Licealistki ratują świat!
Liwia i jej przyjaciółka Amelia stają w centrum walki o władzę, którą na Ziemi toczy ze sobą książęca rodzina przybyszów z magicznej planety o nazwie Nasturcja. Dziewczyny, zanim rozpoczną naukę w maturalnej klasie, czeka wielki egzamin z odwagi, lojalności, a także z uczuć, bo Nasturcjanie, choć nie są z naszego wymiaru, potrafią zakochiwać się jak ludzie. Szykuje się więc szkolny romans w stylu fantasy – po prostu nie z tej ziemi.
Zuzanna Dominika Andrzejewska - urodzona 17 października 1987 roku w Jarocinie, ukończyła policealne studium farmaceutyczne a także filologię angielską w Poznaniu. Mieszka w małej, malowniczej miejscowości, ma 3 siostry. W 2015 roku ukazała się jej debiutancka książka pt. Liwia i magia. Nasturcja.
Patron: Nastek.pl
Mężczyzna, któremu wydawało się, że przeżył już chyba wszystko, rusza w biznesową podróż, która z czasem przekształca się w niebezpieczną misję, wiodącą przez Włochy, Albanię, aż po Tajlandię... Wspierają go dwaj starzy, niezawodni przyjaciele z czasów młodości. Cała trójka za przeciwnika ma potężną grupę najmożniejszych ludzi na ziemi, wyzutych z wszelkich uczuć bogaczy, pragnących jedynie zaspokoić swoje żądze.
Czy mroczny, pozbawiony granic biznes przetrwa? Czy mężczyznom uda się pokonać światową organizację? Jaką rolę odegra w tym wszystkim pewna młoda policjantka z Tirany?
„Uważaj, o co prosisz” to lektura obowiązkowa dla pasjonatów najlepszych kryminalnych zagadek literackich.
Tytuł książki „Sex, rewolucja – prostytucja” jest wysoce adekwatny do rzeczywistości – ukazuje skryte mechanizmy prostytuowania się życia nie tylko politycznego, ale i społecznego. Nie ma bowiem w historii żadnej wielkiej rewolucji społecznej – począwszy od: francuskiej, radzieckiej, polskiej czy pozostałych, która by z czasem nie zakończyła się prostytucją, nie tylko polityczną. Gdy upada etyka polityczna i społeczna, ktoś musi odkłamywać prawdę…
„Obce twarze” to pełen odniesień do historii, filozofii i literatury quasi-poetycki monolog Keraja, polskiego nauczyciela niosącego kaganek oświaty na zapomnianych przez świat stepach Kazachstanu. To jednocześnie skrząca erotyzmem na wpół biograficzna powieść o styku młodości z dorosłością w zaściankowym i zamkniętym środowisku, przesiąkniętym z jednej strony posowieckim duchem bezbożnictwa, z drugiej zaś autorytarną religią. Niech was jednak nie zwiodą geograficzno-polityczne szczegóły. Są one jedynie pretekstem do przedstawienia historii uniwersalnego i odwiecznego poszukiwania sensu istnienia w świecie, w którym, jak mówi narrator: „rodzimy się absurdalnie bezbronni, żyjemy absurdalnie naiwni i umieramy absurdalnie bezsensownie”.
Jarosław Marek Jaśkiewicz - urodzony 5 stycznia 1973 roku. Absolwent Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze oraz Uniwersytetu Łódzkiego. Z wykształcenia polonista i historyk. „Obce twarze” to debiutancka powieść autora.
„Obosieczny miecz” to rozbudowana i wielopoziomowa powieść z gatunku high fantasy, wypełniona magią, humorem i niemałą dawką przemocy. Claudia, Alex i Demon (niegdyś znany jako Diabeł) to pozornie „zwykli” ludzie, od ponad wieku żyjący sobie spokojnie na Ziemi, w Nowym Jorku. Pewnego dnia dociera do nich wiadomość, że krainie, z której pochodzą, grozi niebezpieczeństwo. Nie bacząc na to, że są wygnańcami i że powrót do ojczyzny karany jest natychmiastową śmiercią, ruszają w niebezpieczną wyprawę, w której towarzyszą im mogące przybrać ludzką postać Chowańce: kotka Szehina, orzeł Krik i pies Darius.
Jak skończy się ta pełna przygód i usłana trupami pokiereszowanych wrogów wędrówka po Azgardzie? Kto założy na siebie czarną koszulę z nadrukiem kota w hipisowskich okularach i napisem: „Bądź szczęśliwy”. Czy Azgard zostanie wyzwolony od Businów?
Klaudia Kot - ma szesnaście lat, z czego jedną czwartą przeżyła w świecie Azgardu. Początkowo budowała jego elementy nocami, odsypiając w szkole nieprzespane godziny. Teraz, już za dnia, kończy drugą część Miecza, a kiedy nie może zasnąć w nocy, otwiera Władcę pierścieni i… już po chwili smacznie chrapie. Żaden z niej orzeł i sokół z języka polskiego i nie przepada za chemią (i to bynajmniej nie z powodu chemii), ale za to jest zabójczą fanką historii i ostrej muzyki.
Dwie historie o miłości, dwie opowieści o życiu. Maksymilian Grab-Grabczyc wnikliwie przygląda się swoim bohaterom i pokazuje, jak niekiedy zawiłe mogą być meandry naszego losu. „Dwie i dwaj” to dojrzała emocjonalnie fabuła, która urzeka polotem, z jakim została spisana.
„Za kulisami u Boga” to książka o kontaktach z zaświatami, napisana z pozycji osoby krytycznie podchodzącej do wszelkich dogmatów i objawień. Autor opisuje w niej swoje doświadczenia, uczy, jak nawiązywać kontakty z energiami w sposób mądry i świadomy. Pokazuje, na co uważać, jak bronić się przed manipulacjami różnych energii i czego można się po tych energiach spodziewać. Obala również mity na temat egzorcyzmów i opętań, próbując przy tym wyjaśnić, dlaczego Kościół stara się utrzymać ludzi w niewiedzy, utrzymując wiarę dogmatyczną.
To lektura dla ciekawych wszystkiego, co niezwykłe i dla tych, którzy - jak autor - chcą zajrzeć za kulisy „tamtego świata” i dowiedzieć się, czego zaświaty mogą nas nauczyć.
Piotr Arkadiusz Kociszewski – ur. w 1950 r., od kilkudziesięciu lat zajmuje się szeroko rozumianą parapsychologią, kontaktami z duchami, energiami i zaświatami oraz pismem automatycznym z pełną świadomością. Autor książek „Zaświaty za kulisami” (2005 i 2013 – wydanie drugie, poprawione) i „Za kulisami u Boga” (e-book, 2011). W swoich książkach stara się rozwiać mit parapsychologii jako wiedzy tajemnej, której znajomość mogłaby komuś zaszkodzić. Twierdzi, że każdy człowiek ma prawo do rzetelnej wiedzy na tematy parapsychologiczne i do rozwijania zdolności parapsychologicznych (np. jasnowidzenia, jasnosłyszenia, prekognicji itp.).
Celem tej książki jest przedstawienie ci praktycznych zasad i metod postępowania, które pozwolą ci spojrzeć na swoje życie z zupełnie innej perspektywy. Które pomogą i wskażą na pewne rozwiązania, mające niesamowitą skuteczność w rozwiązywaniu nawet najbardziej, wydawałoby się, nierozwiązywalnych problemów. I ostatecznie nakierują cię na metody, w jaki sposób będziesz mógł osiągnąć upragniony dostatek i pomyślność w życiu. Fragment książki
Mikropowieść Handlarz czytałem z uwagą i im bardziej zagłębiałem się w treść debiutanckiej książeczki, tym bardziej ambiwalentnych uczuć doznawałem.
Jej bohaterowie gmatwają wyobraźnię czytelnika - jedni są zwykłymi ludźmi, inni zaś demonami i aniołami.
Warto sięgnąć po tę książkę.
Bogdan Dworak, zawierciański poeta, prozaik, gawędziarz
Tęczowa kraina to opowieść o prawdziwej przyjaźni, poświęceniu, zaufaniu, sensie życia i wielkiej miłości, która kryje się w szczerych gestach i przynosi radość z małych rzeczy.
Jurek Tworkiewicz przedstawia zbiór opowiadań o Łodzi i łodzianach. „Biegiem przez życie” to swoista wizyta w pokoju wspomnień i historii autora. To także skręcenie z głównej ulicy i wejście w podwórko, w którym żyją nie mniej ważne postacie.
Są jeszcze popołudnia tak pogodne, ciepłe i pełne radości, że chciałoby się natychmiast wyjść na Piotrkowską, spotkać znajomych, pogadać, wrócić do beztroskich czasów, kiedy życie i radość wydawały się nie mieć końca. I nagle – myśl przykra niczym ból zęba i brak tchu, a potem – ściskająca gardło bezradność: to niemożliwe… W radosnym „carpe diem” szalonego profesora ze „Stowarzyszenia Zmarłych Poetów” zaczynają pobrzmiewać szydercze tony… Podróż w przeszłość… Czy jest potrzebna? Tak! Choć budzi pytania o własny sens, a czasem sprawia ból – warta jest ryzyka. Wybierając się w nią, zajrzyjmy na chwilę do znajomych miejsc i dawnych, drogich przyjaciół. (…) Byli częścią naszej, w tym mojej historii – dlatego tak bardzo chcę wrócić do dawnych przeżyć i wydarzeń, a nade wszystko przyjaźni, które przetrwały dziesięciolecia. Dzisiaj doszedł do tego dramat przemijania, dotykający przecież każdego z nas… Nieubłagany, wartki nurt szybko upływających miesięcy i lat. Wspomnienia nie zatrzymają go, lecz dzięki nim można, jak bohater sztuki Tennesee Williamsa „Słodki ptak młodości”, „zobaczyć naszego wspólnego wroga – czas – w nas wszystkich”. To dobre motto tych opowiadań.
Jurek Tworkiewicz - ur. 15 listopada 1945 r., absolwent Uniwersytetu Łódzkiego (kierunek: filologia polska), piosenkarz, nauczyciel angielskiego i tłumacz z tego języka, miłośnik westernów, literatury i historii Stanów Zjednoczonych, fan zespołu The Beatles.
„Tatuaże po wewnętrznej stronie powiek” to opowieść o poszukiwaniu swojego miejsca w życiu - w czasie i przestrzeni, o tym, czym jest szczęście, i o tym, że dla każdego oznacza ono coś innego. To historia o szukaniu i unikaniu odpowiedzialności, o przywiązaniu i ucieczce. Razem z głównym bohaterem przekonujemy się, jak ciężko jest wybrać między bliskością a samotnością, zwłaszcza gdy oba te stany kocha się jednakowo mocno... Choć autorka twierdzi, że w książce jest sporo jej samej, to jednak dodaje: „Czasami spod pióra wychodzą historie, do których zrozumienia ścieżek szuka sam autor. Słowa piszące się same, którym użycza się jedynie dłoni, a ich moc sprawcza równie silnie przeraża, co fascynuje...”.
19-letnia Alice przeprowadza się do nowego domu. Już pierwszej nocy ma niezwykły sen. Śni jej się Melodia - kraina, w której jest rzeka nut, deszcz nut, las nut i... On - Trevor. Chłopak, który kradnie jej serce. Co zrobi Alice, gdy sen stanie się pewnego dnia rzeczywistością? Czy zostanie na zawsze z Trevorem w Melodii, czy wróci do realnego świata i zwykłego życia?
– Gdzie ja właściwie jestem? Skąd… – wpatrywała się w niego z ciekawością – …to wszystko się wzięło?
– Z twojego serca, twojego umysłu, twojej duszy i z muzyki, którą komponujesz. Wiesz, co by się stało, gdybyś przestała komponować?
Spojrzała na niego podekscytowana, oczekując końca wypowiedzi.
– Muzyka znikłaby ze świata na zawsze…
fragment
„Oswajanki” to zbiór humorystycznie opowiedzianych historii o trudnościach, z którymi mogą zetknąć się dzieci, także te niepełnosprawne. Bawiąc, uczą tolerancji i współpracy, mogą wzmacniać poczucie własnej wartości, pokazują, że każdy człowiek jest wyjątkowy i ma swoje mocne strony. Książka jest przeznaczona zarówno dla dzieci (głównie klas 1-3) i ich rodziców, jak i specjalistów pracujących z dziećmi (pedagogów, pedagogów specjalnych, psychologów). Piosenki z dołączonej do książki płyty mogą być wykorzystane w zajęciach edukacyjno-terapeutycznych.
O autorkach:
Sabina Furmańska - nauczycielka polonistka, poetka. Opublikowała dwa tomiki wierszy: „Malowane Marzeniem” (1999) i „Mały Realizm” (2005). Jej wiersze można odnaleźć w gazetach literackich oraz w antologiach poetyckich. Laureatka kilkunastu nagród i wyróżnień. W latach 2000-2002 była związana z Kołem Młodych przy warszawskim oddziale Związku Literatów Polskich. Na co dzień mama trójki dzieci, które stały się inspiracją do spróbowania sił w twórczości dziecięcej.
Agnieszka Kwitlińska - z wykształcenia nauczycielką, jednak ostatnio wykonuje jednocześnie zawody: taksówkarza, terapeuty zajęciowego, pomocnika rehabilitanta i logopedy. Mama wspaniałej trójki dzieci, z których najmłodsze wymaga właśnie takiej wielozawodowości. Namówiona i wspierana przez koleżankę , napisała kilka opowiadań-bajek, które mówią o świecie dzieci niepełnosprawnych.
Patronat: bliżej przedszkola, miasto dzieci.pl, radiobajka
Podstawą terapii w mózgowym porażeniu dziecięcym jest usprawnianie ruchowe. Opracowano wiele metod, ale dyskusja na temat ich skuteczności terapeutycznej trwa nadal. Niniejsza publikacja koncentruje się na ocenie osobniczego rozwoju czynności dużej motoryki i wzorców chodu. Badania prowadzono nie tylko w warunkach sali terapeutycznej, ale także w naturalnym otoczeniu. Metody oceny stanu funkcjonalnego i wzorców chodu zostały obszernie opisane i opatrzone rycinami i wydrukami laboratoryjnej analizy. Przedstawiono również sposób obliczania aktualnych wskaźników sprawności wykonania i samodzielności funkcjonowania, które umożliwiają statystyczną analizę i porównanie rozwoju ruchowego u dzieci w różnym wieku.
Nieliczne wzorce oceny funkcjonowania neuroruchowego dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym są nadal niedostępne dla większości fizjoterapeutów. Niniejsza publikacja wypełnia tę lukę. (…) Karta Oceny i Klasyfikacji Funkcjonowania Neuroruchowego wraz ze szczegółową legendą i precyzyjnie pomyślanym sposobem punktacji jest narzędziem służącym obiektywnym i porównywalnym sposobom oceny chorego na mózgowe porażenie dziecięce, we wszystkich aspektach jego zachowania ruchowego. (…)
Szczególną zaletą Karty jest to, że pozwala ona na ocenę dziecka nie tylko w warunkach sali terapeutycznej, ale także w jego naturalnym otoczeniu, oceniając również możliwości wykorzystywania przez dziecko ułatwień architektonicznych. Polecić ją można specjalistom z zakresu rehabilitacji, pediatrii, neurologii czy ortopedii nie tylko do stosowania w praktycznej działalności medycznej, ale także do prowadzenia badań o charakterze poznawczym. Karta może służyć także osobom studiującym nauki rehabilitacyjne jako źródło nowoczesnej, uzupełniającej wiedzy. Na pewno też odda ona duże usługi rodzicom dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym.
(Fragment z przedmowy Prof. zwycz. dr hab. n. med. Jagny Czochańskiej)
Czy pragnąłeś kiedyś przenieść się do krainy wyobraźni? Ta książka Ci w tym pomoże! „Kamień wyobraźni” to historia przyjaciół ze szkolnej ławki, którzy odkryli tajemnicę przedostania się do Krainy Marzeń. Czytając ją, przeżyjesz fantastyczną przygodę i… pewnie nie raz uśmiejesz się do łez. Świetna i zabawna lektura dla młodych (i tych nieco starszych) odkrywców!
Filip poczuł, że dzieje się coś bardzo dziwnego. Mimo iż zasnął, czuł się jak na jawie. Ale to był dopiero początek rzeczy niezwykłych. W ciemności zaczął formować się wirujący coraz szybciej tunel. Kiedy wirówka zlała smugi tunelu w jednolitą, kremową materię, Filipa wessało w sam środek zawieruchy. Leciał, znajdując się w stanie nieważkości. Po chwili wyrzuciło go z trąby. Poturlał się po czymś, co przypominało trawę – zatrzymując się dopiero po kilku metrach. Próbował się obudzić, lecz w żaden sposób nie zdołał tego zrobić. Szczypał się po rękach, wymierzał kuksańce, gryzł wargi, a nawet plaskał dłonią po policzkach. Gdy tak leżąc na plecach pojedynkował się ze sobą, pochyliła się nad nim jakaś postać i przemówiła:
– Czemuż to karcisz się, cudaku?
Twarz miała smukłą, z wąskim garbatym nosem. Turkusowe oczy błyskały bystro, tworząc ze szpiczastą brodą prawie idealny trójkąt. Spod naciągniętej na głowę wściekle seledynowej skarpety starały się wydostać pomarańczowe kosmyki włosów.
– Cudaku? – dziwił się Filo, bo w końcu kto jak kto, ale z nich dwóch, to raczej tamten wyglądał na dziwoląga.
(fragment)
Wyobraź sobie, że ja też gram w filmie o tobie. Gram w nim kogoś z zewnątrz, kogoś, kto wydawać by się mogło, nie należy do Twojego świata…
Anat, wzięty scenarzysta i zarazem niespełniony filmowiec, staje się świadkiem niewytłumaczalnych zjawisk atmosferycznych, wskutek których znika jego najbliższy przyjaciel. Kolejnym nagłym wydarzeniem jest pojawienie się Ariona Mendozy, charyzmatycznego i tajemniczego przemysłowca filmowego, który odkrywa przed Anatem tajniki branży filmowej oraz rządzące nią prawa. Rzeczywistość zaczyna mieszać się z filmową fikcją, a kolejne niefortunne i złowieszcze wydarzenia symbolizują zbliżający się koniec świata…
Skrywane głęboko we wnętrzu człowieka pierwotne instynkty i obawy. Skąd tak naprawdę pochodzimy i co jest finałem naszego życia? Czy jesteśmy w stanie wygrać walkę ze złem, które nas otacza i jednocześnie tkwi w nas samych? Wszechświat, bezmiar czasu i przestrzeni i człowiek, istota złożona z atomów, które tworzą jedyną w swoim rodzaju strukturę o nieskończonej sile uczuć.
Współczesny świat zdominowany jest przez naukę, racjonalizm i liberalizm. Mogłoby się wydawać, że żyjemy w czasach idealnych, w których nikt nie krępuje nas rygorystycznym prawem i zabobonami. Jednak większość z nas odczuwa pewien dyskomfort. Niniejszy traktat jest próbą uporządkowania poszczególnych wartości. Fundamentem jest tu istota Boga - Wielkiego Konstruktora. „Odświeżając” jego obraz, autorka pokazuje czytelnikowi, że religia może być wartością uniwersalną, która potrafi dominować nad wszystkimi aspektami ludzkiego życia. Zrozumienie praw, według których funkcjonuje świat Wielkiego Konstruktora umożliwi nam zakończenie odwiecznej wojny pomiędzy życiem cywilnym a religijnym, pomiędzy religią a nauką oraz pomiędzy cywilizacją a światem przyrody. Pomoże także uzyskać odpowiedzi na nurtujące nas od zawsze pytania: „Do czego powinna zmierzać ludzkość?” lub „Jaki jest sens naszego istnienia i pozostałych jednostek?”.
To podróż przez tajemnice przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, która może zaintrygować lub… przestraszyć, jak wszystko to, co jest nowe i nierozpowszechnione.
Daria Gawrosińska – ur. w 1995 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Jest studentką psychologii Uniwersytetu Łódzkiego. Od wielu lat interesuje się religiami i kulturami starożytności, ludzką psychiką oraz polityką. Niniejsza książka jest jej debiutem.
Z Katowic na Kretę droga w tej książce prowadzi opłotkami, pełna jest zakrętów i wspomnień, nawarstwień i czasowych zapętleń. Autor traktuje pojęcie podróży na tyle szeroko, że pozwala kolejnym zdarzeniom i miejscom kojarzyć się z coraz to nowszymi, nie przestrzega przy tym zasad kartografii i chronometru. Turystyczne i rekreacyjne wycieczki łączą się tu z realizacją zawodowych zobowiązań tłumacza, a obserwacje dotyczące ludzkiej natury przechodzą gładko w sądy o mocy socjologicznej.
Już sama granica cieszy, bo celnicy zaglądający do każdego przedziału rozmawiają po polsku. Potem jeszcze pół dnia w pociągu przez te ziemie niczyje aż do Katowic, no i moje tarnogórskie dachowe mieszkanie. Lubię je, bo czuję się w nim tak, jakbym wcale nie był w Tarnowskich Górach. Na czwartym piętrze jest się daleko od tego, co na dole, nie słychać samochodów, nie ma Internetu, domofon co prawda pociągnięty, ale nie podłączony, za to widok z okien sięga daleko na południe. Mogę patrzeć na pociągi towarowe i osobowe. Najbardziej nostalgiczne są osobowe wieczorami i w nocy. Widać wtedy podświetlone puste wagony, w których z rzadka ktoś siedzi. A że ten widok jest od południa, to wydaje mi się, że jadą gdzieś tam daleko na południe, choć tak naprawdę tylko do Katowic.
(fragment książki)
Patronat: Inny Śląsk, Tarnogórska Fundacja Kultury i Sztuki, Powiat Tarnogórski, Radio Piekary
„Saul u wróżki z Endor” to pionierskie opracowanie, w którym Dawid Mielnik powraca do epizodu ze Starego Testamentu przedstawiającego pierwszego izraelskiego monarchę biorącego udział w seansie spirytystycznym, mającym na celu przywołanie ducha zmarłego proroka Samuela (1Sm 28,3-25). Autor traktuje ów biblijny tekst w sposób całościowy, interpretując go pod kątem analizy językowej, egzegetycznej i teologicznej. Jego książka – ogniskująca się wokół kwestii starożytnej nekromancji – stanowi nie tylko wyczerpującą pracę w ramach szeroko rozumianej biblistyki. Jest ona także wciągającą lekturą dla wszystkich chcących lepiej poznać kulturowy i religijny kontekst rytuałów, w których żywi usiłują nawiązać kontakt z zaświatami.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
