Anna Seniuk w rozmowie z córką, Magdaleną Małecką
Z miłości porzuciła rolę, która trafia się aktorce raz na sto lat. O mały włos – aż trzykrotnie – nie straciła życia. Zwymyślała komisję egzaminacyjną krakowskiej szkoły teatralnej, uwiodła swą grą rosyjskiego dramaturga i jako pierwsza polska aktorka pokazała na dużym ekranie biust.
A wszystko to – jak sama mówi – zaczęło się w dniu, w którym biegnąc przez krakowski rynek, „przeskoczyła Sukiennice”.
Odżegnuje się od wizerunku ciepłej mamuśki, który przez lata wykreowały media. Marzenia zaczęła spełniać dopiero po sześćdziesiątce. Dziś nie boi się opowiedzieć o swoich życiowych zmaganiach.
Znana z powściągliwości, po raz pierwszy szczerze mówi o swoim prywatnym życiu, walce z chorobą, teatrze, pasjach, miłości i drodze do kariery.
Anna Seniuk – aktorka w błyskotliwej i odważnej rozmowie z córką, Magdaleną Małecką.
Rozmowa dwojga filozofów z Zygmuntem Baumanem, światowej sławy socjologiem, filozofem i eseistą, który swą karierę naukową zaczynał na Uniwersytecie Warszawskim, a potem wiele lat był profesorem na uniwersytecie w Leeds.
Porywający dialog toczy się wokół wielu ważnych spraw zarówno dotyczących kondycji człowieka, diagnozy współczesności, jak i refleksji nad współczesną nauką, a wszystko w kontekście wspomnień Profesora i jego życiowych doświadczeń.
Książka składa się z czterech części, z których pierwsza, Humanista w ponowoczesnym świecie, była już publikowana w 1997 i tłumaczona na język niemiecki (we fragmentach) i czeski (w całości). Część druga, Świat w życiu humanisty, to zapis rozmów z 2007 roku, trzecia, Zygmunta Baumana rozmyślania u kresu drogi, refleksje autora z 2008 roku, a część czwarta, Post Scriptum. O życiu na pożyczonym czasie, to rozmowa przeprowadzona na gorąco, przed samym oddaniem książki do druku, o naszej sytuacji w dobie globalnego kryzysu gospodarczo-społecznego.
Wielu miłośników twórczości Zygmunta Baumana nie wie, że przez pewien czas zajmował się On także fotografią i brał udział w wystawach w angielskich salonach fotograficznych. Z jedenastu zamieszczonych w książce fotogramów autorstwa Zygmunta Baumana tylko nieliczne były dotąd publikowane. Dodatkowo w książce znajdują się zdjęcia Profesora z żoną Janiną w Leeds, a także podczas wielu pobytów w rodzinnym Poznaniu i w innych miastach, w towarzystwie przyjaciół, uczestników seminariów czy słuchaczy wykładów.
Kto dopił znalezioną na berlińskim przystanku cudza coca-colę, ile „donaldówek” można było kupić za jednego dolara, kto był bohaterem rodziny, bo z własnej inicjatywy „wystał” papier toaletowy. Kto pisał listy do generała Jaruzelskiego, a kto kupił magnetowid zamiast kombajnu...
Znani aktorzy, muzycy, politycy, dziennikarze i sportowcy opowiadają Beacie Tadli o dzieciństwie w PRL-u i szansach, jakie dał im rok 1989.
Dwadzieścia lat po upadku dawnego systemu pokolenie, którego bohaterowie książki są przedstawicielami, znalazło się w ciekawym punkcie. Połowa życia większości z nich przypadła na czas wolnej Polski, a połowa została w Polsce Ludowej. To odpowiednia chwila, by zapytać – kim dzisiaj są i ile w nich pozostało z dzieciaków biegających z kluczem na szyi.
W książce znajdą Państwo zabawne anegdoty i wzruszające wspomnienia z historią w tle, ilustrowane zdjęciami z rodzinnych albumów oraz fotografiami obrazującymi wydarzenia, których bohaterowie byli uczestnikami. Wszystko z dala od bieżącej polityki i tabloidowej sensacji.
Czy dzieci PRL-u potrafią opowiadać o swoim dzieciństwie własnym dzieciom?
Zamiast mówić, że nie mieliśmy Internetu, kanałów telewizyjnych, słodyczy, nie mogliśmy uczyć się języków i jeździć za granicę – opowiedzmy, co mieliśmy.
Książka Pokolenie ’89 czyli dzieci PRL-u w wolnej Polsce ułatwi to zadanie.
Beata Tadla - dziennikarka TVN24 i Faktów TVN. Z mediami związana od 1991 roku. Karierę rozpoczynała w lokalnym Radiu Legnica. Rozpoznawana po charakterystycznej barwie głosu. W 2009 roku znalazła się w gronie najlepszych mówców w Polsce, w plebiscycie Mistrz Mowy Polskiej. Jest żoną Radosława Kietlińskiego i mamą Jasia. Należy do Pokolenia ’89.
Bohaterowie książki:
Piotr Adamczyk, Artur Andrus, Krzysztof Antkowiak, Sonia Bohosiewicz, Jacek Borcuch, Mariusz Czerkawski, Agustin Egurrola, Michał Figurski, Dorota Gawryluk, Roman Giertych, Szymon Hołownia, Krzysztof Ibisz, Tomasz Jachimek, Tomasz Jacyków, Reni Jusis, Michał Kamiński, Tomasz Karolak, Kayah, Karolina Korwin-Piotrowska, Tomasz Kot, Piotr Kraśko, Mateusz Kusznierewicz, Katarzyna Kwiatkowska, Robert Leszczyński, Mikołaj Lizut, Paweł Małaszyński, Piotr Marciniak, Marcin Meller, Marcin Miller, Magda Mołek, Joanna Mucha, Grzegorz Napieralski, Norbi, Wojciech Olejniczak, Andrzej Piaseczny, Justyna Pochanke, Marcin Prokop, Monika Richardson, Beata Sadowska, Przemysław Saleta, Tomasz Sekielski, Ewa Wachowicz, Jarosław Wałęsa, Daria Widawska, Bartosz Wierzbięta, Michał Wiśniewski, Zbigniew Ziobro.
Tytuł Niesformatowani mówi właściwie wszystko o moich rozmówczyniach i rozmówcach, jest również nawiązaniem do „Dużego Formatu”, dodatku do „Gazety Wyborczej”, w którym pracuję i z którego pochodzi duża część tekstów.
Do książki wybrałam 21 wywiadów (niektóre publikowane w „Wysokich Obcasach”) z osobami różniącymi się wiekiem, zawodem, dorobkiem, religią, filozofią, stylem życia, poglądami, relacjami ze światem, orientacją seksualną, rodzajem dyskomfortu czy opresji, z jakimi się zmagają, i – co dla mnie ważne – płcią. Mam wrażenie, że większość książek o ludziach kultury prezentuje prawie samych mężczyzn, a kobiety – z racji płci – są grupowane w oddzielnych publikacjach.
Wywiady były robione w różnym czasie i nie są ułożone chronologiczne, bo chodzi w nich głównie o problematykę, prywatne poszukiwania i punkty zwrotne.
Poruszają tematykę związaną z różnymi rodzajami sztuki, psychologiczną, religijną, filozoficzną, feministyczną, seksualną, dają też szeroką – na ogół ujawnianą po raz pierwszy i tylko w tych wywiadach (!) – reportażową wiedzę o życiu bohaterów.
Proponowany układ stara się zderzać postacie. Płaszczyzn ewentualnego dialogu czytelnik musi szukać na własną rękę.
Katarzyna Bielas
Wśród osób portretowanych przez Katarzynę Bielas znalazły się: Nina Andrycz, Michał Witkowski, Hanna Krall, Janina Katz, Małgorzata Braunek, Lech Janerka, Zbigniew Libera, Marek Kondrat, Sławomir Idziak, Maria Janion, Kazimiera Szczuka, Marek Koterski, Krzysztof Majchrzak, Grzegorz Ciechowski, Bartosz Żurawiecki, Dorota Nieznalska, Artur Żmijewski, Magdalena Mosiewicz, Wojciech Waglewski, Marian Pankowski.
Za swoje głośno wyrażane poglądy ksiądz Stanisław Musiał, zmarły w 2004 rokujezuita, społecznik, publicysta i dziennikarz nie raz zbierał publiczne połajanki od zakonnych zwierzchników, narodowych fundamentalistów, a nawet samego księdza Prymasa. Opowiadał się za tolerancją, pojednaniem z Żydami, przeciw wojnie w Iraku... Był zaprzyjaźniony z autorami i często z nimi rozmawiał o swoim życiu, wierze i Kościele XXI wieku, który zamiast o okrucieństwie aborcji mówiłby więcej o radości dawania nowego życia.
ks. Jakub Bartczak, o. Ezechiel Lasota OFM, ks. Michał Misiak
Trzy postaci – charakterne, mocne, a przy tym wiarygodne. Zahartowane w tym, co ludzkie. Kapłani z pasją, których widać nie tylko przy ołtarzu, ale i na boisku piłkarskim, ulicy, w maratonie, skateparku. Szczerzy w tym, co robią. W swojej pracy przekonujący – również dla tych, którym z Kościołem nie zawsze jest po drodze.
Poznaj trzy barwne historie: księdza Kuby – hiphopowca; ojca Ezechiela – piłkarza; księdza Michała, który jest ulicznym ewangelizatorem.
Ostatnie rozmowy to publikacja będąca swoistym testamentem papieża Benedykta XVI. W pierwotnym zamyśle odchodzącego z urzędu Ojca Świętego ten wywiad miał się stać ostatnim przesłaniem, które winno trafić do wiernych po jego śmierci. Kulisy powstawania książki to była prawdziwa sensacja: papa emeritus przerywa milczenie!Benedykt XVI po wielu przemyśleniach postanowił, że w tak obszernej formie po raz ostatni zabierze publicznie głos. Współautorem publikacji nie mógł zostać nikt inny, jak tylko Peter Seewald, autor jego wcześniejszych bestsellerowych książek-wywiadów, najbardziej zaufany biograf Ojca Świętego, przed którym ten nie wahał się odkrywać sekrety. Emerytowany papież mówi wprost o powodach rezygnacji, kluczowych momentach swojego pontyfikatu, o konklawe i swoim następcy - Franciszku. Opowiada także o niełatwych i kontrowersyjnych wydarzeniach, które miały miejsce, gdy zasiadał na tronie Piotrowym, między innymi o aferze Vatileaks, trudnych reformach Kurii Rzymskiej i lobby gejowskim w Kościele. Ojciec Święty nigdy wcześniej nie mówił również w sposób tak osobisty o swojej wierze, współczesnych wyzwaniach chrześcijaństwa i przyszłości Kościoła.Zachęcamy do pochylenia się nad ostatnim słowem, jakie kieruje do nas następca św. Piotra - papież Benedykt XVI, jeden z największych teologów i myślicieli naszych czasów.* * *Peter Seewald, ur. w 1954 r., był dziennikarzem gazet ,,Spiegel"", ,,Stern"" i magazynu ,,Magazin der Süddeutschen Zeitung"". Jako publicysta przez ponad dwadzieścia lat towarzyszył kard. Josephowi Ratzingerowi/Benedyktowi XVI. Rozmowy, które prowadzili i które ukazały się w formie książek: Sól ziemi, Bóg i świat oraz Światłość świata, wszystkie bez wyjątku stały się bestsellerami na całym świecie. W 2009 r. Peter Seewald opublikował jeszcze jeden światowy bestseller: Jezus Chrystus. Biografia.
„Niezniszczalne” to 11 wywiadów z kobietami, które odważyły się podjąć ryzyko prowadzenia własnej firmy. Nie są to bizneswoman z korporacyjną karierą. To dziewczyny i kobiety takie jak my. Wszystkie je łączy jedno – przedsiębiorczość. Mówią, że warto spróbować, choć niełatwo się odważyć i że nie zawsze będzie różowo. Ale przede wszystkim pozwalają nabrać wiary, że można. Młodsze i starsze, działają w nowych technologiach albo w tradycyjnych dziedzinach, pochodzą z metropolii i małych miasteczek, mają przedsiębiorczość w genach lub pierwsze w rodzinie poszły „na swoje”, są bogate z domu, albo zaczynały z kilkoma groszami – niezależnie od drogi życiowej i osobistej historii, wszystkie bohaterki dokonały tego samego wyboru – założyły własny biznes. Podjęły wyzwanie i mu sprostały, choć – i o tym jest ta książka – nie zawsze było im łatwo.
Książka jest zbiorem 26 rozmów, które na przestrzeni 2 lat autor przeprowadził z głównym konstruktorem nieistniejących już zakładów PZL-Okęcie. Zostały w niej przedstawione doświadczenia Andrzeja Frydrychewicza, oraz jego filozofia projektowania. Ujawnia on wiele przemilczanych spraw ze swojej wieloletniej kariery.Ta książka to prawdziwa perełka dla wszystkich miłośników polskiego przemysłu lotniczego.
Niepokorna zakonnica w rozmowie szczerej do bólu.
O siostrze Małgorzacie Chmielewskiej mówi się, że to zadziorna kobieta z charakterem. Już w wieku 10 lat została "ekskomunikowana" - z lekcji religii, bo zadawała za dużo pytań.
Mieszka z biedakami, wychowuje niepełnosprawnego syna, codziennie mierzy się z prawdziwymi dramatami. Mawia, że na miłość nie da się zrobić biznesplanu, że miłość powinna być nieco stuknięta, bo inaczej jest nudno. Od lat burzy stereotypy i podbija serca Polaków swoją szczerością.
W rozmowie z Piotrem Żyłką (współautorem książki z ks. Kaczkowskim Życie na pełnej petardzie) i Błażejem Strzelczykiem (dziennikarzem "Tygodnika Powszechnego") mówi prosto i zaskakująco o tym, co jest w życiu najważniejsze i skąd brać siłę do działania, gdy wszystko się wali.
Siostra Chmielewska robi świetną robotę dla najbiedniejszych, odrzuconych i wykluczonych. Miałem okazję poznać Ją osobiście - to świetna, energiczna kobieta z "Boskim czadem". A przy tym robi najlepsze dżemy i powidła na świecie!
Muniek Staszczyk, T.LOVE
Siostra Chmielewska to kobieta-ogień! Tyle lat gdzieś pomyka obok i ani przez chwilę nie pomyślałem, że tyle w niej normalnej, ludzkiej - ale takiej z mięsa i kości - siły, wytrwałości i humoru. Cieszę się bardzo, że zawitała na Przystanek Woodstock.
Jurek Owsiak, WOŚP
Siostra Chmielewska wykupiła Bożą receptę na szczęście, płacąc za nią sporo, ale dzięki temu już dziś jest świętą. Za każdym razem, kiedy ją spotykam, mam ochotę coś jej podwędzić - choćby zapalniczkę - żeby później mieć jakąś relikwię. Moje ziemskie autorytety? Papież Franciszek, jego jałmużnik arcybiskup Konrad Krajewski i siostra Małgorzata Chmielewska.
Szymon Hołownia, Dobra Fabryka, Fundacja Kasisi
Kupując tę książkę, wspierasz Fundację Domy Wspólnoty Chleb Życia, prowadzoną przez siostrę Małgorzatę Chmielewską.
Wywiady przeprowadzane przez wybitych amerykańskich dziennikarzy, którzy spotykali się z Woodym Allenem na różnych etapach jego kariery aż do 2015 roku i prowadzili z nim rozmowy i szczegółowe dyskusje o jego najpopularniejszych i najbardziej cenionych filmach. Wywiady pokazują Allena na przestrzeni lat – jako młodego filmowca, aktora i komika, a potem jako dojrzałego reżysera i legendę kina.
Książka po raz pierwszy ukazała się w 2006 roku, teraz w USA wychodzi jej uaktualniona wersja. Wywiady pochodzą z fachowych pism filmowych, a także takich publikacji jak m.in. The Rolling Stone, The New Yorker, The Washington Post, The Guardian.
Być może najlepiej podsumował karierę Allena autor jednego z wywiadów, Stephen Mamber, który napisał: „Woody Allen jest najlepszym amerykańskim reżyserem, komikiem i aktorem komediowym – albo najdoskonalszą kombinacją tych trzech profesji.”
Redaktor książki, który wywiady zebrał w całość – Robert E.Kapsis, to profesor socjologii i sztuki filmowej z Queens College, autor książki „Hitchock: The Making of a Reputation”, redaktor wielu tomów serii Rozmowy z Filmowcami (University Press of Mississippi) – w Polsce ukazały się z tej serii nakładem Axis Mundi m.in. książki „Stanley Kubrick. Rozmowy” i „Quentin Tarantino. Rozmowy”. Aktualnie Kapsis współpracuje z Amerykańskim Muzeum Filmowym i Akademią Filmową nad wielką retrospektywą kariery Steve'a Martina.
Louis Pauwels spędził wiele dni w domu Dalego w Port-Lligat. Rozmawiał z artystą, słuchał i obserwował go przy pracy. Niniejsza książka jest owocem tych spotkań. Przybliża ona poglądy Dalego, pozwala zasmakować w bogactwie jego wyobraźni, uczestniczyć w procesie autokreacji "wybawiciela sztuki współczesnej”. Dali był człowiekiem pełnym sprzeczności z niebywałą skłonnością do mistyfikacji i prowokacji. Wymyślał fakty, w które głęboko wierzył, budując wizerunek ekscentrycznego artysty i otaczając się legendą.
26.18Artystyczny testament Andrieja Tarkowskiego w 30 rocznicę jego śmierci
Leonard Neuger, profesor slawistyki Uniwersytetu Sztokholmskiego, i Jerzy Illg, redaktor naczelny wydawnictwa Znak, to szczęściarze, którym udało się przeprowadzić obszerny wywiad z jednym z największych reżyserów świata Andriejem Tarkowskim. Pracujący w Sztokholmie nad swoim ostatnim (jak się okazało) filmem Ofiarowanie wielki mistyk kina był absolutnie niedostępny dla dziennikarzy. Do spotkania doszło dzięki temu, że czujący się obco na Zachodzie reżyser chciał porozmawiać z ludźmi, którzy będą mogli go zrozumieć. Tak się też stało. Los sprawił, że można tu mówić o szczęściu w nieszczęściu. Spotkanie odbyło się w 1985 roku. Wkrótce świat obiegła wiadomość o chorobie Tarkowskiego, który
w rok później zmarł w Paryżu na raka żołądka. Rozmowa z Illgiem i Neugerem była ostatnim wielkim wywiadem, jakiego udzielił. Opublikowana już po jego śmierci i odebrana jako duchowy testament artysty, doczekała się przekładów na kilkanaście języków. W 30 rocznicę śmierci reżysera po raz pierwszy ukazuje się w wydaniu książkowym.
Tomasz Zimoch, wybitny komentator sportowy - radiowy i telewizyjny - opowiada o kulisach swojej pracy. Anegdotom o znanych sportowcach, dziennikarzach, politykach, towarzyszą nigdy nieopowiadane historie z igrzysk olimpijskich, mistrzostw Europy i mistrzostw świata w piłce nożnej. Zimoch, wyrzucony kilka tygodni temu z pracy w radiu publicznym za udzielenie wywiadu jednej z gazet, nie stroni od opisu okoliczności zwolnienia. Mówi prosto z mostu, nazywając po imieniu obłudę i hipokryzję polityków, a także części środowiska dziennikarskiego.
Rozmowy o inteligencji z wybitnymi polskimi intelektualistami. Rozmówcami Piotra Kulasa są: Agata Bielik-Robson, Zbigniew Bokszański, Henryk Domański, Dariusz Gawin, Joanna Kurczewska, Andrzej Mencwel, Paweł Śpiewak, Andrzej Walicki, Andrzej Waśkiewicz i Tomasz Zarycki.
Kategoria inteligencji jest wieloznaczna. Starałem się nie narzucać jednego sposobu jej rozumienia, ale zależało mi, aby w wywiadach obecny był wątek inteligencji etosowej. Rozmowy rozwijały się wokół kilku stałych zagadnień: oceny młodych środowisk, współczesnej roli inteligencji i intelektualistów, napięć pomiędzy klasą średnią a inteligencją, oceny inteligencji w czasie transformacji, jak również sensowności i potrzeby przekazywania „inteligenckich” wzorów.
Ze wstępu Autora
Piotr Kulas jest do tych rozmo´w doskonale przygotowany, przy czym na szczego´lnie wysoka? ocene? zasługuje (…) elastycznos´c´, z jaka? umie wprowadzac´ istotne wa?tki, uzależniając je od osoby rozmo´wcy czy charakteru rozmowy. (…) Jego dogłe?bna znajomos´c´ jednoczes´nie i tematyki, i naukowego dorobku rozmo´wco´w, ich z˙yciowej drogi to silna strona książki.
Z recenzji wydawniczej dr. hab. Krzysztofa Łęckiego
Rozmównica - niewielki pokój w zamkniętej części klasztoru. Tu zawsze się spotykamy. Wchodzi, serdecznie mnie wita, żartuje. Zawsze pije czarną kawę, licząc w myślach, która to już dzisiaj i czy jeszcze mu wolno. Zastanawia się: czy myśmy się już wcześniej nie spotkali? Często się uśmiecha, pomimo tego, że czasem starość daje mu się we znaki. Opowiada o rekolekcjach, poleca swój najnowszy wpis na blogu. Że ci się chce rozmawiać ze starym ojcem – dziwi się.
Licytujemy się, który z nas wstał wcześniej, spieramy o datę wernisażu w Muzeum Narodowym w Krakowie. Gdy zostajemy sami, szukamy w szufladzie zakazanych słodkości. Pamiętasz, o czym ostatnio rozmawialiśmy, jak ty to poskładasz w całość? Przecież ze śmiercią nie ma żartów - mówi. Bo od kilku miesięcy dyskutujemy o śmierci. Spotykamy się w rozmównicy, zamykamy drzwi i przechodzimy do tematu śmierci. Rozmowa laika i zakonnika. Dlaczego z ojcem Leonem? To duchowny, który potrafi przyznać, że nie wie. Nie udaje, nie musi. Unika patosu, a gdy robi się górnolotnie, przebija balonik żartem, anegdotą, ripostą. I potrafi zaspokoić moją ciekawość, czasem naiwną. Różnimy się, ale próbujemy rozmawiać, akceptujemy swoje słabości.
A pytania kotłują się w głowie. Proszę ojca, chciałem się dowiedzieć, dlaczego umieramy, po co? Czy śmierć może być godna? Po co nam cierpienie? Co dzieje się, gdy dusza z ciała wyleciała? Co powiedzieć matce, która straciła dziecko? I co z samobójcami? Dlaczego śmierć lubi publiczność, dlaczego media grają śmiercią? Dlaczego wyrzuciliśmy śmierć za próg, nie trzymamy ciała zmarłej osoby w domu? Czy żałoba może być na pokaz? Dlaczego chrześcijanie nie cieszą się ze śmierci, przecież za moment z martwych powstaną? Co potem - niebo i aniołki? Ojciec boi się śmierci?
Kawy w filiżance ubywa, minuty lecą, pytania mnożą się w głowie. Ojciec Leon opowiada, kłóci się ze mną, godzi, ucieka w dygresję. Nie patrzy na zegarek; zawsze zbyt szybko okazuje się, że rozmawiamy o śmierci i nie tylko.
Jako młody chłopak miał bardzo określone marzenia. Chciał zarabiać, mieć dom, założyć rodzinę. Po skończeniu szkoły zawodowej podjął pracę w kopalni jako elektryk. Jednak Pan Bóg szybko wyciągnął go spod ziemi i powołał do franciszkanów. Tuż po święceniach zaczął pomagać osobom opętanym. Nie skupił się jednak wyłącznie na walce ze Złym. Tam, gdzie się pojawiał i dostrzegał ludzi, którzy potrzebowali pomocy, zakładał wspólnoty. Prowadził msze o uzdrowienie, posługiwał jako duszpasterz grup charyzmatycznych, angażował się w nową ewangelizację. W swojej pracy doświadczył wielu dowodów na to, że Pan Bóg jest wszechmogący. Był naocznym świadkiem uzdrowień i uwolnień spod wpływu Szatana.
Z tego wciągającego wywiadu dowiesz się m.in.:jak modlitwa wstawiennicza pomaga innym ludziom;na czym polega posługa egzorcysty;dlaczego nie wszyscy zostają uzdrowieni;że Szatan lubi nasz strach;jak świadczyć w pracy o Jezusie;jakie owoce przynosi modlitwa uwielbienia;czym jest spoczynek w Duchu Świętym;dlaczego wywoływanie duchów dla zabawy jest niebezpieczne;jak to się stało, że w niewielkiej parafii działa kilkadziesiąt wspólnot i grup modlitewnych;jak wygląda formacja zakonna franciszkanów;że Bóg nigdy nas nie opuszcza.
O. Bogdan Kocańda należy do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych (franciszkanów), jest doktorem teologii duchowości, pełnił posługę egzorcysty. Jest cenionym kierownikiem duchowym i rekolekcjonistą, a także twórcą franciszkańskich ćwiczeń duchowych. Obecnie kieruje Franciszkańskim Domem Formacyjno-Edukacyjnym w Rychwałdzie i jest kustoszem Sanktuarium Matki Bożej Rychwałdzkiej.
Gdyby nie piłka nożna, pewnie pracowałby w stoczni. Nie mieściło mu się w głowie, że pojedzie na mistrzostwa świata, a strzelał tam gole najlepszym. Był postrachem bramkarzy i przekleństwem futbolowych potęg. Trudno powiedzieć, co stanowiło jego znak rozpoznawczy orli nos, blond czupryna, zawadiacki wąsik czy może szelmowski uśmiech.Skromny chłopak z Gdańska, który dzięki zadziorności i zuchwałości wdrapał się na szczyt. As w talii Kazimierza Górskiego. Bez Szarmacha nie byłoby największego sukcesu w historii polskiego futbolu. Choć niewiele brakowało, by wszystko potoczyło się inaczej.Jacek Kurowski dziennikarz sportowy TVP. Przeprowadził dziesiątki wywiadów z najlepszymi sportowcami świata. Twórca programu Oko w oko, gospodarz studiów olimpijskich, a także największych piłkarskich imprez mistrzostw świata i Europy. Prywatnie szczęśliwy tata dwóch synów, autor bloga tatanawszystkielata.blogspot.com. Początkujący triatlonista.
Hanna Barełkowska, autorka książki Nie mażę się, ale marzę o… poświęconej rodzicom dzieci niepełnosprawnych, tym razem dotyka kolejnego ważnego tematu - problemu adopcji. Książka jest zapisem rozmów z rodzicami adopcyjnymi, którzy zaprosili autorkę do swojego świata. I to trudnych rozmów, bo nie zawsze jest tak, że rodzice adoptują dziecko, pokonują pierwsze trudności, a potem już wszystko układa się wspaniale. Bywają sytuacje, gdy mimo starań dziecko, już doświadczone przez los, zaczyna tworzyć piekło w domu. Jak to zderzenie pragnień i marzeń z rzeczywistością wpływa na małżeństwo, na rodzinę? Ta książka otwiera nam oczy na świat, którego pewnie nie znamy, a który jest tuż obok.
Aleksandra Pilimon, założycielka stowarzyszenia Potrafię Więcej, dołącza swoją ilustrowaną opowieść o tym, jak mąż i żona szukali i znaleźli swoje dzieci, pokazując jednocześnie jeden ze sposobów przekazywania dzieciom prawdy o ich pochodzeniu.
To mocna, ważna książka dla dorosłych i dla dzieci.
Depresja nie jest wymysłem gwiazd z pierwszych stron gazet.
To choroba, która może dotknąć każdego.
Depresja stygmatyzuje, więc mało kto przyznaje się do niej otwarcie, choć cierpi na nią co dziesiąty Polak. Bohaterowie książki Twarze depresji przełamali lęk i opowiedzieli o nierównej walce z najtrudniejszym przeciwnikiem w swoim życiu.
Rozmówcami Anny Morawskiej są m.in.: Andrzej Bober, Tomasz Jastrun, Kamil Sipowicz, Patrycja Sokół, a także ludzie, którzy nie są osobami publicznymi, a zdecydowali się opowiedzieć o swoim "czarnym psie", jak nazwał depresję Winston Churchill. Choroba towarzyszy im na każdym kroku i trzeba ją "oswoić", czyli leczyć. Na pytanie: Jak robić to skutecznie? odpowiadają psychiatrzy i psychoterapeuci. Ewa Jastrun, żona Tomasza, zdradza, jak sobie radzi, kiedy mąż mówi, że nie ma już siły żyć, nie ma siły walczyć z kolejnym epizodem depresyjnym. W takim momencie chory nie powinien być sam. "Weź się w garść" to najgorsze, co może usłyszeć. On już jest "w garści"... depresji. Jeśli zdecyduje się na leczenie, chciałby odebrać od otoczenia komunikat: "Nie oceniam. Akceptuję".
Anna Morawska dziennikarka telewizyjna, reporterka w "Panoramie" TVP2, wcześniej w "Wiadomościach" TVP1. Autorka reportaży społecznych i interwencyjnych dla "Reportera Polskiego" TVP2. Nominowana do nagrody głównej XIX Festiwalu Form Dokumentalnych w Kielcach. Nagradzana za przedstawianie w mediach problemów społecznych. Od 2013 roku prowadzi warsztaty telewizyjne na Uniwersytecie Warszawskim, którego jest absolwentką. Ukończyła również psychologię w SWPS w Warszawie. Jej pasją są podróże po świecie i poznawanie ludzi różnych kultur.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
