Tematyka pracy jest unikatowa na krajowym rynku wydawniczym. Dotychczas brakowało polskiej publikacji psychologicznej i/lub dotyczącej psychoterapii, która odnosiłaby się bezpośrednio do problematyki separacji w relacjach społecznych. Zjawisko separacji zostało przedstawione w sposób autorski, z jednoczesnym odniesieniem do literatury przedmiotu. Monografia Separacje – perspektywa rozwojowa i psychoterapeutyczna znajdzie odbiorców wśród psychologów, pedagogów i lekarzy. Mogą sięgnąć po nią również inne osoby wykonujące zawody związane z niesieniem pomocy. Tom będzie szczególnie inspirujący dla psychoterapeutów różnych nurtów teoretycznych. Z recenzji prof. dr hab. Katarzyny Schier Bogusława Piasecka, psycholożka, doktor nauk społecznych, certyfikowana psychoterapeutka i superwizorka Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, adiunktka w Instytucie Psychologii Stosowanej UJ, członkini Zarządu Ośrodka Szkoleń Systemowych. Prowadzi psychoterapię indywidualną dorosłych, psychoterapię par i rodzin. Działa w zespole Ambulatorium Terapii Rodzin przy Oddziale Klinicznym Psychiatrii Dorosłych, Dzieci i Młodzieży Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Jest wieloletnią nauczycielką psychoterapii oraz autorką publikacji z tej dziedziny. Pracuje w podejściu systemowym z uwzględnieniem teorii psychodynamicznych. Katarzyna Morajda, Psycholożka, psychoterapeutka. Specjalistka w dziedzinie psychoterapii dzieci i młodzieży. Prowadzi psychoterapię indywidualną, rodzin i par. Pracuje w SPP-P „Krakowski Ośrodek Terapii” w Zespole Terapii Rodzin oraz Pracowni Psychoterapii „Dialogi”. Jest nauczycielką psychoterapii, prowadzi zajęcia z zakresu terapii systemowej w ramach kursów całościowych Ośrodka Szkoleń Systemowych oraz Polskiego Stowarzyszenia Rozwoju Psychoterapii. Członkini zarządu Ośrodka Szkoleń Systemowych. Jej zainteresowania zawodowe i naukowe koncentrują się wokół psychologii rodziny i psychologii rozwojowej. W ramach rozprawy doktorskiej prowadziła badania dotyczące koncepcji siebie i rozwoju tożsamości młodzieży wychowującej się w placówkach opiekuńczo-wychowawczych w zależności od ich sytuacji rodzinnej. Jest autorką i współautorką publikacji naukowych oraz wystąpień konferencyjnych dotyczących psychoterapii i pracy z rodziną. Pracuje w podejściu systemowym.
Nadaj autyzmowi inny kierunek Pierwsze oznaki autyzmu mogą się pojawiać już przed 18. miesiącem życia, samo zaburzenie diagnozuje się jednak zazwyczaj dużo później. Mary Barbera przekonuje, że gdy rodzicie dostrzegą niepokojące zachowania, powinni sami podjąć odpowiednie kroki, by wspierać rozwój dziecka. Autorka podkreśla, że wnikliwa obserwacja i wczesne rozpoznanie takich sygnałów, jak brak kontaktu wzrokowego, niewłaściwa reakcja na imię, niewskazywanie przedmiotów czy opóźnienie mowy, dają szansę na wdrożenie właściwych działań. Opracowana przez Barberę metoda Nadaj autyzmowi inny kierunek (Turn Autism Around, TAA) bazuje na stosowanej analizie zachowań (SAZ) i teorii zachowań werbalnych (VB) B. F. Skinnera. Umożliwia stymulację rozwoju dziecka, jego umiejętności społecznych i komunikacyjnych, rozwiązywanie problemów ze snem i jedzeniem, a także przeprowadzenie treningu czystości. Zawarte w książce arkusze ćwiczeń ułatwią zastosowanie metody w codziennym życiu rodziny. W poradniku Wczesne objawy autyzmu Mary Barbera, terapeutka behawioralna, a prywatnie mama dziecka z autyzmem, dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem, by pomóc rodzicom radzić sobie z diagnozą oraz wesprzeć ich w procesie wychowawczym. Książka zawiera mnóstwo praktycznych wskazówek, narzędzi do obserwacji i łatwych do wprowadzenia w codzienne życie strategii. Dzięki nim każdy rodzic malucha z opóźnieniem mowy, autyzmem czy innymi trudnościami rozwojowymi ma szansę na lepsze poznanie swojego dziecka i skuteczne wspieranie jego rozwoju. Joanna Grochowska, Fundacja Synapsis Jeśli twoje dziecko nie mówi w ogóle, mówi niewiele lub występuje u niego jakiekolwiek inne opóźnienie, odnajdziesz w książce Mary niezbędną pomoc i szczegółowe wskazówki, jak – między innymi – uczyć dziecko korzystania z nocnika, karmić je czy radzić sobie z jego napadami złości. dr Temple Grandin, autorka książki Ja widzę to tak oraz innych publikacji poświęconych autyzmowi Mary Lynch Barbera, Phd? - dyplomowana pielęgniarka i certyfikowana analityczka behawioralna. Jest twórczynią podcastów i kursów online. Autorka książki Metoda zachowań werbalnych.
Książka Michała Czerenkiewicza jest interdyscyplinarną monografią przedstawiającą żywot i sprawy Schedlów, omawiającą funkcjonowanie ich zakładu na rynku księgarskim i charakteryzującą ich edycje pod względem tematyki, typografii i tego, w jaki sposób ujawniali się w nich (uobecniali) ich wytwórcy. Treść ocenianej książki nie pozostawia wątpliwości, że jej napisanie wymagało wieloletniej praktyki w obcowaniu ze starymi drukami, wiedzy historyka (zwłaszcza literatury i książki), umiejętności paleograficznych i filologicznych, analitycznych i syntetyzujących cennych i rzadko właściwych jednemu badaczowi. [] Gorąco popieram udostępnienie czytelnikom monografii Schedlów napisanej przez dra Michała Czerenkiewicza. Zainteresuje ona historyków, zwłaszcza badaczy dawnej literatury, kultury, książki i sztuk wizualnych. Z pożytkiem będą ją czytać także bibliotekarze oraz uczeni zainteresowani dziejami Krakowa.Dr hab. Justyna Kiliańczyk-Zięba, prof. UJ Książka dra Michała Czerenkiewicza jest dogłębną i wszechstronną monografią oficyny drukarskiej Schedlów, działającej w Krakowie w XVII wieku i na początku wieku XVIII. Punktem wyjścia badań Autora są oczywiście wydane przez tę drukarnię książki ich wykaz zamieszcza on na końcu pracy, znacznie powiększając dotychczasową wiedzę na ten temat. Ale poza tym dr Czerenkiewicz szczegółowo bada listy i dokumenty dotyczące drukarni []. Rozważania na temat działalności Schedlów krakowski uczony opiera nie tylko na treści wydawanych książek, lecz również ich oprawie wydawniczej: przedmowach drukarza, wierszach reklamujących utwór, marginaliach, wykazach błędów drukarskich. Godna podziwu jest skrupulatna analiza układu typograficznego książek oraz elementów graficznych []. Książka Michała Czerenkiewicza może być wzorem dla przyszłych badaczy zajmujących się innymi oficynami.Prof. dr hab. Mikołaj Szymański, Uniwersytet Warszawski
Monografia wpisuje się w nurt dynamicznie rozwijających się na świecie badań nad wielowymiarową komunikacją marketingową online. Identyfikuje stosunkowo mało zbadany problem skuteczności i siły perswazji argumentów emocjonalnych zawartych w komunikatach zamieszczanych w sieci. Zagadnienie to stanowi interesujący, oryginalny, otwarty pod względem naukowym i zarazem dynamiczny problem badawczy. Książka z powodzeniem łączy wątek teoretyczny i empiryczny. Opiera się na obszernych studiach literaturowych i własnych, oryginalnych oraz starannie zaplanowanych i zrealizowanych badaniach eksperymentalnych. Wykazuje bardzo rozległą wiedzę Autorki, a także jej głębokie i wieloletnie zainteresowanie tytułowym problemem.Z recenzji prof. dra hab. Jana W. WiktoraNiniejszy tom jest dziełem przyjemnym i łatwym w odbiorze przez Czytelnika, mimo wysokiego stopnia formalizacji wywodu. To nowatorskie opracowanie dotyczące słabo zbadanego, nie tylko w kontekście polskim, zjawiska komunikacji nieformalnej konsumentów w środowisku internetowym z uwzględnieniem emocjonalnych atrybutów recenzji konsumenckich o produktach. Podjęte zagadnienie jest niezwykle aktualne. W dobie wirtualizacji życia społecznego, konsumpcji i działań przedsiębiorstw stanowi jeden z kluczowych problemów poznawczych o znaczeniu praktycznym dla działalności marketingowej z jednej strony oraz dla edukacji konsumentów z drugiej.Z recenzji dra hab. Radosława Mącika, prof. UMCSMałgorzata Budzanowska-Drzewiecka - adiunkt w Instytucie Ekonomii, Finansów i Zarządzania na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Autorka i współautorka opracowań naukowych i popularnonaukowych z zakresu zachowań konsumentów, komunikacji marketingowej w internecie oraz różnic kulturowych, wydawanych w Polsce i za granicą. Rozwija zainteresowania w obszarze metodologii badań naukowych. Obecnie w pracy badawczej analizuje zachowania konsumentów (m.in. zachowania prośrodowiskowe) i komunikację online, skupiając się na efektach perswazyjnych komunikacji electronic word of mouth (eWOM).
Obowiązkowa lektura dla rodziców, nauczycieli, terapeutów i opiekunów osób z autyzmem.Umożliwia spojrzenie na świat ludzi ze spektrum autyzmu od wewnątrz, zapewnia współczującą, głęboką perspektywę, która dodaje nadziei i podnosi na duchu specjalistów i członków rodziny, ukazując autyzm nie jako straszliwą niepełnosprawność, lecz jako niezwykły wymiar człowieczeństwa. Na książkę składają się inspirujące historie będące rezultatem 40-letniego doświadczenia dr. Prizanta, zdobytego podczas pracy na uniwersytetach, w szkołach, szpitalach oraz świadczenia usług w ramach prywatnej praktyki.Mistrzowski traktat postulujący niezbędne zmiany w naszym postrzeganiu osób z autyzmem oraz udzielaniu im pomocy. To lektura dla rodziców i wszystkich świadczących profesjonalne usługi osobom z poważnymi niepełnosprawnościami nie tylko tym z autyzmem. Mam nadzieję, że ta wyjątkowa książka przyniesie zmianę myślenia i praktykę zgodną z jej założeniami.dr David E. Yoder, Wydział Nauk o Zdrowiu,Wyższa Szkoła Medyczna Uniwersytetu Karoliny Północnej, Chapel HillJest to najbardziej przepełniona empatią i głęboką mądrością książka o autyzmie, jaką do tej pory przeczytałem. Empatyczna i mądra publikacja o byciu człowiekiem. Nie da się przecenić przemieniającej mocy tej książki: otwiera serce, poszerza zakres widzenia tam, gdzie panowała tylko mgła, i inspiruje do głębokiego spojrzenia na coś, co wywoływało jedynie odruchową reakcję.Rabin Bradley Shavit Artson, Amerykański Uniwersytet ŻydowskiDr Barry M. Prizant jest jednym z najważniejszych światowych autorytetów w dziedzinie autyzmu. Prowadził setki seminariów, przemawiał w 49 stanach i ponad 20 krajach, napisał liczne artykułyi rozdziały w publikacjach naukowych. Jest głównym twórcą modelu SCERTS(R).Tom Fields-Meyer pracował jako senior writer magazynu People. Jest współautorem wielu książek, a jego artykuły i eseje ukazywały się na łamach The New York Times Magazine, The Wall Street Journal oraz Los Angeles Times.
Piotr Sztompka, Ewa Łętowska, Jan Kubik, Małgorzata Fuszara, Jerzy Zajadło, Grażyna Skąpska, Marcin Kula, Krzysztof Frysztacki, Tomasz Polak wybitni przedstawiciele współczesnej myśli społecznej i humanistycznej przyglądają się najważniejszym problemom XXI wieku. Podejmowane w niniejszym tomie tematy dotykają kluczowych zagadnień współczesności: zaufania i odpowiedzialności, populizmu i demokracji, nowych ruchów społecznych, interpretacji prawa i nihilizmu prawnego, wspólnotowości, dylematów i napięć państwa opiekuńczego oraz społecznej pozycji systemu kościelnego. Cykl wykładów mistrzowskich, który stanowił podstawę niniejszej książki, odbył się w trakcie pandemii COVID-19, stając się przestrzenią wymiany myśli i doświadczeń w gronie osób reprezentujących różne obszary nauki i życia społecznego. Socjologiczna agora to głos środowiska naukowego, któremu przyszłość świata nie jest obojętna.
Celem niniejszej książki jest nakreślenie obrazu wielopokoleniowej drukarni w dawnym Krakowie, najstarszym i przez wiele dziesięcioleci najważniejszym centrum wydawniczym w Rzeczypospolitej. Głównym tematem są uwarunkowania działalności drukarskiej trzech pokoleń Piotrkowczyków, repertuar wydawniczy oraz zasób typograficzny ich oficyny. Powiązania warsztatu z potrydenckim katolicyzmem stanowią ważny kontekst rozważań, drukarnię Piotrkowczyków trzeba bowiem uznać za wręcz modelową oficynę drukarską czasów potrydenckich – jej dzieje, zwłaszcza w pierwszym półwieczu działalności, są wymownym potwierdzeniem, że reforma katolicyzmu okazała się ożywczym impulsem, który przyczynił się nie tylko do wzmożonej aktywności drukarzy krakowskich, ale też do rozprzestrzenienia druku w całej Rzeczypospolitej.
Piotrkowczykowie to refleksja nie tyle nad drukiem i jego oddziaływaniem, ile nad drukarstwem i jego produktami w ściśle określonych okolicznościach społeczno-ekonomicznych. Rozważania prowadzone z takiej perspektywy nie wykluczają namysłu nad społeczną funkcją druku, jego udziałem w formowaniu się oraz upowszechnianiu prądów intelektualnych i kulturowych. Stanowią raczej ich niezbędny fundament. Szczegółowe analizy repertuaru wydawniczego dostarczają bowiem informacji nie tylko o samym warsztacie i strategii biznesowej jego właścicieli, ale także o potrzebach określonych środowisk i twórców w zakresie publikowania książek i innych materiałów. Pokazują też ich możliwości i ambicje w kształtowaniu kultury. Analiza wyposażenia drukarni oraz typografii druków pozwala natomiast mówić o kształtowaniu się konwencji wydawniczych, wskazywać rozwiązania typowe i wyjątkowe, a przez to lepiej zrozumieć, co użytkownikom dawnych druków mogła komunikować ich forma. Niniejsza książka powinna przyczynić się do pełniejszego zrozumienia uwarunkowań towarzyszących upowszechnianiu piśmiennictwa w Rzeczypospolitej końca XVI i XVII wieku, kładąc kres tezom o upadku czarnej sztuki w tym czasie.
Brentano opublikował swoją pracę o psychologii Arystotelesa pierwotnie w 1867 roku w języku niemieckim. Zalicza się ją do pierwszego okresu kształtowania się myśli tego filozofa, gdy skupiał się on na uważnej lekturze i interpretacji pism Stagiryty. To stadium rozpoczęło się w 1862 roku wraz z publikacją tekstu o znaczeniach bytu w pismach Arystotelesa i trwało ponad dekadę (Brentano powrócił do tego tematu w tzw. okresie florenckim). Lektury Stagiryty nie pozostają bez znaczenia dla koncepcji psychologii empirycznej, wyłożonej w Psychologii z empirycznego punktu widzenia z 1874 roku. Przekład książki pt. Psychologia Arystotelesa, a w szczególności jego teoria nous poietikos, dokonany i opracowany przez Sonię Kamińską-Tarkowską we współpracy z Łukaszem Kozakiem (redakcja merytoryczna i językowa) oraz Grzegorzem Słowińskim (przekład, konsultacje oraz redakcja greki i łaciny), pozwala na pełniejsze zrozumienie rozwoju filozoficznego Brentana. Wartość tomu dostrzegam przede wszystkim w tym, że może pomóc polskiemu czytelnikowi zgłębić podstawy idei przedstawionych w książce z 1874 roku, na przykład teorii części i całości czy też zakresu stosowania metody opisowej w psychologii (empirycznej). Biorąc pod uwagę rosnące w specjalistycznej literaturze światowej zainteresowanie filozofią Brentana, można stwierdzić, że publikacja niniejszego przekładu wpisuje się w ten nurt i bez wątpienia będzie stanowiła ważny i trwały wkład do polskich studiów nad Brentanem, Arystotelesem i historią filozofii XIX wieku.Z recenzji dr. hab. Witolda Płotki, prof. UKSW
Porządek rzeczy. Relacje z przedwojennymi przedmiotami na ziemiach zachodnich (przypadek Wrocławia i Szczecina) to książka o postawach i praktykach wywołanych przez przedwojenne rzeczy we współczesnym Wrocławiu i Szczecinie. Termin "poniemieckie", potoczne określenie przedmiotów pozostawionych na ziemiach włączonych w granice Polski po II wojnie światowej, sugeruje, że "niemieckie" to minione i pozbawione ciągu dalszego.Badania etnograficzne prowadzone z wykorzystaniem narzędzi sztuki pokazują coś przeciwnego. Proces przysposabiania wciąż trwa, relacje pomiędzy ludźmi a rzeczami są kontynuowane, odkrywane i zawiązywane na nowo. Książka poświęcona jest więc sposobom używania przedwojennej spuścizny oraz rozłożonym w czasie aktom jej przejęcia i posiadania. Opisujemy rzeczy spokrewnione, uklasowione, rzeczy na sprzedaż, rzeczy użyteczne, a także te, które w integralny sposób należą do przestrzeni domu. Współtworzą one sieć powiązań wymykającą się kontynuowanemu od powojnia biało-czarnemu oglądowi rzeczywistości, według którego postawy wobec przeszłości określane są jednoznacznie jako jej afirmacja bądź wyparcie.Opowieść o relacjach z przedmiotami tworzą dwie oddzielne, choć powstające równolegle narracje: tekst i esej wizualny autorstwa Łukasza Skąpskiego. Wspólnie koncentrują się na pytaniu o znaczenia, jakie dla mieszkanek i mieszkańców polskich miast ma niemiecka przeszłość.Anna Kurpiel - dr, etnolożka i antropolożka kultury, adiunktka w Katedrze Nauk Społecznych i Ekonomicznych Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. W. Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego. Badania terenowe prowadzi w Polsce (na ziemiach zachodnich) i w Republice Macedonii Północnej. Autorka książki Cztery nazwiska, dwa imiona. Macedońscy uchodźcy wojenni na Dolnym Śląsku. Interesuje się dziedzictwem kulturowym, szczególnie na terenach (post)migracyjnych i tranzytowych oraz antropologią pamięci.Katarzyna Maniak - dr, antropolożka kultury, adiunktka w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania badawcze obejmują dziedzictwo kulturowe i jego społeczne oddziaływanie oraz relacje pomiędzy antropologią i sztuką. Prowadzi badania skupione na pojęciu własności i antropologii pracy. Autorka kilkunastu publikacji naukowych poświęconych ww. tematyce oraz projektów wystawienniczych.Łukasz Skąpski - jeden z najciekawszych artystów polskich, w latach 2012-2018 kierownik Katedry Fotografii na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów Akademii Sztuki w Szczecinie, absolwent Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie. Zajmuje się fotografią, instalacją, obiektami, wideo, etc. W latach 1988-1991 mieszkał w Chinach, obecnie w Szczecinie. Pobyt w Pekinie zaowocował zainteresowaniem artysty tematyką polityczną. Tam też artysta odkrył dla siebie metodę posługiwania się zbiorem w sztuce. Od 2001 roku jest członkiem założycielem Supergrupy Azorro, która na trwałe zapisała się w polskiej sztuce wideo. W ostatnich latach główny akcent w jego twórczości kładzie się na tematy społeczno-polityczne.
Książka, którą trzymają Państwo w ręku, to zbiór tekstów metodologicznych autorstwa polskich naukowców reprezentujących dziedziny zarządzania w kulturze i zarządzania mediami. To pierwsza w Polsce próba zgromadzenia w jednym tomie doświadczeń autorów zajmujących się tą tematyką. Monografia jest poświęcona metodyce badań dotyczących funkcjonowania rynków kultury i medialnych, podmiotów je tworzących, w tym organizacji i publiczności, relacji pomiędzy nimi oraz wielu innych zagadnień z tego zakresu. Przedstawiono w niej różnego rodzaju podejścia badawcze – zarówno ilościowe, jak i jakościowe. Omówiono rozmaite metody i techniki badań, a także zaprezentowano sposoby ich aplikacji w praktyce. Metodologia badań w sektorze kultury i mediów to publikacja dla badaczy oraz praktyków zarządzania – z pewnością będzie dla nich źródłem użytecznej wiedzy. Metodologia badań w sektorze kultury i mediów stanowi ciekawą próbę przybliżenia Czytelnikom różnych metod wykorzystywanych w badaniach branż kultury i mediów. W książce słusznie zastosowano podejście multidyscyplinarne – zamieszczono w niej rozdziały zarówno osadzone w humanistyce, jak i wykorzystujące dorobek nauk ekonomicznych, w tym narzędzia matematyczne. Słuszność owego podejścia wynika z tego, że tak złożone i specyficzne sektory, jakimi są media i kultura, można i należy badać przy wykorzystaniu różnych metod i podejść. Nic dziwnego więc, że w książce znajdziemy opisy metod jakościowych i ilościowych. Nie traktowałbym jednak tej pozycji jako podręcznika lub przeglądu różnych metod, lecz raczej jak wieloautorską monografię naukową. Wynika to z podejścia autorów poszczególnych rozdziałów, ponieważ niemal każdy z nich skupił się na zilustrowaniu opisywanych metod przykładami ze swoich własnych badań. Stanowi to o sile niniejszej publikacji. Z recenzji dra hab. Patryka Gałuszki, prof. UŁ Ewa Kocój – dr hab., prof. UJ, etnografka, antropolożka kulturowa, profesor nadzwyczajna w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego. Interesuje się zagadnieniami trudnego dziedzictwa i pamięci kulturowej oraz problematyką mniejszości narodowych, etnicznych i religijnych w różnych regionów karpackich i bałkańskich. Stypendystka Fundacji im. Lanckorońskich, Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, Ministerstwa Edukacji Narodowej w Rumunii i CEEPUS. Laureatka Nagrody im. A. Rojszczaka Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, nagrody Narodowego Centrum Kultury za najlepszą pracę doktorską z dziedziny nauk o kulturze w latach 2004–2005 w Polsce. Autorka kilku książek oraz licznych artykułów naukowych wydanych w Polsce i za granicą. Członkini Komisji Bałkanistyki PAN o/Poznań, Komisji Etnograficznej PAU o/Kraków, Komisji Zarządzania Kulturą i Mediami PAU oraz Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Współpracuje ze społecznościami lokalnymi w Polsce, realizując projekty badawcze dotyczące dziedzictwa i pamięci miejsca. Marcin Laberschek– doktor nauk humanistycznych w dyscyplinie nauk o zarządzaniu. Pracownik Zakładu Badań Filozoficznych nad Kulturą w Instytucie Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor monografii Symboliczne stanowienie władzy w organizacjach (2018).
Rzadko mówimy w Polsce o tym, że surrealizm nie skończył się w dwudziestoleciu, a jego istota jest transoceaniczna. Romantyczno-antykapitalistyczny charakter surrealnego eksperymentu inspirował po wojnie artystów w Kairze, Meksyku, Turcji, Niemczech, Czechosłowacji, na Haiti i Kubie, w Aleppo i Belgradzie, Brazylii, Tajlandii i na Filipinach. Artyści ci – często krytycznie przywołując program André Bretona – nie godzili się z faktem, że surrealizm narodził się w Paryżu – uważając, że nie ma on źródeł (a jeśli nawet ma – to należy je pożreć!). Nowa książka Jakuba Kornhausera, wytrwałego nawigatora tego, co „wymyka się klasyfikacjom”, to nie tylko opowieść o surrealistach rumuńskich – Gellu Naumie i Gherasimie Luce – ale i o niezbyt rozpoznanych w Polsce przypadkach surrealizmów czeskiego i serbskiego, które na neoawangardowym etapie zahaczały o światowy ruch konceptualny, a także o surrealistycznych przesłankach poezji konkretnej i o polskiej, awangardowej Nowej Fali. Być może takie neoawangardowe przebitki sprawią, że będzie w końcu można mówić również o polskim surrealizmie. Prof. dr hab. Joanna Orska Surrealistyczna tragedia daje oczywiście możliwość wyzwolenia – od nawyków i nudy codzienności po lęki kastracyjne i inne traumy zalegające w zakamarkach id. A jednak zmagania z tym, co oferuje „boczny, iluzyjny świat”, pełen fałszywych bytów, tropów i „daremnych ułud”, nie dają ukojenia. Zwalczanie egzystencjalnego lęku konwulsyjnym przerażeniem niesie z sobą ryzyko popadnięcia w otchłanie „niebezpiecznych krajobrazów” niczym w czeluści czyśćcowe (zresztą Breton chętnie podbierze tę wizję myśli chrześcijańskiej w swoich manifestach). Omawiane w niniejszej książce teksty literackie są zapisem zmagań z tym lękiem. Niezależnie od tego, czy weźmiemy do ręki poematy Gellu Nauma z nomadycznymi podmiotami – i nomadycznymi przedmiotami – w rolach głównych, czy prozy Gherasima Luki, który uchyla w nich nieedypalne furtki, powinniśmy przygotować się na niespodzianki, poddać się ryzyku „wykolejenia”. To samo stanie się, gdy zerkniemy na inspirowane surrealizmem lub z surrealizmem dyskutujące prace twórców neoawangardy – tych profesjonalnych lub nieświadomych artystycznej misji (patrz: rozdział o smartach). Podłoża tego lęku, obecne w pracach i manifestach ruchu, wiążą się jednak z niejasnym statusem surrealizmu, w tym surrealizmu rumuńskiego. Bo owszem, można surrealizm zamknąć w kleszcze definicji, skoro sam Breton w Manifeście surrealizmu pozwala sobie na podobną zagrywkę (stąd wiemy przede wszystkim, że surrealizm to rzeczownik rodzaju męskiego). Tylko po co? Jakub Kornhauser – doktor literaturoznawstwa, poeta, tłumacz, eseista, krytyk literacki, edytor. Współzałożyciel i pracownik Ośrodka Badań nad Awangardą przy Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, adiunkt w Instytucie Filologii Romańskiej UJ. Zajmuje się przede wszystkim teorią awangardy i historią ruchów awangardowych, poezją eksperymentalną i współczesną kulturą krajów romańskich oraz Europy Środkowej. Autor trzech monografii naukowych, ostatnio Preteksty, posłowia. Małe kanony literatury światowej (2019), (współ)redaktor kilkunastu innych, ostatnio Polityki/awangardy oraz Najnowsze literatury romańskie. Samotność i wykorzenienie (obie 2021). Zastępca redaktora naczelnego czasopisma naukowego „Romanica Cracoviensia”, redaktor prowadzący serii wydawniczych awangarda/rewizje (Wydawnictwo UJ), Rumunia Dzisiaj (Universitas), wunderkamera (Instytut Mikołowski). Na język polski przekładał książki m.in. Dumitru Crudu, Gherasima Luki, Henriego Michaux, Gellu Nauma, Miroljuba Todorovicia, ostatnio kobalt Claudiu Komartina (2022). Laureat Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej (2016) za tom poematów prozą Drożdżownia, nominowany do tej nagrody również za Dziewięć dni w ścianie (2020). Za książkę z esejami rowerowo-krakowskimi Premie górskie najwyższej kategorii wyróżniony w roku 2021 Nagrodą Znaczenia i nominacją do Nagrody Literackiej Gdynia.
Monografia W kulturze wstydu? Wstyd i jego reprezentacje w tekstach kultury układa się w koherentną całość i stanowi wzorcowy przykład współpracy między uczonymi reprezentującymi różne dziedziny humanistyki. Rozmaite oblicza wstydu, analizy oraz interpretacje wybranych tekstów literackich i tekstów kultury przeplatają się w tej monografii ze sobą i wchodzą w szczególny rodzaj dialogu tworzącego wielopoziomową strukturę dyskursu na temat wstydu. To jeden z cenniejszych walorów omawianej książki, który z pewnością pozytywnie zaważy na jej recepcji i stałej obecności w pracach pojawiających się po jej wydaniu. Bez wątpienia publikacja ta stanie się źródłem licznych cytowań i inspiracji dla badaczy, krytyków, a także studentów literaturoznawstwa i kulturoznawstwa zajmujących się problematyką wstydu w kulturze.Z recenzji prof. dra hab. Adama DziadkaTytułowa "kultura wstydu" to zarówno kultura wywodząca się z tej emocji, jak i ujęcie różnych sposobów kulturowych form przeżywania wstydu. Oba ujęcia są ważne dla autorów poszczególnych tekstów, pokazują historyczną i geograficzną zmienność tych form, zwracając uwagę na cywilizacyjną rolę analizowanej emocji. Czytelnicy otrzymują książkę bardzo ważną, kompetentnie przybliżającą wybrane przykłady siły oddziaływania zachowań opartych na wstydzie, jak i wstydem się posługujących (problem zawstydzania), wskazującą na konieczność podjęcia tej tematyki przez innych badaczy z uwagi na jej istotny dla zrozumienia jednostkowych i zbiorowych reakcji charakter. Praca wypełnia lukę w polskich badaniach nad kulturowymi reprezentacjami emocji, pozwalając zarazem w innym świetle ujrzeć znane i mniej znane teksty kultury.Z recenzji dr hab. Beaty Przymuszały
"Książka Piotra Mirochy jest monografią interdyscyplinarną, metodologicznie nawiązującą do językoznawstwa (zwłaszcza socjolingwistyki), kulturoznawstwa, historii, antropologii kulturowej, politologii i filozofii. Podstawę materiałową stanowi prawie 20 000 artykułów z dzienników chorwackich ("Novi list", "Veernji list") i serbskich ("Politika", "Danas"). Stosując metodologię korpusową, Autor na podstawie tego materiału przeanalizował profile znaczeniowe Europy w chorwackich i serbskich dyskursach medialnych. [] Monografia powinna zainteresować przedstawicieli różnych nauk humanistycznych".prof. em. dr hab. Tadeusz Lewaszkiewicz Instytut Filologii Polskiej UAM
Dostaliśmy do rąk dzieło nietuzinkowe. Autorka między innymi książek Genealogie psychoterapii. Fragmenty dyskursu egzystencjalnego oraz Poza zasadą powszechności. Próby idiograficzne oddaje nam swój kolejny, swoisty esej filozoficzny, zatrzymujący na dłużej, niż tylko przewiduje jego lektura. Autorka zaprasza nas do refleksji wokół snów – swoich, Innych, snów w działaniu, opracowanych w teoriach psychoanalitycznych i umysłach filozofów. Zaprasza do snucia tej refleksji również twórców literatury pięknej, poezji i prozy. Powołuje się zatem w swoich rozmyślaniach zarówno na C. G. Junga, Z. Freuda, J. Viorst, jak i M. Heideggera, K. Jaspersa, H. G. Gadamera, U. Eco, a także A. Camusa, S. Becketta, F. Kafkę, Z. Herberta, W. Szymborską, O. Tokarczuk i C. Miłosza. Nie sposób tu wszystkich przywołać (bibliografia obejmuje 313 pozycji!). W tym uważnie dobranym gronie przystępuje do analizy snów, oddając też głos tym ostatnim – dzieląc się własnymi wyśnionymi obrazami, przywołując opowieści z psychoterapii, łącząc sny z tym, co wydarza się na jawie. Autorka dokonuje zatem w swojej pracy syntezy wiedzy – inaczej niż w książkach stricte naukowych, przeglądowych, za to czerpiąc z wielkich umysłów próbujących na przestrzeni czasów zrozumieć ludzką egzystencję oraz niepowtarzalność jednostki i jej subiektywnego doświadczenia. To niezwykła synteza, przekraczająca granice dyscyplin i dająca nadzieję na możliwość dostrzeżenia tego, co tak często ulotne dla przeciętnego opisu naukowego. W świecie nauki opartej na dowodach dzieło Pani Profesor wypełnia lukę, zatrzymując nas w refleksji – „może, kiedy zewsząd odzywa się zgiełk analiz i wniosków, nie całkiem bezużyteczne będzie świadectwo o nierozumieniu”? Z recenzji dr hab. Anny Cierpki
„(…) praca stanowi bardzo cenne, kompletne opracowanie poświęcone audytowi logistycznemu. Autorzy w niezwykle przystępny sposób ukazują najważniejsze aspekty audytu, odwołując się zarówno do klasycznych trendów w logistyce, jak i do tych najnowszych. Książka może być zaadresowana do szerokiego kręgu osób zainteresowanych audytem logistycznym, w tym studentów, menedżerów, specjalistów oraz konsultantów”. prof. dr hab. Piotr Jedynak, prorektor ds. polityki kadrowej i finansowej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie „Książka dotyczy audytów logistycznych. Jest źródłem cennych treści, które wypełniają lukę w krajowym piśmiennictwie i mogą dostarczyć rekomendacji wielu interesariuszom, to jest studentom, absolwentom studiów, pracownikom firm, uczelni, osobom zajmującym się audytami logistycznymi”. dr hab. Arkadiusz Kawa, prof. WSL dyrektor Sieci Badawczej Łukasiewicz – Instytutu Logistyki i Magazynowania Dr hab. dr h.c. Piotr Buła, prof. UEK – profesor w Katedrze Zarządzania Międzynarodowego Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, profesor w University of Johannesburg (RPA). Członek Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania PAN. Stypendysta w Grand Valley University (USA). Były dyrektor Krakowskiej Szkoły Biznesu Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, a obecnie prorektor ds. projektów i współpracy tej uczelni. Ma wieloletnie doświadczenie biznesowe w działalności konsultingowej, w zakresie zarządzania międzynarodowego, audytu wewnętrznego, logistyki oraz nadzoru korporacyjnego. Autor lub współautor ponad dwustu publikacji naukowych, wypowiedzi eksperckich oraz analiz z zakresu zarządzania i audytu wewnętrznego. Współredaktor publikacji zatytułowanej The Future of Management: Industry 4.0 and Digitalization (2020) oraz współautor monografii Management, Organisations and Artificial Intelligence. Where Theory Meets Practice (2021). Dr Bartosz Niedzielski – adiunkt w Katedrze Zarządzania Międzynarodowego Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Stypendysta w Deggendorf Institute of Technology (Niemcy) oraz University of Greenwich (Wielka Brytania). Odbył staże naukowo-badawcze między innymi w University of Oxford (Wielka Brytania) oraz London School of Economics (Wielka Brytania). Doświadczenie zawodowe zdobył w międzynarodowych korporacjach w sektorze BPO/SCC. Jest autorem lub współautorem publikacji z zakresu ekonomii oraz zarządzania, w tym współautorem monografii Management, Organisations and Artificial Intelligence. Where Theory Meets Practice
The book Approaches to Death and Dying: Bioethical and Cultural Perspectives, edited by Marta Szabat and Jan Piasecki, is part of a still too narrow catalogue of works devoted to end-of-life themes. The volume consists of eleven articles arranged in four parts corresponding to a broad range of issues: law, ethics, philosophy, and cultural studies. The arrangement of the book is thus constructed around various perspectives upon which any reflection on death and dying must be based. This is perhaps indicative of how difficult it is to adopt an unambiguous attitude towards deathmodernity, which introduces a multitude of possible choices and decisions regarding our own bodies, has enhanced individualism but at the same time done away with the order provided by old customs, cultural arrangements, strategies towards the inevitable and the power exerted by that order.Addressing the issue of death and dying in the suggested contexts conjures up a number of meanings and problems that require reflection and even solutions. I am delighted to say that I have no hesitation in recommending the publication of Approaches to Death and Dying: Bioethical and Cultural Perspectives, an impeccably edited volume of considerable intellectual substance. The book demonstrates the importance of collective works integrating the research of various scientific communities, provided, however, that the selection of both the topic and the writers is not governed by chance, but rather by a carefully thought-out and faultlessly explored idea of more general resonance. And this is the case here, for which congratulations and respect are deserved. I am convinced that this opinion will be shared by the readers of this publication.
O ile listy dedykacyjne w dawnej książce drukowanej mają stosunkowo bogatą literaturę przedmiotu, o tyle dedykacje w książce współczesnej rzadko znajdywały swojego badacza. Tę lukę wypełnia recenzowane studium. Annie Grucy udało się znacznie poszerzyć dotychczasową wiedzę na temat cech wydawniczych książki XIX i początków XX wieku, przede wszystkim w odniesieniu do dedykacji, ale nie tylko. Wskazała i poddała analizie jej miejsce w strukturze książki, wyodrębniła jej formy i skierowała uwagę na przyczyny ich zmian.Wyniki badań Anny Grucy pokazują, że dedykacje dostarczają niezwykle istotnych informacji dotyczących danych bibliograficznych, umożliwiających identyfikację/weryfikację autorstwa dzieł czy ich tłumaczy, co pozwala na korektę spisów bibliograficznych i katalogowych. Ich analiza treściowa prowadzi do głębszego poznania okoliczności powstawania różnego rodzaju tekstów, odtworzenia (do pewnego stopnia) procesu twórczego, inspiracji, bardziej precyzyjnego określenia czasu i miejsca powstania dzieła, a także okresu od jego ukończenia do ukazania się drukiem. Równie interesujące jest zwrócenie uwagi na związek dedykacji z treścią książek. Badania uwzględniły sposób doboru adresatów, przyniosły cenne informacje o autorze i współautorach, o jego relacjach rodzinnych, towarzyskich, udziale w życiu naukowym i literackim w wymiarze krajowym i zagranicznym itp. Wpisują się również w rozważania nad mecenatem w XIX i początkach XX wieku.Dedykacje są ponadto świadectwem patriotycznych postaw zarówno tych bardziej znanych uczestników walk powstańczych, jak i tych nieznanych z innych źródeł, co po raz kolejny wskazuje na wartość tego rodzaju tekstów i potrzebę ich badania. Uwidaczniają się w nich nie tylko działania na rzecz obrony polskiego języka, organizacji polskiego szkolnictwa i roli w tych procesach książek dla ludu, ale także problemy społeczne.Z recenzji prof. dr hab. Marii JudyDr hab. Anna Gruca jest profesorem w Instytucie Studiów Informacyjnych Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Instytucie Historii PAN. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół historii ruchu wydawniczego w Krakowie, szczególnie na przełomie XIX i XX wieku, zagadnień morfologii książki, książki i czasopism dla ludu oraz bibliografii. Jest autorką monografii Księgozbiór Stanisława Wyspiańskiego (1990), Spółka Wydawnicza Polska (18901916) wydawnictwo krakowskich konserwatystów (1993), Nakładem własnym Autorzy jako wydawcy swoich prac w Krakowie w dobie autonomii galicyjskiej (2007) oraz ponad 60 artykułów, a także redaktorem naukowym i współautorem rocznika Bibliografia Historii Polskiej.
Wojciech Ligęza poszukuje u ulubionych pisarzy wyobraźni serca"", ale też sam jest nią hojnie obdarzony. To ona pozwoliła mu ocalić z nierównej artystycznie twórczości emigracyjnej dzieła, których wartość wymyka się kryteriom ściśle estetycznym. Poezja dotknięta doświadczeniem depresyjnej samotności, wygnania i wydziedziczenia staje się w jego ujęciu przejawem zarówno sztuki, jak i męstwa bycia. Szkice o Wittlinie, Wacie, Czuchnowskim czy Obertyńskiej są wspaniałym świadectwem jego zdolności do porozumienia i współodczuwania. Zdolności, którą wyróżnia się jako naukowiec i człowiek, niezwykle wrażliwy na uczucia i potrzeby innych. Wykorzystana w tytule fraza Odcisk palca rozległy labirynt"", zaczerpnięta z wiersza Szymborskiej, jest nawiązaniem do szczególnej cechy sztuki interpretatorskiej Jubilata, który wchodząc w świat literatury, pozostaje uważny na choćby najdrobniejsze ślady cudzego losu, dramatu, mikrokosmosu. W tym tomie dedykuje swe teksty Jubilatowi niemal pięć-dziesięcioro badaczek i badaczy, jego przyjaciół i dłużników. Teksty pogrupowano w bloki, które odpowiadają naukowym zainteresowaniom Wojciecha Ligęzy. Mamy więc obszerną część zatytułowaną Polska poezja dwudziestego (i dwudzieste-go pierwszego) wieku, następnie Miasta o(na)pisane, Literaturę i emigrację, a wreszcie Literaturę i sztukę. Całość zamyka blok Varia.Szkice pomieszczone w tej księdze zbiorowej są nie tylko wyrazem przyjaźni i wdzięczności, ale i próbą współodczuwania z Jubilatem. Współodczuwania, które wymaga rzadkich przymiotów intelektu, a także nadzwyczajnej wyobraźni serca"".Ze Wstępu
Punktem wyjścia koncepcji książki Teatr brzydkich uczuć była teoria Sianne Ngai inspirująca do nowych sposobów myślenia o teatrze, przedstawieniach kulturowych i rzeczywistości społecznej. Tom rozpoczyna więc tłumaczenie wstępu do monografii Ngai, w którym autorka przedstawia założenia metodologiczne i charakterystykę brzydkich uczuć negatywnych emocji i afektów.W kolejnych rozdziałach autorki i autorzy analizują różne zjawiska teatralne, performatywne i społeczne, odnosząc się do koncepcji Ngai i do innych teorii afektywnych.Publikację zamyka tłumaczenie wprowadzenia do książki The Promise of Happiness Sary Ahmed. Autorka udowadnia, że szczęście jest znormatywizowanym projektem życiowym, dostępnym tylko niektórym podmiotom. Zgodnie z tą diagnozą brzydkie uczucia mogą być postrzegane jako produkt uboczny zderzenia podmiotów nienormatywnych z rzeczywistością projektowaną przez ideę szczęścia oraz przeszkodą do jego osiągnięcia. Artykuły zamieszczone w Teatrze brzydkich uczuć tworzą zaś nieszczęśliwe archiwum, a ujawnione w nim wstydliwe afekty rozbijają systemy społeczne ufundowane na normatywnej wizji szczęścia i odsłaniają ich przemocowy charakter.Teatr brzydkich uczuć to publikacja świetnie obmyślona, uzupełniająca istotną lukę w rodzimej humanistyce, otwierająca dyskusję, która nakazuje przeprogramować myślenie o związkach łączących emocje, teatr, procesy performatywne i sferę publiczną. Jest rzeczowa i zaangażowana zarazem. Pokazuje, że rozmowa o sztuce nie może obejść się bez analizy afektywnych ram jej powstawania i recepcji.Z recenzji dr Weroniki SzczawińskiejWidzę w Teatrze brzydkich uczuć próbę rekonfiguracji teatralnych hierarchii i wzmocnienie głosów dotąd uciszanych. Nadanie wagi brzydkim uczuciom odbieram jako gest polityczny i emancypujący, dający narzędzia i siłę, by mówić o tym, o czym wcześniej mówić nie wypadało.Z recenzji dra hab. Piotra Morawskiego
Trzeci tom Europejskiego kina gatunków kontynuuje prezentację dokonań filmowców Starego Kontynentu tworzących filmy gatunkowe. Tym razem prym wiodą teksty penetrujące kino z naszej części Europy, stale obecne w filmowej produkcji, ale właśnie dziś odkrywane przez filmoznawców i miłośników X muzy. Polskie dzieła science fiction, środkowoeuropejskie horrory, zachodnio- i wschodnioniemieckie ersatz-westerny, filmy wojenne z krajów byłej Jugosławii, czechosłowackie i rosyjskie obrazy historyczne czy wreszcie kino sportowe, realizowane również przez kinematografię polską, węgierską lub rosyjską, to teksty kultury powstające nie tylko ku uciesze masowego widza, lecz często także skrywające pokłady zaskakujących symboli i znaczeń. Kino gatunkowe kręcone zwłaszcza w demoludach, ale i dziś kreowane w określonej sytuacji geopolitycznej, z jednej strony zaspokaja zapotrzebowanie na atrakcyjną wizualnie i treściowo filmową rozrywkę, z drugiej zaś staje się medium propagandowym albo wprost przeciwnie demonstrującym oficjalny, politkulturowy dyskurs. Jednak Europejskie kino gatunków 3 to przede wszystkim podróż do barwnego, kinematograficznego królestwa westernów, kinowej fantastyki, historii i sportu na ekranie, realizowanego przez europejskich filmowców nie tylko zapatrzonych w hollywoodzkie wzorce, ale też wypracowujących swój własny, oryginalny idiom kina gatunkowego.Piotr KletowskiWchodzące w skład tomu artykuły wpisują się w przeważającej większości w refleksję nad kinem Europy Środkowo-Wschodniej. Już sam ten fakt przekłada się na znaczenie publikacji. Jeśli wziąć pod uwagę, że jej problematyka zdecydowanie pozostaje w obrębie kina popularnego (a nie artystycznego, w jakim rozważane są z reguły kinematografie Europy Środkowej i Wschodniej), potwierdza to doniosłość całego przedsięwzięcia. Książka ta wypełnia bowiem istniejącą lukę na polskim rynku wydawniczym. Co ważne, wpisuje się w zainteresowania szczególnie młodszych pokoleń filmoznawców. Jej odbiorcą może być jednak nie tylko środowisko akademickie. Powinna ona również zainteresować wielbicieli kina europejskiego nieograniczających się do nurtu artystycznego oraz miłośników kina popularnego i kina gatunków czy historii X muzy.Z recenzji dr hab. Elżbiety Durys, prof. UW
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
