Rozpatrywanie zmian jakim ulegały i ulegają role społeczne podejmowane przez kobiety na przestrzeni czasu stanowi istotny społecznie postulat badawczy. Proponowany zbiór tekstów opatrzony tytułem Współczesna kobieta - szkice do portretu na tle przemian społeczno-kulturowych nie jest kolejnym opisem sytuacji kobiety we współczesnym świecie skupionym na jednym z wymiarów jej funkcjonowania. Zamiarem naszym jest raczej próba ukazania zmienności kobiety na tle zmienności świata i odwrotnie z szerokiej perspektywy aktualnych dziś różnych problemów społecznych. Znajdują się tu teksty odwołujące się zarówno do przeszłości, do teraźniejszości opierającej się na tym co przeszłe oraz do przyszłości, która z teraźniejszości z kolei wyrasta. Celem zaproponowania takiej formuły przedkładanej książki jest bowiem jak najszersze ukazanie złożoności sytuacji kobiety w świecie współczesnym, nierozerwalnie związanej z wczoraj i jutro. W publikacji zawarto teksty stanowiące z jednej strony rekonstrukcję dotychczasowych spojrzeń na prezentowaną problematykę, z drugiej zaś te mające charakter empiryczny, prezentujące wyniki badań własnych autorów. Wyrażamy nadzieję, iż publikacja ta dla każdego czytelnika stanowić będzie bodziec do refleksji nad sytuacją współczesnej kobiety oraz zachęci do podejmowania kolejnych badań w tym niewyczerpanym temacie. Dagmara Dobosz, doktor nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika. Autorka kilkudziesięciu publikacji naukowych. Jej zainteresowania badawcze oscylują wokół zagadnień problematyki płci społeczno-kulturowej, seksualności człowieka, seksualizacji kultury oraz dobrostanu dzieci i młodzieży. Katarzyna Joniec, magister, absolwentka zintegrowanej edukacji wczesnoszkolnej i wychowania przedszkolnego na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UŚ. Obecnie na studiach III stopnia w dyscyplinie pedagogika na tymże wydziale. Pracuje jako wychowawca w niepublicznej szkole podstawowej realizującej edukację zróżnicowaną i spersonalizowaną.
Praca jest pierwszą w języku polskim monografią poświęconą filozofii Josepha Marchala - belgijskiego jezuity, twórcy tzw. "tomizmu transcendentalnego", a także badacza mistyki, biologa, psychologa i teologa. Praca stanowi studium najważniejszych wątków jego filozofii, w tym zwłaszcza próby transpozycji filozofii neoscholastycznej na język transcendentalnej filozofii Immanuela Kanta. Jako taka składa się z sześciu rozdziałów, wstępu oraz zakończenia. Obejmuje więc analizę problemu krytycznego w neoscholastyce, badanie początkowego okresu naukowej kariery Josepha Marchala, a także studium Marchalowskich związków z filozofią współczesną. Wychodząc następnie od podanego w Punkcie wyjścia metafizyki - kluczowym dziele belgijskiego jezuity - zarysu rozwoju problematyki epistemologicznej, praca rekonstruuje Marchalowską koncepcję metafizyki podmiotu poznającego oraz powiązaną z pytaniem o możliwość dowodu istnienia Boga, dedukcję ontologicznej afirmacji. Jej zwieńczenie stanowi studium dokonanej przez Marchala na gruncie neoscholastycyzmu adaptacji metody analizy transcendentalnej. W takim też kształcie, praca adresowana jest do filozofów, studentów filozofii, a także wszystkich osób zainteresowanych pogłębieniem wiedzy na temat filozofii neoscholastycznej. Aleksander R. Bańka, doktor filozofii, politolog, adiunkt w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Śląskiego. Autor artykułów i książek poświęconych filozofii neoscholastycznej i duchowości chrześcijańskiej. W swojej pracy naukowej zajmuje się również filozofią mistyki oraz filozofią najnowszą
Książka stanowi rodzaj skryptu, który ma się przyczynić do pedagogicznej refleksji. Porusza nowe zagadnienia, wobec których pedagog może czuć się bezradny. Wśród interesujących tu problemów znajdują swoje miejsce kwestie związane z mediami, biotechnologią, energetyką, feminizmem, przemianami pokoleniowymi w kontekście wartości, wielokulturowością i patriotyzmem. Kierowana jest do studentów pedagogiki - przyszłych adeptów nauk o wychowaniu. Jej zadaniem nie jest przedstawienie gotowych rozwiązań w żadnym temacie, za cel stawia sobie przygotowanie pedagogów do myślenia o różnych przejawach zmiany. Beata Ecler-Nocoń, dr hab., pracuje na stanowisku profesora w Uniwersytecie Śląskim w Instytucie Pedagogiki. W kręgu jej zainteresowań znajdują się problemy wychowania w różnych środowiskach wychowawczych - w rodzinie, w szkole, w grupie społecznej. Jest autorką kilku książek oraz kilkudziesięciu artykułów naukowych, prezentujących problemy wychowania w ujęciu interdyscyplinarnym. Monika Frania, doktor nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki (2011); magister pedagogiki (2005) oraz politologii na specjalności dziennikarstwo i komunikacja społeczna (2007) na Uniwersytecie Śląskim; obecnie adiunkt w Katedrze Pedagogiki Wczesnoszkolnej i Pedagogiki Mediów na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego. Jej zainteresowania badawcze skoncentrowane są wokół problematyki szeroko rozumianych mediów oraz edukacji i wpisują się w nurt pedagogiki medialnej. Ponadto naukowe poszukiwania dotyczą min.: komunikacji, nowych technologii w nauczaniu i uczeniu się, kompetencji informacyjno-medialnych dzieci i młodzieży oraz kulturowo-społecznych kontekstów mediów. Małgorzata Kitlińska-Król, doktor nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki, adiunkt w Zakładzie Teorii Wychowania, Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, autorka 30 publikacji naukowych: monografii, rozdziałów oraz artykułów. Zainteresowania naukowe: teoria wychowania, pedagogika porównawcza, pedagogika rodziny, logopedia. Najważniejsze publikacje monograficzne: Opieka logopedyczna nad mową dziecka. Dąbrowa Górnicza 2011, Wyższa Szkoła Biznesu; współautorstwo z B. Ecler-Nocoń, M. Franią: Pedagogiczne wyzwania wobec zmiany społecznej. Katowice 2013, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego. Redagowanie prac zbiorowych: Profilaktyka w przestrzeni publicznej. T.1. Współred. z I. Bieńkowską, I. Fajfer-Kruczek, I. Olszówką. Kraków 2013, Wydawnictwo "Scriptum" Tomasz Sekunda; Dziecko ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w rzeczywistości pedagogicznej. Dąbrowa Górnicza 2014, Wyższa Szkoła Biznesu; Refleksyjne wychowanie - profilaktyka edukacyjna i rodzinna. T. 3. Współred. z B. Ecler-Nocoń. Kraków-Katowice 2017, Wydawnictwo "Scriptum" Tomasz Sekunda.
Publikacja Szkice o antyku jest próbą ukazania różnorodnych możliwości odczytywania antyku na przestrzeni wieków. Wokół tematu nawiązywania do antyku i zależności od nurtów z niego wypływających oscylują głównie spostrzeżenia Moniki Mansfeld, Łukasza Tomanka, Moniki Czarnuch, Iwony Słomak, a także Claudio Salmeri. Należyte rozpoznawanie i kolekcjonowanie szczegółów kultury antycznej, zwłaszcza z żywotów wielkich postaci świata antycznego doprowadzić może do namysłu nad całością duchowego doświadczenia starożytności. Panegiryki, żywoty, biografie oraz autobiografie starożytnych postaci to niewyczerpane źródło inspiracji, które były odczytywane wedle paradygmatów, zmieniających się wraz z tendencjami epok i ich uwarunkowaniami historycznymi. Sposób, w jaki patrzono na daną postać, niejednokrotnie kształtował się proporcjonalnie do wzrostu wiedzy na jej temat. Zmiany metod badawczych pozwoliły na formułowanie nowych hipotez i wyciąganie odmiennych, zaskakujących wniosków. Ten aspekt badawczy ze szczególnym uwzględnieniem treści propagandowych oraz panegirycznych podkreślają w swoich analizach Paulina Pietrzyk, Przemysław Chudzik, Maciej Gaździcki, Adrian Szopa, Aleksander Musiał. Artykuły Romualda Żurka, Adama Marcisza i Ewy Kurek zwracają uwagę na metamorfozy, jakim ulegała biografia i w jaki sposób zmieniał się wizerunek wielkich postaci świata starożytnego wraz z ponownymi odczytaniami ich śladów na kartach historii literatury. Zamieszczone artykuły mają charakter interdyscyplinarny i z pewnością pomogą "wedrzeć się do samego serca starożytności". W tym celu trzeba dysponować arsenałem instrumentów charakterystycznych dla filologa, filozofa, teologa, historyka, psychologa, muzykologa, archeologa, teatrologa, których zdobywanie i osiągnięcie optymalnego stopnia posługiwania się nimi w sposób precyzyjny trwa latami, a nawet dziesiątkami lat. Stąd też studiom badawczym i dydaktycznym nad szeroko rozumianą kulturą antyczną, które mają charakter interdyscyplinarny i prowadzone są w ramach kilku dyscyplin naukowych, poświęcony jest ostatni artykuł niniejszej publikacji autorstwa Tadeusza Aleksandrowicza.
Cieszyńskie Naukowe Forum Studenckie to inicjatywa wydawnicza pracowników i studentów Wydziału Etnologii i Nauk o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, nawiązująca do wielowiekowych cieszyńskich tradycji kształceniowych i publikacyjnych. Praca zbiorowa pt. Między teorią a praktyką zapoczątkowuje serię wydawniczą Cieszyńskie Naukowe Forum Studenckie - forum prezentacji i wymiany myśli przyszłych i początkujących pedagogów, animatorów, etnologów, które w przyszłości może przyczynić się do jeszcze większej aktywności naukowej, organizacyjnej i społecznej środowiska studenckiego i zainteresowania młodej kadry podejmowaniem badań naukowych. Tom pierwszy serii wydawniczej Cieszyńskie Naukowe Forum Studenckie zatytułowany Między teorią a praktyką prezentuje i upowszechnia autorski dorobek żaków. Obejmuje swą tematyką obszar nauk społecznych i humanistycznych, stwarza pole do namysłu nad współczesnymi zjawiskami edukacyjnymi, społecznymi, kulturowymi, psychologicznymi, ekonomicznymi i politologicznymi. Autorzy poszczególnych tekstów, studenci i absolwenci Wydziału Etnologii i Nauk o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach podejmują próby ukazania związków teorii naukowych ze współczesną praktyką (społeczną, edukacyjną, kulturalną), rozpoznają nowe tropy kulturowe, budują krytyczny ogląd i perspektywę obrazu świata i życia społecznego. Publikacja gromadzi artykuły naukowe, komunikaty z badań, sprawozdania z konferencji, recenzje prac naukowych oraz materiały pomocnicze dla studentów. Prezentuje także doświadczenia krajowe i zagraniczne studentów oraz ukazuje działalność studencką. Praca zainteresować może głównie obecnych, przyszłych i początkujących pedagogów, ale także psychologów, socjologów, filozofów, badaczy kultury oraz osoby odpowiedzialne za kształtowanie polityki oświatowej i społecznej.
Przedmiotem pracy jest kategoria oporu analizowana w kontekście założeń wybranych teorii funkcjonujących w obrębie nauk społecznych. Opór został przedstawiony jako kategoria związana ze strategiami transgresyjnymi i emancypacyjnymi, odniesiono go do modelu podmiotowości. Został potraktowany jako fakt społeczny oraz pochodna decyzji podmiotowej występującej w sytuacji doznania władzy zinterpretowanej jako opresyjna. Kategorię oporu poddano interpretacji w nawiązaniu do teorii dewiacji oraz kontroli społecznej. Wskazano na wybrane społeczne strategie oporu, obszerny fragment pracy poświęcono analizie kategorii nowych ruchów społecznych. Potencjalnymi odbiorcami pracy są przedstawiciele nauk społecznych oraz reprezentanci profesji związanych ze służbami socjalnymi, zajmujący się działaniami pomocowymi oraz kompensacyjnymi.
Książka jest poświęcona dionizyjskim obliczom filozofii Fryderyka Nietzschego, stanowiąc zarazem próbę spojrzenia na jego dzieło przez pryzmat wykładni, dla której podstawą staje się mit. Dionizos pojawia się tu zarówno jako znak przeszłości, w którym dzięki rozszyfrowywaniu uniwersalnego charakteru mitycznych symboli poszukiwać należy pradawnej mądrości ludzkiej natury, jak i staje się znakiem przyszłości, mającym ziścić się w postaci nadczłowieka. U Nietzschego ów bóg bywa przewrotny, nosi maski i jest kusicielem, a jego mit okazuje się zarazem sprzężony z najgłębszymi troskami i pragnieniami człowieka, które wyznaczają horyzont tak jego egzystencji, jak i odwiecznych tęsknot. Dwoista natura bóstwa - odzwierciedlająca dynamiczny charakter życia - zjawia się w pismach autora Zaratustry w ciągłej grze odkrywania i zakrywania sensów i znaczeń, które decydują o nadaniu jej szczególnie wyróżnionego miana wśród wykładni jego myśli. Podążanie ścieżkami mitu w obrębie filozofii Nietzschego wiedzie z konieczności do poruszania się równolegle w dwóch obszarach, które wyznaczają ramy jego dionizyjskiej hermeneutyki. Jej wymiar zewnętrzny opiera się na przyjęciu dionizyjskości jako zasady organizującej wykładnię dzieła Nietzschego, wokół której - od wczesnych pism po ostatnie - koncentruje się jego myśl pomimo towarzyszących jej sprzeczności i zerwań. Hermeneutyka mitu odsłania jednak także wymiar wewnętrzny, mieszczący się w warstwie symboliki dionizyjskiej, która staje się dla Nietzschego źródłem inspiracji i intuicji niewyrażalnych w tradycyjnym języku filozofii, mających ostatecznie spełnić się w fuzji tragicznego światopoglądu Greków oraz nowoczesności. Podstawowym zamysłem książki jest próba ujęcia filozofii dionizyjskiej Nietzschego w punkcie przecięcia obu hermeneutycznych wymiarów, by naświetlić jej dynamiczny i perspektywiczny charakter.
Publikacja dotyka niezwykle istotnego, fundamentalnego dla każdej dyscypliny, zagadnienia, a mianowicie warsztatu metodycznego. Autor zaprezentował najczęściej stosowane w geografii społeczno-ekonomicznej procedury: a) opis statystyczny, b) typologia, klasyfikacja, regionalizacja, c) struktura i hierarchia w badaniach geograficznych, d) badania współzależności, e) analiza regresji, f) dynamika zjawisk masowych. W kolejnych rozdziałach zostały przedstawione następujące zagadnienia: - wybrane elementy ogólnej metodologii nauk, - rozwój geografii a metody badań, - źródła informacji i główne uwarunkowania metod badań w geografii społeczno-ekonomicznej, - matematyczno-statystyczne narzędzia badań w geografii społeczno-ekonomicznej, - grupy metod badań w geografii społeczno-ekonomicznej.
Książka prezentuje efekty socjologicznych badań i krytycznej refleksji nad kobiecością i męskością. Szczególną uwagę zwraca na cielesny wymiar ról społecznych przypisywanych kobietom i mężczyznom oraz na praktyki kulturowe, które wykorzystują ciało do konstruowania płci kulturowej. Przedstawia analizę wybranych reprezentacji kobiecości i kobiecego ciała w fotografii, reklamie oraz literaturze. Opisuje doświadczenia kobiet i mężczyzn w instytucjach społecznych, takich jak rodzina, oraz organizacjach zawodowych, takich jak sfeminizowana pomoc społeczna czy zmaskulinizowana kopalnia. Analizuje zjawiska dyskryminacji ze względu na płeć oraz społeczno-kulturowy opór stawiany przez tych, którzy doświadczają marginalizacji i stygmatyzacji. Książka adresowana jest do osób zainteresowanych problematyką płci kulturowej, zwłaszcza studentek i studentów oraz akademiczek i akademików zajmujących się naukami społecznymi. Ze względu na aktualność podejmowanych wątków oraz duże zainteresowanie opinii publicznej kategorią gender może zainteresować także wszystkich tych, którzy szukają odpowiedzi na pytanie o kulturowe ramy kobiecości i męskości oraz społeczne konsekwencje bycia kobietą i mężczyzną.
Przedmiotem badań zamieszczonych w książce uczyniono literaturę, której twórcy ujawniają własną wrażliwość odbioru rzeczywistości, dokonując jej wizualnego przedstawienia, a zarazem odwołują się do dyspozycji współczesnego odbiorcy, także umiejącego czytać teksty obrazowe. Wykazano, że wizualne reprezentacje stają się instrumentem nawiązania porozumienia pisarza z czytelnikiem dzięki wyznaczeniu pola wspólnego doświadczenia, jakim jest obcowanie w określonej ikonosferze, oraz że pozwalają autorowi podjąć, a następnie poprowadzić istotne dla niego tematy, jakimi są: przeżycie historii i doświadczenie przestrzeni oraz wydobywane z nich sensy egzystencjalne. Zaproponowano zbliżenia analityczne konkretnych utworów (Zagłada Piotra Szewca, Finis Silesiae Henryka Wańka, Zimno Piotra Czakańskiego, Dziennik okrętowy, Dukla, Jadąc do Babadag, Fado, Dojczland, Dziennik podany później Andrzeja Stasiuka), w których problem wizualnych reprezentacji rzeczywistości istnieje samoistnie. Wybór literackiego materiału posłużył ponadto zaprezentowaniu różnorodności poszczególnych artystycznych ujęć. W analizach wykorzystano nie tylko narzędzia literaturoznawczych badań, lecz także narzędzia i kategorie medioznawcze, teorie estetyczne, historiograficzne i socjologiczne, w przekonaniu że pozwalają za każdym razem celnie wyodrębnić, opisać i umieścić w wyjaśniającym kontekście fenomen wizualnej reprezentacji.
Podręcznik zawiera 41 eksperymentów nawiązujących do najważniejszego kierunku prowadzonych przez psychologów sądowych poszukiwań związanych z obszarem psychologii zeznań świadków. Dobierając eksperymenty, zwracano uwagę na elementy strukturalne psychologicznej problematyki zeznań świadków, które wywodzą się z opracowanego przez J.M. Stanika modelu zeznań świadków. Model ten porządkuje w sposób ogólny uwarunkowania wpływające na percepcję zdarzeń, przetwarzanie przyjętych treści, spostrzeżeń oraz na etap formowania się zeznań udzielanych przez świadków w toku przesłuchania. Każde ćwiczenie poprzedzone jest krótkim merytorycznym wprowadzeniem do wybranego problemu, z którego wynikają kierunki analizy wyników. Większość eksperymentów została przygotowana tak, aby osobami badanymi mogli być studenci z grupy ćwiczeniowej oraz aby można je było przeprowadzić w salach lekcyjnych. Podręcznik przeznaczony jest dla studentów (studiów stacjonarnych i niestacjonarnych) oraz wykładowców na kierunkach, w ramach których omawiana jest problematyka funkcjonowania człowieka w roli świadka.
Książka Intymne - prywatne - publiczne, zbiór esejów o współczesnej scenie teatralnej, pokazuje możliwości wykorzystania kategorii socjologiczno-filozoficznych i antropologicznych do refleksji nad teatrem i dramatem. Interpretacyjnym zwornikiem prezentowanego ujęcia jest przekonanie o wyraźnej współzależności między światem życia codziennego, myślą badawczą oraz praktyką artystyczną. Zmiany, jakie w ostatnich dwóch stuleciach dokonały się w sferze życia społecznego, w istotny sposób wpłynęły na funkcjonowanie całej kultury, nieodwracalnie przekształcając relację między tym, co publiczne, a tym, co intymne. Nietrwałość i niestabilność takich pojęć, jak "intymne", "prywatne", "publiczne", to nie tylko signum temporis zmieniającego się świata, lecz także rodzaj poręcznego klucza do skomplikowanych przemian świadomościowych, które są coraz bardziej zauważalne i domagają się komentarza. Na kształt tytułowej triady, zwłaszcza w ostatnich kilkudziesięciu latach, ogromny wpływ miało przekształcenie się współczesnych zbiorowości w "społeczeństwa medialne", które niejednokrotnie wymuszają taki, a nie inny charakter życia intymnego, prywatnego i publicznego. Zamieszczone w książce analizy obejmują zarówno teksty dla teatru, spektakle teatralne, jak i performans oraz wybrane formy widowiskowe. Ich problematyka często wykracza poza ciasno zakreślone ramy opisu i interpretacji artefaktów. To nie tylko odczytanie doświadczeń i charakterystycznych zjawisk przedstawianych we współczesnej sztuce, ale również próba odpowiedzi na pytanie, jak te różnorodne formy wypowiedzi współuczestniczą w cyrkulacji między prywatnym i/lub intymnym oraz publicznym, uwyraźniając dynamikę zachodzących na naszych oczach zmian.
Współcześnie, aby poznać odległą przestrzeń, nie musimy opuszczać domowych pieleszy. Wystarczy bowiem zerknąć na ekran telewizora lub monitor, by oddać się przyjemności oglądu miejsc oddalonych o tysiące kilometrów. Do niedawna tę możliwość dawały tylko literatura podróżnicza i malarstwo. Pokonując współcześnie własne ograniczenia - finansowe, czasowe, rodzinne czy zawodowe - możemy oddać się przyjemności delektowania się obrazami obcych miast, odległych widoków, sami nie wkładając wysiłku w akt fizycznego przemieszczania się. Każda proponowana nam narracja związana jest jednak z poetyką drogi odmierzanej stałym rytmem kroków, dynamiką środków komunikacji, z których korzysta narrator. Najważniejszy, a zarazem najbliższy człowiekowi sposób poruszania się stanowi chodzenie. Obwarowane jest ono kilkoma wymogami. Odbywa się z punktu do punktu, wymaga postawy pionowej, odmierzane jest rytmem kroków, podlega ograniczeniu związanemu z odczuciem fizycznego zmęczenia poruszającego się podmiotu. Chodzenie wymaga także skupienia. Pieszy musi się rozglądać, omijać przeszkody, wchodzić w kontakt z przedmiotami i podmiotami, które znajdują się na jego drodze, omijać je, wyprzedzać. Trasa podporządkowana jest liniom miejskich arterii, dróg czy uliczek. Kroki się stawia, drobi. W kroku może być zawarta dystynkcja i rytm marszu lub figlarność tanecznych kroczków. Mówi się o kroku tanecznym, marszowym, defiladowym, żółwim czy milowym. Chodzenie z założenia cechuje odcinkowość, fragmentaryczność poznania przestrzeni, którą pieszy zagarnia. Fragmenty układają się przechodniowi w całość, za każdym razem jednak inną, znaczoną indywidualnym rytmem, wysiłkiem i punktem odniesienia. Mapa jednej przestrzeni staje się zatem wielokrotnością map zapisanych przez indywidualnych użytkowników. Powstają swoiste puzzle. (Fragment Wstępu)
Prezentowane w niniejszej pracy zagadnienia mają charakter interdyscyplinarny i mieszczą się w kręgu zainteresowań pedagogiki zdrowia - dyscypliny, która łączy przede wszystkim elementy pedagogiki społecznej, socjologii zdrowia i choroby, medycyny społecznej, psychologii zdrowia oraz polityki społecznej. Książka omawia bieżące i ważne problemy społeczne odnoszące się do zdrowia oraz zmusza do refleksji nad tym, jakie działania należy podjąć, aby poprawić zdrowotność kobiet w Polsce. Niniejsza praca prezentuje takie kwestie, jak: znaczenie wykształcenia w przygotowaniu kobiety do roli matki; zagrożenia zdrowia wynikające z chorób cywilizacyjnych w kontekście niepłodności kobiet; terapia dziecięcych zaburzeń mowy w kontekście wiedzy i zaangażowania matki w proces leczenia; styl życia kobiet w trakcie leczenia raka piersi i po jego zakończeniu; samopoczucie kobiet hospitalizowanych z uwzględnieniem arteterapii; wpływ zabiegów kosmetycznych na samopoczucie kobiety; postawy antykoncepcyjne młodych kobiet; opinie kobiet na temat zakresu i znaczenia wybranych działań prozdrowotnych w różnych instytucjach służby zdrowia lub jednostkach mogących upowszechniać edukację zdrowotną. Książkę podsumowuje próba przeglądu wybranych dylematów zdrowotnych, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia kobiet oraz wpływać na jakość ich funkcjonowania w środowisku społecznym. Publikacja skierowana jest zatem do pedagogów społecznych i studentów pedagogiki różnych specjalności (szczególnie do studentów kształcących się w zakresie pedagogiki zdrowia czy edukacji zdrowotnej), a zwłaszcza do kobiet zainteresowanych wzmacnianiem i pomnażaniem własnego zdrowia.
Publikacja przybliża wybrane zjawiska pedagogiczne w kontekście historycznym i współczesnym. Część pierwsza ukazuje m.in. aspekty wychowawcze pedagogiki renesansowej, wkład ziemiaństwa w upowszechnianie edukacji szkolnej, działalność wychowawczą i oświatową Kościoła Rzymskokatolickiego na Śląsku Cieszyńskim, szkolnictwo wiejskie w czasach komunizmu oraz historyczne kształtowanie się koncepcji wychowania zdrowotnego w Polsce. W części drugiej przybliżone zostały współczesne kategorie wychowawcze m.in. wychowanie do kultury języka, tematyka dotycząca świętowania, edukacja w duchu podmiotowości, kształcenie filozoficzne oraz refleksje o tożsamości i dziedzictwie kulturowym w dobie przemian cywilizacyjnych. Praca adresowana jest do pedagogów, historyków wychowania, filozofów, regionalistów, studentów kierunków pedagogicznych i zainteresowanych problematyką edukacyjno-wychowawczą.
Zagadnienia dotyczące zdrowia i promocji zdrowia przedstawione są w licznych publikacjach z zakresu medycyny, psychologii, socjologii, ekonomii i pedagogiki. Opisywane w nich treści koncentrują się wokół teoretycznych analiz związanych z ideą promocji zdrowia, i to najczęściej w odniesieniu do aktualnej wiedzy określonej dyscypliny naukowej. W niniejszej publikacji podjęto próbę zaimplementowania idei promocji zdrowia na użytek pedagogiki społecznej i określenia zadań pedagoga społecznego wobec lokalnych społeczności w zakresie pomnażania ich zdrowotnego potencjału. W literaturze przedmiotu znane są rozważania Prof. dr hab. Ewy Syrek na ten temat, jednak w niniejszym opracowaniu przedstawiono nie tylko teoretyczne ujęcie, ale również podjęto analizę dotychczasowych działań z zakresu promocji zdrowia na terenie województwa śląskiego. Aktywność badawcza powinna wyrażać się nie tylko w poznawaniu faktów, zjawisk i procesów, zarówno w odniesieniu do jednostek, jak i zbiorowości ludzkich, ale również na opisie faktów i zjawisk oraz przebiegu tych procesów, wyjaśnianiu i prognozowaniu przebiegu badanych zjawisk, poszukiwaniu związków przyczynowo - skutkowych lub statystycznych czy zdobywaniu danych użytecznych do konstruowania teoretycznej wiedzy pedagogicznej i wspomaganiu praktyki pedagogicznej, co też starano się uczynić w niniejszej publikacji. Niniejsza publikacja przeznaczona jest dla studentów pedagogiki, szczególnie pedagogiki zdrowia, ale również może znaleźć zastosowanie dla studentów kierunków pielęgniarstwa czy słuchaczy studiów podyplomowych z zakresu nauk pedagogicznych, socjologicznych, medycznych związanych ze zdrowiem publicznym. Jest również skierowana do przedstawicieli lokalnych samorządów, podejmujących inicjatywy prozdrowotne w lokalnych społecznościach i stanowić dla nich może pomocną lekturę w projektowaniu i realizacji przedsięwzięć z obszaru promocji zdrowia.
Książka stanowi kompendium wiedzy na temat historii gier tradycyjnych, ich funkcji i znaczenia w dziejach rozwoju społeczeństw. Zbiera wiadomości dotyczące poszczególnych grup gier oraz szczegółowo prezentuje ich zasady. W pięciu rozdziałach zostały omówione zagadnienia związane z samymi pojęciami "gra" i "zabawa", gry planszowe, karciane, hazardowe oraz domino i układanki. Niewątpliwym atutem książki jest bogaty materiał ilustracyjny.
Opracowanie jest próbą zdiagnozowania znaczenia nadmiernej masy ciała dla zdrowia i psychospołecznego funkcjonowania człowieka. Przedstawia sposoby definiowania, diagnozowania, rozpowszechnienia i uwarunkowań zjawiska ze szczególnym uwzględnieniem potencjalnego wpływu kultury masowej i stylu życia, jako głównych determinantów nadmiernej masy ciała. Konsekwencje i znaczenie nadwagi i otyłości dla jakości życia człowieka zostały omówione z perspektywy jego funkcjonowania psychospołecznego, przez odwołanie się do doświadczeń osób z nadmierną masą ciała. Starano się także podkreślić rolę Internetu jako narzędzia i źródła wsparcia dla osób z nadwagą i otyłością. Książka może przyczynić się do zwrócenia większej uwagi na problemy osób z nadwagą i otyłością, u podstaw których niejednokrotnie leżą negatywne doświadczenia społeczne związane z wyglądem jednostki. Ponadto, na gruncie pedagogiki, może przyczynić się do podejmowania na różnych szczeblach edukacji zagadnień związanych nie tylko ze zdrowym stylem życia, ale również znaczeniem postawy nietolerancji i uwrażliwianiem na potrzebę akceptacji. Autorka prezentuje też własną propozycję oddziaływań profilaktycznych i edukacyjnych ukierunkowanych na promowanie zdrowego stylu życia oraz postawy tolerancji wobec innych osób, co realizowane jest w środowisku szkolnym i może znaleźć zastosowanie w codziennej praktyce edukacyjnej. Praca adresowana jest do pedagogów, nauczycieli i dyrektorów szkół oraz do studentów pedagogiki. W sposób szczególny może przyczynić się do podniesienia świadomości wychowawców, z jakimi problemami w funkcjonowaniu psychospołecznym zmagają się na co dzień wychowankowie z nadwagą/otyłością, i do podejmowania działań ukierunkowanych na promowanie zdrowego stylu życia oraz tolerancji wobec innych uczniów. Ponadto, niewątpliwym atutem niniejszej publikacji jest nowatorskość podejmowanego tematu. Karina Leksy, doktor nauk humanistycznych w zakresie pedagogika; pedagog społeczny, adiunkt w Instytucie Pedagogiki Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Zainteresowania naukowo-badawcze Autorki związane są z pedagogiką społeczną, pedagogiką zdrowia oraz edukacją i promocją zdrowia. Autorka/współautorka czterech pozycji książkowych i licznych artykułów opublikowanych w pracach zbiorowych oraz polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. Jest członkinią Zespołu Pedagogiki Społecznej pod patronatem Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk, Schools For Health In Europe Research Group oraz międzynarodowych sieci naukowo-badawczych: COVID-HL, International Union for Health Promotion and Education (IUHPE).
Książka jest analizą inspirujących do dnia dzisiejszego koncepcji wyobraźni, które stały się istotne dla historii filozofii sztuki i są wciąż na nowo interpretowane. Zdeterminowało to wybór przedstawionych w pracy reprezentatywnych filozofów i ich teorii, począwszy od Kanta, który dał sztuce autonomię (oraz istotne znaczenie wyobraźni), przez Schopenhauera, Sartre'a, Freuda, Junga, aż po Bachelarda. Autorka, pokazując, jak wyobraźnia w różnych koncepcjach wspiera sztukę, a nawet ją warunkuje, prowadzi przez różnorodne, charakterystyczne filozoficzno-estetyczne koncepcje wyobraźni, wybrane również po to, by przedstawić wyobraźnię w jej wielowymiarowości i wieloaspektowości. Taki horyzont pozwala na szerokie ujęcie tej kategorii, ukazanie jej współdziałania z wieloma dyspozycjami umysłowymi, a także wpływu na procesy psychiczne i na rzeczywistość, szczególnie w aspekcie sztuki i designu. Problematyka dotycząca zagadnienia wyobraźni została przedstawiona w dwu częściach, mających ukazać rozdźwięk władzy czy też funkcji, jaką jest wyobraźnia, w odniesieniu do kategorii podmiotowości. Chodzi tu o jej źródło i zastosowanie, które mogą wpływać na świadomość i z nią współdziałać bądź być zależne od nieświadomych celów. Przy czym i w jednym, i w drugim przypadku zadaniem wyobraźni jest wykreowanie bądź to samego obrazu, bez realnego odniesienia, bądź konkretnego realnego przedmiotu. Motywem łączącym obie części jest jeszcze inna funkcja czy dyspozycja wyobraźni - kreacja. Ta właśnie zdolność przejawia się i manifestuje w sztukach (od pięknych po nowoczesne); jest to wyobraźnia współtworząca "obiekty kulturowe", przedmioty (zjawiska, sytuacje) o artystycznej i często estetycznej wartości. Tej możliwości w odniesieniu do czasów współczesnych poświęcony jest ostatni "przystanek" tej książki, dotyczący nowych perspektyw w kreowaniu sztuki i designu w XX wieku, czyli tzw. sztuk nowoczesnych. Alicja Głutkowska-Polniak, doktor nauk humanistycznych, adiunkt w Zakładzie Estetyki i Antropologii Przestrzeni Uniwersytetu Śląskiego. Zainteresowania badawcze: obszary dizajnu, szczególnie w jego powiązaniach ze sztuką, modą i kulturą popularną, także krytyczna sztuka współczesna oraz wszelkie przejawy kulturowej estetyzacji rzeczywistości. Wybrane publikacje: autorka książki pt. Wyobraźnia. Sztuka i design.
Syjonizm to idea powrotu Żydów do Ziemi Świętej (Syjonu). Syjonizm ujmuje się w dwóch znaczeniach. W sensie religijnym sięga do czasów starożytnych i wiąże się z obietnicą daną przez Boga Abrahamowi; w drugiej połowie XIX wieku ukształtowało się polityczne znaczenie syjonizmu, charakteryzujące się porzuceniem eschatologicznego hasła mesjanizmu na rzecz skupienia wysiłku na ściśle politycznym celu powrotu i odbudowania (zbudowania) państwa Izrael. Syjonizm realnego znaczenia nabrał wraz z wygnaniem Żydów z Palestyny po klęsce powstania Bar Kochby. Przez wieki wspólnoty żydowskie rozsiane po świecie (diaspory) kultywowały ideę powrotu do Syjonu poprzez Pismo, modlitwę i wypełnianie Bożych przykazań. W roku 1782 rabin Eliasz z Wilna wezwał do powrotu do Syjonu. Myśl tę rozwinął serbski rabin Jehuda Alkai, który w 1840 roku religijne marzenia o Syjonie przeformułował w polityczny postulat. Dla wykształcenia żydowskiej świadomości narodowej decydujące okazały się jednak trzy czynniki: antysemityzm, społeczna emancypacja i syjonizm polityczny końca XIX wieku. Ważnym ogniwem okazała się tu Wiosna Ludów, w jej wyniku bowiem nastąpiły w Europie Zachodniej przemiany społeczne prowadzące do odrodzenia narodowego. W polityce europejskiej coraz większą rolę zaczęły odgrywać czynniki narodowe i narodowo-wyzwoleńcze. Pod wpływem tych czynników, jak również stale istniejącego i okresowo nasilającego się antysemityzmu, syjonizm przerodził się ostatecznie z ruchu religijnego w świecki ruch polityczny, którego twórcami i głównymi ideologami byli Mojżesz Hess, Leon Pinsker, Max Nordau i okrzyknięty ojcem nowoczesnego syjonizmu, organizator ruchu Teodor Herzl. Pod względem ideologicznym grunt dla syjonizmu przygotowało dwóch myślicieli: Mojżesz Hess i Leon Pinsker. Świecko i socjalistyczne nastawiony Hess żyjący w latach 1812-1875 uważał, że Oświecenie i uniwersalizm europejski z hasłami tolerancji i równouprawnienia umożliwił Żydom stanie się pełnoprawnymi członkami społeczeństw, wśród których żyli (symbolem przemian stało się sławne zawołanie w Zgromadzeniu Narodowym w 1798 roku deputowanego Clermont-Tonnerre'a: "Trzeba Żydom zabrać wszystko jako Żydom i dać im wszystko jako obywatelom"). Zarazem jednak emancypacja naruszyła żydowską tożsamość, dlatego Hess w celu umocnienia pośród Żydów poczucia narodowego postulował stworzenie specyficznie pojmowanej tożsamości narodowej. Łączyła ona poczucie narodowe z uniwersalizmem społecznym. Hess stał się pionierem zarówno dla syjonizmu politycznego, jak i socjalizmu rozwijanego przez jego ucznia i współpracownika Karola Marksa. Najważniejsze dzieło Hessa pt. Ateny i Jerozolima (1862) po latach decydująco oddziałało na rodzący się ruch syjonistyczny. Syjonistyczne pomysły rozwijały się we wschodniej Europie poprzez ruch Hibbat-Cion (Miłośników Syjonu) nawiązujący z jednej strony do koncepcji Hessa, z drugiej silnie zakorzeniony w rabinicznej tradycji religijnej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
