O ile listy dedykacyjne w dawnej książce drukowanej mają stosunkowo bogatą literaturę przedmiotu, o tyle dedykacje w książce współczesnej rzadko znajdywały swojego badacza. Tę lukę wypełnia recenzowane studium. Annie Grucy udało się znacznie poszerzyć dotychczasową wiedzę na temat cech wydawniczych książki XIX i początków XX wieku, przede wszystkim w odniesieniu do dedykacji, ale nie tylko. Wskazała i poddała analizie jej miejsce w strukturze książki, wyodrębniła jej formy i skierowała uwagę na przyczyny ich zmian.Wyniki badań Anny Grucy pokazują, że dedykacje dostarczają niezwykle istotnych informacji dotyczących danych bibliograficznych, umożliwiających identyfikację/weryfikację autorstwa dzieł czy ich tłumaczy, co pozwala na korektę spisów bibliograficznych i katalogowych. Ich analiza treściowa prowadzi do głębszego poznania okoliczności powstawania różnego rodzaju tekstów, odtworzenia (do pewnego stopnia) procesu twórczego, inspiracji, bardziej precyzyjnego określenia czasu i miejsca powstania dzieła, a także okresu od jego ukończenia do ukazania się drukiem. Równie interesujące jest zwrócenie uwagi na związek dedykacji z treścią książek. Badania uwzględniły sposób doboru adresatów, przyniosły cenne informacje o autorze i współautorach, o jego relacjach rodzinnych, towarzyskich, udziale w życiu naukowym i literackim w wymiarze krajowym i zagranicznym itp. Wpisują się również w rozważania nad mecenatem w XIX i początkach XX wieku.Dedykacje są ponadto świadectwem patriotycznych postaw zarówno tych bardziej znanych uczestników walk powstańczych, jak i tych nieznanych z innych źródeł, co po raz kolejny wskazuje na wartość tego rodzaju tekstów i potrzebę ich badania. Uwidaczniają się w nich nie tylko działania na rzecz obrony polskiego języka, organizacji polskiego szkolnictwa i roli w tych procesach książek dla ludu, ale także problemy społeczne.Z recenzji prof. dr hab. Marii JudyDr hab. Anna Gruca jest profesorem w Instytucie Studiów Informacyjnych Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Instytucie Historii PAN. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół historii ruchu wydawniczego w Krakowie, szczególnie na przełomie XIX i XX wieku, zagadnień morfologii książki, książki i czasopism dla ludu oraz bibliografii. Jest autorką monografii Księgozbiór Stanisława Wyspiańskiego (1990), Spółka Wydawnicza Polska (18901916) wydawnictwo krakowskich konserwatystów (1993), Nakładem własnym Autorzy jako wydawcy swoich prac w Krakowie w dobie autonomii galicyjskiej (2007) oraz ponad 60 artykułów, a także redaktorem naukowym i współautorem rocznika Bibliografia Historii Polskiej.
The volume presents translations and editions of crucial mahamudra texts of Tibetan Buddhism. The Invocation by Bängar Jampäl Zangpo is considered one of the most important teachings of the Kagyü tradition. It was commented on by prominent masters and philosophers, whose commentaries are translated here for the first time into a European language.
Wojciech Ligęza poszukuje u ulubionych pisarzy wyobraźni serca"", ale też sam jest nią hojnie obdarzony. To ona pozwoliła mu ocalić z nierównej artystycznie twórczości emigracyjnej dzieła, których wartość wymyka się kryteriom ściśle estetycznym. Poezja dotknięta doświadczeniem depresyjnej samotności, wygnania i wydziedziczenia staje się w jego ujęciu przejawem zarówno sztuki, jak i męstwa bycia. Szkice o Wittlinie, Wacie, Czuchnowskim czy Obertyńskiej są wspaniałym świadectwem jego zdolności do porozumienia i współodczuwania. Zdolności, którą wyróżnia się jako naukowiec i człowiek, niezwykle wrażliwy na uczucia i potrzeby innych. Wykorzystana w tytule fraza Odcisk palca rozległy labirynt"", zaczerpnięta z wiersza Szymborskiej, jest nawiązaniem do szczególnej cechy sztuki interpretatorskiej Jubilata, który wchodząc w świat literatury, pozostaje uważny na choćby najdrobniejsze ślady cudzego losu, dramatu, mikrokosmosu. W tym tomie dedykuje swe teksty Jubilatowi niemal pięć-dziesięcioro badaczek i badaczy, jego przyjaciół i dłużników. Teksty pogrupowano w bloki, które odpowiadają naukowym zainteresowaniom Wojciecha Ligęzy. Mamy więc obszerną część zatytułowaną Polska poezja dwudziestego (i dwudzieste-go pierwszego) wieku, następnie Miasta o(na)pisane, Literaturę i emigrację, a wreszcie Literaturę i sztukę. Całość zamyka blok Varia.Szkice pomieszczone w tej księdze zbiorowej są nie tylko wyrazem przyjaźni i wdzięczności, ale i próbą współodczuwania z Jubilatem. Współodczuwania, które wymaga rzadkich przymiotów intelektu, a także nadzwyczajnej wyobraźni serca"".Ze Wstępu
Punktem wyjścia koncepcji książki Teatr brzydkich uczuć była teoria Sianne Ngai inspirująca do nowych sposobów myślenia o teatrze, przedstawieniach kulturowych i rzeczywistości społecznej. Tom rozpoczyna więc tłumaczenie wstępu do monografii Ngai, w którym autorka przedstawia założenia metodologiczne i charakterystykę brzydkich uczuć negatywnych emocji i afektów.W kolejnych rozdziałach autorki i autorzy analizują różne zjawiska teatralne, performatywne i społeczne, odnosząc się do koncepcji Ngai i do innych teorii afektywnych.Publikację zamyka tłumaczenie wprowadzenia do książki The Promise of Happiness Sary Ahmed. Autorka udowadnia, że szczęście jest znormatywizowanym projektem życiowym, dostępnym tylko niektórym podmiotom. Zgodnie z tą diagnozą brzydkie uczucia mogą być postrzegane jako produkt uboczny zderzenia podmiotów nienormatywnych z rzeczywistością projektowaną przez ideę szczęścia oraz przeszkodą do jego osiągnięcia. Artykuły zamieszczone w Teatrze brzydkich uczuć tworzą zaś nieszczęśliwe archiwum, a ujawnione w nim wstydliwe afekty rozbijają systemy społeczne ufundowane na normatywnej wizji szczęścia i odsłaniają ich przemocowy charakter.Teatr brzydkich uczuć to publikacja świetnie obmyślona, uzupełniająca istotną lukę w rodzimej humanistyce, otwierająca dyskusję, która nakazuje przeprogramować myślenie o związkach łączących emocje, teatr, procesy performatywne i sferę publiczną. Jest rzeczowa i zaangażowana zarazem. Pokazuje, że rozmowa o sztuce nie może obejść się bez analizy afektywnych ram jej powstawania i recepcji.Z recenzji dr Weroniki SzczawińskiejWidzę w Teatrze brzydkich uczuć próbę rekonfiguracji teatralnych hierarchii i wzmocnienie głosów dotąd uciszanych. Nadanie wagi brzydkim uczuciom odbieram jako gest polityczny i emancypujący, dający narzędzia i siłę, by mówić o tym, o czym wcześniej mówić nie wypadało.Z recenzji dra hab. Piotra Morawskiego
Książka Sztuka biometryczna w perspektywie filozofii post- i transhumanizmu. W stronę estetyki postafektywnej stanowi pierwsze w skali światowej całościowe opracowanie dotyczące sztuki biometrycznej. Po raz pierwszy zostaje w niej zdefiniowana sama kategoria sztuki biometrycznej, która obejmuje projekty artystyczne z zakresu art & science oparte na danych biometrycznych oraz na strategiach bioparametryzacji ciała. W książce zostały wyznaczone cztery główne obszary sztuki biometrycznej: projekty oparte na medycznych badaniach obrazowych (jak rentgenografia czy ultrasonografia), na działaniach biosensorów (jak EEG czy EKG), na procedurach self-trackingu (samomonitoringu, jak w przypadku używania aplikacji czy urządzeń monitorujących tętno, liczbę wykonanych kroków etc.), a także na metodach identyfikacji biometrycznej (jak technika rozpoznawania twarzy czy linii papilarnych).
Ze względu na transdyscyplinarny charakter projektów w opracowaniu zaproponowano również wyczerpującą metodologię badawczą, która została zaaplikowana do analizy licznych, często w Polsce zupełnie nieznanych, projektów biometrycznych (jak realizacje Angeli Palmer, Behnaz Farahi czy Laurie Frick). Książka nie stanowi jedynie rekapitulacji istniejącej wiedzy, ale jest propozycją autorskiego ujęcia tematu, własnego wyznaczenia obszaru badawczego oraz określenia oryginalnej metodologii, w tym autorskiej koncepcji estetycznej (estetyka postafektywna).
„Ewelina Twardoch-Raś ma niezwykłą łatwość budowania zajmującej naukowej narracji, w której wnikliwa analiza biometrycznych dzieł sztuki z obszaru art & science przeplata się z pogłębionymi studiami historycznymi nad rozwojem technologii medycznych i przekrojowym opisem ich współczesnego stanu. Całość czyta się jak dynamiczny reportaż śledczy, w którym rygorystyczna analiza i argumentacja naukowa nie tylko nie męczą, ale jawią się jako atrakcyjna opowieść o ciele i jego artystycznych kontekstach.” Z recenzji książki autorstwa dr. hab. Jana Stasieńki, prof. DSW Ewelina Twardoch-Raś, doktor nauk o sztuce, adiunkt w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zastępczyni redaktor naczelnej „Przeglądu Kulturoznawczego”. Kierowniczka grantu Preludium „Sztuka nowych mediów a dane biometryczne w perspektywie filozofii post- i transhumanizmu”. Brała udział w licznych konferencjach naukowych (w tym w Oksfordzie, Saragossie, Lizbonie, Brukseli i innych). Publikuje w wielu czasopismach i tomach naukowych („Kulturze Współczesnej”, „Humanities”, „Panoptikum”, „Przeglądzie Humanistycznym” etc.). Tłumaczka z języka niemieckiego. Uzależniona od sztuki, literatury, kina i seriali. Niezmiennie marzy o locie w kosmos.
Kampania parlamentarna 2019 roku już za nami. Czas, który upłynął od jej zakończenia, uzasadnia naukową refleksję nad jej przebiegiem i istotą. Należy zatem postawić wiele zasadniczych pytań o głównych, indywidualnych i zbiorowych aktorów, przyjmowane przez nich programy, wizje przyszłości czy strategie wyborcze. Uzasadniona jest próba ustalenia dominujących tematów i problemów oraz innych zagadnień, na podstawie których kształtował się dyskurs wyborczy. Naukowa analiza umożliwi też odtworzenie głównych etapów kampanii, przełomowych punktów i momentów zwrotnych. Można będzie uchwycić także jej konstytutywne cechy, pokazać różne, czasem nieoczywiste, oblicza. Przedstawiana Czytelnikom praca ma z jednej strony jednoznacznie sprecyzowane ramy badawcze, z drugiej jednak w wyjątkowo rozbudowany, szeroki sposób zajmuje się różnymi elementami pola badawczego, jakim są wybory parlamentarne 2019 roku. Wspomniana kampania jest analizowana przy zastosowaniu różnych ujęć, paradygmatów i metodologii. Z Wprowadzenia „Dostrzegam ważność tej publikacji nie tylko ze względów merytorycznych, ale również metodologicznych. Ważność z uwagi na fakt, że obrazuje kampanię wyborczą 2019 roku w jej różnych barwach oraz sposoby badania tej skomplikowanej fazy procesu politycznego. Rekomenduję tę publikację pracownikom naukowym, studentom i doktorantom, a także Czytelnikom, którzy mają motywację do pogłębionej refleksji nad kampanią parlamentarną 2019 roku”. dr hab. Ewa Marciniak, Uniwersytet Warszawski
Kwiaty malowane przez Tatianę Tokarczuk skadrowane są bardzo blisko oczu widza, a co za tym idzie jakby przeskalowane w naturalnych proporcjach. Takie ujęcie daje możliwość dostrzeżenia najdrobniejszych szczegółów budowy kwiatów, łodyg i liści, aby lepiej zrozumieć ich fantastyczne formy, kolory i kształty. To twarze kwiatów, niczym portretowe fragmenty ludzkich postaci, żywe i różnorodne, przenikające w głąb tajemnicy natury. To cud konstrukcji, z której zasad i układu strukturalnych powiązań czerpać mogą architekci i projektanci różnego rodzaju obiektów budowlanych. prof dr hab. Stanisław Tabisz, rektor Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (2012-2020) Kraków, 25 maja 2014 The flowers painted by Tatiana Tokarczuk are cropped very close to the viewer's eyes, and thus they look as if they were scaled in natural proportions. Such a look and shot give the opportunity to see the smallest details of the flowers, stems and leaves, and to understand better their fantastic shapes, colours and forms. They are the faces of flowers, like fragments of human figures in a portrait. They are vivid, diverse and penetrate the mystery of nature. They are miracles of construction, whose principles and system of structural connections can be useful for architects and designers of various types of buildings. Professor Stanisław Tabisz, Rector of Jan Matejko Academy of Fine Arts in Krakow (2012-2020) Krakow, 25 May 2014 Tatiana Tokarczuk-Błażusiak Architekt, wykładowca, akwarelistka, swoje zamiłowanie do świata roślin ujęła w nietypowym leksykonie zatytułowanym Rośliny kwitną w akwareli. Autorka prezentuje w nim swoje prace akwarelowe, opatrując je komentarzem artystycznym oraz krótką informacją botaniczną. Szczególnie interesujące jest wyjaśnienie pochodzenia polskiej nazwy rośliny. Architect, academic teacher, aquarellist. She captured her love for the world of plants in an unusual lexicon titled Plants Bloom in Watercolour. The author presents in the book her watercolour works with artistic commentary and short botanical information. Etymological explanation of both Polish and Latin names of the flowers is an interesting complement to the album.
Główna teza tej książki głosi, że mit jest naturalną pochodną ewolucyjnie ukształtowanych sposobów działania ludzkiego umysłu. Chodzi przy tym o naturalność rozumianą nie jako coś wyćwiczonego, lecz odruchowego, związanego z predyspozycjami. Rzecz zatem w tym, że nawet współcześnie, gdy właściwie cały system sformalizowanej edukacji jest jednym wielkim treningiem w myśleniu na sposób niemityczny, jeśli tylko możemy sobie na to pozwolić, bo okoliczności nie zmuszają nas do korzystania z form myślenia wyrastających poza mit, w sposób naturalny wracamy właśnie do mitu. W pewnym sensie jesteśmy zatem niczym te czteroletnie dzieci, które jeśli nikt nie stoi im nad głową natychmiast zaczynają skakać i pchać palce, gdzie nie trzeba. Albo niczym Bruno z przywołanego dzieła Lewisa Carrolla nawet mając do dyspozycji wyjaśnienia naukowe, wolimy słuchać o Świni i Akordeonie. Niniejsza książka przedstawia pewien model wyjaśniający, dlaczego tak się dzieje, pokazując, jakie elementy mentalnej architektury sprawiają, że mit jest naturalnym trybem ludzkiego myślenia o świecie, a także jak procesy ewolucyjne doprowadziły do ich powstania.Ze WstępuMaciej Czeremski w swojej monografii w znacznym stopniu zrywa ze sposobami badania mitu dominującymi dotychczas w naukach społecznych i humanistycznych. Autor wprawdzie odwołuje się do bogatego dorobku nauk zajmujących się mitem (na przykład metody strukturalnej, semiotyki mitu), ale przede wszystkim korzysta z metodologii wypracowanej w ramach psychologii ewolucyjnej, zwłaszcza zaś z metody inżynierii odwrotnej. Pozwala to przenieść badania nad mitem na nowy poziom analizy oraz skoncentrować się na wyjaśnieniu (a nie przede wszystkim interpretacji) poszczególnych wymiarów mitu. Biorąc pod uwagę ograniczenia takiego podejścia, z których autor zdaje sobie sprawę, należy to przedsięwzięcie określić jako udane i nowatorskie. [ ] W oryginalny i kompetentny sposób zastosował on najnowszą wiedzę o funkcjonowaniu ludzkiego umysłu do wyjaśniania mitu, jego stałej obecności w kulturze oraz naturalnej łatwości, z jaką opowieści mityczne są tworzone, zapamiętywane, komunikowane.Z recenzji dra hab. Sławomira Sztajera, prof. UAM
The book is about a new paradigm in social sciences, contemplative inquiry. It concerns theory, methods of research,and practical applications. Deep contemplation of a situation could be an epistemological choice for social scientists. It is a fundamentally different approach to research, whereby the investigator is researching not only the object, but also the situation of research and herself/himself in it. Contemplating is a dual way of approaching the truth. It does not mean that the researcher is mentally divided; on the contrary she/he wants to be complete and achieve the unity of being as a researcher-human being and as an element of the situation (psychosocial and historical). Contemplating enables researchers to see how the mind works and create images and reports from the field: What is available for the mind and what is silent or repressed because of the dominating rhetoric of description and rhetoric of feeling? Contemplation is not only analysis, it is also an ethical choice of stopping here and now to see the situation clearly and reporting it together with all th reservations that could result from the mindfully observed interaction of mind, self, and situation at one historical moment.
Książka dr. Janusza Ryby stanowi ważny wkład w badania w wielu dziedzinach od filologii klasycznej przez historię polskiej edukacji po studia nad przemianami ustrojowymi. Miejsce i rola języka łacińskiego w szkole średniej główny przedmiot dociekań Autora jest też bowiem swoistym markerem transformacji polskiego społeczeństwa. [...] Nauczanie łaciny to zagadnienie kluczowe dla zachowania idei kształcenia w duchu wolności umysłu i szacunku dla kodu kulturowego, który od niemal trzech tysięcy lat łączy ludzi na całym świecie, zapewniając zarówno długie trwanie, jak i rozwój dzięki przyjmowaniu do tego kodu elementów z innych kultur. Książka dr. Ryby jest w tym kontekście istotna, ponieważ daje czytelnikom możliwość wejrzenia w historię walki o łacinę w polskiej edukacji od czasów po II wojnie światowej do roku 2004, kiedy to wprowadzono zniesione niedawno gimnazjum.Z recenzji prof. dr hab. Katarzyny Marciniak, UWJanusz Ryba filolog klasyczny, doktor językoznawstwa. Wykładowca w Instytucie Filologii Klasycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz nauczyciel języków klasycznych w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Jest współautorem podręczników do nauczania języka łacińskiego Homo Romanus i Cognoscite, autorem programów nauczania, współpracownikiem Centralnej Komisji Egzaminacyjnej, a także przewodniczącym Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Filologicznego. Zajmuje się przede wszystkim zagadnieniami związanymi z metodyką nauczania języków klasycznych oraz historią kształcenia klasycznego w polskiej oświacie.
Czym jest dobrostan pracownika i jakie jest jego znaczenie w ogólnym szczęściu jednostki? Jaką rolę w życiu zawodowym odgrywają emocje i jakie funkcje pełnią w zarządzaniu organizacją? Jak różnią się menedżerowie pod względem doświadczanych emocji i dobrostanu od osób niepełniących funkcji kierowniczych? Jakie typy dobrostanu pracownika można wyróżnić i jakim profilem emocjonalnym się cechują? To tylko wybrane pytania, na które Autorka próbowała odpowiedzieć, dokonując gruntownej analizy literatury przedmiotu i przeprowadzając szeroko zakrojone badania. Niniejsza pozycja wzbogaca dynamicznie rozwijający się nurt badań nad dobrostanem pracownika i jego emocjami, uzupełniając lukę na rynku wydawniczym dotyczącą zagadnień związanych z doznaniami afektywnymi pracownika. Magdalena Jaworek pragnie przybliżyć w niniejszej pracy problematykę związaną z afektywną stroną dobrostanu pracownika, ze szczególnym uwzględnieniem dobrostanu menedżerów. Autorka powołuje się na obszerną i kompletną literaturę oraz przedstawia wyniki badań prowadzonych na imponującej próbie ponad 3000 pracowników. Książka stanowi bardzo owocną formę syntezy problematyki oraz dyskusji z innymi publikacjami, porusza tematykę rzadko podejmowaną przez psychologów pracy i teoretyków zarządzania, a także zawiera autorski wkład w rozumienie emocji związanych z pracą. Z recenzji prof. dr hab. Barbary Kożusznik Magdalena Jaworek – doktor nauk o zarządzaniu, magister psychologii. Adiunkt w Zakładzie Zachowań Organizacyjnych Instytutu Ekonomii, Finansów i Zarządzania na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zainteresowania naukowe ukierunkowała na obszary związane z psychologią pracy i organizacji, skupiając uwagę na wypaleniu zawodowym, pracoholizmie, zaangażowaniu w pracę oraz emocjach związanych z pracą. Autorka i współautorka artykułów w recenzowanych czasopismach o międzynarodowym zasięgu. Przeprowadza również badania i sporządza analizy na potrzeby przedstawicieli świata biznesu.
W jakim stopniu pojęcie kontaktu może stanowić efektywne narzędzie rozpoznawania współczesnej rzeczywistości kulturowej? Jak powtórzenie na polu naukowym przez badacza performatywnego gestu artystów – wyodrębnienia, wskazania i zdefiniowania przestrzeni oraz dynamiki relacji między podmiotami znajdującymi się z sobą w kontakcie – może w efektywny sposób przyczynić się do poszerzenia naszej wiedzy o świecie? Autorzy tekstów zebranych w niniejszym tomie próbują odpowiedzieć na te pytania, analizując wybrane zjawiska ze współczesnej rzeczywistości kulturowej w jej lokalnym i globalnym wymiarze. Szczególną uwagę zwracają na nowe, emergentne formy komunikacji i organizacji społecznej, które stały się możliwe wraz z upowszechnieniem dostępu do internetu. Autorzy skłaniają się w swoich analizach do krytycznej rewizji pojęcia kontaktu, wskazując na kluczowe znaczenie jego technologicznych, kulturowych i politycznych ramifikacji prowadzących nie tylko do powstawania nowych cyberplemion, ale także do wytwarzania spekulatywnych czy postfaktycznych wizji rzeczywistości. Zebrane propozycje przeformułowania i zaktualizowania istniejących definicji stref kontaktu służą postawieniu diagnozy sprawczości i skuteczności współczesnych aktywizmów społecznych, polityk nacjonalistycznych, spektakli życia politycznego i działań na polu sztuki, których media elektroniczne stały się integralną infrastrukturą. Zbiór szkiców zatytułowany Bądźmy w kontakcie! Strefy kontaktu jako narzędzie rozpoznawania współczesności poszerza horyzonty myślowe odbiorcy, uczy uważnej i porównawczej lektury, umożliwia zrozumienie najnowszych procesów kulturowych i społeczno-politycznych w Europie w XXI wieku. Zebrane eseje świetnie wypełniają zadanie badawcze postawione na wstępie, czyli „zdefiniowanie sposobów rozpoznawania współczesnej rzeczywistości kulturowej poprzez przemyślenie dynamiki zmian w techno‑ludzkich strefach kontaktu w XXI wieku”. To ważna publikacja zarówno dla kulturoznawców, jak i antropologów, socjologów czy teatrologów, co jednoznacznie świadczy o jej transdyscyplinarnym charakterze; zaś przystępny język i rzetelna kontekstualizacja historyczna, społeczna i kulturowa badanych zjawisk i problemów sprawiają, że tom jest odpowiedni nie tylko dla doświadczonych badaczy, ale także dla czytelników dopiero rozpoczynających studia nad przemianami współczesnych społeczeństw i świata. Z recenzji wydawniczej dr hab. Agnieszki Adamowicz-Pośpiech, prof. UŚ Ewa Bal · profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katedrze Performatyki na Wydziale Polonistyki. W obszar jej zainteresowań naukowych wchodzą zagadnienia translacji międzykulturowej, mobilności kulturowej, nacjonalizmu, lokalności, dramaturgie mniejszości językowych, a także metodologie krytyczne z zakresu (de/post)kolonializmu, gender i queer studies oraz performatyki. Konrad Wojnowski · adiunkt w Katedrze Performatyki na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się teorią performatywności, filozofią komunikacji oraz wpływem mediów i technologii na kulturę. Obecnie realizuje grant badawczy Narodowego Centrum Nauki poświęcony probabilistycznym epistemologiom w sztuce XX i XXI wieku.
Przedsiębiorca może prowadzić działalność gospodarczą sam. Jeśli obsługa przedsiębiorstwa wymaga jasno zdefiniowanej pomocy innych ludzi, to można pozyskać ich wsparcie na podstawie umów o świadczenie usług. Obsługa przedsiębiorstwa wymaga jednak często bieżącej i zmiennej w czasie koordynacji pracy ludzkiej, dlatego narzędzia prawa cywilnego nie wystarczają. Przedsiębiorstwo może być efektywnie obsłużone jedynie za pomocą organizacji hierarchicznej, czyli opartej na prawie wewnętrznym i aktach stosowania prawa. To oznacza, że przedsiębiorca potrzebuje pomocy państwa – i państwo taką usługę publiczną oferuje. Państwo wyposaża przedsiębiorcę w kompetencję do powołania struktury przynależnej do rozproszonej administracji publicznej, a konkretnie do tak zwanej administracji świadczącej. Taką strukturę prawo nazywa zakładem pracy. A zatem przedsiębiorstwa, w tym przedsiębiorstwa prywatne, obsługiwane są przez organizacje publiczne. Wszystko to wydaje się szokujące, lecz to tylko pozór. Autor książki stara się wykazać, że zakwalifikowanie zakładów pracy do struktur administracji rozproszonej w żaden sposób nie jest sprzeczne z wolnością gospodarczą. Co więcej, właśnie takie zakwalifikowanie zakładów pracy czyni wolność gospodarczą realną. Bez tak rozumianej pomocy państwa nie tylko rozwój firm, ale i rozwój gospodarczy społeczeństw musiałyby się zatrzymać na poziomie zakładów rzemieślniczych, i to raczej tych mniejszych. Arkadiusz Sobczyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, teoretyk i praktyk prawa pracy oraz ochrony danych osobowych. Autor licznych publikacji, w tym dziewięciu monografii, a także redaktor komentarza do kodeksu pracy. Członek Komisji Prawniczej Polskiej Akademii Umiejętności oraz Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Pracy (2016–2018), były sędzia orzekający, radca prawny.
Zmiany na rynku bankowym spowodowane innowacjami cyfrowymi mają przełomowe znaczenie i wiodą do licznych usprawnień w funkcjonowaniu instytucji finansowych, istotnie ograniczając koszty i zwiększając elastyczność prowadzonej przez nie działalności. Innowacje cyfrowe w bankowości uwzględniają też w coraz większym stopniu aspekty społeczne, pomagają w oferowaniu produktów i usług bankowych osobom, które w przeszłości nie mogły lub nie chciały z nich w pełni korzystać.
Celem monografii jest zbadanie wpływu innowacji cyfrowych w bankowości na włączenie finansowe i cyfrowe społeczeństwa w krajach Unii Europejskiej, a zwłaszcza w Polsce. Główną tezą pracy, rozwijaną w jej części teoretycznej, jest stwierdzenie, że innowacje cyfrowe w bankowości pozytywnie oddziałują na otoczenie funkcjonowania banków, a przez to na ich modele biznesowe i sposób świadczenia usług bankowych. Podkreślane jest też, że regulacje rynku finansowego sprzyjają tworzeniu przyjaznego środowiska do wdrażania innowacji cyfrowych w bankowości. Druga część książki ma charakter empiryczny i służy weryfikacji głównej hipotezy badawczej.
Jest to nowe, całościowe ujęcie przełomowych innowacji. Monografia wyróżnia się aktualnością i reprezentatywnością. Dotychczasowe publikacje Autora plasują go w ścisłej czołówce specjalistów od neobankowości. Każdy, kto chce zrozumieć współczesne funkcjonowanie świata finansów, powinien sięgnąć po tę wartościową pozycję wydawniczą.
Z recenzji prof. dr. hab. Jana Krzysztofa Solarza, Społeczna Akademia Nauk
Autor ma szeroką wiedzę o funkcjonowaniu, przeobrażeniach i regułach gry konkurencyjnej w sektorze finansowym, umiejętności stosowania metod analizy i syntezy. Krąg odbiorców to studenci kierunków ekonomicznych, w szczególności piszący prace dyplomowe; eksperci zajmujący się zagadnieniami polityki innowacyjnej i rozwiązywaniem problemów wykluczenia społecznego; młodzi naukowcy poszukujący inspiracji do dalszych prac badawczych.
Z recenzji prof. dr hab. Doroty Korenik, Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu
Dr Mateusz Folwarski – adiunkt w Katedrze Bankowości i Globalnego Systemu Finansowego w Instytucie Finansów Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie oraz wykładowca przedmiotów bankowych w Instytucie Ekonomii, Finansów i Zarządzania na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor wielu publikacji z zakresu bankowości, nowych technologii, innowacji finansowych, a także ekspertyz z dziedziny finansów i rynku bankowego, m.in. dla Centrum Analiz Klubu Jagiellońskiego, Warszawskiego Instytutu Bankowego oraz Ośrodka Badań i Analiz Systemu Finansowego Alterum.
Analizy ujęte w książce koncentrują się wokół tematyki akademickiego kształcenia przyszłych nauczycielek i nauczycieli wczesnej edukacji w obszarze ich kompetencji międzykulturowych. Autorka przedstawia podstawy edukacji międzykulturowej, koncepcje rozwijania umiejętności służących pokojowemu funkcjonowaniu w zróżnicowanym świecie oraz modele procesu uczenia się odnoszone do studentek i studentów pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Ukazane tło teoretyczne stanowi wprowadzenie do propozycji cyklu zajęć mających na celu rozwijanie kompetencji międzykulturowych w szkole wyższej.
„Katarzyna Smoter porusza zagadnienia istotne z perspektywy społecznej. Proponowane rozwiązania stanowią alternatywę dla innych schematów myślenia o edukacji do integracji w społeczeństwie wielokulturowym. Niniejsza książka jest godna polecenia nie tylko nauczycielom kształcenia początkowego, ale także przedstawicielom nauk społecznych, studentom, wychowawcom i pedagogom – praktykom pracującym w placówkach oświatowych."
Z recenzji dr hab. Ewy Pasterniak-Kobyłeckiej, prof. UZ
Katarzyna Smoter – absolwentka pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej i socjologii, uzyskała stopień doktora w zakresie nauk społecznych w dyscyplinie pedagogika na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie jest adiunktem w Zakładzie Pedagogiki Szkolnej i Dydaktyki Akademickiej Instytutu Pedagogiki UJ. Autorka i współautorka 27 artykułów naukowych i rozdziałów w monografiach. Prowadzi zajęcia z zakresu edukacji międzykulturowej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Uczestniczka programu MNiSW „Mistrzowie Dydaktyki”.
Analizy zaprezentowane w książce koncentrują się wokół problematyki ewaluacji edukacyjnej. Autorka omawia teoretyczne podstawy badań ewaluacyjnych oraz postawy nauczycieli wobec ewaluacji, umieszczając je w kontekście zawodowym i tożsamościowym. Przyjmując metodologiczną perspektywę badań mieszanych, przedstawia przeprowadzone przez siebie analizy, zarówno ilościowe, jak i jakościowe. Publikacja stanowi opis zróżnicowania postaw badanych wobec ewaluacji zewnętrznej, wewnętrznej i autoewaluacji oraz różnorodności sposobów rozumienia edukacji przez poszczególnych uczestników tego procesu.
Rozprawa jest przykładem projektu umieszczonego na pograniczach i przecięciach wielu współczesnych, często niedocenianych w praktyce badawczej, dyskursów pedeutologicznych. Za bardzo trafną uznaję decyzję o wyborze ewaluacji jako przedmiotu zainteresowań. Należy to docenić w sytuacji, w której ewaluację w teorii i praktyce pedagogicznej zwykło się traktować w sposób powierzchowny, niepoparty pogłębionymi studiami wypracowanych dotychczas koncepcji, nurtów i modeli. Autorka swobodnie porusza się pomiędzy psychologią, ewaluacją oraz pedagogiką, nie tracąc z pola widzenia przyjętych celów. Przeprowadzone w takiej konwencji badania w nowym świetle przedstawiają osobę i pracę współczesnego nauczyciela.
Z recenzji prof. dr. hab. Henryka Mizerka przygotowanej na konkurs PTP
Autorka burzy stereotypy panujące wokół ewaluacji i rozwiewa mity z nią związane. Z pewnością książka Zuzanny Sury stanowi ważny wkład w rozwój nauk pedagogicznych, w zakresie pedeutologicznym, dydaktycznym i pedagogiki szkoły wyższej. Należy się spodziewać, że w pierwszej kolejności publikacja trafi do akademików. Zasadne jest również to, aby ją dystrybuować wśród praktyków – nauczycieli, dyrektorów szkół i innych osób zajmujących się ewaluacją. Gorąco polecam lekturę tej książki także tym, którzy odpowiadają za politykę edukacyjną.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Anny Perkowskiej-Klejman
Zuzanna Sury – asystent w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Uzyskała wyróżnienie Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego w konkursie na najlepszą rozprawę doktorską obronioną w 2019 roku oraz Rady Wydziału Filozoficznego UJ za Tożsamościowe i zawodowe uwarunkowania postaw nauczycieli wobec ewaluacji własnej pracy. Prowadzi kursy związane z ewaluacją edukacyjną i metodologią badań pedagogicznych. W jej aktywności naukowej istotną funkcję pełnią dotychczasowe doświadczenia zawodowe. Pracowała w młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym i w szkole podstawowej.
Księga jest jednym z dwóch tomów jubileuszowych ofiarowanych Pani Profesor Elżbiecie Mańczak-Wohlfeld z okazji jej siedemdziesiątych urodzin.
Pani Profesor Elżbieta Mańczak-Wohlfeld jest anglistką, językoznawcą, niekwestionowanym autorytetem w zakresie teorii kontaktów językowych, wpływu języka angielskiego na polszczyznę oraz inne języki europejskie, polsko-angielskich badań kontrastywnych, a także różnych aspektów gramatyki angielskiej. Jest autorką ponad 160 publikacji, w tym czterech książek, podręczników akademickich oraz artykułów naukowych. Jest również redaktorem i współredaktorem słowników anglicyzmów w języku polskim.
Księga jubileuszowa zawiera kilkanaście artykułów z zakresu językoznawstwa napisanych przez cenionych polskich językoznawców. Artykuły zawarte w księdze jubileuszowej dotyczą różnorodnych zagadnień m.in. z zakresu kontaktów językowych, w tym kontaktów języka angielskiego z innymi językami, zapożyczeń angielskich w języku polskim, zapożyczeń romańskich w polszczyźnie, wyrazów egzotycznych w języku prasy, jak również frazeologii biblijnej w różnych językach, wpływu języka niemieckiego na język górnołużycki, nauczania łaciny w starożytnym cesarstwie rzymskim, a także użycia przyimków wtórnych oraz modalności w wypowiedziach językowych.
Krótkowzroczny strateg nie zwraca uwagi na zmiany potrzeb klientów. W zażartej konkurencji z głównym rywalem nie zauważa też przełomowych zmian technologii. Nie dostrzega problemów społecznych, zmian klimatu, biedy. Podobnie potrafi przeoczyć konkurenta, nie może więc wygrać rywalizacji rynkowej. Ten sam strateg, którego obarcza się odpowiedzialnością za porażki, jest jednak ojcem wcześniejszych sukcesów firmy. Oskarżanie menedżera o krótkowzroczność to droga donikąd, zwykłe szukanie winnego. Zrozumienie krótkowzroczności strategicznej wymaga głębszego, szerszego oraz rzetelnego spojrzenia. Otwiera ono drogę do właściwego zrozumienia strategii, do wdrażania lepszych rozwiązań, a dalej – do przyszłych sukcesów firmy. Warto więc zająć się krótkowzrocznością strategiczną, bowiem rozwiązanie problemów, które to zjawisko wywołuje, zawiera obietnicę lepszej i długiej przyszłości firm. „Przedstawiona monografia jest dziełem oryginalnym, które nie ma swojego odpowiednika w piśmiennictwie polskim, a nawet w światowym. Stanowi doskonałe opracowanie w obszarze zarządzania strategicznego, co czyni z niej ważną pozycję referencyjną w dyscyplinie nauk o zarządzaniu i jakości. Zamieszczenie praktycznych przykładów czyni z opracowania dzieło o charakterze nie tylko stricte naukowym, ale i aplikacyjnym, co jest jednym z ważnych postulatów charakterystycznych dla dyscypliny nauk o zarządzaniu. Kolejną wartością publikacji jest zaproponowanie ramy teoretycznej do badania krótkowzroczności, z jednoczesnym eksponowaniem uwarunkowań jednostki-człowieka oraz interakcji międzyludzkich”. Z recenzji prof. dr hab. Ewy Stańczyk-Hugiet Wojciech Czakon – profesor nauk ekonomicznych, twórca i kierownik Katedry Zarządzania Strategicznego na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Wcześniej pracownik Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, gdzie stworzył Katedrę Teorii Zarządzania. Wieloletni wykładowca MBA Wyższej Szkoły Bankowej w Chorzowie. Interesuje się zjawiskami międzyorganizacyjnymi, strukturami i strategiami firm wobec ważnych aktorów otoczenia. Zgłębiając behawioralne uwarunkowania strategii (m.in. preferencje, interpretacje, zaufanie), otwiera drogę do skuteczniejszych zachowań strategicznych firm. Autor ponad 200 publikacji z zakresu zarządzania strategicznego w polskich i międzynarodowych czasopismach naukowych. Redaktor wydań specjalnych dotyczących koopetycji (m.in. w „Long Range Planning”, „Industrial Marketing Management”, „International Studies of Management & Organization”). Kierownik projektów badawczych finansowanych ze środków Narodowego Centrum Nauki, Horyzont 2020 oraz 7 Programu Ramowego UE. Członek naukowych organizacji krajowych (Komitet Nauk Organizacji i Zarządzania Polskiej Akademii Nauk) i zagranicznych (Academy of Management, European Academy of Management, International Society for Professional Innovation Management, European Institute for Advanced Studies in Management). Profesor wizytujący uczelni polskich, włoskich i francuskich.
Książka napisana przez dr Marię Antosik-Pielę jest, co warto podkreślić, pierwszą tak obszerną pracą dotyczącą zjawiska niemal nieznanego szerszemu gronu odbiorców. W obrębie badań historii i kultury Żydów wschodnioeuropejskiej diaspory należy uznać to dokonanie za innowacyjne i wyróżniające się spośród innych. Badaczka niezwykle rzetelnie zajęła się fenomenem polsko-żydowskiej literatury syjonistycznej. (… ) Precyzyjnie wyznaczone ramy pozwoliły na dokładne określenie pola badawczego, wyodrębnienie najważniejszych zagadnień oraz nadzwyczaj skrupulatną ich analizę. Autorka, nie od dzisiaj zajmująca się zjawiskiem nowoczesnej tożsamości żydowskiej, proponuje czytelnikom nowatorskie spojrzenie na przemiany kulturowe, które dokonały się w przestrzeni wschodnioeuropejskiej diaspory. Książka została napisana klarownym, precyzyjnym językiem, co znakomicie ułatwia jej odbiór.
Z recenzji dr hab. Aliny Molisak
Maria Antosik-Piela – absolwentka Wydziału Polonistyki UW, stopień doktora uzyskała na Wydziale Polonistyki UJ; obecnie związana z Centrum im. Anielewicza na Wydziale Historii UW. Zajmuje się polskimi i żydowskimi kontaktami kulturowymi i literackimi w XX wieku, a także literaturą i prasą polsko-żydowską. Jest współautorką i współredaktorką tomów serii Studia Polsko-Żydowskie: Twarzą ku nocy. Twórczość literacka Maurycego Szymla (Kraków 2015), Anda Eker. Miłość stracona (Kraków 2017), Literatura polsko-żydowska 1861–1918. Antologia (Kraków 2017), Literatura polsko-żydowska 1861–1918. Studia i szkice (Kraków 2018), Stefan Pomer, Złota Lipa (Kraków 2019).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
