Książka, przedstawiając różnorodne reprezentacje tytułowego problemu, wpisuje się w założenia społecznego konstruktywizmu. Wpisuje się też w logikę zainteresowań badawczych jej redaktorów, którzy w swoich książkach monograficznych zajmowali się analizami różnorodnych kontekstów konstruowania tożsamości. Z kolei autorzy poszczególnych jej rozdziałów analizują uwarunkowania w zakresie (re)konstruowania różnorodnych wariantów tożsamości w społeczeństwie współczesnym. Paleta tematów jest w tym zakresie bardzo szeroka, o czym bez wątpienia świadczą tytuły poszczególnych rozdziałów. Publikacja stanowi pozbawiony jakiegokolwiek normatywizmu zestaw tekstów, które w swojej całości dają pewien obraz edukacyjnych kontekstów zjawiska konstruowania i reprezentowania tożsamości w społeczeństwie współczesnym.
Zabawki dziecięce stanowią ważny element kultury. Należy podkreślić, że zabawki i zabawy z ich wykorzystaniem były odbiciem oczekiwań społecznych danej epoki wobec dzieci oraz głoszonych poglądów pedagogicznych. Były istotnym elementem procesu wychowania – to właśnie one miały bawić, wychowywać, socjalizować i przygotowywać do pełnienia odpowiednich ról w społeczeństwie. Publikacja ma charakter interdyscyplinarny, została przygotowana w perspektywie historyczno-pedagogicznej. Autorki skupiły się na problematyce zabawek dziecięcych otrzymywanych w okresie świąt Bożego Narodzenia i ich wychowawczym znaczeniu. Tradycje bożonarodzeniowe są tłem do analizy problematyki świątecznych zabawek dziecięcych. Dawanie podarków – a szczególnie zabawek – to istotny aspekt obchodów bożonarodzeniowych; znaczenie ma kto, kiedy, jak i po co obdarowywał podarunkami. Ważny jest też czas poprzedzający bezpośrednio święta, w którym rodzice/dorośli dokonywali wyboru prezentów, a dzieci o nich marzyły i z niepokojem oraz niecierpliwością ich oczekiwały. Autorki w pracy wykorzystały różne źródła z badanego okresu: zarówno pisane, jak również ikonograficzne.
Publikacja we wszechstronny, interdyscyplinarny sposób wprowadza czytelnika w problematykę komunikacji interkulturowej, naświetlając kwestię od strony teoretycznej i odnosząc ją do różnych sfer życia społecznego i zawodowego. Stanowi przekrojowo ujęte kompendium wiedzy dla osób zaangażowanych w kształcenie obcojęzyczne oraz wszystkich tych, którzy na co dzień utrzymują kontakty interkulturowe w życiu prywatnym lub zawodowym. Autorzy, troje filologów reprezentujących trzy różne specjalności językowe, przedstawiają zjawisko kulturowości jako podbudowę komunikacji interkulturowej w kontekście współczesnego świata. Wykraczają poza granice językoznawstwa stosowanego, ukazując, jak wymiar kulturowy realizuje się poprzez zróżnicowane, językowo-komunikacyjne i psychospołeczne uwarunkowania. Osobne rozdziały poświęcone zostały międzykulturowym aspektom komunikacji elektronicznej i biznesowej oraz edukacji interkulturowej.
Celem monografii jest zbadanie i opisanie stopnia językowej i kulturowej adaptacji cudzoziemców w parach dwujęzycznych z obywatelami polskimi. Podstawą badania są 24 wywiady pogłębione z parami dwujęzycznymi. Nadrzędna hipoteza zakłada, że postawy językowe kształtują się w procesie nauki poprzez komunikację, wykonywaną pracę i funkcjonowanie w związku z partnerem o innym języku i kulturze. Takie założenie daje wgląd w proces socjalizacji cudzoziemców w polską kulturę i język jako dorosłych osób dwujęzycznych. Pary dwujęzyczne będące przedmiotem badań stanowią przeciwwagę dla zbyt uproszczonych poglądów na temat międzykulturowych związków osób oraz ich zachowań językowych, a z drugiej strony są okazją do zaprezentowania postaw wobec języka polskiego przez obcokrajowców mających partnerów, którzy są obywatelami polskimi. Monografia jest nie tylko próbą rozpowszechnienia tematyki dwujęzyczności osób dorosłych w językoznawstwie, ale może też być wykorzystana przez osoby odpowiadające profilowi respondentów do zrozumienia i skutecznego radzenia sobie z wyzwaniem, jakim jest funkcjonowanie w dwujęzycznym związku bez formalnego wsparcia ze strony społeczeństwa, w którym żyją. To z kolei może mieć znaczący wpływ na zgłębienie znaczenia poczucia własnego ja w procesie socjalizacji do drugiego języka i kultury u dojrzałych osób dwujęzycznych.
Pierwsza w literaturze przedmiotu monografia poświęcona w całości prezentacji unikatowego fenomenu ideowo-artystycznego, jakim była polska szkoła filmowa. Książka nawiązuje do szeregu wcześniejszych szczegółowych opracowań, które ukazały się w ubiegłych latach nakładem Wydawnictwa Naukowego UAM, takich jak: „Kanał”, „Andrzej Munk”, „Morgenstern”, „Popiół i diament”, „Eroica”, „Zezowate szczęście”, „Do widzenia, do jutra”. W książce „Polska szkoła filmowa” Marek Hendrykowski przedstawia oryginalne, współczesne ujęcie zjawiska, które przed laty uczyniło nasze kino znanym na całym świecie. Książka zawiera rozległą bibliografię przedmiotu, indeksy nazwisk i filmów oraz specjalnie sporządzone kalendarium dziejów tytułowego zjawiska.
Monografia jest zbiorem usystematyzowanych rozważań dotyczących wykluczenia społecznego w różnych aspektach występowania zjawiska. Ukazuje multiprzyczynowość i wielowymiarowy charakter problemu, jego znane i nieznane przejawy, skutki polegające na wielopoziomowej, relatywnej deprywacji. Autorzy przeprowadzają czytelnika przez problematykę wykluczenia jednostki i rodziny, wynikającego z przemian społecznych, gospodarczych czy politycznych współczesnego świata. Charakteryzują środowiska funkcjonowania człowieka odpowiedzialne za kreowanie wykluczenia (środowisko szkolne, enklawy biedy), rozważają czynniki generujące ekskluzję społeczną (niepełnosprawność psychiczna, fizyczna, dysfunkcje wynikające z wieku – faktu bycia osobą starszą), powodujące niemożność pełnego uczestnictwa społecznego, brak dostępu do praw społecznych, dóbr publicznych, instytucji jednostek, grup społecznych. W książce poruszono problem wykluczenia społecznego osób opuszczających zakłady karne oraz ich rodzin. Omówiono kwestie możliwości i barier readaptacji i inkluzji społecznej jednostek posiadających w swej biografii pobyt w instytucji o charakterze totalnym. Autorzy poszczególnych rozdziałów rozważając kwestie wykluczenia i jego przyczyn, opisują działania z zakresu profilaktyki i wsparcia jednostek narażonych na ekskluzję społeczną lub będących już na marginesie życia społecznego.
Praca o charakterze interdyscyplinarnym wpisuje się w humanistyczno-społeczny dyskurs wokół prostytucji kobiet. Autorka prezentuje wielopłaszczyznową narrację dotyczącą omawianego zagadnienia i przedstawia analizy naukowych teorii i badań empirycznych odzwierciedlających rzeczywistość kobiet zaangażowanych w prostytucję. Przedstawia kontrowersje wiążące się już z samą konceptualizacją zagadnienia, jego aspekty historyczne oraz zagadnienia prawne. W swojej pracy autorka zawarła również dociekania na temat współczesnych aspektów sprzedaży usług seksualnych istniejących na granicy prostytucji, przyjmując założenie, że charakter i zakres prostytucji stanowi odzwierciedlenie istniejących w danym społeczeństwie zjawisk społeczno-kulturowych. W tym procederze, podobnie jak w soczewce, skupia się całokształt zmiennych związanych seksualnością człowieka, takich jak role płciowe, normy, stereotypy czy przemoc seksualna.
„Hathapradipika” („Lampka hathajogi") to najważniejszy, klasyczny traktat o hathajodze, napisany w XV wieku w języku sanskryckim przez jogina Swatmaramę. Składa się on z czterech wykładów omawiających kolejno asany, ćwiczenia oddechowe, mudry i techniki medytacyjne. Niniejsza publikacja stanowi pierwszy polski przekład tego traktatu z oryginału. Opracowanie zawiera również tekst sanskrycki, podstawowe wyjaśnienia, ilustracje opisywanych w traktacie asan oraz obszerny wstęp wprowadzający czytelnika w fascynujący świat hathajogi.
Książka przeznaczona jest dla wszystkich osób uprawiających jogę i zainteresowanych indyjskimi źródłami dzisiejszych praktyk jogicznych.
Punkt wyjścia i zasadniczy impuls tych rozważań wyznacza poczucie niedosytu badawczego. Wiele przemawia za tym, że nie w pełni zdawaliśmy sobie sprawę dotąd sprawę z rzeczywistej doniosłości wydarzenia, jakie stało się z udziałem naszej kinematografii, a którym był, bo zaledwie kilkuletni, epizod umownie zwany polską szkołą filmową - pisze Marek Hendrykowski, któremu książka Polska szkoła filmowa. Reinterpretacje i nawiązania jest dedykowana.
Prezentowana publikacja wpisuje się w nurt rozważań nad partycypacją młodzieży w społeczno-kulturowy wymiar zglobalizowanego świata. Partycypacja jednostki w tej rzeczywistości to doświadczanie permanentnej zmiany społecznej,a ich jakość i dynamika nie pozostaje bez znaczenia dla kondycji zarówno podmiotu, jak też układu społecznego. Nie sposób tu pominąć kwestii ludzi młodych, którzy stają się podmiotem prospektywnych przemian, dlatego młodzi ludzie stali się główną osią narracji w podjętych rozważaniach teoretycznych i dociekaniach badawczych, skoncentrowanych wokół dwóch obszarów problemowych: tożsamości współczesnej młodzieży i jej uwarunkowań oraz partycypacji młodzieży w kulturze. Książka pełni rolę interesującego głosu w dyskusji, jak również stanowi zaproszenie do refleksji nad pytaniem: Młodzież, czyli kto? Podjęty namysł nad współczesną młodzieżą może stanowić inspirację do dalszych poszukiwań naukowo-badawczych.
Książka zawiera analizę tytułowego filmu Spielberga pod kątem występowania w nim struktur i motywów baśniowych oraz pełnionych przez nie funkcji. Autorka stawia tezę, że przynależność filmu „A.I. Sztuczna Inteligencja” do gatunku science fiction nierozłącznie wiąże go ze światem baśni. Dzieło charakteryzuje się wyjątkową świadomością związku koneksji gatunkowych fantastyki naukowej z baśnią, do której regularnie odwołują się twórcy omawianego obrazu. Jako narzędzie do analizy filmu autorka wykorzystuje szeroko pojmowaną teorię baśni, którą przedstawia w rozdziale pierwszym, poczynając od strukturalistycznych badań Władimira Proppa, poprzez badania nad stylem prowadzone przez Maxa Lüthiego oraz okres wzmożonego zainteresowania światem baśni w nurcie psychoanalitycznym, aż po najnowsze badania z tej tematyki. Sama analiza filmu podzielona została na dwie części. Wpierw opisane zostały wydarzenia poprzedzające wypędzenie głównego bohatera z domu – w rozdziale drugim, a w trzecim omówiono przygody w czasie wyprawy protagonisty.
Autorka przedstawiając zagadnienia związane z obecnością struktur i motywów baśniowych oraz pełnionych przez nie funkcji, główny nacisk położyła na rytuał inicjacyjny, który staje się udziałem głównego bohatera, a także omówiła powracające toposy wzbogacające wymowę filmu. Na koniec stara się odpowiedzieć na pytania: jaką funkcję pełni baśniowość w filmie „A.I. Sztuczna inteligencja” oraz co z poetyki baśni przedostało się do kina science fiction?
Pojęcia informacji i wiedzy są ze sobą blisko związane, a niekiedy używane zamiennie. Stanowią one centralne kategorie współczesnej epistemologii. Książka stanowi prezentację i analizę wybranych, uważanych za klasyczne, formalnych teorii informacji i przepływu informacji. W ramach tych teorii autor omawia zostały zarówno syntaktyczne, semantyczne i epistemologiczne aspekty znaczenia terminu „informacja”. Podejmuje również kwestię znalezienia perspektywy jednoczącej różne podejścia do informacji, obejmującej swym zakresem spektrum różnorodnych zjawisk i procesów o informacyjno-komunikacyjnym charakterze.
W książce podjęto kwestię znaczenia prywatnej edukacji podstawowej w kontekście konstruowania sukcesu społecznego dzieci pochodzących z klasy średniej. Zarówno zaprezentowane analizy teoretyczne, jak i badania empiryczne odnoszą się do tezy o roli edukacji jako jednego z kluczowych czynników służących alokacji jednostki w strukturze społecznej. Istotą wywodu jest ukazanie sposobów postrzegania edukacji jako środka umożliwiającego budowanie kariery edukacyjno-zawodowej dziecka, a w dalszej perspektywie nobilitacji w społeczeństwie, przez rodziców z klasy średniej. Książka zawiera wyniki badań przeprowadzonych wśród rodziców kształcących dzieci w prywatnych poznańskich szkołach podstawowych, m.in. analizy wypowiedzi rodziców odnoszące się do motywów wyboru szkoły, wizji kształcenia dzieci, planowania dalszych etapów edukacyjnych, budowania kapitału społecznego, jak również zdobywania kompetencji niezbędnych do przyszłej pracy zawodowej, jak komunikowanie się w języku obcym. Te i inne kwestie podejmowane w książce stanowią egzemplifikacje praktyk edukacyjnych, a także znaczeń nadawanych prywatnej edukacji przez rodziców z klasy średniej w konstruowaniu przyszłego sukcesu społecznego własnych dzieci. W tym kontekście przedstawione zostały również – wpisujące się w neoliberalną politykę oświatową – sposoby funkcjonowania szkół prywatnych.
Monografia jest zbiorem artykułów polskich historyków sztuki, poświęconych różnym sposobom rozumienia potencjału dzieł i form wizualności. Studia obejmują szeroki materiał historyczny (od nowożytności do współczesności), stwarzając możliwość dokonania istotnych rozróżnień w rozległej sferze obrazów – niezależnie od tego przy pomocy jakich mediów zostały one wygenerowane. Potencjał obrazów jest tu też rozważany jako ich zdolność do narzucenia przekonań i utrwalania przeświadczeń i w tym kontekście istotna jest kwestia sprzężenia zwrotnego między praktykami społecznymi obejmującymi sprawowanie kulturowego autorytetu a technikami obrazowymi. Przedmiotem analizy są również zagadnienia bezpośredniej relacji między obrazem a jego odbiorcami oraz refleksja nad dyskursem językowym o mocy lub słabości obiektów wizualnych.
Autorka zajmuje się dwujęzyczną (polsko-angielską) twórczością literacką Stefana Themersona od lat 80. XX wieku i opublikowała pierwszą w Polsce i na świecie monografię na ten temat. Spotykała się wielokrotnie z pisarzem i jego żoną Franciszką, wybitną malarką, graficzką oraz ilustratorką, przetłumaczyła również na język polski jego ostatnią, wydaną już pośmiertnie (Themerson zmarł w roku 1988) powieść „Wyspa Hobsona”. W „Studiach i szkicach” autorka zgromadziła swoje teksty o Themersonach pisane w ciągu czterech dekad, które ułożyła nie w kolejności powstawania, lecz tworząc z nich rodzaj osobistej opowieści o rozwoju fascynacji dziełem autora „Wykładu profesora Mmaa” oraz fenomenem twórczego tandemu małżeństwa Themersonów. Poszczególne rozprawy i artykuły zamieszczone w książce miały pierwodruki w różnych tomach zbiorowych i w czasopismach, ale dla potrzeb niniejszej publikacji zostały poddane gruntownej rewizji i niekiedy znacznie poszerzone. Autorka zamieściła tu również teksty dotychczas niepublikowane, pisane z perspektywy dzisiejszej.
Książka ukazuje bałkański folklor jako znaczącą część kultury ludowej, która opiera się nie tylko na słowiańskiej czy chrześcijańskiej spuściźnie, lecz na tradycji będącej amalgamatem różnorodnych elementów odziedziczonych po dawnych mieszkańcach Półwyspu. Znajdziemy w niej echa pogańskich religii, zachowanych i przekazywanych do naszych dni za pomocą twórczości ustnej (folklor i wiara) i zachowań (praktyki obyczajowe i obrzędowe).
Autorka dzieli rok kalendarzowy na trzy części, zgodnie z trzema głównymi etapami ludzkiego życia i w powiązaniu z nimi przedstawia święta związane z cyklem wegetacyjnym roślin, umiejętnie wskazując na zależność człowieka od sił natury i jego podporządkowanie przyrodzie. Całość ilustrowana jest bułgarskimi, macedońskimi i serbskimi tekstami ludowymi.
Studium kulturoznawcze poświęcone sekretom powszechnie przeżywanego fenomenu, jakim jest doświadczenie snu. Zagadnienie to stanowi obiekt badań z natury rzeczy niełatwy pod względem metodologicznym. Całość rozprawy składa się z serii esejów, w których autor rozważa poszczególne aspekty zjawiska snu, zwracając szczególną uwagę na jego kulturowe determinanty oraz aspekty semiotyczne.
Monografia poświęcona jest problematyce pisma jako kodu kultury w dyskursie serbskim i chorwackim. Forma graficzna pisma oraz ortografia są elementem tożsamości kulturowej i narodowej. Jako taka, grafia znajduje się w obrębie dyskursów: politycznego, językoznawczego i społecznego, a nawet religijnego. Wyrazistym przykładem inżynierii językowej jest współczesna Serbia, gdzie rywalizują ze sobą cyrylica i łacinka, a także Chorwacja, wciąż poszukująca własnego, odrębnego kanonu kultury. Zagadnienie przedstawiono w szerszym aspekcie geograficznym i historycznym, które pokazują, w jaki sposób pismo wykorzystywane jest do kreowania tożsamości narodowej w różnych obszarach Słowiańszczyzny.
Praca dotyczy problematyki psychologii rodziny. Przedstawione w niej rozważania koncentrują się wokół wybranych zjawisk swoistych dla współczesnych nam czasów, które charakteryzują obecną rodzinę, ze wskazaniem ich skutków dla rozwoju indywidualnego członków rodziny. Obejmują one kwestie takie jak: specyfika funkcjonowania dorosłych w rolach rodzicielskich, także doświadczających długotrwałych chorób i w różnych typach rodzin, relacje międzypokoleniowe w rodzinie (ze szczególnym uwzględnieniem komunikacji interpersonalnej), rola rodziny w procesie wkraczania w dorosłość młodszych członków rodziny, a także obawy związane z rodzicielstwem osób w fazie preparentalnej oraz trudności w podejmowaniu ról rodzinnych, zwłaszcza małżeńskich, i ich związek z tożsamością młodych dorosłych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
