„Bohaterowie Osaczenia, pierwszej części pięcioksięgu Na wolności, szczęśliwie podczas II wojny światowej ocalili życie, ale stracili swój dobytek: dom, ziemię małą ojczyznę. Wola życia kazała im wędrować z obozów koncentracyjnych i oflagów, z Kresów Wschodnich zrabowanych przez sowieckie imperium i zrujnowanych miast w stronę poniemieckiej ziemi. Był to przydzielony Polsce decyzją aliantów obszar, skąd karnie wysiedlono Niemców. Nie była to ziemia obiecana, lecz przymuszony cel, gdzie los tajemniczo kusi rozbitków: Polaków, Żydów, także komunistów greckich. Każdy tutaj pragnął znaleźć swoje małe szczęście, czyli normalność. Nowa ojczyzna pod wschodnim protektoratem stała się dla swoich mieszkańców surowym nadzorcą wszelkich nadziei. Dlatego niektórzy konspirowali, walczyli w podziemiu, siedzieli w więzieniach, niepewni przyszłości cierpieli w syberyjskich łagrach. Większość jednak pracowicie urządzała się, by nowo narodzonym dzieciom zapewnić spokojną przyszłość. Z czasem mijała wojenna trauma, a gruzy Wrocławia i dolnośląskich miasteczek powoli znikały. Wtedy ludzie zaczynali prawdziwie wierzyć, że nadejdą lepsze czasy, a znienawidzona - nie przez wszystkich jednak - komuna wreszcie runie. Dużo w tej powieści śladów z przeszłości mojej rodziny i moich osobiście, dużo wątków znanych mi z opowiadań znajomych i z intensywnych studiów historycznych. W pięcioksięgu, z którego pierwszą częścią jest ta książka, zamierzam ukazać obraz mojego pokolenia urodzonego w wojennych jeszcze czasach lub tuż po wojnie, a wzrastającego w socjalistycznej obłudzie. Taki pisany był namlos, który wykrzywił prawdę, więził i ograniczał wolność, ustępując chwilami jedynie przed bezwzględnie tłumionym buntem lub społecznym protestem. Dzięki niezgasłej nadziei, a wbrew pesymistom, ów los nie zdołał na szczęście siłą zbiurokratyzowanej i uzbrojonej ideologii zlikwidować prawdziwych wartości, choć wiele z nich pokaleczył i przebarwił. Urodzony na przelomie roku 1944 i 1945 wiem coś o tym.”
Drugi tom wspomnień byłego opozycjonisty w PRL-u, dziennikarza i realizatora telewizyjnego Piotra Załuskiego to bardzo osobisty zapis jego losów w ciągu 13 lat pobytu na emigracji politycznej w RFN. Piotr Załuski po opuszczeniu ośrodka dla internowanych w Grodkowie wyjechał we wrześniu 1982 r., wraz z poślubioną w więzieniu małżonką, na Zachód. Ostatecznie osiadł w Niemczech Zachodnich, bowiem nawiązał współpracę z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa w Monachium i tam zamieszkał. Od 1984 był etatowym pracownikiem RWE; zajmował się jako dziennikarz i realizator radiowy pisaniem komentarzy, prowadzeniem audycji, realizacją reportaży, był sprawozdawcą międzynarodowym. Odbywał liczne podróże po Europie i świecie (m.in. do Francji, Anglii, Hiszpanii, Włoch, Skandynawii, Belgii, Holandii, Korei Płd., Australii). Ślady tego znajdujemy na stronach książki, która jest też obficie ilustrowana ciekawymi zdjęciami. Osobiste losy rodziny autora stanowią jedynie pretekst do wspominania przygód zawodowych, opisów sytuacji wewnątrz tej niezwyczajnej rozgłośni i licznych spotkań ze sławnymi ludźmi. Po przemianach politycznych roku 1989, Załuski jesienią 1990 r. przyjechał znowu do Polski, by dziennikarsko obsługiwać wybory prezydenckie. Odtąd bywał w kraju, a zwłaszcza we Wrocławiu, bardzo często. Rozpoczął realizować filmy dokumentalne dla polskiej telewizji. W 1994 r. RWE zakończyła swój monachijski żywot. Załuski, który nieco wcześniej założył we Wrocławiu firmę produkcji filmowej, Kombinat Artystyczny „Parnas”, postanowił wraz z żoną i dziećmi powrócić do nowej Polski. Wspomnienia kończą się w momencie wyjazdu rodziny Załuskich z Monachium do Wrocławia, w sierpniu 1995 r.
Czas historyczny książki rozciąga się pomiędzy rokiem 1817 a 1880. Razem z bohaterami opowieści wędrujemy po całej Europie: z Warszawy do Paryża, z Petersburga do Warszawy, z Wiednia do Berlina, z Paryża do Londynu, z Lublina do Moskwy, z Pragi do Wrocławia. Dzieje rodziny Wieniawskich – ojca i jego genialnych synów: Henryka – skrzypka i kompozytora, Józefa – pianisty i także kompozytora, oraz starszego ich brata Juliana, powstańca styczniowego, emigranta, a następnie działacza gospodarczego i pisarza (pseudonim Jordan); rodziny Bałaszewiczów, ojca i syna – staczających się w groźne otchłanie przestępstw na skalę międzynarodową oraz szpiegujących dla III Oddziału Kancelarii Osobistej rosyjskiego cara; Aleksandra Humboldta penetrującego dla cara Mikołaja I dalekie ziemie Syberii, gdzie żyli zesłani tam Polacy; losy Michała Szweycera – powstańca roku 1830, który po wyjeździe na emigrację do Francji parał się fotografią (autor fotografii portretowych Mickiewicza), był towiańczykiem i po upadku Komuny Paryskiej zginął rozstrzelany na skutek zwyczajnej pomyłki; losy Michaiła Bakunina – żarliwego anarchisty i polonofila, Fiodora Dostojewskiego tracącego w niemieckich kasynach swoją fortunę (podobnie jak nasz skrzypek Wieniawski) – to najważniejsze wątki tej powieści. Na podstawie autentycznych dokumentów autor pokazuje zaskakująco ogromną skalę infiltrowania przez rosyjską agenturę polskiej emigracji w Paryżu i Londynie. Okazuje się przy tym, że emigracyjnemu politykowaniu nieustannie towarzyszyło też polskie zaprzaństwo…
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
