętność naszego życia, wyprowadza nas bowiem poza ten świat. Jednocześnie dzięki niej możemy się czuć zadomowieni w świecie, intensywniej przeżywać swoje życie. Pozwól zainspirować się tęsknocie!Pięknie wydana seria upominkowa. Docenią ją wszyscy, którzy mają serca pełne jak najlepszych życzeń dla bliskich, ale nie potrafią wyrazić ich słowami. Seria Czar to znakomity upominek z myślami Anselma Grüna, pełna głębokich i ciepłych myśli. Idealne na prezent dla bliskiej osoby, na każdą okazję.

Z życzeniami radości na każdy dzień!Nawet pozornie banalne rzeczy, czynności powtarzane automatycznie każdego dnia, mogą kryć w sobie wielki sens. Trzeba tylko wszystko robić uważnie, wkładać w to całe serce. Odkrywamy wówczas, że codzienność może być źródłem prawdziwej radości. Otwórz oczy i ciesz się swoim życiem!Pięknie wydana seria upominkowa. Docenią ją wszyscy, którzy mają serca pełne jak najlepszych życzeń dla bliskich, ale nie potrafią wyrazić ich słowami. Seria Czar to znakomity upominek z myślami Anselma Grüna, pełna głębokich i ciepłych myśli. Idealne na prezent dla bliskiej osoby, na każdą okazję.

Myśli Anselma Gruna, cenionego mistrza duchowego i przewodnika po poplątanych ścieżkach naszego życia, każdemu pomogą odkryć sens choroby i przyniosą mądre pocieszenie. Głębię medytacyjnych tekstów podkreślają piękne zdjęcia, sprawiając jednocześnie, że prezentowana publikacja swoją szatą edytorską doskonale podkreśla najserdeczniejsze życzenia składane bliskim osobom. DOSKONAŁY POMYSŁ NA DROBNY UPOMINEK ELEGANCKI SPOSÓB WYRAŻENIA ŻYCZEŃ PŁYNĄCYCH Z GŁĘBI SERCA

Dla mnie głównym pytaniem nie jest to, jak można Boga opisać, lecz jak mogę Go doświadczać. Chciałbym nie tylko wierzyć, ale także doświadczać tego, w co wierzę. Pytanie o Boga wiąże się zawsze z pytaniem o mnie samego. Jestem głęboko przekonany, że nie dotrę do swego prawdziwego "ja", jeśli w tym poszukiwaniu nie uwzględnię Boga jako mojej podstawy i źródła. Anselm Grün Kim jest Bóg? Pytają zarówno wierzący, jak i sceptycy. Autorzy, wsłuchując się z szacunkiem w głosy jednych i drugich, dzielą się osobistymi przeżyciami. Sięgają do Biblii, literatury, filozofii, korzystają ze znajomości różnych tradycji duchowych i psychologii głębi. Mówią o swojej drodze do Boga.

Wprowadzenie w duchowość poszczególnych dni Wielkiego Tygodnia, połączone z rozważaniami siedmiu słów wypowiedzianych przez Jezusa Chrystusa na krzyżu. Wspaniała pomoc w bardziej świadomym przeżywaniu tego czasu, ale także w prowadzeniu chrześcijańskiego życia w ogóle. Anselm Grün rozważa najważniejsze tematy prawowanych od Niedzieli Palmowej po Niedzielę Wielkanocną celebracji liturgicznych i ukazuje, w jaki sposób możemy ubogacić nimi naszą codzienność, aby czas ten stał się dla nas prawdziwym świętym tygodniem ? okresem, który nas uświęca i uzdrawia. Proponowane przez autora refleksje, ćwiczenia duchowe i modlitwy mają nam ułatwić zrozumienie tajemnicy odkupienia i naszego życia oraz czerpanie ze źródła, które przez swą śmierć i zmartwychwstanie otworzył dla nas Jezus Chrystus. Tradycja duchowości bardzo umiłowała słowa Jezusa na krzyżu, w każdym z nich dostrzegając obecność Jego Ducha. W słowach tych ulega On jakby zagęszczeniu, pozwalając nam siebie doświadczyć. Gdy rozważamy siedem słów Jezusa na krzyżu i powalamy im wnikać do naszego serca, Jego Duch coraz bardziej nas wypełnia i przemienia. (fragment książki)

Możliwe, że cudowność, wspaniałość życia jest w zasięgu ręki każdego, zawsze i w pełni, tylko bywa zasłonięta, niewidoczna, ukryta w głębinach, bardzo oddalona. Jednak istnieje? Jeśli przy-woła się ją, używając właściwego imienia, wtedy przybędzie. - Franz Kafka Radość życia sprawia, że wszelki ciężar opada, wszystko staje się lekkie dzięki pozytywnej energii, która uwalnia duszę i ciało. Trzeba tylko znaleźć czas, wsłuchać się w siebie, wszystkimi zmysłami doświadczyć chwili, pozwolić się oczarować. Droga radości i otwartości jest drogą prowadzącą do głębokiego szczęścia. Każdy może nią pójść. Każdy może być szczęśliwy.

Każdemu zagubionemu i nieodczuwającemu pełni szczęścia człowiekowi uświadomi, że wciąż jesteśmy na etapie stawania się, że naszym zadaniem jest narodzić się w pełni, świadomie kształtując własną drogę życia i przezwyciężając trudności. Autor pokazuje, jak odczuwamy upływ czasu i jak to wpływa na nasze zachowanie i samopoczucie. Podpowiada, jak radzić sobie z ciągłymi zmianami w naszym życiu. Wyjaśnia, jak reagujemy na pogarszanie się zdrowia, słabnięcie ciała, opadanie z sił. Pomaga odpowiednio pielęgnować relacje z innymi, na każdym etapie życia: rodziców i dzieci, dziadków i wnuków, mężczyzn i kobiet, byśmy mogli się zawsze cieszyć bezcenną bliskością ukochanych osób, którym poświęcamy całe swoje życie.

Benedyktyn i menedżer prowadzą dialog o najważniejszych kwestiach, które nie dają im spokoju i dotyczą nas wszystkich: sukcesie i odpowiedzialności, gospodarce i dobrobycie, kulturze i wartościach – o Bogu, pieniądzach i sumieniu. Obu mężczyzn łączy wspólna wizja lepszego świata. Rozmowy dwóch wyjątkowych osobowości pochodzących z dwóch odmiennych światów – klasztoru i wielkiej korporacji. Ojciec Anselm Grün, wybitny duchowny, szafarz w zakonie Münsterschwarzach odpowiedzialny za rozwój gospodarczy i finanse zakonu. Jochen Zeitz, najmłodszy prezes zarządu notowanego na giełdzie niemieckiego przedsiębiorstwa, od 17 lat kierujący koncernem Puma. Benedyktyn i menedżer prowadzą dialog o najważniejszych kwestiach, które nie dają im spokoju i dotyczą nas wszystkich: sukcesie i odpowiedzialności, gospodarce i dobrobycie, kulturze i wartościach – o Bogu, pieniądzach i sumieniu. Obu mężczyzn łączy wspólna wizja lepszego świata. I obaj zabrali się już do jej urzeczywistniania! Jest to bardzo inspirująca książka, ukazująca nie tylko osobiste poglądy i doświadczenia mnicha i menedżera, ale także zachęcająca do tworzenia świata, w którym warto żyć.  

""Takiej dyskusji o Kościele w Polsce nie mieliśmy od 20 lat. Wielu z tych pytań nie zadawano w ogóle albo mówiono o nich szeptem. (.) o wszystkim, o czym raczej tylko myślano - w tej książce mówi się głośno. PiotrKraśkoBitwa o politykę na ambonieBitwa o Radio Maryja, ojca Rydzyka i katolickie mediaBitwa o autorytet w KościeleBitwa o in vitroBitwa o Kościelną Komisję MajątkowąBitwa o episkopatBitwa o krzyż przed Pałacem PrezydenckimBitwa o celibatBitwa o grunty KościołaBitwa o finanse w KościeleBitwa o godność ofiar pedofilii i molestowania seksualnego Bitwa o media i z mediami Bitwa o człowieka i jego miejsce w Kościele Bitwa o ujawnienie akt księży współpracujących z SB Bitwa o wizerunek Kościoła Bitwa o politykę na ambonieBitwa o Radio Maryja, ojca Rydzyka i katolickie mediaBitwa o autorytet w KościeleBitwa o in vitroBitwa o Kościelną Komisję MajątkowąBitwa o episkopatBitwa o krzyż przed Pałacem PrezydenckimBitwa o celibatBitwa o grunty KościołaBitwa o finanse w KościeleBitwa o godność ofiar pedofilii i molestowania seksualnego Bitwa o media i z mediami Bitwa o człowieka i jego miejsce w Kościele Bitwa o ujawnienie akt księży współpracujących z SB Bitwa o wizerunek Kościoła Bitwa o pokolenie JPII

Przygotowany z myślą o świeckich zbiór modlitw inspirowanych tradycją benedyktyńską uwzględniający wybór psalmów, wybrane pieśni z liturgii godzin, modlitwy ułożone przez wielkich ludzi kościoła, propozycje modlitw na każdą porę dnia (porannych, wieczornych przed posiłkiem, spotkaniem, pracą...), modlitwy rodzinne, modlitwy w szczególnych sytuacjach związanych zarówno z radością jak i cierpieniem: w smutku, strachu, dziękczynne, modlitwy rekolekcyjne, modlitwy na każdy z okresów roku liturgicznego, Autor wychodzi z założenia, że każde miejsce i każda sytuacja jest okazją do modlitwy, dlatego też podpowiada, jak i o co możemy się modlić w różnych sytuacjach.

Ojcze nasz to najbardziej znana modlitwą chrześcijan – jedyna, której swych uczniów nauczył sam Jezus. Odmawiana jest przez wyznawców chrześcijaństwa zarówno w trakcie nabożeństw, jak i prywatnie. Anselm Grün rozważa słowa Modlitwy Pańskiej, dzieląc się z czytelnikiem swym osobistym doświadczeniem wiary. Zwraca mu zarazem uwagę na to, co w modlitwie najważniejsze: postawę zaufania Bogu, spojrzenie na siebie samego i na własne troski oraz na relacje z innymi. Modlitwa Ojcze nasz pomaga nam odkrywać drogę wiary i nią podążać. To książka dla wszystkich, którzy poszukują nowej perspektywy modlitwy i pomocy w dobrym przeżywaniu swego życia. Anselm Grün (ur. 1945) – mnich i szafarz opactwa benedyktynów Münsterschwarzach w Niemczech. Ceniony duszpasterz i kierownik duchowy. Należy do najpoczytniejszych współczesnych autorów chrześcijańskich. W swych publikacjach i prelekcjach podejmuje tematy związane z ludzkimi dramatami i trudnościami w wierze.

Chcesz poznać tajemnicę duszy? Żywa wymiana myśli między Anselmem Grünem i Wunibaldem Müllerem, znakomitymi teologami, specjalizującymi się w poradnictwie duchowym, otwiera drogę do refleksji na temat nieśmiertelności duszy, funkcji jaką pełni ona w życiu człowieka, relacji między duszą i sumieniem oraz duszą i ciałem. Rozmówcy sięgają do Biblii, filozofii, poezji, korzystają ze znajomości różnych tradycji duchowych, psychologii głębi, a także odwołują się do doświadczeń z zakresu psychoterapii. Anselm Grün (ur. 1945) - benedyktyn z opactwa Münsterschwarzach, autor licznych, cieszących się powodzeniem na całym świecie publikacji z zakresu duchowości. Jest znanym i cenionym kierownikiem duchowym. Wunibald Müller (ur. 1950) - psycholog i psychoterapeuta. Jego prace z dziedziny duchowości, psychoterapii i pomocy w problemach życiowych, tłumaczone są na wiele języków. Jest m.in. autorem wydanego w 2002 roku przez Wydawnictwo WAM bestselleru „Jak wyjść z depresji".

Ewangelie to nowe, jednotomowe wydanie popularnej serii książek autorstwa Anselma Grüna OSB, opowiadających o poszczególnych Ewangeliach i ewangelistach. Charyzmatyczny benedyktyn, autorytet w dziedzinie duchowości, opisuje, na czym polegały różnice w sposobie ukazywania Jezusa przez poszczególnych autorów i co zadecydowało, że Ewangelie są tekstami wciąż żywymi i poruszającymi. Analizując treści zawarte w Markowej Ewangelii, ojciec Grün stara się przybliżyć czytelnikowi Jezusa historycznego, ukazanego w konkretnych sytuacjach, Jezusa - który żyje i cierpi, który spotyka się z ludźmi i do nich przemawia. Ewangelia Mateuszowa ma przede wszystkim wymiar etyczny, przypomina chrześcijanom, że mają być „solą ziemi i światłem świata”. W opowieści o Ewangelii świętego Łukasza akcent pada przede wszystkim na sposób budowania tekstu przez natchnionego autora. W Ewangelii świętego Jana benedyktyn odkrywa psychologię i duchową mądrość zawartą w Dobrej Nowinie, opisuje naszą drogę stawania się sobą i dążenie do zjednoczenia z Bogiem.