Bohaterowie Św. Jakub Apostoł Św. Filip i Jakub Apostołowie Św. Bartłomiej Apostoł Św. Andrzej Apostoł Św. Tomasz Apostoł Św. Mateusz Apostoł Św. Maciej Apostoł Św. Piotr Apostoł Św. Paweł Apostoł Św. Szczepan Św. Perpetua i Felicyta Św. Edward Św. Brunon z Kwerfurtu Pięciu Braci Męczenników Św. Stanisław BM Św. Jan Nepomucen Św. Tomasz Morus i Jan Fisher Św. Paweł Miki i towarzysze Św. Andrzej Bobola Św. Melchior Grodziecki i towarzysze Św. Augustyn Zhao Rong i towarzysze Męczennicy Podlascy w Pratulinie Św. Karol Lwanga i towarzysze Rozmówcy Ks. JanuszKrólikowski Ks. Bartosz Gajerski Ks. Piotr Łabuda Ks. Robert Pytel Ks. Józef Łupiński Andrzej Kirmiel Ks. Andrzej Bruździński Ks. Sebastian Heliosz Ks. Stanisław Groń SJ Ks. Marek Wójtowicz SJ Ks. Dariusz Kowalczyk SJ S. Mariola (Marcina) Stawasz SSpS Ks. Marek Kot Ks. Jarosław Oponowicz Br. Marek Warzecha OFMConv Rozmawia Kajetan Rajski??

Wywiad -rzeka z Andrzejem Woyciechowskim, dziennikarzem, twórcą Radia Zet o początkach stacji i historii wolnych mediów w Polsce.

To zbiór wywiadów, które Ewa Mańkowska-Grin przeprowadziła z jedenastoma znakomitymi architektami.

Kino to bilet wstępu do świata, do którego nigdy byśmy nie trafili. Możliwość poznania ludzi, których nigdy byśmy nie spotkali. Magia kina uchyla nam zamknięte drzwi do ich życia. I za te właśnie drzwi zajrzymy z Katarzyną Miller - znaną, lubianą i cenioną psycholożką. Przyjrzymy się życiowym problemom i dylematom poprzez pryzmat losów filmowych bohaterów. W rozmowach pojawią się postaci wykreowane przez Pedro Almodovara w melodramatycznych historiach okraszonych specyficznym, czarnym humorem. Poruszające filmy "Musimy porozmawiać o Kevinie" oraz "Sierpień w hrabstwie Osage" będą przyczyną do rozważań o trudnych relacjach w rodzinie. W rozmowie o filmie "Ona" zastanowimy się, czy człowiek może zakochać się w programie komputerowym. Przypomnimy ścigane przez wymiar sprawiedliwości, niepotrafiące pogodzić się z patriarchalnym porządkiem świata bohaterki filmu "Thelma i Louise". Porozmawiamy o herosach i czarnych charakterach. Będzie trochę sensacji, i trochę komedii. I melodramatu. Nie zabraknie też wątków erotycznych... A zatem: W życiu jak w kinie. Katarzyna Miller – znana, lubiana i chętnie czytana psycholożka, poetka i psychoterapeutka z ponad trzydziestoletnią praktyką terapeutyczną w zakresie terapii indywidualnej, małżeńskiej i grupowej. Wykładowczyni na podyplomowych Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim oraz na licznych warsztatach rozwojowych dla kobiet. Autorka książek – m.in.: 'Nie bój się życia', "Królowa  życia i król", 'Kup kochance męża kwiaty', 'Blaski życia' oraz trzech tomików wierszy. Na stałe związana ze miesięcznikiem 'Zwierciadło".

Wyjątkowa książka o życiu, które przeplata się z jazzem i o jazzie, który jest elementem życia. Składa się na nią 50 rozmów z legendami jazzu: John Abercrombie, Terence Blanchard , Gary Burton, Larry Carlton, Ron Carter, Stanley Clarke, Jimmy Cobb, Billy Cobham, Larry Coryell, Jack DeJohnette, Lou Donaldson, Bob Dorough, Peter Erskine, Bill Frisell, Jan Garbarek, Benny Golson, Jerry Goodman, Jimmy Heath, Eddie Henderson, Dave Holland, Ron Holloway, Ahmad Jamal, Bob James, Rick Laird, Oliver Lake, Ramsey Lewis, Charles Lloyd, Joe Lovano, Mike Mainieri, Pat Martino, Bennie Maupin, John McLaughlin, Al Di Meola, Pat Metheny, Bob Mintzer, Airto Moreira, David Murray, Gary Peacock, Jean Luc-Ponty, Sonny Rollins, John Scofield, Archie Shepp, Sonny Simmons, Lonnie Smith, Mike Stern, Steve Swallow, Chester Thomson, Lenny White, Buster Williams oraz Gerald Wilson, który udzielił autorowi swojego ostatniego wywiadu, zmarł dwa tygodnie po rozmowie w wieku 96 lat. Ilustracją do książki jest seria grafik-portretów autorstwa Rafała Mroza stworzona specjalnie dla tej publikacji oraz dedykacje, podziękowania, które autor otrzymał od swoich rozmówców. Biogramy muzyków opracował Dionizy Piątkowski – wybitny krytyk, publicysta i autorytet jazzu. Promotor koncertów gwiazd estrady oraz prestiżowego cyklu koncertowego Era Jazzu. Autor kilku tysięcy artykułów w prasie krajowej i zagranicznej, producent płyt, programów telewizyjnych i radiowych. Autor książek (Czas Komedy, Nie tylko muzyka…) oraz pierwszej polskiej Encyklopedii Muzyki Popularnej – JAZZ.

Książka będąca połączeniem albumu z grafikami z wywiadem rzeką, który przeprowadził prof. Stanisław Bereś, literaturoznawca, z ich autorem Przemysławem Tyszkiewiczem – wrocławskim artystą i profesorem na ASP. Rozmowy, jak pisze prof. Bereś, były podyktowane zwykłą ludzką ciekawością, która oznacza różne rzeczy – potrzebę dialogu na temat prac Tyszkiewicza, dążenie do stworzenia ich opisu, odtworzenie genezy (zarówno warsztatowej, jak i światopoglądowej), ustalenie plastycznych kontekstów i rozsupłanie nici łączących je z wielowiekową tradycją miedziorytnictwa. Zderzenie ze sobą dwóch różnych umysłów, a zatem światopoglądów, obszarów wiedzy, doświadczeń życiowych i temperamentów stworzyło szansą na inne – nie tylko warsztatowo-formalne – spojrzenie na sztukę, otwierając mniej oczywiste konteksty filozoficzne, psychologiczne, socjologiczne, a przede wszystkim artystyczne. A być może przy okazji dotknęło również sfery, której domeną są niepewność siebie, lęk i ból, bo one też przynależą do istoty sztuki. Jest to bowiem twórczość, która na takie dywagacje pozwala, gdyż jest głęboka, nasycona pytaniami o sens bytu, o miejsce człowieka w przyrodzie, o cel wysiłków artysty i jego odpowiedzialność etyczną za odbiorcę.

Redaktor „Gościa Niedzielnego”, autor kultowych felietonów opowiada o swojej wierze, powołaniu oraz doświadczeniach Bożego prowadzenia i objawiania się Jego mocy w swoim życiu. Pokazuje, co w świetle wiary znaczy być mężczyzną i jaką rolę odgrywają w tym walka i modlitwa. Przekonuje, że oddanie swojego życia Jezusowi to najlepsza inwestycja, jaką może poczynić myślący rozsądnie człowiek. W książce „Bóg lubi tych, którzy walczą” przeczytacie m.in.: - jak autor odkrył, że jest łajdakiem; - za co wyrzucono go z ministrantów; - jak w pewne niedzielne popołudnie spadła na niego radość; - jak Bóg go rozpieszcza; - jaką polisę ubezpieczeniową dała swoim dzieciom jego mama; - o oświadczynach w Kaplicy Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach; - jak Bóg daje nam nasz chleb powszedni; - czy mężczyzna powinien być wojownikiem; - dlaczego chrześcijaninowi nie można niczego ukraść; - o uzdrowieniach wewnętrznych i zewnętrznych; - jak Bóg rozmnaża czas; - czym różnią się wiara mężczyzny i wiara kobiety; - dlaczego człowiek nie może pozwolić sobie na neutralność w sferze duchowej; - co jest jedyną bronią diabła; - dlaczego pieniądze są ważne dla chrześcijanina; - co kapusta ma wspólnego z dbaniem o własną duszę; - dlaczego każdy chrześcijanin powinien bronić się przed klerykalizacją; - co jest najważniejsze w seksie; - dlaczego być mężczyzną to przede wszystkim być ojcem; - czy Polacy są narodem wybranym; - o piorunujących skutkach modlitwy pewnego paulina; - co zrobić, aby się nie bać.

Maciej Stuhr szczerze i z dystansem o rodzinie, przyjaźniach i początkach kariery. O kulisach pracy na estradzie, w filmie i teatrze. O pułapkach popularności. O tym, ile Stuhra w Stuhrze. I dlaczego czasami chłopaki też płaczą. Wielu ludziom wydaje się, że go znają. Nic bardziej mylnego. Marianna Stuhr, siostra Maćka Jego ojciec chrzestny Jan Nowicki opowiadał mi, że był brzydkim dzieckiem. Z reakcji moich licznych koleżanek na Macieja dziś wysnuwam wniosek, że mu to przeszło. Kuba Wojewódzki Nie będę mówił, że jest fantastycznym kolegą. Ani że jest świetnym aktorem. Że jest dowcipny, inteligentny, że lubię się z nim spotykać, pracować, gadać. Nie będę mówił tego wszystkiego! Robert Więckiewicz Miał chyba kompleks taty i trochę ma go do dzisiaj, zupełnie niepotrzebnie. Magda Umer Możemy razem płakać, śmiać się, przeżywać chwile smutne i wspaniałe. Stąd nasz teatr. Krzysztof Warlikowski Jest mieszanką odpowiedzialnego mężczyzny i małego, wrażliwego chłopca. Maja Ostaszewska Nieraz z podziwem obserwowałem, jak zaspokaja głodną medialną bestię, uchodząc nie tylko z życiem, ale i z honorem, a nawet z rozumem. Jacek Żakowski

Kiedy rozmawiam z Grzegorzem Sroczyńskim, czuję się, jakbym patrzył w lustro i widział siebie sprzed lat. Niezgoda na bezradność i niesprawiedliwość, bunt wobec ekonomicznego i światopoglądowego dogmatyzmu, otwartość na cudze poglądy, ale też gotowość do rewizji własnych. To w mKiedy rozmawiam z Grzegorzem Sroczyńskim, czuję się, jakbym patrzył w lustro i widział siebie sprzed lat. Niezgoda na bezradność i niesprawiedliwość, bunt wobec ekonomicznego i światopoglądowego dogmatyzmu, otwartość na cudze poglądy, ale też gotowość do rewizji własnych. To w myśleniu i pisaniu Sroczyńskiego cenię najbardziej. KAROL MODZELEWSKI Wkurzam się. Czytam, wkurzam się i nie mogę przestać. Przecież bardzo jest mi wygodnie z poglądami ustalonymi raz na zawsze, argumentami, których nie muszę już sprawdzać, zamkniętą listą pytań i autorytetami, którymi mogę się podeprzeć, kiedy pojawiają się wątpliwości. Próbuję się buntować, bo dlaczego nagle miałbym zupełnie na nowo opowiadać sobie historię 25 lat polskiej transformacji. Dlaczego nagle mam na nowo przemyśleć swój stosunek do wolności, której lekcję tak dobrze odrobiliśmy, że po drodze zgubiła nam się równość, nie mówiąc o braterstwie? Dlaczego mam włączyć świętą własność na listę aksjomatów do rewizji, a rozwarstwienie społeczne do katalogu spraw do załatwienia na już? Dlaczego mam polubić płacenie podatków? I znów zacząć wierzyć (ostrożnie) w utopie? Odpowiedź jest prosta: co jakiś czas trzeba zmienić okulary. Te stare nie powiększają już należycie, są porysowane i brudne. W nowych dostrzega się wprawdzie wiele mało przyjemnych szczegółów, ale za to wszystko widać ostro. 'Świat się chwieje' to moje nowe okulary. To nie jest książka, po przeczytaniu której wie się więcej. To też, ale przede wszystkim jest się kimś innym. Kimś, kto myśli i wybiera znacznie świadomiej.  PAWEŁ GOŹLIŃSKI Marcin Król Jak się zdarzy to 'coś', to możemy wisieć na latarniach. Po prostu. Nic nie robiąc, hodujemy siły, które zmienią świat po swojemu. Nadzieja to mechanizm, który pozwalał znosić ludziom bez szemrania rosnące rozwarstwienia. Ale on przestaje działać. Andrzej Leder Żyliśmy w świecie, który uważał, że 'co' zostało ustalone i trzeba tylko ustalić 'jak'. Poszukać praktycznych sposobów na osiągnięcie szczęścia. Teraz dość niespodziewanie wylądowaliśmy w samym środku kryzysu 'co'. Kryzysu u podstaw. Jan Krzysztof Bielecki Podatnicy na końcu ratują kapitalizm. Klasa średnia. Oni dokładają do tego interesu, spłacają długi banków, płacą za beztroskę prezesów. A bogaci jakby mniej. To się nazywa asymetryczność kosztów. Sławomir Sierakowski Po upadku Peerelu uznaliśmy, że myślenie o dobru wspólnym pachnie mentalnością komunistyczną. Polaka od dziecka zaczęto uczyć konkurowania z innymi. Kreatywność. Innowacyjność. Konkurencja. A gdzie współpraca? Elżbieta Mączyńska Powinniśmy odzyskać zdolność do myślenia, również utopijnego. Obecny system pilnie wymaga korekt. Powtarzanie, że musi być, jak jest, to żadna odpowiedź. Krzysztof Jasiecki Nasz świat został zaprogramowany pod koniec lat dziewięćdziesiątych i trzeba się z tym wreszcie pożegnać jak ze starym, powolnym komputerem. Jerzy Hausner W konkurowaniu do upadłego jesteśmy świetni. Tymczasem wielkie cele można osiągnąć tylko dzięki współpracy zabarwionej rozsądną rywalizacją.  Trzeba nam więcej odwagi i zaufania, wtedy góry można przenosić Piotr Kuczyński Przyzwyczaja się obywatela, żeby już na nic nie liczył. Bo ma być tylko konsumentem, który wszystko sam sobie kupi na wolnym rynku: od osobistej ochrony, poprzez łóżko w szpitalu, aż po emeryturę na starość  Stanisław Owsiak Podatek jest postrzegany jako haracz. A to jest inwestycja.  Mirosław Sielatycki Państwo jest od dawania jak najlepszych szans wszystkim, od wyrównywania różnic, a nie od zaostrzania ich. Polska innowacyjna wymaga podciągnięcia całego społeczeństwa w miarę równo i szybko. Jeśli o tym zapomnimy i będziemy mieli elitę uczącą się w dobrych szkołach oraz całą resztę w szkołach takich sobie, to sami się skażemy na model Polski imitacyjnej. Montowni lodówek, telewizorów. Joanna Bochniarz Jak w ogóle można być elitą, jeśli nie jeździ się autobusem? Jeśli się nie wie, jakie są problemy chłopaka z przystanku? Twoje postrzeganie świata jest fałszywe. Możesz funkcjonować w tej bańce, ale poza nią stajesz się bezradny.  Dorota Wellman W zbyt rozwarstwionym społeczeństwie wszystkim żyje się źle. Również bogatym, bo muszą uciekać na strzeżone osiedla, odwracać oczy od biedy i znosić nienawiść współobywateli, którym się nie powiodło.  Karol Modzelewski Wkurzył się pan? Świetnie! Pańska kolej.

Główną intencją książki jest ukazanie czytelnikowi, że duchowość nie jest niczym nadzwyczajnym, zarezerwowanym dla garstki mnichów, lecz jest prostym, dostępnym dla każdego zaangażowanym życiem z pasją. Obaj mistrzowie opowiadają o swoim życiu, drogach, którymi podążali, pasjach, poszukiwaniach. Z różnych perspektyw opisują jedność codziennego życia i zen..?

Depresja nie jest wymysłem gwiazd z pierwszych stron gazet. To choroba, która może dotknąć każdego. Depresja stygmatyzuje, więc mało kto przyznaje się do niej otwarcie, choć cierpi na nią co dziesiąty Polak. Bohaterowie książki Twarze depresji przełamali lęk i opowiedzieli o nierównej walce z najtrudniejszym przeciwnikiem w swoim życiu. Rozmówcami Anny Morawskiej są m.in.: Andrzej Bober, Tomasz Jastrun, Kamil Sipowicz, Patrycja Sokół, a także ludzie, którzy nie są osobami publicznymi, a zdecydowali się opowiedzieć o swoim „czarnym psie”, jak nazwał depresję Winston Churchill. Choroba towarzyszy im na każdym kroku i trzeba ją „oswoić”, czyli leczyć. Na pytanie: Jak robić to skutecznie? odpowiadają psychiatrzy i psychoterapeuci. Ewa Jastrun, żona Tomasza, zdradza, jak sobie radzi, kiedy mąż mówi, że nie ma już siły żyć, nie ma siły walczyć z kolejnym epizodem depresyjnym. W takim momencie chory nie powinien być sam. „Weź się w garść” to najgorsze, co może usłyszeć. On już jest „w garści”… depresji. Jeśli zdecyduje się na leczenie, chciałby odebrać od otoczenia komunikat: „Nie oceniam. Akceptuję”. Anna Morawska dziennikarka telewizyjna, reporterka w "Panoramie" TVP2, wcześniej w "Wiadomościach" TVP1. Autorka reportaży społecznych i interwencyjnych dla "Reportera Polskiego" TVP2. Nominowana do nagrody głównej XIX Festiwalu Form Dokumentalnych w Kielcach. Nagradzana za przedstawianie w mediach problemów społecznych. Od 2013 roku prowadzi warsztaty telewizyjne na Uniwersytecie Warszawskim, którego jest absolwentką. Ukończyła również psychologię w SWPS w Warszawie. Jej pasją są podróże po świecie i poznawanie ludzi różnych kultur.

Niezwykła książka, dzięki której poznajemy poglądy jednego z najważniejszych polityków III RP na świat, Ojczyznę, na przemiany ustrojowe Europy i Polski, na demoniczne i agresywne modernistyczne trendy, na wiarę, rolę polityki w życiu zarówno posła Szczerskiego, jak i całego narodu, w tym Kościoła. Pod koniec 2012 r. wydawca Leszek Sosnowski zaproponował profesorowi Krzysztofowi Szczerskiemu dialog, wymianę myśli i poglądów. Comiesięczne rozmowy szybko przekształciły się w coraz bardziej pogłębiony dyskurs o Rzeczypospolitej, Europie, o polskiej racji stanu. Spora część tych rozmów w nieco innej postaci była drukowana na łamach miesięcznika kulturalnego „Wpis” (skrót od „Wiara, Patriotyzm i Sztuka”) i gorąco dyskutowana. Nigdy natomiast nie były publikowane prywatne zwierzenia ministra i przyjaciela nowego prezydenta RP Andrzeja Dudy, pomieszczone w obszernym, liczącym w tej książce 60 stron, prologu. Inne teksty zostały zaktualizowane. Krzysztof Szczerski wyraża stanowczy sprzeciw wobec demolowania ludzkich sumień, lansowania życia bez Boga, kłamstw medialnych, pozbawiania obywateli przynależnych im swobód, permanentnego lekceważenia woli narodu, manipulowania historią, dominacji marketingu politycznego. Obaj rozmówcy czasem się spierają, owszem, ale zawsze w trosce o dobro Ojczyzny. Obaj prezentują postawy wysoce patriotyczne, nierzadko w toku dyskursu znajdują oryginalne rozwiązania dla problemów nurtujących nasz kraj i nasz kontynent. To zarówno frapująca książka dla wszystkich interesujących się polityką, a dla samych polityków lektura obowiązkowa, jak również oręż dla każdego myślącego patrioty w walce z antypolską i antychrześcijańską kampanią.

Co łączy wiarę z szaleństwem? Czy Jezus jest wciąż nieznaną postacią chrześcijaństwa? Co ma wspólnego profanum z banałem? Do czego potrzebna jest odwaga w wierze? O. Jan Andrzej Kłoczowski nie daje odpowiedzi łatwych i ostatecznych. Nie moralizuje i nie udziela pouczeń, nawet „duchowych”. Zaprasza rozmówców do gry intelektualnej, polegającej na współ-myśleniu na tematy, które dotyczą nas wszystkich, o ile nie boimy się poddawać naszej wiary racjonalnej krytyce. Warunkiem przystąpienia do tej gry jest zaufanie: Bogu, który daje do myślenia, drugiemu jako partnerowi dialogu i świadkowi, wreszcie sobie samemu, bo nikt mnie nie zastąpi w odnajdywaniu odpowiedzi. Osoby, które nie miały okazji spotkać autora osobiście i wypytać o ważne dla nich sprawy, dostają do ręki książkę z rozmowami podnoszącymi kwestie dotyczące wiary, myślenia o niej, sensownego życia w zgodzie z nią. Jan Andrzej Kłoczowski OP — dominikanin, profesor filozofii, znakomity krakowski kaznodzieja, historyk sztuki, autor wielu publikacji i książek, m. in.: Sztuka owocnego życia (2004), Filozofia dialogu (2005), Ojcze nasz. Źródło modlitwy (2009) Połączenie erudycji filozoficznej i teologicznej z doświadczeniem duszpasterskim i świetnym poczuciem humoru sprawiają, że książkę czyta się jednym tchem i z przyjemnością. Grzegorz Chrzanowski OP (ze wstępu)

"Niezniszczalne” to 11 wywiadów z kobietami, które odważyły się podjąć ryzyko prowadzenia własnej firmy. Nie są to bizneswoman z korporacyjną karierą. To dziewczyny i kobiety takie jak my. Wszystkie je łączy jedno – przedsiębiorczość. Mówią, że warto spróbować, choć niełatwo się odważyć i że nie zawsze będzie różowo. Ale przede wszystkim pozwalają nabrać wiary, że można. Młodsze i starsze, działają w nowych technologiach albo w tradycyjnych dziedzinach, pochodzą z metropolii i małych miasteczek, mają przedsiębiorczość w genach lub pierwsze w rodzinie poszły „na swoje”, są bogate z domu, albo zaczynały z kilkoma groszami – niezależnie od drogi życiowej i osobistej historii, wszystkie bohaterki dokonały tego samego wyboru – założyły własny biznes. Podjęły wyzwanie i mu sprostały, choć – i o tym jest ta książka – nie zawsze było im łatwo.

'Nie myślę o sobie czule. Mnie mogłoby nie być. Jestem tylko kostiumem'.  W szczerej i bardzo osobistej rozmowie Maciej Nowak opuszcza swoje ciało, by spojrzeć na siebie z ironicznym dystansem. Wywiad jest próbą uchwycenia rozproszonej tożsamości człowieka, który ma odwagę nazwać siebie 'grubym pedałem od kuchni'. Zaszufladkować Nowaka trudno, tym bardziej że sam stara się uciec przed wszystkimi określeniami. Teatrolog, krytyk kulinarny, publicysta, dyrektor, społecznik, bon vivant... Haseł jest wiele, a Nowak jeden. Mnie nie ma to książka, w której pada bardzo wiele niepopularnych opinii i szczerych komentarzy. To odważna opowieść o samotności i zabawna historia o odrębności. Maciej Nowak (ur. 1964) – dziennikarz, krytyk teatralny i kulinarny. Twórca i redaktor naczelny 'Gońca Teatralnego' i 'Ruchu Teatralnego', były szef działu kultury 'Gazety Wyborczej'. Był dyrektorem Teatru Wybrzeże w Gdańsku, założycielem i dyrektorem Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie oraz wskrzesicielem Warszawskich Spotkań Teatralnych. Od lat recenzuje warszawskie restauracje w 'Co Jest Grane', jest także jurorem programu Top Chef w Polsacie i felietonistą 'Gazety Stołecznej'. Razem z Mikiem Urbaniakiem prowadzi program Homolobby w radiu RDC.

Wybuchowa męska rozmowa z Jerzym Hoffmanem, w której reżyser szczerze odsłania swoje życie i opowiada: O tym dlaczego Gustaw Holoubek nie zagrał dwóch ról w "Potopie", o wojnie spędzonej na Syberii, gdzie królowała zasada: nie przywykniesz - zginiesz, a uciec nie ma jak, o polsko-żydowskiej lekarskiej rodzinie, która nie chciała zrobić z Hoffmana maminsynka, o Kubie, gdzie dziewczynę "kupowało się" za paczkę papierosów, o Związku Radzieckim, gdzie wódkę piło się wyłącznie "w formacie" 150 g, o tym jak w PRL-u można było podpaść za propagandowy film o bitwie pod Lenino, o tym czy Walentyna, druga żona Hoffmana była "czarownicą" w butach o rozmiarze 34. I o tym jak alkohol zabił wspaniałą męską przyjaźń dwójki reżyserów - Hoffmana i Edwarda Skórzewskiego. Nikt nie opowiada z taką swadą, i nikt nie przeklina w sposób tak naturalny, jak Jerzy Hoffman.

Paweł Dangel – reżyser teatralny i jeden z najlepszych polskich menedżerów – przedstawia Państwu środkowoeuropejską wersję american dream. Chłopak ze Starówki. Wychowany w rodzinie z tradycjami, recytował wiersze kard. Wyszyńskiemu i biegał po odbudowywanej stolicy. Jeździł konno z przyszłym prezydentem i malował na murach wywrotowe napisy. Zanim trafił na studia reżyserskie, pracował w teatrze jako maszynista. W moskiewskim akademiku, w komunałkach na Arbacie zgłębiał ludzką duszę, poznając artystów i dysydentów. Stan wojenny zastał go na scenie. Reżyserował w Warszawie, Gdańsku, Poznaniu, Łodzi, tocząc swoje gry z cenzurą. Wyemigrował do Londynu, gdzie nieco przypadkiem został agentem ubezpieczeniowym. Po dziesięciu latach wracał do kraju jako wiceprezes Nationale-Nederlanden. Był prezesem Allianz Polska, którą zbudował od zera, i członkiem rady nadzorczej Banku Pekao. Za zasługi dla rozwoju nowej branży otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Niechętny korporacyjnemu uniformowi, realizował romantyczną wersję biznesu, pamiętając, czego uczył się od najlepszych. Że cokolwiek by się działo, o 19.00 kurtyna musi pójść w górę. Że szanse od losu otrzymujemy po to, by kiedyś dać je innym. I że nie ma sukcesu bez odrobiny szaleństwa.

Książką jest wywiadem z następcą brata Roger z Taizé, którym jest brat Alois. Ze znanym włoskim dziennikarzem opowiada o założeniach i celach wspólnoty ekumenicznej z Taizé. Rozmowa dotyka problemów, związanych z pokojem na świecie, przebaczeniem, dialogiem religijnym. Publikacja ukazuje się w siedemdziesiątą piątą rocznicę założenia wspólnoty z Taizé (1940) i w setną rocznicę urodzin jej twórcy – brata Rogera (1915-2005).

Z Hanną Krall rozmawia Wojciech Tochman, a do szuflad jej biurka zagląda Mariusz Szczygieł. KRALL - to książka, jakiej nie było. Hanna Krall, wybitna reporterka, ta, która opisywała innych, staje się tu bohaterką. Opowiadają o niej - przy aktywnym udziale jej samej - Wojciech Tochman i Mariusz Szczygieł. KRALL składa się z dwóch części. Piewszą jest rozmowa Wojciecha Tochmana z Hanną Krall. Idziemy razem z nimi przez Warszawę śladami małej Hani, która w 1945 roku wraz z mamą opuszcza zniszczoną stolicę, a później znajduje schronienie w otwockim domu dla sierot. Idziemy do jej dawnego mieszkania przy Targowej 32, do redakcji Polityki, gdzie zrodziła się Krall-reporterka. Słuchamy rozmów o ważnych przyjaźniach z Edelmanem, Kieślowskim, Warlikowskim. Nie jest to wywiad. To rozmowa, w której zacierają się granice - i po chwili nie wiemy już, czy Krall jest jeszcze bohaterką, czy jak zawsze reporterką, bo nie potrafi się powstrzymać od zadawania pytań spotkanym ludziom w tej podróży w przeszłość. "Szuflada", druga część książki, to również podróż - ale przez domowe archiwum Hanny Krall. Mariusz Szczygieł wyciąga na światło dzienne pożółkłe już zdjęcia, listy i pocztówki, notatki robione na serwetkach przy kawiarnianym stoliku, odrzucone przez cenzurę reportaże, dyplom "Wiadomości Wędkarskich" i publikowany tam "Smutek ryb", recenzje książek w gazetach z całego świata, okładki przekładów na kilkadziesiąt języków, zapis wykładu o ważności słów... Każdy z tych przedmiotów, nawet skrawek papieru, to dowód na istnienie.

Pierwsza książka napisana przez fanów kultowego, toruńskiego zespołu Republika, zawiera wywiady m.in. z menadżerami grupy, rodziną (m.in. z córką Grzegorza Ciechowskiego Weroniką Ciechowską, szwagierką Grzegorza Agnieszką Wędrowską i siostrą Ciechowskiego Aleksandrą Krzemińską) , przyjaciółmi muzyków i przede wszystkim z... fanami zespołu. Stanowią oni bowiem wciąż biało-czarną armię miłośników Republiki. Ich wspomnienia nie tylko pokazują fenomen legendarnej grupy, ale także podkreślają, jak ważnym zespołem w ich życiu była i jest Republika. Dzięki rozmowom z toruńskimi muzykami, gwiazdami ogólnopolskiej sceny alternatywnej poznajemy miejsca najbardziej związane z Republiką, przede wszystkim klub Od Nowa. Poznajemy także toruńską, muzyczną scenę lat 80., która kształtowała oblicze polskiej muzyki rockowej. Bardzo osobiste rozmowy z muzykami Kobranocki, Atrakcyjnego Kazimierza, Rejestracji czy Bikini tworzą niezwykłą atmosferę tej książki.Autorzy tej publikacji, to rodowici torunianie, którzy od początku istnienia Republiki są jej oddanymi wielbicielami. Podjęli oni wyzwanie i postanowili podzielić się z Państwem wspomnieniami osób, którzy pozostali przy Republice na zawsze. Książka jest hołdem złożonym nie tylko toruńskiej grupie, ale także ogromnej rzeszy jej entuzjastów.