Tematem najnowszego tomu "Zeszytów naukowych Centrum Badań im. Edyty Stein" jest namysł nad fenomenem śmierci, a szczególnie nad współczesnym dyskursem o niej. Doświadczenie śmierci, które ze swojej istoty ma charakter uniwersalny, przynależąc jednocześnie do świata natury, jak i zmagającej się z nią kultury, pozostaje nieredukowalnym problemem i wyzwaniem dla każdego człowieka, i refleksji humanistycznej w ogóle. Niezależnie od ram, w których podejmuje się namysłu nad rozmaitymi aspektami śmierci, to stosunek do tego granicznego doświadczenia - pomimo radykalnych zmian w wizji świata i człowieka, społecznych uwarunkowań i światopoglądowych zwrotów - nigdy nie pozostawał obojętny.
„Ekotopie” rejestrują moment narodzin technokulturowego paradygmatu nowoczesności, który okazał się fundamentalną zmianą w myśleniu o obopólnych relacjach człowieka wobec otoczenia i jednocześnie głównym filarem pojęciowo-teoretycznym najnowszej humanistyki.
Autorka analizuje konsekwencje fenomenów kulturowych, naukowych i technologicznych, takich jak loty kosmiczne, sieci wymiany danych, demokratyzowanie się mediów, ale też projektowanie antropo- i naturotechnik czy nuklearne zagrożenia z okresu zimnej wojny. W książce przeplatają się bardzo różne zjawiska, jak choćby artystyczne dokonania Roberta Smithsona, grupy Ant Farm czy Myrona Kruegera; rewolucyjne rozwiązania technologiczne Buckminstera Fullera oraz Ivana Sutherlanda (twórcy VR); a także takie pionierskie badania, jak słynny eksperyment „Biosfera 2”. Równocześnie Ekotopie budują sieci zależności pomiędzy koncepcjami artystycznymi, filozoficznymi i naukowymi; m.in. cybernetyką drugiego rzędu, fizyką kwantową, biologią, ekologią, software studies czy sferologią Petera Sloterdijka.
Autor rozważa związek edukacji z rodziną, jak się okazuje – ważny ze względów pedagogicznych i dla podmiotów go tworzących, wymagający swoistego monitoringu badawczego, wynikającego z dynamiki jego postaci, warunkowanej bogatym kontekstem „płynnych” uwarunkowań. Opis i analiza problematyki związku edukacji z rodziną oparte są na refleksjach teoretycznych, poszukiwaniach badawczych, wynikających z nich wnioskach także wynikach badań własnych. Pozwala to na rozpatrzenie i zaprezentowanie zasadniczego przedmiotu poznania w dwóch wymiarach: społecznym – poprzez odwołanie się do ujęcia obiektywistycznego oraz indywidualistycznym, podmiotowym – z perspektywy subiektywizmu. Konkretyzację obrazu edukacji wiązanej z rodziną, opartą na współistnieniu elementów znaczących strukturalnie, jak i tych wynikających z jakościowych badań jednostkowych biografii zawierają kolejne rozdziały książki. Zawarta jest w nich między innymi refleksja wskazująca na trendy ponowoczesności i te obowiązujące w kontekstach społeczeństwa polskiego, także wzbudzająca zainteresowanie biografią – jako kategorią wykorzystywaną do przyglądania się edukacji.
Przedmiotem rozprawy, usytuowanej na pograniczu literaturoznawstwa, filozofii i teologii, jest próba nakreślenia nowego statusu figury – zwłaszcza metafory – w podwójnym kontekście: hermeneutyki biblijnej oraz postmetafizycznych nurtów refleksji po Nietzschem i Heideggerze (od Levinasa do Mariona). Interdyscyplinarnym rozważaniom towarzyszą pytania o kondycję europejskiego chrześcijaństwa w epoce uznawanej powszechnie za pochrześcijańską: Czy zmierzch metafizycznego paradygmatu w kulturze Zachodu nie otwiera paradoksalnej szansy na reinterpretację biblijnego dziedzictwa? Czy postulowana przez Ricoeura ontologia metafory nie umożliwia wyjścia poza fatalną antynomię znaczenia dosłownego (zobowiązującego etycznie) i niedosłownego (sprowadzanego do retorycznej gry)? Refleksję dopełnia przegląd uprzywilejowanych figur współczesnej humanistyki (Daru, Kenozy i Wydarzenia) oraz próba ich transpozycji w figuralnej lekturze zapisków św. Teresy z Lisieux, Simone Weil i Emila Ciorana.
„Książka recenzowana stanowi ważny i interesujący dla nauk o polityce temat badawczy. Przedmiotem rozważań Autorka uczyniła problematykę poświęconą marketingowi politycznemu, a szczegółowiej ujmując – marketingowym działaniom w okresach między kolejnymi elekcjami […] Należy stwierdzić, że w recenzowanym opracowaniu Autorka potrafiła, co jest trudne i wymaga już dojrzałości intelektualnej, ukazać złożone uwarunkowania politycznego manipulowania marketingowego, sformułować frapujące pytania badawcze, a co ważniejsze – przedstawić własny punkt widzenia złożonego obrazu wykreowanej wizerunkowo rzeczywistości […] Przedłożona do recenzji przedmiotowa publikacja powinna ujrzeć »światło dzienne«, i to jak najszybciej, a szczególnie z racji, że tego typu tematyka należy jeszcze wciąż na polskim rynku wydawniczym do rzadkości. Ten niedosyt powoduje bezsprzecznie, że książka ta znajdzie wielu Czytelników, i w moim przekonaniu jest ona wysoce oczekiwaną pozycją. Ma walor nie tylko stricte teoriopoznawczy, ale też została »umocowana« w ramach polskiej »inżynierii społecznej« (tzw. case study)”.
Z recenzji dr. hab. Roberta Wiszniowskiego
Zamieszczone w niniejszej pracy artykuły wpisują się w interdyscyplinarny dyskurs na temat współczesnej pomocy psychologiczno-pedagogicznej. W przedkładanym czytelnikowi zbiorze opracowań znalazły się zarówno analizy stricte teoretyczne, jak i rozważania o charakterze empirycznym, związane z praktyką pracy pomocowej. Oś narracji stanowi zjawisko socjoterapii: definicje pojęcia, funkcje, znaczenie oraz stosowane metody i techniki. W pracy wyróżniono dwie części: teoretyczną i praktyczną.
Książka analizuje życie ubogich przez pryzmat koncepcji kultury ubóstwa Oscara Lewisa, w której zawarte jest szersze aniżeli ekonomiczne, rozumienie sytuacji człowieka pozbawionego możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb. Analiza odnosi koncepcję kultury ubóstwa do polskiej rzeczywistości i do życia ludzi, dla których bieda nie jest jedynie epizodem, ale trwałym doświadczeniem wpływającym na wszystkie sfery życia. Analiza wykorzystuje zgromadzony przez Lewisa materiał badawczy, a także polskie „Pamiętniki bezrobotnych” z lat 30. i początku XXI wieku. Praca podejmuje zagadnienia dotyczące: socjalizacji jednostek w warunkach ubóstwa, interakcji, które są określone przez piętno, konstruowania obrazu samego siebie w warunkach biedy, relacji pomocy, trudności w kontaktach z pracodawcami. Zawiera też analizy dotyczące posiadanego kapitału i konsumpcji w sytuacji skrajnej nędzy. Książka ukazuje także wartości uznawane i realizowane w życiu grup zmarginalizowanych przez ubóstwo, zawiera wiele interesujących egzemplifikacji obrazujących omawiane problemy.
Drugie wydanie książki zawierającej rewizję poglądów o początkach Kościoła w Polsce dokonanej na podstawie interpretacji głównych źródeł historycznych, z których część po raz pierwszy wprowadzono do dyskusji nad problemem, a część poddano analizie z wykorzystaniem wersji tekstów istotnie odmiennych od dotychczas wykorzystywanych. Rezultaty analiz źródłowych nie doprowadziły do konstrukcji nowej syntezy początków Kościoła w Polsce, gdyż różnice interpretacyjne poszczególnych zapisów źródłowych nie są jednoznaczne, a ich nagromadzenie nie daje podstaw do ukształtowania jednolitego obrazu problemu początków Kościoła w Polsce. Praca stanowi obecnie jedno z najobszerniejszych i najwnikliwszych opracowań tego tematu.
Książka jest próbą zrozumienia i opisu preferencji językowych pacjentów cierpiących na schizofrenię paranoidalną w porównaniu z preferencjami osób zdrowych. Pojęciem modelującym te preferencje i nadającym im pewną uporządkowaną strukturę jest pojęcie „stylu mówienia” rozumianego jako zespół względnie stałych i typowych dla jednostki form i środków językowych, używanych do wyrażania indywidualnych treści. W celu operacjonalizacji tego pojęcia posłużono się zmodyfikowanymi i zaadaptowanymi do języka polskiego Wskaźnikami Stylu Mówienia Suitberta Ertela oraz autorskim Wskaźnikiem Akceptowalności Gramatyczno-Semantycznej. Przeprowadzone badanie z udziałem 130 pacjentów ze zdiagnozowaną schizofrenią paranoidalną i 130 osób zdrowych wykazało różnice zarówno w wyborach leksykalnych, jak i w warstwie syntaktycznej analizowanych tekstów. Dowiodło ono, że proces chorobowy i dominujące objawy kliniczne w sposób istotny modyfikują styl mówienia osób ze schizofrenią.
Książka stanowi ogląd teoretyczno-empiryczny procesu adaptacji dzieci do wymagań edukacji przedmiotowej. Składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza stanowi analizę o charakterze teoretycznym i rekonstrukcyjnym zasadniczego problemu. Na tle rozważań nad sensem i znaczeniem adaptacji, podjętych w interdyscyplinarnym kontekście, dokonano opisu mechanizmu adaptacji prorozwojowej i jego uwarunkowań. Jednocześnie ukazano dzieciństwo, jako okres najbardziej sprzyjający dla procesu gromadzenia doświadczeń adaptacyjnych, dzięki nieograniczonym wówczas możliwościom centralnego układu nerwowego. Ponadto, wyeksponowano wagę edukacji szkolnej w kontekście progu między edukacją elementarną a edukacją przedmiotową, ukazując znaczenie jakości uprzednich doświadczeń szkolnych, wyniesionych z etapu edukacji zintegrowanej dla pełnienia roli ucznia na kolejnym szczeblu nauczania.
Książka poświęcona jest złożonym problemom funkcjonowania społeczności lokalnej w aspekcie jej funkcji wychowawczo-profilaktycznej, na przykładzie powiatu goleniowskiego (Zachodniopomorskie). Układ pracy pozwala jednocześnie na porównanie wywodów autorek z ilustrującymi je zbiorami danych.
Publikacja jest w pewnym sensie ewenementem pisarstwa pedagogicznego, gdyż zazwyczaj współczesna polska twórczość naukowa poświęcona jest globalnym problemom i zjawiskom społecznym, tracąc w ten sposób z pola widzenia lokalne różnice, które jednak właśnie w kontekście globalizacji nabierają szczególnego znaczenia.
Książka wzbogaci polski rynek publikacji pedagogicznych, szczególnie w zakresie ukazywania znaczenia lokalnych środowisk społecznych w kreowaniu i realizowaniu funkcji wychowawczo-profilaktycznych. Takich bowiem publikacji brakuje w polskiej, pedagogicznej rzeczywistości księgarskiej.
Monografia dotyczy zagadnienia konsumpcjonizmu oraz toczącego się wokół niego współcześnie dyskursu, na który trafia jednostka próbująca zrozumieć otaczający świat oraz dyskursu naukowego. Działa on na „Ja”, które może przyjąć różne sposoby komunikowania swego „bycia w świecie”, staje wobec różnorodnych możliwości wyrażenia się i istnienia. Badając otoczenie człowieka, kulturę czy jej elementy bezpośrednio oddziałujące na niego, można stwierdzić, w jaki sposób są one odbierane i jaki jest ich wpływ na poszczególne jednostki. Sens życia (o ile możemy o nim dzisiaj jeszcze mówić) nadany przez daną kulturę trudno uchwycić, można jednak szukać komunikacji „bycia” każdego „Ja”. Praca zawiera próbę odpowiedzi, dlaczego powstał dyskurs mówiący o społeczeństwie konsumpcyjnym i jaką rzeczywistość wyznacza lub jaką rzeczywistość próbuje budować.
Książka prezentuje badania nad obecnym stanem edukacji wczesnoszkolnej prowadzone w 2009 roku w 107 szkołach z różnych środowisk (dużych i małych miast oraz wsi) kraju. Celem było ukazanie zmian, jakie nastąpiły w edukacji elementarnej po 10 latach wdrażania reformy polskiej oświaty.
Autorzy starają się odpowiedzieć na takie pytania, jak: na ile szkoła tworzy dziecku warunki do wielorakiej autentycznej aktywności, w jakim stopniu realizowana jest koncepcja holistycznego postrzegania dziecka jako indywidualnego podmiotu, jakie strategie edukacyjne stosują nauczyciele małego dziecka, jakie są osiągnięcia rozwojowe dzieci kończących obecnie edukację elementarną w zakresie kluczowych kompetencji?
Monografia dotyczy zagadnienia jakości życia w pracy – jednego z ważniejszych problemów współczesnej psychologii pracy. Ze względu na gwałtowne przemiany warunków pracy wzrasta zainteresowanie czynnikami, które sprawiają, że pracownicy chcą wykazywać więcej niż minimum wymaganego wysiłku. Zaangażowanie w pracę to konstrukt niedawno wprowadzony do psychologii. W książce przedstawiono problematykę zaangażowania w pracę, sposoby jego pomiaru i wyniki najnowszych badań ukazujących przyczyny angażowania się w nią. Prezentuje koncepcje, metodologię i wyniki badań w dwóch paradygmatach: praktyki biznesowej i badań akademickich, a także wyniki badań międzynarodowych oraz badań prowadzonych w Polsce. Publikacja adresowana do pracowników naukowych i studentów specjalizujących się w zarządzaniu zasobami ludzkimi oraz osób odpowiedzialnych za inicjowanie w przedsiębiorstwach programów budowy kultury zaangażowania.
W niniejszym opracowaniu tłumaczenie ujęto w terminach umiejętności rozwiązywania problemów, a konkretnie przez pryzmat dążenia organizmów do pojęcia homeostazy rozumianego jako tworzenie wysepek: „malejącej entropii w świecie jej powszechnego wzrostu”. Główny nacisk przeniesiono zatem na aktywność tłumacza i podmiotów komunikujących się, traktując teksty źródłowe i docelowe jako naturalne punkty wyjścia i rezultaty tak zorientowanego działania. Komunikacja polsko-japońska oraz przekład jako element niezbędny w jej kontekście dla zachowania homeostazy tekstów rodzą określone wyzwania z punktu widzenia członków obu kultur. Dotyczą one właściwości kodów oraz wzorców zachowań preferowanych w każdym ze środowisk komunikacyjnych. Wyzwania odnoszą się do tłumaczy, ale i do innych uczestników interakcji. Osiąganie homeostazy w procesie tłumaczenia polega na dążeniu do zachowania w pełni właściwości tekstu źródłowego w tekście (i kontekście) docelowym.
Tom XXII (2012) „Roczników Socjologii Rodziny” pod tytułem „Oblicza małżeństwa” zawiera dziesięć artykułów poruszających różne aspekty małżeństwa jako instytucji i jako nieformalnego związku. Każdy z artykułów pokazuje przynajmniej jeden istotny czynnik determinujący charakter związku. Autorzy są zgodni w twierdzeniu, że pomimo wzrastającej liczby nieformalnych związków partnerskich i spadku liczby zawieranych małżeństw, instytucja małżeństwa nadal funkcjonuje. Pomimo zmian zachodzących w postawach młodych ludzi wobec małżeństwa, szczególnie zmian dotyczących akceptacji współżycia przed ślubem, antykoncepcji, aborcji, oraz przyzwolenia na rozwody w sytuacjach trudnych, a także zjawisk świadczących o (de)instytucjonalizacji, odchodzeniu od wcześniejszych tradycji, innowacji i manifestacji oryginalności, nie maleje u młodych ludzi chęć do zawierania małżeństwa.
Z socjologicznej i psychologicznej perspektywy pokazane są czynniki wpływające na sposób, w jaki definiują siebie młodzi dorośli nie posiadający partnera życiowego. Przywołane w artykułach teoretyczne ustalenia dotyczące życia w pojedynkę ujawniają ogromne zróżnicowanie w zakresie rozumienia kim jest singiel i także przyczyn, dla których nie ma on partnera czy małżonka. Z jednej strony wzrasta zainteresowanie modelem życia w pojedynkę, a z drugiej strony stabilizują się postawy wobec formalizacji związku.
Z pedagogicznego punktu widzenia pokazane są uwarunkowania sieciowego szukania partnera, a także czynniki pozwalające na przekładanie sieciowej znajomości w realne życie partnerskie. Zaś w psychologicznym ujęciu prezentowane są uwarunkowania otwartości w związku małżeńskim i jej znaczenie dla powodzenia w małżeństwie. Również w ujęciu psychologicznym przedstawione są wybrane cechy małżeństwa wpływające na stabilizację i trwałość oraz chroniące przed rozwodem.
Tom ten pokazuje również mniej znane oblicza związków nieformalnych, dzięki interesującym wynikom badań (z psychologicznego punktu widzenia) nad matkami tworzącymi związki homoseksualne, ze szczególnym uwzględnieniem ich obaw przed odrzuceniem dziecka przez rówieśników bądź ich rodziców, oraz zmagań z konfliktem motywacyjnym pomiędzy chęcią uchronienia dziecka przed ewentualną nieprzychylnością otoczenia.
Podręcznik złożony z tekstów praktyków arteterapii i terapii przez sztukę, którzy są wieloletnimi dydaktykami. Prześledzenie ich tekstów – powstałych na przestrzeni kilkunastu lat – ma pokazać ewolucję myślenia i działania w obszarze terapii i edukacji przez sztuki wizualne (artykuły Eugeniusza Józefowskiego),teatroterapię (artykuły Anity Stefańskiej) oraz muzykoterapię (teksty Marty Szabelskiej-Holeksy).
Książka adresowana jest do studentów kierunku pedagogika ze specjalnością edukacja wczesnoszkolna z arteterapią, a także innych kierunków, takich jak edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych lub muzycznych oraz wszystkich zajmujących się terapią sztukę i arteterapią.
Podręcznik złożony z tekstów praktyków arteterapii i terapii przez sztukę, którzy są wieloletnimi dydaktykami. Prześledzenie ich tekstów ? powstałych na przestrzeni kilkunastu lat ? ma pokazać ewolucję myślenia i działania w obszarze terapii i edukacji przez sztuki wizualne (artykuły Eugeniusza Józefowskiego),
teatroterapię (artykuły Anity Stefańskiej) oraz muzykoterapię (teksty Marty Szabelskiej-Holeksy). Książka adresowana jest do studentów kierunku pedagogika ze specjalnością edukacja wczesnoszkolna z arteterapią, a także innych kierunków, takich jak edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych lub muzycznych oraz wszystkich zajmujących się terapią sztukę i arteterapią.
W większości opracowań dotyczących dziecięcej niesprawności podejmowane są zagadnienia dotyczące szeroko rozumianej rehabilitacji dziecka i ogólnego wspierania jego rodziny. Niniejsze rozważania koncentrują się wokół wielostronnie trudnej sytuacji rodzin mających dziecko z niepełnosprawnością, akcentując jej pozytywne ujęcie. W Polsce rzadko dotąd były prowadzone badania ukierunkowane na analizę pozytywnego przeżywania specjalnego rodzicielstwa. Autorzy zwykle zwracają uwagę na negatywne konsekwencje
dziecięcej niepełnosprawności dla funkcjonowania rodziców. Taka negatywna diagnoza pozwala na zrozumienie sytuacji matek czy ojców, nakreślenie obszarów ryzyka dotyczących ich zdrowia psychicznego i somatycznego, nie ukazuje jednak możliwości radzenia sobie z wyzwaniami, jakie niesie im los.
Przedstawiciele psychologii pozytywnej proponują zogniskować uwagę na źródłach wewnętrznej mocy tkwiącej w człowieku, niezbędnej do radzenia sobie z problemami. Rodzicielska odpowiedź na zaburzenie rozwojowe występujące u dziecka w dużej mierze zależy od zasobów tkwiących w matce czy ojcu, a w szerszym ujęciu – w rodzinie. O sile rodziny i poszczególnych jednostek świadczy m.in. ich gotowość do mierzenia się z problemami, jakie przynosi życie, a także zdolność do czerpania z niego radości – pomimo
wszystko.
W zależności od poznawczej wizji siebie i świata, jaką osoba tworzy, dokonuje ona wyborów dotyczących działania, przeżywa też określone emocje. Ich konsekwencje odnoszą się nie tylko do podmiotu, ale i do osób pozostających z nim w relacji, szczególnie gdy mamy do czynienia z relacją między matką a dzieckiem, która prowadzi je ku światu.
Książka stanowi pokłosie konferencji naukowej "Uniwersytet Janowi Pawłowi II", zorganizowanej dla upamiętnienia przyjęcia przez Ojca Świętego doktoratu honoris causa UAM. Zawiera referaty ukazujące Jana Pawła II jako filozofa, teologa, wielkiego myśliciela, poetę, dramaturga i charyzmatycznego pasterza Kościoła powszechnego. Poszerza i systematyzuje wiedzę o tej wyjątkowej postaci współczesnego świata.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
