Mafia usiłuje skraść tajemniczy obraz Rembrandta rzekomo przedstawiający Bazylikę Mariacką. Czy rzeczywiście taki obraz istnieje i był kiedyś własnością wielkiego fizyka Daniela Fahrenheita? Kto zastrzelił holenderskiego biznesmena pod pomnikiem Neptuna? Czy ma to związek z obrazem, czy też jest częścią większego spisku międzynarodowego? Zemsta Fahreinheita to kolejne śledztwo bohatera Zdrady Kopernika, warszawskiego wydawcy – Łukasza Dybowskiego.
Poradników dla przyszłych mam jest na rynku mnóstwo. Gdzie ma szukać podobnych porad mężczyzna? O tym wszystkim, w lekki i zabawny sposób pisze w swojej książce Zbigniew Urbański - świeżo upieczony tata Milli Jagody. Oprócz tego kilka praktycznych porad dotyczących wyboru różnych niezbędnych maluchowi sprzętów - m.in. wózka, fotelika samochodowego.
Alfabet księdza Bonieckiego
Czasem trzeba zażartować, fragment
Wielokrotnie słyszałam: „Nie namówisz Księdza na taką rozmowę". Przytakiwałam. Ze zrozumieniem.
Przez ostatnie tygodnie moja najważniejsza droga to trasa Warszawa Centralna—Kraków Główny. Wydeptana ścieżka. Precyzyjny plan. Piąta rano — pobudka, siódma z minutami — pociąg, dziesiąta — stacja Kraków. Bajgiel z solą na dworcu, szybki papieros i moje ulubione kilka kroków do Księdza.
Dzwonek domofonem i ten ciepły, choć nieprzesadnie, głos: „Proszę". Mój rozmówca, jak zawsze, wychodzi w stronę windy. Uśmiechnięta Kwintesencja Spokoju — Ksiądz Adam Boniecki.
Pisząc o „nieprzesadnie ciepłym głosie", mam na myśli to, co za każdym razem słyszę w progu: „Myślałem, że pani sobie jednak odpuści". „Przykro mi", odpowiadam konsekwentnie. Taki rytuał powitalny.
Potem muszę już tylko pokonać labirynt między książkami, które w niewielkim mieszkaniu Księdza są dosłownie wszędzie, dostać się do wskazanego przy pierwszej wizycie fotela i zająć miejsce.
Ksiądz krząta się jeszcze chwilę, siada w drugim fotelu, do ręki bierze fajkę. Uderza nią kilka razy o popielniczkę. ..
— No dobrze, skoro już jesteś...
I wtedy przypominam sobie wykrzykiwane do mnie przez Marka Edelmana słowa: „Jaka ty jesteś głupia! O czym ja w ogóle mogę z wami wszystkimi rozmawiać?!". Chwilę po nich, aby załagodzić emocje, drzwi do pokoju, w którym rozmawiam z Panem Doktorem, uchyla Paula Sawicka, uśmiecha się i mówi: „Proszę się nie denerwować, nie brać tych słów do siebie. Pan Doktor każdego podobnie komplementuje".
W myślach powtarzam sobie: „Tak, wiem, słyszałam", ale... przecież, w gruncie rzeczy, to one są prawdziwe.
Podobnie myślę teraz, siedząc przed Księdzem Bonieckim. Dzieli nas przepaść — w każdym sensie. I w żadnym sensie nie jest ona przepaścią na moją korzyść.
Los zdecydował, że Księdza Bonieckiego poznałam właśnie na pogrzebie Marka Edelmana. Przypadek sprawił, że szłam obok Niego ulicą Anielewicza w stronę Cmentarza Żydowskiego w Warszawie. To wtedy okazało się, że to coś, czego wówczas jeszcze nie rozumiałam, ale co „wciągało mnie" w ekran telewizora czy w odbiornik radiowy za każdym razem, kiedy słyszałam Jego głos, na żywo przyciąga mnie do Księdza Bonieckiego jeszcze mocniej, I że moje bezczelnie odważne życzenie, aby porozmawiać z Nim chwilę dłużej, będzie wracało do mnie już zawsze. I że muszę spróbować.
Trochę humoru (choć z nutą ironii), trochę optymizmu (choć z nutą melancholii), a przede wszystkim mądrość (ta przez wielkie M). 25 wybranych przez Księdza haseł na 25 kolejnych liter. Ponad 20 mini-rozmów. W rozmowie trudno się przed czytelnikiem schować, trudno się nie odkryć, nie odsłonić. Zresztą – może Ksiądz tak do końca wcale tego nie chce...?
Czasem trzeba zażartować
Spis Treści
Apetyt
Błąd
Czas
Droga
Ewolucja
Forma
Głupota
Hamulec
Ignorancja
Jerozolima
Karol Wojtyła
Luksus
Łatwość
Miłość
Nieśmiałość
Ostoja
Pokora
Równość
Sumienie
Śmiech
Tolerancja
Ułomność
Wolność
Złość
Życie
Zabawny poradnik, w którym autorzy przedstawiają prostą prawdę o skomplikowanych związkach. Próbując odpowiedzieć na tytułowe pytanie poruszają problemy typowe dla większości związków i wskazują kompletnie różną dla obu płci ocenę tej samej sytuacji, co jedynie potwierdza tezę, że kobiety są z Wenus, a mężczyźni z Marsa.Dlaczego kobiety są szalone a mężczyźni głupi
Spis Treści
1. Historia szaleństwa i głupoty
Odpowiedź Jenny:
Kobiecy umysł w działaniu
2. Przyznanie się do głupoty
Odpowiedź Jenny: Gwiazdka*
3. Głupi umysł od środka
Odpowiedź Jenny: Głupia sytuacja 6789
4. Głupi, szalony, porąbany romantyzm
5. Kobieta i jej szaleństwo
Odpowiedź Jenny: Bądź mądry, nie machaj czerwoną płachtą
6. Język znaków
Odpowiedź Jenny: Jeśli dasz swojej dziewczynie wściekłego szopa pracza
7. Niekonsekwentna kobieta
Odpowiedź Jenny: Kocha? Nie kocha?
Skąd mam wiedzieć, jeśli nie dostają kwiatów?!
8. Zgrzytające oczekiwania
Odpowiedź Jenny: Czego się spodziewać, gdy czekasz na pizzę
9. Głupota w wielkim mieście
Odpowiedź Jenny: Szaleństwo w wielkim mieście
10. Z empatią wobec beznadziejnego przypadku szaleństwa
Odpowiedź Jenny: Sympatyczny, mały hotelik dla Shane'a
11. Szalona miłość
Odpowiedź Jenny:
Romeo, twoje imię brzmi Howard
Posłowie
Podziękowania
Joanna Racewicz, dziennikarka, której maż zginął w katastrofie smoleńskiej, w rozmowach z kobietami, których bliscy znaleźli się na pokładzie prezydenckiego samolotu podczas feralnego lotu.
Dwanaście portretów dwunastu mężczyzn. Dwanaście miesięcy w życiu bliskich każdego z Nich. Dwanaście pożegnań w dniu 10 kwietnia 2010 r.
12 Rozmów o miłości – Wstęp
Dwanaście portretów dwunastu Mężczyzn. Tak jak dwanaście miesięcy w życiu Bliskich każdego z Nich. Dwanaście pożegnań w dniu l O kwietnia 2010 roku i tyle samo sposobów na oswojenie tego, co nieodwracalne. OSWOJENIE...
W przypadku żadnej z bohaterek tej książki czas nie jest sprzymierzeńcem. Nie leczy, nie zabliźnia ran. Nie zaciera wspomnień i nie sprawia, że nieobecność boli coraz mniej. NIEOBECNOŚĆ...
Nie znałam wcześniej Joli, Basi, Lucyny, Magdy, Małgosi. Żadnej z NICH. I zapewne nasze drogi nigdy by się nie przecięły. A potem? Potem wystarczyło spojrzenie, pożyczona konewka na Powązkach, zapałki do zniczy, kilka prostych słów. Czasem słów w tym osobliwym języku, niepojętym dla postronnych: „Podlałam trawę u Andrzeja", „U Franka wszystko się pali", „Nie będę jeszcze obcinać trawy - lubił nosić dłuższe włosy".
Czas tych kobiet, nasz czas, biegnie inaczej niż zwykłe następstwo dni i tygodni. Biegnie OBOK. Godzimy się na dyktat kalendarzy i zegarków — bo dzieci, bo praca, bo spotkania w nieskończenie ważnych sprawach, bo chorzy rodzice, bo codzienność, codzienność...
Minęło dwanaście miesięcy od dnia, gdy Pasażerowie prezydenckiego tu-polewa wczesnym rankiem wychodzili z domów. Każdy z Nich miał wrócić wieczorem. Rok od tego dnia... Tyle trwa żałoba. Cykl, gdy wszystko, co dotąd razem, trzeba zrobić w samotnos'ci. Pierwsze święta, pierwsze urodziny, pierwsza nasza rocznica. Bez Niego... Bez Męża, bez Ojca, bez Syna, Brata. Bolą pytania znajomych, nawet jeśli zadawane z troską: „Jak się czujesz, jakie masz plany?". Jakie: PLANY? Znają Państwo takie stare jak świat powiedzenie: jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, opowiedz Mu o swoich zamierzeniach? Wiele z nas to zrobiło przed 10 kwietnia.
Od tego dnia, gdy umarła część naszego życia, świat się skurczył i miejsca wokół zrobiło się tak dziwnie mało. ŚWIAT się skurczył do powtarzanych w nieskończoność obrazów pokaleczonego samolotu. PRZESTRZEŃ ograniczyły spotkania na cmentarzach i rytualnie powtarzane czynności dnia powszedniego. Wykonywane trochę z nawyku, a trochę po to, żeby zagłuszyć myśli. Głupia, naiwna nadzieja, że to w ogóle możliwe...
Tak, to prawda - codziennie dzieją się ludzkie dramaty. Każdego dnia ktoś wychodzi z domu i już nigdy nie wraca. Wypadki, choroby i ludzkie łzy są pośród nas. Ból jest ten sam, ta sama samotność, TĘSKNOTA i pustka, której nie umie zapełnić nikt i nic. Dławiąca bezsilność, złość i poczucie krzywdy. Każdego dnia to samo i to samo. Zmieszane w trudnych do przewidzenia proporcjach. Zna to na pamięć każdy, kto doświadczył straty Ukochanej Osoby.
Ta żałoba ma jednak cechę, o którą trudno w powszechnym doświadczeniu. Jest... publiczna. Nagrywana przez setki kamer, mikrofonów i oglądana przez miliony ludzkich oczu. Nie ma ucieczki. Nie można się schować - ani przed obrazami, ani przed słowami. Tymi wygłaszanymi w mediach przez dziesiątki polityków, którzy sądzą, że o Smoleńsku wiedzą wszystko, i tymi, które słychać na cmentarzach - od ludzi, którzy czasem nie baczą, w jakim są miejscu.
Bo na temat tego, co wydarzyło się kilkaset metrów przed progiem pasa startowego lotniska Siewiernyj, każdy ma swoją teorię i nie waha się mówić o niej głośno. Z bardzo różnych powodów. To GŁOŚNE, nachalne, często bezrefleksyjne mówienie jest jednym z powodów, dla których tak bardzo „zamęczyliśmy" słowa: katastrofa, tragedia, Smoleńsk. One przestały znaczyć to, co znaczyły rok temu. Dewaluacja — czy to dobre tu słowo?
Mimo tej - pozostańmy przy tym określeniu - dewaluacji ta książka jest po to, żeby pokazać tragedię. Nie, nie narodową, na najwyższym patetycznym C, ale OSOBISTĄ. Żeby przypomnieć o tym, co często umyka pamięci, co nie ma szans wobec wrzawy wokół nas — że każdy z Nich, każdy, kto 10 kwietnia był na pokładzie samolotu TU-154M o numerze 101, był człowiekiem z krwi i kości. Że kochał i był kochany. Miał pasje i marzenia. Sposób, w jaki się uśmiechał, i ulubioną kawę na śniadanie. Że to nie były tylko papierowe postaci, których NAZWISKA są wymieniane po przecinku podczas kolejnych ceremonii żałobnych. Że Ci, Którzy Zostali - uczą się żyć na nowo. Jak każdy, kto kogoś STRACIŁ. I jednocześnie trochę inaczej.
Każda z tych rozmów to dowód na miłość. Bo kiedy się kocha, to chce się BYĆ bez granic, ŻYĆ, jakby nie było końca. Wieczność każdej z nas zaczyna się w bardzo różnych miejscach i porach, ale zbiega się w tym samym momencie i tym samym punkcie na mapie. Smoleńsk, 10 kwietnia 2010 roku, o 8.41.
Joanna Racewicz 12 rozmów o miłości Rok po katastrofie Spis Treści:
Wstęp 7
Lucyna Gągor Koszula od munduru 11
Halina Jankowska, Elżbieta Łuczyńska Cień 39
Barbara Kazana Niezgoda na ostateczność 55
Joanna Puzyna-Krupska Razem 81
Beata Lubińska Stetoskop 101
Małgorzata Michalak Czekolada z orzechami 119
Magdalena Protasiuk Pan Bóg zsyła tylko to, co możemy znieść 145
Jolanta Przewoźnik Obrączka z rysą 175
Izabella Sariusz-Skąpska Rodowy sygnet 203
Krystyna Łuczak-Surówka Drzewo 219
Barbara Stasiak Pusty pejzaż 237
Małgorzata Sekuła-Szmajdzińska Życzę Ci siły 261
"Jaka jest kobieta w tzw. wieku średnim? Na zewnątrz – odchodząca w cień, u kresu swoich życiowych ról, coraz mniej doceniana na bezlitosnym rynku pracy, żyjąca groźbą zbliżającej się menopauzy, labilna emocjonalnie, w reklamie telewizyjnej wykorzystywana jako drugoplanowa partnerka mężczyzny, który po Penigrze, lub innej, równie skutecznej ,,grze”, znowu staje się stuprocentowym facetem. A wewnątrz? Przerażona, zagubiona, zrezygnowana, rozedrgana, ale też intuicyjnie czująca, że oto w jej życiu zaczyna się równie trudny, co ważny czas – czas wewnętrznych przemian. I bywa, że właśnie w tym czasie na kobietę spada miłość – taka, która porusza serce, nie zna dnia ani godziny i drwi sobie z upływającego czasu.
To książka dla kobiet przed i po pięćdziesiątce oraz tych wszystkich, które w wieku dwudziestu czy trzydziestu lat wierzą, że dla nich czas łaskawie zatrzyma się gdzieś przed czterdziestką.
Sny ceniono już w starożytności, traktowano je jednak jako przepowiednię lub ostrzeżenie. Dopiero Zygmunt Freud odkrył prawdziwą wagę tego niezwykłego produktu ludzkiej podświadomości, lecz nadał snom głównie erotyczne znaczenia. Jego uczeń Jung zanegował to, odczytując sny w sposób głęboki i wyrafinowany. Nie ma jednak wątpliwości - sen jest niezwykle ważną informacją wydobytą z głębin ludzkiej duszy. Ostrzega, podpowiada, wyjaśnia. Wszelkie schematyczne interpretacji snów, których tak wiele w sennikach, nie zdają egzaminu - snu nie można bowiem pojąć bez umiejscowienia go w kontekście życia danej osoby. W rozmowach z Tomaszem Jastrunem znany psycholog - Wojciech Eichelberger - interpretuje sny i nadaje im literacką formę. Sny, które budzą to zbiór przypowieści psychoterapeutycznych z życia wziętych.
Od 2007 roku na łamach miesięcznika "Zwierciadło" dziennikarze prowadzą rozmowy z psycholożkami - Katarzyną Miller oraz Olgą Haller o seksualnej sferze życia człowieka. Przez ponad trzy lata poruszone zostały dziesiątki tematów - m.in. klimakterium, stosunek kobiety do ciała partnera, poziom libido, erotyczne słownictwo. To rozmowy głębokie i mądre na tematy trudne i trudniejsze.
Antyporadnik dla tych, którzy grają o miłość
Pewnego dnia Pan Bóg zauważył, że Adam i Ewa jacyś ostatnio markotni chodzą po raju. Wezwał więc do siebie Adama i mówi:
- Adamie, mam dla ciebie niespodziankę, od dziś będziesz sikał na stojąco. Adam ogromnie się ucieszył i zaczął biegać po raju, obsikując wszystko dookoła. A Ewa przyglądała mu się z zazdrością. Wtedy Pan Bóg rzekł: - Ewo, dla ciebie też coś mam, od dziś będziesz miała wielokrotne orgazmy.
Cały świat się kręci wokół seksu. W ciągu każdej doby na świecie dochodzi do miliona zapłodnień (w tym 500 tysięcy
- nieplanowanych) i 20 milionów zdrad.
„Romantyczny weekend we dwoje", „Rozpal jego zmysły", „Seks z eks" i bardzo modny ostatnio „Cyberseks" - to tematy, które sprzedają się w mediach jak ciepłe bułeczki. Wszyscy chcą czytać o seksie, a ostatnio coraz więcej osób chce o nim pisać. My także.
Siedzimy w trendowej warszawskiej knajpie „Między Nami". Na stoliku między nami dyktafon, porcja „jabcoka" (przepysznej szarlotki z bitą śmietaną) i cola bez lodu. Między nami nie ma seksu.
Sex czegoś smutny
Spis treści:
Wstęp
Rozdział 1. Marsjanie i Wenusjanki
Rozdział 2. Gra o miłość
Rozdział 3. Razem, ale jak
Rozdział 4. Rozmowy kontrolowane
Rozdział 5. Seksualny posag
Rozdział 6. I znowu te różnice
Rozdział 7. Przychodzi baba do lekarza
Rozdział 8. Błogosławieństwo na drogę
Poradnik Dzień Dobry TVN to gratka dla wielbicieli tego popularnego programu porannego. Znajdą się w nim dziesiątki porad udzielonych przez ekspertów, którzy gościli w programie. Prócz tego – znakomite przepisy kulinarne, kulisy programu, rady prowadzących oraz masa ciekawostek.
Jakie auto kupić? Nowe czy używane? Jeśli używane, to jak nie dać się oszukać? Jaki typ nadwozia wybrać? Ze skrzynią manualną czy automatyczną? Benzynowy, diesel, na gaz a może hybrydę? Jaki olej wybrać? Jakie dziecięce foteliki samochodowe są bezpieczne? Dlaczego tak ważne są dobre światła, wygodny fotel i sprawne wycieraczki w samochodzie? Czy klima to luksus czy już standard?Wszelkie wątpliwości dotyczące zakupu samochodu rozwieje największy w tej dziedzinie autorytet - Adam Kornacki, dziennikarz TVN Turbo, pasjonat motoryzacji oraz kierowca rajdowy. W Zakupie Kontrolowanym, święcącym największe triumfy spośród wszystkich programów motoryzacyjnych TVN (niezmiennie od 5 lat na antenie z niesłabnącą oglądalnością!), Adam Kornackipomagawidzom w wyborze samochodu marzeń.Doradza przy zakupie używanych aut, jak również nowych pojazdów z najwyższej półki.Wszechstronnie testuje samochody. Obecnie na antenie TVN emitowana jest już 9. edycja tego niezwykle popularnego programu. Książka stanowi kompendium porad udzielanych przez Autora w programie.
Weź los w swoje ręce!
Do odważnych świat należy to poradnik dedykowany kobietom poszukującym nowego startu w życiu. Autorka radzi, jak zyskać odwagię przezwyciężania osobistych, rodzinnych i społecznych przeszkód oraz gdzie są źródła naszej życiowej energii. Nawet jeśli takie pojęcia jak akceptacja siebie i miłość własna, są nam dobrze znane, to Autorka nadaje im całkowicie nowe znaczenie. Uczy, jak eliminować lęki, wątpliwości i smutek. Pokazuje, że można żyć samodzielnie i niezależnie, i jednocześnie być szczęśliwym. Czujesz, że codziennie wbrew sobie naginasz się do wymogów życia rodzinnego i społecznego? Poświęcasz się? Nie realizujesz własnych potrzeb i pragnień? Z zewnątrz niby normalnie, a w środku aż kipi?!
Fałszywa pokora. Niewiara we własne możliwości. Chorobliwa skromność. Poczucie bezsilności i niemocy. Po co ci to wszystko?!
Każda z nas ma w sobie wystarczająco dużo mocy, aby zmienić swoje życie! By zrealizować głęboko skrywane pragnienia i tęsknoty. Pod maską rutyny kryją się nieograniczone możliwości, które tylko czekają, by je odkryć. Odwagi Wspaniała Kobieto! Wolność jest w Tobie!
Czy jesteśmy genetycznie zaprogramowani do pracy w zespole? Na czym polega bycie prawdziwym menedżerem? Czy ekspert musi być arogancki? Dlaczego uczniom wmawia się, że powinni się doskonalić tam, gdzie idzie im najgorzej? Jaka jest różnica miedzy zarządzaniem a ręcznym sterowaniem? Czy kujon jest dźwignią handlu? Po co trabantowi sznurek?
Na to i wiele innych pytań Autor odpowiada w niniejszym zbiorze esejów, którego celowo nie chce nazywać poradnikiem. Woli, bowiem, inspirować niż radzić.
„Wszystko, co napisałem w tej książce, ma prowadzić do rozwoju zespołów i wspólnotowego nadążania za zmieniającym się światem. Do osiągania wyników PONADPRZECIĘTNYCH. Aby osiągać te przeciętne, wystarczy robić wszystko samemu, za wszystkich i stale zajmować się kwestiami bieżącymi. Byle zaliczyć na „tróję z minusem” i j a k o ś dopiąć budżet, zrealizować target czy osiągnąć wynik . Ale wówczas nie ma co mówić o efekcie pracy zespołowej. Jeśli myślimy za zespół, pomysły będą tylko takie, jakie sami wymyślimy. Jeśli cały czas mówimy ludziom, co mają robić, zwalniamy ich z myślenia i ograniczamy rozwój firmy. Jeśli tylko wytykamy im błędy zamiast chwalić za wykorzystanie talentów, nie będą chcieli z nami pracować.
Zwarcia w zespole są nieuniknione. Nie da się, bowiem, wymazać czyjejś wiedzy i na jej miejsce wsadzić mu naszej. Da się natomiast poszukać sposobów komunikacji dwóch zbiorów danych. WiFi, bluetooth, IR... Wspólnej częstotliwości…”. Miłosz Brzeziński Miłosz Brzeziński
Topowy polski trener z międzynarodowym certyfikatem coacha ICC. Konsultant CNBC Biznes i TVN w zakresie psychologii biznesu. Autor obrazoburczych felietonów, obrzydliwych recenzji i rewolucyjnych artykułów na temat biznesu w teorii i w praktyce. Profesor Działań Skutecznych w Instytucie Kreowania Skuteczności. Konsultuje celebrytów, dziennikarzy i najwyższą kadrę menedżerską w Polsce. Denerwuje. Wyzłośliwia się. Zmusza do myślenia. Ma dwa życiowe motta ( Prawdziwa pasja, to wydzieranie światu wiedzy 24 godziny na dobę oraz Wyróżnij się albo zgiń) i dwa rodzaje wizytówek (poważne i niepoważne).
Cieszące się wielką popularnością felietony NIE BÓJ SIĘ ŻYCIA publikowane były na łamach miesięcznika Zwierciadło.
W pierwszym z nich Autorka pisze: "Wielu rzeczy, których życie nam dostarcza, w ogóle nie chcemy, udajemy, że ich nie ma, uciekamy przed nimi, a przede wszystkim, boimy się. Starości i starzenia się, śmierci i umierania, choroby, ubóstwa, zdrady, osamotnienia, porażki, błędu, braku wygranych, krytyki, odrzucenia, bezradności… Będę w tym miejscu dzielić się z Wami swoją wiedzą o tych lękach. Ogromnie mi zależy na tym, żebyśmy je szanowali, ale nie ulegali im, liczyli się z nimi, umieli je nazwać i przeżyć, ale nie byli ich ofiarami. (…)Można mieć miłość, pieniądze, zdrowie, rodzinę i zewnętrzne bezpieczeństwo, ale jeśli czujemy lęk – zje on radość i zadowolenie ze wszystkiego".
Opowiadając o doświadczeniach swoich pacjentów, przyjaciół i znajomych, Autorka zachęca i pomaga stawiać czoła rozmaitym lękom. Przekonuje, że najistotniejsze w życiu to nie bać się codzienności… Nie bać się życia!
Fragment książki Nie bój się życia
Moim pierwszym wspomnieniem jest lęk. Mam jakieś dwa lata, siedzę na nocniku i przeżywam panikę samotności i pozostawienia. Nikogo przy mnie nie ma! Teraz wiem, że pewnie niania wyszła wtedy na chwilkę do sklepu, ale dla małego to wieczność. Na szczęście drugim świadomym wspomnieniem jest zachwyt nad pięknością zielonego trawnika z żółtymi mleczami. Długo moje życie oscylowało między lękiem a zachwytem.
Jako dzieci przeżywamy wszystko po raz pierwszy. Jako gatunek dostajemy w wyposażeniu lęk egzystencjalny; przed ogromem wszechświata, przed naszą w nim maleńkością i znikomością, brakiem odpowiedzi na pytanie o sens istnienia. A jeśli się jeszcze doda do tego przeróżne indywidualne historie życiowe, pełne niezrozumień, niedokochań, strat, katastrof i udręk - musimy uszanować i docenić nasze strategie przetrwania, które pozwoliły nam dotrzeć do dnia dzisiejszego. Brawo za naszą dzielność, upór, odwagę i inteligencję w wytwarzaniu wszelkich mechanizmów obronnych!
Ale też biada nam, bo się do tych mechanizmów tak przywiązaliśmy, tak się nimi automatycznie posługujemy, że nawet czasem nazywamy je, o zgrozo, swoją istotą! Jak wrócić do SIEBIE? Jak żyć, czerpać ze swej istoty, a nie z krzywych podpórek, które już się przeżyły i przeszkadzają, zamiast pomagać?
Ponieważ spotykały nas krzywdy, nauczyliśmy się im zaprzeczać, racjonalizować je, wypierać, tłumić lub odwrotnie - rościć sobie z ich powodu specjalne prawa, na zmianę usprawiedliwiać i potępiać siebie i innych.
Wielu rzeczy, których życie nam dostarcza, w ogóle nie chcemy, udajemy, że ich nie ma, uciekamy przed nimi, a przede wszystkim, boimy się. Starości i starzenia się, śmierci i umierania, choroby, ubóstwa, zdrady, osamotnienia, porażki, błędu, braku wygranych, krytyki, odrzucenia, bezradności...
Będę w tym miejscu dzielić się z Wami swoją wiedzą o tych lękach. Ogromnie mi zależy na tym, żebyśmy je szanowali, ale nie ulegali im, liczyli się z nimi, umieli je nazwać i przeżyć, ale nie byli ich ofiarami.
W świetnej książce A.A. Mime'a (tak, tego od Kubusia Puchatka) pt. Dwoje ludzi mąż co prawda kocha swoją żonę, ale jej ciągle nie docenia. Aż do dnia, kiedy biorą udział w poważnej dyskusji z przyjaciółmi o tym, co jest najważniejsze w życiu. Ktoś mówi miłość, inny pieniądze, następni zdrowie, rodzina, bezpieczeństwo... Nagle odzywa się żona: „Najważniejsze to nie bać się!". Wszyscy milkną z szacunkiem i przyznają jej rację.
Zapamiętałam. I tę prawdę, że z orzekaniem o cudzej mądrości lepiej się nie spieszyć, i tę, jak piekielnie ważne jest NIE BAĆ SIĘ. Można mieć miłość, pieniądze, zdrowie, rodzinę i zewnętrzne bezpieczeństwo, ale jeśli czujemy lęk - zje radość i zadowolenie ze wszystkiego.
Ale jest przecież także lęk zdrowy, konieczny do tego, by zachować życie. Ten, który nam nie pozwala włazić po nocy w ciemne, nieznane miejsca czy wsadzać palca w kontakt ani w ogień. Lęk mądry, bez którego bylibyśmy szaleńcami. I jest też ten lęk, do którego odwołuje się umowa społeczna i wychowanie dzieci - że zostaniemy sami, jeśli nie będziemy pasować. Władza, jaką on daje innym nad naszym życiem, jest często nadużywana i przez naszych opiekunów, i przez tych, którzy nami rządzą. Jednak nasza wrażliwość, potrzeba przynależności i bliskości z innymi pozwalają nam tworzyć społeczeństwa i wspólnoty, a także rodziny i partnerstwo. Bez tego lęku jest psychopatia.
NIE BAĆ SIĘ to znaczy móc przeżyć lęk i nie stać się jego ofiarą. Spotkałam cudowny tekst o lęku w Diunie Herberta. Pomaga mi zawsze. „Nie wolno się bać. Strach zabija duszę. To mała śmierć, a wielkie umieranie. Stawię mu czoła. Niechaj przejdzie po mnie i przeze mnie. A kiedy przejdzie, obrócę oko mojej jaźni na jego drogę. Którędy strach przeszedł, niczego już nie będzie. Tylko ja pozostanę".
Kup zestaw książek Katarzyny Miller. Razem taniej!
Zestaw pierwszy: Zestaw Bajki rozebrane, Być kobietą i nie zwariować, Chcę być kochana tak jak chcę
Zestaw drugi: Zestaw Nie bój się życia,Być kobietą i nie zwariować,Chcę być kochana tak jak chcę
Zestaw trzeci: Zestaw Nie bój się życia,Bajki rozebrane,Chcę być kochana tak jak chcę
Zestaw czwarty: Zestaw Nie bój się życia,Bajki rozebrane,Być kobietą i nie zwariować
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
