W niniejszej pracy autor stawia sobie za cel zarys portretu czczonego powszechnie boga Besa ze szczególnym uwzględnieniem jego militarnej formuły ikonograficznej. Prezentując obraz wojowniczego bóstwa, należy określić czas i miejsce kultu, jego charakter oraz prerogatywy, zidentyfikować charakteryzujące go atrybuty oraz określić stosunek i stopień asymilacji tego opiekuńczego boga z innymi bóstwami, jak również odnieść się do ogromnej popularność Besa poza granicami Egiptu.
Artykuły zawarte w publikacji dotyczą (re)definicji pojęcia kanonu, głównie z punktu widzenia gender studies w literaturze, kulturze (także popularnej) oraz dydaktyce. Podjęto temat (nie)obecności autorek wśród twórców uznanych za wybitnych, wielkich, ważnych. Przeprowadzono analizy kulturowe i literackie mechanizmów powodujących pomijanie – lekceważenie – zapominanie twórczyń (ale ukazano też, jak działają one w pojedynczej ważnej sprawie).
Człowiek nie może być szczęśliwy bez religii, twierdził Immanuel Kant. Przedstawiciele niemieckiego Oświecenia, epoki ratio, będącej okresem kryzysu religii, ale i jej odnowy, stawiają odważne pytania o istnienie i nieistnienie Boga, jego transcendentny bądź immanentny sposób istnienia, akcentują także pogłębiający się kryzys jego poznania. Poruszane przez niemieckich filozofów i teologów kwestie metafizyczne są w literaturze i sztuce nie tylko obecne, ale i twórczo przetwarzane. Dzieje się tak również w kolejnych stuleciach. Nierzadko tekst literacki staje się ilustracją podjętych na nowo poszukiwań miejsca chrześcijaństwa w kulturze Europy.
Pod koniec XVIII wieku, między innymi za sprawą filozofii krytycznej Kanta, pytanie o możliwości zastąpienia chrześcijańskiej wizji świata mitologią stawiają najwięksi poeci przełomu XVIII i XIX wieku – m.in. Goethe i Schiller. Pytanie o (nie)istnienie Boga zadaje Jean Paul Richter w słynnym fragmencie powieści Siebenkäs, tak zwanej Mowie umarłego Chrystusa ze szczytu kosmicznego gmachu o tym, że Boga nie ma. W prezentowanym tu tomie Czytelnik znajdzie dwie różne interpretacje tego fragmentu, świadczące o tym, jak niejednoznaczne mogą być literackie wizje. Nieco później w literaturze niemieckiej ponownie ożywają pytania o związki chrześcijaństwa z pogaństwem (czego przykładem jest omówione w tomie opowiadanie Undine Friedricha de la Motte Fouqué). W niemieckim romantyzmie przeżycie duchowe staje się przedmiotem opisu roszczącego sobie prawa do autentyczności, a więc wykraczającego poza domenę z założenia fikcjonalnej narracji literatury (o czym świadczą spisane przez Klemensa Brentano pasyjne wizje siostry Anny Katarzyny Emmerich). Zjawisko przekraczania granicy między immanencją a transcendencją w sztuce i literaturze powraca na przełomie XIX i XX wieku. Analiza związków duchowości z estetycznymi przesłankami ekspresjonizmu w twórczości literackiej i artystycznej Ludwiga Meidnera staje się wyzwaniem dla badacza literatury poszukującego odpowiednich metod. Również najnowsza literatura dostarcza fikcjonalnych opisów eksplorujących osobiste przeżycie jakim jest np. śmierć kliniczna, czyniąc ze stanu zawieszenia między życiem i śmiercią punkt wyjścia także refleksji teologicznej. Związki teologii z literaturą i szeroko pojętą religijnością zostały omówione w artykułach poświęconych twórczości niemieckich poetów-duchownych, Heinricha Federera, Petera Dörflera i Josepha Wittiga oraz ludowym kalendarzom wydawanym w II połowie XIX i na początku XX wieku na Warmii.
Na niniejszy tom składa się kilkanaście prac literaturoznawców polskich i zagranicznych, analizujących związki literatury niemieckojęzycznej z filozofią, religią oraz sztukami wizualnymi od początku XVIII wieku do współczesności. Wśród poetów i pisarzy, których twórczość została tu omówiona, znaleźli się J. W. Goethe, F. Schiller, Heinrich von Kleist, Christoph A. Tiedge, Maria Waser, Paula Grogger, Ruth Hoffmann, Paula von Preradović, Hugo Ball, Rudolf Pannwitz, a także pisarze współcześni: Dieter Wellershoff, Uwe Timm, Daniel Kehlmann, Sybille Lewitscharoff, Sten Nadolny, Patrick Roth, Urs Widmer.
Zebrane przykłady pokazują, że utwory literackie i dzieła sztuki, powstałe na przestrzeni ponad 200 lat, często wchodzą w dialog z dyskursami posługującymi się innym, „nieliterackim” instrumentarium. Dlatego mówienie o Bogu, bogach, nieśmiertelnej duszy i doświadczeniach religijnych oraz zacieranie granic między literaturą a sztuką, filozofią i religią wymagają od literaturoznawcy nie tylko sięgnięcia po oczywiste kategorie i metody literaturoznawcze, ale także po narzędzia właściwe innym dziedzinom wiedzy – religioznawstwu, psychologii, historii sztuki.
Czy można zatem mówić o „duchowości poetyckiej”, o „poetyckiej religijności”, ewoluujących na przestrzeni wieków? Być może Czytelnik, zainspirowany przemyśleniami autorów niniejszego tomu, także podejmie te pytania.
Koncepcja dobrobytu społecznego obejmuje dziedziny aktywności ludzkiej, które są domena. bardzo szerokiego spektrum nauk. W każdej dyskusji dotyczącej dobrobytu należy brać pod uwagę zdrowie, jako immanentny jego element, a także kwestię, w jakim stopniu środowisko i warunki społeczne wpływają, na zdrowie i jakość życia człowieka. Ten aspekt dobrobytu jest omawiany w czterech opracowaniach, których tematyka obejmuje między innymi pozytywne i negatywne skutki wzrostu dobrobytu, teorie dobrobytu w kontekście ubezpieczeń zdrowotnych, różne oblicza pestycydów i ich wpływ na zdrowie, a także coraz większe znaczenie kompresjoterapii w polskiej medycynie. Druga część publikacji rozpatrująca dobrobyt z perspektywy nauk ekonomicznych zawiera opracowania poświęcone miedzy innymi takim zagadnieniom, jak: kontrowersje wokół pomiaru produktu krajowego brutto, dobrobyt społeczno-gospodarczy w kontekście technologii informacyjno-komunikacyjnych na przełomie XX i XXI wieku, ekorozwój w powiatach w Polsce, rola funkcji personalnej uczelni wyższych i jej wkład w rozwój gospodarczy regionów, a także analiza kształtowania się popytu na pieniądz w Polsce.
Publikacja – podzielona na cztery części: Dziedzictwo zastane, Dziedzictwo wykorzenione, Dziedzictwo zakorzenione i Dziedzictwo uwspólnione – dotyczy współczesnego podejścia do dziedzictwa kulturowego i zajmuje się różnymi jego aspektami, m.in. stosunkiem do niego lokalnych społeczności, działaniami na jego rzecz, a także wartościami płynącymi z regionalnego dziedzictwa kulturowego.
Książka koncentruje się wokół problematyki związanej bezpośrednio z twórczością Orsona Wellesa. Kolejne rozdziały poświęcono analitycznym ujęciom jego filmów (także tym mniej znanym, jak np. Intruz), reinterpretacji Obywatela Kane’a, rozmaitym kontekstom produkcyjnym dzieł reżysera, jego praktyce adaptatorskiej (filmowej i, co także ważne, radiowej), a także filmom, które ostatecznie nie zostały ukończone, a stanowią istotne ogniwo filmografii twórcy (choćby Jądro ciemności) oraz aktorskiej metodzie Amerykanina.
W rozprawie poddano analizie domowe „perypetie” polskich par żyjących w szczególnym momencie społecznych przemian, pokazując, w jaki sposób rzeczywistość ekonomiczno-społeczna i naciski kulturowe mogą decydować o ich mikrorelacjach i mikrowyborach, a jednocześnie, w jaki sposób mikrodziałania układające się w sekwencje działań zbiorowych decydują o przekształceniach obyczajów w sferze rodziny w skali makro. Analizy i rozważania oparto na materiale pochodzącym ze złożonych badań jakościowych przeprowadzonych nad 23 parami.
Dziewięciu autorów z różnych ośrodków akademickich w Polsce oraz dwóch wybitnych mediewistów czeskich przedstawiło życie i twórczość Jana Husa na tle ówczesnej sytuacji społeczno-politycznej oraz okoliczności procesu i wyroku śmierci wydanego przez sobór w Konstancji w 1415 r. W pracy zwrócono uwagę na odległe skutki dzieł Jana Husa, widoczne w stosunkach polsko-czeskich w dobie husyckiej, na soborze w Bazylei czy też w pismach Marcina Lutra i ideach reformacji.
W oddawanym do rąk czytelników zbiorze studiów znajdują się artykuły, w których Włodzimierz Mokry pisze o europejskim wymiarze chrztu św. Włodzimierza, Paweł Sekuła o kontaktach Gdańska z Rusią Kijowską, a Agnieszka Gronek o wizerunkach św. Włodzimierza w sztuce ukraińskiej XVII i XVIII w. Referaty naukowców z Ukrainy poświęcone są kijowskiej tradycji badania Pisma Świętego i obecności chrztu Rusi w literaturze ukraińskiego baroku. Artykuł Aleksandra Lipatowa dotyczy ideologii i polityki historycznej obecnej władzy w Rosji w kontekście zawłaszczania spuścizny św. Włodzimierza. Gdańscy naukowcy zaś piszą o roli prawosławia w myśli polskiego filozofa Mariana Zdziechowskiego, o roli Kościoła greckokatolickiego w wizji dziejów Ukrainy metropolity Andrzeja Szeptyckiego oraz o czasach niemal współczesnych, czyli o miejscu świeckich w Kościele greckokatolickim w Polsce w latach osiemdziesiątych XX w.
Monografia, która trafia do Państwa rąk, powstała z inicjatywy koleżanek i kolegów z pracy, przyjaciół oraz uczniów prof. Tadeusza Bogdanowicza, obchodzącego jubileusz siedemdziesięciolecia urodzin. Publikacja zawiera prace z zakresu kulturoznawstwa, literaturoznawstwa, filmoznawstwa, językoznawstwa i pedagogiki. Tom składa się z prac, z których każda wpisuje się w tak zwaną problematykę słowiańską. Wszystkie pokazują, że nie tylko relacje polsko-rosyjskie, ale również wszystko to, co ma miejsce na wschód, południe, a nawet północ od naszych obecnych granic, znajduje żywe zainteresowanie wśród sporej grupy badaczy reprezentujących różne dyscypliny i zainteresowania naukowe.
Książka jest skierowana do szerokiego grona odbiorców, zarówno z kręgów nauki, jak i innych zainteresowanych turystyką oraz jej aspektami zarówno w wymiarze historycznym, jak i współczesnym, kulturowym oraz społecznym. Prezentuje kwestie dotyczące warunków podróżowania, zagadnień propagandowych i reklamowych wykorzystywanych w turystyce. W publikacji zostały także przedstawione tematy nawiązujące do elementów regionalnych i religijnych związanych z turystyką.
Drugi tom monografii stanowi kontynuację i dopełnienie pierwszej jej części, prezentującej Czytelnikowi teksty dotykające filozoficzno-religijnego oraz kulturowo-literackiego wymiaru samotności. Tom drugi poświęcony jest literackim kontekstom samotności, ukazanej w różnorodnych aspektach przez pisarzy polskich i rosyjskich. Autorzy tekstów zgromadzonych w niniejszym tomie zwracają uwagę na uniwersalny sens i temporalną ciągłość tego wieloznacznego i niezwykle pojemnego semantycznie fenomenu kulturowego, jakim bez wątpienia jest samotność. Badacze skupiają się między innymi wokół problemów w naturalny sposób wynikających z poczucia osamotnienia. W centrum uwagi literaturoznawców znajdują się więc: wyobcowanie, wykluczenie, odrzucenie, odmienność, konstytuujące sytuację egzystencjalną zarówno bohaterów literackich, jak i współczesnych odbiorców kultury.
Proponowana Czytelnikowi monografia jest swoistym trybutem na rzecz „oswajania” samotności. Autorzy zamieszczonych w niej tekstów starają się zbliżyć do tego fenomenu kulturowego. Dzieląc się swoimi przemyśleniami na temat samotności w kontekstach filozoficznym, kulturowym i literackim, badacze tworzą symboliczną przestrzeń spotkania dla wszystkich zainteresowanych analizowaną tematyką. W monografii ścierają się i uzupełniają poglądy oraz refleksje na temat alienacji, wyobcowania, inności, kształtując i aktualizując opinie, sądy i spojrzenia na te ważkie, dręczące problemy człowieka i świata współczesnego.
W książce omówiono zagadnienia związane z zakładaniem, organizacją i funkcjonowaniem miejscowości uzdrowiskowych i kąpielisk, których szczególnie intensywny rozwój przypadł na przełom wieków XIX i XX. Przykład Sopotu oraz zaangażowanego w jego rozwój Edwarda Herbsta stanowił wzorzec i wyzwanie dla autorów, którzy zdecydowali się podjąć temat działalności ekonomicznej, społecznej i kulturalnej dawnych i współczesnych mecenasów. Ważny i nośny okazał się problem społecznej odpowiedzialności biznesu wobec czynnych dziś uzdrowisk, kąpielisk i miejscowości wypoczynkowych. Nie mniej interesujące stało się pytanie o kontekst obyczajowy „zawsze modnych” podróży do kurortów. Spróbowano też wyjaśnić różnice między dawną filantropią a współczesnym sponsoringiem.
Fenomen podróży podejmowanych przez Słowian od wieków przyciągał uwagę ich europejskich i pozaeuropejskich sąsiadów. Zainspirowani relacjami podróżnymi ze świata słowiańskiego podejmowali egzotyczne wędrówki i konfrontowali wyobrażenia z niezwykłą rzeczywistością. Metaforyczność pojęcia „podróż" jest wykorzystana w sposób twórczy jako inspiracja do analizy różnego jej rozumienia, od dosłownego do metaftonimicznego, łączącego aspekt metonimii (przyległości znaczeń: przestrzennego i metaforycznego) i metafory, otwartej na różne skojarzenia i domeny kognitywne.
Do części teoretycznej należy m.in. przedstawienie głównych międzynarodowych i krajowych regulacji prawnych związanych z ochroną środowiska morskiego. Jedną z omówionych praktykowanych form ochrony jest prowadzenie monitoringu. Niezwykle istotną kwestią jest też zapobieganie zanieczyszczeniom w trakcie bezawaryjnej eksploatacji statków oraz przewożenia różnych substancji – przez odpowiednią gospodarkę odpadami. Najpoważniejsze zanieczyszczenia powodują substancje ropopochodne. Poznanie omówionych w pracy skomplikowanych procesów, dotyczących zachowania się rozlewu olejowego w morzu, to podstawa skutecznej walki z nim.
Kwestie zagrożenia środowiska morskiego najbardziej uwidaczniają się w wyniku katastrof jednostek pływających. Przedstawiono dwadzieścia największych pod względem ilościowym rozlewów olejowych oraz dwa, choć nie należące do największych (pozycje 35. i 131.), które doprowadziły do największego spustoszenia w środowisku naturalnym. Zaprezentowano także wybrane katastrofy na Bałtyku. Ta część pracy jest bogato ilustrowana m.in. oryginalnymi zdjęciami z poszczególnych wydarzeń.
Zanim powstały odpowiednie przepisy regulujące pozbywanie się różnych odpadów, w morzach i oceanach następowało składowanie bojowych środków trujących, odpadów nuklearnych czy urobku czerpalnego. O tym i o wynikającym stąd potencjalnym zagrożeniu również jest mowa w pracy.
Autorka pracy stworzyła koncepcję badań dotyczącą kierunku badawczego, który koncentruje się wokół zasadniczego przedmiotu zainteresowań pedagogiki resocjalizacyjnej jako interdyscyplinarnej dziedziny pedagogiki specjalnej i pedagogiki ogólnej. Jest to nurt badawczy nawiązujący do analizowania, definiowania, identyfikowania i interpretowania zjawiska niedostosowania oraz wykolejenia społecznego, przestępczości pierwotnej i powrotnej, a także zjawiska „kariery” przestępczej i przestępcy z „karierą”. Jest to trend badawczy, który odnosi się do poszukiwania symptomów nieprzystosowania oraz wykolejenia społecznego, odkrywania genezy przestępczości chronicznej, , wykrywania etiologii przestępczości ewolucyjnej, a także poszukiwania mechanizmów przestępczości jako stylu i trybu życia.
Książka powstała z myślą o tym, aby zweryfikować obiegowe stereotypy dotyczące osób transpłciowych i ich obrazu w polskim społeczeństwie, które wydają się być niezgodne z aktualnymi badaniami społecznymi dotyczącymi omawianej grupy osób. Zaproponowano spojrzenie na osoby transpłciowe oparte na ich percepcji samych siebie. Publikacja opiera się zatem nie tylko na przeprowadzonych wśród osób transpłciowych badaniach społecznych i ich analizie, ale również odnosi się do zamieszczonych w książce opowieści biograficznych zebranych i opracowanych przez autorów publikacji.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
