Komiczna i przenikliwa powieść obyczajowa o grupie kilku trzydziestolatków, dawnych przyjaciół z nowojorskiego college'u, którzy spotykają się po kilku latach na weselu jednej z przyjaciółek. Większość singli się zna (a nawet ze sobą romansowało!), ale jest też dwóch obcych - i nie wiadomo, jak się zachowają. Już przed samym ślubem jest gorąco od emocji, a podczas nocy weselnej dochodzi - jak to często bywa i w życiu - do nieoczekiwanych konfrontacji, które przynoszą w sumie oczyszczające skutki. Każdy z singli odpowiada sobie podczas tej nocy kogo (lub czego) najbardziej potrzebuje w życiu - i próbuje to zrealizować.
Rekolekcje ze św. Eugeniuszem de Mazenodem to wyśmienita okazja, by spędzić 15 dni w towarzystwie mistrza duchowego i odnaleźć sens życia w spotkaniu z Chrystusem.Św. Eugeniusz de Mazenod (1782-1861) założył Zgromadzenie Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Nie był teoretykiem kultu maryjnego, ale gorącym orędownikiem powierzenia się Jej opiece. Przez całe swe życie - misjonarza, założyciela, biskupa i senatora Francji - szedł z Maryją, trzymając Ją niejako za rękę. W sercu zaś gorąco pragnął, aby cały świat usłyszał słowa, które Chrystus wypowiedział na krzyżu - Oto matka twoja -i aby cały świat jak najprędzej i jak najprawdziwiej wziął Ją do siebie.Św. Jan Paweł II powiedział: Cieszę się, że mogłem kanonizować Eugeniusza de Mazenoda. Chciałbym dzisiaj w moim życiu dokonać tego, czego On dokonał w swoich czasach. Jego relikwie postawiłem w mojej prywatnej kaplicy i wybrałem go na mego osobistego patrona w dziele nowej ewangelizacji.
Modlitewnik zawiera wezwania, modlitwy dla wszystkich, którzy dotknięci są cierpieniem – zarówno fizycznym, jak i duchowym. Wskazówki i słowa wsparcia znajdą w nim ci, którzy tkwią w grzechu i szukają dróg wyzwolenia, ale też ci, którzy zostali zranieni, skrzywdzeni i potrzebują uzdrawiającej mocy Chrystusa. Znajdziemy w niej między innymi modlitwy o uzdrowienie relacji w rodzinie, modlitwy o uzdrowienie z choroby za wstawiennictwem św. Jana Pawła II, św. Judy Tadeusza, św. Antoniego i św. Szarbela, a także świadectwa i medytacje.
Większości z nas Łucja z Narnii przywodzi na myśl sympatyczną małą dziewczynkę o wielkiej odwadze i czystym sercu. Tak odmalował ją na stronicach swojej najbardziej znanej serii C. S. Lewis. Okazuje się, że miała ona błogosławioną imienniczkę. Postać o takim imieniu zapisała się na kartach historii i z nich właśnie mogła przeniknąć do wspomnianego utworów kultury popularnej. Jej dzieje są wręcz niewyobrażalnie, a jednak prawdziwe. Świadczą o tym liczne, pokrywające się świadectwa pochodzące z najbliższego otoczenia kobiety wybranej przez Boga.
„Nie przyszliśmy na świat, aby „wegetować”, aby wygodnie spędzić życie, przyszliśmy z innego powodu, aby zostawić ślad” Album z tekstami Papieża Franciszka i kolorowymi zdjęciami z pielgrzymki do Polski i Światowych Dni Młodzieży w Krakowie (zawiera słowa z okna papieskiego, ze spotkania z Polskim Episkopatem i wystąpienie dla wolontariuszy).
Sądzimy, że abyśmy byli szczęśliwi, potrzebujemy dobrej kanapy. Kanapy, która pomoże nam żyć wygodnie, spokojnie, całkiem bezpiecznie. Kanapa – jak te, które są teraz, nowoczesne, łącznie z masażami usypiającymi; które gwarantują godziny spokoju, żeby nas przenieść w świat gier wideo i spędzania wielu godzin przed komputerem. Kanapa na wszelkie typy bólu i strachu. Kanapa sprawiająca, że zostajemy zamknięci w domu, nie trudząc się ani też nie martwiąc. Nie przyszliśmy na świat, aby „wegetować”, aby wygodnie spędzić życie, przyszliśmy z innego powodu, aby zostawić ślad. To bardzo smutne, kiedy przechodzimy przez życie, nie pozostawiając śladu. A gdy wybieramy wygodę, myląc szczęście z konsumpcją, wówczas cena, którą płacimy, jest bardzo i to bardzo wysoka: tracimy wolność. Nie, jesteśmy wolni, abyśmy mogli pozostawić ślad. Aby pójść za Jezusem, trzeba mieć trochę odwagi, trzeba zdecydować się na zamianę kanapy na parę butów, które pomogą ci chodzić po drogach, o jakich ci się nigdy nie śniło…
Fragmenty przemówienia papieża Franciszka w czasie czuwania
w ramach ŚDM Kraków, Campus Misericordiae, 30 lipca 2016 roku
Książka jest zaproszeniem do wejścia na drogę chrześcijańskiego życia. Autor zachęca czytelnika do podjęcia tego trudu korzystając z licznych przykładów z Pisma Świętego. Prowadzi krok po kroku tak, aby każdy mógł pogłębić swoją relacje z Bogiem i miał świadomość dokonywanych codziennie wyborów. Na końcu poszczególnych rozdziałów autor zamieścił również propozycje do osobistej refleksji.
Biskup Zbigniew Kiernikowski, ur. 1946, od kwietnia 2014 ordynariusz legnicki, w latach 2002–2004 biskup siedlecki. Doktor nauk biblijnych i profesor habilitowany nauk teologicznych. Wykładowca na uczelniach papieskich w Rzymie i na UMK w Toruniu. Autor licznych artykułów oraz książek, m.in.: Eucharystia i jedność, Kościół wspólnotą odkupionych grzeszników, Ciało i Krew Pana, Bliżej liturgii, W mocy słowa i sakramentu, Od Paschy do Paschy, Droga ku zanurzeniu.
Szkice do książki ""Na moją pamiątkę"" są ostatnimi zapiskami autora w czasie mocno postępującej już choroby. Oparte na bogatych materiałach źródłowych oraz jego rozmyślaniach i rozważaniach są jego duchowym testamentem. Przekazuje w nich swoim czytelnikom umiłowanie Eucharystii, a także zachęca do głębszego jej zrozumienia oraz do czerpania z jej bogactwa. Rozmyślania zostały wzbogacone krótkimi opowiadaniami z morałem, z których również słynął ks. Mieczysław Maliński.
To Ona - Niepokalana, Tarcza Niezwyciężona przychodzi na pomoc każdemu, „kto Jej opieki przyzywa” i prosi jako pokorne dziecko o Jej światłość i mądrość. Nie bójmy się przyjąć Ją za swoją Matkę cierpliwie słuchającą do naszego życia, abyśmy stawali się rozeznającymi i posłusznymi narzędziami dla chwały Jej Syna.
fragment książki
Autor zaprasza do codziennego praktykowania nabożeństwa do Niepokalanej, szczególnie zaś w modlitwie różańcowej. Podając przykłady znanych świętych którzy całe swoje życie zawierzyli Maryi, takich jak Maksymilian Maria Kolbe czy Jan Paweł II przekonuje, że jest to najbardziej skuteczny sposób walki przeciwko siłom ciemności. Z książki dowiemy się również, jak ważna jest modlitwa różańcowa w rodzinach dotkniętych brakiem miłości, a także w czasie kryzysów życia zakonnego i kapłańskiego.
Co naprawdę dzieje się z duszą po śmierci? Dzięki doświadczeniom mistycznym wybranych osób możemy przekroczyć próg śmierci i zobaczyć tę rzeczywistość ich oczami. Poruszające obrazy czyśćca kreślone m.in. przez św. Faustynę, Ojca Pio, św. Katarzynę z Genui, Mechtyldę z Hackeborn oraz Marię Simmę czy Natuzzę Evolo ukazują nie tylko cierpienie dusz, ale także nadzieję i miłość, które tam odnajdują. Oczyszczenie dusz dokonuje się bowiem w spotkaniu niezmierzonego miłosierdzia Boga z ludzką grzesznością.
Każda wizja jest też głośnym i rozpaczliwym wołaniem o pomoc skierowanym do żyjących. Wyraża się ono najczęściej prośbami o modlitwę, o akty pokuty i wyrzeczeń ofiarowywanych w intencji dusz czyśćcowych. Dlatego w książce znajdują się proponowane przez Kościół formy pomocy tym, którzy już odeszli. Tak naprawdę jednak jest to wołanie nie o konkretne czyny, czy modlitwy z naszej strony, ale o miłość. To miłość uwalnia dusze naszych bliskich z czyśćca.
Gdy odchodzi ktoś nam bliski, obok bólu rodzi się w nas też niepokój o to, co się z nim dzieje „po tej drugiej stronie”. Czy zaznał już spokoju? Czy spoczął w ramionach kochającego Ojca? Czy też może śmierć zastała nie do końca przygotowanym na to spotkanie?
Doświadczenia mistyków i niezwykłe zdarzenia, które miały miejsce na przestrzeni wieków pokazują, że ci, którzy odeszli, potrzebują naszego wsparcia. Czasem upominają się o nie bardzo dobitnie. Książka przedstawia materialne ślady, które towarzyszyły odwiedzinom dusz czyśćcowych. Eksponaty z rzymskiego Muzeum Dusz Czyśćcowych, ale także tajemnicze przykłady z Polski, uświadamiają, że potrzeba modlitwy za zmarłych jest ogromna.
Dlatego w książce zawarte jest także tygodniowe nabożeństwo Krótka wędrówka po czyśćcu ułożone przez wielkiego orędownika modlitwy za dusze czyścowe i założyciela rzymskiego muzeum, Ojca Victora Jouëta. Codzienne rozważania zawierają dialogi z cierpiącymi duszami, modlitwy oraz akty wyrzeczeń składanych w ich intencji, które są odpowiedzią na ich ciche błagania o ulgę.
Książka staje się duchowym mostem łączącym świat żywych oraz tych, którzy przeszli na drugą stronę. To głęboka opowieść o miłości, która wykracza poza granice śmierci.
Prawosławny klasztor założony w XV wieku znany jako Pustynia Optina stał się w XIX w. ważnym ośrodkiem duchowym za sprawą świątobliwych mnichów, nazywanych Starcami z Optyny. Stali się duchowymi przewodnikami dla przybywających tam rzesz pielgrzymów zauroczonych ich sposobem życia i modlitwą. Starcy byli nieprzeciętnymi osobowościami.
Historia sanktuarium w Pompejach jest niezwykła. Miasto pogrążone w bezrobociu doświadczyło cudownej przemiany dzięki błogosławionemu Bartłomiejowi Longo - wielkiemu orędownikowi modlitwy różańcowej z wizerunkiem Maryi. To właśnie pod jego wpływem powstała świątynia, która zmieniła oblicze miasta. Powstały liczne miejsca pracy dla mieszkańców, a Pompeje zaczęły tętnić życiem. Dziś wiele osób w trudnej sytuacji materialnej lub poszukujących pracy, odnajduje nadzieję i wsparcie w modlitwie Nowenną Pompejańską. Ta modlitwa została uznana za jedną z najbardziej skutecznych, a liczne świadectwa potwierdzają jej moc przemiany. Odmawianie Nowenny z ufnością pomaga przemienić nie tylko umysł i serce, ale całe nasze życie. Modlitwa różańcowa, znana również jako Nowenna Pompejańska, ma swoje korzenie w sanktuarium w Pompejach. To miejsce pełne duchowej mocy i uzdrowienia za wstawiennictwem Matki Bożej. Modlitewniki poprowadzi nas przez tę wyjątkową praktykę, która może przynieść nam nie tylko duchowe wzrastanie, ale także konkretne zmiany w naszym życiu. Zawiera on Nowennę do Matki Boskiej Pompejańskiej, Nowennę do Najświętszej Maryi Panny Różańcowej z Pompei, Modlitwę błagalną do Królowej Różańca Świętego z Pompei, Nabożeństwo 15 sobót różańcowych, Litanię dominikańska do odmawiania we wszelkich utrapieniach.
Pierwsze książki, jakie powstały na temat Six Sigma, sprawiały wrażenie łączenia wielu tematów, które wydawały się zupełnie ze sobą niezwiązane, co powodowało, że firmy wdrażały metodę niejako na siłę. Z upływem czasu i dzięki coraz szerszemu zastosowaniu jedna rzecz stała się jasna: istotne jest to, aby ludzie i organizacje, w których pracują, byli ważniejsi niż jakakolwiek stosowana metoda. Sama metoda musi być elastyczna i posiadać zdolności dostosowania się do zaistniałych potrzeb.
Właśnie dlatego należało stworzyć coś, co byłoby zgodne ze specyfiką i potrzebami instytucji bankowych. Wybraliśmy zatem najlepsze z zagadnień mieszczących się w obszarze Six Sigma, dołączyliśmy do tego metodologię lean, tworząc jedną całość.
Następnie przyszedł czas wytężonej pracy, mającej na celu dostosowanie zagadnień do specyfiki, jaką charakteryzują się instytucje finansowe. Temu wszystkiemu nadaliśmy jedną nazwę: lean banking, „szczupły bank”, w którym wszystkie procesy przebiegają sprawnie, spełniając oczekiwania klientów w sposób natychmiastowy i najlepszy z możliwych.
Książka przedstawia zastosowanie najlepszych metodologii: Six Sigma (redukcja kosztów braku jakości) oraz lean (redukcja marnotrawstwa) dostosowanych w taki sposób, że stały się one zespoloną całością nazwaną lean banking.
Autor, amerykański jezuita, ekspert i doradca Stolicy Apostolskiej do spraw liturgii wschodnich, omawia tematy ważne dla liturgii obu Kościołów: problem rozumienia kultu Bożego, teologii niedzieli, chrześcijańskiego świętowania, koncelebry czy sposobu przyjmowania komunii świętej.
Leczenie miodem jest popularnym działem współczesnej medycyny naturalnej. Stosuje się go zarówno przy poważnych schorzeniach gastrycznych, układu moczowego i nerek, jak i przy zwykłych przeziębieniach, stanach zapalnych gardła, migdałków, strun głosowych, stawów czy spojówek. Miód stosowany jest ponadto przy wielu chorobach układu krążenia, dróg żółciowych i skóry. Może być stosowany profilaktycznie u dzieci, osób starszych i ludzi ciężko pracujących, ponieważ nie ma w jego stosowaniu przeciwwskazań. Autorzy omawiają zalety poszczególnych miodów pod względem wartości odżywczych i leczniczych, podpowiadają, jaki rodzaj miodu najlepiej spożywać i jak go stosować w zależności od schorzenia. Omawiają również inne produkty pozyskiwane od pszczół, takie jak pyłek kwiatowy, nektar czy spadź oraz udzielają praktycznych informacji, jak dobrze ocenić jakość wyrobów pszczelich. W książce znajdziemy też tradycyjne i sprawdzone receptury na wina i nalewki oraz przepisy na potrawy z wykorzystaniem miodu.
Pamiętnik Tchnienie Ducha Świętego został napisany przez pustelniczkę i mistyczkę Mieczysławę Faryniak, która złączyła swoje życie z Dursztynem na prawie 50 lat. Pobyt w tej wiosce traktowała jako specjalną misję. Prowadziła w niej życie pustelnicze całkowicie oddana Bogu na modlitwie w radykalnym ubóstwie i prostocie. Równocześnie dzieliła z mieszkańcami ich codzienne doświadczenia, trudy i radości. Swoim przykładem i słowem uczyła, jak żyć po chrześcijańsku w miłości do Boga i nade wszystko w miłości wzajemnej. Dbała o dobre i religijne wychowanie dzieci i młodzieży. Troszczyła się o miejscową świątynię i piękno liturgii, współpracując wiernie z miejscowymi duszpasterzami franciszkanami. Nie zrażała się przeciwnościami, niezrozumieniem i nieżyczliwością niektórych ludzi jak najlepiej potrafiła, pełniła wytrwale swoją zwyczajną posługę. Będąc szczególną czcicielką i naśladowczynią św. Franciszka z Asyżu, odznaczała się zawsze pogodą ducha i całkowitym zawierzeniem Bogu. Jej pamiętnik pisany niemal na bieżąco ostatecznie został zredagowany w połowie lat 70. ubiegłego wieku. Ukazuje on kolejne etapy jej życia, zmagania się z ciągłymi trudnościami, godną podziwu konsekwencję i wytrwałość w realizowaniu swego powołania. Zapiski, choć pisane z pewnej perspektywy czasowej, ujawniają żywe myśli i odczucia. Autorka dzieli się w nich swoją prywatnością z potencjalnym czytelnikiem, który z kolei może odczytać je na własny sposób, korzystając z bagażu osobistych doświadczeń. Dziennik Apostołki Polskiego Spisza jest także źródłem do poznania codziennego życia nie tylko mieszkańców Dursztyna, ale i okolicznych miejscowości na Spiszu. Dlatego jego lektura może być dla czytelnika niezwykłym spotkaniem z historią o Spiszu, Dursztynie i Skałce.
Utwory św. Efrema (ok. 306373) i jego duchowego ucznia Jakuba z Sarug (451521) zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest ona głęboko zakorzeniona w Biblii. Wynika to z ówczesnego przekonania, że żadne słowa nie są w stanie opisać niepojętego Boga. Można więc o Nim mówić jedynie za pomocą biblijnych obrazów wyjaśnianych alegorycznie lub symbolami i skojarzeniami. Jest to poezja zadziwienia nad Wcieleniem Syna Bożego, a jednocześnie nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi. Czytając hymny Efrema, widzimy Maryję jako jaśniejącą niesłychaną wprost pięknością i świętością. Święty porównuje Jej czystość do bezgrzeszności samego Chrystusa, w czym widziano zapowiedź nauki o Niepokalanym Poczęciu. Tymczasem w twórczości Jakuba z Sarug dostrzegamy fascynację dobrocią Bożą i pięknem świata oraz przekonanie, że bardziej godne Boga jest raczej opiewanie niewypowiedzianej tajemnicy niż jej bezwstydnie badanie. Teksty te przyczyniły się do rozwoju kultu maryjnego w Kościele.
Encyklika Fratelli tutti. O braterstwie i przyjaźni społecznej Ojciec Święty FranciszekZbyt długo pozostawaliśmy w stanie degradacji moralnej, drwiąc z etyki, dobroci, wierności, uczciwości. Nadeszła chwila, by uznać, że ta radosna powierzchowność na niewiele się nam zdała Papież Franciszek Encyklika Fratelli tutti powstała w czasie szczególnym dla Kościoła i dla świata. Wydarzenia związane z pandemią Covid-19 ujawniła złudne poczucie bezpieczeństwa i niezdolność do wspólnego działania. Zmusiły wszystkich – bez względu na wyznawaną wiarę i poglądy – do weryfikacji stylu życia, relacji, organizacji społeczeństw. W tym trudnym momencie Papież stawia nam za wzór św. Franciszka z Asyżu, który "wszędzie rozsiewał pokój i podążał u boku ubogich, opuszczonych, chorych, odrzuconych, ostatnich”. Przypomina, że tytułowe braterstwo i przyjaźń to bezinteresowne uczucie do innych istnień ludzkich, bez względu na różnice i przynależność, które powinno wyrażać się poprzez akty dobroczynne, różne formy pomocy i hojne działania w momentach potrzeby. Przestrzega, że „ludzie nie są już postrzegani jako podstawowa wartość, którą należy szanować i chronić, szczególnie jeśli są ubodzy lub niepełnosprawni, jeśli «nie są jeszcze potrzebni» – jak dzieci nienarodzone – lub «nie są już potrzebni» – jak osoby starsze”.Franciszek zwraca uwagę na trendy, które zachęcają współczesnego człowieka do odcinania się od korzeni i doświadczeń poprzednich pokoleń na rzecz budowania wszystkiego „od nowa”, do opierania się tylko i wyłącznie na własnych umiejętnościach i majątku oraz konsumpcjonizmie. Mocno podkreśla, że „narody, które są wyobcowane ze swej tradycji, tracą wraz z obliczem duchowym także spójność moralną i wreszcie niezależność ideologiczną, ekonomiczną i polityczną”. To również sprawia, że świat polityki ulega presji ponadnarodowych potęg gospodarczych, które stosują zasadę „dziel i rządź”.Kolejnym tematem podjętym przez Papieża w dokumencie jest sytuacja kobiet. "Kobiety mają dokładnie taką samą godność i prawa jak mężczyźni" przypomina autor i równocześnie ubolewa, że w XXI wieku organizacja społeczeństw jest nadal daleka od wprowadzenia w życie tego twierdzenia – „Słowa mówią jedno, ale decyzje i rzeczywistość wykrzykują inne przesłanie”. Podobnie jest z niewolnictwem, mimo licznych umów międzynarodowych, rozmów, programów w wielu miejscach na świecie ludzie są pozbawiani wolności i żyją w warunkach zbliżonych do niewolnictwa.Papież piętnuje postawy nietolerancji wobec migrantów w Kościele: "Wciąż jednak są tacy, którzy utrzymują, iż czują się zachęcani lub przynajmniej upoważnieni przez swoją wiarę do wspierania różnych form zamkniętego i agresywnego nacjonalizmu, postaw ksenofobicznych, pogardy, a nawet znęcania się, wobec tych, którzy są odmienni(…) Jezus Chrystus nigdy nie zachęcał do podsycania przemocy i nietolerancji".Na koniec Franciszek apeluje o budowę "wspólnoty przynależności i solidarności", krzewienie "dobra moralnego" oraz bezinteresowności. I przestrzega: zasada "ratuj się, kto może" szybko przełoży się na "wszyscy przeciwko wszystkim". "A to będzie gorsze niż pandemia". Dlatego ważne jest, abyśmy „przeszli do nowego sposobu życia i odkryli raz na zawsze, że potrzebujemy siebie nawzajem".
Gorzkie żale to tradycyjne wielkopostne nabożeństwo śpiewane tylko w polskich kościołach od połowy XVII w. Autorka w swoich rozważaniach pomaga nam lepiej zrozumieć, co skrywają słowa poszczególnych pieśni. Porównuje ich wersety z zapisami ewangelicznymi oraz z licznymi opisami Męki Pańskiej zawartymi w objawieniach prywatnych. Zwraca m.in. uwagę na zbieżność pomiędzy tekstem nabożeństwa, a zapisami objawień Anny Kathariny Emmerich, co jest o tyle niezwykłe, że autor Gorzkich żali zmarł ponad pół wieku przed narodzeniem mistyczki.
Autorka gorąco nas zachęca do tego, aby tę modlitwę odmawiać również poza okresem wielkopostnym, ponieważ „w życiu chrześcijanina owocuje rozważanie bolesnej męki naszego Pana i przyjęcie w Jego imię osobistego krzyża”. Na potwierdzenie tych słów autorka przytacza świadectwa osób, które doświadczyły łask uzdrowienia, nawrócenia i wsparcia w życiowych trudnościach, dzięki praktykowaniu „Gorzkich żali” i rozważaniu męki Pańskiej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
