Eseje zebrane w książce Kieszenie i podszewki. Podteksty kultury są zapisem autorskiego eksperymentu badawczego (antropologiczno-literackiego) poświęconego społecznym granicom postrzegania tekstów kultury jako „literackich” lub „nieliterackich”. Projekt ten kształtował się dynamicznie w latach 2008–2011 w żywym dialogu z instytucją kreowania owych fenomenów „literackości” tekstu, a mianowicie we współpracy merytoryczno-redakcyjnej Autorki z Redakcją czasopisma kulturalnego „Fragile”, wydawanego przez zespół animatorów kultury Śródmiejskiego Ośrodka Kultury w Krakowie. W ten sposób powstał zamknięty/otwarty zbiór studiów nad hybrydycznymi tekstami kultury, który – od początku pomyślany jako książka – jest także gotowym materiałem dla instytucjonalnych lub nieformalnych warsztatów interpretacyjnej wrażliwości antropologicznej
Monografia jest rezultatem badań nad zarządzaniem przedsiębiorstwem w sytuacji kryzysowej z punktu widzenia organizacyjnego uczenia się. Podjęte badania umożliwiły poszukiwanie niestandardowych sposobów i metod zarządzania przedsiębiorstwem w sytuacji kryzysowej. W procesie badawczym uprawomocniono analizy jakościowe jako współistotne z analizami ilościowymi. Pozwoliło to na aplikację zarządzania wiedzą i organizacyjnego uczenia się do przestrzeni biznesu turystycznego, sformułowanie i wykorzystanie metodyki paradoksów sytuacji kryzysowej w analizie przedsiębiorstw turystycznych, identyfikację modeli zarządzania w sytuacjach trudnych, a także zaproponowanie metodyki tworzenia potencjału do zarządzania kryzysowego oraz kreowania modeli biznesu przedsiębiorstwa uczącego się w kryzysie.
Tematyka książki obejmuje zagadnienia istotne dla prawidłowego funkcjonowania każdej organizacji. W szpitalach, podobnie jak w innych organizacjach, dochodzi do niepożądanych zjawisk w relacjach międzyludzkich i do zaburzeń w systemie komunikacji. Książka ta jest próbą znalezienia rozwiązania tych nieprawidłowości i powinna zainteresować w równym stopniu kadrę zarządzającą, jak i pracowników oraz organy właścicielskie szpitali. Na szczególną uwagę zasługuje prezentacja wyników rozległych badań empirycznych przeprowadzonych w szpitalach naszego województwa.
Z przedmowy Wicemarszałka Województwa Dolnośląskiego Jerzego Łużniaka
Profilaktyka społeczna i probacja stanowią ważny obszar ograniczania rozmiarów przestępczości i neutralizacji czynników generujących zachowania odbiegające od norm społecznych.
W ostatnich dziesięcioleciach wprowadzono do praktyki zapobiegania przestępczości i patologii zachowań różnorodne strategie oparte na najważniejszych teoriach z zakresu nauk społecznych, wynikach eksperymentów naukowych prowadzonych w krajach o najwyższej kulturze resocjalizacyjnej oraz doświadczeniach z najbardziej skutecznych projektów realizowanych przez specjalistów w wielu obszarach szczególnie zagrożonych rozwojem patologii społecznej.
Zamieszczone w niniejszym zbiorze artykuły zapoznają z licznymi koncepcjami i ich weryfikacjami w obszarach działalności profilaktyczno-probacyjnej oraz podają przykłady organizacyjnych rozwiązań i metod działań uwzględniających specyficzne uwarunkowania skutecznych działań w wielu środowiskach.
Mamy nadzieję, że większość z tych opracowań okaże się cennym materiałem w kształceniu studentów resocjalizacji i pracy socjalnej oraz że będą z nich korzystać specjaliści działający w ramach wielorakich form pomocy społecznej.
Prof. dr hab. Bronisław Urban
Tradycja - jako zjawisko i jako problem - pozostawała przez ostatnich kilka dziesięcioleci poza sferą większego zainteresowania badaczy literatury i kultury. Dopiero w ostatnich latach zaczęła coraz wyraźniej domagać się uznania, opisu i reinterpretacji, zgodnych z jej rolą, postacią i funkcjami w kulturze i myśli współczesnej. A są one, jak wiadomo, zdominowane przez przeszłość: tzn. przez jej oddziaływanie na teraźniejszość, przez jej reinterpretowanie z perspektywy współczesności, zgodne z różnymi ""politykami pamięci"", przez kompulsywne ""przebijanie się"" jej traumatycznych postaci na powierzchnię współczesnego życia spod warstw stłumień, przemilczeń, czy tabuistycznych zakazów. Kategoria tradycji nie jest oczywiście immunizowana na te procesy, przeciwnie - właśnie w jej obrębie nabierają one szczególnej intensywności, a bywa, że i wzorcowych postaci.""Z recenzji prof. dra hab. Ryszarda Nycza
Jak być pięknym, młodym, zdrowym, bogatym i dobrze wyglądać nago? Makeover shows, telewizyjne opowieści o transformacyjne dostarczają nam historii o kobietach i mężczyznach którzy przy pomocy środków, wiedzy i zachęty ze strony mediów masowych odmienili swoje życie. Popularność tego nowego gatunku medialnego ma wiele przyczyn. Wiele się też z niego możemy dowiedzieć - o konsumpcji, ciele, płci, tożsamości i władzy w ponowoczesnym społeczeństwie konsumentów. W społeczeństwie tym media masowe wytwarzają kulturę transformacji. Narzucają nam stały niepokój o nasz własny wygląd, stan posiadania, relacje z innymi i samorealizację. Wskazują, że konieczne jest nieustanne zmienianie siebie. Podpowiadają jak to zrobić, podkreślając przy tym fundamentalne znaczenie umiejętnych zakupów, stylizacji i dobrych medialnych wzorców. Same siebie kreują na najważniejsza instytucję kulturalną i ostatnią instancje w sprawach stylu, gustu i praktycznych spraw życia codziennego.
Religia starożytnego Egiptu. Perspektywa religioznawcza"" - to pierwsza w Polsce książka poświęcona temu zagadnieniu napisana przez religioznawcę. Wiesław Bator ukazał w niej przedmiot badań w wieloaspektowym ujęciu właściwym nauce o religiach, a jednocześnie uwzględniającym obecny stan wiedzy (w tym najnowsze polskie odkrycia archeologiczne dotyczące czasów predynastycznych, protodynastycznych i wczesnodynastycznych we wschodniej Delcie Nilu). Przedstawił nie tylko skomplikowany świat wierzeń egipskich w perspektywie religioznawczej, lecz także formowanie się tej perspektywy, czyli historię i rozwój sposobów postrzegania religii egipskiej od czasów starożytnej ambiwalencji (pomieszania bezkrytycznego zachwytu i wrogiej pogardy), poprzez ukształtowany przez Biblię średniowieczny stereotyp oraz nowożytną fascynację i tworzenie w kręgach elity europejskiej nowego mitu o wszechmocy i wszechwiedzy kapłanów egipskich zazdrośnie strzegących tajemnej wiedzy o świecie aż do naukowej syntezy opartej na krytycznej analizie źródeł.
Prezentowana książka jest zaproszeniem do spotkania z Fiodorem Dostojewskim w kręgu problemów kultury nie tylko rosyjskiej, lecz także europejskiej i azjatyckiej - od drugiej połowy XIX stulecia po pierwsze dziesięciolecie XXI wieku. Krąg ten obejmuje kilka epok kultury: okres realizmu i neorealizmu, modernizm i jego dwudziestowieczne transformacje oraz postmodernizm. Każda z nich potwierdza niesłabnącą kulturotwórczą rolę autora Braci Karamazow. Mówią o tym zgromadzone w niniejszym tomie prace nie tylko cenionych znawców Dostojewskiego, ale również przedstawicieli najmłodszego pokolenia jego badaczy, reprezentujących różne temperamenty naukowe i warsztaty. Tom stanowi monograficzne ujęcie zawartej w tytule problematyki, dla której zarysowane zostały trzy płaszczyzny: 1) filozofii, antropologii i aksjologii, 2) religii, metafizyki i eschatologii, 3) inspiracji, wpływów i paralel.
Narracja wkracza u Blocha na miejsce, którego nie jest w stanie zapełnić filozofia konceptualna, a czyniąc to na nowo wprawia w ruch poszukiwanie filozoficzne. Na tym naprzemiennym uzupełnianiu się i ożywianiu we wspólnym nieustannym poszukiwaniu prawdy i istoty, na paradoksalnym sprzężeniu ?spontaniczności i spekulatywności? , zasadza się myślenie narracyjne Śladów, książki, o której Bloch mówił, że należy do kategorii ?ilustrowanych albumów metafizycznych?(...)
Trudno przecenić walory dydaktyczne tej książki: wprowadza w najgłębsze problemy filozofii i kultury, wychodząc od doświadczeń najprostszych, będących przedmiotem medytacji, która pozwala na tworzenie związku między bezpośredniością życia a jego istotą. Całe dzieło Blocha, w tym jego Ślady, to zaproszenie do powrotu do tak lekkomyślnie zarzuconego w naszych czasach poszukiwania prawdy i istoty ? do życia z wyznaczonym horyzontem sensu.
Kolejna wybitna praca Petera Burke?a! Ten wybitny badacz nowożytnej Europy znów wzbogacił swój dorobek o ważne dzieło poświęcone métier historyka. Ze swoimi dziewiętnastowiecznymi korzeniami historia kulturowa ukazuje się tutaj w swoich kształtujących się w ostatnim czasie różnorakich formach, proponujących coraz to nowe podejścia do historii społecznej, antropologii i literatury, jak również nową terminologię, koncepcje i przedmioty badań. Burke, tyleż krytyczny, co wyrozumiały, sugeruje przyszłe ścieżki rozwoju tej dyscypliny. Ta przejrzyście napisana książka ucieszy każdego czytelnika chcącego dowiedzieć się, czym zajmują się i czym mogą się zajmować współcześni historycy.
Natalie Zemon Davis, University of Toronto
Trudno o przystępniejszy, bardziej erudycyjny, bardziej ludzki głos na polu historii kulturowej niż głos Petera Burke?a. Ta książka to czysta przyjemność, to podróż w towarzystwie godnego zaufania przewodnika po podejmowanych w przeszłości przez mężczyzn i kobiet zabiegach na rzecz zrozumienia świata, w którym żyją.
Jay Winter, Yale University
Praca Historia kulturowa zyskała rangę podstawowego przewodnika po przedmiocie i metodzie badań historyków kulturowych. Wybitny historyk Peter Burke oferuje swoje przystępne kompendium poświęcone przeszłości, teraźniejszości i przyszłości historii kulturowej oraz temu, jak uprawia się ją nie tylko w krajach anglosaskich, lecz także w Europie kontynentalnej, Azji, Ameryce Południowej i innych regionach.
Peter Burke jest profesorem emerytowanym historii kulturowej na Uniwersytecie Cambridge
Jednym z najważniejszych wyróżników aktualnej, kulturowej ponowoczesności jest zabawa, gra, rozrywka. Wzrastające znaczenie tzw. przemysłu rozrywkowego, tabloidyzacja, rozwój marketingu doznań ? zjawiska symptomatyczne dla ostatnich dziesięcioleci sprawiają, że w chaosie uprzyjemniania życia ginie gdzieś sama zabawa. Czy tak naprawdę w dzisiejszej kulturze mamy jeszcze do czynienia z zabawą? Czy bawimy się czy też szukamy rozrywki? Gdzie przebiega cienka linia między tym, co jest zabawą a co nią nie jest? Te pytania stały się punktem wyjścia do powstania niniejszego tomu. Zawarte w nim teksty, prezentując fenomen różnych form zabawy w kulturze współczesnej, zmagają się z pytaniami, które wyrażają troskę o egzystencję, człowieczeństwo, a wreszcie, sens życia. Pod banalnymi z pozoru pytaniami o rolę związanych z zabawą form aktywności kulturowej kryje się odwieczne dążenie człowieka do zrozumienia sensu swojego istnienia w świecie.
Żywa i wizualnie piękna książka, która ucieszy każdego myślącego czytelnika? nieodzowna dla poszukujących wprowadzenia do historii kultury związanej z postacią Maryi? zachwycająca inteligencją, uczonością i nadzwyczajnym pięknem.
David Myers, Chicago Tribune
Dzieło obejmuje szerokim spojrzeniem całość tematu, pomagając zrozumieć odwieczne znaczenie i atrakcyjność Maryi dla różnych kultur i religii.
Publishers Weekly (wybrana jako jedna z najlepszych książek roku 1996)
Zarówno pobożnym wyznawcom, jak i krytykom duchowości maryjnej zapewne spodoba się ta pouczająca historia, opowiedziana przez Jaroslava Pelikana w przystępny, kompetentny i bezstronny sposób? Uczone studium Pelikana powinno wyjaśnić wiele nieporozumień.
Karen Armstrong, Boston Book Review
Najpełniejszy literacki portret Maryi Dziewicy, jaki kiedykolwiek powstał. Pelikan ukazuje protestantów, katolików, Żydów i muzułmanów, artystów, muzyków i pisarzy, a także zwykłych ludzi różnych czasów i miejsc opiewających Maryję, oddających Jej cześć i czerpiących natchnienie z Niej jako symbolu nadziei i pociechy dla wszystkich pokoleń.
Rozprawa ta jest nietuzinkowym, a przy tym błyskotliwym przykładem historycznego opracowania z pogranicza filozofii (antropologii filozoficznej), psychopatologii (filozofii psychiatrii) oraz aksjologii. Co szczególnie ważne, analizy i rozważania prowadzone przez autorkę jawią się współczesnemu czytelnikowi jako nadal istotne, pasjonujące i aktualne, mimo że opisywane w pracy wydarzenia rozegrały się niemal 150 lat temu. Trzeba podkreślić zarówno interdyscyplinarność książki (w prowadzonych analizach autorka zademonstrowała i twórczo wykorzystała rozległą wiedzę z zakresu filozofii, medycyny i psychiatrii, psychopatologii, psychologii oraz sądownictwa), jak i jej walory intelektualne: wszystkie etapy postępowania badawczego zostały przeprowadzone przez autorkę w sposób wzorcowy. [...]
Książka ma w całości spójną i logiczną strukturę, jasno zarysowany scenariusz zaś jest realizowany przez autorkę w sposób modelowy. Dojrzałość intelektualna badaczki ujawnia się we wszystkich elementach prowadzonych przez nią analiz. Ta filozoficzna rozprawa napisana jest z wielkim zacięciem i smakiem humanistycznym, a jej najlepsze momenty o eseistycznym charakterze budzą podziw, szczególnie w kontekście bardzo młodego wieku autorki.
Na tle innych prac tego rodzaju rozprawa Miry Marcinów jawi się jako ze wszech miar wyjątkowa i wartościowa, na jej lekturze skorzystają poznawczo humaniści wszelkiej orientacji, zarówno studenci, jak i pracownicy naukowi. Z pewnością też zechcą po nią sięgnąć psychoterapeuci, lekarze psychiatrzy oraz wszyscy ci, którzy są zainteresowani chorobą psychiczną, egzystencjalnymi problemami człowieka dorosłego oraz tym, co w literaturze filozoficznej zwykło się określać jako ludzką kondycję.
Mira Marcinów (ur. 1985) ukończyła psychologię i filozofię w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Autorka licznych artykułów z filozofii i historii psychiatrii. Publikowała m.in. w ?Przeglądzie Psychologicznym", ?Zagadnieniach Naukoznawstwa", francuskim czasopiśmie ?Orpheus" i angielskich monografiach poświęconych problematyce szaleństwa. Laureatka wielu nagród i stypendiów, w tym Nagrody im. Jerzego Perzanowskiego oraz Funduszu im. Adama Krzyżanowskiego UJ. Uczestniczka staży badawczych w Oxfordzie, Porto, Londynie i Buenos Aires. Zajmuje się udzielaniem pomocy psychologicznej, szczególnie terapią tańcem. Podjęła studia doktoranckie w Instytucie Psychologii UJ, gdzie prowadzi działalność naukową i dydaktyczną koncentrującą się wokół kulturowych ujęć obłędu.
Niniejsza książka jest poświęcona zagadnieniom adaptacji psychologicznej do życia z przeszczepionym sercem. Transplantacja stanowi metodę leczenia krańcowej niewydolności krążenia i jest dla osób ciężko chorych jedyną nadzieją na uratowanie życia i zachowanie zdrowia. W okresie oczekiwania na operację chorzy spodziewają się znacznej poprawy, jednak nie w pełni uświadamiają sobie, że dalsze życie z przeszczepionym sercem stanie się dla nich źródłem wielu problemów. Przez całe życie pozostaną pacjentami i będą korzystać z opieki medycznej, a warunkiem powodzenia leczenia będzie ich staranna współpraca i gruntowna zmiana stylu życia.
Różnorodność rezultatów wysiłków przystosowawczych nasuwa pytania o czynniki psychologiczne, od których zależy pomyślna adaptacja, pozwalająca na uzyskanie satysfakcjonującej jakości życia po transplantacji serca. Identyfikacja czynników odpowiedzialnych za przystosowanie jest podstawą formułowania wskazań terapeutycznych, ukierunkowanych na to, by trudne doświadczenia stały się dla osób z przeszczepionym sercem źródłem wewnętrznej siły i osobistego rozwoju, a nie przeciążenia i udręki.
Publikacja ta jest przeznaczona dla psychologów i lekarzy pracujących z chorymi z grupy transplantacyjnej, studentów psychologii i medycyny, osób oczekujących na transplantację i żyjących z przeszczepionymi narządami oraz ich rodzin. Jej zadaniem jest również stworzenie klimatu społecznego sprzyjającego transplantologii.
Autorka
Książka ma charakter wnikliwego empirycznego studium zagadnienia mózgowego mechanizmu percepcji twarzy wyrażającej emocje. Twarz jako obiekt percepcji ma wyjątkowy status w otoczeniu człowieka. Jej wyjątkowość sprawia, że opis i wyjaśnienie procesu przetwarzania złożonych informacji, które zawiera twarz, są szczególnie ważnym wyzwaniem badawczym. Autor podjął to wyzwanie, ukazując czytelnikowi skomplikowaną drogę dochodzenia do wyników badawczych i ich interpretacji w kategoriach teoretycznych.
Na rynku wydawniczym pojawia się wiele publikacji, w których tajniki ludzkiej psychiki wyjaśnia się funkcjami mózgu. Ten trudny do przecenienia nurt dociekań bywa spłycany przez autorów wyznających naiwny redukcjonizm. Książka Eligiusza Wronki zawiera racjonalny i realny status badań nad mózgowym podłożem zjawisk psychicznych. Czytelnik otrzyma swoiste antidotum na zbyt uproszczone, popularne w obiegu publicznym, a nawet w środowisku akademickim, poglądy na problemy neuronauki poznawczej.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Jana Kaisera
Autor pracy jest doktorem psychologii i pracuje jako adiunkt w Zakładzie Psychofizjologii Instytutu Psychologii UJ. Odbył staże naukowe w Instytucie Psychologii Uniwersytetu w Nijmegen. Jest członkiem Society for Psychophysiological Research (SPR). Jego podstawowe zainteresowania badawcze koncentrują się na zagadnieniach związanych z procesami percepcji twarzy oraz funkcjonowaniem mechanizmu uwagi i jej wpływu na przebieg procesów percepcyjnych.
Książka przedstawia rezultaty pracy Autorki nad nowym narzędziem do pomiaru pracoholizmu -Wielowymiarowym Kwestionariuszem Oceny Pracoholizmu. Na polskim rynku wydawniczym brakuje kwestionariusza uwzględniającego szerokie spektrum przejawów uzależnienia od pracy, zatem opracowanie takiego narzędzia stanowi wartościowy wkład w istniejący stan wiedzy.
Podjęta przez Autorkę problematyka jest niezwykle ważna, ponieważ uzależnienie od pracy to zjawisko coraz bardziej rozpowszechnione i znacząco zakłócające jakość i satysfakcję z życia czyż relacji interpersonalnych, a nawet stan zdrowia somatycznego pracoholika. Wyniki badań świadczą o tym, że pracoholizmu można doświadczyć w każdym wieku, zawodzie i kulturze. Traktując uzależnienie od pracy w kategoriach zaburzonego funkcjonowania osobowości, można nawet przypisywać to zaburzenie uczniom i studentom, którzy w sposób patologiczny angażują siew naukę. Problem ten, choć mający zaledwie czterdziestokilkuletnią historię, jest więc bardzo istotny, wymaga uwagi i podejmowania kolejnych badań empirycznych. W publikacji zawarto syntetyczny opis pracoholizmu: jego rozpowszechnienia, objawów, dynamiki, sposobów definiowania, przyczyn oraz następstw. Rozważono również umiejscowienie pracoholizmu w obowiązujących systemach klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania.
Z recenzji dr. hab. Romualda Polczyka
Czy można obronić pojęcie tożsamości? Czy może ono być jeszcze przydatne w stopniu, który uzasadniałby jego wykorzystanie pomimo kontrowersji, jakie wzbudza? Czy rzeczywiście kategoria ta jest tak nieprecyzyjna i ?rozmyta", że nie ma już żadnej wartości heurystycznej? Wreszcie, czy jej interdyscyplinarny charakter faktycznie stanowi przeszkodę, czy też przeciwnie ? istotny walor?
Niniejsza publikacja to próba udzielenia odpowiedzi ?nie wprost" na powyższe sformułowane pytania. Ze względu na szeroki zakres oraz wielowarstwowość omawianego zagadnienia wartościowe wydaje się zróżnicowanie pojęć teoretycznych oraz badawczych. Przy tak złożonej kategorii analitycznej, jaką jest tożsamość, heterogeniczność sposobów jej rozumienia okazuje się ? paradoksalnie ? wręcz pożądana, gdyż prowadzi do ciągłego jej pogłębiania i wskazuje na coraz to inne wymiary, na które ma wpływ oraz które ją determinują.
Jesteśmy przekonani, że przy złożoności współczesnego świata oraz rosnącej specjalizacji dyscyplin i subdyscyplin naukowych, analizy drobnych wycinków świata społecznego ? czy mówimy o małych grupach społecznych, czy też o przypadkach typu case study ? mogą pomóc w odnalezieniu tego, co wspólne. Niniejsza książka prezentuje właśnie te niejednorodne, szkicowane z różnych perspektyw ?pejzaże tożsamości".
Zespół Badań nad Organizacją i Zarządzaniem Szpitalami ?Avicenna? powstał w roku 2009 w odpowiedzi na zapotrzebowanie na innowacje organizacyjne. Zespół funkcjonuje przy Instytucie Ekonomii i Zarządzania Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, a jego kierownikiem jest prof. zw. dr hab. Jan Stępniewski, wykładowca Uniwersytetu Paryż 13 i Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Grupę inicjatywną Zespołu ?Avicenna? tworzą absolwenci francusko-polskich studiów MASTER zarządzania instytucjami opieki medycznej i społecznej, pracownicy naukowi różnych uczelni, lekarze oraz menedżerowie zdrowia, związani na co dzień z zarządzaniem w zakładach opieki zdrowotnej różnego typu.
Zespół wzoruje się na działalności francuskiej Grupy MeAH, której zadaniem było prowadzenie badań nad możliwościami wdrażania rozwiązań w sektorze zdrowia, sprawdzonych w przedsiębiorstwach produkcyjnych. W wyniku działalności MeAH wprowadzono we Francji model zarządzania produkcją usług medycznych, co pozwoliło na zupełnie nowe spojrzenie na cały proces leczenia w szpitalach. Priorytetem w działalności Zespołu ?Avicenna? jest transfer tych rozwiązań na grunt polskich szpitali, które teraz oczekują rozwiązań pozwalających na unowocześnienie ich organizacji.
Nie jest to pierwsza publikacja tego zespołu autorów, dotycząca zarządzania szpitalami. Poprzednie publikacje Zarządzanie szpitalami ? kompendium menedżera (Wydawnictwo Akademii Medycznej we Wrocławiu) oraz Strategia, finanse i koszty szpitala (Wydawnictwo Wolters Kluwer SA) spotkały się z życzliwym przyjęciem przez czytelników.
Członkowie Zespołu ufają, że ich patron Ibn Sina (Awicenna) ? żyjący w X wieku n.e. wybitny naukowiec, lekarz i filozof perski, twórca nowoczesnych w owych czasach koncepcji świata ? będzie doskonałym wzorem do naśladowania i nieustawania w poszukiwaniu nowych rozwiązań organizacyjnych w obszarze ochrony zdrowia.
Poradnik jest przeznaczony dla chorych, ich rodzin i opiekunów oraz wszystkich tych, którzy bez odpowiedniego przygotowania medycznego chcą dowiedzieć się o chorobie Parkinsona, jej przyczynach oraz możliwościach rozpoznania i leczenia. Celem poradnika jest również przedstawienie możliwości współczesnej rehabilitacji ruchowej i terapii mowy wraz z instrukcjami odpowiednich ćwiczeń. mamy nadzieję, że poradnik okaże się przydatny do lepszego porozumienia z prowadzącym lekarzem, który rzadko ma czas na wyjaśnienia dotyczące zalecanych badań czy wypisywanych leków.
Od Autorów
W walce o przetrwanie dziennikarstwo sięgnęło po media cyfrowe. Większość przedsięwzięć online ogranicza się jednak tylko do przenoszenia tradycyjnych praktyk w sferę internetu, teksty pisze się i redaguje tak, jakby były przeznaczone do druku, materiały audio i wideo przygotowuje tak, jakby miały być odtwarzane w radiu i w telewizji. Autorzy tej książki proponują inny sposób na dobre dziennikarstwo - gry wideo. Gry wideo nie są panaceum na wszystkie bolączki współczesnych mediów informacyjnych. Jeśli jednak przemysł informacyjny dostrzeże w nich liczący się sposób uprawiania dziennikarstwa - nie tylko okazjonalny upominek dla czytelników prasy online - gry informacyjne mogą wydatnie przyczynić się do jego ożywienia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
