Estudios Latinoamericanos wydawane przez Polskie Towarzystwo Studiów Latynoamerykanistycznych jest najstarszym polskim czasopismem publikującym materiały naukowe związane z szeroko rozumianą historią i kulturą Ameryki Łacińskiej. Ukazuje się od roku 1972, do roku 1995 wydawane było przez Instytut Historii PAN. Twórcą pisma i jego pierwszym redaktorem był prof. dr hab. Tadeusz Łepkowski, w roku 1988 zastąpił go dr Ryszard Stemplowski. W latach 1995 - 2011 czasopismem kierował prof. dr hab. Aleksander Posern-Zieliński, a w roku 2012 redaktorem został prof. dr hab. Mariusz Ziółkowski. Artykuły publikowane są po hiszpańsku, portugalsku, angielsku lub francusku. Wersja elektroniczna pisma powstała dzięki dotacjom z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz zaangażowaniu wielu członków PTSL w tym dr hab. prof. UJ Andrzeja Krzanowskiego który zainicjował digitalizacje pisma przygotowując 10 pierwszych archiwalnych numerów.
Pismo recenzowane o profilu interdyscyplinarnym, istniejące od 1957 roku. Adresowane przede wszystkim do środowiska naukowego, nie pomija jednak czytelnika mniej profesjonalnego, zwłaszcza nauczycieli, studentów, inteligencji zainteresowanej problematyką humanistyczną. Publikuje artykuły problemowe (krajowe i zagraniczne) z zakresu różnych dyscyplin humanistycznych: literaturoznawstwa, historii, kulturoznawstwa, socjologii, filozofii, psychologii, językoznawstwa. Zamieszcza również przekłady oraz materiały i przyczynki, dyskusje i polemiki, recenzje i przeglądy. Po każdym artykule streszczenie w języku angielskim. Także spis treści tłumaczony na język angielski.
Góralszczyzna i współczesne życie górali obserwowane z perspektywy tradycji i muzyki. Autorka poprzez muzykę uwikłaną w konteksty dotyczące tożsamości stara się odpowiedzieć, czym dla współczesnych Górali jest góralszczyzna i jak można ją obecnie rozumieć. Książka skierowana jest nie tylko do naukowców, ale też do wszystkich czytelników, którzy interesują się Podhalem i jego muzyką.
******
This book is the outcome of the ethnographic field research conducted by the author in Skalne Podhale region in the years of 2011–2015. The analysis of the material collected during the research – the interlocutors’ statements and situations and events observed, prompted the author to make an attempt to answer the questions about the meaning of musical tradition for the contemporary highlanders, its role in their everyday life as well as its impact on the process of self-determination and developing the local identity.
Zebrane w tomie artykuły polskich i niemieckich badaczy dokumentują obecny stan studiów nad pamięcią z perspektywy lingwistycznej, pokazując różnorodność podejść teoretycznych oraz metodycznych i stanowiąc tym samym próbę odpowiedzi na aktualne pytania o relacje między językiem a pamięcią. Autorzy podejmują refleksje teoretyczne oraz rozważania o charakterze empirycznym, prezentując różne spojrzenia na zjawisko pamięci i metody jej analizy. Pamięć pojmowana jest z jednej strony jako warunek komunikacji indywidualnej i społecznej, z drugiej zaś jako efekt synergii języka i komunikacji, dzięki której pewne obrazy przeszłości stają się częścią pamięci indywidualnej i zbiorowej.
Publikacja przygotowana na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego poświęcona problematyce miejskiej przestrzeni tożsamości na przykładzie Warszawy. Praca zawiera najpełniejsze w literaturze geograficznej rozważania o tożsamości przestrzeni i miejsca, osadzone głęboko w kontekście filozoficznym, prowadzone szeroko w kategoriach ontologicznych, epistemologicznych, a nawet metafizycznych. Dzięki tak wszechstronnemu ujęciu wykraczają one poza geografię i otwierają nowe obszary dyskusji prowadzonej w geografii człowieka na temat tożsamości przestrzeni, tożsamości regionalnej lub lokalnej oraz tożsamości miejsca.
Wielki Mukařovský po polsku! Tych przekładów nie ma wiele (pierwszy ukazał się w roku 1966). Wydany esej z dziedziny estetyki przetłumaczyła doktorantka UW, Aneta Daszuta. Przełożyła i opatrzyła obszernym komentarzem, w którym pisze m. in.: „Refleksja Mukařovskiego dotycząca dzieła sztuki, jego szczególnej natury i mechanizmów jego oddziaływania, wbrew temu, co w Polsce kojarzy się ze strukturalizmem, nie ograniczała się (…) do jednoznacznych definicji funkcji estetycznej, znaku czy struktury”.
Ostatni tom serii, w którym autorzy starali się uchwycić znaczące obszary XVIII stulecia – od saskich początków po oświeceniowo-romantyczny przełom. Teksty dotyczą problemów aksjologicznych w poezji późnego baroku, obecności tradycji biblijnej w języku poezji religijnej epoki, odnowie życia kościelnego i pogłębieniu świadomości wiernych, wychowaniu religijnym w kolegiach szlacheckich, wreszcie – literackich świadectw postaw wobec deizmu. Osobne studium poświęcono świadomości wyznaniowej najwybitniejszego poety drugiej połowy XVIII w. – Ignacego Krasickiego. Dwie rozprawy dotyczą Żydów mieszkających w Pierwszej Rzeczypospolitej: transformacji religijnej w środowiskach żydowskich w XVIII w. oraz kwestii żydowskiej w oświeceniowych sporach o wartości – tak jak została ona ujęta w złożonym i niejednoznacznym pisarstwie Juliana Ursyna Niemcewicza. Tom zamyka studium, w którym na przykładzie dzieł literackich wczesnego romantyzmu pokazano, jak najważniejsze problemy aksjologiczne stulecia rysują się w oczach przedstawicieli następnej epoki.
Dwunastotomowa seria monografii „Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej w dialogu z Europą. Hermeneutyka wartości” przedstawia dziedzictwo kulturowe XV-XVIII wieku jako integralną, lecz oryginalną część kultury europejskiej. Celem badawczym jest rozpoznanie dróg i form obustronnej transmisji wartości estetycznych, politycznych i religijnych oraz ukazanie w szerokim, multilateralnym kontekście porównawczym oryginalnej struktury aksjologicznej kultury polskiej epok dawnych. Teksty kultury są badane w perspektywie wewnętrznej jako zapisy aktów ukierunkowanych na rozumienie wartości, a w perspektywie zewnętrznej jako wypowiedzi włączające się w europejskie dyskusje literacko-estetyczne, polityczne, religijne. W intensywnym dialogu kultura Rzeczypospolitej przejawia nie tylko chłonność na nowe idee, lecz także kreatywność i dynamikę działania na obszarze Europy.
Autorzy zwracają uwagę na relacje między pedagogiką jako jedną z dyscyplin naukowych a edukacją jako specyficznym rodzajem praktyki społecznej. Podejmują zagadnienia kształcenia i przygotowania nauczycieli do zawodu oraz ich dalszego rozwoju.
Poszukują odpowiedzi na pytania o przyszłość edukacji nauczycieli w Polsce. Ukazują kształcenie pedagogów w powiązaniu z problematyką socjalizacji zawodowej oraz doskonalenia w zawodzie. Poruszają ważne zagadnienia ogólne dotyczące edukacji nauczycieli: integracji teorii pedagogicznych z praktyką edukacyjną, kluczowych wartości w kształceniu pedagogów, inspiracji i perspektyw dla myślenia o tej grupie zawodowej. Przedstawiają szerokie spektrum problemów wpisujących się w tytułową tematykę, podkreślają także społeczną wagę kwestii odnoszących się do pracy i życia nauczycieli.
Książka jest adresowana do szerokiego kręgu odbiorców:
• pracowników naukowych zajmujących się pedagogiką i naukami pokrewnymi, zwłaszcza problematyką szkoły, reform edukacji, nauczania i uczenia się w szkole, nauczycieli i ich edukacji ustawicznej,
• nauczycieli, dyrektorów szkół, pracowników administracji rządowej/samorządowej – osób odpowiedzialnych za realizację zadań oświatowych w gminach i powiatach,
• studentów studiów pedagogicznych i nauczycielskich.
Inicjatywa wydania tomu wiąże się bezpośrednio z jubileuszem 35-lecia Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego, który zainicjował poważny namysł i dyskusję nad tożsamością pedagogiki, wspólnotowością, etycznością, towarzyskością, a także nową jakością edukacji nauczycieli.
Autorka prezentuje różnorodne aspekty funkcjonowania, roli i znaczenia loterii organizowanych w Królestwie Polskim w latach 1815–1867.
Pierwsze udokumentowane loterie na ziemiach polskich przeprowadzono w 1748 roku. W 1787 roku zarząd nad loterią liczbową przejęło państwo, a loterie zaczęto organizować w celu zwiększenia dochodów skarbowych. Nadzór nad nimi sprawowała Dyrekcja Generalna Loterii Krajowych (od 1844 Urząd Loterii), podlegająca Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu.
Loteria to zagadnienie nie tylko z dziedziny skarbowości. Znacznie ważniejsze były jej funkcje społeczne: dostarczała rozrywki osobom z różnych warstw społecznych, zapewniała zajęcie określonym grupom zawodowym, a przede wszystkim dawała złudną nadzieję na wzbogacenie się. Losowania loterii państwowych, przeprowadzane z zachowaniem odpowiedniego ceremoniału, były widowiskami publicznymi i wydarzeniami towarzyskimi. Jako naturalny element rzeczywistości społecznej Królestwa Polskiego, loterie te były omawiane na łamach prasy, stawały się nawet tematem sztuk teatralnych. Spotykały się jednak z rozmaitymi – częściej negatywnymi – ocenami.
Inny charakter miały loterie fantowe (dobroczynne). Udział w nich pozwalał na włączenie się w życie towarzyskie lokalnej wspólnoty, a pozyskane środki przeznaczano na pomoc dla najbardziej potrzebujących.
Tom prezentuje złożone relacje między środowiskiem polskich antytrynitarzy (braci polskich zwanych arianami lub socynianami) a przedstawicielami innych wyznań funkcjonujących w XVI i XVII wieku na terytorium Pierwszej Rzeczypospolitej oraz stanowi próbę usytuowania tego środowiska w kontekście debat i sporów toczonych w Europie w tym okresie. Zgromadzone w nim studia dotyczą problematyki aksjologicznej obecnej w dyskursie przedstawicieli zboru braci polskich oraz kontaktów z myślą europejską i poświęcone są takim zagadnieniom jak: kształtowanie się i ewolucja doktryny antytrynitarskiej (m.in. w odniesieniu do teologii kalwinistycznej i unitarianizmu siedmiogrodzkiego), hermeneutyka biblijna i teksty filozoficzne, badania filologiczne podejmowane przez socynian, stworzone przez nich sieci kontaktów międzynarodowych i działalność na emigracji.
Dwunastotomowa seria monografii „Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej w dialogu z Europą. Hermeneutyka wartości” przedstawia dziedzictwo kulturowe XV-XVIII wieku jako integralną, lecz oryginalną część kultury europejskiej. Celem badawczym jest rozpoznanie dróg i form obustronnej transmisji wartości estetycznych, politycznych i religijnych oraz ukazanie w szerokim, multilateralnym kontekście porównawczym oryginalnej struktury aksjologicznej kultury polskiej epok dawnych. Teksty kultury są badane w perspektywie wewnętrznej jako zapisy aktów ukierunkowanych na rozumienie wartości, a w perspektywie zewnętrznej jako wypowiedzi włączające się w europejskie dyskusje literacko-estetyczne, polityczne, religijne. W intensywnym dialogu kultura Rzeczypospolitej przejawia nie tylko chłonność na nowe idee, lecz także kreatywność i dynamikę działania na obszarze Europy.
Monografia dotycząca epidemiologii i przebiegu zakażeń HIV, diagnostyki neuroobrazowej, funkcjonowania psychicznego osób zakażonych wirusem HIV oraz procesów starzenia, ze szczególnym uwzględnieniem funkcji węchowych i słuchowych oraz metabolicznych chorób kości u takich osób.Publikacja wyjątkowa ze względu na kompleksowość oraz interdyscyplinarność poruszanych w niej zagadnień, której autorami są specjaliści w takich dziedzinach, jak neuropsychologia, psychiatria, radiologia, audiologia i inne. Zawiera rzetelny i krytyczny przegląd aktualnej literatury oraz wyniki badań własnych autorów, zajmie z pewnością ważne miejsce w procesie kształcenia i doskonalenia kadr medycznych i psychologów, zajmujących się opieką nad osobami zakażonymi HIV. Publikacja dostępna również w wersji angielskojęzycznej w postaci ebooka.
Autorzy rozpraw zawartych w tomie podejmują próbę rozpoznania i zrozumienia wartości, jakie wniósł i pobudził ewangelicyzm augsburski w kulturze Pierwszej Rzeczpospolitej. Studia nad wybranymi ideami i ideałami religijnymi, artystycznymi, pedagogicznymi, społecznymi, antropologicznymi i etycznymi powiązanymi z luteranizmem ukazują doktrynę religijną tej konfesji jako całościową koncepcję kulturową. Autorzy wskazują też na luterański komponent zróżnicowanego konfesyjnie kulturowego dorobku reformacji, na formowanie się i hierarchizację wartości konstytutywnych dla kultury polskiej oraz na dialog z europejską debatą o renesansowej christianitas.
Dwunastotomowa seria monografii „Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej w dialogu z Europą. Hermeneutyka wartości” przedstawia dziedzictwo kulturowe XV-XVIII wieku jako integralną, lecz oryginalną część kultury europejskiej. Celem badawczym jest rozpoznanie dróg i form obustronnej transmisji wartości estetycznych, politycznych i religijnych oraz ukazanie w szerokim, multilateralnym kontekście porównawczym oryginalnej struktury aksjologicznej kultury polskiej epok dawnych. Teksty kultury są badane w perspektywie wewnętrznej jako zapisy aktów ukierunkowanych na rozumienie wartości, a w perspektywie zewnętrznej jako wypowiedzi włączające się w europejskie dyskusje literacko-estetyczne, polityczne, religijne. W intensywnym dialogu kultura Rzeczypospolitej przejawia nie tylko chłonność na nowe idee, lecz także kreatywność i dynamikę działania na obszarze Europy.
Publikacja jest pierwszym, tak szerokim, polskim opracowaniem problematyki empatii z punktu widzenia socjologii, stanowiącym interesujące wprowadzenie do bardziej szczegółowych zagadnień z pogranicza socjologii moralności, historii idei moralnych i socjologii emocji.Autorzy prezentują kwestie teoretyczne i metodologiczne dotyczące badania empatii oraz przedstawiają wyniki własnych studiów nad funkcjonowaniem empatii w powiązaniu z różnymi zjawiskami ze sfery moralności, literatury, sztuki, z sytuacją osób niepełnosprawnych, nieheteroseksualnych, Żydów czy imigrantów. Rozpatrują kulturowo-strukturalne przyczyny wykluczania pewnych kategorii osób i doświadczeń z empatycznej wspólnoty, a także opisują mechanizmy społecznego konstruowania takich wspólnot na przykładzie tzw. mrocznej turystyki do miejsc zagłady i miejsc narodowej pamięci.Empatia wiąże się moralnością. W ujęciu filozoficznym i teologicznym empatię zbyt często traktuje się jako stan i przeżycie naturalne, uniwersalne i spontaniczne, za mało miejsca zaś poświęca się analizowaniu jej jako dyspozycji poddanej socjalizacji, zróżnicowaniom o charakterze międzykulturowym, historycznym i społecznym, wiążącej się z funkcjonowaniem ludzi w ich rolach społecznych i zawodowych. W ujęciu socjologicznym, reprezentowanym przez Autorów, empatia analizowana jest jako cecha o charakterze społecznym, tzn. podlegająca społecznemu uczeniu, kontroli społecznej i interpretacji kulturowej, której ramy wyznaczają uwarunkowania kulturowe, religijne, światopoglądowe, polityczne, instytucjonalne i sytuacyjne.
Książka przedstawia marzenia Afrykanów o emigracji do Europy, ich aspiracje do nowoczesności i wyobrażenia o życiu w zachodniej Europie, a także wpływ tych marzeń na ich codzienną egzystencję. Z perspektywy antropologicznej autorka analizuje nastawienie mieszkańców Gwinei Bissau do europejskich wartości i norm kulturowych (takich jak indywidualizm, monogamia czy równouprawnienie), strategie migracyjne w obliczu europejskiej „twierdzy” i wiarę w metafizyczne sposoby przeniknięcia przez unijną granicę. Podstawą pracy są badania etnograficzne prowadzone przez Magdalenę Brzezińską w Gwinei Bissau w latach 2003, 2010–2011 i 2016. Autorka rozpatruje źródła opisywanych zjawisk w odniesieniu do upadku kolonializmu, oddziaływania ideologii rozwoju i dzisiejszej globalizacji. Publikacja stanowi ważny przyczynek do zrozumienia afrykańskich imigrantów, licznie przybywających dziś do Europy.
Przekład francuskiej powieści sentymentalnej Barbary Juliany de Krdener (Valrie, wyd. 1804), autorstwa Marii Ciostek, wraz z opracowaniem naukowym i wstępem tłumaczki, w którym dokonuje ona obszernej prezentacji życia i twórczości autorki dzieła. Powieść miała znaczący wpływ na rozwój światowej literatury przełomu XVIII i XIX wieku, w tym polskiej, nawiązania do niej obecne są w dziełach Adama Mickiewicza, Marii z Czartoryskich Wirtemberskiej, J. Lipińskiego czy Juliana Ursyna Niemcewicza. Bardzo dobre, jednorodne stylistycznie tłumaczenie, cenne dla literaturoznawców i badaczy powieści sentymentalnej okresu oświecenia i romantyzmu europejskiego.******Valrie, or the Letters of Gustave de Linar to Ernest de GThe translation of Barbara Juliana de Krdener's French sentimental novel (Valrie, ed. 1804) made by Maria Ciostek. The publication contains the research essay and the preface written by the translator, providing the comprehensive overview of the life and work of the author. The novel had a significant influence on development of the world literature, also Polish, at the turn of the 18th and the 19th centuries. The references to the book can be found in the works of A. Mickiewicz, Maria Wirtemberska ne Czartoryska, J. Lipiński, J.U. Niemcewicz. A very good, stylistically uniform translation, valuable for the literary scholars and researchers in the sentimental novel of the Enlightenment and the European Romanticism.Keywords: Barbara Juliana de Krdener, sentimental novel, feminine novel, Valrie, Gustave, romantic hero, sentimentalism, pre-romanticism, enlightenment.
Epistolografia Burckhardta odsłania mniej znane oblicze wielkiego uczonego – wnikliwego obserwatora rzeczywistości politycznej i klasycznego krytyka „wynaturzeń” kultury świata nowoczesnego, człowieka o wyraźnie konserwatywnych poglądach polityczno-społecznych. Pozwala wejrzeć w jego skomplikowaną i niejednoznaczną osobowość – humanisty i uczonego, wyczulonego w równym stopniu na formalne i tematyczne aspekty oraz funkcje sztuki dawnej, jak i na współczesną sobie poezję czy muzykę. Stanowi niepowtarzalny dokument atmosfery intelektualnej i politycznej kilku dekad XIX stulecia, w której Burckhardt kształtował swoje poglądy na historię i jej znaczenie w świecie nowoczesnego kryzysu. Prezentowany tom jest wyjątkowym uzupełnieniem Wykładów o sztuce (WUW, 2016), wzbogacając je o niezwykły rys formowania się osobowości uczonego od wczesnych lat studenckich po ostatni etap życia.
Jacob Burckhardt (1818-1897), jeden z największych historyków sztuki i kultury XIX wieku, przez całe życie prowadził bogatą korespondencję. Dziś pamiętany przede wszystkim jako autor Kultury Odrodzenia we Włoszech i Griechische Kulturgeschichte, w swoich listach zawarł fascynujący obraz epoki, w której przyszło mu żyć.
W drugiej połowie XX wieku, głównie dzięki pracom prof. Jana Białostockiego, powstała w Uniwersytecie Warszawskim tradycja udostępniania w języku polskim klasycznych tekstów o sztuce, pióra wielkich artystów, myślicieli, pisarzy i krytyków. Niniejsza seria – prezentująca dzieła, których większości dotychczas nie przetłumaczono, o niepodważalnym znaczeniu dla nauk o sztuce i historii kultury, mądre, atrakcyjne literacko, piękne – stanowi kontynuację tej tradycji.
Autorka dokonała przeglądu różnych ujęć etosu nauczycielskiego, uporządkowała je i zaprezentowała własną definicję tego zagadnienia. Przedstawiła interesujące, a momentami również zaskakujące wyniki badań, dotyczące wymagań społecznych względem nauczycieli (okazało się między innymi, że obejmują one także sferę życia osobistego tej grupy zawodowej). Starała się odpowiedzieć na pytanie, czy i w jakim stopniu zbiorowość nauczycieli stanowi współcześnie grupę reprezentującą dany etos. Rozstrzygnięcie tego problemu, postrzeganego dawniej jako niebudzący wątpliwości, wydaje się obecnie bardzo istotne dla statusu profesji nauczycielskiej.Publikacja jest próbą ponownego rozbudzenia zainteresowania pojęciem etosu nauczycielskiego kategorią, która opisuje najistotniejsze i najtrudniejsze do uchwycenia obszary pracy zawodowej nauczycieli. Temat ten został badawczo zaniedbany, a jak wynika z ustaleń autorki, wyraźnie wpisuje się we współczesne debaty społeczne.******The Teachers' Ethos Myth or Reality?The author reviews the different approaches of teachers' ethos the category describing the fields of teachers' work - the most important and the most difficult to reach. The author puts them in order and presents her own definition of this problem. She presents the research results concerning the social demands against teachers and tries to answer to the question to what degree in our days the teachers' collectivity constitutes the group representing this ethos. The solution of this problem (in the past unquestionable) seems to be very important for the status of the professional group.
Publikacja zawiera dwa teksty Jana Mukařovskiego w przekładzie bohemistki Anety Daszuty: „Sztuka jako fakt semiologiczny” (1934) i „Semiologia sztuki” (1936-1937). Oba dotyczą znakowego charakteru sztuki (w tym literatury jako sztuki słowa). Pokazują, jakie znaczenie w historii i rozwoju praskiej szkoły strukturalizmu miała reorientacja semiologiczna, która dokonała się w połowie lat trzydziestych XX wieku, głównie za sprawą Jana Mukařovskiego.
Autorka, przedstawiając genezę Arabskiej Wiosny, jej przebieg w różnych państwach (ze szczególnym uwzględnieniem Tunezji i Egiptu), udowadnia, że nowe media stały się istotnym elementem zachodzących przemian, a ich udział w budowie społeczeństwa obywatelskiego i sfery publicznej na Bliskim Wschodzie nie zakończył się wraz z ustaniem ulicznych protestów.
Książka przeznaczona nie tylko dla badaczy, lecz dla wszystkich interesujących się współczesną polityką, sytuacją społeczną oraz rolą nowych mediów w przemianach społeczno-politycznych na Bliskim Wschodzie. To pierwsza na polskim rynku wydawniczym tak dogłębna analiza krajobrazu medialnego świata arabskiego.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
