Publikacja prezentuje autorski model wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z niepełnosprawnościami lub zagrożonych niepełnosprawnością skoncentrowany na interakcjach rodzice – dziecko. Wyróżniono tu sześć cech, którymi powinny charakteryzować się interakcje wspomagające rozwój: okazywanie dziecku miłości, wrażliwe odpowiadanie na zachowania dziecka, podzielanie tematu interakcji, dopasowywanie oddziaływań do potrzeb i możliwości dziecka, wzajemność oraz kierowanie zachowaniem dziecka.
Autorka zwraca uwagę na bogactwo związków frazeologicznych występujących w języku, ich inspirujące i interesujące źródło. Każdy język pełen jest stałych połączeń wyrazowych, których znaczenie jako całości nie odpowiada znaczeniu poszczególnych słów tworzących. Każdy użytkownik języka opanowuje je w procesie uczenia się języka w wyniku relacji komunikacyjnych z innymi ludźmi i edukacji. W efekcie posługuje się nimi intuicyjnie i niejako automatycznie, nie koncentrując uwagi na dociekaniu ich znaczenia. Niektóre z tych połączeń występują wyłącznie w danym języku i nie można ich w sposób dosłowny przetłumaczyć na inne języki. Czasem trudno w języku ojczystym precyzyjnie wyjaśnić znaczenie danego związku frazeologicznego, gdyż pewne słowa trudno zastąpić innymi, wyrażającymi tę samą treść w tym samym języku.
Od kilkudziesięciu lat stereotypy stanowią przedmiot nieustającego zainteresowania przedstawicieli wielu dziedzin nauki i źródło inspiracji intensywnych badań, wzbogacających wiedzę psychologiczną, społeczną i kulturową. W ujęciu psychosemantycznym, plasującym się na pograniczu perspektywy poznawczej i językoznawczej, stereotyp traktowany jest jako rodzaj umysłowej reprezentacji kategorii, z wyrazistym aspektem ewaluacyjno-afektywnym, wpływający, często w sposób niekontrolowany, na różne procesy poznawcze, w tym na proces spostrzegania społecznego i komunikacji interpersonalnej.
Książka prezentuje rekonstrukcję ponadindywidualnych reprezentacji złożonych kategorii stereotypowych, powstających w wyniku połączenia płci jako czynnika kategoryzacji oraz czynników typu naród, religia, zawód i dysfunkcja (np. inwalidka, chrześcijanka, kobieta-polityk, Hiszpanka) oraz szczegółowe porównania stereotypów różniących się jednym czynnikiem kategoryzacji (np. inwalidka a kobieta, inwalidka a kobieta niewidoma, Hiszpanka a Hiszpan, chrześcijanka a muzułmanka). Materiał do rekonstrukcji stanowiły dane z badań przeprowadzonych za pomocą baterii technik werbalnych wśród w sumie ponad 1400 osób, przedstawicieli różnych narodowości.
Książka przedstawia problem resocjalizacji penitencjarnej specyficznej kategorii osadzonych. Autorka zastanawia się nad czynnikami ryzyka, które prowadzą do popełniania czynów zabronionych przez kobiety, a także nad możliwościami systemu penitencjarnego w kontekście oddziaływań resocjalizacyjnych: czy są one dostosowane do potrzeb i możliwości skazanych, czy eliminują te czynniki, które skorelowane są z przestępczością. W monografii przywołany został także obecnie obowiązujący w literaturze przedmiotu nurt myślenia o resocjalizacji – jest to Model RNR (Risk-Need-Responsivity) oraz podejście kognitywno-behawioralne do praktyki korekcyjnej.
Książka jest pozycją pełną zalet. Widać, że autor posiada wiedzę literaturoznawczą, kulturologiczną, a na dodatek ma doświadczenie w pracy z młodzieżą i posiada pewną wrażliwość moralną, sądzę, że niezbędną, kiedy mamy badać zjawisko tak istotne dla młodego pokolenia, a równocześnie budzące niepokój.
Z recenzji prof. dr hab. Wojciech Kajtocha
Zamieszczone w książce teksty są wyrazem namysłu nad rzeczywistością edukacyjną. Nabiera ona konkretnych wymiarów i znaczenia dzięki prezentacji struktur oraz zasad funkcjonowania systemu szkolnictwa w Niemczech, Holandii i Stanach Zjednoczonych, a także przywołaniu wybranych odniesień do edukacji w Polsce. W centrum zainteresowania postawiono trzy kluczowe kategorie: edukację, stratyfikację społeczną i tożsamość młodzieży. Tworzą one swoiste „punkty orientacyjne” – organizujące stale obecne wątki refleksji socjologicznej i pedagogicznej, ukierunkowane na edukację uwikłaną w kontekst struktury społecznej i budowanie tożsamości.
W kolejnym, dziesiątym tomie serii „Socjologia i Socjologowie” już po raz trzeci prezentujemy niemiecką socjologię wsi i rolnictwa, próbując tym razem pokazać jej obszary problemowe w drugiej połowie pierwszej dekady XXI wieku (a więc w latach 2005–2010). Tak samo jak w obu poprzednich tomach zamieszczone teksty nie zostały dobrane przypadkowo – odzwierciedlają zarówno stan wewnętrznego rozwoju dyscypliny, jak i zjawiska charakterystyczne dla funkcjonowania obszarów wiejskich naszego zachodniego sąsiada, jednego z najbardziej rozwiniętych krajów świata.
Mądrość onieśmiela. Wobec niej trudno zająć stanowisko, powiedzieć cokolwiek wiążącego jeszcze trudniej, a żyć w zgodzie z nią – najtrudniej. A mimo to chcemy się mądrości przyjrzeć, i to wszechstronnie, aby to onieśmielenie obłaskawić, licząc, że w zamian mądrość się nam i na nas otworzy. Dlatego też zacznijmy skromnie od stwierdzenia, że podstawową zasadą mądrości jest kategoryczny nakaz znany od starożytności: "Działaj tak, abyś długo żył i dobrze ci się powodziło". Zasada ta sugeruje, iż mądrość jest „technologią dobrego życia”. A jeśli tak, to „mądrość jest, albo mogłaby być nauką”. Tysiąclecia dziejów ludzkości znaczenie tej zasady rozważało i próbowało egzystencjalnie ją opanować. A zatem nawiążmy do tych dziejowych trudów i zbierzmy nasze, współczesne względem niej, przemyślenia w „Nowy podręcznik mądrości tego świata”, mając w pamięci choćby kulturowej „Mądrość Przedwieczną”.
Monografia stanowi autorską próbę podporządkowania rzeczywistości społeczno-kulturowej pedagogice, nieco inaczej rozumianej, niż to ma miejsce w jej potocznym i naukowym odniesieniu. Tak pojęta Pedagogika (pisana z wielkiej litery) jest konceptem filozoficznym, antropologicznym i kulturowym, który na sposób edukacyjny, a więc i kształtujący, decyduje o przemianach, jakie dokonują się w świecie rzeczywistym, określanym jako paideutyczny. Istotnym elementem tak pojętej „światowości” jest człowiek, który w takiej sytuacji jako homo paedagogicus jest stwarzany na sposób pedagogiczny i Pedagogiczny, ale „elementem” aktywnym, samotworzącym się, współprzyczyniającym się do „dziania się dziejów” i samokreacji. Relacyjny związek stawania się istotą ludzką a rzeczywistością paideutyczną polega na tym, że dopełnia się on w kształtowaniu ludzkiej osobowości i ujawnianiu podmiotowości, które składają się na uniwersalne rozumienie pedagogiki jako nauki o „prowadzeniu”, której zadaniem powinno być wszechstronne badanie procesów zachodzących w jednostce ludzkiej pod wpływem czynników wewnętrznych, jak i zewnętrznych, z uwzględnieniem kontekstów historycznych. W tym celu podjęto próbę opracowania podstaw pod pedagogikę wiedzy, dokonano zarysu badania tak swoiście pojętej rzeczywistości poprzez metodę określaną jako fenomenoagologia oraz dokonano pewnych przewartościowań w podejściu do pedagogiki ogólnej, jako tej subdyscypliny, która ma badać podstawy myślenia i działania pedagogicznego.
Autorzy interdyscyplinarnych rozważań dwutomowej serii wydawniczej „Świat małego dziecka”, koncentrując się na istocie rozwoju dziecka i jego edukacji oraz sytuacjach, kiedy wymaga ono szczególnego wsparcia, starali się przedstawić Czytelnikowi analizowaną problematykę w sposób pozwalający nie tylko na dostrzeżenie wagi podejmowanych tematów, ale też umożliwiający własną refleksję nad zagadnieniami, które znajdując swoje podstawy w teorii nauk humanistycznych, społecznych, filozoficznych łączą się z praktycznymi wyzwaniami, jakie przed dzieckiem i dorosłym stawia świat współczesny. I choć problemy wieloaspektowego rozwoju, edukacji i terapii dzieci podejmują w sposób niezależny od siebie, w ramach różnych podejść teoretycznych i metodologicznych, redaktorzy serii skomponowali dwa spójne tomy. Mamy nadzieję, że zamieszczone w nich artykuły zainteresują zarówno teoretyków, jak i praktyków zajmujących się wspomaganiem i wspieraniem dzieci w rozwoju, a także studentów pedagogiki oraz dyscyplin jej pokrewnych i będą stanowiły inspirację do dyskursu i nowych badań.
"Walka o nowe harcerstwo". Harcerstwo w Polsce w latach 1944-1956
"Za i przeciw". Harcerze i ich organizacja w latach 1956-1973
"Druga Polska". Służba i praca harcerzy w latach 1973-1980
"Jak to się stało. Czasy nadziei i rozczarowań". ZHP w czasach stanu wojennego
"Harcerstwa Partia nie odda". Ruch harcerski w końcowych latach Polski Ludowej 1983-1989
"A kiedy wspomnień przyjdzie czas". Harcerstwo powojenne w opinii instruktorów i działaczy harcerskich.
Monografia stanowi zbiór kilkudziesięciu interdyscyplinarnych tekstów poświęconych problematyce zapotrzebowania na pomoc i wsparcie społeczne oraz egzemplifikacji jej świadczenia. Głównymi adresatami tej pomocy są rodziny, młodzież i dzieci – grupy osób, które często są bezradne wobec wymagań skomplikowanej rzeczywistości przemian kulturowo-gospodarczych. Stawiając rozliczne pytania, poszukując uzasadnień i teoretycznych wyjaśnień, diagnozując rzeczywistość społeczną oraz testując wybrane propozycje metodyczne, autorzy chcą skłonić do pogłębionej refleksji o samej naturze pomagania, jak i podmiotach przedsięwzięć pomocowych. Książka przeznaczona zarówno dla osób poszukujących teoretyczno-badawczych inspiracji, praktyków działających na rzecz pomocy rodzinom lub poszczególnym członkom sytemu rodzinnego, a także studentów kierunków humanistyczno-społecznych.
Tematem najnowszego tomu "Zeszytów naukowych Centrum Badań im. Edyty Stein" jest namysł nad fenomenem śmierci, a szczególnie nad współczesnym dyskursem o niej. Doświadczenie śmierci, które ze swojej istoty ma charakter uniwersalny, przynależąc jednocześnie do świata natury, jak i zmagającej się z nią kultury, pozostaje nieredukowalnym problemem i wyzwaniem dla każdego człowieka, i refleksji humanistycznej w ogóle. Niezależnie od ram, w których podejmuje się namysłu nad rozmaitymi aspektami śmierci, to stosunek do tego granicznego doświadczenia - pomimo radykalnych zmian w wizji świata i człowieka, społecznych uwarunkowań i światopoglądowych zwrotów - nigdy nie pozostawał obojętny.
„Ekotopie” rejestrują moment narodzin technokulturowego paradygmatu nowoczesności, który okazał się fundamentalną zmianą w myśleniu o obopólnych relacjach człowieka wobec otoczenia i jednocześnie głównym filarem pojęciowo-teoretycznym najnowszej humanistyki.
Autorka analizuje konsekwencje fenomenów kulturowych, naukowych i technologicznych, takich jak loty kosmiczne, sieci wymiany danych, demokratyzowanie się mediów, ale też projektowanie antropo- i naturotechnik czy nuklearne zagrożenia z okresu zimnej wojny. W książce przeplatają się bardzo różne zjawiska, jak choćby artystyczne dokonania Roberta Smithsona, grupy Ant Farm czy Myrona Kruegera; rewolucyjne rozwiązania technologiczne Buckminstera Fullera oraz Ivana Sutherlanda (twórcy VR); a także takie pionierskie badania, jak słynny eksperyment „Biosfera 2”. Równocześnie Ekotopie budują sieci zależności pomiędzy koncepcjami artystycznymi, filozoficznymi i naukowymi; m.in. cybernetyką drugiego rzędu, fizyką kwantową, biologią, ekologią, software studies czy sferologią Petera Sloterdijka.
Autor rozważa związek edukacji z rodziną, jak się okazuje – ważny ze względów pedagogicznych i dla podmiotów go tworzących, wymagający swoistego monitoringu badawczego, wynikającego z dynamiki jego postaci, warunkowanej bogatym kontekstem „płynnych” uwarunkowań. Opis i analiza problematyki związku edukacji z rodziną oparte są na refleksjach teoretycznych, poszukiwaniach badawczych, wynikających z nich wnioskach także wynikach badań własnych. Pozwala to na rozpatrzenie i zaprezentowanie zasadniczego przedmiotu poznania w dwóch wymiarach: społecznym – poprzez odwołanie się do ujęcia obiektywistycznego oraz indywidualistycznym, podmiotowym – z perspektywy subiektywizmu. Konkretyzację obrazu edukacji wiązanej z rodziną, opartą na współistnieniu elementów znaczących strukturalnie, jak i tych wynikających z jakościowych badań jednostkowych biografii zawierają kolejne rozdziały książki. Zawarta jest w nich między innymi refleksja wskazująca na trendy ponowoczesności i te obowiązujące w kontekstach społeczeństwa polskiego, także wzbudzająca zainteresowanie biografią – jako kategorią wykorzystywaną do przyglądania się edukacji.
Przedmiotem rozprawy, usytuowanej na pograniczu literaturoznawstwa, filozofii i teologii, jest próba nakreślenia nowego statusu figury – zwłaszcza metafory – w podwójnym kontekście: hermeneutyki biblijnej oraz postmetafizycznych nurtów refleksji po Nietzschem i Heideggerze (od Levinasa do Mariona). Interdyscyplinarnym rozważaniom towarzyszą pytania o kondycję europejskiego chrześcijaństwa w epoce uznawanej powszechnie za pochrześcijańską: Czy zmierzch metafizycznego paradygmatu w kulturze Zachodu nie otwiera paradoksalnej szansy na reinterpretację biblijnego dziedzictwa? Czy postulowana przez Ricoeura ontologia metafory nie umożliwia wyjścia poza fatalną antynomię znaczenia dosłownego (zobowiązującego etycznie) i niedosłownego (sprowadzanego do retorycznej gry)? Refleksję dopełnia przegląd uprzywilejowanych figur współczesnej humanistyki (Daru, Kenozy i Wydarzenia) oraz próba ich transpozycji w figuralnej lekturze zapisków św. Teresy z Lisieux, Simone Weil i Emila Ciorana.
„Książka recenzowana stanowi ważny i interesujący dla nauk o polityce temat badawczy. Przedmiotem rozważań Autorka uczyniła problematykę poświęconą marketingowi politycznemu, a szczegółowiej ujmując – marketingowym działaniom w okresach między kolejnymi elekcjami […] Należy stwierdzić, że w recenzowanym opracowaniu Autorka potrafiła, co jest trudne i wymaga już dojrzałości intelektualnej, ukazać złożone uwarunkowania politycznego manipulowania marketingowego, sformułować frapujące pytania badawcze, a co ważniejsze – przedstawić własny punkt widzenia złożonego obrazu wykreowanej wizerunkowo rzeczywistości […] Przedłożona do recenzji przedmiotowa publikacja powinna ujrzeć »światło dzienne«, i to jak najszybciej, a szczególnie z racji, że tego typu tematyka należy jeszcze wciąż na polskim rynku wydawniczym do rzadkości. Ten niedosyt powoduje bezsprzecznie, że książka ta znajdzie wielu Czytelników, i w moim przekonaniu jest ona wysoce oczekiwaną pozycją. Ma walor nie tylko stricte teoriopoznawczy, ale też została »umocowana« w ramach polskiej »inżynierii społecznej« (tzw. case study)”.
Z recenzji dr. hab. Roberta Wiszniowskiego
Zamieszczone w niniejszej pracy artykuły wpisują się w interdyscyplinarny dyskurs na temat współczesnej pomocy psychologiczno-pedagogicznej. W przedkładanym czytelnikowi zbiorze opracowań znalazły się zarówno analizy stricte teoretyczne, jak i rozważania o charakterze empirycznym, związane z praktyką pracy pomocowej. Oś narracji stanowi zjawisko socjoterapii: definicje pojęcia, funkcje, znaczenie oraz stosowane metody i techniki. W pracy wyróżniono dwie części: teoretyczną i praktyczną.
Książka analizuje życie ubogich przez pryzmat koncepcji kultury ubóstwa Oscara Lewisa, w której zawarte jest szersze aniżeli ekonomiczne, rozumienie sytuacji człowieka pozbawionego możliwości zaspokojenia podstawowych potrzeb. Analiza odnosi koncepcję kultury ubóstwa do polskiej rzeczywistości i do życia ludzi, dla których bieda nie jest jedynie epizodem, ale trwałym doświadczeniem wpływającym na wszystkie sfery życia. Analiza wykorzystuje zgromadzony przez Lewisa materiał badawczy, a także polskie „Pamiętniki bezrobotnych” z lat 30. i początku XXI wieku. Praca podejmuje zagadnienia dotyczące: socjalizacji jednostek w warunkach ubóstwa, interakcji, które są określone przez piętno, konstruowania obrazu samego siebie w warunkach biedy, relacji pomocy, trudności w kontaktach z pracodawcami. Zawiera też analizy dotyczące posiadanego kapitału i konsumpcji w sytuacji skrajnej nędzy. Książka ukazuje także wartości uznawane i realizowane w życiu grup zmarginalizowanych przez ubóstwo, zawiera wiele interesujących egzemplifikacji obrazujących omawiane problemy.
Drugie wydanie książki zawierającej rewizję poglądów o początkach Kościoła w Polsce dokonanej na podstawie interpretacji głównych źródeł historycznych, z których część po raz pierwszy wprowadzono do dyskusji nad problemem, a część poddano analizie z wykorzystaniem wersji tekstów istotnie odmiennych od dotychczas wykorzystywanych. Rezultaty analiz źródłowych nie doprowadziły do konstrukcji nowej syntezy początków Kościoła w Polsce, gdyż różnice interpretacyjne poszczególnych zapisów źródłowych nie są jednoznaczne, a ich nagromadzenie nie daje podstaw do ukształtowania jednolitego obrazu problemu początków Kościoła w Polsce. Praca stanowi obecnie jedno z najobszerniejszych i najwnikliwszych opracowań tego tematu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
