„Krzysio Kłaczek” to niesamowita opowieść przeznaczona dla dzieci i nie tylko, pokazująca czytelnikom, że warto walczyć o swoje dziecięce marzenia, podążać za swoimi pasjami, a także wspierać dzieciaki w rozwijaniu ich talentów – nawet tych dość osobliwych.
Głównym bohaterem książki jest chłopiec o imieniu Krzyś, który ma dość nietypowe hobby – od przysłowiowego „zawsze” fascynują go włosy. Uwielbia je zbierać i się im przyglądać. Początkowo rodzina i otoczenie nie akceptują jego pasji. Wszystko się jednak diametralnie zmienia, gdy trafia do nowej szkoły, zyskuje nazwisko Kłaczek, a nowa nauczycielka traktuje bardzo poważnie jego zainteresowanie włosami, z całych sił wspiera go i angażuje w jego hobby całą klasę, wierząc, że wyniknie z tego coś więcej.
Jest to historia ukazująca ważną życiową prawdę: inny niekoniecznie znaczy gorszy, a z pozoru dziwne dla otoczenia upodobania mogą okazać się w przyszłości atutem. Ważne, by nie przejmować się zbytnio opiniami innych, tylko wytrwale dążyć do upragnionego celu.
Poza ciekawą, nietuzinkową historią w książce uwagę przykuwają również ilustracje, które można pokolorować – „Krzysio Kłaczek” to także książka do kolorowania!
„Wydaje się, że najlepszym sposobem na przetrwanie jest zamienienie się w twierdzę – stary, średniowieczny sposób obrony. Krzysio do tej pory nic lepszego nie wymyślił. Takie oblężenie mogło trwać nawet kilka godzin. Przeciwnicy bywali uparci. Albo natrętni… A może zazdrośni? Trudno właściwie powiedzieć, dlaczego oni tacy byli. Może sami chcieli dokonać niezwykłego odkrycia, tylko brak im było… czego? Mama powtarzała kilka razy na dzień: »Nie mam czasu«, tata: »Nie mam pieniędzy«. Koledzy z klasy nigdy nie mówili o swoich brakach, ale to już Krzysio sam najlepiej mógł określić: nie mieli rozumu. Kłaczki wyraźnie ich nie interesowały, ale czy to był powód do udaremniania badań innych? Jedno jest pewne: wszystkim brakowało jakiejś rzeczy, na punkcie której można się zafiksować (…)”.
Fragment
"Mały świat jednego człowieka" traktuje przede wszystkim o zagadnieniach wyobraźni i obrazu w nauczaniu Stefana Kucharskiego oraz sposobie jego obrazowania zawsze zogniskowanym na "mały świat jednego człowieka".Stefan Kucharski - barokowy karmelita, autor pism ascetyczno-mistycznych, w młodości dworzanin królewski na Wawelu, przez swoich zakonnych współbraci uważany za polskiego Jana od Krzyża. Jako dojrzały zakonnik był spowiednikiem Teresy od Jezusa Marchockiej oraz doradcą królów, biskupów i dygnitarzy. Z powodu wojen kozackich musiał opuścić klasztor w Lublinie i razem z karmelitankami uchodzić do Budzisława w Wielkopolsce, później z powodu epidemii - do Grabowca, gdzie zmarł w wieku 58 lat. Zakonnik przez ponad dwadzieścia ostatnich lat swojego życia był sparaliżowany i niewidomy. Swe nauki dyktował jednemu ze współbraci.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
