Krystyna Janda w rozmowie z Katarzyną Montgomery
Aktorka. Żona. Matka. Krystyna Janda. Nie ma w Polsce osoby, która nie znałaby Jej głosu, śmiechu i energii. W każdej ze swoich ról teatralnych czy filmowych zjawiskowa i profesjonalna. Jako Agnieszka w "Człowieku z marmuru" wniosła do kina nieznaną świeżość i nową jakość. W "Przesłuchaniu" poruszyła wszystkich i trwale zapisała się w historii kinematografii. W "Tataraku" dotknęła najczulszych strun, w "Boskiej" rozbawiła. Wychowała kolejne pokolenia , które najpierw do Teatru Powszechnego, a teraz do Teatru Polonia i Och Teatru chodzą "na Jandę". Każdy spektakl z Jej udziałem kończy się owacją na stojąco. Zawsze wierna sobie i widzom. Szczera, bezpośrednia, wymagająca, choć bezdyskusyjnie zyskująca przy bliższym poznaniu. Katarzynie Montgomery opowiada o swoich najważniejszych rolach – tych życiowych i tych zawodowych, o powstawaniu filmów i przedstawień, o kulisach teatru, za które widzowie nie mają wstępu, o miłości, przyjaźni, śmierci i życiu… W tej opowieści nie sposób postawić kropkę. Katarzyna Montgomery Pisanie. Kontaktowanie się i porozumiewanie za pośrednictwem pisania. To bardzo istotna część mojego życia zawodowego i nie tylko. Mam nadzieję, że tytuł tej książki – "Pani zyskuje przy bliższym poznaniu" – odnosi się w dużej mierze do tego, co zapisałam, wyznałam, zamieściłam. I mam nadzieję, że jest choć w części prawdziwy. Krystyna Janda Krystyna Janda – aktorka teatralna i filmowa, reżyserka, pisarka i piosenkarka. Ma na koncie ponad sześćdziesiąt ról teatralnych i ponad pięćdziesiąt filmowych. Wielokrotnie nagradzana w kraju i na świecie. Uznana za aktorkę stulecia polskiego kina i Człowieka Wolności w kategorii „Kultura” z okazji 25-lecia przemian ustrojowych. W 2004 roku stworzyła fundację a w jej ramach dwa teatry: Teatr Polonia i Och Teatr, które prowadzi do dziś. Katarzyna Montgomery – dziennikarka. Od 2011 roku redaktor naczelna miesięcznika „Zwierciadło”. Wcześniej pracowała m.in. w dwutygodniku „VIVA”, „Gazecie Wyborczej”. W latach 2007-2014 prowadziła popularny program „Mała czarna” w TV4.
A gdybyście Wy spotkali siebie sprzed lat? Co byście sobie powiedzieli?
W czerwcu 2013 Katarzyna Bielas zaczęła zadawać pytanie: co byś powiedział sobie młodemu? Co byś powiedziała sobie młodej?
Co widzieli i przeżyli jej rozmówcy, że doszli do takich wniosków? I co jeszcze na ten temat powiedzieli?
Rozmówcami Katarzyny Bielas są: Ewa Woydyłło-Osiatyńska, Juliusz Machulski, Anna Dymna, Krzysztof Krawczyk, Janina Ochojska, Jerzy Vetulani, Krystyna Janda, Władysław Kozakiewicz, Jerzy Stuhr, Hanna Krall, John Porter, Olga Krzyżanowska, Jarosław Jakubik, Stefan Chwin, Bartłomiej Dobraczyński, Sławomir Idziak, Ewa Lipska, Anna Grodzka, Redbad Klynstra, Ewa Kuryluk, Cezary Harasimowicz, Józef Hen, Małgorzata Szpakowska, Martin Pollack, Mariusz Grzegorzek, Magdalena Fikus, Maciej Zaremba Bielawski, Anda Rottenberg, Stanisław Obirek, Małgorzata Fuszera, Wojciech Eichelberger.
By rozum był przy młodości… Czy tego życzyłoby sobie z perspektywy lat osiemnastu panów i trzynaście pań, doświadczonych życiowo, mądrych i sławnych? Przygotujmy się na niespodzianki!
Małgorzata Szejnert
Prezydent Lech Kaczyński rozmawiał Z Łukaszem Warzechą w marcu i kwietniu 2010 roku. Ich ostatnie spotkanie miało miejsce zaledwie trzy dni przed tragiczną śmiercią prezydenta w Smoleńsku. Wywiad się urywa, nie został dokończony, ale i tak jest najlepszym zapisem wizji politycznej Lecha Kaczyńskiego. Stał się też jego politycznym testamentem. Książkę przedmową opatrzył Jarosław Kaczyński.
Wywiad z Robertem Rutkowskim przeprowadzony przez Irenę A. Stanisławską. Terapeuta zdecydował się ku przestrodze powierzyć kawałek siebie czytelnikom. W swoim życiu sporo przeszedł. Doświadczył wielu sytuacji, które mogły go zniszczyć. Jednak tak się nie stało. A na dodatek udało mu się zostać szczęśliwym, spełnionym człowiekiem. [...] Nie ma poczucia misji, żeby ratować całą ludzkość, jednak jeśli choć jeden człowiek zmieni się dzięki jego historii, to uważa, że warto tę książkę napisać. Jemu też kiedyś pomogła czyjaś historia, dzięki której zrozumiał i poczuł, że zmiana jest możliwa. Sięgnął po narkotyki, mając 18 lat. Od razu wpadł w uzależnienie od heroiny. To był pierwszy narkotyk, jaki poznał jeden z najsilniejszych znanych narkotyków. Wziął z bezsilności, z rozpaczy, ale również z ciekawości. Bardzo doskwierało mu życie.Robert Rutkowski jest psychoterapeutą, wykładowcą i pedagogiem. Prowadzi sesje terapeutyczne dla osób mających problemy z uzależnieniami od substancji i zachowań, kryzysami zawodowymi lub rodzinnymi. Pomaga jako opiekun psychologiczny sportowcom zajmuje się motywacją, relaksacją oraz usprawnianiem skuteczności działania. Pomaga rodzinom mającym kłopoty ze swoimi dziećmi lub w relacjach między sobą.Irena A. Stanisławska jest dziennikarką. Jej publikacje ukazywały się m.in. w magazynach: Kino, Film, Film na świecie, Playboy, CKM, Komandos, Zdrowie, Kobieta i Życie, Poradnik domowy.
Kim jest siostra Jolanta Glapka? W Indiach pracowała z Matką Teresą i wędrowała po górach Kaszmiru (chociaż ukradziono jej plecak i dokumenty). W Polsce wraz z biskupem Janem Chrapkiem tworzyła od podstaw katolickie media elektroniczne (mimo oporu wielu środowisk). Wychowana przez ojca komunistę ateistę wstąpiła do zakonu (jednak dopiero po trzydziestce). Jako wykształcony psycholog przez wiele lat pomagała narkomanom pokonać uzależnienie. Uznała jednak, że to za mało, dlatego założyła fundację, która pozwala im wrócić do społeczeństwa przez rozwijanie ich pasji. Obecnie, niemal nie mając pieniędzy, buduje dla nich dom w podwarszawskim Legionowie.
W książce tej mówi o ludziach, z którymi pracuje, którzy są dla niej ważni. Mówi o pracy, o swoich pasjach. I dopiero z tych opowieści, gdy się zacznie je postrzegać i czytać nieco między wierszami, dostrzegamy ją samą: postać o gigantycznej wrażliwości, wielkiej pasji życia, otwartości na ludzi i na to, co przyniesie każdy kolejny dzień.
To zapis niekonwencjonalnej rozmowy wybitnego inscenizatora polskiego teatru (legendarnego dyrektora Teatru Narodowego i Teatru Nowego w Warszawie) Adama Hanuszkiewicza z Renatą Dymną – teatrologiem i wieloletnim kierownikiem literackim w Jego teatrze i Januszem Bogdanem Roszkowskim – tłumaczem literatury szwedzkiej, poetą i prozaikiem. Ta istotna dla polskiej kultury wymiana myśli toczy się – w sposób nieunikniony – wokół zdarzeń teatralnych XX wieku. Nie omija jednak życia społecznego, politycznego i obyczajowego tamtych czasów. Czasów, których Hanuszkiewicz był świadkiem i wnikliwym obserwatorem. Dzięki jego oglądowi świata otrzymujemy panoramiczny obraz rzeczywistości, której doświadczał człowiek kreatywny, o oryginalnych poglądach, niezwykłym poczuciu humoru i w dodatku – wolny artystyczny duch. Czytanie tej książki dzisiaj pozwoli na wiele refleksji nie tylko miłośnikom teatru, ale wszystkim, którzy wierzą, że polska kultura z jej kanoniczną klasyką jest czymś żywym i godnym kontynuowania. Doświadczymy tego zarówno przez lekturę, jak i refleksję płynącą przez kogoś, kto był dla polskiej kultury wartością nieprzecenioną.
Charyzmatyczny duszpasterz, lider ogólnopolskiej wspólnoty i zespołu muzycznego, opowiada o nowej ewangelizacji, odkrywaniu powołania i charyzmatów oraz wyzwaniach, jakie stoją obecnie przed Kościołem. Opisuje historię swojego gwałtownego nawrócenia, drogę od antyklerykalizmu i ateizmu do kapłaństwa, życia we wspólnocie i głoszenia Dobrej
Nowiny. W sposób prosty i bezpośredni mówi o momentach, w których wyraźnie odczytywał Bożą wolę, ale także o chwilach niepewności i zniechęcenia. Dzieli się swoją wizją misji Kościoła i jego miejsca we współczesnym świecie, jak również marzeniami dotyczącymi jego przyszłości. Cały czas podkreśla przy tym ogromną wagę otwartości na natchnienia Ducha Świętego. Pośród wielu innych ciekawych zagadnień ks. Krzysztof mówi m.in.: o nawróceniach, uzdrowieniach i proroctwach; o prowadzeniu przez Boga i myśleniu strategicznym; o uwielbieniu, muzyce i modlitwie, co to jest kerygmat i jak go głosić; jak ewangelizować, by przynosiło to rzeczywiste, trwałe owoce; o roli rozeznawania duchowego; co zrobić, by sakrament bierzmowania nie był dla młodych pożegnaniem z Kościołem; o potrzebie dostosowywania środków głoszenia Słowa do zmieniającej się rzeczywistości; o miejscu charyzmatów w ewangelizacji; o tym, jak z ewangelizowanych tworzyć ewangelizatorów; jak powstaje i funkcjonuje dobra, żywa wspólnota; czy chrześcijanie
powinni angażować się w politykę; czy polskiemu Kościołowi grozi los Kościołów Zachodu.
Dlaczego duchy zmarłych przychodzą do żyjących? Czy zły duch zawsze asystuje przy próbach samobójczych? Czy może on symulować chorobę psychiczną? Czy Szatan wywołuje zmiany na poziomie biologicznym? Dlaczego niektóre egzorcyzmy trwają latami? Czy diabeł może pomagać? Czy zły duch dostosowuje pokusy do konkretnego człowieka, czy też wszystkich kusi w jednakowy sposób? Jaka jest rola Maryi podczas egzorcyzmów? Czy czarownice jeszcze istnieją? Czy demony atakują podczas snu? Czy można egzorcyzmować niekatolików? Czy uczestniczenie w egzorcyzmie umacnia wiarę?
„Mistrzynie” to trzynaście wywiadów z kobietami, które w swoich dziedzinach osiągnęły spektakularne sukcesy. Są innowatorkami, pasjonatkami, kreatorkami, inspiratorkami. Wyznaczają trendy, kreują nowe przestrzenie i pojęcia. Często w męskim świecie, wbrew regułom i wbrew zastanemu porządkowi, nie oglądając się na innych. Jak udało im się osiągnąć tak dużo, godząc życie rodzinne z pracą, która często nie miała końca?
Henryka Bochniarz przez trzy dni w tygodniu dowodzi klubem największych polskich przedsiębiorców, a w pozostałe czyta książki i obserwuje kwiaty w swoim ogrodzie, z dala od centrum wszelkich wydarzeń. Gosia Baczyńska jako jedyna Polka prezentuje własne kolekcje podczas najbardziej prestiżowego wydarzenia w świecie mody, jakim jest Paris Fashion Week. Krystyna Kaszuba, legendarna wydawczyni i założycielka „Twojego Stylu”, nadal kreuje wzorce mediów dla kobiet. Dorota Czarnota, mistrzyni headhunterka, od dwudziestu pięciu lat rekrutuje na najwyższe stanowiska w polskim biznesie i analizuje, skąd się bierze sukces. Mistrzynie odpowiadają na proste i często elementarne pytania dziennikarki Anny Luboń.
Lista MISTRZYŃ: Gosia Baczyńska, Henryka Bochniarz, Dorota Czarnota, Agnieszka Duczmal, dr Irena Eris, Krystyna Kaszuba, prof. Ewa Kuryłowicz, Janina Paradowska, Dorota Roqueplo, Anda Rottenberg, Beata Stasińska, prof. Janina Stępińska, prof. Ewa Wycichowska.
Anna Luboń: dziennikarka. Przez pięć lat prowadziła dział kultury w magazynie ELLE, teraz jest szefową działu kultury w GALI. Autorka kilkudziesięciu wywiadów z ludźmi kultury i show-biznesu. Producentka i wydawca programów tv. Autorka bloga: Cudkultury.pl.
Bohater. Mściciel. Egzekutor. Lucjan „Sęp” Wiśniewski – jeden z ostatnich żyjących likwidatorów z Armii Krajowej, żołnierz elitarnego “Wapiennika” - oddziału specjalnego 993/W kontrwywiadu AK, który w latach wojny wykonywał wyroki śmierci wydane przez Państwo Podziemne.
Brał udział w ponad 60 egzekucjach zdrajców i konfidentów. Pierwszej dokonał, gdy miał zaledwie 17 lat.
W niezwykle szczerej rozmowie „Sęp” opowiada o swoich wojennych przeżyciach i o tym, jak on i jego nastoletni koledzy z “patrolu Ptaków” - pseudonimy brali z atlasu ornitologicznego - zmieniali się z piskląt, bezbronnych chłopców, w drapieżne ptaki, bezwzględnych żołnierzy.
Obok nas i przed nami sypią się iskry z jezdni od padających pocisków. Rysiek był przede mną jakieś dwadzieścia metrów. I widzę, że on coraz wolniej biegnie, aż go dogoniłem. Widzę, że jest blady i takim chrapliwym głosem mówi: – Ranny jestem… (…) »Naprawa« się wychylił i zobaczył, że na końcu Mazowieckiej, przy placu Napoleona, stoi oddział Niemców. Wszyscy z karabinami, patrzą w naszą stronę. Położyliśmy »Gila« w bramie, pamiętam, że na jego piersiach pojawiła się plama krwi, która zaczęła rosnąć. Zrobiła się duża. I wtedy jakby poczuliśmy, że to może być koniec…
Niebezpieczne pościgi, uliczne strzelaniny, konspiracyjne „wsypy” i tragiczne pomyłki – akcje które opisuje Lucjan „Sęp” Wiśniewski wyglądają niczym sceny wyjęte z brutalnego filmu sensacyjnego, różnica polega na tym, że to działo się naprawdę.
Jak wyglądała hierarchia egzekutorów? Czy miewali wyrzuty sumienia? Czy wojna usprawiedliwia wszystkie rozkazy ? Ile likwidatorzy dostawali za „robotę”, czyli zastrzelenie „delikwenta”?
Gdzie leży granica między odwagą, brawurą a okrucieństwem?
Emil Marat - dziennikarz, pisarz, Michał Wójcik – historyk, dziennikarz – laureaci Nagrody Historycznej „Polityki” za bestsellerową książkę Made in Poland – wywiad z legendarnym żołnierzem Kedywu Stanisławem Likiernikiem.
Inspirujące rozmowy, które pomogą kobietom poruszać się w labiryncie męskiego świata, a mężczyznom - zrozumieć siebie.
Żyjemy w czasach głębokich przemian społeczno-obyczajowych. Pogoń za pieniędzmi, praca, nieustanny pośpiech, swoboda seksualna i emancypacja kobiet zachwiały posadami patriarchalnego porządku świata.
Typowe „męskie” i „żeńskie” cechy nie wydają się już tak oczywiste jak kilkadziesiąt lat temu. Czy różnice pomiędzy płciami się zacierają, czy odwracają się role? Lawina zmian ruszyła, ale ciągle nie wiadomo, co z tego wyniknie...
Męskie pół świata to mądre i inspirujące rozmowy Wojciecha Eichelbergera i Tomasza Jastruna. Skłaniają do przemyśleń, pozwalają zatrzymać się w codziennym pośpiechu i uchwycić to, co w życiu najważniejsze. W dwóch rozmowach uczestniczy Paulo Coelho, jeden z najbardziej znanych współczesnych pisarzy.
Wojciech Eichelberger – psycholog i psychoterapeuta, współtwórca pierwszych ośrodków psychoterapii w Polsce. Prowadzi Instytut Psychoimmunologii (IPSI) w Warszawie. Autor i współautor wielu bestsellerowych książek, m.in. Życie w micie, Sny, które budzą (Wydawnictwo Zwierciadło), uświadamiających czytelnikom istotne źródła ich życiowych problemów i wskazujących drogę do ich przekraczania. Od lat związany z magazynem „Zwierciadło”.
Tomasz Jastrun – poeta, prozaik, eseista, krytyk literacki, felietonista i reporter. Autor i współautor wielu książek, m.in. Czułym okiem , Sny, które budzą (Wydawnictwo Zwierciadło). Współpracował m.in. z „Kulturą”, „Rzeczpospolitą”, „Newsweekiem”. Od lat związany z magazynem „Zwierciadło”. Laureat licznych nagród m.in. nagrody literackiej paryskiej „Kultury”.
Czym jest Dakar, jego historia, magia i legenda. Dakar to wielka rywalizacja, ale wielu mówi, że to życie w pigułce, przeżywane w dwa tygodnie. Teatr życia. Sport, emocje, walka o zwycięstwo, ale także sprzęt (helikoptery, samochody, motory), obsługa techniczna, życie na biwaku, niesamowite widoki, malownicze pejzaże. Wywiady z rajdowcami – Rafał Sonik, Adam Małysz, Jarosław Kazberuk, Albert Gryszczuk, Jacek Czachor, Krzysztof Hołowczyc oraz z fotografem Jackiem Boneckim.
Ojciec Ludwik Wiśniewski, dominikanin, stał się szerzej znany w zeszłym roku za sprawą swego głośnego listu do nuncjusza apostolskiego w Polsce, w którym krytykował rozbicie polskiego Kościoła. Jednak dla wielu ludzi ojciec Ludwik był jedną z najważniejszych osób w życiu już od bardzo dawna. To legenda Solidarności, jeden z najsłynniejszych duszpasterzy akademickich w PRL. Na spotkania z młodzieżą zapraszał m.in. Stefana Kisielewskiego, Wiesława Chrzanowskiego czy Władysława Frasyniuka. Niepokorny i bezkompromisowy, jednocześnie wpajał studentom, wśród których byli na przykład Aleksander Hall czy Arkadiusz Rybicki, ideę walki bez przemocy. Spośród jego wychowanków wywodzą się założyciele Ruchu Młodej Polski, on sam zaś współpracował z KOR-em i był sygnatariuszem pierwszej deklaracji Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Przez wiele lat inwigilowany przez bezpiekę, w stanie wojennym organizował pomoc dla represjonowanych. Pracował w Gdańsku, Lublinie, Wrocławiu, Krakowie i Petersburgu. Obecnie mieszka w Lublinie.
Z rozmów przeprowadzonych przez Bożenę Szaynok, która należała do duszpasterstwa we Wrocławiu, wyłania się portret niezwykłego człowieka - autorytetu, który jednak nie przytłaczał studentów swoją osobowością, duszpasterza, który potrafił zarówno kształtować młodych duchowo i intelektualnie, jak i wyjeżdżać z nimi na spływy kajakowe i górskie wędrówki, kogoś, kto potrafi rozmawiać z ludźmi o bardzo różnej orientacji politycznej, choleryka, a zarazem człowieka o wielkiej wrażliwości. Rozmowy dotyczące kolejnych miejsc pracy ojca Ludwika przeplatane są wypowiedziami jego licznych wychowanków.
Najbardziej lubiany polski ksiądz w rozmowie życia Ceniony za swój autentyzm, odwagę i szczerość. Podziwiany zarówno przez katolików, jak i niewierzących. Sam o sobie mówi, że jest onkocelebrytą, czyli człowiekiem znanym głównie z tego, że ma raka. Zanim się o tym dowiedział, wybudował hospicjum w Pucku. W szkole nie chodził na religię. Gdy już zyskał pewność do swojego powołania - odrzucili go jezuici (Niech żałują!). Kłopoty ze wzrokiem prawie uniemożliwiły mu święcenia (- A pieniądze widzi?; - Widzi!; -To święcić!) W inspirującej rozmowie z Piotrem Żyłką ks. Jan zdradza źródła swojej niesamowitej energii i nieskończonych pokładów optymizmu. O swoim życiu i polskim Kościele mówi z odwagą i dystansem osoby, która pokonała własny strach. Wzruszające do łez świadectwo człowieka, który wie, że być może nie zostało mu wiele czasu.
Pierwszy wywiad rzeka z Jerzym PilchemW książce Zawsze nie ma nigdy Jerzy Pilch, mistrz opowiadania, którego styl i poczucie humoru czytelnicy rozpoznają bez pudła, wraca do wiślańskich i krakowskich czasów, studiów, pracy w Tygodniku Powszechnym, wyprowadzki do Warszawy. Za bohatera opowieści wybiera sobie często szczegół, biurko, pudełka czy ołówki, niemo przypatrujące się burzliwym kolejom Pilchowego żywota.To przejmujące sprawozdanie z życia, jak na Pilcha przystało, przesiąknięte jest miłością do literatury, pisania, czytania, do pisarzy i pisarek wreszcie.Wywiad ten pozwala też się przekonać, jak prawdziwe jest obiegowe powiedzenie tyle że w odwróconej wersji że na inteligentne pytanie padnie inteligentna odpowiedź. Ewelina Pietrowiak reżyserka teatralna i operowa, scenografka okazuje się wytrawnym rozmówcą. Pyta o rzeczy ważkie i banalne, podnosi kwestie filozoficzne i podpytuje o bieżące wydarzenia. Wydobywa z Pilcha tę gorzką intymność, która zachwyca i przejmuje każdego, kto miał okazję się z nim zetknąć.Zawsze nie ma nigdy to nie tylko świetna lektura, obowiązkowa dla fanów Pilchowej frazy, ale też prawdziwy album. Książka zawiera kilkadziesiąt nigdy wcześniej niepublikowanych fotografii z czasów studenckich, okresu krakowskiego, warszawskiego i oczywiście z dzieciństwa. Na okładce pierwsze z nich mały Jurek jest pochłonięty dziełem wstrząsającym i ostatecznym, czyli numerem Przeglądu Sportowego.
Słynny wywiad-rzeka mistrza dziennikarstwa, Lawrence’a Grobela
z najbardziej wpływowym aktorem XX wieku, symbolem Hollywood,
Marlonem Brando
W 1978 roku Grobel odwiedził tahitańską wyspę Marlona Brando, by przeprowadzić z nim wywiad dla Playboya. Brando zastrzegł, że będą rozmawiać tylko o… Indianach. Grobelowi udało się jednak poruszyć o wiele więcej tematów…
Marlon Brando utorował drogę dla emocjonalnego, naturalistycznego stylu gry Jamesa Deana, Roberta De Niro, Johnny Deppa i wielu innych gwiazd filmowych
ROZMOWY
LAWRENCE’A GROBELA
Z MARLONEM BRANDO
W SERII „O SOBIE SAMYM”
– To co, może spotkamy się na Tahiti? - Brando spytał mnie w trakcie rozmowy telefonicznej 28 marca 1978 roku. Brzmiał obcesowo ale rzeczowo.(..) Po blisko sześciu miesiącach negocjacji zdecydował się osobiście odebrać telefon i porozmawiać ze mną. Gdy tylko skończyliśmy, zadzwoniłem do szefa mojej redakcji w Nowym Jorku, by powiedzieć mu, że załatwiłem wywiad.
Wśród setek osób, z którymi przeprowadziłem wywiady, nigdy nie spotkałem nikogo takiego
jak Marlon Brando. Myślę też, że już nigdy nie spotkam.
Marlon Brando miał wiele twarzy. Był obywatelem świata. Przez całe życie żywił gniew wobec własnego ojca. Fatalnie traktował kobiety i starał się nimi rządzić tylko dlatego, że mógł to robić.
Pochłaniał książki, uwielbiał gry i miał wiele cech tyrana. Nie dbał o swoje ciało, o swój talent, psychikę i o kobiety, z którymi był.
Ale jego filmy, cała jego działalność i to, co miał do powiedzenia dowodzą, że bardzo głęboko angażował się we wszystko, co miało dla niego znaczenie.
Prasa podaje, że Marlon Brando zmarł 2 lipca
2004 roku, ale myślę, tak naprawdę odszedł czternaście lat wcześniej, 16 maja 1990 roku, gdy kula wystrzelona z pistoletu jego syna Christiana przeszyła lewy policzek chłopaka córki Brando. A może odszedł pięć lat później, 16 kwietnia 1995 roku, gdy powiodła się trzecia próba samobójcza jego córki Cheyenne...
Te tragiczne wydarzenia złamały mu serce, pozbawiły radości całe jego późniejsze życie, kazały mu jeszcze bardziej zamknąć się w sobie i w samotności zmagać się z demonami, które prześladowały go od dzieciństwa. (...)
Lawrence Grobel
Barbara Krafftówna stworzyła jeden z najciekawszych i zapadających w pamięć portretów kobiecych w kinie Felicję w Jak być kochaną. Wzorcowa aktorka w dramatach Witkacego. Pierwsza odtwórczyni Gombrowiczowskiej tytułowej Iwony, księżniczki Burgunda i wykonawczyni słynnego walca Embarras. Niezapomniana aktorka legendarnego Kabaretu Starszych Panów, która przeklinała Bohdana Łazukę, szarpała bas i nudziła się w czasie deszczu. W filmowej roli Honoratki swoim gorącem topiła serce nie tylko Gustlika. Prawdziwa mistrzyni teatru, piosenki i kabaretu. Genialna interpretatorka kryminałów Joanny Chmielewskiej, które często nagrywała dla radia, i głos Czerwonego Kapturka ze słynnej bajki słuchanej z winylowych płyt. Głos, którego nie można pomylić z żadnym innym.Nie ma polskiej kultury bez Barbary Krafftówny, która z ciekawością dziecka i zarazem mądrością dorosłej Alicji wędruje przez świat, przyglądając mu się, zadając pytania i zagadki. Właściwie nie ma oczekiwań, więc i nie przeżywa rozczarowań. Po prostu jest Krafftówną w Krainie Czarów!W 2016 roku obchodzi wyłącznie okrągłe jubileusze będzie świętowała, jak sama mówi, rok dwóch bałwanków, czyli 88. rocznicę urodzin, oraz 70. rocznicę debiutu scenicznego. Aktorka powtarza, że zamierza dożyć co najmniej trzech kaktusów, czyli 111 urodzin, zatem dopiero się rozkręca! Można więc śmiało uznać te rozmowy za tom I.Z Barbarą Krafftówną rozmawia Remigiusz Grzela urodzony w Starogardzie Gdańskim dziennikarz, pisarz, dramaturg. Autor zbiorów rozmów Rozum spokorniał, Hotel Europa, Wolne, Obecność, wywiadów-rzek Marian Kociniak. Spełniony, Było, więc minęło. Joanna Penson dziewczyna z Ravensbrck, kobieta Solidarności, lekarka Wałęsy, To, co najważniejsze. Irena Jun i Stanisław Brudny, książek reporterskich Bagaże Franza K. czyli Podróż, której nigdy nie było i Wybór Ireny (o łączniczce ŻOB-u Irenie Gelblum, która stała się włoską poetką Ireną Conti) a także powieści Bądź moim Bogiem i Złodzieje koni. Barbara Krafftówna grała w jego monodramie Błękitny diabeł i komedii Oczy Brigitte Bardot (z Marianem Kociniakiem).
Zmienić magazynek w biegu, w nerwach, to nie takie proste. Ja w sumie chyba oddałem sześć strzałów. W drodze, na Szpitalnej, z domów do nas walili, z okien. (…) Obok nas i przed nami sypią się iskry z jezdni od padających pocisków. Rysiek był przede mną jakieś dwadzieścia metrów. I widzę, że on coraz wolniej biegnie, aż go dogoniłem. Widzę, że jest blady i takim chrapliwym głosem mówi: – Ranny jestem… (…) »Naprawa« się wychylił i zobaczył, że na końcu Mazowieckiej, przy placu Napoleona, stoi oddział Niemców. Wszyscy z karabinami, patrzą w naszą stronę. Położyliśmy »Gila« w bramie, pamiętam, że na piersiach pojawiła mu się plama krwi, która zaczęła rosnąć. Zrobiła się duża. I wtedy jakby poczuliśmy, że to może być koniec… Lucjan „Sęp” Wiśniewski – jeden z ostatnich żyjących likwidatorów z Armii Krajowej. Żołnierz elitarnego “Wapiennika”, czyli oddziału specjalnego 993/W kontrwywiadu AK, który w latach wojny wykonywał wyroki śmierci wydane przez Państwo Podziemne. Brał udział w ponad 60 egzekucjach zdrajców i konfidentów. Pierwszej dokonał, mając zaledwie 17 lat. W niezwykle szczerej rozmowie „Sęp” opowiada o swoich wojennych przeżyciach i o tym, jak on i jego nastoletni koledzy z “patrolu Ptaków” - pseudonimy brali z atlasu ornitologicznego - zmieniali się z piskląt, bezbronnych chłopców w drapieżne ptaki, bezwzględnych żołnierzy. Niebezpieczne pościgi, uliczne strzelaniny, konspiracyjne „wsypy” i tragiczne pomyłki – akcje które opisuje Lucjan „Sęp” Wiśniewski wyglądają niczym sceny wyjęte z brutalnego filmu sensacyjnego, różnica polega na tym, że to działo się naprawdę. Jak wyglądała hierarchia egzekutorów? Czy miewali wyrzuty sumienia? Czy wojna usprawiedliwia rozkazy, które musieli wykonywać żołnierze 993/W? Ile likwidatorzy brali za „robotę”, czyli zastrzelenie „delikwenta”? Gdzie leży granica między odwagą, brawurą a okrucieństwem? Emil Marat - dziennikarz, pisarz, Michał Wójcik – historyk, dziennikarz – laureaci Nagrody Historycznej „Polityki” za bestsellerową książkę Made in Poland – wywiad z legendarnym żołnierzem Kedywu Stanisławem Likiernikiem.
Organizacje nieustannie starają się osiągać lepsze wyniki mniejszym nakładem środków, a w związku z tym coraz częściej sięgają po metodologię lean, opartą na tych samych zasadach, dzięki którym po drugiej wojnie światowej udało się zrewolucjonizować japoński przemysł. Sekretem filozofii lean jest kompleksowe podejście do zarządzania, istotnie różne od tego nauczanego w szkołach biznesowych. W rezultacie rzadko zdarza się, aby działania prowadzone w duchu lean podejmowane były przez przedstawicieli najwyższego kierownictwa, przez co rzadko skutkują one trwałymi zmianami. Niniejsza książka ukazuje prawdziwy potencjał metodologii lean dzięki obszernym wywiadom z dyrektorami generalnymi, którzy nie ograniczyli się wyłącznie do przyjęcia nowych narzędzi, a zaprowadzili ogólnokorporacyjny system zarządzania zgodny z filozofią lean. Autor rozmawiał z 28 gwiazdami zarządzania wywodzącymi się z najróżniejszych organizacji, takich jak globalne firmy produkcyjne Ingersoll-Rand i Barry-Wehmiller, ikony branży ochrony zdrowia Thedacare i Virgina Mason, stany Connecticut czy Waszyngton czy legendy historyczne takie jak Wiremold. Dyrektorzy generalni własnymi słowami opisują, w jaki sposób wdrażali filozofię lean w celu osiągnięcia zrównoważonych wyników finansowych, upełnomocnienia i zmotywowania podwładnych, przełamania wewnętrznych kominów organizacyjnych oraz budowania trwałych relacji z klientami i dostawcami. Ich relacje stanowią prawdziwy skarbiec praktycznych porad dotyczących: przewodzenia ludziom i ich upełnomocnianie, budowania zaufania i przejrzystości uzgadniania decyzji strategicznych z codzienną działalnością operacyjną, kształtowania ogólnoorganizacyjnej kultury sprzyjającej bezpieczeństwu i jakości, budowania organizacji uczącej się. W przemyślny, a czasem wręcz brutalny sposób wspomniani tu liderzy rozprawiają się z wieloma tradycyjnymi świętymi krowami biznesu, takimi jak rachunek kosztów normatywnych, zarządzanie hierarchiczne czy dzisiejsza obsesja na punkcie danych i komputerów. Kreślą też mapę drogową dla wszystkich przedsiębiorstw dążących do doskonałości. Jacob Stoller jest dziennikarzem i moderatorem, specjalizującym się w komunikacji między ekspertami a laikami w takich dziedzinach jak zarządzanie zgodne z metodologią lean, IT, rachunkowość czy projektowanie.
„Zakochani są wśród nas” to kolejna książka autorstwa Patrycji Hurlak. Autorka tym razem zebrała w niej rozmowy z niezwykłymi ludźmi, które łamią wszystkie stereotypy zakorzenione w naszych głowach. Książka to zbiór historii o prawdziwej, spełnionej i radosnej miłości, o ludziach z „krwi i kości”, którzy zwyciężyli Miłością, miłością która naprawdę istnieje, a o której my często nie mamy pojęcia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
