Lusia jest dwunastoletnią marzycielką i buntowniczką. W wyniku dziwnego zrządzenia losu, za pośrednictwem starego stojącego zegara, przenosi się do świata fantazji, gdzie dobro walczy ze złem. Wydarzenia, których staje się główną bohaterką, mają wpływ także i na nią, doznaje olbrzymiej przemiany. Przygody, których doświadcza i spotkania z postaciami po drugiej stronie rzeczywistego świata sprawiają, że w inny, lepszy, sposób postrzega swoich bliskich i to, co ją z nimi łączy. Rozumie, że przeżyta historia miała głębszy sens.
Opowieść, która w niezwykły sposób traktuje o relacjach rodzinnych, międzyludzkich, a nawet międzygatunkowych. Niepełnoletnia bohaterka, która zostaje umieszczona w sierocińcu, stara się odnaleźć swoje miejsce na ziemi. Próbuje naprawić swój błąd w momencie, gdy pojmie, jaki wpływ miał na nią samą i jej otoczenie. Za sprawą starej szafy przenosi się do innego wymiaru, by poznać historię swojej rodziny, poznając nie tylko krewnych, ale też istoty nadprzyrodzone, które pozwalają jej zrozumieć pewne ważne aspekty życia.
Inni – niepełnosprawni, bezdomni, starzy, opuszczeni, głodni, stanowiący mniejszość albo po prostu za bardzo zaangażowani, za mocno czujący, ingerujący w ustalony porządek, który tak naprawdę jest nieporządkiem. Czesław Sikorski wydobywa ich postaci z cienia. Stawia przed czytelnikiem bez komentarza. Pozostawia ocenę działań ludzi i funkcjonowania świata sumieniu każdego, kto zechce się skonfrontować z tym, co niekoniecznie wygodne i miłe. W tomie opowiadań „Inni” opisane zostały uniwersalne postawy, sytuacje, które zdarzają się codziennie. To rzeczywistość, o której wolimy nie myśleć i na którą świadomie lub nieświadomie się zgadzamy. Stajemy się jej częścią, niemymi świadkami bezprawia i nieczułości. Pogłębiająca się obcość i niesprawiedliwość nie jest jednak w stanie ogołocić świata z tego, co dobre i piękne. W smutnym życiu „innych” widać promyki nadziei – to uznanie i szacunek bliskich, talent, który pozwala żyć, to życiowa mądrość, która jest ponad małostkowością i nienawiścią.
Od autora:
Książka, którą przygotowałem, jest zbiorem dwudziestu opowiadań dotyczących większych lub mniejszych krzywd, jakich doznają ludzie w różnych sytuacjach społecznych. Przyczyną opisanych tragedii, dramatów, nieporozumień i konfliktów jest brak zrozumienia dla ludzi, których zachowania są nietypowe, odmieńców wyłamujących się z obowiązku przestrzegania utrwalonych w danym środowisku wzorów kulturowych. Stąd tytuł zbioru – „Inni”.
Zdarzenia opisane w opowiadaniach związane są z uprzedzeniami, które decydują o stosunku do mniejszości i ludzi upośledzonych. Wynikają z różnicy oczekiwań, będącej przyczyną konfliktów małżeńskich, czy z odmienności reakcji na niestandardowe sytuacje społeczne w miejscu pracy lub miejscu zamieszkania.
Czarne Wrota przyzywają cierpiących i przepełnionych goryczą. Co wyłoni się z tego portalu do Krainy Cienia, kiedy trójka bohaterów – następca cesarskiego tronu Tremenu, mały niemowa oraz młoda dziewczyna z rybackiej wioski – będą kierowani magicznymi artefaktami? Zawiść, zdrada, intrygi i mylne osądy bohaterów przyniosą ogromne zagrożenie nie tylko przyszłemu cesarzowi, ale całej jego krainie. I chociaż czarodziejka Livia, mag Kurt z Kobben oraz mnich Wilhelm starają się wspólnie uchronić cesarstwo przed smokiem Ermarem i jego potomstwem, wszyscy muszą spojrzeć we własny Cień, i przekonać się, że nikt nie jest bez winy.
Urodziłem się na swoje nieszczęście jak każdy człowiek. Był mroźny styczeń 1949 roku. Pamiętam, już w minutę po urodzeniu pomyślałem sobie, zimno tu na świecie jak diabli. Po co mi to było? Ale czy ktoś mnie pytał o zgodę?
Miejscem nieszczęsnych narodzin było Podlasie – historyczna kraina różnych dziwnych ludów: Prusów, Jaćwingów, Litwinów, Rusinów, Polaków, Żydów. Trochę też pałętało się tutaj Tatarów, Krzyżaków, Szwedów, Cyganów i tym podobnych turystów. Dlatego ojciec mawiał nieraz wielce poirytowany: „Polak katolik, to rozumiem, wszystko jasne. A tu łażą jakieś przybłędy”. Trudno, myślałem sobie już w minutę po urodzeniu, nie każdy ma szczęście przyjść na świat w eleganckiej Warszawie, gdzie same Polaki katoliki. Po różnych dziurach ludzie też muszą się rodzić.
Przez szkołę podstawową jakoś się przeczołgałem, raz sam z niej uciekałem, innym razem wyrzucano mnie. Przydomki tam miałem różne. Głodomor – bo dzieciom chleb z tornistrów podkradałem. Chuligan – bo jak mnie mordę siniaczono, to ja innym też siniaczyłem. Jeśli nauczyciele bili nas po pyskach, to my snuliśmy plany, jak ich pozabijać.
Opowiadam się od początku, żeby zamazać rozdarcia. Skupiam się jak światło na siatkówce, mimo że jestem powietrzem, jeśli powietrze może być czymś więcej niż tylko zbiorem znaków. Każdy krok tej historii jest wyprawą przez czas, każdy mijany foton to dźwięk logicznego absurdu, każdy zasłyszany śmiech jest refleksem, zakochanym w ciemności gardła.
Dlaczego pralnia i dlaczego październikowa? Bo powieść Haliny Grochowskiej przedstawia losy pięciu rodzin zamieszkałych w kamienicach otaczających jedno z zielonogórskich podwórek w latach 1952–58, a więc w czasach, w których Październik pełni funkcję symbolu.
Pralnia, oprócz tego, że była pralnią, dawała bezpieczną przestrzeń wspólnego słuchania zabronionych przez władzę rozgłośni radiowych i swobodnych dyskusji na wszelkie tematy dotyczące niełatwej sytuacji w kraju i za granicą. Sąsiedzi spędzają ze sobą wiele czasu, a wiążą ich tajemnice nielegalnych interesów i rozlicznych problemów, możliwych do rozwiązania tylko przy wzajemnym zaufaniu i wsparciu.
W warunkach gdy dorośli doświadczają zagrożenia aresztowaniem i represjami, ich dzieci przeżywają swoją Arkadię dzieciństwa – na przekór tym ponurym czasom. Jednak niepostrzeżenie i systematycznie oblepia ich i kształtuje socrealistyczna indoktrynacja. W szkole stykają się z wynikającymi z dramatycznych przeżyć wojennych dziwnymi zachowaniami nauczycieli. Wymyślają niebezpieczne zabawy, nie stroniąc od strzelania z procy i forsowania okolicznych przybudówek, szop i płotów. Organizują kończące się fatalnie wyprawy na szaber do pobliskich ogrodów. Nieustannie wprowadzają dorosłych w konsternację, gdy ujawniają zupełnie inne ambicje i plany niż ich rodzice, gdy byli w ich wieku.
Przez te wszystkie lata rozwija się przyjaźń Grażynki i Mariuszka – kilkulatków droczących się przy każdej okazji, ale pomagających sobie w opiece nad młodszym rodzeństwem i wspierających się w podwórkowych konfliktach.
W niewyjaśnionych okolicznościach ginie nastolatka, ale sprawca nie zostaje schwytany. Zrozpaczona rodzina zmarłej postanawia przenieść się do małego miasta, znacznie oddalonego od Atlanty z nadzieją na nowy start. Lennie, siostra zastrzelonej Tarryn, z wiarą patrzy w jutro, starając się powrócić do dawnego trybu życia. Jednak na każdym kroku ma do czynienia z trudnymi do wyjaśnienia, a także niebezpiecznymi wydarzeniami.
Kto zabił Tarryn? Co wspólnego mają mieszkańcy miasta z Lennie i jej rodziną? Czy Lennie z pomocą przyjaciół rozwikła zagadkę morderstwa swojej siostry?
„Open mind” to trzymający w napięciu thriller psychologiczny, w którym zjawiska z pozoru zwyczajne otrzymują nimb tajemniczości, a najstraszniejsze koszmary stają się codziennością. Jest to książka, która sprawia, że trudno oddzielić jawę od snu.
Tam, gdzie przestaje rządzić Bóg, władzę zaczyna sprawować człowiek, a tam, gdzie rządzi człowiek, pojawia się… zło.
Dla niektórych Biblia to święta księga chrześcijaństwa, dla innych coś w rodzaju drogowskazu, dla jeszcze innych to zbiór mitów i starożytnych podań. Co jednak, gdy się okaże, że niektóre z biblijnych historii są uniwersalne i mogą się urzeczywistnić tu i teraz? Co kiedy ukazane w nich wydarzenia staną się doświadczeniem nas wszystkich? „Katalizator śmierci” jest współczesną wersją podania o plagach egipskich. Ten literacki debiut Ala Empvilla przenosi nas w świat stanowiący odbicie naszej codzienności. Oto w tę znaną nam przestrzeń wkracza zło, a na ludzkość spadają kolejne tragedie, które napędzają mechanizm postępującej śmierci. Zniszczenie przenika nie tylko rzeczywistość otaczającą człowieka, ale także jego serce. Czy można to zatrzymać? Czy istnieje jakaś siła, która będzie w stanie przerwać łańcuch destrukcji? Czy głęboko na samym dnie ludzkiej duszy jest jeszcze coś, co pozwala mieć nadzieję?
Eliza jest znużoną życiem młodą matką. Rutyna i dystans tworzący się między nią i jej mężem powoduje, że potrzebuje zmiany. Natychmiast. Idzie do pracy, którą dostaje od dawnego przyjaciela z liceum. Dla niej to szansa na odnalezienie siebie i odżycie. Dla niego... to znak od losu, że kobieta, w której się kochał od ponad dekady, wciąż może być jego. I tylko jego.
Lekcja wychowawcza od lat spędza sen z oczu wielu nauczycielom, nie tylko tym, którzy dopiero co skończyli studia. Niestety mało czasu przeznaczone jest w trakcie ich trwania na kształtowanie umiejętności miękkich, tak bardzo potrzebnych we współczesnym życiu. Opracowane przez panią Annę Konarzewską scenariusze lekcji przeznaczonych dla młodzieży, reprezentują niezwykłą pomysłowość w kwestii zaciekawienia tematami społecznymi. Wykorzystanie metody pedagogiki zabawy, dramy oraz techniki pracy z filmem jest niezwykle atrakcyjne i dociera do emocji młodego człowieka z większą siłą. Anna Sowińska konsultant edukacji daltońskiej, Łódź Anna Konarzewska napisała nie tylko książkę. Podzieliła się sobą. Tekst w książce to nie tylko tekst. To, o czym pisze autorka, to ona sama: życzliwa, szanująca, poszukująca. Dlatego do wielu ról i funkcji, które opisują Annę Konarzewską, chciałbym dodać jeszcze jedną: mentorka. Anno, bardzo Tobie dziękuję za książkę, duże brawa dla Ciebie! Artur Negri ekspert w zakresie myślenia krytycznego, wykładowca MBA Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie Anna Konarzewska niestrudzona, stale dokształcająca się edukatorka, tutorka i polonistka. Kreatywna, pełna pasji i energii dyplomowana nauczycielka oraz wychowawczyni. Jest Ambasadorką Fundacji Kosmos dla dziewczynek". Finalistka Ogólnopolskiego Konkursu Nauczyciel Roku 2021 oraz Nagrody im. Ireny Sendlerowej Za naprawianie świata w 2021 roku. W latach 2022 i 2023 nominowana do Nagrody im. Janusza Korczaka. Blogerka Być nauczycielem - strony, za pomocą której inspiruje pedagogów na całym świecie od Ameryki, przez Europę, po Azję. W 2020 roku jej blog otrzymał wyróżnienie od TWINKL. Został wpisany na listę top blogów kulturowo-ęzykowych w Europie. Autorka książek: Być (nie)zwykłym wychowawcą (2019) oraz (Nie)zwykłych spotkań. Wokół godzin wychowawczych (2022). Dzieli się w nich pomysłami na edukację i (nie)zwykłe lekcje wychowawcze. Publikacje zostały opatrzone patronatami Polskiego i Międzynarodowego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka oraz Instytutu Praw Dziecka im. Janusza Korczaka. Wykładowca w Szkole Wyższej Ateneum" w Gdańsku na kierunku Innowacyjne i kreatywne metody pracy z uczniem. Od 2020 roku należy do społeczności MIE Expert (Microsoft Innovative Educator Expert), która zrzesza najbardziej innowacyjnych i przedsiębiorczych nauczycieli z całego świata. Anna Konarzewska prowadzi liczne webinary, szkolenia, warsztaty dla nauczycieli, studentów oraz uczestniczy w wielu krajowych i międzynarodowych konferencjach poświęconych edukacji. Współpracuje z wieloma organizacjami, aby wspierać młodych ludzi w codziennych wyzwaniach współczesnego świata. Uczy przez zachwyt, prowokację, refleksję i działanie, łącząc w ten sposób dydaktykę języka polskiego z wychowaniem i przygotowaniem uczniów do życia. Jej dialog z uczniami opiera się na pedagogice Janusza Korczaka. Poza nauczaniem dzieli z uczniami swoje pasje teatralne. Jej szkolny zespół teatralny Makabra" zdobył kilka nagród na scenie wojewódzkiej w przeglądach teatralnych. Na co dzień współpracuje z Operą Bałtycką, Nadbałtyckim Centrum Kultury oraz z Gdańskim Teatrem Szekspirowskim, aby wspierać wszechstronny rozwój swoich uczniów.
Cybulka ma trzydzieści osiem lat, blond bałagan na głowie, różowy plecak i ogromną, niepowstrzymaną pasję ? podróżowanie. Tym razem postanawia wybrać się w podróż do Azji, gdzie prowadzi czytelnika przez Tajlandię, Wietnam i Bali. Na wyprawę wybiera się solo, z dwoma plecakami. Czy taka podróż może być dla kobiety bezpieczna? Czy warto się odważyć i ruszyć w świat? Cybulka mogłaby odpowiedzieć prosto: TAK! Ale w książce nie pozostawia czytelnika tylko z jedną odpowiedzią. Rzeczowo opowiada o sposobach podróżowania, noclegach i miejscowych zwyczajach. Nie pomija problematycznych momentów i potrafi się śmiać sama z siebie. Ze swadą i humorem udowadnia, że wyprawa solo jest przede wszystkim ekscytującą, czasami trudną, ale niezapomnianą zabawą. Trzeba się tylko odważyć!
„Za zamkniętymi drzwiami” to opowieść o zagubieniu, niemożności poradzenia sobie z traumą, nieustannym poszukiwaniu swojej tożsamości i pragnieniu zaznania odrobiny szczęścia. To niejako studium psychologiczne ukazujące powolny upadek jednostki, która bez wsparcia i akceptacji bliskich, pod naporem nieszczęść, sięga dna – nie tylko traci kontrolę nad własnym życiem, ale również bezpośrednio wpływa na los innych osób i tworzy kolejne trudne do zwalczenia traumy: kumulację bólu i cierpienia.
A wystarczyłoby zrozumienie, akceptacja, wzajemne wsparcie i uwaga poświęcona najbliższym – otwartość na inność i problemy drugiego człowieka, który czasem może okazać się zbyt słaby, by unieść ciężar gnębiących go wątpliwości i negatywnych emocji. Wystarczyłaby po prostu miłość, która posiada różne oblicza i która ma moc przezwyciężania wszelkich trudności – przełamywania barier na pierwszy rzut oka nie do pokonania.
Tom czyta maszynopis kasandrycznej książki „Śmierć to za mało”, której autorem jest jego przyjaciel Jack. Dramatyczne zdarzenia, których wraz z ukochaną jest przypadkowym uczestnikiem, uświadamiają mu, że świat zmierza ku tragicznemu końcowi, opisanemu przez Jacka. Wraz z grupą przyjaciół stara się zapobiec temu, co wydaje się być nieuniknione. Czy jest to możliwe?
„Zimny zmierzch” to powieść, w której teraźniejszość przeplata się z przerażającą wizją przyszłości.
Maja Chmielewska – uczennica szkoły średniej – pewnego zimowego dnia zostaje po lekcjach w szkole, aby zabić nudę. Postanawia założyć sobie konto na portalu randkowym, dzięki któremu poznaje szalenie przystojnego, starszego od siebie mężczyznę. Zadając się z nim, wkracza do świata gorącej miłości i mrożącej krew w żyłach przemocy. Uczestniczy w wydarzeniach, o których mogła tylko marzyć, i w takich, o których nie chciałaby nawet śnić.
Debiutancka powieść Pauliny Chmielewskiej to thriller erotyczny dla osób, które szukają w literaturze mocnych wrażeń i lubią być zaskakiwane. To historia o sieci kłamstw, która niszczy rodziny. I o zaufaniu pomagającym wyjść z matni.
Bibliofilski album fotograficzny dokumentujący rejon historycznego Urzecza, rozpościerającego się po obydwu stronach Wisły od południowych rubieży Warszawy aż po Pilicę i Wilgę. Wiktor Strumiłło, wykorzystując różne techniki fotografowania, przedstawia zarówno skalę, jak i detal mikroregionu.
Materiał zdjęciowy prezentowany był podczas wystawy w Muzeum Etnograficznym w Warszawie (4 IX 2020 – 29 XI 2020).
Czy jedno wydarzenie może coś zmienić?
Czy zawsze pamiętasz, o czym śnisz? Czy to na pewno są sny?…
Poznaj opowieść, która zabierze cię w obszary, do których nie zawędrujesz w najśmielszych snach. Przekonasz się, że czasami zaledwie jedna noc może sprawić, że nic już nigdy nie będzie takie samo. Po przeczytaniu tej historii może się okazać, że nie ma pewności, ile jest w twojej głowie, a ile wydarza się naprawdę.
Być może okaże się, że jedno wydarzenie może zmienić wszystko.
A to jeszcze nie koniec…
Delilah ma problemy z psychiką i alkoholem. Jej jedynym wsparciem jest mieszkająca z nią przyjaciółka. Po przeżytej cztery lata wcześniej stracie główna bohaterka próbuje stanąć na nogi, w czym ma jej pomóc terapia i powrót do pracy. Tam okazuje się, że nawet została jej przydzielona nowa asystentka. Delilah jeszcze nie wie, że spotkanie z kobietą stanie się początkiem jej końca…
Pełna nieprzewidzianych zwrotów akcji historia opowiada o tym, do czego może doprowadzić nieodwzajemniona miłość, i o tym, że czasem nie warto walczyć o swoje szczęście za wszelką cenę…
To doskonała opowieść o zniszczeniu.
Zmiana to często proces, który może mieć wspaniałe rezultaty, o ile sobie na zmianę pozwolisz. Rozwój duchowy, psychiczny i fizyczny przebiega w sposób zrównoważony i naturalny, jeśli pogodzisz się z tym, że wszystko nieustannie ulega metamorfozom. Łatwiej je przyswoić i zrozumieć, kiedy jest w Tobie spokój i zrozumienie. Droga do prawdziwego JA dla jednych jest prosta, dla innych – przynajmniej na początku – wymagająca nieco wysiłku. Warto jednak na nią wejść, aby wzrastać w szczęściu, nawet w okresach trudności, nawet z bagażem traum. Magdalena Kuleta daje praktyczne wskazówki, które ułatwiają wędrówkę. W sposób bardzo klarowny, przystępnym językiem, autorka opisuje metody medytacji, afirmacji i zastosowania mantr. Zachęca do wglądu w przeszłość, który może sprawić, że w końcu w pełni poczujesz „tu i teraz”, ciesząc się z tego prostego faktu, że: JESTEŚ I CZUJESZ.
Od autora: „Niniejszą książkę dedykuję osobom początkującym, które dopiero wkraczają na drogę rozwoju osobistego. Poruszam zagadnienia związane z matczyną i ojcowską raną, pracy z afirmacjami, medytacją, mantrami i self-care. Daję wskazówki, w jaki sposób wykorzystać dostępne praktyki duchowe, aby polepszyć jakość swojego życia, zrozumieć dotychczasowe błędy oraz zbudować nowe schematy myślowe. Bardziej zaawansowani adepci sztuki szczęśliwego i spokojnego życia prawdopodobnie znają większość przytoczonych przeze mnie technik oraz zaznajomieni są z tematyką traum, emocji, poczucia własnej wartości, zdrowego trybu życia itp. Myślę jednak, że informacje zawarte w poszczególnych rozdziałach mogą usystematyzować ich wiedzę i pozwolą wrócić do podstaw samorozwoju”.
Sztuka może być wielowymiarowa, nieoczywista, zaskakująca. Może inspirować, implikować różne znaczenia, odsyłać do innych, czasem odległych, dzieł kultury, symboli, znaków. Konotować odmienne sensy. Zmuszać do refleksji nad życiem, istnieniem, rzeczywistością. Bawić. Pomagać przetrwać trudne momenty, niecodzienne sytuacje. Pełni wiele funkcji, które wzajemnie się przenikają, i na każdego oddziałuje nieco inaczej, w zależności od indywidualnych doświadczeń, odczuć, potrzeb czy pragnień.
W tę definicję wpisują się doskonale „Wyjątki” Jana Brzozowskiego: to wybór twórczości dojrzałej, przemyślanej, nastawionej na człowieka – jednostkę poszukującą w sztuce zarówno elementów ludycznych, jak i materiału do głębokich przemyśleń – niepozbawionej subtelnego poczucia humoru, będącej kwintesencją artyzmu: czasem awangardowego, eksperymentalnego, ale bezsprzecznie charakteryzującego się najwyższą jakością i niezmiennie urzekającego. Dzieła skończonego. Kompletnego. Wyjątkowego.
W pięknej scenerii Bardo rozgrywa się tragedia rodzinna, która mimo upływu lat nie została rozwiązana. Wiktor i Laura to dwójka młodych ludzi, których los połączył ze sobą, zanim jeszcze się poznali. Laura jest utalentowaną skrzypaczką, która często ucieka z tymczasowego domu. Gdy na jej drodze staje tajemniczy nieznajomy, nie spodziewa się, że zapoczątkuje to wydarzenia, w których będzie musiała zmierzyć się ze swoimi najgłębszymi lękami. Wiktor wraca po kilku latach do rodzinnej miejscowości. Chłopak ma tajemnicę, której musi strzec. Jednak wszystko zmienia się, gdy zastaje nieznajomą dziewczynę śpiącą na podłodze swojego domu z dzieciństwa. To spotkanie ciągle żyje w ich pamięci, kształtując teraźniejszość i przyszłość, nieodwracalnie związując ich losy. Czy bohaterom uda się przejść przez granice, które wydają się nie do pokonania? Czy zaufają sobie nawzajem mimo wzajemnych urazów? I czy malownicze miasteczko okaże się miejscem cudów?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
