Publikacja Peak China? Dokąd zmierzają Chiny stanowi zbiór artykułów naukowych nawiązujących do referatów wygłoszonych podczas ogólnopolskiej konferencji naukowej, która odbyła się w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu UJ. Pozycja łączy interdyscyplinarne podejście autorów reprezentujących szereg dyscyplin, od nauk o kulturze i religii, poprzez politologię i stosunki międzynarodowe, aż do ekonomii. Na kartach monografii poruszono wiele tematów związanych z przemianami zachodzącymi we współczesnych Chinach, takich jak ewolucja systemu politycznego, perspektywy rozwoju sytuacji w Cieśninie Tajwańskiej czy znaczenie ChRL w kontekście bilateralnych oraz multilateralnych stosunków międzynarodowych. Szeroki przekrój przeanalizowanych tematów oraz interdyscyplinarne podejście sprawiają, że publikacja będzie przydatna dla wszystkich osób pragnących lepiej zrozumieć skomplikowane i wielowątkowe zjawiska zachodzące w omawianym państwie. Droga do budowy mocarstwowej pozycji ChRL rozpoczęła się na dobre w 1978 roku, kiedy to Den Xiaoping (1904–1997), polityk chiński i mąż stanu, wygłosił zdanie, iż „nieważne, czy kot jest biały, czy szary, ważne, by łowił myszy”. Wraz z dojściem do władzy Xi Jinpinga państwo chińskie niemal całkowicie wyszło z cienia międzynarodowych relacji politycznych, starając się kształtować te ostatnie razem z innymi mocarstwami, a nawet samodzielnie o nich decydować. Stąd też nieuchronny okazał się konflikt na linii Pekin–Waszyngton o globalny prymat, którego kolejne etapy obserwujemy z rosnącym niepokojem, zwłaszcza gdy cel zaczyna uświęcać środki. Właśnie o tym wszystkim traktują poszczególne rozdziały pracy monograficznej, będącej efektem Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej „Peak China? Dokąd zmierzają Chiny”, która odbyła się w styczniu 2024 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ocena sytuacji zawarta w poszczególnych artykułach jest zwięzła i charakteryzuje się dobrym fundamentem w postaci odpowiedniej literatury przedmiotu. Wnioski wynikające z analizy przeprowadzonych badań naukowych są jasno skonkretyzowane i pozostają zgodne z rzeczywistością, świadcząc o wiedzy w podjętym przez autorów obszarze tematycznym. dr hab. Robert Kłaczyński, prof. UKEN Instytut Dziennikarstwa i Stosunków Międzynarodowych UKEN Dr Magdalena Grela-Chen – asystent w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Do jej zainteresowań należą zagadnienia związane z tradycyjnym strojem w Azji, a w szczególności relacje między strojem a polityką, jak również rola przekazu pozawerbalnego w działalności politycznej. Jest autorką monografii Hanfu: wskrzeszając splendor cesarskich Chin ze wzrokiem skierowanym w przyszłość. W 2022 roku obroniła rozprawę doktorską zatytułowaną Relacje pomiędzy strojem a polityką. Przekaz pozawerbalny w działalności politycznej kobiet w Chinach i Indiach. Przypadki wybitnych przedstawicielek życia politycznego obu krajów. Karolina Krupa – doktorantka w Szkole Doktorskiej Nauk Społecznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończyła sinologię i studia strategiczne nad Azją na UJ, w ramach wymiany semestralnej studiowała międzynarodowe nauczanie języka chińskiego i stosunki międzynarodowe na Pekińskim Uniwersytecie Języków Obcych. Obecnie jest związana z Ośrodkiem „Instytut Konfucjusza w Krakowie” UJ, gdzie prowadzi zajęcia z języka chińskiego i odpowiada za organizację wydarzeń z zakresu kultury i historii Chin. Jej zainteresowania badawcze obejmują teorię stosunków międzynarodowych, współczesne relacje chińsko-amerykańskie oraz przemiany systemu politycznego ChRL.
Tytuł tomu nie tylko odsyła do wiersza Stanisława Barańczaka Aria: awaria z Chirurgicznej precyzji (1998) oraz ostatniego z rozdziałów, które składają się na tę książkę, lecz także podkreśla nieoczywisty status arii. To operowy szlagier, centralny punkt scen i aktów, fragment najbardziej rozpoznawalny, ale i specyficznie awaryjny, skoro potrafi przyćmić pozostałe elementy operowej struktury. Potraktowanie arii jako autonomicznej jednostki, dla potrzeb rozmaitych porównań możliwej do wyabstrahowania z całości , prowadzi do odczytań podążających niejako wbrew głównemu nurtowi praktyki interpretacji opery – jako dzieła integralnego. Poszczególne rozdziały zestawiają ze sobą arie i śpiewających je bohaterów z dzieł odległych stylistycznie, choć o podobnej tematyce, arie różnotematyczne, a jednak pełniące zbliżone funkcje w różnych operach, przepojone analogicznymi afektami lub też wykorzystywane jako podstawa innych dzieł muzycznych i literackich. W kalejdoskopie zbliżeń aria okazuje się szczególnie wdzięcznym obiektem zachwytów słuchaczy i analiz literackich.
Rozdziały składające się na publikację są obszernymi studiami interpretacyjnymi, podbudowanymi szerszymi kontekstami teoretycznymi i historycznymi, stanowiąc równocześnie formę ujęć komparatystycznych. (…) Wartością książki jest nie tylko możliwość zapoznania się z interpretowanymi cechami arii, ale także prezentacja nowych ujęć badawczych, co w przypadku wciąż rozwijających się subdyscyplin w polskiej nauce – operologii i librettologii – jest bardzo ważne. Książka „Aria: awaria ”. Studia o arii operowej to bardzo cenna publikacja, sprawiająca satysfakcję czytelniczą nie tylko odbiorcom zainteresowanym operą.
Z recenzji prof. dr hab. Anny Wypych-Gawrońskiej
Przewodnik po neurotypowym świecie Dorastanie bywa trudne, zwłaszcza gdy jesteś w spektrum autyzmu. Wydaje ci się, że robisz wszystko jak należy, a mimo to co chwila zaliczasz towarzyską wpadkę. Na szczęście już wiesz, że jesteś osobą neuroróżnorodną i inaczej postrzegasz świat. Jennifer Cook nauczy cię, jak poruszać się w gąszczu reguł obowiązujących w neurotypowym świecie i jednocześnie pozostać sobą. Opierając się na swoim doświadczeniu, autorka w prosty, a niekiedy zabawny sposób tłumaczy, jak odnaleźć się w neurotypowej rzeczywistości. Książka zawiera 140 zasad, dzięki którym lepiej zrozumiesz społeczne kody i oczekiwania, a także dowiesz się, jak właściwie rozpoznawać zamiary i emocje innych. Praktyczne ćwiczenia pomogą ci w budowaniu relacji, nawiązywaniu przyjaźni czy randkowaniu, a co najważniejsze – nauczą, jak przekuwać błędy w cenne lekcje. (Sekretna) księga asperdzieciaka to coś więcej niż poradnik – to pełen empatii przewodnik, dzięki któremu nabierzesz pewności siebie, lepiej zrozumiesz otoczenie i docenisz własną, niepowtarzalną perspektywę. Kto mógłby lepiej podpowiedzieć osobom w spektrum, jak bezpiecznie i sprawnie nawigować w skomplikowanym świecie społecznym, niż matka trójki asperdzieciaków i – co ważne – niegdyś także asperdzieciak? To książka, jak określa ją sama autorka, „bezwzględnie pozytywna”, w której „inny” oznacza „pod innymi względami fascynujący”, zaś szacunek i sympatia do Ciebie, Czytelniku, widoczne są na każdej stronie. Dowiedz się, czym są łańcuch katastrofy i ślepota bańkowa, na czym polega zasada nocnikowa, jak mówić kanapkami oraz wielu innych rzeczy. Warto! prof. Ewa Pisula Nikt tak nie wytłumaczy istoty typowych wyzwań i problemów społecznych jak asperdzieciak (choć już dorosły) asperdzieciakowi. To nie jest suchy, akademicki podręcznik, to praktyczny zbiór wszystkich niepisanych zasad społecznych, niedopowiedzeń, niewyrażonych oczekiwań, który dla osób w spektrum jest bezcennym skarbem – pomoże zapobiec wielu porażkom, błędom i towarzyskim gafom, a przede wszystkim zadba o ich dobrostan i zdrowie psychiczne. Must have dla nastolatków w spektrum i ich rodziców. Pierwsze wydanie to ulubiona książka moich dzieci. Ja sama wiele z niej skorzystałam. Jest świetna! Agnieszka Sułkowska, autorka bloga „ Autyzm po ludzku”.
I spali długo i szczęśliwie Zdarza się nam myśleć, że sen to strata czasu – nic bardziej mylnego! W łóżku spędzamy jedną trzecią życia i właśnie wtedy nasze ciało się regeneruje, a to pozytywnie wpływa na kreatywność, koncentrację oraz umiejętność uczenia się. Christian Benedict, opierając się na wynikach badań naukowych, w przystępny sposób tłumaczy znaczenie poszczególnych stadiów snu dla prawidłowego funkcjonowania mózgu. Omawia wpływ pór roku, faz Księżyca czy temperatury na nasz odpoczynek. Przedstawia również konsekwencje niedoboru snu dla relacji społecznych, funkcji poznawczych, wagi ciała i libido. Zawarte w poradniku wskazówki – dotyczące odpowiedniego ustawienia łóżka, regulacji światła czy uchylania drzwi sypialni – mogą poprawić jakość twojego snu. Z książki dowiesz się też, jak radzić sobie z chrapaniem, lunatykowaniem, obturacyjnym bezdechem sennym czy częstym wybudzaniem. Wyśpij sobie lepsze życie – witaj każdy dzień z energią, ciesz się lepszym zdrowiem i samopoczuciem.
Christian Benedict to jeden z moich ulubionych badaczy. Jego nowa książka w przystępny sposób porusza tematy związane ze snem: od wyboru materaca, przez drobne zmiany nawyków, które możemy wprowadzić, aż po zaburzenia snu. Autor przywołuje rozmaite badania, ale spokojnie – książkę i tak przyjemnie się czyta. Mateusz Majchrzak, psycholog, psychoterapeuta zajmujący się terapią snu, członek Polskiego Towarzystwa Badań nad Snem Wyśpij sobie lepsze życie to rzeczowa i przystępna książka łącząca naukę z praktyką – idealna zarówno dla osób z problemami ze snem, jak i pasjonatów zdrowego stylu życia. dr n. med i n. o zdr. Aleksandra Karykowska, wykładowczyni akademicka, naukowczyni, terapeutka bezsenności CBT-I Dobry sen to fundament naszego zdrowia fizycznego i psychicznego – w końcu wpływa bezpośrednio lub pośrednio na niemal każdy jego obszar. Ta książka wyjaśnia, jaką rolę odgrywa sen, i daje konkretne wskazówki, jak spać lepiej – od zaraz i na co dzień. Daria Łukowska, popularyzatorka wiedzy o śnie i zdrowiu na kanale YouTube „Forma na życie!”, autorka książki Jak spać, żeby się wyspać?Christian Benedict, PhD– neurobiolog i profesor farmakologii na Uniwersytecie w Uppsali, rzecznik naukowy Szwedzkiego Towarzystwa Badań nad Snem i Medycyną Snu. Kieruje zespołem zajmującym się zgłębianiem przyczyn i konsekwencji zaburzeń snu. Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 200 publikacji, a kluczowe odkrycia zostały zamieszczone w najbardziej prestiżowych czasopismach naukowych na świecie. Ponadto jest autorem kilku książek oraz aktywnym popularyzatorem nauki.
Pacjenci coraz częściej wnoszą skargi na pracę lekarzy. Mimo że nie wszystkie roszczenia są uzasadnione z medycznego punktu widzenia, stają się one przedmiotem postępowania cywilnego lub karnego, co wpływa na sytuację prawną lekarzy. Tematem publikacji jest ochrona czci lekarzy w kontekście postawienia nieprawdziwego zarzutu błędu medycznego w powództwie lub zawiadomieniu o możliwości popełnienia przestępstwa, skutkującego wszczęciem postępowania, a także przedstawienia analogicznego zarzutu w prasie lub internecie. Analiza prowadzona jest z perspektywy efektywności ochrony. To pierwsze tak kompleksowe ujęcie tej problematyki w polskiej literaturze prawniczej.
Monografie prawnicze mają największą wartość, gdy autor rozumie, jak funkcjonują analizowane instytucje prawne w rzeczywistości społeczno-gospodarczej. Umiejętna prezentacja danego zagadnienia pozwala również czytelnikowi lepiej zrozumieć znaczenie publikacji oraz implikacje z dokonanego w niej uporządkowania wycinka rzeczywistości. Dlatego bardzo dobrze, że tłem dla szczegółowych rozważań prawniczych Autorka uczyniła zarówno kontekst społeczny spraw o błędy lekarskie, jak i ewolucję relacji pacjent–lekarz.
Z recenzji dr. hab. Dawida Miąsika, prof. INP PAN
Podręcznik niniejszy zawiera rozszerzony materiał kursu algebry liniowej i geometrii prowadzonego przez wiele lat na Uniwersytecie Jagiellońskim dla studentów pierwszego roku fizyki, wraz ze zbiorem zadań ze wskazówkami i odpowiedziami. Poza ogólnym obyciem z logiką i charakterem języka matematyki na poziomie licealnym, wykład nie stawia wymagań co do wiadomości wstępnych czytelnika.
Wybór zakresu materiału omówionego w książce jest dostosowany do potrzeb fizyków. Równocześnie zakres ten jest wystarczający dla większości studentów innych kierunków, szczególnie przyrodniczych i technicznych, gdzie język matematyczny jest wykorzystywany jako narzędzie.
Kolejność i sposób prezentacji materiału motywowane są przeznaczeniem książki. Podręcznik stara się pogodzić przekazanie głębszego zrozumienia struktur algebraicznych z nauką praktycznego stosowania opartych na nich metod, ilustrowaną licznymi przykładami.
Niniejszy skrypt odróżnia się od wielu innych podręczników przede wszystkim kompletnością opisu przypadków. Autorzy przy przedstawianiu danego zagadnienia przygotowali również materiały do dyskusji w gronie studentów, pokazując tym samym właściwy kierunek rozmowy i zwracając uwagę na sposób rozumowania i interpretowania określonych kwestii z wykorzystaniem wiedzy z różnych dziedzin. Warto zaznaczyć, że dzięki temu studenci mają możliwość różnej interpretacji danych, a to oznacza, że zostanie spełniona jedna z ważnych zalet nauczania metodą PBL, polegająca na praktycznym zastosowaniu prezentowanej wiedzy w szerokim kontekście. Ponadto studenci pielęgniarstwa podczas zajęć będą doskonalić umiejętności współpracy w zespole, wymiany myśli, danych i informacji oraz krytycznego podejścia do analizowanego przypadku.Podręcznik ten można polecić jako doskonałe narzędzie dydaktyczne, rozwijające umiejętności samodzielnego poszukiwania i uporządkowania wiedzy z implementacją do praktyki zawodowej.Z recenzji dr hab. n. o zdr. Ewy Kupcewicz, prof. UWM
Książka Piotra Chlebowskiego pozytywnie wyróżnia się na tle innych publikacji powstających w ramach dyscypliny literaturoznawstwo. Wyrazista w sferze metodologicznej, nienaganna od strony merytorycznej, wyposażona w bardzo bogatą i erudycyjną argumentację, a ponadto świetnie skomponowana, starannie zredagowana i napisana klarownym, pięknym językiem, reprezentuje rzadko dziś spotykany poziom naukowej refleksji humanistycznej. Mamy do czynienia z monografią znakomitą, która dalece wzbogaca wiedzę o polskiej poezji lirycznej XIX wieku, a zarazem pozwala na precyzyjniejsze niż do tej pory umiejscowienie w niej liryki Cypriana Norwida – poza romantyzmem, jak słusznie zauważa Badacz. To również, rzecz jasna, pozycja o istotnym znaczeniu dla badań stricte norwidologicznych, zmieniająca ich stan posiadania. Piotr Chlebowski nie tylko wypełnia swymi interpretacjami luki badawcze, lecz także – zwłaszcza dzięki pasjonującym dialogom i polemikom interpretacyjnym, które są integralną częścią jego wywodu – stwarza szansę na ożywienie dyskusji na temat swoistości Norwidowej liryki.
Prof. dr hab. Agnieszka Ziołowicz (Uniwersytet Jagielloński)
Książka jest poświęcona strategiom stosowanym zarówno przez twórców romantyzmu europejskiego, jak i przez ich badaczy. Poszczególne części skoncentrowane są wokół projektów, ideałów, wyobrażeń zazwyczaj niemożliwych do realizacji, stanowiących jednak zasadniczy punkt odniesienia. Część pierwsza dotyczy projektów. Właśnie jako projekt jawi się sam romantyzm w wypowiedziach estetycznych u progu epoki (Wordstwortha, Hugo, Mickiewicza). Asymptotyczny charakter mają także wyobrażenia i literackie przedstawienia w literaturze romantycznej doskonałej Księgi czy doskonałego czasu. Część druga skupia się na wspólnotach wyobrażonych: w dialogu z poprzednikami (Norwid– Słowacki), w idealizowanej relacji bratersko-siostrzanej (Żmichowska), w legendach integrujących wspólnotę narodową postrzeganych zarówno z perspektywy rodzimej, jak i obcej (legenda o Wandzie). Część trzecia dotyczy komentarzy krytycznych – i dawnych (obecność literatury francuskiej w polskiej krytyce z lat 1764–1918), i współczesnych kreujących obraz romantyzmu. Książka wydobywa na plan pierwszy nie punkty dojścia, ale właśnie strategie, bo w romantyzmie dążenie staje się ważniejsze niż osiągnięcie celu.
Najnowszą książkę Magdaleny Siwiec to interesująca i udana próba redefinicji kluczowych zjawisk związanych z formacją romantyczną. Krakowska badaczka prezentuje niezwykle dojrzały warsztat filologiczny, a jej analizy wzbogacone są o element komparatystyczny, który pozwala lepiej zrozumieć przemiany literatury polskiej. Bez cienia przesady można stwierdzić, że Strategie romantyczne, projekty, legendy, komentarze to książka, która wychodzi naprzeciw postulatowi sformułowanego niegdyś przez François Josta: znać wyłącznie własną literaturę, to jakby nie znać żadnej.
Z recenzji PROF. DRA HAB. PIOTRA ŚNIEDZIEWSKIEGO
Magdalena Siwiec prowadzi swoje rozważania dwutorowo: z jednej więc strony będzie to trzymany w ryzach naukowego, wielostronnego wywodu temat konkretnego studium, z drugiej – jego poświadczenie, nie tylko bezpośrednie, w gruntownie przyswojonej literaturze przedmiotu, wyselekcjonowanej nadzwyczaj starannie i wyczerpująco w odniesieniu do konkretnego tematu badawczego. W efekcie otrzymujemy znakomicie naukowo opracowane zagadnienia i tematy badawcze, a także reprezentatywny przegląd starannie dobranej literatury przedmiotu.
Z recenzji PROF. DRA HAB. ARKADIUZSZA BAGŁAJEWSKIEGO
Europejskie kino gatunków 5 to kolejny tom poświęcony twórczości europejskich filmowców zajmujących się kinem gatunkowym. Ponownie nacisk położono na zjawiska wcześniej nieopisywane bądź opisywane zdawkowo, zwłaszcza w polskim piśmiennictwie filmoznawczym. Obok analiz filmów występujących w głównym nurcie kina (produkcje o przygodach agenta 007, kino heritage cinema czy dzieła Kena Russella) znalazły się tu opracowania utworów składających się na eksploatacyjną odnogę europejskiej kinematografii (filmy grozy z brytyjskiej listy video nasties) czy też klasyki europejskiego kina gatunkowego (mondo cinema). Wszystko to tworzy bogaty i intrygujący portret filmów często znanych jedynie specjalistom, a dziś z chęcią odkrywanych i analizowanych przez rzesze miłośników kina niebanalnego, stającego się nierzadko źródłem inspiracji twórców światowej kinematografii (Quentin Tarantino). Książka, zawierająca prace specjalistów zajmujących się szeroko pojętym kinem gatunkowym, adresowana jest przede wszystkim do akademików badających ten temat w jego szerokim kulturoznawczym aspekcie, ale również do wszystkich żywo zainteresowanych kinem gatunków, dzięki innowacyjności jego autorów reprezentujących europejską kinematografię wypracowującym swój własny, oryginalny – rozwijający lub polemizujący z amerykańskim – idiom kina gatunkowego.
Tom piąty Europejskiego kina gatunków uważam za znakomite zwieńczenie dla polskiego filmoznawstwa przedsięwzięcia. Dwa duże bloki tematyczne (brytyjski i włoski), cztery ujęcia monograficzne reżyserów (Ken Russell, Ruggero Deodato, Fernando Di Leo, Dušan Makavejev), wreszcie teksty konceptualizowane w ramach drogi „od tematu do gatunku” (biografie kompozytorów oraz kino wojenne) – wszystkie te propozycje trzeba uznać za spełniające wysokie standardy dyskursu akademickiego, nacechowane indywidualnym podejściem autorek i autorów, a także niezwykle wartościowe wypowiedzi o charakterze propedeutycznym – w jak najbardziej pozytywnym znaczeniu tego słowa. Nie ulega bowiem wątpliwości, że zarówno ten, jak i poprzednie tomy cyklu będą stanowić odtąd (już stanowią!) ważny podręcznik z zakresu wiedzy o europejskim kinie gatunków.
Z recenzji dr. hab. Rafała Koschanego, prof. UAM
Czy wiesz, że obcowanie z naturą wpływa na ciało i umysł - wzmacnia odporność, obniża ciśnienie krwi, a do tego redukuje stres i pobudza do kreatywnego myślenia?
Od wieków wiedzieli o tym m.in. Ludwik van Beethoven, Nikola Tesla czy Theodore Roosevelt, którzy zachwalali korzyści płynące z długich spacerów i spędzania czasu na świeżym powietrzu. W dzisiejszych czasach coraz częściej pozostajemy zamknięci w czterech ścianach naszych biur, domów albo galerii handlowych i wiele na tym tracimy. Najwyższa pora to zmienić!
Ta popularnonaukowa książka zawiera solidną dawkę wiedzy o tym, jak natura wpływa na nasze ciało.
Wraz z Florence Williams odkrywamy przyjemności shinrin-yoku - leśnych kąpieli w zaciszu japońskich lasów; pozytywny wpływ obozów survivalowych oraz korzyści płynące ze spacerów po miejskich parkach. Drzewa za oknem, śpiew ptaków czy zapach sosny mają niebagatelne znaczenie dla naszego samopoczucia. Autorka przedstawiając najnowsze wyniki badań naukowych dowodzi, że obcowanie z naturą wpływa na ciało i umysł - wzmacnia odporność, obniża ciśnienie krwi, a do tego redukuje stres i pobudza do kreatywnego myślenia.
Od wieków wiedzieli o tym m.in. Ludwik van Beethoven, Nikola Tesla czy Theodore Roosevelt, którzy zachwalali korzyści płynące z długich spacerów i spędzania czasu na świeżym powietrzu. W dzisiejszych czasach coraz częściej pozostajemy zamknięci w czterech ścianach naszych biur, domów albo galerii handlowych i wiele na tym tracimy. Najwyższa pora to zmienić!
Florence Williams dziennikarka i redaktorka współpracująca z magazynem Outside. Autorka artykułów publikowanych na łamach m.in. The New York Times i National Geographic. W swojej pracy zajmuje się tematyką natury i technologii. Jej poprzednia książka znalazła się na liście Notable Books 2012 wg The New York Times oraz zdobyła nagrodę Los Angeles Times Book Prize in Science and Technology. Wraz z rodziną mieszka w Waszyngtonie (USA).
W monografii zajęto się zasobami informacji, ale w innym kontekście niż w tradycyjnej logistyce. Logistyka informacji została odniesiona do zasobów informacji w kontekście zarządzania informacją a więc nauki o informacji a nie przedsiębiorstwa czy nauk ekonomicznych. Wykorzystano stosownie do potrzeb terminologię i osiągnięcia tych nauk. Również w przypadku zajmowania się procesami decyzyjnymi odniesiono je do decyzji informacyjnych a nie ekonomicznych i gospodarczych.W książce przedstawiono na tle tradycyjnej logistyki fundamentalne dla rozważań teoretycznych i praktycznych założenia wyjściowe logistyki informacji. Na procesy logistyczne składają się wszystkie etapy procesu informacyjnego. Każdy z tych etapów może być przedmiotem informacyjnej działalności usługowej.Zwrócono uwagę na ogromne znaczenie logistyki informacji w systemowym zarządzaniu przepływem informacji, warunki prawidłowego przepływu informacji oraz utratę informacji w procesach komunikacji.Monografia jest próbą zaprezentowania możliwości asymilacji osiągnięć klasycznej logistyki gospodarczej w nauce o informacji i działalności informacyjnej, mającą na celu wykazanie, że logistyka informacji pozwoli szerzej i głębiej spojrzeć na procesy informacyjne, dostrzec i ujawnić elementy dotychczas pomijane lub uznane za mało znaczące. Otwiera dla nauki o informacji nową, dotychczas niezauważoną perspektywę badawczą, a przez to inspiruje dalszy postęp w refleksji informatologicznej.Logistykę informacji trzeba traktować w ramach nauki o informacji jako jedną z fundamentalnych dla niej domenę badawczą i nowy punkt odniesienia dla zarządzania informacją, gdyż dotyczy ona optymalizacji procesów zarządzania informacją i efektywności systemów informacyjno-wyszukiwawczych.Prof. zw. dr hab. Wiesław Babik. Kierownik Zakładu Zarządzania Informacją w Instytucie Studiów Informacyjnych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Od 2006 roku w Polsce prezydent międzynarodowej organizacji International Society for Knowledge Organization (ISKO) oraz krajowy przedstawiciel International Information Centre for Terminology we Wiedniu (INFOTERM-u). Autor ponad 300 opracowań naukowych z zakresu nauk o informacji, w tym języków informacyjno-wyszukiwawczych, zarządzania informacją, ekologii informacji, bezpieczeństwa informacji i logistyki informacji. Autor książek m.in.: Słowa kluczowe (2010), Ekologia informacji (2014) i Logistyka informacji (2024) oraz redaktor naukowy Nauki o informacji (2016) i Zarządzanie informacją (2019) a także współredaktor wielu publikacji, m.in. Teorie, Semantyk und Organisation von Wissen (Ergon Verlag 2017). Zainteresowania naukowe: wybrane aspekty komunikacji społecznej, w tym naukowej; nauka o informacji i działalności informacyjnej, informatologia; lingwistyczne aspekty i narzędzia systemów informacyjnych, w tym języki informacyjno-wyszukiwawcze i terminologia; organizacja informacji i wiedzy; zarządzanie informacją; ekologia informacji; logistyka informacji; bezpieczeństwo informacji.
W Bibliotece Jagiellońskiej w rękopisie o sygnaturze 2284, któremu nadano tytuł Księga kabał królowej Sobieskiej, znajduje się siedemdziesiąt sześć recept lekarskich. Rękopis obejmuje rozmaite teksty dotyczące magii naturalnej, kabały i numerologii, które Maria Kazimiera Sobieska zbierała lub sama przepisywała w czasie swojego pobytu w Rzymie w latach 1699-1714. Znajdują się wśród nich recepty lekarskie na wszystkie choroby (panacea) oraz na różne choroby (remedia lekarskie), na środki czyszczące i kosmetyczne, recepty zapewniające sympatię, recepty arytmagiczne, czyli oparte na magii arytmetycznej i numerologii, zawierające zaklęcia magiczne (grymuary) i tak zwane charaktery. Były one pisane przez kilka osób, ale najczęściej przez Marię Kazimierę.Wydanie recept zapisanych w językach francuskim, łacińskim, niemieckim i włoskim wymagało stworzenia zespołu tłumaczy, którzy posiadaliby także umiejętności paleograficzne. W opracowaniu zbioru przyjęto metodę historyków idei, polegającą na odtworzeniu sposobu myślenia elit, osób wykształconych i wysoko postawionych rzymskiego środowiska przełomu wieków XVII i XVIII, z którymi była związana Maria Kazimiera. Weszła ona w krąg studia humanitatis, "wtajemniczonych" w idee mitycznego Hermesa Trismegistosa, magię naturalną i kabałę, należała do Accademia dell' Arcadia. W receptach padają imiona uczonych lekarzy i aptekarzy, a jednocześnie alchemików, zarówno muzułmanów, jak i chrześcijan, których dzieła wydawano drukiem w czasach nowożytnych, ponadto imiona osób ze szczytu hierarchii społecznej, posiadających lub nawet mogących tworzyć recepty.Zbiór recept Marii Kazimiery Sobieskiej to przykład zainteresowania medycyną i zielarstwem władców oraz kobiet należących do elit.
This book aims to commemorate and honor people and events in Polish and Ukrainian theater at a time when people-to-people solidarity is especially important and should rise above nationalistic prejudices, historical resentments or political interests. For Polish and Ukrainian theater artists, 2014 and the beginning of the Russian military intervention in Ukraine marked a period when distant poetics and theatrical traditions, as well as artists who had no creative or social ties to each other, began to work together. They began to discover themselves and their theater in the face of an enemy that, for some, was real and a threat, destroying their country, and for others a potential danger.The ambition of the book is to present artistic activities in a broad social and political context. For theater in the face of war never functions in an abstract vacuum, it happens "here" and "now," created by people for whom art is both a form of artistic expression, but also a struggle for independence.Professor Piotr Horbatowski's scholarly work focuses on the study of the history of the theatrical activity of Poles abroad, with particular emphasis on the East and Far East. He is the author of monographs devoted to Polish theatrical life in Ukraine. In the field of glottodidactics, he is interested in innovative, unconventional teaching methods. He is the author of the method of teaching Polish language through theater, as well as the use of student newspaper editorials to teach Polish language and culture. He has worked abroad as a Visiting Professor at: University of Connecticut, Central Connecticut State University, Indiana University (USA), Tokyo University of Foreign Studies (Japan), Hankuk University of Foreign Studies (South Korea), Guangdong University of Foreign Studies (China). From 2005 to 2009 and 2011 to 2012, he served as director of the School of Polish Language and Culture at the Jagiellonian University. From 2012 to 2016, he was director of the Center for Polish Language and Culture in the World at the Jagiellonian University. Since 2021, he has been the director of the Institute of Polish Studies Glottodidactics at UJ.
Jerzy Pleśniarowicz (1920–1978) był poetą, tłumaczem literatury białoruskiej, czeskiej, rosyjskiej, słowackiej i ukraińskiej, reżyserem teatralnym i radiowym, animatorem kultury. Związany z Lublinem, Krakowem, a następnie z Rzeszowem. Debiutował jako poeta i tłumacz w 1937 roku w kręgu lubelskiej awangardy. Przez wiele lat pełnił funkcję kierownika literackiego Teatru im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie, a także założył Rzeszowski Oddział ZLP. Autor Ballady o ułanach i innych wierszy, antologii Wiersze z Rzeszowskiego, współautor Antologii poezji ukraińskiej. W latach 2018–2023 opublikowano osiem tomów jego Pism: około siedemset wierszy i przekładów wierszy, przekłady ponad stu opowiadań, dwóch powieści i dwudziestu sześciu dramatów, a także blisko pięćdziesiąt adaptacji oraz scenariuszy teatralnych i radiowych. W tej edycji ukazały się ponadto opracowanie dziejów teatru w Rzeszowie oraz sto pięćdziesiąt tekstów o literaturze, teatrze i recytacji. Jerzy Pleśniarowicz. Biografia […] przynosi zarówno oryginalne spojrzenie na tło twórczości autora Kartek z dziejów rzeszowskiego teatru, jak i wzruszające obrazy przeszłości, także tej prywatnej, rodzinnej i domowej. Książka ta stanowi zatem nadzwyczaj pomocne źródło informacji dla przyszłych prac filologicznych, teatrologicznych i regionalistycznych oraz inspirację dla twórców z wielu dziedzin, nie tylko artystycznych. Z recenzji dr. hab. Jana Wolskiego, prof. UR Krzysztof Pleśniarowicz, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, założyciel i kierownik Katedry Kultury Współczesnej UJ, współtwórca Instytutu Kultury UJ. W latach 1994–2000 dyrektor Cricoteki – Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora, w latach 2008–2016 prodziekan Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ. Autor, współautor i redaktor trzydziestu sześciu książek z dziedzin historii i teorii literatury oraz teatru, w tym biografii Tadeusza Kantora.
This book examines how ancient Zoroastrianism is practiced in the US diaspora and how it has evolved dynamically. As it developed in the patriarchal cultures of Iran and India, to move beyond the dominant male perspective, this book focuses on women. The lived religion approach demonstrates that Zoroastrianism in their everyday experiences is more than just a religion, but is a spiritual path, an ethnic tradition, and a cultural identity. Some women challenge old patterns, and Zoroastrianism in the diaspora turns out to be multifaceted and vibrant, despite the fear held by some community members that it may become extinct.Richly illustrated with the narratives of subsequent generations of Iranian and Parsi immigrants as well as photos, the book gives a taste of the diverse Zoroastrian life across the US. It not only broadens the picture of the ethnoreligious landscape in the country and expands interest in Zoroastrian studies, but also highlights the role of social practice theory in the study of religion, demonstrating how it may apply to qualitative field research, stimulating further discussion.The study is informationally fascinating, culturally sensitive, and makes major contributions to religious studies, cultural studies, immigration studies, and the history of Zoroastrianism.Professor Jamsheed Choksy, Indiana UniversityIn this work, Paulina Niechciał, a leading expert on contemporary Zoroastrianism, provides a theory-driven, yet meticulous anthropological portrayal of how Zoroastrian women in the United States live and navigate their religion. As a reader, I was particularly captivated by her insightful observations of cross-generational change.Professor Michael Stausberg, University of Bergen
Problematyka związków słowiańskich w Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej w drugiej połowie XIX i na początku XX w. nie cieszyła się szczególną popularnością po 1989 r. Autorzy niniejszej publikacji starają się zaproponować nowe, komparatystyczne spojrzenie na te skomplikowane kontakty. Książka składa się z czterech części. Pierwsza, autorstwa Antoniego Cetnarowicza i Janusza Pezdy, stanowi podsumowanie współczesnych badań nad słowiańskimi relacjami w Europie Środkowej i Południowo-Wschodniej w XIX w., a trzy kolejne to studia przypadku obrazujące wybrane polityczne, kulturowe i społeczne aspekty tych relacji. Stanisław Pijaj zaprezentował życie kulturalne Słowian w Wiedniu w połowie stulecia, Krzysztof Popek przeanalizował udział Bułgarów w ruchu jugosłowiańskim przez pryzmat współpracy tego narodu z Serbami w latach 60. i pierwszej połowie lat 70., a Adam Świątek przedstawił uczestnictwo Polaków w zjazdach dziennikarzy słowiańskich odbywających się na przełomie XIX i XX w. Antoni Cetnarowicz – historyk, profesor zwyczajny, były kierownik Zakładu Historii Powszechnej Nowoczesnej w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zainteresowania badawcze: dzieje Europy Środkowej i Bałkanów w XIX w., ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień narodowościowych w monarchii habsburskiej i związków Polaków ze Słowiańszczyzną Południową. Autor książek Słoweński ruch narodowy i jego stosunek do spraw polskich 1848-1879 (1990), Tajna dyplomacja Adama Jerzego Czartoryskiego na Bałkanach: Hotel Lambert a kryzys serbski 1840-1844 (1993, wyd. serbskie - 2017), Odrodzenie narodowe w Dalmacji: od "slavenstva" do nowoczesnej chorwackiej i serbskiej idei narodowej (2001, wyd. chorwackie – 2006, wyd. niemieckie - 2008) i Odrodzenie narodowe w Istrii w latach 1860-1907 (2010, wyd. chorwackie – 2014). Krzysztof Popek – historyk i slawista, doktor, adiunkt w Pracowni Historii Powszechnej Nowoczesnej w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zainteresowania badawcze: dzieje polityczno-społeczne Półwyspu Bałkańskiego w XIX w. Autor książek „Turecka opończa, belgijska peleryna”. Obraz państwa bułgarskiego w twórczości satyrycznej przełomu XIX i XX wieku (2016), Muzułmanie w Bułgarii 1878–1912 (2022) i Uchodźcy, czyli goście Boga. Studia z dziejów migracji bałkańskich w XIX wieku – przypadek Bułgarii i Serbii (wraz z Bartłomiejem Rusinem, 2022).
Icchok Kacenelson jest szerzej znany jako autor jednego utworu: Dos lid fun ojsgehargetn jidiszn folk, który należy do kanonu literackich świadectw Zagłady. Ta 900-wersowa Pieśń powstała w obozie internowania w Vittel we Francji, gdzie poeta spędził ostatni rok życia. Po deportacji do obozu przejściowego w Drancy został wywieziony do Auschwitz, gdzie zginął w komorze gazowej. Pieśń to zarazem "Epitafium": jedyny w swoim rodzaju kamień nagrobny dla wymordowanych europejskich Żydów.Niniejsza praca to pierwszy z trzech planowanych tomów poświęconych Pieśni. Ich celem jest podsumowanie projektu dwojga autorów. Nasza współpraca zawiązała się podczas rozmów o niemieckim przekładzie poematu pióra Wolfa Biermanna, niemieckiego barda i poety. Jego tłumaczenie z 1994 roku stanowi najważniejszą cezurę w dziejach światowej recepcji "Epitafium". Utwór, w którym autor napisał o narodzie niemieckim, że cały "nie jest przecież wart jednej łzy zrozpaczonego żydowskiego dziecka", stał się w Niemczech wydarzeniem kulturalnym i politycznym."Książka jest wynikiem żmudnej kwerendy i dowodem wielkiego zaangażowania dwojga autorów w opisanie losów i przedstawienie twórczości wybitnego żydowskiego poety Icchoka Kacenelsona. Do tej pory powstało bardzo mało prac na jego temat, a w kontekście polskim autorzy książki są właściwie jedynymi badaczami zajmującymi się konsekwentnie od kilkunastu lat tym tematem. Reasumując, uważam, że praca Andrzeja Pawelca i Magdaleny Sitarz stanowi wartościowy, potrzebny i interesujący wkład do badań nad literaturą jidysz, żydowskim kontekstem kulturowym i historią Zagłady".Fragment recenzji prof. dr hab. Moniki Adamczyk-Garbowskiej, UMCSAndrzej Pawelec jest pracownikiem naukowym Instytutu Filologii Angielskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uczy filozofii, teorii języka oraz przekładu. Wydał m.in. Znaczenie ucieleśnione (Kraków 2005) i Metafora pojęciowa a tradycja (Kraków 2006). W ostatnich latach prowadzi wraz z żoną, Magdaleną Sitarz, badania nad Pieśnią o zamordowanym żydowskim narodzie Icchoka Kacenelsona, jej przekładami oraz recepcją.Magdalena Sitarz jest pracownikiem naukowym Instytutu Filologii Germańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie wykłada literaturę niemieckojęzyczną, jak również prowadzi badania nad literaturą i kulturą jidysz XX wieku. Najważniejsze publikacje: Z dziejów jidysz - jednego z języków żydowskich. Wprowadzenie do nauki języka dla szkół wyższych (Kraków 1992), Yiddish and Polish Proverbs - Linguistic and Cultural Contacts (Kraków 2000), Literatura jako medium pamięci. Świat powieści Szolema Asza (Kraków 2010), Literature as a Medium for Memory. The Universe of Sholem Asch's Novels (Frankfurt am Main 2013).
Książka jest etnograficzną opowieścią o nieposłuszeństwach, nielojalnościach i odmowach aktywistek w przestrzeni (post)jugosłowiańskiej. Jako motto dla nieposłuszeństw i polityczny gest przyjęły one zasadę „przekraczania granic” (w ich wszelkich formach: geopolitycznej, fizycznej, etnicznej, narodowej, osobistej). Angażując się w działania na rzecz pokoju i sprawiedliwości, pozostały nieposłusznymi „dezerterkami” i „zdrajczyniami”, które nieustannie „nękają” reżimy obywatelstwa i porządki tożsamości, w jakich żyją. Wprowadzają do przestrzeni publicznej niewygodne tematy i sprawy. „Piorą” i „zszywają” historię, aby ożywić zakazaną pamięć i ujawnić sankcjonowane przez państwa praktyki zapominania. Jako świadkinie określonych czasów i polityk, niepokoją, zakłócają, analizują i archiwizują przeżywane doświadczenia. Nieposłuszne, ulicznice i zdrajczynie. Aktywizm w przestrzeni (post-)jugosłowiańskiej (Disobedient Streetwalkers and Traitors) represents a significant advancement in the anthropology of activism. It acknowledging a critical gap in Western scholarship by recognizing alternative genealogies and the diversity of activist practices in non-Western contexts. The book pushes the boundaries of collaborative, embodied, and reflexive ethnography, offering a meticulous account of long-term fieldwork. It stands as a prime example of an “ethnography of the particular,” illuminating how specific power structures and political regimes manifest in the everyday actions of particular people, situated in a specific time and place. Z recenzji prof. Magdaleny Kazubowski-Houston W książce nie znajdziemy oswojonego zestawu figur bałkańskiego imaginarium. Nie ma tutaj malowniczej egzotyki, nie ma ślicznych krajobrazów, smakowitych a pachnących ponętnie potraw, w tle nie brzmią ani sevdalinki, ani narodne pjesme. Pracując z problemem pamięci i wojny, badaczka nie przestrasza plastycznymi obrazami rzezi czy gwałtu […]. „Bałkany” autorki są przede wszystkim przestrzenią polityki, ideologii oraz aktywizmu. Z recenzji prof. dr. hab. Waldemara Kuligowskiego Magdalena Sztandara – antropolożka społeczno-kulturowa, pracuje w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania badawcze obejmują etnografię performatywną, antropologię wizualną, etnografię feministyczną oraz metodologię badań etnograficznych. W ostatnich latach jej badania skupiały się na tematach nieposłuszeństwa i odmowy w przestrzeni (post)jugosłowiańskiej oraz starzeniu się i aktywizmie. Autorka publikacji naukowych dotyczących aktywizmu i zaangażowania w badaniach etnograficznych.
Józef Feldman(1899–1946) był historykiem dziejów nowożytnych i najnowszych, profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, synem krytyka literackiego i publicysty Wilhelma Feldmana oraz tłumaczki Marii z Kleinmanów. Doktorat przygotował pod kierunkiem Władysława Konopczyńskiego. Podczas okupacji niemieckiej ze względu na żydowskie pochodzenie ukrywał się pod przybranym nazwiskiem Józef Sokołowski. Napisał fundamentalne prace o XVIII wieku, między innymi Polska w dobie wielkiej wojny północnej 1704–1709 (1925), Polska a sprawa wschodnia 1709–1714 (1926), Na przełomie stosunków polsko-francuskich 1774–1787. Vergennes wobec Polski (1935). W latach trzydziestych porzucił epokę oświecenia, aby zająć się stosunkami polsko-niemieckimi w XIX wieku. Największe uznanie zyskała książka Bismarck a Polska (1938). Prace Feldmana z zakresu stosunków polsko-niemieckich pod zaborami, pisane nader sugestywnym językiem i oparte na szerokich kwerendach źródłowych, nie uwzględniały jednak archiwaliów pruskich, do których ideowi spadkobiercy „żelaznego kanclerza” go nie dopuścili. Piotr Biliński – historyk, profesor w Instytucie Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauczyciel historii w I Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Badacz dziejów historiografii, nauki i kultury oraz losów Polski w XIX i XX wieku. Autor ponad 170 publikacji naukowych zamieszczonych na łamach fachowych czasopism oraz monografii książkowych, m.in.: Władysław Konopczyński (1880-1952) historyk i polityk II Rzeczypospolitej, (1999); Feliks Koneczny (1862-1949). Życie i działalność, (2001); Moszyńscy. Studium z dziejów łoniowskiej linii rodu w XIX wieku, (2006); Stanisław Kutrzeba (1876-1946). Biografia naukowa i polityczna, (2011); Władysław Konopczyński (1880-1952) człowiek i dzieło, (2017); Wacław Tokarz (1873-1937). Historyk walk o niepodległość, (2018); Wiktor Bazielich (1892-1963). Historyk Starego Sącza, (2019); W walce o niepodległość Polski i prawa kobiet. Biografia Wandy Pełczyńskiej, (2023); Adam Vetulani (1901-1976) historyk prawa polskiego i kanonicznego, (2023). Wraz z Pawłem Plichtą opublikował Władysława Konopczyńskiego Dziennik 1918-1926, t. 1-4, (2016-2021), a z Jackiem Emilem Szczepańskim Dziennik 1939-1944 Stanisława Srokowskiego, (2021). Obecnie pracuje nad obszerną biografią Henryka Barycza.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
