Ciężka choroba nowotworowa żony stała się najważniejszym projektem i wyzwaniem w życiu autora. Książka koncentruje się na „zarządzaniu” terapią, kontaktami z lekarzami, stresem i nadzieją.
Istnieje Świat, w którym roślinność kwitnie w nadnaturalny sposób, pełna jest żywych kolorów – potrafi żyć, niebo i woda posiadają wyraźne odcienie. Istnieją
Stworzenia, które tylko wydają się być ludzkie. Ich oczy mają barwy dobrane do siebie i swego imienia.
Wyróżnia je wzrok – widzą więcej niż zwykły człowiek. Niektórzy mówią, że to kara, a nie dar.
Ziemia skrywa mnóstwo sekretów, jest światem szaleńców chowających się w ciemności miast. Istnieje jednak trochę światła dla tych, którzy zagubili własne dusze, tocząc odwieczną walkę dobra ze złem. Gdzieś na ziemi, pełnej zwykłego życia, istnieje ktoś, kto wierzy w inne życie. Choć nieświadomy, to jednak czuje jak bardzo nie pasuje do tego miejsca.
PATRONI: Sztukater.pl, Novaedita
Czy ktoś, kto nosi nazwisko Motowidełko, może mieć problemy egzystencjalne? Franek Motowidełko też się nad tym zastanawia, ale wbrew wszystkiemu wyrusza do RFN, by zrobić doktorat – jak mówi – „po lepszej stronie Odry”. W Kolonii poznaje Pię, piękną dziewczynę, która mieszka w tym mieście ze swoją babcią Gertrudą. Pia i Franek spędzają ze sobą coraz więcej czasu, wkrótce zostają parą. Nad ich związkiem jednak zbierają się czarne chmury. Okazuje się, że dziadek Franka w czasie drugiej wojny światowej został zesłany do przymusowej pracy w gospodarstwie rolnym w Austrii, którego właścicielką była babcia Pii. Jej mąż, oficer w armii hitlerowskiej, z kolei wyruszył na front wschodni. Samotna Gertruda Stein zakochała się bez pamięci w młodym Polaku Bolku Motowidełce. Między nimi nawiązał się gorący romans…
W książce Erasmus Deutsch losy współczesnych bohaterów przeplatają się z życiem ludzi, którzy bez względu na traumę wojny i narodowość nie pozbyli się pozytywnych uczuć. Potrafili kochać, współczuć, dyskutować o literaturze, planować przyszłość.
PATRONI: Sztukater.pl, Novaedita
Ojczyzna. Państwo. Naród. Polska.
Bez względu na to, czy uważamy się za patriotów, dobro kraju, w którym żyjemy, powinno być dla nas ważne, ponieważ w jego długą historię wplecione są losy bliskich nam osób, przodków, elementy kultywowanej tradycji, a także nasza własna tożsamość kształtowana przez całe życie pod wpływem przekazywanych wzorców i ideałów.
Niestety w ostatnim czasie decyzje, niekiedy bardzo kontrowersyjne, polityków, sędziów, urzędników czy wojskowych podkopały zaufanie do instytucji państwowych, a w szerszym kontekście – także do terminu „patriotyzm”. Czy można bowiem bezkrytycznie poddawać się swoistej indoktrynacji? Akceptować wszechobecny absurd rodem z utworów Kafki?
Andrzej Czerwiński w swoim zbiorze opowiadań zatytułowanym Rok wyborczy postanawia na ów absurd odpowiedzieć właśnie… absurdem. Autor kreśli bowiem alternatywną wizję rzeczywistości: w przesiąkniętych intertekstualnością utworach odnosi się do tradycji, historii, kultury, religii, a nade wszystko – aktualnej polityki (wyborów, sytuacji środowisk LGBT czy powszechnych strajków), ukazując świat zdeformowany, ale przy tym niepokojąco znajomy… Pozwala to spojrzeć na sytuację Polski z innej niż dotąd perspektywy, a nawet zmienić punkt widzenia (i patrzenia).
Groteska, niedorzeczność i bezsens. Ale czy na pewno?
PATRONI: Sztukater.pl, Novaedita
Czy jesteśmy zdolni akceptować inność? Jak reagujemy na obecność kogoś wybitnego w naszym otoczeniu? Czy nauka ma moralne granice swoich eksperymentów? Gdzie się zaczyna, a gdzie kończy etos ojca?
Robert Ross śmiało stawia te pytania i próbuje poszukiwać odpowiedzi, zaskakując czytelnika licznymi zwrotami akcji i niespodziewanymi wydarzeniami. Nic, co jest oczywiste, w istocie takie nie jest, a czytelnik stawiany jest w roli etycznego arbitra. Bo kim dla Ciebie jest Istota Ludzka?
Na tomik Szepty przedświtu składa się sześć opowiadań poruszających tematy mistyczne. Marek Pietrachowicz, zainspirowany mitologią Cthulhu H.P. Lovecrafta, wprowadza swoich bohaterów w świat fikcyjnych demonicznych istot. Zgrabnie tworzy wątki wydarzeń, umiejętnie budując atmosferę magii; nakreślony obraz odsłania także wpływ tajemnej siły, która kształtuje byt oraz losy bohaterów, rozwijając przed nimi drogę, z której, zdaje się, nie mogą zejść. Autor uzupełnia to pytaniem, skąd brać siłę do przeciwstawienia temu zniewoleniu i skąd czerpać nadzieję, że może się to udać.
Patroni: Sztukater.pl, Nova Edita
Michał Myśliwiec był postacią głęboko doświadczoną w młodości. Wkraczał w dorosłość z nadzieją na spełnianie swoich marzeń, ufny i przyjazny wobec osób, które spotykał na swojej drodze. Niestety los nie był dla niego łaskawy i brutalnie ujawnił mu, że istnieje również ciemna strona. Trafił do więzienia na osiem lat z powodu dwukrotnej, motywowanej politycznie, próby ucieczki z PRL. Tego jednak "za komuny" nie mógł otwarcie napisać.… Odsiadka była dla niego prawdziwą lekcją dojrzałości. Musiał walczyć nie tylko o swoją godność, lecz także o życie. Spotkał tam ludzi, którzy pod fasadą macho ukrywali prawdziwą twarz wrażliwego człowieka. Byli też tacy, którzy za papierosa mogli bez skrupułów pozbawić życia towarzysza z celi.
W więzieniu poznał piękną pielęgniarkę, którą pokochał od pierwszego wejrzenia. Śnił o niej, marzył, że zostanie jego żoną i będą żyli długo i szczęśliwie. Postanowił uciec z więzienia…
Po latach Michał Myśliwiec założył wędrowny teatr rodzinny, czemu poświęcony jest towarzyszący publikacji film Żywot Michała wyprodukowany w 1993r. przez TVP. „Familia” – bo taką nazwę nosił – wędrowała po kraju niczym XIX-wieczne zespoły teatralne, wystawiając sztuki, które wyszły spod pióra Michała; sięgając po biblijne przypowieści trupa niosła pociechę mieszkańcom lubuskich wiosek w ponurych czasach stanu wojennego. Z czasem teatr odwiedził Paryż, Lwów…
Niniejsza publikacja służyć ma zachowaniu pamięci o tej wyjątkowej postaci.
Patroni: Sztukater.pl, Nova Edita
Wcześniej nieobserwowany obiekt kosmiczny „Marduk” sprowadził zagładę życia biologicznego na Ziemi. Dla ludzkości nie ma nadziei na odwrócenie katastrofy – jak to jednak bywało w jej dziejach, potrafi ona zejść z trajektorii ciosu. W pewnym przynajmniej sensie.
Mocarstwa światowe postanawiają przechować w hibernacji najbardziej wartościowych reprezentantów rodzaju ludzkiego – aby po dwustu latach, gdy wygaśnie sprowadzony przez „Marduka” kataklizm, odtworzyć ludzkość z jej najlepszych synów. Rzecz w tym, że chociaż Ziemia pozwala na „nowy start”, to ludzie w niej obudzeni są mentalnie dziećmi poprzednich epok. Brutalny komunista Jurij Koliakow czy amerykański demokrata Thomas Levin – wszyscy oni są zakładnikami swoich poglądów, a ich współpraca swym pragmatyzmem budzi grozę powtórki z dziejów ludzkości na dziewiczej planecie. Czy wielki plan odnowienia człowieka na Ziemi jest utopią?
Koniec i Początek świata to wspaniała książka z samego środka nurtu science fiction, która pyta o rzecz najważniejszą: czy mając szansę stworzyć na nowo świat, ludzie potrafiliby uczynić go lepszym?
Andrzej Zimowski, ur. w Warszawie w roku 1931. Po Powstaniu Warszawskim i przejściu przez obóz w Pruszkowie, mieszkał wraz z rodziną kolejno w Krakowie, Głogowie i w Łodzi. Absolwent wydziału Chemicznego Politechniki Łódzkiej oraz studiów na wydziale Dziennikarstwa i Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował na przełomie lat 1958/1959 trzema krótkimi słuchowiskami radiowymi oraz opowiadaniem sensacyjnym, pod tytułem Kto i dlaczego?, wydrukowanym wraz z opowiadaniem Antoniego Marczyńskiego w książce pt.: Biały jacht, wydanym przez Wydawnictwo Śląsk. Jednocześnie w prasie codziennej (Głos Wielkopolski) wydrukowane zostały jego pierwsze opowiadania. Jego dorobek pisarski obejmuje kilkadziesiąt opowiadań współczesnych, sensacyjnych i science–fiction, ponad dwadzieścia słuchowisk radiowych, emitowanych w I, III, IV programie PR i Radiu Bis, dwadzieścia wydanych książek, cztery nagrodzone sztuki teatralne, kilka opracowań pamiętnikarskich. Współpraca z prasą codzienną (Życie Warszawy, Gazeta Krakowska, Głos Wielkopolski) i periodykami (Życie Gospodarcze, Chemik, Przemysł Chemiczny, Perspektywy, Gazeta Kulturalna, Opowieści z duchami itp.) zaowocowała szeregiem artykułów o różnorodnej tematyce.
Druga strona grzechu pozostaje na granicy powieści i eseju. Jest swoistym traktatem usiłującym rozstrzygnąć zagadkę bytu w oparciu o intuicję, penetrację somnambuliczną, zmysły i wiedzę z zakresu fizyki kwantowej. Tłem narracji jest biografia autorki, w tym jej wieloletnia emigracja, nazwijmy to zarobkowa, choć w istocie była ona penetracją i nowych światów, i samego siebie, którego lepiej widać zarówno w oderwaniu od pieleszy kulturowych, jak i w sferze nowych, nieraz traumatycznych doświadczeń.
Cztery gastarbeiterskie powieści Łucji Fice stworzyły mocny fundament pod Drugą stronę grzechu, ale zarazem były cennym dokumentem emigracji poakcesyjnej (która stała się losem blisko trzech milionów Polaków od 2004 roku).
dr Stefan Pastuszewski
Redaktor czasopisma „Akant”
„Nic nie jest takie, na jakie wygląda” – napis na budynku CIA.
Książki tej nie da się jednoznacznie przyporządkować do jednego gatunku literackiego. Łucja Fice z niesłychaną gracją i lekkością przechodzi z jednej formy do kolejnej: z powieści, przez esej i poezję, skończywszy na rozważaniach natury filozoficznej i naukowej.
Autorka odnosi się do swoich przeżyć, przemyśleń i dzieli się z czytelnikiem nietuzinkową intuicją, starając się wyjaśnić pewne zjawiska, z pozoru niewyjaśnialne. Poszukuje sensów, odkrywa własną duszę, dzieli się z innymi swoją wrażliwością i głębią postrzegania.
Każda karta „Drugiej strony grzechu” to jak podróż w nieznane bez przewodnika. Należy się w nią zagłębić, by zastanowić się choć przez chwilę nad otaczającym nas światem i zrozumieć jego sens w momencie, kiedy utraci się tych, których się kocha najbardziej.
Od redakcji
Haft na styku światów
Być może grzechem jest prowadzić takie rozważania. To, co jest – objaśnia nam fizyka. To, dlaczego jest – metafizyka. A to, jak jest? W jaki sposób nasz wewnętrzny świat przyswaja, absorbuje świat zewnętrzny? Jak powstają nasze spostrzeżenia, nasze refleksje? Co dzieje się w nas, kiedy patrzymy? Co dzieje się w nas, kiedy zamykamy oczy? To wszystko objaśnia nam – a przynajmniej próbuje – ta powieść. Zdarzenia dzielą się na codzienne, niecodzienne i te, które się nie zdarzyły. Pomiędzy fizyką a metafizyką rozciąga się bezkres, który próbuje wypełnić ta powieść. Bezkres emocji, empatii, gestów dokonanych i niedokonanych, zdarzeń które miały miejsce, miały mieć miejsce – były oczekiwane, nigdy nie miały miejsca, a mogły – tak sugeruje bohaterce po latach jej refleksja.
Dwoje dojrzałych ludzi, kobieta i mężczyzna, oboje z bagażem pamięci o wspólnym życiu. Mężczyzna wychodzi do pracy, kobieta patrzy w lustro. Kobieta wyjeżdża do pracy, mężczyzna umiera. Kobieta wraca i parzy kawę tak, jak ją uczył zmarły mąż.
Haft na styku światów – swoiście pojęty monolog wewnętrzny, gdzie opowieść o życiu dwojga ludzi oplata koronka zamyślenia o nim, a który prowadzi kobieta. Ze strony na stronę coraz rozleglejsza koronka, bo buddyzm sąsiaduje tam z mechaniką kwantową, a krążące w umyśle potencjały, z których potem wywodzą się nasze myśli – z magią najbardziej osobistych wspomnień. „Jesteśmy wszyscy jak cząsteczki patrzące na siebie. Oby patrzeć z sercem”. Ostatnie zdania tej opowieści są jej najlepszą syntezą – o tym właśnie ona jest.
Alski
Patroni: Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie, Związek Literatów Polskich Oddział w Zielonej Górze
Niniejsza powieść nie jest literaturą kobiecą – jakby się mogło z pozoru wydawać. Jest raczej obrazem destrukcji charakterów młodych ludzi, którzy wychowani w systemie PRL-u, pozbawieni wiary w ideały, przyjmują postawę cwaniacką, odrzucając wszelkie zasady etyczne. Ich cynizm jest rezultatem najgorszych doświadczeń, których doznali na progu dorosłego życia. Uważam, że jest to przestroga aktualna również dziś.
Od autorki: odkąd sięgam pamięcią, literatura była moją pasją. Brałam udział w różnych konkursach literackich – często z powodzeniem: III nagroda za powieść Wędrowne ptaki, wydana w 1989 r., II nagroda za Oazę w Międzyuczelnianym Ogólnopolskim Konkursie na utwór literacki. Drukowałam też drobne opowiadania w gazetach, które ukazały się w zbiorach: Czarne i złote oraz Kocie szlaki.
Dzisiejszy czytelnik Apokalipsy nie dostrzega dramatyzmu dziejów, jakie miały miejsce już od samego początku historii Kościoła. Wydarzenia związane ze złamaniem pieczęci, listy do siedmiu kościołów oraz poselstwo siedmiu trąb poświęcone są dramatycznej walce o przetrwanie Kościoła na świecie. Zwycięstwo jest trudne i łączy się z cierpieniem oraz wymaga czujności, ale wytrwałość i ustawiczne odnowienie zapewnia wiernym zbawienie i koronę zwycięstwa.
Święty Paweł ostrzegał, że odstępstwo poprzedzi Dzień Pański
(2Tes 2,3). Nie chodzi jednak wyłącznie o odstępstwo podobne do apostazji i zaparcia się wiary w Jezusa, ale przede wszystkim o zanik relacji z Nim w wyniku fałszowania prawdziwego obrazu Boga. Wszystkie oglądane przez św. Jana wizje ukazują Boga jako nieskończenie sprawiedliwego sędziego, bezwzględnego dla grzechu, a jednocześnie nieskończenie miłosiernego Ojca, który do szaleństwa kocha swój lud i wciąż daje mu kolejną szansę.
W tym trudnym czasie ciężkich doświadczeń, zrozpaczone dziecko Boże, widząc nasilające się zło, może czuć się pozbawione nadziei, bo nie jest w stanie sprzeciwić się mu i wytrwać w ogromie zagrożeń. Możesz czuć się pozostawiony sam sobie i zniechęcony wobec szerzącej się nieprawości. Jednak Bóg jasno pokazuje, że nie jesteś sam, że po twojej stronie jest skompletowane potężne wojsko niepodlegające władzy szatana i gotowe zadać mu ostateczny miażdżący cios. Ty możesz się ostać!
Do rąk Czytelnika oddajemy drugi z czterech tomów opracowania.
Więźniowie przeszłości to pasjonująca historia miłości przeciwstawionej czarnej magii, historia konfliktów wewnętrznych i międzyludzkich, zmagań, które wywierają nieodwracalny wpływ na charakterologiczną i duchową kondycję człowieka. To opowieść o dorastaniu w nieświadomości swoich uczuć, potrzeb i talentów, o życiu determinowanym przeszłością.
Aleksandra Barchwic zanurza czytelnika w świat magii, Hogwartu i czarodziejów, aby opowiedzieć intymne dzieje miłosne okrutnego i majestatycznego lorda Voldemorta, rzucić nowe światło na jego motywacje, rozterki i nadać antagoniście Harrego Pottera nową głębię.
Dla wszystkich fanów serii J.K. Rowling powieść ta z pewnością będzie fascynującą lekturą i sentymentalnym powrotem do magicznego świata. Dla tych, którzy nie mieli okazji zapoznać się ze słynnym cyklem literatury fantastycznej – przyczynkiem do rozmiłowania się w niej.
Oddajemy w ręce czytelnika opowieść toczącą się w Mrocznej, niewielkiej miejscowości niedaleko Bydgoszczy. Życie jej mieszkańców płynie spokojnie, trybem utrwalonym tradycją. To tam Hanka Dudałówna zakochuje się w swoim koledze ze szkoły podstawowej; on, chcąc przyjąć święcenia kapłańskie, odwzajemnia jej uczucie jedynie w formie duchowej. Jednocześnie o jej uczucia stara się Krzysztof – syn dziennikarza i nauczycielki. Dziewczyna rozdarta jest tą podzieloną miłością do dwóch mężczyzn.
Zygmunt Pinkowski wprowadza czytelnika w realia dawno minionej epoki. Rysuje świat, w którym religia i władza państwowa nie mogą neutralnie istnieć obok siebie; a ciągły spór światopoglądu „naukowego” z religijnością wyklucza dialog lub porozumienie. Podzielona miłość to portret uczuć, które ignorują sytuację i jednocześnie okazują się ciężkim brzemieniem dla ich nosicielki.
Książka napisana jest w formie wspomnień. To krótka historia widziana z trzech perspektyw: rozsądku, namiętności i miłości. Zakończenie również przedstawione jest w trzech odsłonach. Dzięki temu czytelnik sam zdecyduje, jaki jego zdaniem będzie najlepszy finał tej historii.
Opowiadanie ma na celu przybliżyć czytelnikowi siłę ludzkich emocji oraz magię słów, zarówno tych wypowiedzianych, jak i przelanych na papier.
Dla kochającego serca obiekt miłości zawsze jest wpierw człowiekiem, a dopiero potem artystą, inżynierem lub urzędnikiem. Zwłaszcza wtedy, gdy uwodziciel obiecuje szansę na miłość i jednocześnie zasłania prawdę o sobie. I choć po pewnym czasie na tej masce pojawiają się szczeliny, przez które niepokojąco zaczyna wyzierać człowiek inny od skrupulatnie tkanego obrazu, to akceptacja prawdy może być bardzo trudna. Zwłaszcza dla kobiety, która ten obraz pokochała.
Miłość niepokojąco często osłabia jej dawcę i każe wierzyć w wątpliwe zapewnienia i wielokrotnie łamane obietnice; z roli ofiary tym trudniej jest się uwolnić, że obdarowany miłością to ksiądz, którego kapłaństwo wzrasta na prawdzie, uczciwości i rachunku sumienia.
Epitafium dla umierającego miasta to powieść o współczesnych tułaczach. Migrantach, którymi wszyscy kiedyś byliśmy i prędzej czy później będziemy. To opowieść o czasach przełomu, bo wszystko ma swój początek i koniec.W pewnym śląskim mieście kończy się węgiel, a wraz z nim odchodzą w przeszłość styl życia oraz pejzaże utrwalone od wielu pokoleń. Nie wszyscy potrafią sobie z tym poradzić. Smutek miesza się z rozgoryczeniem, gdy znane i oswojone krajobrazy zmieniają się w nowe, obce. Dawne miasto umiera, a nowe odradza się w innej, obcej postaci. Ci, którzy nie potrafią przystosować się do zmian, muszą odejść lub jak dinozaury wymrzeć. W odchodzącym w zapomnienie mieście dwóch bohaterów musi zadecydować o swoim przyszłym losie. Zdecydować czy żyć, czy pozostać wśród zjaw.
Omamieni współczesnymi ideologiami i poddani manipulacjom
politycznym, niejednokrotnie gubimy sens życia i wiedzę o jego
źródle. Krzyż, będący w prawidłowo postrzeganej rzeczywistości
jedną z najistotniejszych wartości towarzyszących człowiekowi, najczęściej
jest dla nas jedynie symbolem cierpienia. Zapominamy, że
niesie on ze sobą wyzwolenie ku prawdziwemu szczęściu.
Józef Suchocki w swej najnowszej książce prezentuje koncepcję
krzyża – towarzysza człowieka w drodze do Boga. W przystępny
sposób tłumaczy, jaka jest prawdziwa rola tego symbolu, co wnosi
on w nasze życie i w jaki sposób powinniśmy postępować, aby osiągnąć
pełnię zrozumienia siebie, innych i relacji, jakie nas łączą. To
ważna lektura dla tych, dla których Bóg i bliźni są punktami odniesienia
dla podejmowanych refleksji we współczesnym świecie, ale
również dla tych, którzy nieustannie bądź choćby sporadycznie zastanawiają
się, skąd pochodzą i dokąd zmierzają.
Monika Lipka, utalentowana specjalistka od marketingu, zostaje wysłana na prowincję, by zrealizować nietypowe zlecenie. Wyrusza do powiatu krośnieńskiego, malowniczej krainy, która skrywa wiele tajemnic. W trakcie swojej podróży Monika odkrywa nie tylko uroki natury, ale także fascynujących ludzi, którzy zmieniają jej spojrzenie na życie.
Czy Monika poradzi sobie z wyzwaniem i stworzy kampanię, która pozwoli mieszkańcom spojrzeć na swój region zupełnie z innej perspektywy? Jakie sekrety kryje to urokliwe miejsce? „W splotach rzek” to opowieść o odkrywaniu siebie, przyjaźni i miłości w sercu polskiej prowincji.
Polityka to obszar, który może budzić mieszane uczucia. Dla niektórych stanowi nieodłączną część życia obywatelskiego, dla innych jest źródłem konfliktów i negatywnych emocji. Niniejsza książka jest krytycznym podsumowaniem roku rządów „Koalicji 15 października”. Stanowi manifestację buntu wobec tego, co obserwujemy w polskiej polityce po wyborach parlamentarnych w 2023 roku. Autor poprzez pryzmat najważniejszych, jego zdaniem, i zarazem charakterystycznych dla tego okresu wydarzeń poddaje analizie i głębszej refleksji wybrane wątki.
Jednym z podstawowych celów opracowania jest zwrócenie uwagi Czytelnika na sposób sprawowania rządów i wynikające z tego zagrożenia, a także podniesienie świadomości obywatelskiej. Kierując się dobrem Polski, Autor podkreśla wagę dokonywanych wyborów przy urnach wyborczych, co uważa za szczególnie istotne w kontekście wyborów prezydenckich w 2025 roku. Wskazuje, jak ważne jest świadome uczestnictwo w życiu politycznym, oparte na zrozumieniu systemu politycznego, obecnych w nim mechanizmów, wydarzeń i zjawisk, ponieważ to my jako obywatele mamy realny wpływ na to, jak będzie wyglądała rzeczywistość w kraju, w którym żyjemy.
Andrzej Urbaniak – absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, z zawodu biegły rewident prowadzący własną kancelarię, z zamiłowania baczny obserwator życia społecznego, gospodarczego i politycznego.
Przyszli rodzice często czują się zagubieni w gąszczu zasad, zakazów i porad. Koncentrując się na zapewnieniu dziecku najlepszych warunków, można jednak zgubić to, co najważniejsze, czyli radość z bycia rodzicami. Celem książki jest ukazanie, jak z głową przejść przez ciążę i pierwsze lata rodzicielstwa, umożliwiając dziecku zdrowy rozwój oraz budując z nim bliską więź, a jednocześnie nie wywracać całego swojego życia i planów zawodowych do góry nogami. W oparciu o osobiste doświadczenia nabywane w wielokulturowym środowisku i obserwowane trendy autorka zaleca powrót do korzeni poprzez wsłuchanie się w indywidualne potrzeby matki i dziecka oraz kierowanie się zdrowym rozsądkiem. Zachęca do szukania własnej drogi rodzicielstwa, wypełnionej radością, miłością i świadomą obecnością, traktując dziecko jako partnera w tej przygodzie.
Anna Tyszkiewicz jest szczęśliwą mamą Wiktorii i Piotra. Wspieranie dzieci w dojrzewaniu i odkrywaniu świata skutecznie łączy z rozwojem zawodowym. Jest absolwentką Szkoły Głównej Handlowej, gdzie zdobyła tytuł doktora nauk ekonomicznych. Prowadziła badania naukowe i poszerzała wiedzę na prestiżowych uczelniach zagranicznych – na Uniwersytecie w Oksfordzie i w Institut d'Etudes Politiques w Paryżu. Mieszkała w Brukseli, gdzie urodziła i wychowywała dzieci. Ze względu na pracę dużo podróżuje i rozmawia z rodzicami z całego świata. Książka ta podsumowuje doświadczenia macierzyńskie zarówno autorki, jak i innych rodziców – wraz z ich najlepszymi, ale też trudnymi chwilami.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
