W rozprawie podjęto rozważania nad obecnością filmu w badaniach socjologicznych, nie unikając odniesień do innych nauk społecznych, gdyż trudno wskazać jednoznaczne granice między poszczególnymi dziedzinami wiedzy. Autor przedstawiając własną koncepcję filmu socjologicznego jako formy wypowiedzi naukowej, próbuje odpowiedzieć na pytanie, na ile film może być narzędziem uprawiania nauki i na ile może być jednym ze sposobów wypowiedzi naukowej, co prowadzi też do pytań o kryteria naukowości i samo pojęcie nauki. Dyskusyjną kwestią jest naukowa pełnowartościowość przekazu wideo. Wydaje się jednak, iż przykład filmu etnograficznego udowodnił, że za pomocą innego medium aniżeli słowo również można uprawiać naukę i komunikować wyniki badań naukowych – dlatego też omówiono w pracy możliwości użycia filmu w antropologii kulturowej oraz, co jest ważnym zadaniem tej książki, przedstawiono w sposób uporządkowany sposoby użycia filmu i wideo w socjologii.
W prezentowanych artykułach zaznaczone są wyraźnie trzy nurty refleksji o starości i o ludziach w starszym wieku. W pierwszym nurcie rozważań poruszone zostały klasyczne zagadnienia dotyczące pozycji i miejsca człowieka starego w rodzinie, ról rodzinnych, a w szczególności roli babci, relacji rodzinnych w układzie międzypokoleniowym oraz sytuacji człowieka starego w rodzinie na tle innych powiązań mikrostrukturalnych.
W drugim nurcie zostały pokazane kulturowe zmiany zachodzące w roli człowieka starego, osoby która wychodzi z tradycyjnych ról przypisanych przez stereotypy i realizuje swoje potrzeby indywidualne, wyzwalając sięz nacisku norm obyczajowych.
W trzecim nurcie refleksji poruszone zostały zagadnienia najsilniej łączące się z problematyką starości, czyli zagadnienia opieki, pomocy oraz wsparcia. Refleksja ta towarzyszy autorom próbującym odpowiedzieć na pytania – jak pomagać, kiedy pomagać i w jakim zakresie, jakie są realne możliwości rodziny jako tradycyjnej instytucji opiekuńczo-zabezpieczającej.
Te trzy nurty refleksji obecne w tym tomie tworzą wzajemnie uzupełniającą się całość, aczkolwiek nie wyczerpują znacznie szerszego spektrum zagadnień wiążących się ze starością, samopoczuciem człowieka starego i jego pozycją w rodzinie i społeczeństwie.
Autorzy monografii prezentują współczesne osiągnięcia medycyny i psychologii w obszarze diagnozy klinicznej zaburzeń osobowości. Wykraczają poza opis zaburzeń i proponują w ramach różnych paradygmatów spójne wyjaśnienia genezy i patomechanizmu zaburzeń osobowości.
Książka jest skierowana nie tylko do klinicystów i terapeutów, ale także specjalistów zajmujących się funkcjonowaniem człowieka w różnych okresach życia. Szczególnie przydatna dla studentów psychologii, pedagogiki, medycyny, gdyż obok prezentacji modeli wyjaśniających psychopatologię osobowości, zawiera także opisy przypadków konkretnych typów zaburzeń osobowości.
Prezentowany numer poświęcony refleksji nad sensem i znaczeniem baz danych dzisiaj, a także specyficznym problemom, których one obecnie dostarczają, został oparty na wielogłosie przedstawicieli nauk przyrodniczych i ścisłych, teoretyków oraz osób, które zajmują się bazami danych na co dzień, zawodowo. Mamy nadzieję, że ta wielość perspektyw (oraz powodów) przyglądania się bazom danych sprawi, iż przestaną być one postrzegane tylko i wyłącznie jako neutralne technologie, które po prostu ułatwiają nam życie, redukując jego złożoność i pozwalając nam skutecznie działać, ale że dostrzeżemy w nich również społeczne wytwory, narzędzia sprawowania władzy i zarządzania świadomością, narzędzia często niebezpieczne, ponieważ niepoddawane refleksji oraz krytycznemu namysłowi.
J. Hillis Miller (ur. 1928) jest jednym z najłatwiej rozpoznawalnych krytyków amerykańskich, współtwórcą tzw. „szkoły z Yale”, autorem ponad 20 książek. „O literaturze” to pierwsza w całości przełożona na język polski pozycja tego autora. Wydana po raz pierwszy w 2002 roku, może być traktowana jako summa jego doświadczeń i przemyśleń lekturowych adresowanych jednocześnie do szerszej publiczności. Miller w postaci sześciu przystępnych rozdziałów odpowiada na fundamentalne pytania, m.in.: o to czym jest literatura, po co i jak ją czytać. Dla studentów filologii, kulturoznawstwa i wszystkich osób zainteresowanych literaturą. „Niewielka, lecz ambitna książka J. Hillisa Millera jest zarówno interwencją na czasie w debaty o współczesnej wartości literatury (właśnie z tego powodu, że bacznie przygląda się czasowi lektury), jak i zaangażowanym wkładem w korpus tekstów poświęconych podtrzymaniu, skrytej w samym sercu literackiej tradycji Zachodu, zasadniczej tajemnicy, świeckiej magii”. Brian Dillon, Times Literary Supplement „Książkę czyta się niczym doskonały wykład. Miller jest ujmujący. Miller dobrze się bawi. Posiada autorytet osoby, która potrafi żonglować tym, co inni ledwo dźwigają (…) O literaturze jest nie tylko fascynujące, ale i zabawne”. The Common Review
Miłość według Jana Pawła II jest pojęciem semantycznie i aksjologicznie złożonym. Jest pozytywnym uczuciem, więzią z Bogiem, z drugim człowiekiem, skomplikowaną siłą, która skłania do zmierzania ku podobnym istotom. Wykracza poza sferę emocji, gdyż jest bezinteresownym darem ofiarowywanym przez osobę drugiej osobie, wartością najwyższą, transcendentną i najważniejszą. Miłość to także zdarzenie metafizyczne i psychologiczne: doświadczenie obecności i bliskości Boga, afirmacja wartości osoby, cnota, powołanie każdej istoty ludzkiej, postawa, sposób zaangażowania człowieka wobec innych, otwarcia się na ich potrzeby, komunikowanie się z resztą bytów przez swoje wnętrze, jak również tworzenie transcendentalnej rzeczywistości.
Autorka przyjmuje jako punkt wyjścia klasyfikację literatury o Dostojewskim autorstwa wybitnego współczesnego znawcy rosyjskiej myśli filozoficzno-religijnej Igora Jewłampijewa. Głównym przedmiotem badań są wielkie powieści pisarza oraz publicystyka i epistolografia. Centralnym w tym kontekście zagadnieniem twórczości Dostojewskiego jest relacja człowiek-Bóg. Książka składa się z dwóch części. W pierwszej (Związek sztuki i religii w twórczości Dostojewskiego) autorka określa specyfikę i oryginalność dzieła literackiego Dostojewskiego, jego szczególną formę artystyczną; w drugiej (Relacja Bóg-człowiek w twórczości Dostojewskiego) bada treści tego dzieła, a zwłaszcza centralne zagadnienie "zmagań" człowieka z Bogiem. W swoich rozważaniach autorka uwzględnia wszystkie polskie prace o Dostojewskim oraz liczne obcojęzyczne, w tym najnowszą literaturę rosyjską poświęconą Dostojewskiemu.
„Studia Edukacyjne” to interdyscyplinarne czasopismo naukowe poświęcone problemom współczesnej pedagogiki i edukacji. Stanowi ono płaszczyznę pozytywnej konfrontacji różnorodnych sposobów postrzegania i badania rzeczywistości społecznej; płaszczyznę interparadygmatycznego i interdyskursywnego dialogu reprezentantów odmiennych opcji teoretycznych i metodologicznych. Debaty na łamach czasopisma pozwolić mają na swoistą krystalizację najważniejszych dylematów współczesnych nauk o edukacji oraz relacji między wychowaniem a tożsamością człowieka.
Publikacja prezentuje autorski model wczesnego wspomagania rozwoju dzieci z niepełnosprawnościami lub zagrożonych niepełnosprawnością skoncentrowany na interakcjach rodzice – dziecko. Wyróżniono tu sześć cech, którymi powinny charakteryzować się interakcje wspomagające rozwój: okazywanie dziecku miłości, wrażliwe odpowiadanie na zachowania dziecka, podzielanie tematu interakcji, dopasowywanie oddziaływań do potrzeb i możliwości dziecka, wzajemność oraz kierowanie zachowaniem dziecka.
Autorka zwraca uwagę na bogactwo związków frazeologicznych występujących w języku, ich inspirujące i interesujące źródło. Każdy język pełen jest stałych połączeń wyrazowych, których znaczenie jako całości nie odpowiada znaczeniu poszczególnych słów tworzących. Każdy użytkownik języka opanowuje je w procesie uczenia się języka w wyniku relacji komunikacyjnych z innymi ludźmi i edukacji. W efekcie posługuje się nimi intuicyjnie i niejako automatycznie, nie koncentrując uwagi na dociekaniu ich znaczenia. Niektóre z tych połączeń występują wyłącznie w danym języku i nie można ich w sposób dosłowny przetłumaczyć na inne języki. Czasem trudno w języku ojczystym precyzyjnie wyjaśnić znaczenie danego związku frazeologicznego, gdyż pewne słowa trudno zastąpić innymi, wyrażającymi tę samą treść w tym samym języku.
Od kilkudziesięciu lat stereotypy stanowią przedmiot nieustającego zainteresowania przedstawicieli wielu dziedzin nauki i źródło inspiracji intensywnych badań, wzbogacających wiedzę psychologiczną, społeczną i kulturową. W ujęciu psychosemantycznym, plasującym się na pograniczu perspektywy poznawczej i językoznawczej, stereotyp traktowany jest jako rodzaj umysłowej reprezentacji kategorii, z wyrazistym aspektem ewaluacyjno-afektywnym, wpływający, często w sposób niekontrolowany, na różne procesy poznawcze, w tym na proces spostrzegania społecznego i komunikacji interpersonalnej.
Książka prezentuje rekonstrukcję ponadindywidualnych reprezentacji złożonych kategorii stereotypowych, powstających w wyniku połączenia płci jako czynnika kategoryzacji oraz czynników typu naród, religia, zawód i dysfunkcja (np. inwalidka, chrześcijanka, kobieta-polityk, Hiszpanka) oraz szczegółowe porównania stereotypów różniących się jednym czynnikiem kategoryzacji (np. inwalidka a kobieta, inwalidka a kobieta niewidoma, Hiszpanka a Hiszpan, chrześcijanka a muzułmanka). Materiał do rekonstrukcji stanowiły dane z badań przeprowadzonych za pomocą baterii technik werbalnych wśród w sumie ponad 1400 osób, przedstawicieli różnych narodowości.
Książka przedstawia problem resocjalizacji penitencjarnej specyficznej kategorii osadzonych. Autorka zastanawia się nad czynnikami ryzyka, które prowadzą do popełniania czynów zabronionych przez kobiety, a także nad możliwościami systemu penitencjarnego w kontekście oddziaływań resocjalizacyjnych: czy są one dostosowane do potrzeb i możliwości skazanych, czy eliminują te czynniki, które skorelowane są z przestępczością. W monografii przywołany został także obecnie obowiązujący w literaturze przedmiotu nurt myślenia o resocjalizacji – jest to Model RNR (Risk-Need-Responsivity) oraz podejście kognitywno-behawioralne do praktyki korekcyjnej.
Książka jest pozycją pełną zalet. Widać, że autor posiada wiedzę literaturoznawczą, kulturologiczną, a na dodatek ma doświadczenie w pracy z młodzieżą i posiada pewną wrażliwość moralną, sądzę, że niezbędną, kiedy mamy badać zjawisko tak istotne dla młodego pokolenia, a równocześnie budzące niepokój.
Z recenzji prof. dr hab. Wojciech Kajtocha
Zamieszczone w książce teksty są wyrazem namysłu nad rzeczywistością edukacyjną. Nabiera ona konkretnych wymiarów i znaczenia dzięki prezentacji struktur oraz zasad funkcjonowania systemu szkolnictwa w Niemczech, Holandii i Stanach Zjednoczonych, a także przywołaniu wybranych odniesień do edukacji w Polsce. W centrum zainteresowania postawiono trzy kluczowe kategorie: edukację, stratyfikację społeczną i tożsamość młodzieży. Tworzą one swoiste „punkty orientacyjne” – organizujące stale obecne wątki refleksji socjologicznej i pedagogicznej, ukierunkowane na edukację uwikłaną w kontekst struktury społecznej i budowanie tożsamości.
W kolejnym, dziesiątym tomie serii „Socjologia i Socjologowie” już po raz trzeci prezentujemy niemiecką socjologię wsi i rolnictwa, próbując tym razem pokazać jej obszary problemowe w drugiej połowie pierwszej dekady XXI wieku (a więc w latach 2005–2010). Tak samo jak w obu poprzednich tomach zamieszczone teksty nie zostały dobrane przypadkowo – odzwierciedlają zarówno stan wewnętrznego rozwoju dyscypliny, jak i zjawiska charakterystyczne dla funkcjonowania obszarów wiejskich naszego zachodniego sąsiada, jednego z najbardziej rozwiniętych krajów świata.
Mądrość onieśmiela. Wobec niej trudno zająć stanowisko, powiedzieć cokolwiek wiążącego jeszcze trudniej, a żyć w zgodzie z nią – najtrudniej. A mimo to chcemy się mądrości przyjrzeć, i to wszechstronnie, aby to onieśmielenie obłaskawić, licząc, że w zamian mądrość się nam i na nas otworzy. Dlatego też zacznijmy skromnie od stwierdzenia, że podstawową zasadą mądrości jest kategoryczny nakaz znany od starożytności: "Działaj tak, abyś długo żył i dobrze ci się powodziło". Zasada ta sugeruje, iż mądrość jest „technologią dobrego życia”. A jeśli tak, to „mądrość jest, albo mogłaby być nauką”. Tysiąclecia dziejów ludzkości znaczenie tej zasady rozważało i próbowało egzystencjalnie ją opanować. A zatem nawiążmy do tych dziejowych trudów i zbierzmy nasze, współczesne względem niej, przemyślenia w „Nowy podręcznik mądrości tego świata”, mając w pamięci choćby kulturowej „Mądrość Przedwieczną”.
Monografia stanowi autorską próbę podporządkowania rzeczywistości społeczno-kulturowej pedagogice, nieco inaczej rozumianej, niż to ma miejsce w jej potocznym i naukowym odniesieniu. Tak pojęta Pedagogika (pisana z wielkiej litery) jest konceptem filozoficznym, antropologicznym i kulturowym, który na sposób edukacyjny, a więc i kształtujący, decyduje o przemianach, jakie dokonują się w świecie rzeczywistym, określanym jako paideutyczny. Istotnym elementem tak pojętej „światowości” jest człowiek, który w takiej sytuacji jako homo paedagogicus jest stwarzany na sposób pedagogiczny i Pedagogiczny, ale „elementem” aktywnym, samotworzącym się, współprzyczyniającym się do „dziania się dziejów” i samokreacji. Relacyjny związek stawania się istotą ludzką a rzeczywistością paideutyczną polega na tym, że dopełnia się on w kształtowaniu ludzkiej osobowości i ujawnianiu podmiotowości, które składają się na uniwersalne rozumienie pedagogiki jako nauki o „prowadzeniu”, której zadaniem powinno być wszechstronne badanie procesów zachodzących w jednostce ludzkiej pod wpływem czynników wewnętrznych, jak i zewnętrznych, z uwzględnieniem kontekstów historycznych. W tym celu podjęto próbę opracowania podstaw pod pedagogikę wiedzy, dokonano zarysu badania tak swoiście pojętej rzeczywistości poprzez metodę określaną jako fenomenoagologia oraz dokonano pewnych przewartościowań w podejściu do pedagogiki ogólnej, jako tej subdyscypliny, która ma badać podstawy myślenia i działania pedagogicznego.
Autorzy interdyscyplinarnych rozważań dwutomowej serii wydawniczej „Świat małego dziecka”, koncentrując się na istocie rozwoju dziecka i jego edukacji oraz sytuacjach, kiedy wymaga ono szczególnego wsparcia, starali się przedstawić Czytelnikowi analizowaną problematykę w sposób pozwalający nie tylko na dostrzeżenie wagi podejmowanych tematów, ale też umożliwiający własną refleksję nad zagadnieniami, które znajdując swoje podstawy w teorii nauk humanistycznych, społecznych, filozoficznych łączą się z praktycznymi wyzwaniami, jakie przed dzieckiem i dorosłym stawia świat współczesny. I choć problemy wieloaspektowego rozwoju, edukacji i terapii dzieci podejmują w sposób niezależny od siebie, w ramach różnych podejść teoretycznych i metodologicznych, redaktorzy serii skomponowali dwa spójne tomy. Mamy nadzieję, że zamieszczone w nich artykuły zainteresują zarówno teoretyków, jak i praktyków zajmujących się wspomaganiem i wspieraniem dzieci w rozwoju, a także studentów pedagogiki oraz dyscyplin jej pokrewnych i będą stanowiły inspirację do dyskursu i nowych badań.
"Walka o nowe harcerstwo". Harcerstwo w Polsce w latach 1944-1956
"Za i przeciw". Harcerze i ich organizacja w latach 1956-1973
"Druga Polska". Służba i praca harcerzy w latach 1973-1980
"Jak to się stało. Czasy nadziei i rozczarowań". ZHP w czasach stanu wojennego
"Harcerstwa Partia nie odda". Ruch harcerski w końcowych latach Polski Ludowej 1983-1989
"A kiedy wspomnień przyjdzie czas". Harcerstwo powojenne w opinii instruktorów i działaczy harcerskich.
Monografia stanowi zbiór kilkudziesięciu interdyscyplinarnych tekstów poświęconych problematyce zapotrzebowania na pomoc i wsparcie społeczne oraz egzemplifikacji jej świadczenia. Głównymi adresatami tej pomocy są rodziny, młodzież i dzieci – grupy osób, które często są bezradne wobec wymagań skomplikowanej rzeczywistości przemian kulturowo-gospodarczych. Stawiając rozliczne pytania, poszukując uzasadnień i teoretycznych wyjaśnień, diagnozując rzeczywistość społeczną oraz testując wybrane propozycje metodyczne, autorzy chcą skłonić do pogłębionej refleksji o samej naturze pomagania, jak i podmiotach przedsięwzięć pomocowych. Książka przeznaczona zarówno dla osób poszukujących teoretyczno-badawczych inspiracji, praktyków działających na rzecz pomocy rodzinom lub poszczególnym członkom sytemu rodzinnego, a także studentów kierunków humanistyczno-społecznych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
